—

gezien de algemene begroting van de Europese Unie voor het begrotingsjaar 2011 (1),

—

gezien de definitieve jaarrekening van de Europese Unie voor het begrotingsjaar 2011 (COM(2012) 436 — C7-0224/2012) (2),

—

gezien het verslag van de Commissie over de follow-up van de kwijting voor het begrotingsjaar 2010 (COM(2012) 585) en de bijbehorende werkdocumenten van de diensten van de Commissie (SWD(2012) 340) en (SWD(2012) 330),

—

gezien de mededeling van de Commissie van 6 juni 2012 getiteld „Synthese van de beheersresultaten van de Commissie in 2011” (COM(2012) 281),

—

gezien het jaarverslag van de Commissie aan de kwijtingsautoriteit over de in 2011 uitgevoerde interne controles (COM(2012) 563) en het bijbehorende werkdocument van de diensten van de Commissie (SWD(2012) 283),

—

gezien het jaarverslag van de Rekenkamer over de uitvoering van de begroting voor het begrotingsjaar 2011 vergezeld van de antwoorden van de instellingen (3) (jaarverslag), en de speciale verslagen van de Rekenkamer,

—

gezien de verklaring van de Rekenkamer voor het begrotingsjaar 2011 waarin de betrouwbaarheid van de rekeningen en de wettigheid en regelmatigheid van de onderliggende verrichtingen worden bevestigd (4), als bedoeld in artikel 287 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

—

gezien de aanbeveling van de Raad van 12 februari 2013 over de aan de Commissie te verlenen kwijting voor de uitvoering van de begroting voor het begrotingsjaar 2011 (05752/2013 — C7-0038/2013),

—

gezien de aanbeveling van de Raad van 12 februari 2013 over de aan de uitvoerende agentschappen te verlenen kwijting voor de uitvoering van de begroting voor het begrotingsjaar 2011 (05754/2013 — C7-0039/2013),

—

gezien de artikelen 317, 318 en 319 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie en artikel 106 bis van het Euratom-Verdrag,

—

gezien Verordening (EG, Euratom) nr. 1605/2002 van de Raad van 25 juni 2002 houdende het Financieel Reglement van toepassing op de algemene begroting van de Europese Gemeenschappen (5), en met name de artikelen 55, 145, 146 en 147,

—

gezien Verordening (EU, Euratom) nr. 966/2012 van het Europees Parlement en de Raad van 25 oktober 2012 tot vaststelling van de financiële regels van toepassing op de algemene begroting van de Unie en tot intrekking van Verordening (EG, Euratom) nr. 1605/2002 (6), in het bijzonder de artikelen 62, 164, 165 en 166,

—

gezien Verordening (EG) nr. 58/2003 van de Raad van 19 december 2002 tot vaststelling van het statuut van de uitvoerende agentschappen waaraan bepaalde taken voor het beheer van communautaire programma’s worden gedelegeerd (7), en met name artikel 14, leden 2 en 3,

—

gezien artikel 76 van en bijlage VI bij zijn Reglement,

—

gezien het verslag van de Commissie begrotingscontrole en de adviezen van de andere betrokken commissies (A7-0116/2013),

A.

overwegende dat Europa naast een economische en financiële crisis ook een crisis van het vertrouwen in de Europese instellingen doormaakt, waardoor het Parlement de rekeningen van de Commissie met grote zorgvuldigheid moet controleren;

B.

overwegende dat de Rekenkamer voor de achttiende maal op rij geen positieve betrouwbaarheidsverklaring heeft kunnen afgeven met betrekking tot de wettigheid en regelmatigheid van de betalingen;

C.

overwegende dat de lidstaten momenteel onderhandelingen voeren over het nieuwe meerjarig financieel kader (MFK) 2014-2020;

D.

overwegende dat in een situatie van beperkte middelen, veroorzaakt door de economische en financiële crisis, zogenoemde „intelligente solidariteit” nodig is, ofwel het gebruik van middelen van de Unie om hervormingen door te voeren, financiële discipline uit te oefenen en voor politieke en economische stabiliteit te zorgen;

E.

overwegende dat de Commissie overeenkomstig het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU) de eindverantwoordelijkheid draagt voor de uitvoering van de begroting van de Unie en dat de lidstaten loyaal moeten samenwerken met de Commissie om ervoor te zorgen dat de middelen overeenkomstig het beginsel van goed financieel beheer worden besteed;

F.

overwegende dat artikel 287 VWEU bepaalt dat „de Rekenkamer aan het Europees Parlement en aan de Raad een verklaring voorlegt waarin de betrouwbaarheid van de rekeningen en de wettigheid en regelmatigheid van de onderliggende verrichtingen worden bevestigd …”;

G.

overwegende dat doelmatigheidscontroles, om na te gaan in hoeverre de met de middelen beoogde doelstellingen zijn gehaald, steeds belangrijker worden;

H.

overwegende dat de gebreken van het douanestelsel nopen tot een beter evenwicht tussen verminderde controles en toenemende controles achteraf;

I.

overwegende dat het door de Commissie gevoerde beheer billijk moeten worden gepresenteerd om het publieke vertrouwen in de instellingen te versterken;

J.

overwegende dat de Europa 2020-strategie voor groei en werkgelegenheid een algemene strategie is die betrekking heeft op de activiteiten van bijna alle Commissiediensten die belast zijn met intern beleid, en dat 2011 het eerste volledige jaar was waarin de strategie werd uitgevoerd;

K.

overwegende dat de in artikel 318 VWEU bedoelde interinstitutionele dialoog moet worden aangegrepen om binnen de Commissie een nieuwe doelmatigheidscultuur te stimuleren;

L.

overwegende dat de Commissie begrotingscontrole voortaan nog meer moet worden betrokken bij de controle op de uitgaven van de Commissie; verwacht een verbeterde samenwerking met de Rekenkamer met als doel te komen tot verdergaande voorstellen voor efficiëntieverbeteringen binnen de controleprocedure;

M.

overwegende dat de bevoegdheden en instrumenten van de Commissie begrotingscontrole binnen de kwijtingsprocedure in een initiatiefverslag nauwkeurig moeten worden onderzocht en ten uitvoer moeten worden gelegd;

1.

verzoekt de Commissie om, ter waarborging van de kwijting, het Parlement een actieplan voor te leggen voor de verwezenlijking van de volgende prioritaire acties:

Mededeling van de Commissie over de bescherming van de begroting van de Unie

Foutenpercentage bij gedeeld beheer

Verzoekt de Commissie om:

DG AGRI

DG REGIO

Foutenpercentage bij gecentraliseerd beheer

DG Onderzoek en innovatie

Evaluatieverslag (artikel 318 VWEU) en beter gebruik van doelmatigheidscontroles

Opbrengsten en traditionele eigen middelen

Om de financiële belangen van de Unie goed te beschermen en de Unie te voorzien van voldoende eigen middelen om groei te realiseren, moet de Commissie:

2.

is verontrust over de omvang van financiële offshore activiteiten, zoals gebleken is bij de recente lekken in verband met belastingparadijzen; verzoekt de Commissie dringend maatregelen te nemen om een eind te maken aan deze mogelijkheden om duizenden miljarden euro uit de normale financiële circuits weg te sluizen, in de eerste plaats om belastingheffing te ontwijken en illegaal geld te verbergen voor de belastingdiensten van de lidstaten;

3.

stelt met klem voor dat de Commissie maatregelen neemt om ervoor te zorgen dat alle bancaire activiteiten met betrekking tot het adviseren over en het opzetten van offshore constructies illegaal worden gemaakt en dat geen enkele bank in de Europese Unie die betrokken is bij dergelijke activiteiten Europese financiering volgens welke regeling dan ook zal of kan de ontvangen of kan profiteren van nationale steunmaatregelen;

4.

verwacht binnen twee maanden wetgevingsvoorstellen van de Commissie om een einde te maken aan de praktijk van gebruikmaking van belastingparadijzen door particulieren, bedrijven en zelfs openbare instellingen;

5.

is ingenomen met de follow-up die de Commissie gegeven heeft aan het verzoek van het Parlement om meer transparantie met betrekking tot financiële instrumenten, met name door de lidstaten te verplichten verslag uit te brengen over de financiële en uitvoeringsaspecten in de betrokken wetgeving (13), en merkt op dat syntheseverslag over de geboekte vooruitgang ten aanzien van de financiering en uitvoering van financiële instrumenten, dat de Commissie heeft aangekondigd in haar verslag over de follow-up van de kwijting voor het begrotingsjaar 2010 (COM(2012) 585), tijdig naar het Parlement is verzonden; merkt voorts op dat het laatste verslag informatie bevat over de beschrijvingen van de financiële instrumenten en de uitvoeringsregelingen ervan, en de uitvoerende instanties en de omvang van de aan en door de financiële instrumenten verleende bijstand vaststelt;

6.

merkt op dat in de periode 2007-2013 steeds meer middelen uit de structuurfondsen werden uitgevoerd via financiële instrumenten, met name wat betreft instrumenten die gericht zijn op ondernemingen; wijst erop dat meer dan 90 % van de aan eindbegunstigden uitbetaalde middelen ten goede kwam aan ondernemingen; verzoekt de Commissie om te verduidelijken hoe groot het percentage was van de daadwerkelijk uitgekeerde bedragen dat naar echte particuliere ondernemingen ging en niet naar ondernemingen die in meerderheid overheidsbezit zijn;

7.

merkt bezorgd op dat de financiële instrumenten voor stadsontwikkeling en energie-efficiëntie en hernieuwbare energie slechts 17 % uitmaken van de middelen die eind 2011 aan alle financiële instrumenten waren uitbetaald, en dat daarnaast maar weinig middelen ten goede zijn gekomen aan concrete stedenbouwkundige projecten;

8.

onderschrijft de lessen die de Commissie met betrekking tot de verslaglegging door de lidstaten geleerd heeft uit bovengenoemd syntheseverslag, als volgt:

9.

merkt op dat de Commissie een deskundigengroep (14) heeft belast met de opstelling van een verslag over het gebruik van het EFRO ter ondersteuning van financiële instrumenten; beschouwt dit als een eerste stap en is bezorgd dat de analyse van het evaluatienetwerk van deskundigen een aantal ernstige problemen aan het licht brengt, zoals een gebrek aan bewijs om te bepalen of de omvang van de steun overeenstemt met de omvang van de hiaten in de markt voor leningen en aandelenfinanciering; een gebrek aan bewijs om te beoordelen of de met de EFRO-steun opgezette durfkapitaalfondsen groot genoeg zijn om levensvatbaar te zijn; een gebrek aan gegevens over de kosten van het opzetten en exploiteren van financiële instrumenten in vergelijking met niet-terugvorderbare subsidies; en de complexiteit van de regelgeving en de onzekerheid over de interpretatie ervan;

10.

roept de Commissie op concrete stappen te zetten om het gebruik van financiële instrumenten aanzienlijk te verbeteren om de financiële belangen van de Unie beter te beschermen;

11.

herhaalt dat het Parlement de Commissie heeft verzocht de ervaringen met financiële instrumenten in het cohesiebeleid in de programmeringsperiode 2007-2013 objectief en kritisch te beoordelen, een risicobeoordeling uit te voeren voor verschillende financiële instrumenten afzonderlijk, met inachtneming van de risicostructuur van de begunstigden van de financiële instrumenten, en jaarlijks vóór de respectieve kwijtingsprocedure verslag uit te brengen aan het Parlement over het gebruik van financiële instrumenten in de lidstaten, met inbegrip van vergelijkbare indicatoren voor de doeltreffendheid, efficiëntie en zuinigheid van financiële instrumenten en over de wijze waarop de Commissie coördineert, zorgt voor samenhang en het risico op overlapping tussen de beleidsterreinen vermindert;

12.

