2009R1005 — PL — 25.11.2013 — 002.001

---

Dokument ten służy wyłącznie do celów dokumentacyjnych i instytucje nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za jego zawartość

►B	ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (WE) NR 1005/2009 z dnia 16 września 2009 r. w sprawie substancji zubożających warstwę ozonową (wersja przekształcona) (Tekst mający znaczenie dla EOG) (Dz.U. L 286, 31.10.2009, p.1)

zmienione przez:

		Dziennik Urzędowy
		No	page	date
►M1	ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 744/2010 z dnia 18 sierpnia 2010 r.	L 218	2	19.8.2010
►M2	ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 1087/2013 z dnia 4 listopada 2013 r.	L 293	28	5.11.2013
►M3	ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 1088/2013 z dnia 4 listopada 2013 r.	L 293	29	5.11.2013

---

▼B

ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (WE) NR 1005/2009

z dnia 16 września 2009 r.

w sprawie substancji zubożających warstwę ozonową

(wersja przekształcona)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

ROZDZIAŁ I

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 1

Przedmiot

Niniejsze rozporządzenie ustanawia przepisy dotyczące produkcji, przywozu, wywozu, wprowadzania do obrotu, stosowania, odzysku, recyklingu, regeneracji i niszczenia substancji zubożających warstwę ozonową, przepisy dotyczące przekazywania informacji o tych substancjach oraz przepisy dotyczące przywozu, wywozu, wprowadzania do obrotu i stosowania produktów i urządzeń zawierających wymienione substancje lub od nich uzależnionych.

Artykuł 2

Zakres stosowania

Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do substancji kontrolowanych, nowych substancji oraz produktów i urządzeń zawierających substancje kontrolowane lub od nich uzależnionych.

Artykuł 3

Definicje

Na użytek niniejszego rozporządzenia:

ROZDZIAŁ II

ZAKAZY

Artykuł 4

Produkcja substancji kontrolowanych

Zakazuje się produkcji substancji kontrolowanych.

Artykuł 5

Wprowadzanie do obrotu i stosowanie substancji kontrolowanych

1.  Zakazuje się wprowadzania do obrotu i stosowania substancji kontrolowanych.

2.  Nie wprowadza się do obrotu substancji kontrolowanych w pojemnikach nienadających się do ponownego napełnienia, z wyjątkiem substancji do zastosowań laboratoryjnych i analitycznych, o których mowa w art. 10 i art. 11 ust. 2.

3.  Niniejszy artykuł nie ma zastosowania do substancji kontrolowanych w produktach i urządzeniach.

Artykuł 6

Wprowadzanie do obrotu produktów i urządzeń zawierających substancje kontrolowane lub od nich uzależnionych

1.  Zakazuje się wprowadzania do obrotu produktów i urządzeń zawierających substancje kontrolowane lub od nich uzależnionych, z wyjątkiem tych produktów i urządzeń, w odniesieniu do których stosowanie odpowiedniej substancji kontrolowanej jest autoryzowane zgodnie z art. 10, art. 11 ust. 2 lub art. 13 lub zostało autoryzowane na podstawie art. 3 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 2037/2000.

2.  Z wyjątkiem zastosowań, o których mowa w art. 13 ust. 1, systemy ochrony przeciwpożarowej i gaśnice zawierające halony są zakazane i demontowane.

ROZDZIAŁ III

WYŁĄCZENIA I ODSTĘPSTWA

Artykuł 7

Produkcja, wprowadzanie do obrotu i stosowanie substancji kontrolowanych w charakterze substratów

1.  W drodze odstępstwa od przepisów art. 4 i 5, substancje kontrolowane mogą być produkowane, wprowadzane do obrotu i stosowane w charakterze substratów.

2.  Substancje kontrolowane wyprodukowane lub wprowadzone do obrotu jako substraty mogą być stosowane jedynie do tego celu. Począwszy od dnia 1 lipca 2010 r., na etykiecie pojemników zawierających takie substancje znajduje się czytelne oznaczenie, że substancja może być stosowana jedynie w charakterze substratu. Jeżeli substancje takie podlegają wymogowi etykietowania zgodnie z dyrektywą 67/548/EWG, dyrektywą 1999/45/WE lub rozporządzeniem (WE) nr 1272/2008, oznaczenie takie stanowi element etykiety, o której mowa w tych dyrektywach, lub części przeznaczonej na informacje uzupełniające na etykiecie, o której mowa w art. 25 ust. 3 tego rozporządzenia.

Komisja może określić formę i treść stosowanej etykiety. Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia, między innymi poprzez jego uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 25 ust. 3.

Artykuł 8

Produkcja, wprowadzanie do obrotu i stosowanie substancji kontrolowanych w charakterze czynników ułatwiających procesy chemiczne

1.  W drodze odstępstwa od przepisów art. 4 i 5, substancje kontrolowane mogą być produkowane, wprowadzane do obrotu i stosowane w charakterze czynników ułatwiających procesy chemiczne.

2.  Substancje kontrolowane można stosować w charakterze czynników ułatwiających procesy chemiczne jedynie w instalacjach istniejących w dniu 1 września 1997 r. oraz z których emisja jest nieznaczna.

3.  Substancje kontrolowane wyprodukowane lub wprowadzone do obrotu jako czynniki ułatwiające procesy chemiczne mogą być stosowane jedynie do tego celu. Począwszy od dnia 1 lipca 2010 r., na etykiecie pojemników zawierających takie substancje znajduje się czytelne oznaczenie, że substancja może być stosowana jedynie w charakterze czynnika ułatwiającego procesy chemiczne. Jeżeli substancje takie podlegają wymogowi etykietowania zgodnie z dyrektywą 67/548/EWG, dyrektywą 1999/45/WE lub rozporządzeniem (WE) nr 1272/2008, oznaczenie takie stanowi element etykiety, o której mowa w tych dyrektywach, lub części przeznaczonej na informacje uzupełniające na etykiecie, o której mowa w art. 25 ust. 3 tego rozporządzenia.

Komisja może określić formę i treść stosowanej etykiety. Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia, między innymi poprzez jego uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 25 ust. 3.

4.  W stosownych przypadkach Komisja, zgodnie z procedurą zarządzania określoną w art. 25 ust. 2, ustala wykaz przedsiębiorstw, w których można stosować substancje kontrolowane jako czynniki ułatwiające procesy chemiczne, ustanawiając ich maksymalne ilości, które można stosować do uzupełniania instalacji lub wykorzystywania jako czynniki ułatwiające procesy chemiczne oraz poziomy emisji dla każdego z odnośnych przedsiębiorstw.

