a) zwierzęta kopytne;

b) zwierzęta wymienione w wykazie w załączniku IV część 2;

c) świeże mięso zwierząt kopytnych i koniowatych, przeznaczone do spożycia przez ludzi, za wyjątkiem wyrobów mięsnych.

a) „zwierzęta kopytne” oznaczają zwierzęta kopytne jak określono w art. 2 lit. d) dyrektywy 2004/68/WE;

b) „świeże mięso” oznacza świeże mięso jak określono w pkt 1.10 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 853/2004;

c) „koniowate” oznaczają zwierzęta koniowate jak określono w art. 2 lit. b) dyrektywy 90/426/EWG ( 17 );

d) „gospodarstwo” oznacza gospodarstwo rolne lub inne urzędowo nadzorowane rolnicze, przemysłowe lub handlowe przedsiębiorstwo, w tym ogrody zoologiczne, parki rozrywki i rezerwaty dzikiej przyrody lub rezerwaty łowieckie, w których żywe zwierzęta są zwyczajowo trzymane i hodowane.

a) pochodzą z krajów trzecich, ich terytoriów lub części, wymienionych w kolumnach 1, 2 i 3 tabeli określonej w załączniku I część 1, dla których istnieje wzór świadectwa weterynaryjnego, odpowiadający danej przesyłce, wymieniony w kolumnie 4 tabeli w załączniku I część 1;

b) posiadają stosowne świadectwo weterynaryjne, sporządzone zgodnie z odpowiednim wzorem świadectwa weterynaryjnego, ustanowionym w załączniku I cześć 2, uwzględniające szczególne warunki wskazane w kolumnie 6 tabeli w części 1 tego załącznika, wypełnione i podpisane przez urzędowego lekarza weterynarii kraju trzeciego wywozu;

c) spełniają wymogi ustanowione w świadectwie weterynaryjnym, o którym mowa w lit. b), w tym:

a) właściwy organ państwa członkowskiego przeznaczenia przeprowadził ocenę zagrożeń dla zdrowia zwierząt, jakie każda z przesyłek może stwarzać dla Unii;

b) przedmiotowe przesyłki pochodzą z kraju trzeciego, jego terytorium lub części włączonych do jednego z wykazów określonych w:

c) dane zwierzęta kopytne pochodzą z jednostki, instytutu lub ośrodka w kraju trzecim, na jego terytorium lub w jego części, o których mowa w lit. a), włączonych do wykazu ustanowionego zgodnie z art. 3c;

d) dane zwierzęta kopytne poddane zostały kwarantannie w obiekcie zabezpieczonym przed wektorami na terenie zakładu jednostki, instytutu lub ośrodka, o których mowa w lit. c), przez okres przewidziany w odpowiednich świadectwach;

e) dane zwierzęta kopytne przekazywane są bezpośrednio zatwierdzonej jednostce, instytutowi lub ośrodkowi w państwie członkowskim przeznaczenia;

f) danym zwierzętom kopytnym towarzyszy właściwe świadectwo weterynaryjne sporządzone zgodnie z odpowiednim wzorem świadectwa weterynaryjnego, o którym mowa w załączniku VI część 1 tabela 1, 2 oraz 3 i które określono w części 2 tego załącznika;

g) dane zwierzęta kopytne spełniają wymogi określone we wzorze świadectwa weterynaryjnego, o którym mowa w lit. f).

a) właściciel lub osoba fizyczna reprezentująca właściciela złożyli uprzednio podanie o wydanie zezwolenia, a państwo członkowskie przeznaczenia wydało takie zezwolenie po przeprowadzeniu oceny ryzyka, która wykazała, że wprowadzenie danych zwierząt kopytnych na jego terytorium nie stanowi zagrożenia dla zdrowia zwierząt w Unii;

b) dane zwierzęta kopytne zostały poddane kwarantannie w kraju trzecim, na jego terytorium lub w jego części, z których pochodzą zwierzęta, pod urzędową kontrolą przez okres konieczny dla spełnienia przez te zwierzęta wymogów dotyczących zdrowia zwierząt określonych we wzorze świadectwa weterynaryjnego, o którym mowa w lit. f):

a) jednostka, instytut lub ośrodek spełniają wymogi określone w załączniku VI część 3;

b) jednostka, instytut lub ośrodek uzyskały zatwierdzenie właściwego organu kraju trzeciego, jego terytorium lub części, w których się znajdują;

c) właściwy organ kraju trzeciego, jego terytorium lub części oferuje wystarczające gwarancje, że spełnione zostały warunki dotyczące zatwierdzania jednostek, instytutów lub ośrodków określone w załączniku VI część 4.