betreurt dat de Commissie het al lang bestaande verzoek van het Parlement om de handtekening van het verantwoordelijke lid van de Commissie toe te voegen aan de jaarlijkse activiteitenverslagen van zijn/haar directoraat-generaal, voortdurend negeert; merkt echter op dat het college van Commissieleden het syntheseverslag heeft goedgekeurd en dat dit verslag een specifieke verklaring bevat waarin wordt benadrukt dat de Commissie de eindverantwoordelijkheid heeft voor het beheer van haar ordonnateurs op basis van de verklaringen en punten van voorbehoud die zij in hun jaarlijkse activiteitenverslagen hebben opgenomen; is derhalve van mening dat het college bij de goedkeuring van het syntheseverslag op de hoogte was van de problemen in de verschillende directoraten-generaal en verantwoordelijk kan worden gehouden;

13.

roept de Commissie op de kwaliteit en vergelijkbaarheid van de jaarlijkse activiteitenverslagen verder te verbeteren;

14.

is ingenomen met het feit dat de Commissie het Parlement inzage heeft gegeven in de jaarlijkse overzichten van de lidstaten; betreurt echter het feit dat slechts zeventien lidstaten daar toestemming voor hebben verleend aan de Commissie; verzoekt de Commissie om mede te delen welke stappen en maatregelen zij zal nemen om ervoor te zorgen dat de tien overgebleven lidstaten ook hun toestemming zullen verlenen;

15.

is ingenomen met de nieuwe regels die zijn vastgelegd in Verordening (EU, Euratom) nr. 966/2012 inzake de regelmatige vereffening van voorfinancieringen, en moedigt de Commissie aan gehoor te blijven geven aan de aanbevelingen van de Rekenkamer met betrekking tot de relevante boekhoudkundige gegevens en methoden;

16.

erkent dat de voorstellen van de Commissie voor de programmeringsperiode 2014-2020 grotendeels beantwoordden aan de zorgen die het Parlement heeft geuit in zijn resolutie bij het besluit over het verlenen van kwijting voor de uitvoering van de begroting voor 2008 (15), gezien de voorgestelde invoering van netto financiële correcties aan de lidstaten en gestroomlijnde procedures en voorwaarden voor het onderbreken of opschorten van betalingen; merkt op dat deze voorstellen voorts helderheid verschaffen over bepaalde subsidiabiliteitsregels en duidelijk maken dat de beheersautoriteiten geen projecten mogen selecteren die voorafgaand aan de financieringsaanvraag fysiek zijn afgerond of volledig zijn uitgevoerd (de met terugwerkende kracht goedgekeurde projecten);

17.

verzoekt de Commissie om de mogelijkheden te onderzoeken voor het opzetten van een corrigerend systeem voor uitgavengebieden waarin men geneigd is fouten te maken, waarbij het totaal aan materiële waarde door fouten in jaar n gedeeltelijk of volledig wordt afgetrokken van de jaarlijkse terugbetalingsverzoeken van accrediteringsorganisaties, afhankelijk van de ernst van de onregelmatigheden;

18.

herinnert eraan dat artikel 287 VWEU het volgende bepaalt: „De Rekenkamer legt aan het Europees Parlement en aan de Raad een verklaring voor waarin de betrouwbaarheid van de rekeningen en de wettigheid en regelmatigheid van de onderliggende verrichtingen worden bevestigd […]”;

19.

herinnert eraan dat als de Rekenkamer een advies uitbrengt over de betrouwbaarheid van de rekeningen, het drie adviezen betreft over de wettigheid en regelmatigheid van de onderliggende verrichtingen bij die rekeningen; deze verschillende adviezen maken de beoordeling die de leden van het Europees Parlement moeten maken van de uitvoering van de begroting door de Commissie niet eenvoudiger;

20.

wijst erop dat de Rekenkamer op basis van zijn controles het meest waarschijnlijke foutenpercentage vaststelt, dat in 2011 3,9 % voor betalingen bedroeg, dat de Rekenkamer op basis van internationale normen voor de goedkeuring van rekeningen een materialiteitsdrempel van 2 % toepast als het algemeen aanvaardbare foutenpercentage, en dat de Rekenkamer, indien het meest waarschijnlijke foutenpercentage de drempel overschrijdt, een afkeurend oordeel velt;

21.

herinnert eraan dat in overeenstemming met de internationale standaarden voor accountantscontroles de externe controleur volledig onafhankelijk de materialiteitsdrempel moet vaststellen;

22.

benadrukt dat fouten moeten worden onderscheiden van fraude en is van mening dat fouten in veruit de meeste gevallen voortkomen uit herstelbare administratieve fouten die met name verband houden met de complexiteit van de regels van de Unie en de lidstaten; herinnert de Commissie er echter aan dat het huidige foutenpercentage nog steeds onaanvaardbaar hoog is, en dat het Parlement een nultolerantiestandpunt hanteert ten aanzien van fouten;

23.

onderstreept het feit dat een foutenpercentage op zich geen volledig beeld geeft van de doeltreffendheid van het beleid van de Unie; vindt derhalve dat de nalevingscontroles aangevuld moeten worden door doelmatigheidscontroles die de zuinigheid, efficiëntie en doeltreffendheid van de beleidsinstrumenten van de Unie evalueren; wijst op het feit dat het Amerikaanse Government Accountability Office meer gericht is op doelmatigheids- dan op nalevingscontrole;

24.

merkt op dat de Rekenkamer en de Commissie enigszins van mening verschillen over de manier waarop fouten moeten worden berekend, met name wat betreft het al dan niet meerekenen van voorfinanciering, de behandeling van kwantificeerbare en niet-kwantificeerbare fouten en de manier waarop terugvorderingen en financiële correcties moeten worden verwerkt in de algemene beoordeling van de financiële gevolgen van fouten en de corrigerende capaciteiten van systemen; is van mening dat de verschillende benaderingen de verschillende rollen van de instellingen weergeven, te weten die van controleur enerzijds en die van beheerder anderzijds; verzoekt de Rekenkamer om de mogelijkheid te overwegen om deze betwistbaar verschillende categorieën foutenpercentages in zijn volgende jaarverslag apart te vermelden en om de beleidslijnen en resultaten omtrent terugvordering en financiële correcties per sector te kwalificeren;

25.

heeft begrepen dat de deskundigheid en de methoden in de loop der tijd veranderen; dringt er echter met klem op aan dat de controleresultaten vergelijkbaar blijven, zodat het Parlement een politieke evaluatie kan verrichten over een langere periode;

26.

verzoekt dienovereenkomstig dat met betrekking tot de controle van het gedeeld beheer de nadruk wordt gelegd op de samenwerking tussen de nationale controle-instanties en de Rekenkamer, overeenkomstig artikel 287, lid 3, VWEU;

27.

stelt voor de mogelijkheid te bestuderen voor de nationale controle-instanties in hun hoedanigheid van onafhankelijke externe controleurs en met inachtneming van de internationale auditnormen, om nationale controleattesten betreffende het beheer van de middelen van de Unie af te leveren die vervolgens aan de regeringen van de lidstaten worden verstrekt teneinde deze te over leggen tijdens de kwijtingsprocedure overeenkomstig een in te stellen interinstitutioneel geschikte procedure;

28.

is ingenomen met het feit dat de jaarrekeningen van de Unie voor het begrotingsjaar 2011 in alle materiële opzichten een getrouw beeld geven van de situatie van de Unie per 31 december 2011, en van de resultaten van haar verrichtingen en kasstromen van het op die datum afgesloten jaar;

29.

constateert met voldoening dat de onderliggende ontvangsten betreffende het per 31 december 2011 afgesloten begrotingsjaar op alle materiële punten wettig en regelmatig zijn;

30.

constateert met voldoening dat de onderliggende vastleggingen betreffende het per 31 december 2011 afgesloten begrotingsjaar op alle materiële punten wettig en regelmatig zijn;

31.

betreurt ten zeerste dat betalingen nog steeds fouten van materieel belang vertonen;

32.

heeft begrepen dat het afkeurende verklaring van de Rekenkamer is gebaseerd op de waarneming dat toezicht- en controlesystemen slechts ten dele effectief zijn en dat betalingen bijgevolg een meest waarschijnlijk foutenpercentage vertonen van 3,9 %;

33.

constateert bezorgd dat de beleidsgroepen landbouw; marktondersteuning en rechtstreekse steun; plattelandsontwikkeling, milieu, visserij en gezondheid; regionaal beleid, energie en vervoer; werkgelegenheid en sociale zaken; onderzoek en ander intern beleid fouten van materieel belang vertonen;

34.

herinnert eraan dat het meest waarschijnlijke foutenpercentage voor betalingen in het begrotingsjaar 2010 werd geschat op 3,7 % en in het begrotingsjaar 2009 op 3,3 %; is ontsteld over deze stijging omdat deze de positieve trend van 2007, 2008 en 2009 ongedaan maakt; roept de Commissie derhalve op de noodzakelijke stappen te zetten om het foutenpercentage gestaag te laten dalen; benadrukt dat het Parlement van oordeel is dat de verwezenlijking van deze doelstellingen essentieel is om in de toekomst de volledige waarde voor de uitgaven van de EU te verkrijgen en naar een positieve betrouwbaarheidsverklaring te evolueren (16);

35.

schrijft deze ontwikkeling voornamelijk toe aan de stijging van het meest waarschijnlijke foutenpercentage voor landbouw, en is met name bezorgd over het hoge foutenniveau op het gebied van plattelandsontwikkeling, waar het gerapporteerde meest waarschijnlijke foutenpercentage 7,7 % was;

36.

verzoekt de Rekenkamer om er bij het opstellen van de speciale verslagen over specifieke beleidsgebieden in grotere mate voor te zorgen dat een vergelijking met voorgaande perioden mogelijk is;

37.

betreurt dat de Raad blijft weigeren om samen te werken met het Parlement op het gebied van de kwijting aan de Raad; is van mening dat de Commissie begrotingscontrole hierdoor zeer weinig instrumenten overhoudt en uiteindelijk wordt gedwongen haar vragen en informatieverzoeken over de begroting van de Raad voor te leggen aan de Commissie;

38.

merkt op dat de Raad aanbeveelt de Commissie kwijting te verlenen voor de uitvoering van de algemene begroting van de Unie voor het begrotingsjaar 2011; merkt op dat Nederland, Zweden en het Verenigd Koninkrijk tegen het verlenen van kwijting aan de Commissie voor de uitvoering van de begroting van de Europese Unie voor het begrotingsjaar 2011 hebben gestemd; neemt kennis van de opmerkingen van deze landen:

39.

wijst in dit verband op het hoge aantal voorbehouden van de Commissie ten aanzien van de beheers- en controlesystemen van het EFRO/Cohesiefonds voor de periode 2007-2013 in onder andere Nederland en het Verenigd Koninkrijk; moedigt de Raad aan conclusies te trekken uit de opmerkingen van Nederland, Zweden en het Verenigd Koninkrijk door het financieel beheer en de kwaliteit van de prestatie van elke lidstaat te onderwerpen aan een intercollegiale toetsing;

40.

benadrukt het feit dat krachtens artikel 317 VWEU de Commissie uiteindelijk verantwoordelijk is voor de uitvoering van de begroting van de Unie; wijst erop dat, wanneer de Commissie de begroting uitvoert op basis van gedeeld beheer, uitvoeringstaken worden gedelegeerd aan de lidstaten overeenkomstig artikel 53 ter van Verordening (EG, Euratom) nr. 1605/2002;

41.

benadrukt in dit verband dat de verantwoordelijkheid van de directoraten-generaal een pijler is van het huidige systeem waarmee de Commissie de EU-middelen beheert, en benadrukt dat het belangrijk is dat zij de beheersprestaties in hun jaarlijkse activiteitenverslagen correct weergeven;

42.

herinnert aan het voorstel van het Parlement in de kwijtingsresolutie voor 2010 om in de Commissie 2014-2019 een commissaris fulltime te belasten met begrotingscontrole;