Maksymalna ilość substancji kontrolowanych, jaka może być użyta w charakterze czynników ułatwiających procesy chemiczne we Wspólnocie, nie przekracza 1 083 ton metrycznych rocznie.

Maksymalna ilość substancji kontrolowanych, jaka może zostać wyemitowana przy stosowaniu czynnika ułatwiającego procesy chemiczne we Wspólnocie, nie przekracza 17 ton metrycznych rocznie.

5.  W stosownych przypadkach, w świetle nowych informacji lub postępu technicznego, lub decyzji podjętych przez strony, Komisja wprowadza:

Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 25 ust. 3.

Artykuł 9

Wprowadzanie do obrotu substancji kontrolowanych przeznaczonych do zniszczenia lub regeneracji oraz przeznaczonych do zniszczenia produktów i urządzeń zawierających substancje kontrolowane lub uzależnionych od nich

W drodze odstępstwa od art. 5 i 6, substancje kontrolowane oraz produkty i urządzenia zawierające substancje kontrolowane lub uzależnione od nich mogą być wprowadzane do obrotu w celu zniszczenia w obrębie Wspólnoty zgodnie z wymogami dotyczącymi niszczenia, o których mowa w art. 22 ust. 1. Substancje kontrolowane mogą również być wprowadzane do obrotu w celu regeneracji w obrębie Wspólnoty.

Artykuł 10

Nieodzowne zastosowania laboratoryjne i analityczne substancji kontrolowanych innych niż wodorochlorofluorowęglowodory

1.  W drodze odstępstwa od przepisów art. 4 i 5, substancje kontrolowane inne niż wodorochlorofluorowęglowodory mogą być produkowane, wprowadzane do obrotu i stosowane do nieodzownych zastosowań laboratoryjnych i analitycznych pod warunkiem dokonania rejestracji i uzyskania licencji zgodnie z niniejszym artykułem.

2.  W stosownych przypadkach Komisja, zgodnie z procedurą zarządzania określoną w art. 25 ust. 2, określa nieodzowne zastosowania laboratoryjne i analityczne, dla których produkcja oraz przywóz substancji kontrolowanych innych niż wodorochlorofluorowęglowodory mogą być we Wspólnocie dozwolone, odnośne ilości, okres obowiązywania wyłączenia oraz tych użytkowników, którzy mogą skorzystać z tych nieodzownych zastosowań laboratoryjnych i analitycznych.

3.  Substancje kontrolowane wyprodukowane lub wprowadzone do obrotu do nieodzownych zastosowań laboratoryjnych i analitycznych mogą być stosowane jedynie do tego celu. Począwszy od dnia 1 lipca 2010 r., na etykiecie pojemników zawierających takie substancje znajduje się czytelne oznaczenie, że substancje te mogą być stosowane jedynie do zastosowań laboratoryjnych i analitycznych. Jeżeli substancje takie podlegają wymogowi etykietowania zgodnie z dyrektywą 67/548/EWG, dyrektywą 1999/45/WE lub rozporządzeniem (WE) nr 1272/2008, oznaczenie takie stanowi element etykiety, o której mowa w tych dyrektywach, lub części przeznaczonej na informacje uzupełniające na etykiecie, o której mowa w art. 25 ust. 3 tego rozporządzenia.

Komisja może określić formę i treść stosowanej etykiety. Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 25 ust. 3.

Substancje kontrolowane, o których mowa w akapicie pierwszym, są wprowadzane do obrotu i dalej rozprowadzane na warunkach określonych w załączniku V. Komisja może wprowadzić zmiany do tego załącznika. Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 25 ust. 3.

4.  Każde przedsiębiorstwo stosujące substancje kontrolowane inne niż wodorochlorofluorowęglowodory do nieodzownych zastosowań laboratoryjnych i analitycznych dokonuje rejestracji w Komisji, wskazując stosowane substancje, cel, szacowane zużycie roczne i dostawców tych substancji, oraz dokonuje aktualizacji tych informacji w razie wystąpienia zmian.

5.  W terminie określonym w zawiadomieniu wydanym przez Komisję producenci i importerzy zaopatrujący przedsiębiorstwa, o których mowa w ust. 4, lub stosujący substancje kontrolowane do własnych celów deklarują Komisji przewidywane zapotrzebowanie na okres określony w zawiadomieniu, podając rodzaj i ilości potrzebnych substancji kontrolowanych.

6.  Komisja wydaje licencje producentom i importerom substancji kontrolowanych innych niż wodorochlorofluorowęglowodory, produkowanych lub przywożonych do nieodzownych zastosowań laboratoryjnych lub analitycznych, oraz powiadamia ich o rodzaju zastosowań, na które mają autoryzację, oraz o substancjach i ich ilości, które mogą wprowadzać do obrotu lub stosować do celów własnych. Całkowita ilość, na którą rocznie wydaje się poszczególnym producentom i importerom pozwolenia, nie przekracza 130 % rocznej średniej obliczonego poziomu substancji kontrolowanych, na które dani producenci lub importerzy otrzymali pozwolenie dotyczące nieodzownych zastosowań laboratoryjnych i analitycznych w latach 2007–2009.

Całkowita ilość substancji, autoryzowana rocznie w ramach licencji, w tym licencje na wodorochlorofluorowęglowodory zgodnie z art. 11 ust. 2, nie przekracza 110 ton ODP. Pozostałe ilości mogą zostać przyznane producentom i importerom, którzy nie wprowadzili do obrotu ani nie stosowali substancji kontrolowanych do celów własnych do nieodzownych zastosowań laboratoryjnych i analitycznych w latach 2007–2009.

Komisja określa mechanizm przyznawania kwot producentom i importerom. Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia, między innymi poprzez jego uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 25 ust. 3.

7.  Producent może zostać autoryzowany przez właściwy organ państwa członkowskiego, na którego terenie zlokalizowana jest produkcja prowadzona przez danego producenta, do produkcji substancji kontrolowanych określonych w ust. l w celu realizacji zamówień objętych licencją zgodnie z ust. 6.

Właściwy organ państwa członkowskiego powiadamia Komisję z wyprzedzeniem o zamiarze wydania takiej autoryzacji.

8.  W zakresie dozwolonym na podstawie Protokołu właściwy organ państwa członkowskiego, na którego terenie znajduje się produkcja, może zezwolić danemu producentowi na przekroczenie obliczonych poziomów produkcji ustanowionych w ust. 6 w celu zaspokojenia wszystkich potrzeb stron dotyczących nieodzownych zastosowań do celów laboratoryjnych i analitycznych, na wniosek stron.