a) spełniają warunki pobytu i kwarantanny ustanowione w rozdziale 1 tej części załącznika;

b) zostały przebadane zgodnie z wymogami dotyczącymi badania zdrowia zwierząt ustanowionymi w rozdziale 2 tej części załącznika.

a) wymienionych w załączniku II część 1;

b) na których obecność zgnilca amerykańskiego, małego chrząszcza ulowego (Aethina tumida) i roztocza Tropilaelaps (Tropilaelaps spp.) podlega obowiązkowi zgłaszania na całym obszarze danego kraju trzeciego lub terytorium.

a) geograficznie i epidemiologicznie odizolowaną częścią danego kraju trzeciego lub terytorium;

b) wymienione w kolumnie trzeciej tabeli w załączniku IV część 1 sekcja 1.

a) klatek zawierających matki pszczele i matki trzmieli (Apis mellifera i Bombus spp.), z których każda zawiera jedną matkę i maksymalnie 20 towarzyszących jej robotnic; albo

b) pojemników zawierających trzmiele (Bombus spp.), z których każdy zawiera rodzinę maksymalnie 200 dorosłych trzmieli.

a) posiadają stosowne świadectwo weterynaryjne, sporządzone zgodnie z odpowiednim wzorem świadectwa weterynaryjnego, ustanowionym w załączniku IV część 2 i wypełnionym oraz podpisanym przez urzędowego inspektora kraju trzeciego wywozu;

b) spełniają wymogi weterynaryjne ustanowione w świadectwie weterynaryjnym, o którym mowa w lit. a).

a) nie są transportowane łącznie z żywymi zwierzętami, które:

b) nie są rozładowywane w kraju trzecim, na jego terytorium lub w jego części, które nie są objęte zezwoleniem na przywóz danych zwierząt do Unii, a jeżeli są przewożone drogą powietrzną, nie są przemieszczane do innego samolotu w obrębie takiego kraju trzeciego, jego terytorium lub części, ani nie są przewożone drogą, koleją lub przepędzane przez taki kraj trzeci, jego terytorium lub część.

a) w przypadku bydła opasowego:

b) w przypadku zwierząt kopytnych przeznaczonych do natychmiastowego uboju zastosowanie ma art. 11 ust. 2.

a) zwierzęta wprowadzane są na terytorium Litwy przez punkt kontroli granicznej Kybartai i wywożone przez punkt kontroli granicznej Medininkai;

b) zwierzęta przewożone są pojazdami drogowymi w kontenerach zapieczętowanych przez służby weterynaryjne właściwego organu Litwy plombą oznaczoną numerem seryjnym, w punkcie kontroli granicznej Kybartai, będącym miejscem wprowadzania do Unii Europejskiej;

c) towarzyszące przesyłce zwierząt od punktu kontroli granicznej Kybartai do punktu kontroli granicznej Medininkai dokumenty, o których mowa w art. 7 ust. 1 tiret trzecie dyrektywy Rady 91/496/EWG, włącznie z odpowiednio wypełnionym świadectwem weterynaryjnym „BOV-X-TRANSIT-RU”, określonym w części 2 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, zaopatrzone są na każdej stronie, przez urzędowego lekarza weterynarii odpowiedzialnego za punkt kontroli granicznej Kybartai, w pieczęć „JEDYNIE DO CELÓW TRANZYTU Z ROSYJSKIEGO OBWODU KALININGRADZKIEGO PRZEZ LITWĘ”;

d) spełnione są wymagania przewidziane w art. 9 dyrektywy Rady 91/496/EWG;

e) przesyłka jest zakwalifikowana jako dopuszczona do tranzytu przez Litwę we wspólnym weterynaryjnym dokumencie wejścia, o którym mowa w art. 1 ust. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 282/2004 ( 23 ), podpisanym przez urzędowego lekarza weterynarii w punkcie kontroli granicznej Kybartai.

f) zwierzętom towarzyszy świadectwo zdrowia umożliwiające wprowadzenie bez przeszkód na terytorium Białorusi i świadectwo weterynaryjne wydane dla miejsca przeznaczenia zwierząt w Rosji.

a) małego chrząszcza ulowego (Aethina tumida), jego jaj lub larw;

b) roztocza Tropilaelaps (Tropilaelaps spp.).

a) od czasu wprowadzenia do Unii upłynęło przynajmniej sześć miesięcy, oraz

b) przeniesienia dokonuje się zgodnie z pkt 4 załącznika C do dyrektywy 92/65/EWG.

