31980L0720

Dyrektywa Rady

z dnia 24 czerwca 1980 r.

w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do przestrzeni roboczej, dostępu do miejsca kierowcy oraz drzwi i okien kołowych ciągników rolniczych lub leśnych

(80/720/EWG)

RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 100,

uwzględniając wniosek Komisji [1],

uwzględniając opinię Zgromadzenia [2],

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego [3];

a także mając na uwadze, co następuje:

wymagania techniczne, które muszą spełniać ciągniki na mocy ustawodawstw krajowych odnoszą się między innymi do przestrzeni roboczej, dostępu do miejsca kierowcy (sposoby wchodzenia i wychodzenia) oraz drzwi i okien;

w związku z różnicami jakie istnieją między przepisami krajowymi poszczególnych Państw Członkowskich zachodzi konieczność przyjęcia przez wszystkie te państwa, w uzupełnieniu do ich obowiązujących obecnie przepisów krajowych lub w miejsce tych przepisów, jednolitych regulacji, które pozwolą na objęcie każdego typu ciągnika homologacją typu EWG, będącą przedmiotem dyrektywy Rady 74/150/EWG z dnia 4 marca 1974 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do homologacji typu kołowych ciągników rolniczych lub leśnych [4], zmienionej dyrektywą 79/694/EWG [5],

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

1. "Ciągnik rolniczy lub leśny" oznacza każdy pojazd silnikowy, wyposażony w koła lub gąsienice, mający przynajmniej dwie osie, którego główna funkcja polega na mocy pociągowej i który został specjalnie skonstruowany w celu holowania, pchania, przewożenia lub napędzania niektórych narzędzi, maszyn lub przyczep przeznaczonych do stosowania w rolnictwie lub leśnictwie. Może być on wyposażony w celu przewozu rzeczy i osób.

2. Niniejszą dyrektywę stosuje się jedynie do ciągników określonych w ust. 1 powyżej, wyposażonych w ogumienie pneumatyczne, dwie osie, których maksymalna prędkość konstrukcyjna wynosi 6–25 km/h oraz których minimalny stały lub zmienny rozstaw osi wynosi przynajmniej 1150 mm.

Artykuł 2

Żadne Państwo Członkowskie nie może odmówić homologacji typu EWG lub krajowej homologacji typu ciągnika, odmówić dokonania rejestracji lub zakazać sprzedaży, dopuszczenia do ruchu lub eksploatowania jakiegokolwiek ciągnika ze względu na:

- przestrzeń roboczą,

- dostęp do miejsca kierowcy (sposoby wchodzenia i wychodzenia),

- drzwi i okna,

jeżeli spełniają one wymagania określone w załączniku I.

Artykuł 3

Wszelkie zmiany konieczne do dostosowania wymagań załącznika I do postępu technicznego przyjmuje się zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 13 dyrektywy 74/150/EWG.

Artykuł 4

1. Państwa Członkowskie wprowadzają w życie przepisy konieczne do wykonania niniejszej dyrektywy w terminie 18 miesięcy od jej ogłoszenia i niezwłocznie informują o tym Komisję.

2. Państwa Członkowskie przekazują Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego przyjętych na podstawie niniejszej dyrektywy.

Artykuł 5

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Luksemburgu, dnia 24 czerwca 1980 r.

W imieniu Rady

S. Formica

Przewodniczący

[1] Dz.U. C 25 z 29.1.1979, str. 30.

[2] Dz.U. C 127 z 21.5.1979, str. 80.

[3] Dz.U. C 227 z 10.9.1979, str. 34.

[4] Dz.U. L 84 z 28.3.1974, str. 10.

[5] Dz.U. L 205 z 13.8.1979, str. 17.

--------------------------------------------------

ZAŁĄCZNIK I

I. Przestrzeń robocza

I.1. "Przestrzeń robocza" oznacza minimalną przestrzeń zawartą między stałymi urządzeniami dostępnymi dla kierowcy ciągnika umożliwiające mu kierowanie pojazdem z jego siedzenia w dowolny, całkowicie bezpieczny sposób.

"Punkt odniesienia siedzenia" oznacza punkt odniesienia wyznaczony sposobem opisanym w dodatku 1.

"Płaszczyzna odniesienia" oznacza płaszczyznę równoległą do środkowej podłużnej płaszczyzny ciągnika przechodzącej przez punkt odniesienia siedzenia.

I.2. Przestrzeń robocza rozciąga się na szerokości przynajmniej 900 mm, 400–900 mm powyżej punktu odniesienia oraz na długości 450 mm przed tym punktem (patrz: rys. 2 i 3).

I.3. Części pojazdu i wyposażenie nie mogą zawadzać kierowcy podczas kierowania ciągnikiem.

I.4. Przy wszystkich pozycjach kolumny kierownicy i kierownicy prześwit między kołem kierownicy i stałymi częściami ciągnika musi wynosić przynajmniej 50 mm. We wszystkich pozostałych kierunkach odległość stałych elementów ciągnika musi wynosić przynajmniej 80 mm od brzegu kierownicy, mierzona w kierunku od kierownicy (patrz: rys. 2).