43.

verwacht dat de lidstaten zich volledig bewust zijn van hun plichten overeenkomstig artikel 4, lid 3, van het Verdrag betreffende de Europese Unie, en het beginsel van loyale samenwerking, om de Unie op actieve en doeltreffende wijze bij te staan bij het uitvoeren van taken die voortvloeien uit de Verdragen;

44.

onderstreept in dit verband het belang van artikel 53 ter van Verordening (EG, Euratom) nr. 1605/2002, waarin is bepaald dat de lidstaten, wanneer zij de begroting uitvoeren, alle noodzakelijke maatregelen nemen, waaronder wettelijke en bestuursrechtelijke maatregelen om de financiële belangen van de Unie te beschermen; benadrukt in dit verband dat artikel 59, lid 2, van de nieuwe Verordening (EU, Euratom) nr. 966/2012 zelfs preciseert dat onder meer sprake moet zijn van de volgende maatregelen: a) ervoor zorgen dat uit de begroting gefinancierde acties naar behoren en effectief en in overeenstemming met de toepasselijke sectorspecifieke regelgeving worden uitgevoerd en b) voorzien in de preventie, opsporing en correctie van onregelmatigheden en fraude;

45.

wijst erop dat het huidige systeem geen volledige transparantie waarborgt ten aanzien van de begunstigden die steun ontvangen uit het EFRO of het Cohesiefonds; binnen het huidige kader voorziet de Commissie in een webportaal dat toegang verschaft tot lijsten van begunstigden op nationale websites, die alleen beschikbaar zijn in de respectieve nationale talen en die niet voldoen aan gemeenschappelijke criteria; verwacht dat met de toekomstige verordening die betrekking zal hebben op de structuurinstrumenten wordt bereikt dat lidstaten gegevens verstrekken over de eindbegunstigden van de middelen uit het EFRO/CF, zodat deze op de officiële website van de Commissie kunnen worden gepubliceerd in een van drie werktalen van de Unie, en dat deze gegevens gebaseerd zijn op een reeks gemeenschappelijke criteria om onderlinge vergelijking en vaststelling van tekortkomingen mogelijk te maken;

46.

wijst erop dat er tussen de lidstaten aanzienlijke verschillen bestaan met betrekking tot de inkomsten en uitgaven in gedeeld beheer, in het bijzonder in verband met het opsporen van onregelmatigheden, fraude en fouten en de financiële follow-up op het gebied van zowel de douane als de besteding van EU-gelden; merkt op dat de Commissie tot dusverre de administratieve prestaties alleen maar achteraf en van geval tot geval monitort en zich dus onvoldoende bezighoudt met het analyseren van tendensen, om daarmee risicoterreinen vast te stellen; verzoekt de Commissie zich te bedienen van de tendensanalysemethode om financiële risico’s op te sporen en maatregelen te nemen om de administratieve prestaties van de lidstaten te verbeteren;

47.

is ingenomen met het feit dat de beheersautoriteiten van de lidstaten, in overeenstemming met artikel 59, leden 3, 4 en 5, van de nieuwe Verordening (EU, Euratom) nr. 966/2012, in de toekomst verplicht jaarlijks hun rekeningen moeten indienen bij de Commissie, vergezeld van een beheersverklaring, een jaarlijkse samenvatting van hun definitieve auditverslag en van de verrichte controles en een advies van een onafhankelijk auditorgaan;

48.

is ervan overtuigd dat bovenstaande verklaringen, in combinatie met de invoering van een zelfkritische beraadslaging in de Raad, die op dit moment ontbreekt, en een evenwichtige, eerlijke en open intercollegiale toetsing tussen de lidstaten, leiden tot een betere en doeltreffendere uitvoering van de begroting, een betere prestatie van beleid, programma’s en projecten en meer solidariteit tussen de lidstaten in plaats van wederzijds wantrouwen — wat de voorkeur verdient boven bezuinigingen die ten koste gaan van het economisch herstel en het vertrouwen van de burgers van de Unie in een gemeenschappelijk Europa;

49.

is ingenomen met het feit dat de lidstaten op het daarvoor geëigende niveau de hierboven bedoelde informatie mogen publiceren en in aanvulling op en op basis van die informatie verklaringen mogen afgeven die op het daarvoor geëigende niveau ondertekend zijn; roept de Commissie op de lidstaten bij te staan bij het afgeven van deze vrijwillige beheersverklaringen zoals bedoeld in artikel 59, lid 5, van de nieuwe Verordening (EU, Euratom) nr. 966/2012, door de beste praktijken te bevorderen; dringt er met klem op aan dat het Parlement zowel de beheersverklaringen als de vrijwillige verklaringen ontvangt;

50.

merkt op dat de Commissie de lidstaten moet helpen om zinnige jaarlijkse overzichten op te stellen; merkt op dat de informatie die wordt verstrekt over de operationele programma’s onder gedeeld beheer, hiervoor op het gebied van vorm en inhoud moet worden gestandaardiseerd; merkt op dat de jaarlijkse overzichten ter beschikking moeten worden gesteld van het Parlement en dat zij niet alleen ter beschikking moeten worden gesteld in de taal van de lidstaat, om de transparantie en het afleggen van rekenschap te verbeteren;

51.

constateert echter dat noch de Rekenkamer, noch de Commissie de jaarlijkse samenvattingen in dit stadium ziet als een waardevolle bron van informatie voor het beoordelen van de naleving door of doelmatigheid van begunstigden; herhaalt zijn verzoek aan de Commissie om onderzoek te doen naar de sterke en zwakke punten van de nationale controlesystemen op basis van de ontvangen jaarlijkse samenvattingen; vindt deze situatie onaanvaardbaar en verlangt dat de Commissie onmiddellijk actie onderneemt om ervoor te zorgen dat de volgende jaarlijkse samenvattingen van nut zijn voor het beoordelen van de doelmatigheid van begunstigden;

52.

wijst erop dat is gebleken dat de jaarlijkse samenvattingen van de lidstaten in hun huidige vorm een geringe meerwaarde hebben en dat de nalevingselementen van de huidige jaarlijkse samenvatting eenvoudigweg informatie kopiëren die reeds uit andere bronnen beschikbaar is (17); spoort daarom alle lidstaten aan om het nut van de jaarlijkse samenvattingen te vergroten door een algehele analyse van de resultaten en een verklaring van algehele zekerheid op te nemen en zodoende te laten zien dat zij zich committeren aan een gezond financieel beheer van de middelen van de Unie en aan transparantie; spoort met name België, Duitsland, Ierland, Italië, Letland, Litouwen, Luxemburg, Malta, Nederland, Oostenrijk, Polen en Spanje aan om onverwijld het voorbeeld te volgen van de vijftien lidstaten die een „verklaring van algehele zekerheid” hebben opgenomen in hun jaarlijkse samenvattingen voor structurele acties in het kader van het Europees Sociaal Fonds (ESF) en het EFRO (18) zodat de Commissie begrotingscontrole bij de kwijtingsprocedure van 2012 van deze informatie kan profiteren; verwacht dat lidstaten die niet tijdig een dergelijke verklaring indienen een uitvoerige verklaring indienen van de redenen hiervoor;

53.

roept de lidstaten op nationale beheersverklaringen af te geven op het daarvoor geëigende niveau en verzoekt de Commissie een sjabloon voor deze verklaringen op te stellen;

54.

vraagt de Commissie op korte termijn in samenwerking met de lidstaten een model voor nationale beheersverklaringen vast te stellen dat deze zinvol en vergelijkbaar zal maken; verzoekt de Commissie openlijk haar mening te geven over deze verklaringen; is van mening dat in deze verklaringen onder meer moet worden bevestigd dat wordt voldaan aan criteria zoals de betrouwbaarheid van de rekeningen, de doeltreffendheid van de beheers- en controlesystemen en de wettigheid en regelmatigheid van de onderliggende verrichtingen en precies moet worden vermeld hoever de zekerheid, de voorbehouden en de disclaimers reiken; vraagt de Commissie voorstellen in te dienen om de controletaken voor lidstaten of regio’s die volgens de jaarverslagen van de Rekenkamer en hun eigen nationale beheersverklaringen consistent goed presteren, te verlichten; is van mening dat de Rekenkamer en de Commissie rekening moeten kunnen houden met de inhoud van de nationale beheersverklaringen in hun controlewerkzaamheden;

55.

wijst op de informatie in het volgende scoreboard over de twee initiatieven met betrekking tot de bijdrage van lidstaten aan het verbeteren van de doeltreffendheid van gedeeld beheer:

Scorebord

56.

merkt op dat het aantal voorbehouden in de jaarlijkse activiteitenverslagen van de directoraten-generaal van de Commissie is gestegen van zeventien in 2010 tot 27 in 2011, en dat de geschatte totale financiële impact van de voorbehouden is gestegen tot 1 959 miljoen EUR, oftewel 1,5 % van de in 2011 verrichte betalingen (2010: 423 miljoen EUR, oftewel 0,3 %);

57.

is bezorgd dat deze ontwikkelingen een hoog foutenrisico op bepaalde terreinen weerspiegelen, zoals plattelandsontwikkeling, cohesie of het zevende kaderprogramma, zoals bevestigd door de directoraten-generaal van de Commissie en door de controleresultaten van de Rekenkamer;

58.

neemt kennis van de richtsnoeren van de secretaris-generaal van de Commissie en de directeur-generaal van DG BUDG aan de directeuren-generaal en de diensthoofden van de Commissie betreffende de berekening van het restfoutenpercentage, waardoor een aantal jaarlijkse activiteitenverslagen volgens de Rekenkamer verbeterd is;

59.

betreurt echter dat de Rekenkamer zwakke punten in deze instructies en de uitvoering ervan heeft opgespoord, met name wat betreft het restfoutenpercentage, en dringt er bijgevolg bij de Commissie op aan de richtsnoeren aan te passen, als een eerste prioriteit;

60.

erkent de vooruitgang die de Commissie heeft geboekt in het bepalen van de mate waarin verrichtingen fouten blijven vertonen, maar constateert helaas dat de Rekenkamer heeft geconcludeerd dat het restfoutenpercentage nog geen betrouwbare indicator is;

61.

moedigt de Commissie aan vooruitgang te boeken bij de openbaarmaking van exactere, betrouwbaardere gegevens over terugvorderingen en financiële correcties en om informatie te verstrekken waarin voor zover mogelijk een aansluiting wordt gemaakt tussen het jaar waarin de betaling is verricht, het jaar waarin de betrokken fout is opgespoord en het jaar waarin terugvorderingen of financiële correcties zijn bekendgemaakt in de toelichtingen bij de rekeningen (19);

62.

verwelkomt het verslag van de Commissie over de financiële correcties, met inbegrip van het daadwerkelijk teruggevorderde bedrag dat weer aan de begroting is toegevoegd, voor regionaal beleid bij de afsluiting van de programmeringsperiode 2000-2006, waaruit blijkt welke impact de tijdens de programmeringsperiode of bij de afsluiting van de programmeringsperiode doorgevoerde financiële correcties hebben gehad op het totale foutenpercentage van de programmeringsperiode 2000-2006;

63.

roept de Commissie op deze verslaggevingspraktijk uit te breiden naar de andere beleidsterreinen die door de meerjarige programma’s worden beheerd;

64.

beveelt in overeenstemming met het standpunt van de Rekenkamer aan een duidelijk verband te leggen tussen de in de jaarlijkse activiteitenverslagen opgenomen bedragen, met name wat betreft de bepaling van het restfoutenpercentage, en de informatie over de in de rekeningen vermelde terugvorderingen en financiële correcties;

65.

constateert dat de Commissie in staat is om een overzicht te geven van de correcties van de fouten en onregelmatigheden die zich in 2011 hebben voorgedaan, met name in het deel van de begroting dat in gedeeld beheer wordt uitgevoerd (20);