a) zwierzęta podlegają wywozowi do kraju trzeciego, jego terytorium lub części;

b) w celu wywozu, o którym mowa w lit. a), zwierzęta są transportowane środkami transportu zabezpieczonymi przed wektorami i o konstrukcji uniemożliwiającej wydostanie się zwierząt oraz wycieknięcie lub wypadnięcie odchodów, moczu, ściółki, paszy, odpadów lub innych materiałów z pojazdu lub kontenera podczas transportu.

a) pochodzą z krajów trzecich, ich terytoriów lub części, wymienionych w kolumnach 1, 2 i 3 tabeli w załączniku II część 1, dla których istnieje wzór świadectwa weterynaryjnego, odpowiadający danej przesyłce, wymieniony w kolumnie 4 tabeli w załączniku II część 1;

b) podczas kontroli w punkcie kontroli granicznej, będącym miejscem wprowadzania do Unii, towarzyszy im stosowne świadectwo weterynaryjne, sporządzone zgodnie z odpowiednim wzorem świadectwa weterynaryjnego, ustanowionym w załączniku II cześć 2, uwzględniające szczególne warunki wskazane w kolumnie 6 tabeli w części 1 tego załącznika, wypełnione i podpisane przez urzędowego lekarza weterynarii kraju trzeciego wywozu;

c) spełniają wymogi ustanowione w świadectwie weterynaryjnym, o którym mowa w lit. b), w tym:

a) pochodzą z krajów trzecich, ich terytoriów lub części, wymienionych w kolumnach 1, 2 i 3 tabeli w załączniku II część 1, dla których istnieje wzór świadectwa weterynaryjnego, odpowiadający danej przesyłce, wymieniony w kolumnie 4 tabeli w załączniku II część 1;

b) spełniają szczególne wymogi dotyczące zdrowia zwierząt mające zastosowanie do danych przesyłek, wyszczególnione w stosownych wzorach świadectw weterynaryjnych, o których mowa w lit. a);

c) posiadają świadectwo weterynaryjne, sporządzone zgodnie z odpowiednim wzorem świadectwa weterynaryjnego ustanowionym w załączniku III, wypełnione i podpisane przez urzędowego lekarza weterynarii kraju trzeciego wywozu;

d) zakwalifikowane są jako dopuszczone do tranzytu, w tym, w odpowiednich przypadkach, do przechowywania, na wspólnotowym świadectwie weterynaryjnym dla wwozu i przewozu, o którym mowa w art. 2 ust. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 136/2004 ( 26 ), podpisanym przez urzędowego lekarza weterynarii w punkcie kontroli granicznej będącym miejscem wprowadzania do Unii.

a) przesyłka plombowana jest w punkcie kontroli granicznej, będącym miejscem wprowadzania do Unii, plombą oznaczoną numerem seryjnym przez służby weterynaryjne właściwego organu;

b) na każdej stronie dokumentów towarzyszących przesyłce, określonych w art. 7 dyrektywy 97/78/WE, urzędowy lekarz weterynarii właściwego organu odpowiedzialnego za punkt kontroli granicznej będący miejscem wprowadzania do Unii stempluje „TYLKO TRANZYT DO ROSJI PRZEZ TERYTORIUM UE”;

c) spełnione są wymagania proceduralne przewidziane w art. 11 dyrektywy 97/78/WE;

d) przesyłka jest zakwalifikowana jako dopuszczona do tranzytu na wspólnotowym świadectwie weterynaryjnym dla wwozu i przywozu, podpisanym przez urzędowego lekarza weterynarii w punkcie kontroli granicznej, będącym miejscem wprowadzania do Unii.

a) przesyłka jest zaplombowana plombą opatrzoną numerem seryjnym przez urzędowego lekarza weterynarii w punkcie kontroli granicznej przy wjeździe;

b) dokumenty towarzyszące przesyłce, o których mowa w art. 7 dyrektywy 97/78/WE, opatrzone są na każdej stronie pieczęcią „WYŁĄCZNIE TRANZYT DO PAŃSTW TRZECICH PRZEZ TERYTORIUM UE” przyłożoną przez urzędowego lekarza weterynarii w punkcie kontroli granicznej w miejscu wprowadzenia;

c) spełnione są wymogi proceduralne określone w art. 11 dyrektywy 97/78/WE;

d) przesyłka jest poświadczona jako dopuszczona do tranzytu na wspólnym weterynaryjnym dokumencie wejścia, o którym mowa w art. 2 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 136/2004, przez urzędowego lekarza weterynarii w punkcie kontroli granicznej przy wjeździe.