I.5. Tylna ściana kabiny położona 300–900 mm ponad punktem odniesienia siedzenia musi znajdować się najmniej w odległości 150 mm za płaszczyzną pionową, która jest prostopadła do płaszczyzny odniesienia i przechodzi przez punkt odniesienia (patrz: rys. 2 i 3).

Ściana ta musi wystawać co najmniej 300 mm z obu stron płaszczyzny odniesienia siedzenia (patrz rys. 3).

I.6. Ręczne urządzenia sterujące muszą być położone we wzajemnym logicznym powiązaniu oraz w powiązaniu z innymi częściami ciągnika, tak aby ich obsługa nie stanowiła zagrożenia dla rąk kierowcy.

W przypadku gdy siła potrzebna do obsługi urządzenia sterującego przekracza 150 N, prześwit 55 mm uznaje się za odpowiedni, a tam gdzie siła ta zawarta jest między 80 i 150 N wystarcza prześwit 25 mm. Każdy prześwit jest uważany za odpowiedni w przypadku urządzeń sterujących, których wymagana siła obsługi jest mniejsza od 80 N (patrz: rys. 3).

Dopuszczalne są także inne położenia urządzeń sterujących, jeżeli spełniają w sposób zadowalający wymogi bezpieczeństwa.

I.7. Żaden punkt na dachu nie może być oddalony o mniej niż 1050 mm od punktu odniesienia siedzenia w części położonej przed płaszczyzną pionową przechodzącą przez punkt odniesienia i prostopadłą do płaszczyzny odniesienia (patrz: rys. 2).

II. Dostęp do miejsca kierowcy (sposoby wchodzenia i wychodzenia)

II.1. Musi być możliwe bezpieczne wchodzenie i wychodzenie. Osłony kół, kołpaki lub obręcze kół nie mogą służyć jako stopnie lub szczeble.

II.2. Wejście do miejsca kierowcy i siedzenia pasażerów nie może zawierać jakichkolwiek elementów mogących zranić osoby wsiadające lub wysiadające. W przypadku takiej przeszkody jak pedał sprzęgła, musi być zamontowany stopień lub podnóżek umożliwiający bezpieczny dostęp do miejsca kierowcy.

II.3. Stopnie, wgłębienia na stopy i szczeble muszą mieć następujące wymiary:

głębokość prześwitu | minimum 150 mm, |

szerokość prześwitu | minimum 250 mm, (Wartości mniejsze od minimalnej szerokości są dozwolone jedynie, jeżeli są one technicznie uzasadnione. W takim przypadku celem musi być osiągnięcie największej możliwej szerokości prześwitu. Nie może on jednakże wynosić mniej niż 150 mm.) |

wysokość prześwitu | minimum 120 mm, |

odległość między powierzchnią dwóch stopni | maksimum 300 mm (patrz rys. 4). |

II.4. Górny stopień lub szczebel musi być łatwy do zauważenia i łatwo dostępny dla osoby wysiadającej z pojazdu. Odległości pionowe między kolejnymi stopniami lub szczeblami muszą być możliwie jak najbardziej równo oddalone.

II.5. Przy wszystkich wyjściach i wejściach muszą być odpowiednie uchwyty.

II.6. Najniższy stopień nie może być zamontowany na wysokości większej niż 550 mm nad ziemią, gdy ciągnik jest wyposażony w największe opony zalecane przez producenta (patrz rys. 4). Stopnie lub szczeble muszą być tak zaprojektowane i skonstruowane, aby stopy nie ślizgały się po nich.

III. Drzwi, okna, wyjścia awaryjne

III.1. Urządzenia obsługi drzwi i okien muszą być zaprojektowane i zamontowane w taki sposób, aby nie stanowiły zagrożenia dla kierowcy i nie zawadzały mu podczas kierowania pojazdem.

III.2. Kąt otwarcia drzwi musi być łatwo regulowany.

III.3. Okna służące do wentylacji muszą być łatwo regulowane.

III.4. Kabiny zazwyczaj są wyposażone w drzwi po obu stronach.

III.5. Kabiny dwudrzwiowe muszą mieć jeszcze jedno wyjście dodatkowe, będące wyjściem awaryjnym.

Kabiny jednodrzwiowe muszą mieć dwa dodatkowe wyjścia, będące wyjściami awaryjnymi.

Każde z trzech wyjść musi znajdować się na innej ścianie kabiny (pojęcie "ściana" może także oznaczać dach). Szyba przednia oraz okna boczne, tylne i znajdujące się w dachu mogą być uważane za wyjścia awaryjne, jeżeli można je szybko otworzyć z wnętrza kabiny.

Otoczenie wyjścia awaryjnego nie może stanowić zagrożenia przy wychodzeniu.

Wyjścia awaryjne muszą mieć minimalne wymiary wymagane do opisania elipsy o łuku mniejszym 440 mm i większym 640 mm.

+++++ TIFF +++++

+++++ TIFF +++++

+++++ TIFF +++++

+++++ TIFF +++++

--------------------------------------------------

ZAŁĄCZNIK II

+++++ TIFF +++++

--------------------------------------------------