Właściwy organ państwa członkowskiego powiadamia Komisję z wyprzedzeniem o zamiarze wydania takiego zezwolenia.

Artykuł 11

Produkcja, wprowadzanie do obrotu i stosowanie wodorochlorofluorowęglowodorów oraz wprowadzanie do obrotu produktów i urządzeń zawierających wodorochlorofluorowęglowodory lub od nich uzależnionych

1.  W drodze odstępstwa od przepisów art. 4, wodorochlorofluorowęglowodory mogą być produkowane pod warunkiem, że każdy producent zapewni spełnienie następujących wymogów:

2.  W drodze odstępstwa od przepisów art. 4 i art. 5 ust. 1, wodorochlorofluorowęglowodory mogą być produkowane, wprowadzane do obrotu i stosowane do celów laboratoryjnych i analitycznych.

Artykuł 10 ust. 3 do 7 stosuje się odpowiednio.

3.  W drodze odstępstwa od przepisów art. 5, do dnia 31 grudnia 2014 r. zregenerowane wodorochlorofluorowęglowodory mogą być wprowadzane do obrotu i stosowane do celów konserwacji lub serwisowania istniejących urządzeń chłodniczych i klimatyzacyjnych oraz pomp ciepła, pod warunkiem że na etykiecie pojemnika znajduje się oznaczenie, że substancja została zregenerowana, oraz informacje o numerze szarży oraz nazwie i adresie instalacji, w której dokonano regeneracji.

4.  Do dnia 31 grudnia 2014 r. wodorochlorofluorowęglowodory poddane recyklingowi mogą być stosowane do celów konserwacji lub serwisowania istniejących urządzeń chłodniczych i klimatyzacyjnych oraz pomp ciepła, pod warunkiem że zostały one odzyskane z takich urządzeń, i mogą być stosowane wyłącznie przez przedsiębiorstwo, które dokonało odzysku w ramach konserwacji lub serwisowania lub na zlecenie którego dokonano odzysku w ramach konserwacji lub serwisowania.

5.  W drodze odstępstwa od art. 5, do dnia 31 grudnia 2019 r. wodorochlorofluorowęglowodory mogą być wprowadzane do obrotu w celu przepakowania, a następnie wywozu. Każde przedsiębiorstwo dokonujące przepakowania, a następnie wywozu wodorochlorofluorowęglowodorów dokonuje rejestracji w Komisji, wskazując przedmiotowe kontrolowane substancje, szacowane roczne zapotrzebowanie i dostawców tych substancji, oraz dokonuje aktualizacji tych informacji w razie wystąpienia zmian.

6.  W przypadku stosowania wodorochlorofluorowęglowodorów zregenerowanych lub poddanych recyklingowi do celów konserwacji lub serwisowania na etykiecie urządzenia chłodniczego, klimatyzacyjnego oraz pompy ciepła, których to dotyczy, wskazuje się rodzaj substancji, jej ilość znajdującą się w urządzeniu oraz elementy etykiety ustanowione w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 1272/2008 w odniesieniu do substancji lub mieszanin sklasyfikowanych jako stwarzające zagrożenie dla warstwy ozonowej.

7.  Przedsiębiorstwa obsługujące urządzenia, o których mowa w ust. 4, zawierające czynnik chłodniczy w ilości co najmniej 3 kg, prowadzą rejestr ilości i rodzaju substancji odzyskanej i dodanej, a także danych identyfikacyjnych przedsiębiorstwa lub technika, który dokonał konserwacji lub serwisowania.

Przedsiębiorstwa stosujące wodorochlorofluorowęglowodory zregenerowane lub poddane recyklingowi do celów konserwacji lub serwisowania prowadzą rejestr przedsiębiorstw, które dostarczyły wodorochlorofluorowęglowodory zregenerowane, i źródeł wodorochlorofluorowęglowodorów poddanych recyklingowi.

8.  W drodze odstępstwa od przepisów art. 5 i 6, na wniosek właściwego organu państwa członkowskiego oraz zgodnie z procedurą zarządzania określoną w art. 25 ust. 2, Komisja może przyznać ograniczone czasowo wyłączenie, zezwalające na stosowanie oraz wprowadzanie do obrotu wodorochlorofluorowęglowodorów i produktów oraz urządzeń zawierających wodorochlorofluorowęglowodory lub od nich uzależnionych w przypadku gdy wykazano, że – dla szczególnego zastosowania – nie są dostępne lub nie mogą być zastosowane technicznie i ekonomicznie osiągalne substancje lub technologie alternatywne.

Wyłączenie to nie może zostać przyznane na okres wykraczający poza dzień 31 grudnia 2019 r.

Artykuł 12

Zastosowania bromku metylu do celów kwarantanny i przed wysyłką oraz w nagłych przypadkach

1.  W drodze odstępstwa od przepisów art. 5 ust. 1, bromek metylu może być wprowadzany do obrotu i stosowany do celów kwarantanny i zastosowań przed wysyłką do zabiegów w odniesieniu do towarów przeznaczonych na wywóz do dnia 18 marca 2010 r., pod warunkiem że wprowadzanie do obrotu i stosowanie bromku metylu dopuszczają odpowiednio przepisy krajowe zgodnie z dyrektywą 91/414/EWG i dyrektywą 98/8/WE.

Bromek metylu może być stosowany jedynie w miejscach autoryzowanych przez właściwy organ danego państwa członkowskiego i, jeżeli jest to osiągalne z technicznego i ekonomicznego punktu widzenia, pod warunkiem że co najmniej 80 % bromku metylu uwolnionego z przesyłki jest odzyskiwane.

2.  Obliczony poziom bromku metylu wprowadzonego do obrotu lub zastosowanego do celów własnych przez przedsiębiorstwa w okresie od dnia 1 stycznia 2010 r. do dnia 18 marca 2010 r. nie przekracza 45 ton ODP.

Każde przedsiębiorstwo zapewnia, że obliczony poziom bromku metylu wprowadzanego przez niego do obrotu lub stosowanego do własnych celów kwarantanny i zastosowań przed wysyłką nie przekracza 21 % średniego obliczonego poziomu bromku metylu wprowadzonego przez niego do obrotu lub zastosowanego do własnych celów kwarantanny i przed wysyłką w latach 2005–2008.