I. Muszą być objęte nadzorem urzędowego lekarza weterynarii.

II. Każde z nich musi być położone w środku obszaru o średnicy co najmniej 20 km, na którym, według urzędowych danych, nie było przypadków pryszczycy w okresie co najmniej 30 dni poprzedzających wykorzystanie ich jako zatwierdzone miejsca gromadzenia zwierząt.

III. Przed każdym wykorzystaniem ich jako zatwierdzone miejsca gromadzenia zwierząt muszą zostać oczyszczone i zdezynfekowane przy użyciu środka dezynfekującego, urzędowo zatwierdzonego w kraju wywozu jako środka skutecznego w zwalczaniu pryszczycy.

IV. Uwzględniając liczbę zwierząt, jaka może w nich przebywać, muszą posiadać:

V. W okresie działania muszą posiadać wystarczającą liczbę lekarzy weterynarii wykonujących wszystkie obowiązki wyszczególnione w części 5;

VI. Mogą przyjmować jedynie zwierzęta posiadające indywidualne oznakowanie, gwarantujące możliwość odtworzenia miejsca ich pochodzenia. W tym celu, w momencie przyjmowania zwierząt, właściciel lub osoba odpowiedzialna za miejsce gromadzenia zwierząt musi upewnić się, że zwierzęta są właściwie oznakowane i że towarzyszą im dokumenty lub świadectwa zdrowia właściwe dla danego gatunku lub kategorii.

Ponadto właściciel lub osoba odpowiedzialna za miejsce gromadzenia zwierząt musi umieścić w rejestrze lub bazie danych imię i nazwisko właściciela, pochodzenie zwierząt, daty przyjęcia i zwolnienia, numer identyfikacyjny zwierząt lub numer rejestracyjny stada pochodzenia i gospodarstwa przeznaczenia oraz numer rejestracyjny przewoźnika i numer rejestracyjny ciężarówki przywożącej lub odbierającej zwierzęta z miejsca gromadzenia, a także przechowywać te dane przez co najmniej trzy lata.

VII. Wszystkie zwierzęta przechodzące przez miejsce gromadzenia muszą spełniać wymogi zdrowotne ustanowione dla przywozu do Unii zwierząt danej kategorii.

VIII. Zwierzęta przeznaczone do wprowadzenia do Unii, przechodzące przez miejsce gromadzenia zwierząt, muszą w ciągu sześciu dni od daty przybycia do miejsca gromadzenia zostać załadowane i wysłane bezpośrednio na granicę kraju wywozu:

IX. Jeżeli warunki wywozu zwierząt do Unii wymagają, aby w określonym czasie przed załadunkiem przeprowadzone zostało określone badanie, okres ten musi obejmować każdy okres gromadzenia zwierząt, do sześciu dni liczonych od daty przybycia zwierząt do zatwierdzonego miejsca gromadzenia zwierząt.

X. Kraj trzeci wywozu musi wyznaczyć miejsca gromadzenia zatwierdzone dla zwierząt przeznaczonych do hodowli i produkcji, a także miejsca gromadzenia zatwierdzone dla zwierząt przeznaczonych do uboju, oraz musi podać do wiadomości Komisji i właściwych organów centralnych państw członkowskich nazwy i adresy tych miejsc. Informacje te muszą być systematycznie uaktualniane.

XI. Kraj trzeci wywozu określi procedurę urzędowego nadzoru zatwierdzonych miejsc gromadzenia zwierząt i dopilnuje, aby nadzór taki miał miejsce.

XII. Zatwierdzone miejsca gromadzenia zwierząt muszą być poddawane regularnym kontrolom przez właściwy organ kraju trzeciego w celu sprawdzenia, czy w dalszym ciągu spełniane są wymagania niezbędne do uzyskania zatwierdzenia, ustanowione w punktach I do XI.

Jeżeli kontrole wykażą, że warunki te nie są już spełniane, zatwierdzenie miejsca gromadzenia zwierząt musi zostać zawieszone. Zatwierdzenie to może zostać przywrócone jedynie wówczas, gdy właściwy organ kraju trzeciego ma pewność, że miejsce gromadzenie zwierząt spełnia w całości wymagania ustanowione w punktach od I do XI.

a)  Wymagane badanie: śródskórny test porównawczy przy użyciu oczyszczonej pochodnej białka (PPD) bydlęcego i ptasiego, zgodny z normami dla wytwarzania tuberkulin bydlęcych i ptasich, opisanych w pkt 2.1.2 załącznika B dyrektywy 64/432/EWG.