66.

stelt de Commissie voor haar directeuren-generaal op te dragen deze gegevens systematisch te verzamelen en te publiceren in hun jaarlijkse activiteitenverslagen;

67.

roept de Commissie op om op tijd voor de respectieve kwijtingsprocedure jaarlijkse mededelingen op te stellen aan het Parlement, de Raad en de Rekenkamer waarin per lidstaat en programma de geïnde financiële correcties en terugvorderingen worden vermeld, om haar prestaties op het gebied van de bescherming van de begroting van de Unie aan te tonen; verzoekt de Commissie om op basis hiervan een prestatieranglijst op te stellen;

68.

constateert bezorgd dat bovengenoemde, aan de geconsolideerde rekeningen gehechte noot 6 enkel betrekking heeft op financiële correcties en terugvorderingen op Europees niveau, en dat informatie over intrekkingen, terugvorderingen en nog niet afgehandelde terugvorderingen betreffende de structuurfondsen op het niveau van de lidstaten, niet worden vermeld wegens redenen die verband houden met de betrouwbaarheid: „er blijven immers twijfels bestaan over de kwaliteit en de volledigheid van de gegevens die door sommige lidstaten en/of voor sommige programma’s worden ingediend”; verzoekt de Commissie jaarlijks met een mededeling te komen waarin alle bedragen openbaar worden gemaakt die in het voorgaande jaar zijn gecorrigeerd via financiële correcties en terugvorderingen voor alle beheersmethoden op het niveau van de Unie en door de lidstaten;

69.

is bezorgd dat de Commissie in voornoemde noot 6 de beoordeling van de Rekenkamer over de gebrekkige betrouwbaarheid van de toezichts- en controlesystemen van de lidstaten bevestigt, en betreurt ten zeerste dat dit de betrouwbaarheid van de „management representations” van de Commissie kan aantasten; roept de Commissie op ervoor te zorgen dat de gegevens die de lidstaten verstrekken, volledig en volkomen betrouwbaar zijn;

70.

brengt in dit verband in herinnering dat de Commissie, door het syntheseverslag, waarvoor de verklaringen en punten van voorbehoud opgenomen in de jaarlijkse activiteitenverslagen van de directeuren-generaal en de diensthoofden als basis dienen, goed te keuren, de algemene politieke verantwoordelijkheid voor het beheer van de EU-begroting op zich neemt (21);

71.

is ingenomen met de verbeteringen die zijn aangebracht in het door de interne controleur van de Commissie uitgebrachte algemene advies, die het syntheseverslag ondersteunen, maar merkt op dat het positieve advies van de interne controleur met name gebaseerd is op de verklaringen van het hoger management van de Commissie in de jaarlijkse activiteitenverslagen;

72.

herhaalt derhalve zijn eerdere verzoek aan de Commissie om betrouwbare en objectieve jaarlijkse activiteitenverslagen vast te stellen;

73.

merkt op dat de twee beleidsterreinen met de hoogste foutenpercentages (Plattelandsontwikkeling, milieu, visserij en gezondheid en Regionaal beleid, energie en vervoer) voornamelijk via gedeeld beheer worden uitgevoerd, en betreurt dat de geschatte meest waarschijnlijke foutenpercentages 7,7 % en 6 % bedragen;

74.

benadrukt dat de voorzitter van de Rekenkamer heeft opgemerkt dat „een grotere mate van betrokkenheid is vereist van de kant van de nationale instanties wat betreft het beheer en de controle van EU-geld, met name omdat de nationale instanties de eerste — en belangrijkste — verdedigingslinie vormen in de bescherming van de financiële belangen van de burgers van de EU” (22); onderstreept in dit verband de medeverantwoordelijkheid van de lidstaten voor betere uitgaven; is daarnaast van mening dat actieve betrokkenheid van de nationale parlementen, door middel van respectieve commissies voor toezicht op het gebruik van het geld van de belastingbetaler van de Unie in de lidstaten (naar het voorbeeld van de Commissie begrotingscontrole van het Parlement), niet alleen op het niveau van politiek en deskundig toezicht maar ook in het programmeringsproces van het nieuwe cohesiebeleid, zou leiden tot een lager foutenpercentage, betere transparantie en democratische legitimiteit van het proces van absorptie van EU-middelen;

75.

betreurt het feit dat de autoriteiten van de lidstaten bij 62 % van de gecontroleerde verrichtingen voor regionaal beleid die fouten vertoonden, en bij 76 % van de gecontroleerde ESF-verrichtingen, over genoeg gegevens beschikten om ten minste een aantal van deze fouten op te sporen en te corrigeren voordat ze bij de Commissie vergoeding aanvroegen, en dat de Rekenkamer constateerde dat de controles ter plaatse voor plattelandsontwikkeling niet altijd naar behoren waren uitgevoerd; roept de lidstaten en de Commissie derhalve op de controles van het eerste niveau dringend te versterken om dit onaanvaardbaar hoge niveau van wanbeheer aan te pakken;

76.

verzoekt de Raad en de Coreper ervoor te zorgen dat nationale controlesystemen in het bijzonder en de medeverantwoordelijkheid van de lidstaten voor betere uitgaven in het algemeen regelmatig als specifieke punten op de agenda van de vergaderingen van de bevoegde Ministerraad worden geplaatst en in het bijzijn van de Commissie worden besproken;

77.

verzoekt de Rekenkamer overeenkomstig artikel 287, lid 4, tweede alinea, van het Verdrag betreffende de werking van Europese Unie, een advies uit te brengen over de onafhankelijkheid van de nationale controleautoriteiten in gedeeld beheer;

78.

merkt op dat een groot aantal fouten voortkomt uit een onjuiste toepassing van nationale regels (zo maakten, wat betreft de ESF-fouten in 2011, inbreuken op nationale regels 86 % uit van het foutenpercentage) en dat inbreuken op de regels voor overheidsopdrachten (in het bijzonder voor gezamenlijk en indirect beheerde middelen) en fouten inzake de subsidiabiliteit (met name voor begunstigden van subsidies) de twee voornaamste bronnen van fouten zijn;

79.

is derhalve ingenomen met het op 20 december 2011 door de Commissie goedgekeurde voorstel voor een richtlijn van het Europees Parlement en de Raad betreffende het gunnen van overheidsopdracht (COM(2011) 896), aangezien dit gericht is op vereenvoudiging en flexibilisering van de regels om de efficiëntie van de overheidsuitgaven te vergroten; merkt echter op dat de nationale regels voor overheidsopdrachten ook moeten worden vereenvoudigd volgens de EU-wetgeving;

80.

betreurt het feit dat fouten ook kunnen voortkomen uit onnodig ingewikkelde toevoegingen van nationale regels aan de EU-regels, die daardoor moeilijk door de lidstaten uitvoerbaar en verifieerbaar zijn, wat resulteert in een aanvullende en kunstmatige last voor de begunstigden („gold-plating”);

81.

wijst erop dat deze regels de foutenpercentages onnodig laten stijgen, aangezien alle inbreuken worden beschouwd als een fout in het beheer van de EU-begroting, ook al zijn de lidstaten verantwoordelijk voor deze nodeloos ingewikkelde regels, en er ook toe kunnen leiden dat de Commissie terugvordering eist;

82.

spoort de lidstaten aan om deze onnodig ingewikkelde nationale regels in samenwerking met de Commissie en in overleg met de Rekenkamer op te sporen en aan het Parlement te rapporteren om ze te vereenvoudigen; merkt op dat in dit verband de mogelijkheid tot vaststelling van standaardaanbestedingsdocumentatie voor de openbare aanbestedingsprocedure nader moet worden onderzocht;

83.

roept de Commissie op om bij bekende inbreuken op de regels van het begrotings- en mededingingsrecht (in het bijzonder met betrekking tot de gunning van overheidsopdrachten) in de lidstaten strengere controles en voorwaarden toe te passen en in geval van twijfel de structuurfondsmiddelen onmiddellijk op te schorten, totdat de voorschriften worden nageleefd en zo een met de wetgeving van de Unie conform gebruik van de middelen wordt gewaarborgd;

84.

moedigt de diensten van de Commissie aan om bij wijze van proef een actieplan te lanceren, zoals DG EMPL heeft gedaan op beleidsterreinen met een hoog foutenrisico, om vast te stellen in welke sleutelgebieden vereenvoudiging kan bijdragen tot verlaging van het foutenpercentage op het niveau van de begunstigden;

85.

dringt er bij de Commissie op aan aanvullende instrumenten te ontwikkelen om het raadplegingsproces met begunstigden te faciliteren en hun rechtstreekse feedback aan de nationale autoriteiten te versterken, in overeenstemming met de inspanningen om de nationale regels te vereenvoudigen en het foutenpercentage te verlagen;

86.

draagt de Commissie nogmaals op aan te geven welke lidstaten verantwoordelijk zijn voor de vastgestelde gecumuleerde kwantificeerbare fouten; heeft geen begrip voor het feit dat de statistische steekproefmethode van de Rekenkamer beperkingen kent, waardoor de Rekenkamer niet kan aangeven welke lidstaten de hoogste foutenpercentages hebben; dringt er bij de Rekenkamer op aan zijn controlebevindingen te vergelijken met die van de Commissie om vast te stellen welke lidstaten of regio’s het meest worden getroffen door het foutenpercentage en/of het optreden van fouten;

87.

stelt vast dat het Europees stabiliteitsmechanisme in werking is getreden, maar betreurt het feit dat dit mechanisme is ingesteld buiten het institutionele kader van de Unie, omdat dit verhindert dat de EU-instellingen en met name het Parlement een democratische, politieke en begrotingscontrole kunnen uitoefenen; onderstreept dat de instelling buiten de instellingen van de Unie een stap terug betekent in de ontwikkeling van de Unie, wat met name ten koste gaat van het Parlement, de Rekenkamer en het Hof van Justitie van de Europese Unie; acht het van essentieel belang dat het ESM ten minste eens per jaar wordt besproken in een plenair debat in het bijzijn van de Raad en de Commissie, op basis van het jaarverslag van de accountantscommissie van het ESM;

88.

verzoekt de Commissie verslag uit te brengen over en een evaluatie te maken van de fraudebestrijdingsstrategieën zoals ingesteld in de directoraten-generaal na goedkeuring van de nieuwe fraudebestrijdingsstrategie van de Commissie (COM(2011) 376) en het interne actieplan (SEC(2011) 787) voor de implementatie ervan in juni 2011;

89.

verzoekt de Commissie verslag uit te brengen over hoe zij zo snel mogelijk haar plan zal verbeteren om een proactief beheer van mogelijke belangenconflicten en „draaideurgevallen” in te voeren;

90.

verzoekt de Commissie verslag uit te brengen over hoe zij artikel 5, lid 3, van de Kaderovereenkomst van de WHO voor de bestrijding van tabaksgebruik heeft geïmplementeerd en hoe zij van plan is bestaande regelgeving te verbeteren en verduidelijken;

91.

verzoekt de Commissie het Parlement zo snel mogelijk te voorzien van een overzicht van alle (openbare en niet-openbare) documenten en alle personen betrokken bij de onderhandelingen over de vier samenwerkingsovereenkomsten met de tabaksindustrie;

92.

merkt op dat de Unie de Kaderovereenkomst van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) voor de bestrijding van tabaksgebruik heeft ondertekend; beschouwt de uitvoering van artikel 5, lid 3, als een wettelijk bindende verplichting voor de Unie; verzoekt de Commissie om verslag uit te brengen over de wijze waarop de bepalingen van artikel 5, lid 3, in de Unie en haar instellingen ten uitvoer zijn gelegd, met name in verband met de vraag in hoeverre de tenuitvoerlegging de richtsnoeren van de WHO voor de tenuitvoerlegging van artikel 5, lid 3, volgt; wil weten waar en waarom de Commissie van deze richtsnoeren is afgeweken;