3.  W nagłych przypadkach wywołanych przez nieprzewidziane gwałtowne rozprzestrzenianie się szczególnych szkodników lub chorób Komisja może autoryzować czasową produkcję, wprowadzanie do obrotu i stosowanie bromku metylu, na wniosek właściwego organu państwa członkowskiego, pod warunkiem że wprowadzanie do obrotu i stosowanie bromku metylu dopuszczają odpowiednio dyrektywa 91/414/EWG i dyrektywa 98/8/WE.

Taka autoryzacja obejmuje okres nie dłuższy niż 120 dni oraz ilość substancji nieprzekraczającą 20 ton metrycznych i określa środki, które należy podjąć celem ograniczenia emisji podczas stosowania.

Artykuł 13

Krytyczne zastosowania halonów i demontaż urządzeń zawierających halony

1.  W drodze odstępstwa od przepisów art. 5 ust. 1, halony mogą być wprowadzane do obrotu i stosowane do zastosowań krytycznych określonych w załączniku VI. Halony mogą być wprowadzane do obrotu wyłącznie przez przedsiębiorstwa, które uzyskały autoryzację właściwego organu danego państwa członkowskiego na przechowanie halonów przeznaczonych do zastosowań krytycznych.

2.  W stosownych przypadkach Komisja dokonuje przeglądu załącznika VI oraz przyjmuje zmiany i ramy czasowe na ich wycofanie z zastosowań krytycznych poprzez określenie dat granicznych dla nowych zastosowań i dat końcowych dla istniejących zastosowań, z uwzględnieniem dostępności substancji alternatywnych lub technologii osiągalnych z technicznego i ekonomicznego punktu widzenia oraz akceptowanych ze względu na ochronę środowiska i zdrowia.

Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia, między innymi poprzez jego uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 25 ust. 3.

3.  Systemy ochrony przeciwpożarowej i gaśnice zawierające halony używane do zastosowań, o których mowa w ust. 1, demontuje się przed upływem dat końcowych, które zostaną określone w załączniku VI.

4.  Komisja może, na wniosek właściwego organu państwa członkowskiego oraz zgodnie z procedurą zarządzania, o której mowa w art. 25 ust. 2, przyznać odstępstwa od dat granicznych dla nowych zastosowań i dat końcowych dla istniejących zastosowań, pod warunkiem że daty te zostały określone w załączniku VI zgodnie z ust. 2, w szczególnych przypadkach, w których wykazano, że brak jest dostępnych substancji alternatywnych osiągalnych z technicznego i ekonomicznego punktu widzenia.

Artykuł 14

Przekazanie praw i racjonalizacja przemysłowa

1.  Każdy producent lub importer uprawniony do wprowadzania substancji kontrolowanych do obrotu lub stosowania ich do celów własnych może przenieść swoje prawo do całkowitej ilości danej grupy substancji lub jej części, ustalonej zgodnie z niniejszym artykułem, na innego producenta lub importera danej grupy substancji we Wspólnocie. O każdym tego rodzaju przeniesieniu prawa powiadamia się Komisję z wyprzedzeniem. Przeniesienie prawa wprowadzania do obrotu lub stosowania nie oznacza dalszego prawa do produkcji lub przywozu.

2.  W zakresie dozwolonym na podstawie Protokołu, właściwy organ państwa członkowskiego, w którym zlokalizowana jest właściwa produkcja prowadzona przez danego producenta, może zezwolić danemu producentowi na przekroczenie obliczonych poziomów produkcji ustanowionych w art. 10 i art. 11 ust. 2 w celu racjonalizacji przemysłowej w danym państwie członkowskim, pod warunkiem że obliczone poziomy produkcji w danym państwie członkowskim nie przekraczają sumy obliczonych poziomów produkcji realizowanej przez jego krajowych producentów, które ustanowiono w art. 10 i art. 11 ust. 2, w omawianych okresach. Właściwy organ państwa członkowskiego powiadamia Komisję z wyprzedzeniem o zamiarze wydania takiej autoryzacji.

3.  W zakresie dozwolonym na podstawie Protokołu Komisja, w porozumieniu z właściwym organem państwa członkowskiego, w którym zlokalizowana jest właściwa produkcja prowadzona przez danego producenta, może zezwolić danemu producentowi na przekroczenie obliczonych poziomów produkcji ustanowionych w art. 10 i art. 11 ust. 2, w celu racjonalizacji przemysłowej między państwami członkowskimi, pod warunkiem że połączone obliczone poziomy produkcji w danych państwach członkowskich nie przekraczają sumy obliczonych poziomów produkcji realizowanej przez ich krajowych producentów, które ustanowiono w art. 10 i art. 11 ust. 2, w omawianych okresach. Wymagana jest również zgoda właściwego organu państwa członkowskiego, którego dotyczy zamiar obniżeniu produkcji.

4.  W zakresie dozwolonym na podstawie Protokołu, w porozumieniu z właściwym organem państwa członkowskiego, w którym zlokalizowana jest właściwa produkcja prowadzona przez danego producenta, oraz w porozumieniu z zainteresowanym państwem trzecim będącym stroną Protokołu, Komisja może zezwolić producentowi na połączenie obliczonych poziomów produkcji ustanowionych w art. 10 i art. 11 ust. 2 z obliczonymi poziomami produkcji dozwolonymi producentowi w państwie trzecim będącym stroną Protokołu, na podstawie Protokołu oraz na podstawie krajowego prawa tego producenta, w celu racjonalizacji przemysłowej z państwem trzecim będącym stroną Protokołu, pod warunkiem że połączone obliczone poziomy produkcji tych dwóch producentów nie przekraczają sumy obliczonych poziomów produkcji dozwolonych dla producenta Wspólnoty zgodnie z art. 10 i art. 11 ust. 2 oraz obliczonych poziomów produkcji dozwolonych dla producenta z państwa trzeciego będącego stroną Protokołu, na podstawie Protokołu i innych odpowiednich krajowych przepisów prawa.

ROZDZIAŁ IV

HANDEL

Artykuł 15

Przywóz substancji kontrolowanych lub produktów i urządzeń zawierających substancje kontrolowane lub od nich uzależnionych

1.  Zakazuje się przywozu substancji kontrolowanych lub produktów i urządzeń, innych niż rzeczy osobiste, zawierających te substancje lub od nich uzależnionych.