Badanie należy przeprowadzić w miejscu za łopatką (rejon pachy) techniką opisaną w pkt 2.2.4 załącznika B do dyrektywy 64/432/EWG.

b)  Termin badania: badanie należy przeprowadzić na zwierzętach dwa dni przed datą przybycia do stacji kwarantanny i 42 dni po pierwszym badaniu.

c)  Interpretacja wyników:

reakcję uznaje się za:

d)  Warianty działania po przeprowadzeniu badania:

Jeżeli zwierzę wykazuje dodatni wynik w teście śródskórnym w reakcji na PPD bydlęce, zwierzę to należy wykluczyć z grupy, a pozostałe zwierzęta poddać ponownemu badaniu, począwszy od co najmniej 42 dnia od daty pierwszego badania przeprowadzonego z wynikiem dodatnim, a ponowne badanie należy uznać za pierwsze badanie opisane w lit. b).

Jeżeli więcej niż jedno zwierzę w grupie wykazuje wynik dodatni, należy zabronić wywozu do Unii całej grupy.

Jeżeli jedno lub więcej zwierząt tej samej grupy wykazuje wynik nierozstrzygający, całą grupę należy poddać ponownemu badaniu, począwszy od co najmniej 42 dnia od daty pierwszego przeprowadzonego badania, a ponowne badanie należy uznać za pierwsze badanie opisane w lit. b).

a)  Wymagane badanie:

b)  Termin badania: badanie należy przeprowadzić na zwierzętach dwa dni przed datą przybycia do stacji kwarantanny i 42 dni po pierwszym badaniu.

c)  Interpretacja wyników:

Dodatni wynik badania jest zgodny z definicją w załączniku C do dyrektywy 64/432/EWG.

d)  Warianty działania po przeprowadzeniu badania:

Zwierzęta wykazujące wynik dodatni w jednym z badań należy wykluczyć z grupy, a pozostałe zwierzęta poddać ponownemu badaniu począwszy od co najmniej 42 dni od daty pierwszego przeprowadzonego badania z wynikiem dodatnim; ponowne badanie uznawane jest za pierwsze badanie, jak opisano w lit. b).

Wprowadzenie do Unii dozwolone jest jedynie w przypadku zwierząt, które wykazały ujemne wyniki w dwóch kolejnych badaniach przeprowadzonych zgodnie z lit. b).

a)  Wymagane badanie: Test immunodyfuzji w żelu agarowym (AGID) zgodnie z załącznikiem I część 6 do rozporządzenia (UE) nr 206/2010.

W przypadku wyniku dodatniego należy przeprowadzić kompetycyjny test ELISA zgodnie z załącznikiem I część 6 do rozporządzenia (UE) nr 206/2010 w celu rozróżnienia tych dwóch chorób.

b)  Termin badania:

Zwierzęta należy poddać obu badaniom i oba muszą dać wyniki ujemne: pierwsze badanie należy przeprowadzić w ciągu dwóch dni od daty przybycia zwierząt do stacji kwarantanny, a drugie – co najmniej 21 dni od daty pierwszego badania.

c)  Warianty działania po przeprowadzeniu badania:

a)  Wymagane badanie: Badania diagnostyczne (probang i serologia) przy użyciu testu ELISA i testu neutralizacji wirusa (VN) zgodnie z protokołem opisanym w załączniku I część 6 do rozporządzenia (UE) nr 206/2010.

b)  Termin badania: zwierzęta należy poddać obu badaniom i oba muszą dać wyniki ujemne: pierwsze badanie należy przeprowadzić w ciągu dwóch dni od daty przybycia zwierząt do stacji kwarantanny, a drugie – co najmniej 42 dni od daty pierwszego badania.

c)  Warianty działania po przeprowadzeniu badania: Jeżeli choć jedno zwierzę wykazuje wynik dodatni na obecność wirusa pryszczycy, żadnego ze zwierząt znajdujących się w stacji kwarantanny nie uznaje się za kwalifikujące się do wprowadzenia do Unii.

Uwaga: Wykrycie przeciwciał na strukturalne lub niestrukturalne białka wirusa pryszczycy uznaje się za wynik wcześniejszego zakażenia pryszczycą, niezależnie od statusu szczepienia.

a)  Wymagane badanie: Kompetycyjny test ELISA, jak opisano w Podręczniku OIE testów diagnostycznych i szczepionek dla zwierząt lądowych, wersja najnowsza, zalecany jest jako badanie w handlu międzynarodowym i jest badaniem z wyboru. Można także przeprowadzić test neutralizacji surowicy lub inny uznany test zgodny z protokołami opisanymi w odpowiednich rozdziałach Podręcznika OIE.

b)  Termin badania: zwierzęta należy poddać badaniu dwukrotnie: pierwsze badanie należy przeprowadzić w ciągu dwóch dni od daty przybycia zwierząt do stacji kwarantanny, a drugie – co najmniej 42 dni od daty pierwszego badania.