93.

is ingenomen met het hoge uitvoeringspercentage van de begroting, te weten 99,3 % van de vastleggingskredieten (gelijk aan 2010) en 98,6 % van de betalingskredieten (96,6 % in 2010), en met de afname van het totale overschot van 4,5 miljard EUR in 2010 tot 1,5 miljard EUR in 2011;

94.

is bezorgd over het versnelde tempo waarin de lidstaten tegen het eind van het jaar betalingsverzoeken indienen in het kader van het ESF, het EFRO en het Cohesiefonds, omdat de Commissie hierdoor niet op tijd een gewijzigde begroting kan aanvragen bij de begrotingsautoriteit met als doel om de betalingskredieten te verhogen om de ingediende vorderingen te honoreren; roept de Commissie derhalve op de lidstaten aan te sporen om de meeste vorderingen zo vroeg mogelijk in te dienen;

95.

waarschuwt tegen de concentratie van een significant deel van de betalingen in december, daar dit negatieve gevolgen kan hebben voor de doeltreffendheid van toezicht- en controlesystemen en het foutenrisico kan verhogen;

96.

spreekt zijn bezorgdheid uit over de aanzienlijke stijging van de niet-afgewikkelde begrotingsvastleggingen van 13 miljard EUR in 2010 tot 207 miljard EUR, voornamelijk voor cohesiebeleid, voor de programmeringsperiode 2007-2013;

97.

dringt er met klem op aan de komende jaren van meet af aan genoeg betalingskredieten beschikbaar te maken;

98.

merkt op dat de Rekenkamer in zijn jaarverslag heeft verklaard dat de berekening van de opbrengsten vrij was van materiële fouten; is echter bezorgd dat de controle van de Rekenkamer, wat betreft de traditionele eigen middelen (TEM), geen betrekking kan hebben op niet-aangegeven importverrichtingen of importverrichtingen die aan douanetoezicht zijn ontsnapt, en dat in het jaarverslag derhalve geen schatting is opgenomen van de verliezen die deze opleveren voor de EU-begroting; stelt de Rekenkamer voor een speciaal verslag uit te brengen over niet-aangegeven importverrichtingen op basis van een onderzoek in ten minste tien lidstaten en om zijn werkprogramma voor 2013 dienovereenkomstig aan te passen;

99.

is van mening dat de doelmatigheidscontrole van de Rekenkamer op het gebied van de opbrengsten van grote waarde is en moedigt de Rekenkamer aan meer van zijn middelen hierop te richten; betreurt dat het jaarverslag, waar een groot deel van de werkzaamheden van de Rekenkamer op gericht is, niettemin weinig informatie verschaft over de werkelijke situatie van de doeltreffende inning van de opbrengsten; roept de Rekenkamer op in zijn jaarverslag meer de nadruk te leggen op de controle inzake opbrengsten om een volledig beeld te kunnen geven van de doeltreffendheid van het systeem van inning van de opbrengsten in de lidstaten en van de gevolgen indien dit niet naar behoren functioneert;

100.

brengt in herinnering dat het Parlement toezicht houdt op de situatie rond de inning van eigen middelen en dat doet via zijn initiatiefverslag over de bescherming van de financiële belangen van de Europese Unie, dat jaarlijks wordt opgesteld op basis van een Commissieverslag;

101.

is ernstig bezorgd over de conclusie van de Rekenkamer dat er sprake is van blijvende gebreken in het nationale douanetoezicht en dat derhalve niet kan worden gewaarborgd dat de vastlegging van de TEM volledig en juist is; vindt het onacceptabel dat de controle van de douaneprocedures in de lidstaten niet naar behoren functioneert; herinnert eraan dat het correct functioneren van de douaneprocedures rechtstreekse gevolgen heeft voor de berekening van de btw; is ernstig bezorgd over de bevinding van de Rekenkamer in speciaal verslag nr. 13/2011 dat de toepassing van douaneregeling 42 (23) alleen al in 2009 goed was voor geëxtrapoleerde verliezen van ongeveer 2 200 miljoen EUR (24) in de zeven gecontroleerde lidstaten, hetgeen neerkwam op 29 % van de btw die in theorie zou zijn geheven over het belastbare bedrag van alle importverrichtingen die in 2009 in deze zeven lidstaten hebben plaatsgevonden conform douaneregeling 42;

102.

benadrukt de conclusie die de Rekenkamer trekt in speciaal verslag nr. 13/2011: „Btw-ontwijking schaadt de financiële belangen van de lidstaten. Het heeft gevolgen voor de EU-begroting doordat de eigen middelen btw afnemen. Dit verlies wordt gecompenseerd door de eigen middelen bni, waardoor de bijdragen van de afzonderlijke lidstaten aan de EU-begroting uit balans worden gebracht. Belastingfraude ondermijnt het functioneren van de interne markt en staat eerlijke mededinging in de weg” (25);

103.

onderstreept dat de bevindingen van de Rekenkamer in speciaal verslag nr. 13/2011 worden bevestigd door de conclusies van de onderzoeksmissie van de Commissie begrotingscontrole van het Parlement in de havens van Rotterdam en Antwerpen, die plaatsvond op 19 en 20 september 2012; wijst erop dat de Unie een groot handelsblok is en dat de grote Europese havens vele schepen verwerken; merkt op dat deze havens door de logistieke druk gebruikmaken van de procedures in de douaneverordening en dat de geautoriseerde marktdeelnemers een steeds belangrijkere rol spelen; merkt evenwel op dat bijvoorbeeld Rotterdam, de grootste haven van Europa, importeurs een hoog niveau van vereenvoudigde douaneprocedures heeft geboden in vergelijking met andere grote havens in de EU; benadrukt het feit dat een vereenvoudiging van de douaneprocedures moet gebeuren op basis van een behoorlijke en doeltreffende beleidsaanpak op basis van het risico, met als resultaat doeltreffende controlesystemen zonder verstoring van de mededinging en benadrukt het feit dat de vereenvoudigde procedures regelmatig en doeltreffend moeten worden gecontroleerd door de Commissie en de lidstaten; merkt op dat verminderde controles grote economische voordelen kunnen opleveren voor een haven; benadrukt dat elke op onrechtvaardige wijze verminderde controle de financiële belangen van de EU en die van de lidstaten ernstig kan schaden;

104.

neemt kennis van de initiatieven die de Commissie heeft ontplooid bij wijze van follow-up van speciaal verslag nr. 13/2011 van de Rekenkamer; betreurt echter dat de belangrijkste bevindingen en waarnemingen van dat speciaal verslag volgens het in mei 2012 gepubliceerde eerste activiteitenverslag van Eurofisc voor 2011, nog steeds uitstaan; wil vóór september 2013 informatie over de gemaakte vorderingen;

105.

is met name ernstig bezorgd over de bevinding van werkterrein 3 dat de belastingdiensten in de meeste lidstaten geen directe toegang hebben tot douanegegevens en dat geautomatiseerde vergelijking met belastinggegevens derhalve niet mogelijk is;

106.

betreurt het dat aanbeveling 6 van speciaal verslag nr. 13/2011, waarin wordt opgeroepen tot een wijziging van de btw-richtlijn voor het apart identificeren van de intracommunautaire leveringen na invoer onder deze douaneregeling in de btw-lijsten van de handelaren, niet is uitgevoerd door de Commissie; merkt op dat dit een doeltreffende koppeling mogelijk zou maken tussen de douane- en belastinggegevens in de lidstaat van invoer; wenst in kennis te worden gesteld van de redenen waarom dit niet is gebeurd;

107.

betreurt het feit dat de Raad niet heeft gehandeld naar de aanbeveling van de Rekenkamer tot wijziging van de btw-richtlijn om de importeur (of diens fiscaal vertegenwoordiger) hoofdelijk aansprakelijk te kunnen houden voor het btw-verlies in de lidstaat van bestemming wanneer hij niet tijdig een volledige btw-lijst heeft ingediend;

108.

roept de Commissie op meer inspanningen te leveren om de problemen met de uitvoering van de aanbevelingen die de Rekenkamer heeft gedaan in speciaal verslag nr. 13/2011, te verhelpen;

109.

betreurt het feit dat de Commissie en de lidstaten er niet in zijn geslaagd het gemoderniseerd douanewetboek, dat oorspronkelijk uiterlijk op 24 juni 2013 van toepassing zou worden, tijdig uit te voeren; benadrukt dat verdere vertragingen adequate bescherming van de financiële belangen van de lidstaten, en derhalve van de EU zelf, onmogelijk maken; onderstreept dat deze situatie volgens de Commissie in hoge mate te wijten is aan het feit dat de lidstaten geen overeenstemming kunnen bereiken over de meest geëigende IT-ontwikkelingsmethode en dat ze beschikken over beperkte personele en financiële middelen; is bezorgd dat de Commissie en de lidstaten een achterstand oplopen in deze cruciale hervorming, waarbij de inning van eigen middelen onbevredigend is;

110.

roept de Commissie op de kosten van uitstel van de volledige toepassing van het gemoderniseerd douanewetboek te evalueren en de gevolgen ervan voor de begroting te berekenen;

111.

wijst op een in opdracht van het Parlement uitgevoerde studie over de „Uitvoering van het gemoderniseerd douanewetboek” (26), waaruit blijkt dat het gemoderniseerd douanewetboek (dat het douanewetboek van de Unie zal heten indien het herschikkingsvoorstel van de Commissie wordt aangenomen) in het beste geval in werking treedt in december 2017; herinnert de Commissie eraan dat de EU exclusief bevoegd is op het gebied van de douane-unie en daarom moet toezien op de naleving door de lidstaten; roept de Commissie derhalve op meer inspanningen te leveren om ervoor te zorgen dat het gemoderniseerd douanewetboek zo snel mogelijk ten uitvoer wordt gelegd, en om in elk geval het in de studie genoemde slechtst denkbare scenario van maart 2033 te voorkomen;

112.

betreurt het feit dat de Raad twee belangrijke initiatieven gericht op de bestrijding van btw-fraude heeft tegengehouden, te weten het voorstel voor een richtlijn van de Raad tot wijziging van Richtlijn 2006/112/EG betreffende het gemeenschappelijke stelsel van belasting over de toegevoegde waarde wat betreft een snellereactiemechanisme tegen btw-fraude (COM(2012) 428) en het voorstel voor een richtlijn van de Raad tot wijziging van Richtlijn 2006/112/EG wat betreft een facultatieve en tijdelijke toepassing van de verleggingsregeling voor leveringen van bepaalde fraudegevoelige goederen en diensten (COM(2009) 511);

113.

is verheugd over het feit dat Eurofisc, een gemeenschappelijke operationele structuur die de lidstaten in staat stelt snel te reageren op grensoverschrijdende btw-fraude, volledig operationeel is geworden; merkt op dat in februari 2011 een specifiek werkterrein in het leven is geroepen voor de uitwisseling van gerichte informatie over frauduleuze transacties met douaneregeling 42;

114.

roept de Commissie op haar samenwerking met de lidstaten te versterken om betrouwbare gegevens te verzamelen over de douanerechten- en btw-kloof in de respectieve landen en hierover regelmatig verslag uit te brengen aan het Parlement;

115.

is ingenomen met het actieplan van de Commissie tot versterking van de strijd tegen belastingfraude en belastingontduiking (COM(2012) 722); prijst met name het voorstel van de Commissie om een snellereactiemechanisme in te stellen en wil dat dit de lidstaten in staat stelt sneller en efficiënter op btw-fraude te reageren; benadrukt dat de potentiële kosten van belastingfraude en -ontduiking voor de lidstaten geschat worden op één biljoen EUR per jaar terwijl in vergelijking de EU-begroting voor 2011 op het punt van vastleggingskredieten slechts 142,5 miljard EUR bedroeg;

116.