2.  Zakazu określonego w ust. 1 nie stosuje się do przywozu:

3.  Przywóz, o którym mowa w ust. 2, z wyjątkiem przywozu w celu tranzytu przez obszar celny Wspólnoty lub przywozu objętego procedurami czasowego składowania, składowania celnego lub wolnego obszaru celnego, o których mowa w rozporządzeniu (WE) nr 450/2008, pod warunkiem że przywożone towary pozostają na obszarze celnym Wspólnoty nie dłużej niż 45 dni i że nie są następnie przedstawione do dopuszczenia do swobodnego obrotu we Wspólnocie, zniszczenia lub przetworzenia, odbywa się za okazaniem licencji na przywóz. Takie licencje są wydawane przez Komisję po sprawdzeniu zgodności z art. 16 i 20.

Artykuł 16

Dopuszczenie do swobodnego obrotu przywożonych substancji kontrolowanych

1.  Dopuszczenie do swobodnego obrotu we Wspólnocie przywożonych substancji kontrolowanych podlega limitom ilościowym. Komisja określa te limity i przydziela kwoty przedsiębiorstwom na okres od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 2010 r. oraz na każdy następny 12-miesięczny okres, zgodnie z procedurą zarządzania określoną w art. 25 ust. 2.

Kwoty, o których mowa w akapicie pierwszym, przydziela się tylko dla następujących substancji:

2.  W terminie określonym w zawiadomieniu wydanym przez Komisję importerzy substancji, o których mowa w ust. 1 lit. a)–c), deklarują Komisji przewidywane zapotrzebowanie, podając rodzaj i ilości potrzebnych substancji kontrolowanych. Na podstawie tych deklaracji Komisja ustanawia limity ilościowe dla przywozu substancji, o których mowa w ust. 1 lit. a)–c).

Artykuł 17

Wywóz substancji kontrolowanych lub produktów i urządzeń zawierających substancje kontrolowane lub od nich uzależnionych

1.  Zakazuje się wywozu substancji kontrolowanych lub produktów i urządzeń innych niż rzeczy osobiste, zawierających te substancje lub od nich uzależnionych.

2.  Zakazu określonego w ust. 1 nie stosuje się do wywozu:

3.  W drodze odstępstwa od przepisów ust. 1, Komisja może, na wniosek właściwego organu państwa członkowskiego oraz zgodnie z procedurą zarządzania określoną w art. 25 ust. 2, autoryzować wywóz produktów i urządzeń zawierających wodorochlorofluorowęglowodory, w przypadku gdy zostało wykazane, że ze względu na wartość ekonomiczną danego towaru i jego przewidywany pozostający czas życia zakaz wywozu stanowiłby niewspółmierne obciążenie dla eksportera. Wywóz taki wymaga uprzedniego zawiadomienia kraju przywozu przez Komisję.

4.  Wywóz, o którym mowa w ust. 2 i 3, odbywa się na podstawie licencji, z wyjątkiem wywozu powrotnego następującego po tranzycie przez obszar celny Wspólnoty, procedurze czasowego składowania, składowania celnego lub wolnego obszaru celnego, zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 450/2008, pod warunkiem że wywóz powrotny ma miejsce nie później niż 45 dni po przywozie. Komisja wydaje przedsiębiorstwom licencje na wywóz po sprawdzeniu zgodności z art. 20.

Artykuł 18

Licencje na przywóz i wywóz

1.  Komisja ustanawia i prowadzi elektroniczny system wydawania licencji i podejmuje decyzje w sprawie wniosków o licencje w terminie 30 dni od ich otrzymania.

2.  Wnioski o licencje, o których mowa w art. 15 i 17, składa się przy wykorzystaniu systemu, o którym mowa w ust. 1. Przed złożeniem wniosku o licencje przedsiębiorstwa dokonują rejestracji w systemie.

3.  Wniosek o licencje zawiera następujące elementy:

▼M3

▼B

4.  Każdy importer lub eksporter zgłasza Komisji wszelkie zmiany w danych, zgłoszonych na podstawie ust. 3, które mogą się pojawić w okresie obowiązywania licencji.

5.  Komisja może wymagać świadectwa potwierdzającego rodzaj lub skład przywożonych lub wywożonych substancji i może zażądać kopii pozwolenia wydanego przez kraj, z którego ma miejsce przywóz lub do którego ma miejsce wywóz.

6.  Komisja może udostępnić właściwym organom zainteresowanych stron przedłożone dane w stopniu, w jakim jest to konieczne w poszczególnych przypadkach, oraz może odrzucić wniosek o licencję, jeżeli nie wypełniono odpowiednich obowiązków ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu, lub z poniższych względów:

7.  Komisja udostępnia kopie każdej licencji właściwym organom danego państwa członkowskiego.

8.  Komisja jak najszybciej informuje wnioskodawcę i zainteresowane państwo członkowskie o wszelkich wnioskach o licencje odrzuconych na podstawie ust. 6, podając przyczyny odrzucenia.

9.  Komisja może wprowadzać zmiany do wykazu pozycji wymienionych w ust. 3 i w załączniku IV. Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 25 ust. 3.

Artykuł 19

Środki monitorowania nielegalnego handlu

Komisja może przyjąć dodatkowe środki w celu monitorowania substancji kontrolowanych lub nowych substancji oraz produktów i urządzeń zawierających substancje kontrolowane lub od nich uzależnionych, objętych procedurą czasowego składowania, składowania celnego lub wolnego obszaru celnego lub znajdujących się w tranzycie przez obszar celny Wspólnoty, a następnie ponownie wywożonych, na podstawie oceny potencjalnego ryzyka nielegalnego handlu związanego z takim przepływem towarów, z uwzględnieniem korzyści dla środowiska i społeczno-gospodarczego wpływu takich środków.

Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia, między innymi poprzez jego uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 25 ust. 3.

Artykuł 20

Handel z państwami niebędącymi stronami Protokołu i z terytoriami nieobjętymi Protokołem

1.  Zakazuje się przywozu i wywozu substancji kontrolowanych oraz produktów i urządzeń zawierających substancje kontrolowane lub od nich uzależnionych z i do państw niebędących stronami Protokołu.

2.  Komisja może przyjąć zasady dotyczące dopuszczania do swobodnego obrotu we Wspólnocie, produktów i urządzeń przywożonych z państw niebędących stronami Protokołu, wytworzonych przy zastosowaniu substancji kontrolowanych, ale niezawierających substancji identyfikowanych jako substancje kontrolowane. Identyfikacja takich produktów i urządzeń jest zgodna z okresowymi technicznymi wytycznymi dla stron. Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia, między innymi poprzez jego uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 25 ust. 3.