c)  Warianty działania po przeprowadzeniu badania: Jeżeli choć jedno zwierzę wykazuje wynik dodatni na obecność wirusa księgosuszu, żadnego ze zwierząt znajdujących się w stacji kwarantanny nie uznaje się za kwalifikujące się do wprowadzenia do Unii.

a)  Wymagane badanie: Test ELISA, test neutralizacji wirusa lub inny uznany test zgodny z protokołami opisanymi w odpowiednich rozdziałach Podręcznika OIE.

b)  Termin badania: zwierzęta należy poddać badaniu dwukrotnie: pierwsze badanie należy przeprowadzić w ciągu dwóch dni od daty przybycia zwierząt do stacji kwarantanny, a drugie – co najmniej 42 dni od daty pierwszego badania.

c)  Warianty działania po przeprowadzeniu badania: Jeżeli choć jedno zwierzę wykazuje wynik dodatni na obecność wirusa pęcherzykowego zapalenia jamy ustnej, żadnego ze zwierząt znajdujących się w stacji kwarantanny nie uznaje się za kwalifikujące się do wprowadzenia do Unii.

a)  Wymagane badanie: Test ELISA, test neutralizacji wirusa lub inny uznany test zgodny z protokołami opisanymi w odpowiednich rozdziałach Podręcznika OIE.

b)  Termin badania: zwierzęta należy poddać badaniu dwukrotnie: pierwsze badanie należy przeprowadzić w ciągu dwóch dni od daty przybycia zwierząt do stacji kwarantanny, a drugie – co najmniej 42 dni od daty pierwszego badania.

c)  Warianty działania po przeprowadzeniu badania: Jeżeli choć jedno zwierzę wykazuje oznaki ekspozycji na czynnik gorączki doliny Rift, żadnego ze zwierząt znajdujących się w stacji kwarantanny nie uznaje się za kwalifikującego się do wprowadzenia do Unii.

a)  Wymagane badanie: serologia przy zastosowaniu testu ELISA, test neutralizacji wirusa lub inny uznany test zgodny z protokołami opisanymi w odpowiednich rozdziałach Podręcznika OIE.

b)  Termin badania: zwierzęta należy poddać badaniu dwukrotnie: pierwsze badanie należy przeprowadzić w ciągu dwóch dni od daty przybycia zwierząt do stacji kwarantanny, a drugie – co najmniej 42 dni od daty pierwszego badania.

c)  Warianty działania po przeprowadzeniu badania: jeżeli choć jedno zwierzę wykazuje oznaki ekspozycji na czynnik choroby guzowatej skóry bydła, żadnego ze zwierząt znajdujących się w stacji kwarantanny nie uznaje się za kwalifikujące się do wprowadzenia do Unii.

a)  Wymagane badanie: test ELISA, test neutralizacji wirusa, test immunofluorescencji lub inny uznany test.

b)  Termin badania: zwierzęta należy poddać badaniu dwukrotnie: pierwsze badanie należy przeprowadzić w ciągu dwóch dni od daty przybycia zwierząt do stacji kwarantanny, a drugie – co najmniej 42 dni od daty pierwszego badania.

c)  Warianty działania po przeprowadzeniu badania: jeżeli choć jedno zwierzę wykazuje oznaki ekspozycji na czynnik krymsko-kongijskiej gorączki krwotocznej, żadnego ze zwierząt znajdujących się w stacji kwarantanny nie uznaje się za kwalifikującego się do wprowadzenia do Unii.

a)  Wymagane badanie: czynnik pasożytniczy można określić w stężonej próbce krwi zgodnie z protokołami opisanymi w odpowiednich rozdziałach Podręcznika OIE.

b)  Termin badania: zwierzęta należy poddać badaniu dwukrotnie: pierwsze badanie należy przeprowadzić w ciągu dwóch dni od daty przybycia zwierząt do stacji kwarantanny, a drugie – co najmniej 42 dni od daty pierwszego badania.

c)  Warianty działania po przeprowadzeniu badania: Jeżeli u jakiegokolwiek zwierzęcia w przesyłce wykryty zostanie T. evansi, zwierzę takie uznawane jest za niekwalifikujące się do wprowadzenia do Unii. Pozostałe zwierzęta w grupie poddawane są następie leczeniu przeciw pasożytom wewnętrznym i zewnętrznym przy użyciu stosownych środków skutecznych przeciw T. evansi.

a)  Wymagane badanie: wykrycie DNA wirusa w oparciu o identyfikację metodą immunofluorescencji lub metodą immunocytochemiczną przy zastosowaniu protokołów opisanych w odpowiednich rozdziałach Podręcznika OIE.