betreurt de stijging van het foutenpercentage naar 4,0 % op het beleidsterrein Landbouw en plattelandsontwikkeling dat de uitgaven van het Europees Landbouwgarantiefonds (ELGF) en het Europees Landbouwfonds voor plattelandsontwikkeling (Elfpo) en van de beleidsgroepen milieu, visserij en gezondheid moet dekken;

117.

herinnert eraan dat de verslechtering van de stand van zaken in de landbouw en met name in de plattelandsontwikkeling de hoofdoorzaak is van de stijging van het meest waarschijnlijke foutenpercentage voor alle betalingen in het begrotingsjaar 2011;

118.

merkt op dat, hoewel 0,2 % van dit foutenpercentage het gevolg is van een wijziging van de methode van de Rekenkamer ten aanzien van overtredingen van randvoorwaarden, het foutenpercentage voor het gehele beleidsterrein landbouw tussen 2010 en 2011 in reële cijfers is gestegen met 1,5 %: van 2,3 % in 2010 naar 3,8 % in 2011 (27);

119.

neemt kennis van de aanpak van de Rekenkamer, waarin voor het eerst overtredingen van randvoorwaarden werden meegenomen in de berekening van het foutenpercentage, omdat „de randvoorwaarden essentiële wetsvoorschriften zijn, waaraan moet worden voldaan door alle ontvangers van rechtstreekse steun, en het de elementaire — en vaak de enige — na te leven voorwaarden zijn voor de uitkering van het volledige steunbedrag” (28); vraagt de Rekenkamer in dit verband de wijziging van haar methode nader te verklaren en te rechtvaardigen; verzoekt de Commissie en de Rekenkamer overeenstemming te bereiken over een consequente methode om ervoor te zorgen dat de jaarlijkse cijfers over de begrotingsuitvoering beter kunnen worden vergeleken;

120.

neemt er nota van dat de Rekenkamer haar controle slechts beperkt tot bepaalde uit de regelgeving voortvloeiende beheerseisen en tot de vereisten aangaande de goede landbouw- en milieuconditie en dat „het foutenpercentage met grote omzichtigheid moet worden gebruikt en niet moet worden beschouwd als een algemene beoordeling van de naleving van de randvoorwaarden door landbouwers” (29);

121.

merkt op dat het de verantwoordelijkheid van de lidstaten is om „goede landbouw- en milieutoestand” te definiëren en te bepalen op welk areaal dit zal worden toegepast; uit felle kritiek op het feit dat begunstigden die vaak geen landbouwers zijn, de rechtstreekse betalingen zullen ontvangen; is van mening dat dit een onjuiste toewijzing is van middelen die zouden kunnen worden bespaard;

122.

neemt er kennis van dat de lidstaten tijdens het begrotingsjaar 2011 172,7 miljoen EUR van de begunstigden hebben teruggevorderd en dat het totale uitstaande bedrag dat aan het eind van het jaar nog altijd van de begunstigden moet worden teruggevorderd, 1 206,9 miljoen EUR bedroeg, waarvan 458 miljoen EUR aan de lidstaten in rekening is gebracht voor ELGF-uitgaven overeenkomstig de 50/50-regel; erkent dat een bedrag van ongeveer 25,7 miljoen EUR wordt gedragen door de EU-begroting voor gevallen die gedurende het begrotingsjaar 2011 als oninbaar werden gemeld; wijst erop dat DG AGRI alle niet-teruggevorderde bedragen betreffende lopende gevallen die dateren van 2006 of 2002 bij Uitvoeringsbesluit 2011/272/EU van de Commissie (30) van 29 april 2011 heeft afgewikkeld en dat na de toepassing van de 50/50-regel een bedrag van 27,8 miljoen EUR in rekening is gebracht aan de lidstaten terwijl een bedrag van 29,2 miljoen EUR werd gedragen door de EU-begroting als gevolg van oninbaarheid;

123.

is verheugd dat de Rekenkamer voor het eerst voorziet in twee specifieke beoordelingen, te weten van de marktondersteuning en rechtstreekse steun aan de ene kant en van de plattelandsontwikkeling aan de andere kant, en is van mening dat dit een beter inzicht geeft in elk afzonderlijk beleidsterrein; verzoekt de Rekenkamer desondanks het foutenpercentage voor plattelandsontwikkeling apart van dat voor milieu, visserij en gezondheid te vermelden en niet samen te voegen;

124.

is ingenomen met het register waarin informatie beschikbaar wordt gesteld over de begunstigden van de subsidies uit het gemeenschappelijk landbouwbeleid in de lidstaten; is van mening dat dit instrument een belangrijke stap is op weg naar meer transparantie in de landbouwsector; herinnert er niettemin aan dat overeenkomstig het arrest van het Europees Hof van Justitie van 9 november 2010 (31), waarin de wetgeving aangaande natuurlijke personen nietig werd verklaard, Verordening (EG) nr. 259/2008 van de Commissie (32) is gewijzigd zodat de verplichting tot openbaarmaking van informatie over de begunstigden van GLB-betalingen wordt beperkt tot rechtspersonen; neemt nota van het op 25 september 2012 goedgekeurde voorstel van de Commissie voor nieuwe transparantieregels teneinde de lidstaten te verplichten tot de openbaarmaking van gegevens over alle begunstigden inclusief natuurlijke personen, met uitzondering van begunstigden van wie de jaarlijkse steun niet hoger is dan een bepaalde de-minimisdrempel, waarbij rekening wordt gehouden met de bezwaren in het arrest van het Hof, met name wat betreft de punten van zorg op het vlak van gegevensbescherming;

125.

neemt kennis van de huidige praktijken bij het beheer van Sapard-fondsen, namelijk dat de middelen slechts bij uitzondering volledig worden teruggevorderd als door het frauduleuze gedrag voor een deel van het project op kunstmatige wijze de voorwaarden zijn geschapen zonder welke de begunstigde helemaal geen steun voor het project zou hebben gekregen; spreekt zijn bezorgdheid uit over de huidige praktijken, die de Commissie aan het Sapard-orgaan heeft aanbevolen, dat een project waarvan een deel te lijden heeft van frauduleus gedrag, als subsidiabel kan worden beschouwd als het project niet als een kunstmatige constructie wordt beoordeeld, d.w.z. als het percentage van de kosten van alle getroffen elementen niet hoger is dan 50 % van de totale kosten van het gehele project; is er met name bezorgd over dat deze praktijken geen blijk geven van een afschrikkende werking voor frauduleus gedrag;

126.

betreurt dat de ELGF-betalingen in 2011 materiële fouten vertoonden, waarbij het meest waarschijnlijke foutenpercentage door de Rekenkamer wordt geraamd op 2,9 %, en dat de door de Rekenkamer doorgelichte controlesystemen in Finland, Hongarije, Italië, Oostenrijk en Spanje slechts gedeeltelijk doeltreffend werden bevonden voor het waarborgen van de wettigheid en regelmatigheid van betalingen;

127.

merkt op dat de meest voorkomende nauwkeurigheidsfout het opgeven van een te grote oppervlakte betreft, die per geval meestal niet meer dan 5 % bedraagt, en betreurt dat de hogere foutenpercentages gevallen betreffen waarin de autoriteiten van de lidstaten de subsidiabiliteit van blijvend grasland onjuist hebben beoordeeld en opgenomen in het landbouwpercelenidentificatiesysteem (LPIS);

128.

stemt in met de aanbeveling van de Rekenkamer dat een juiste beoordeling van de subsidiabiliteit van blijvend grasland dient te worden gewaarborgd (33);

129.

merkt met teleurstelling op dat de Rekenkamer heeft vastgesteld dat de doeltreffendheid van het geïntegreerde beheers- en controlesysteem (GBCS) negatief wordt beïnvloed door onnauwkeurige gegevens in de diverse databases en vanwege onjuiste administratieve behandeling van de aanvragen door de betaalorganen in bepaalde lidstaten; herinnert de Commissie eraan dat de invoering van het GBCS heeft geleid tot een daling in het aantal fouten en verzoekt de Commissie de situatie onverwijld te verhelpen met behulp van opschortingen en onderbrekingen van betalingen wanneer dit nodig is;

130.

is bezorgd dat de Commissie in haar jaarlijkse activiteitenverslag haar voorbehoud aangaande de geïntegreerde beheers- en controlesystemen in Bulgarije en Portugal heeft gehandhaafd vanwege de ernstige tekortkomingen; onderstreept dat, gegeven het belang van het GBCS voor het beheer en de controle van de landbouwuitgaven, de Commissie aan reputatierisico wordt blootgesteld door de ernstige tekortkomingen in het opzetten en functioneren van het GBCS, zelfs als de financiële gevolgen niet groter zijn dan de materialiteitsdrempel;

131.

betreurt dat sommige systematische gebreken in de beheers- en controlesystemen die al in voorgaande jaren zijn waargenomen en gerapporteerd, nog niet zijn verholpen: de onjuiste indeling van grondgebruik, de te hoge opgave van subsidiabel land in het LPIS of de verkeerde toepassing van het begrip „kennelijke fout”;

132.

betreurt dat de Rekenkamer tekortkomingen heeft vastgesteld in metingen ter plaatse; dringt erop aan dat inspecties ter plaatse van dusdanige kwaliteit moeten zijn dat de subsidiabele arealen op betrouwbare wijze kunnen worden geïdentificeerd (34);

133.

betreurt dat het werk van de door de Rekenkamer gecontroleerde certificerende instanties in het kader van de nieuwe vrijwillige procedure voor versterkte zekerheid van onvoldoende kwaliteit is;

134.

verzoekt de Commissie alle benodigde maatregelen te nemen zodat de betaalorganen de in hun administratie- en controlesysteem ontdekte zwakke punten kunnen verhelpen; dringt erop aan dat het ontwerp en de kwaliteit van het werk van de certificerende instanties moet worden verbeterd om te zorgen voor een betrouwbare beoordeling van de wettigheid en regelmatigheid van de verrichtingen van de betaalorganen; verzoekt de Commissie te onderzoeken of samenwerking met burgers mogelijk is om de randvoorwaarden te verifiëren en de administratieve lasten te verlagen;

135.

betreurt dat de betalingen in de beleidssector „Plattelandsontwikkeling, milieu, visserij en gezondheid” in 2011 materiële fouten vertoonden, waarbij het meest waarschijnlijke foutenpercentage door de Rekenkamer wordt geraamd op 7,7 %, en dat de onderzochte toezicht- en controlesystemen gedeeltelijk doeltreffend waren;

136.

merkt op dat het grootste gedeelte van het meest waarschijnlijke foutenpercentage de subsidiabiliteit van niet-oppervlaktegerelateerde maatregelen, zoals de modernisering van landbouwbedrijven en het opzetten van basisvoorzieningen voor de plattelandseconomie en -bevolking, betreft, deels ten gevolge van de vaak complexe regels en subsidiabiliteitsvoorwaarden;

137.

spreekt zijn bezorgdheid uit over het feit dat er veel fouten werden ontdekt waarbij de begunstigden overheidsorganen waren, zoals gemeenten of het betaalorgaan zelf (35), en dat deze fouten betrekking hadden op kwesties zoals het declareren van niet-subsidiabele btw en niet-naleving van de regels inzake overheidsopdrachten; verzoekt de Commissie en de lidstaten derhalve te zorgen voor een betere handhaving van de bestaande regels;

138.

betreurt nogmaals dat de Commissie verschillende methoden hanteert om de fouten inzake overheidsopdrachten op de twee beleidsterreinen „Landbouw” en „Cohesie” te kwantificeren, die bovendien allebei niet aansluiten bij die van de Rekenkamer, en dringt er bij de Commissie en de Rekenkamer op aan de behandeling van fouten inzake overheidsopdrachten voor deze twee beleidsterreinen met spoed te harmoniseren (36);

139.