3.  W drodze odstępstwa od przepisów ust. 1, Komisja może autoryzować handel, z państwami niebędącymi stronami Protokołu, substancjami kontrolowanymi oraz produktami i urządzeniami zawierającymi takie substancje lub od nich uzależnionymi lub wyprodukowanymi przy użyciu jednej lub wielu takich substancji, w takim zakresie, w jakim – zgodnie z art. 4 ust. 8 – państwo niebędące stroną Protokołu zostało na spotkaniu stron określone jako postępujące zgodnie z Protokołem oraz przedłożyło odpowiednie dane, określone w art. 7 Protokołu. Komisja postępuje zgodnie z procedurą zarządzania określoną w art. 25 ust. 2 niniejszego rozporządzenia.

4.  Z zastrzeżeniem każdej decyzji podjętej zgodnie z akapitem drugim, ust. 1 odnosi się do każdego terytorium nieobjętego Protokołem, tak jak odnosi się do każdego państwa niebędącego stroną Protokołu.

Tam, gdzie władze terytorium nieobjętego Protokołem postępują zgodnie z Protokołem oraz przedłożyły odpowiednie dane określone w art. 7 Protokołu, Komisja może podjąć decyzję o niestosowaniu części lub wszystkich przepisów ust. 1 niniejszego artykułu w odniesieniu do tego terytorium.

Komisja działa zgodnie z procedurą zarządzania określoną w art. 25 ust. 2.

Artykuł 21

Wykaz produktów i urządzeń zawierających substancje kontrolowane lub od nich uzależnionych

W terminie do dnia 1 stycznia 2010 r. Komisja udostępnia na użytek służb celnych państw członkowskich wykaz produktów i urządzeń, które mogą zawierać substancje kontrolowane lub być od nich uzależnione, wraz z kodami Nomenklatury scalonej.

ROZDZIAŁ V

KONTROLA EMISJI

Artykuł 22

Odzysk i niszczenie używanych substancji kontrolowanych

1.  Substancje kontrolowane zawarte w urządzeniach chłodniczych, klimatyzacyjnych oraz pompach cieplnych, urządzeniach zawierających rozpuszczalniki lub systemach przeciwpożarowych i gaśnicach odzyskuje się w trakcie konserwacji lub serwisowania urządzeń lub przed ich demontażem bądź usunięciem w celu zniszczenia, recyklingu lub regeneracji.

2.  Substancje kontrolowane i produkty zawierające takie substancje są niszczone wyłącznie przy użyciu zatwierdzonych technologii wymienionych w załączniku VII lub – w przypadku substancji kontrolowanych niefigurujących w tym załączniku – przy użyciu najprzyjaźniejszej dla środowiska technologii niszczenia, niepociągającej za sobą nadmiernych kosztów, pod warunkiem że stosowanie tych technologii jest zgodne z przepisami Wspólnoty i ustawodawstwem krajowym w sprawie odpadów i że spełnione są dodatkowe wymogi ustanowione w niniejszych przepisach.

3.  Komisja może wprowadzać zmiany do załącznika VII w celu uwzględnienia nowych rozwiązań technologicznych.

Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 25 ust. 3.

4.  Substancje kontrolowane zawarte w produktach i urządzeniach innych niż te określone w ust. l, jeżeli jest to osiągalne z technicznego i ekonomicznego punktu widzenia, są odzyskiwane celem zniszczenia, poddania recyklingowi lub regeneracji lub są niszczone bez wcześniejszego odzysku, z zastosowaniem technologii, o których mowa w ust. 2.

Komisja ustanawia załącznik do niniejszego rozporządzenia z wykazem produktów i urządzeń, w których przypadku odzysk substancji kontrolowanych lub zniszczenie produktów i urządzeń bez wcześniejszego odzysku substancji kontrolowanych są uważane za osiągalne z technicznego i ekonomicznego punktu widzenia, określając w odpowiednich przypadkach technologie, które należy stosować. Do każdego projektu środka dotyczącego ustanowienia takiego załącznika dołącza się popierającą ten wniosek pełną ekonomiczną ocenę kosztów i korzyści, z uwzględnieniem indywidualnej sytuacji państw członkowskich.

Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia, między innymi poprzez jego uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 25 ust. 3.

5.  Państwa członkowskie podejmują działania promujące odzysk, recykling, regenerację i niszczenie substancji kontrolowanych oraz określają minimalne wymagania kwalifikacyjne wobec zaangażowanego personelu.

Komisja dokonuje oceny środków podjętych przez państwa członkowskie i może w świetle tej oceny oraz technicznych, a także innych istotnych informacji, jeśli jest to właściwe, przyjąć środki dotyczące omawianych minimalnych wymagań kwalifikacyjnych.

Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia, między innymi poprzez jego uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 25 ust. 3.

Artykuł 23

Wycieki i emisje substancji kontrolowanych

1.  Przedsiębiorstwa podejmują wszelkie wykonalne środki ostrożności w celu zapobiegania wszelkim wyciekom i emisjom substancji kontrolowanych i ich minimalizowania.

2.  Przedsiębiorstwa obsługujące urządzenia chłodnicze i klimatyzacyjne lub pompy ciepła lub systemy ochrony przeciwpożarowej, w tym ich obiegi, zawierające substancje kontrolowane zapewniają, że urządzenia lub systemy stacjonarne:

oraz że wszelkie wykryte wycieki są naprawiane jak najszybciej, a w każdym przypadku w ciągu 14 dni.

Urządzenie lub system sprawdzany jest pod względem wycieków w ciągu jednego miesiąca od naprawienia wycieku, by upewnić się, że naprawa była skuteczna.

3.  Przedsiębiorstwa, o których mowa w ust. 2, prowadzą rejestr ilości i rodzaju dodawanych substancji kontrolowanych i ilości substancji odzyskanych podczas konserwacji, serwisowania i ostatecznego usunięcia urządzenia lub systemu, o których mowa w tym ustępie. Przedsiębiorstwa te prowadzą również rejestry innych istotnych informacji, w tym danych przedsiębiorstwa lub technika, który dokonał serwisowania lub konserwacji, oraz dat i wyników przeprowadzanego sprawdzania pod względem wycieków. Dokumentacja ta jest udostępniana właściwemu organowi państwa członkowskiego i Komisji na ich wniosek.

4.  Państwa członkowskie określają minimalne wymagania kwalifikacyjne wobec personelu wykonującego zadania, o których mowa w ust. 2. W świetle oceny tych środków podjętych przez państwa członkowskie, a także informacji technicznych i innych istotnych informacji Komisja może przyjąć środki dotyczące harmonizacji omawianych minimalnych wymagań kwalifikacyjnych.

Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia, między innymi poprzez jego uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 25 ust. 3.