b)  Termin badania: zwierzęta należy poddać badaniu dwukrotnie: pierwsze badanie należy przeprowadzić w ciągu dwóch dni od daty przybycia zwierząt do stacji kwarantanny, a drugie – co najmniej 42 dni od daty pierwszego badania.

c)  Warianty działania po przeprowadzeniu badania: jeżeli choć jedno zwierzę wykazuje oznaki ekspozycji na czynnik złośliwej gorączki nieżytowej, żadnego ze zwierząt znajdujących się w stacji kwarantanny nie uznaje się za kwalifikujące się do wprowadzenia do Unii.

a) Świadectwa weterynaryjne są wydawane przez kraj trzeci wywozu w oparciu o wzory ustanowione w załącznikach I, II i IV część 2 oraz w załączniku III, zgodnie z układem wzoru przeznaczonego dla określonych żywych zwierząt lub świeżego mięsa.

Zawierają one, w porządku podanym we wzorze, kolejno ponumerowane poświadczenia wymagane dla każdego państwa trzeciego oraz, w stosownych przypadkach, dodatkowe gwarancje wymagane dla kraju trzeciego wywozu lub jego części.

Jeżeli państwo członkowskie przeznaczenia nakłada na określone żywe zwierzęta lub świeże mięso dodatkowe wymogi dotyczące certyfikacji, poświadczenia o spełnieniu tych wymogów stanowią integralną część oryginalnych formularzy świadectwa weterynaryjnego.

b) Jeżeli wzór świadectwa wymaga skreślenia niektórych nieistotnych oświadczeń, te nieistotne oświadczenia mogą zostać przekreślone, parafowane i opatrzone pieczęcią przez urzędnika wystawiającego świadectwo, albo całkowicie wykreślone ze świadectwa.

c) Dla żywych zwierząt lub świeżego mięsa wywożonych z terytorium lub terytoriów tego samego kraju wywozu, wyszczególnionych w kolumnach 2 i 3 części 1 załącznika I, II lub IV, wysyłanych do tego samego miejsca przeznaczenia i przewożonych tym samym wagonem kolejowym, samochodem ciężarowym, samolotem lub statkiem, należy sporządzić oddzielne świadectwa.

d) Oryginał każdego świadectwa składa się z pojedynczej kartki papieru lub, w przypadku większej ilości tekstu, posiada taką postać, aby wszystkie wymagane kartki papieru stanowiły integralną, niepodzielną całość.

e) Świadectwo weterynaryjne sporządza się w co najmniej jednym urzędowym języku państwa członkowskiego punktu kontroli granicznej, będącego miejscem wprowadzania przesyłki do Unii, oraz w języku urzędowym państwa członkowskiego przeznaczenia. Dane państwa członkowskie mogą jednak zezwolić na sporządzenie świadectwa w języku urzędowym innego państwa członkowskiego wraz, w razie potrzeby, z jego urzędowym tłumaczeniem.

f) Jeżeli dla celów identyfikacji poszczególnych części przesyłki (wykaz w pkt I.28 wzoru świadectwa weterynaryjnego) do świadectwa dołączone są dodatkowe kartki papieru, kartki te traktowane są jako integralna część oryginału danego świadectwa, pod warunkiem złożenia podpisu i pieczęci urzędnika sporządzającego świadectwo na każdej ze stron.

g) Jeżeli świadectwo, wraz z dodatkowymi wykazami, o których mowa w lit. f), składa się z więcej niż jednej strony, każda ze stron musi być ponumerowana – (numer strony) z (całkowita liczba stron) – u dołu strony oraz musi być opatrzona na górze strony numerem referencyjnym danego świadectwa, nadanym przez właściwy organ.

h) Oryginał świadectwa musi zostać wypełniony i podpisany przez urzędowego lekarza weterynarii lub innego wyznaczonego urzędowego inspektora w przewidzianym miejscu wzoru świadectwa weterynaryjnego. W przypadku żywych zwierząt świadectwo musi zostać wypełnione i podpisane w ciągu 24 godzin przed załadunkiem przesyłki przeznaczonej do wprowadzenia do Unii. Właściwy organ kraju trzeciego wywozu zapewnia przestrzeganie zasad dotyczących certyfikacji równoważnych z zasadami ustanowionymi w dyrektywie 96/93/WE ( 37 ).

Kolor podpisu musi różnić się od koloru druku. Ten sam wymóg dotyczy także pieczęci innych niż pieczęci tłoczone lub znaki wodne.