merkt op dat de Rekenkamer significante problemen constateert met betrekking tot de uitvoering van randvoorwaarden voor de identificatie en registratie van dieren (37); verzoekt de lidstaten de kwaliteit van de controles in de loop van het jaar te verbeteren, zonder de ontvangers aanvullende administratieve lasten op te leggen;

140.

betreurt dat er door de Rekenkamer zwakke punten zijn geconstateerd in de toezicht- en controlesystemen van de lidstaten voor plattelandsontwikkeling en dat de drie gecontroleerde elementen tekortkomingen vertoonden: d.w.z. de administratieve en controlesystemen ter waarborging van correcte betaling, de controlesystemen op basis van fysieke controles ter plaatse en systemen ter waarborging van de tenuitvoerlegging en controle van de randvoorwaarden;

141.

verzoekt de Commissie bij de vaststelling van de controlestrategie voor de goedkeuring van de rekeningen van DG AGRI de bevindingen van de Rekenkamer in acht te nemen;

142.

is met name bezorgd over de „management representation” van DG AGRI, omdat in het jaarlijkse activiteitenverslag niet wordt uitgelegd waarom het restfoutenpercentage voor plattelandsontwikkeling aanzienlijk was toegenomen in vergelijking met vorig jaar (38);

143.

merkt op dat volgens de Rekenkamer het restfoutenpercentage van DG AGRI veel lager is dan dat wat de Rekenkamer heeft geconstateerd, omdat het is „gebaseerd op cijfers die door de lidstaten worden aangeleverd voor 2010 en omdat, zoals de Rekenkamer tijdens de controle heeft vastgesteld, de lidstaten niet alle niet-subsidiabele uitgaven ontdekken en rapporteren vanwege tekortkomingen in de controles van betaalorganen” (39);

144.

is met name bezorgd over het feit dat DG AGRI van mening is dat „de lidstaten over het algemeen hun beheers- en controlesystemen voor plattelandsuitgaven verbeteren” (40), terwijl uit de controle van de Rekenkamer blijkt dat de toezicht- en controlesystemen in Denemarken, Finland, Hongarije, Italië en Spanje niet doeltreffend of slechts gedeeltelijk doeltreffend waren (41); is van mening dat het door een dergelijk groot verschil tussen de beoordeling van de Commissie en die van de Rekenkamer voor de kwijtingsautoriteit moeilijk is om tot objectieve conclusies te komen; dringt aan op gegevensuitwisseling tussen de Rekenkamer en de Commissie om een gecoördineerd backcasten voor vorige perioden te faciliteren, teneinde te zorgen voor een betrouwbare database voor toekomstige vergelijkingen; is overtuigd van het nut van tripartiete vergaderingen van de Rekenkamer, de Commissie en vertegenwoordigers van de betrokken lidstaten bij het zoeken naar een gemeenschappelijke analyse;

145.

verzoekt derhalve de Commissie om de nodige maatregelen te nemen om het foutenpercentage op het gebied van de plattelandsontwikkeling terug te brengen en is verheugd over het feit dat DG AGRI een werkgroep heeft opgericht om de dieper liggende oorzaken van fouten op het gebied van de plattelandsontwikkeling te beoordelen en corrigerende maatregelen voor de huidige en toekomstige programmeringsperioden te ontwikkelen;

146.

verzoekt de Commissie niettemin een actieplan op te stellen om het foutenpercentage terug te brengen door niet alleen de lidstaten met behulp van voorbeelden van goede praktijken begeleiding en bijstand te geven, maar ook door het toezicht op de tenuitvoerlegging van programma’s uit te breiden en door met name in de plattelandsontwikkeling waar nodig doeltreffender sancties zoals onderbrekingen en opschortingen van betalingen toe te passen;

147.

verzoekt de Commissie de kwaliteitscontrole van de erkenningscriteria voor de betaalorganen en de certificerende instanties verder te verbeteren;

148.

staat volledig achter de aanbevelingen van de Rekenkamer dat de regels en voorwaarden voor plattelandsontwikkeling verder vereenvoudigd moeten worden en dat de lidstaten moeten zorgen voor betere naleving van de bestaande regels;

149.

is in dit verband bezorgd over de presentatie van de beleidsgebieden milieu en gezondheid alsook plattelandsontwikkeling en visserij in het jaarverslag van de Rekenkamer over de uitvoering van de begroting van de Unie, aangezien daarin staat dat de betalingen over het afgesloten jaar materiële fouten vertonen; neemt er nota van dat deze conclusie alleen het gebied plattelandsontwikkeling betreft; vraagt dat de Rekenkamer in de toekomst een andere presentatie overweegt, waarin rekening wordt gehouden met de goede prestaties op de beleidsgebieden die onder de bevoegdheid van de Commissie milieubeheer, volksgezondheid en voedselveiligheid van het Parlement vallen;

150.

acht het algemene uitvoeringspercentage voor de begrotingslijnen voor milieu, klimaatmaatregelen, volksgezondheid en voedselveiligheid bevredigend; benadrukt het feit dat 2011 het eerste begrotingsjaar is dat volledig onder de begrotingsprocedure van het VWEU valt; betreurt, gezien de duidelijke EU-meerwaarde op deze gebieden en de steun van de Europese burgers voor het milieu- en klimaatbeleid van de EU, dat slechts 0,76 % van de begroting van de Unie wordt besteed aan de beleidsinstrumenten die onder de verantwoordelijkheid van de Commissie milieubeheer, volksgezondheid en voedselveiligheid vallen;

151.

onderstreept dat het algemene uitvoeringspercentage op het gebied van milieu- en klimaatmaatregelen 99,92 % bedroeg; merkt voorts op dat 88,05 % van de betalingen is uitgevoerd; neemt er nota van dat dit het eerste jaar was waarin de begrotingslijnen voor milieu- en klimaatmaatregelen zijn uitgevoerd door het Directoraat-generaal ENV en het nieuwe Directoraat-generaal CLIMA, dat in 2011 voor zijn eigen begroting verantwoordelijk werd;

152.

is tevreden dat de operationele begroting van Life + voor 99,82 % is uitgevoerd, waaruit blijkt dat Life + noodzakelijk en aanvaard is als enig instrument voor louter milieubescherming; stelt vast dat 2011 267 179 828 EUR is uitgetrokken voor projecten in de lidstaten, 8 997 284 EUR voor de ondersteuning van nationale activiteiten van ngo’s, 46 817 919 EUR voor maatregelen ter ondersteuning van de rol van de Commissie bij het initiëren en monitoren van beleidsontwikkeling en wetgeving, en 17 589 277 EUR voor administratieve ondersteuning; is voornemens verder toezicht te houden op de toewijzing van de middelen voor Life + over de drie onderdelen van het effectieve gebruik ervan;

153.

is zich ervan bewust dat het betalingspercentage van de Life+-acties die onder de verantwoordelijkheid van DG CLIMA vielen, in het eerste jaar slechts 58,23 % bedroeg; neemt er nota van dat dit lage gebruik te wijten is aan het feit dat de begroting 2011 te optimistisch is opgesteld en dat de gevraagde bedragen te hoog waren; merkt voorts op dat pas in 2012 om eindbetaling is verzocht; benadrukt het feit dat er in het kader van de algemene kredietoverschrijvingsprocedure ongebruikte betalingskredieten zijn overgeschreven naar ander begrotingslijnen; is zich ervan bewust dat die betalingskredieten in 2011 zijn gebruikt om de tekorten op de begrotingslijnen voor cohesie aan te vullen;

154.

acht de voortgang van de uitvoering van vijf proefprojecten en twee voorbereidende acties voor een totaal bedrag van 11 765 508 EUR bevredigend; is zich ervan bewust dat het voor de Commissie lastig kan zijn deze acties uit te voeren doordat de beschikbare bedragen klein zijn in verhouding tot de procedures die voor de uitvoering nodig zijn (bv. actieplan, oproep tot het indienen van voorstellen); moedigt de Commissie aan zich in de toekomst te concentreren op proefprojecten en voorbereidende acties met reële meerwaarde voor de Unie;

155.

neemt nota van het uitvoeringspercentage van 95,1 % voor begrotingshoofdstuk 17 04 — Veiligheid van levensmiddelen en diervoeders, diergezondheid, dierenwelzijn en gezondheid van planten; is zich ervan bewust dat geen volledige uitvoering nodig was door de lagere kosten voor inenting tegen bluetongue in vergelijking met de ramingen van de lidstaten, door de overschakeling op vrijwillige, door de houders gefinancierde programma’s in sommige lidstaten en door de daling van het aantal gevallen van BSE; merkt op dat de uitvoering van de betalingen is gestegen tot 98,1 %, tegen 90,5 % in 2010; moedigt de Commissie ertoe aan nauwer met de lidstaten samen te werken om de beste en meest nauwkeurige gegevens voor de ramingen op dit beleidsgebied te verkrijgen;

156.

neemt kennis van de mededeling van de Commissie aan het Parlement, de Raad en de Rekenkamer over de jaarrekening van de Europese Unie over het begrotingsjaar 2011; neemt kennis van het jaarverslag van de Rekenkamer over het begrotingsjaar 2011; is van mening dat het terrein van maritieme zaken en visserij niet prominent aan bod komt in deze documenten;

157.

uit zijn genoegen over het feit dat de uitvoering van begrotingstitel 11 in grote lijnen tot tevredenheid stemde, met een uitvoeringspercentage van 97 % voor vastleggingskredieten en 95 % voor betalingskredieten; merkt voorts op dat de Rekenkamer geen wezenlijke aanmerkingen had op het jaarlijkse activiteitenverslag van DG MARE;

158.

dringt erop aan dat de Rekenkamer het foutenpercentage voor de visserij niet samen met die voor milieu, plattelandsontwikkeling en gezondheid presenteert, maar afzonderlijk;

159.

brengt in herinnering dat er in 2010 onvoldoende toezicht was op vangsten uit hoofde van partnerschapsovereenkomsten inzake visserij, hetgeen geleid heeft tot extra betalingen om overschrijdingen van de onderhandelde vangstquota te dekken; is om die reden verheugd over de maatregelen die DG MARE getroffen heeft om het toezicht op vangsten uit hoofde van partnerschapsovereenkomsten inzake visserij te verbeteren, hetgeen hopelijk zal voorkomen dat dit door de Rekenkamer gesignaleerde probleem nogmaals de kop opsteekt; merkt op dat de in 2010 teveel geviste hoeveelheden van de quota voor 2011 afgetrokken zijn;

160.

dringt er bij de Rekenkamer nogmaals op aan een financiële controle van de externe dimensie van het gemeenschappelijk visserijbeleid op te nemen in zijn werkprogramma;

161.

merkt op dat er in het jaarlijkse activiteitenverslag van DG MARE naar aanleiding van speciaal verslag nr. 12/2011 van de Rekenkamer bedenkingen zijn geuit ten aanzien van het Europees Visserijfonds (EVF) met betrekking tot investeringen aan boord die uit hoofde van artikel 25, lid 2, van Verordening (EG) nr. 1198/2006 (42) gefinancierd werden en die de visserijcapaciteit van vaartuigen vergrootten; begrijpt dat DG MARE in samenwerking met de lidstaten werk heeft gemaakt van de aanpak van benoemde problemen door de op grond van deze bepaling van de EVF-verordening gefinancierde projecten te evalueren teneinde niet-subsidiabele uitgaven uit te bannen;

162.

stelt zich vragen bij de technische evaluatiemethoden die ertoe hebben geleid dat sommige uitgaven uit hoofde van artikel 25, lid 2, van Verordening (EG) nr. 1198/2006 niet in aanmerking komen omdat zij een capaciteitsverhogend effect zouden hebben, terwijl zij juist de modernisering van de activiteit op het oog hadden; dringt erop aan dat de Commissie de term „capaciteit” opnieuw definieert, in het bijzonder om in de toekomst dit soort herinterpretaties te voorkomen;

163.