5.  Przedsiębiorstwa podejmują wszelkie wykonalne środki ostrożności w celu zapobiegania wyciekom i emisjom substancji kontrolowanych podczas ich stosowania jako substraty i czynniki ułatwiające procesy chemiczne oraz w celu minimalizowania tych wycieków i emisji.

6.  Przedsiębiorstwa podejmują wszelkie wykonalne środki ostrożności w celu zapobiegania wyciekom i emisjom substancji kontrolowanych wyprodukowanych w sposób niezamierzony w czasie wytwarzania innych chemikaliów oraz w celu minimalizowania tych wycieków i emisji.

7.  Komisja może określić listę technologii lub praktyk, które przedsiębiorstwa mają stosować w celu zapobiegania wszelkim wyciekom i emisjom substancji kontrolowanych i w celu ich minimalizowania.

Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia, między innymi poprzez jego uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 25 ust. 3.

ROZDZIAŁ VI

NOWE SUBSTANCJE

Artykuł 24

Nowe substancje

1.  Zakazuje się produkcji, przywozu, wprowadzania do obrotu, stosowania oraz wywozu nowych substancji wymienionych w części A załącznika II. Zakazu nie stosuje się do nowych substancji, w przypadku gdy są stosowane jako substraty lub do zastosowań laboratoryjnych i analitycznych, do przywozu w celu tranzytu przez obszar celny Wspólnoty lub przywozu objętego procedurą czasowego składowania, składowania celnego lub wolnego obszaru celnego, o których mowa w rozporządzeniu (WE) nr 450/2008, chyba że takiemu przywozowi przydzielono inne przeznaczenie celne zgodnie ze wspomnianym rozporządzeniem, lub do wywozu następującego po przywozie objętym już wyłączeniem.

2.  W stosownych przypadkach Komisja włącza do części A załącznika II substancje włączone do części B tego załącznika, co do których stwierdzono, że są wywożone, przywożone, produkowane lub wprowadzane do obrotu w znacznych ilościach, a według Panelu ds. Oceny Naukowej przy Protokole posiadają znaczny potencjał niszczenia ozonu, oraz, w odpowiednich przypadkach, określa możliwe odstępstwa od ust. 1.

Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 25 ust. 3.

3.  W świetle istotnych informacji naukowych Komisja w stosownych przypadkach włącza do części B załącznika II substancje, które nie są substancjami kontrolowanymi, ale które zostały uznane przez Panel ds. Oceny Naukowej przy Protokole lub inny uznany organ podobnej rangi za mające znaczny potencjał niszczenia ozonu. Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 25 ust. 3.

ROZDZIAŁ VII

KOMITET, SPRAWOZDAWCZOŚĆ, KONTROLA I KARY

Artykuł 25

Komitet

1.  Komisję wspiera Komitet.

2.  W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 4 i 7 decyzji 1999/468/WE, z uwzględnieniem jej art. 8.

Okres ustanowiony w art. 4 ust. 3 decyzji 1999/468/WE ustala się na jeden miesiąc.

3.  W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5a ust. 1–4 oraz art. 7 decyzji 1999/468/WE, z uwzględnieniem jej art. 8.

Artykuł 26

Sprawozdawczość państw członkowskich

1.  Do dnia 30 czerwca każdego roku państwa członkowskie przekazują Komisji w formacie elektronicznym następujące informacje w odniesieniu do poprzedniego roku kalendarzowego:

▼M2 —————

▼B

2.  Zgodnie z procedurą zarządzania, o której mowa w art. 25 ust. 2, Komisja określa wzór, zgodnie z którym należy przedkładać informacje, o których mowa w ust. 1.

3.  Komisja może wprowadzić zmiany do ust. 1.

Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 25 ust. 3.

Artykuł 27

Sprawozdawczość przedsiębiorstw

1.  Każdego roku do dnia 31 marca każde przedsiębiorstwo przekazuje Komisji, przesyłając kopię do właściwego organu państwa członkowskiego, dotyczące poprzedniego roku kalendarzowego dane wymienione w ust. 2–6 dla każdej substancji kontrolowanej i każdej nowej substancji wymienionej w załączniku II.

2.  Każdy producent przekazuje następujące dane:

3.  Każdy importer przekazuje następujące dane w odniesieniu do każdej substancji, o której mowa w ust. 1:

4.  Każdy eksporter przekazuje następujące dane w odniesieniu do każdej substancji, o której mowa w ust. 1:

5.  Każde przedsiębiorstwo, które niszczy substancje kontrolowane, o których mowa w ust. 1, i które nie jest objęte ust. 2, przekazuje następujące dane:

6.  Każde przedsiębiorstwo stosujące substancje kontrolowane jako substraty lub czynniki ułatwiające procesy chemiczne przekazuje następujące dane:

7.  Każdego roku przed dniem 31 marca każdy producent lub importer, który posiada licencję na mocy art. 10 ust. 6, przedkłada Komisji sprawozdanie dotyczące każdej substancji, na którą otrzymał autoryzację, przesyłając kopię sprawozdania do właściwego organu państwa członkowskiego, przy czym sprawozdanie zawiera rodzaj zastosowania, ilości substancji zastosowanych w roku poprzedzającym, ilości posiadanych zapasów, wszelkie ilości substancji poddanych recyklingowi, zregenerowanych lub zniszczonych oraz ilości produktów i urządzeń zawierających te substancje lub od nich uzależnionych, wprowadzonych do obrotu we Wspólnocie i/lub wywiezionych.

8.  Komisja podejmuje właściwe działania w celu ochrony poufności przedłożonych jej informacji.

9.  Wzór sprawozdań, o których mowa w ust. 1–7, ustala się zgodnie z procedurą zarządzania określoną w art. 25 ust. 2.

10.  Komisja może wprowadzić zmiany w zakresie wymagań sprawozdawczych ustanowionych w ust. 1–7.

Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 25 ust. 3.

Artykuł 28

Kontrola

1.  Państwa członkowskie przeprowadzają kontrole w zakresie przestrzegania niniejszego rozporządzenia przez przedsiębiorstwa, postępując zgodnie z podejściem opartym na analizie ryzyka, w tym kontrole w zakresie przywozu i wywozu substancji kontrolowanych oraz produktów i urządzeń zawierających takie substancje lub od nich uzależnionych. Właściwe organy państw członkowskich przeprowadzają dochodzenia, które Komisja uzna za niezbędne na podstawie niniejszego rozporządzenia.

2.  Jeżeli tak uzgodnią Komisja i właściwy organ państwa członkowskiego, na którego terytorium mają być przeprowadzone dochodzenia, urzędnicy Komisji pomagają urzędnikom tego organu podczas wypełniania ich obowiązków.