(i) Numer referencyjny świadectwa, o którym mowa w rubrykach I.2 oraz II.a., musi zostać wydany przez właściwy organ.

a) być wyraźnie wydzielone i odgrodzone od otoczenia;

b) mieć odpowiednie środki do łapania, zamykania oraz izolowania zwierząt oraz dysponować odpowiednimi obiektami do kwarantanny oraz zatwierdzonymi standardowymi procedurami postępowania ze zwierzętami nieznanego pochodzenia;

c) posiadać strukturę zabezpieczoną przed wektorami spełniającą następujące wymogi:

d) przechowywać przez okres przynajmniej dziesięciu lat zaktualizowaną dokumentację zawierającą:

e) być wolnymi od chorób, które są ujęte w wykazie zawartym w załączniku A do dyrektywy 92/65/EWG lub wymienione w świadectwach zdrowia dla odpowiedniego gatunku określonych w części 2 załącznika VI do niniejszego rozporządzenia, przez okres przynajmniej trzech ostatnich lat, co poświadczone jest dokumentacją przechowywaną zgodnie z lit. d) oraz wynikami badań klinicznych i laboratoryjnych przeprowadzonych na zwierzętach na terenie ich zakładu;

f) poczynić ustalenia z laboratorium zatwierdzonym przez właściwy organ do przeprowadzenia badania pośmiertnego albo posiadać co najmniej jedno odpowiednie pomieszczenie, w którym badania takie mogą być przeprowadzane z upoważnienia zatwierdzonego lekarza weterynarii;

g) zapewnić usunięcie zwłok zwierząt, które padły od chorób lub zostały poddane eutanazji;

h) zapewnić sobie, w drodze umowy lub instrumentu prawnego, usługi lekarza weterynarii zatwierdzonego przez właściwy organ i działającego pod kontrolą takiego organu, który to lekarz musi wykonać przynajmniej następujące zadania:

1. Zatwierdzeń udzielać można jedynie takim jednostkom, instytutom lub ośrodkom, które spełniają wymogi określone w części 3.

2. Jeśli konieczna jest ochrona przed wektorami, zatwierdzenie struktury jako struktury zabezpieczonej przed wektorami przyznać można jedynie, jeśli spełnione są kryteria określone w części 3 lit. c). W celu udzielenia zatwierdzenia właściwy organ musi przynajmniej trzykrotnie w czasie wymaganego okresu ochrony (na początku, w trakcie i na koniec okresu) zweryfikować skuteczność środków ochrony przed wektorami przy pomocy pułapki na wektory umieszczonej wewnątrz struktury zabezpieczonej przed wektorami.

3. Każdej zatwierdzonej jednostce, instytutowi lub ośrodkowi należy przydzielić numer zatwierdzenia.

4. Zatwierdzenie może być utrzymywane w mocy jedynie, dopóki spełniane są następujące warunki:

teren zakładu znajduje się pod kontrolą urzędowego lekarza weterynarii, który musi wykonywać następujące zadania:

5. Zatwierdzenie musi zostać cofnięte, jeśli właściwy organ stwierdzi, że wymogi części 3 nie są już spełniane.

6. Jeśli wystosowane zostało powiadomienie o podejrzeniu występowania jednej z chorób ujętych w wykazie w załączniku A do dyrektywy 92/65/EWG lub wymienionych w świadectwach zdrowia dla odpowiedniego gatunku określonych w części 2 załącznika VI do niniejszego rozporządzenia, właściwy organ musi zawiesić zatwierdzenie jednostki, instytutu lub ośrodka, dopóki podejrzenie to nie zostanie oficjalnie wykluczone. W zależności od zaistniałej choroby oraz ryzyka przeniesienia choroby zawieszenie może odnosić się do jednostki, instytutu lub ośrodka jako całości lub wyłącznie do określonych kategorii zwierząt podatnych na daną chorobę. Właściwy organ musi dopilnować, by wprowadzono środki konieczne do potwierdzenia lub wykluczenia podejrzenia oraz do uniknięcia rozprzestrzenienia się choroby.

7. W przypadku potwierdzenia choroby, o której mowa w pkt 6, należy cofnąć zatwierdzenie jednostki, instytutu lub ośrodka.

8. Cofnięte zatwierdzenie jednostki, instytutu lub ośrodka może być przywrócone jedynie, jeśli spełnione są następujące warunki:

9. Właściwy organ, który zatwierdził jednostkę, instytut lub ośrodek, musi poinformować państwa członkowskie, które włączyły daną jednostkę, instytut lub ośrodek do swoich wykazów zatwierdzonych jednostek, instytutów lub ośrodków, o zawieszeniu, cofnięciu lub przywróceniu zatwierdzenia.