3.  Wykonując zadania powierzone jej na mocy niniejszego rozporządzenia, Komisja może uzyskiwać wszelkie informacje od rządów oraz właściwych organów państw członkowskich, jak również od przedsiębiorstw. Występując do przedsiębiorstwa o przekazanie informacji, Komisja przesyła równocześnie kopię żądania do właściwego organu państwa członkowskiego, na którego terytorium mieści się siedziba przedsiębiorstwa.

4.  Komisja podejmuje odpowiednie działania mające na celu wspieranie należytej wymiany informacji i współpracy między organami krajowymi, jak również między organami krajowymi i Komisją.

Komisja podejmuje odpowiednie kroki w celu ochrony poufności informacji otrzymanych na podstawie niniejszego artykułu.

5.  Każde państwo członkowskie może, na wniosek innego państwa członkowskiego, przeprowadzić kontrole przedsiębiorstw prowadzących działalność na terytorium tego państwa członkowskiego i podejrzewanych o udział w nielegalnym przepływie substancji kontrolowanych lub dochodzenia przeciwko takim przedsiębiorstwom.

Artykuł 29

Sankcje

Państwa członkowskie określają zasady dotyczące sankcji za naruszanie przepisów niniejszego rozporządzenia i podejmują wszystkie konieczne działania w celu zapewnienia ich wdrożenia. Przewidziane sankcje są skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o tych przepisach nie później niż do dnia 30 czerwca 2011 r. oraz powiadamiają niezwłocznie o wszelkich późniejszych zmianach mających na nie wpływ.

ROZDZIAŁ VIII

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 30

Uchylenie

Rozporządzenie (WE) nr 2037/2000 traci moc z dniem 1 stycznia 2010 r.

Odesłania do uchylonego rozporządzenia traktuje się jako odesłania do niniejszego rozporządzenia, zgodnie z tabelą korelacji w załączniku VIII.

Artykuł 31

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2010 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

---

ZAŁĄCZNIK I

SUBSTANCJE KONTROLOWANE

---

ZAŁĄCZNIK II

NOWE SUBSTANCJE

Część A: Substancje ograniczone na mocy art. 24 ust. 1

Część B: Substancje podlegające obowiązkowi sprawozdawczemu na mocy art. 27

---

ZAŁĄCZNIK III

Procesy, w których substancje kontrolowane są stosowane jako czynniki ułatwiające procesy chemiczne, o których mowa w art. 3 pkt 12:

---

ZAŁĄCZNIK IV

---

ZAŁĄCZNIK V

Warunki wprowadzania do obrotu i dalszego rozprowadzania substancji kontrolowanych do nieodzownych zastosowań laboratoryjnych i analitycznych, o których mowa w art. 10 ust. 3

1.

Substancje kontrolowane do nieodzownych zastosowań laboratoryjnych i analitycznych zawierają jedynie substancje kontrolowane wyprodukowane do uzyskania co najmniej następujących stopni czystości: Substancja % CTC (odczynnik czysty do analizy) 99,5 1,1,1-trichloroetan 99,0 CFC 11 99,5 CFC 13 99,5 CFC 12 99,5 CFC 113 99,5 CFC 114 99,5 Inne substancje kontrolowane o temperaturze wrzenia > 20 °C 99,5 Inne substancje kontrolowane o temperaturze wrzenia < 20 °C 99,0 Te czyste substancje kontrolowane mogą być następnie mieszane przez producentów, dostawców lub dystrybutorów z innymi substancjami chemicznymi kontrolowanymi lub nie w ramach Protokołu, tak jak przyjęto do celów zastosowań laboratoryjnych i analitycznych.

2.

Te wysokiej czystości substancje i mieszaniny zawierające substancje kontrolowane powinny być dostarczane wyłącznie w zamykanych pojemnikach lub butlach ciśnieniowych o pojemności mniejszej niż trzy litry lub w ampułkach szklanych o pojemności nieprzekraczającej 10 ml i powinny być wyraźnie oznaczone jako substancje zubożające warstwę ozonową, których stosowanie jest ograniczone do celów laboratoryjnych i analitycznych, ze wskazaniem, że zużyte substancje lub ich nadmiar należy w miarę możliwości zbierać i poddawać recyklingowi. Jeżeli poddanie recyklingowi nie jest możliwe, materiał powinien zostać zniszczony.

▼M1

---

ZAŁĄCZNIK VI

KRYTYCZNE ZASTOSOWANIA HALONÓW

Do celów niniejszego załącznika zastosowanie mają następujące definicje:

▼B

---

ZAŁĄCZNIK VII

TECHNOLOGIE NISZCZENIA, O KTÓRYCH MOWA W ART. 22 UST. 1

---

ZAŁĄCZNIK VIII

TABELA KORELACJI

---

( 1 ) Dz.U. C 100 z 30.4.2009, s. 135.

( 2 ) Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 25 marca 2009 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym) i decyzja Rady z dnia 27 lipca 2009 r.

( 3 ) Dz.U. L 244 z 29.9.2000, s. 1.

( 4 ) Dz.U. L 297 z 31.10.1988, s. 8.

( 5 ) Dz.U. L 258 z 26.9.2008, s. 68.

( 6 ) Dz.U. L 123 z 24.4.1998, s. 1.

( 7 ) Dz.U. L 230 z 19.8.1991, s. 1.

( 8 ) Dz.U. L 307 z 24.11.2003, s. 1.

( 9 ) Dz.U. 196 z 16.8.1967, s. 1.

( 10 ) Dz.U. L 200 z 30.7.1999, s. 1.

( 11 ) Dz.U. L 353 z 31.12.2008, s. 1.

( 12 ) Dz.U. L 281 z 23.11.1995, s. 31.

( 13 ) Dz.U. L 8 z 12.1.2001, s. 1.

( 14 ) Dz.U. L 118 z 27.4.2001, s. 41.

( 15 ) Dz.U. L 184 z 17.7.1999, s. 23.

( 16 ) Dz.U. L 114 z 27.4.2006, s. 9. Dyrektywa uchylona dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE z dnia 19 listopada 2008 r. w sprawie odpadów, uchylającą niektóre dyrektywy (Dz.U. L 312 z 22.11.2008, s. 3) ze skutkiem od dnia 12 grudnia 2010 r.

( 17 ) Dz.U. L 377 z 31.12.1991, s. 20.

( 18 ) Dz.U. L 37 z 13.2.2003, s. 24.