uit zijn ernstige bezorgdheid over het feit dat er overheidssteun gebruikt is om de visserijcapaciteit van schepen te vergroten en dat daardoor de overcapaciteit in de visserijsector in de Unie vergroot is;

164.

neemt kennis van de tweede bedenking in het jaarlijkse activiteitenverslag van DG MARE, die betrekking heeft op het beheer van en het toezicht op de uitvoering van het EVF in Finland, Italië, Nederland, Roemenië, Slowakije, Spanje, de Tsjechische Republiek en Zweden;

165.

is van oordeel dat, ter wille van de transparantie, het jaarverslag van de Rekenkamer voortaan een aparte onderverdeling moet bevatten voor de cijfers betreffende DG MARE, en dat het aantal toetsingen moet worden opgevoerd om de algemene nauwkeurigheid van de steekproef te vergroten;

166.

dringt er bij de lidstaten op aan om alle maatregelen te treffen die nodig zijn om de benoemde problemen aan te pakken en er zodoende voor te zorgen dat de bestaande bedenkingen ingetrokken kunnen worden;

167.

betreurt dat de Rekenkamer het meest waarschijnlijke foutenpercentage op dit uitgaventerrein op 6 % heeft geraamd; acht dit onaanvaardbaar hoog; merkt op dat dit foutenpercentage onder de percentages blijft die voor de periode 2006-2008 door de Rekenkamer werden gemeld, wat het gevolg is van de versterkte controlebepalingen en een strikt beleid van onderbrekingen en opschortingen bij opgemerkte tekortkomingen overeenkomstig het actieplan voor 2008 van de Commissie;

168.

is bezorgd over het feit dat de autoriteiten van de lidstaten bij 62 % van de verrichtingen voor regionaal beleid die fouten vertoonden, over voldoende informatie beschikten om ten minste een aantal van deze fouten te kunnen ontdekken en corrigeren voordat ze de uitgaven bij de Commissie certificeerden; verzoekt de Commissie derhalve om er bij de lidstaten op aan te dringen hun beheers- en controlesystemen te verbeteren zodat zij fouten op nationaal niveau kunnen ontdekken en corrigeren; beschouwt dit als een uit het beginsel van goed financieel beheer voortvloeiende opdracht („betere besteding”); onderstreept dat er als gevolg van ontoereikende nationale beheers- en controlesystemen nettocorrecties moeten worden toegepast;

169.

merkt op dat de Rekenkamer het werk van zeven nationale en regionale controleautoriteiten, elk uit een andere lidstaat, heeft beoordeeld en tot de conclusie is gekomen dat de controleautoriteiten in Griekenland, Hongarije, Letland en Portugal doeltreffend waren, dat de controleautoriteiten in Italië-Sicilië en Roemenië gedeeltelijk doeltreffend waren en dat de controleautoriteit in de Tsjechische Republiek niet doeltreffend was;

170.

verzoekt de Commissie in de volgende programmeringsperiode 2014-2020 alle beschikbare instrumenten te gebruiken, zoals bedoeld in het voorstel van de Commissie (COM(2011) 615/2), met name door middel van gedelegeerde handelingen en uitvoeringshandelingen, met het oog op het opstellen van de voorwaarden waaraan de nationale controleautoriteiten moeten voldoen en het vaststellen van modellen voor de controlestrategie, het controleadvies, het jaarlijkse controleverslag en de steekproefmethode;

171.

betreurt dat volgens het jaarlijkse activiteitenverslag van 2011 van DG REGIO de Tsjechische Republiek (11,4 %), Roemenië (11,2 %) en Italië (8,6 %) het hoogste risico van onjuiste betalingen hebben in de programmaperiode 2007-2013;

172.

neemt er kennis van dat DG REGIO in 2011 ernstige tekortkomingen heeft vastgesteld in vijf lidstaten: Frankrijk, Oostenrijk, Italië, Roemenië en de Tsjechische Republiek; merkt op dat, terwijl de problemen in Frankrijk en Oostenrijk door de nationale controleautoriteiten zelf zijn vastgesteld, de tekortkomingen in Italië, Roemenië en de Tsjechische Republiek vooral verband hielden met de structuur van de beheers- en controlesystemen;

173.

is verheugd over het initiatief van zijn bevoegde commissie om de verantwoordelijke ministers van de lidstaten met het zwakste controlesysteem uit te nodigen bij het Parlement om uit te leggen welke maatregelen het desbetreffende land heeft genomen om de situatie te verhelpen; spreekt in dit verband zijn waardering uit voor de bijdrage van de Tsjechische onderminister van Financiën tijdens het overleg met de bevoegde commissie; beschouwt zijn aanwezigheid in de commissie als een eerste stap naar meer verantwoordelijkheid voor de lidstaten bij het beheer van de middelen van de EU; is in dit verband verheugd over de eerste contacten met de Roemeense autoriteiten en het Italiaanse parlement;

174.

neemt kennis van het aantal punten van voorbehoud (121 programma’s) dat door de directoraten-generaal van de Commissie is gemaakt en van de risicobedragen die volgens de commissaris 1 600 miljoen EUR bedragen; is tegelijkertijd verheugd dat de toename hoofdzakelijk het gevolg is van een strengere aanpak door de Commissie, waaronder een algemene regel dat een geaccumuleerd restrisico van 2 % zou leiden tot een voorbehoud voor het desbetreffende programma;

175.

neemt kennis van het grote aantal punten van voorbehoud van de Commissie ten aanzien van de beheers- en controlesystemen in het kader van het EFRO/Cohesiefonds voor geïdentificeerde operationele programma’s in de periode 2007-2013 in de lidstaten Bulgarije, Duitsland, Estland, Frankrijk, Griekenland, Hongarije, Italië, Letland, Litouwen, Nederland, Oostenrijk, Polen, Roemenië, Slovenië, Slowakije, Spanje, de Tsjechische Republiek en het Verenigd Koninkrijk ten gevolge van belangrijke kwesties betreffende de doeltreffende werking van de beheers- en controlesystemen;

176.

neemt kennis van de punten van voorbehoud van de Commissie voor de periode 2000-2006 aangaande de beheers- en controlesystemen in het kader van het Cohesiefonds in Hongarije en Spanje, en aangaande het EFRO in combinatie met hangende kwesties in de afsluitingsfase in Spanje, Duitsland, Ierland, Italië en grensoverschrijdende programma’s, allemaal vanwege eventuele reputatieschade;

177.

merkt met bezorgdheid op dat kmo’s in vergelijking met grote bedrijven ondervertegenwoordigd zijn wat het ontvangen van financiële middelen betreft; verzoekt de Commissie en de lidstaten ervoor te zorgen dat de deelname van kmo’s niet prohibitief wordt uitgesloten door de subsidiabiliteitsregels, de boekhoudkundige verplichtingen en de praktische uitvoering daarvan;

178.

is van mening dat een snelle tenuitvoerlegging van werkbare wetten inzake de vrijheid van informatie door de gehele Unie noodzakelijk is, alsook de systematische, proactieve en centrale openbaarmaking van gegevens en documenten, met name in verband met het regionaal beleid;

179.

benadrukt het feit dat procedures voor het plaatsen van overheidsopdrachten en subsidiabiliteitsregels in het bijzonder vatbaar zijn voor fouten;

180.

erkent dat het belangrijk is dat de beheersautoriteiten over voldoende personeel beschikken; roept de lidstaten op aandacht aan dit vereiste te besteden; roept de lidstaten op bij de uitvoering van de begroting alle nodige maatregelen ter bescherming van de financiële belangen van de Unie te nemen teneinde hun verplichtingen uit hoofde van artikel 53 bis, lid 2, van Verordening (EG, Euratom) nr. 1605/2002 houdende het Financieel Reglement na te komen;

181.

wijst op het feit dat de kwantificering van fouten aanleiding kan geven tot een verschil in behandeling: merkt op dat, terwijl de Rekenkamer de naleving nagaat en vaststelt of er al dan niet aan de regels is voldaan, de Commissie rekening houdt met de financiële gevolgen van een fout, waardoor de financiële correcties dienovereenkomstig kunnen variëren;

182.

benadrukt het feit dat aan fouten vaak een gecompliceerd geheel van regels ten grondslag ligt; deelt derhalve de aanpak van de Commissie om naar vereenvoudiging te streven; waarschuwt voor het risico dat zou kunnen ontstaan door aanvullende nationale regelgeving met als gevolg een toename van de administratieve lasten (d.w.z. „overregulering”, gecompliceerde subsidiabiliteitsregels);

183.

is ingenomen met de correctiemechanismen van de Commissie, die de over een periode van meerdere jaren en bij de afsluiting ontdekte fouten en tekortkomingen op adequate wijze aanpakken; merkt op dat van een derde van de EFRO-programma’s in de loop van 2012 betalingen werden geblokkeerd en dat DG REGIO, nadat er in 2011 121 punten van voorbehoud werden gemaakt, de betalingen van 63 programma’s heeft onderbroken, 115 waarschuwingsbrieven heeft verstuurd en voor 60 van deze programma’s de opschortingsprocedure heeft ingeleid;

184.

herinnert eraan dat de financiële correcties niet slechts als boete moeten dienen en dat de toepassing ervan een positief effect moet hebben op de verbeteringen van de beheers- en controlesystemen op de lange termijn, alsook op de herhaling van fouten;

185.

is bezorgd over de bevindingen van de Rekenkamer dat niet vaststaat dat de financiëlecorrectiemechanismen adequaat compensatie bieden voor alle operationele programma’s en dat alle materiële kwesties zijn opgelost; bovendien heeft de Rekenkamer niet kunnen aantonen dat die mechanismen leiden tot blijvende verbeteringen van de systemen die herhaling van de ontdekte fouten zouden voorkomen; verwijst in dit opzicht specifiek naar speciaal verslag nr. 3/2012 (43), paragrafen 83 en 84; verzoekt de Commissie derhalve de gemaakte financiële correcties en de effecten ervan op de systemen volledig te beoordelen met betrekking tot het in de toekomst voorkomen van herhaling van dezelfde fouten (met name die van structurele aard); verzoekt de Commissie om het Parlement uiterlijk eind 2013 in kennis te stellen van haar conclusies; verzoekt de Commissie tijdens de volgende programmeringsperiode 2014-2020 van alle relevante bevindingen gebruik te maken en waar nodig voorstellen in te dienen voor het wijzigen van regelgeving;

186.

neemt met voldoening kennis van de aanhoudende inspanningen van de Commissie om de controlevoorzieningen voor het cohesiebeleid verder te verbeteren en tegelijk te vereenvoudigen; is van mening dat de voorgestelde maatregelen voor de programmaperiode 2014-2020, zoals specifieke ex-antevoorwaarden, jaarlijkse beheersverklaringen, certificering van jaarrekeningen, controleadviezen of strengere regels voor de vervanging van niet-subsidiabele uitgaven, verder moeten bijdragen tot verlaging van het foutenniveau; is het eens met de grotere resultaatgerichtheid en de thematische concentratie van het cohesiebeleid, die tot een grote toegevoegde waarde van de medegefinancierde operaties zouden moeten leiden;

187.

dringt erop aan dat bij betalingen uit de structuurfondsen strikter toezicht op de naleving van de voorwaarden plaatsvindt om te garanderen dat alle lidstaten zich aan de voorschriften voor een correct gebruik van de structuurfondsen houden;

188.

verzoekt de Commissie de lidstaten te ondersteunen bij het opstellen van alomvattende, zinvolle en vergelijkbare controleverslagen, inclusief een hoofdstuk over de bijdragen van de EU-middelen aan de verwezenlijking van de Europa 2020-doelstellingen in de landen in kwestie, zowel op nationaal als op regionaal niveau, waarin het ontwikkelingspotentieel van elke afzonderlijke regio en de mogelijke transformatie ervan in een centrum voor economische groei worden besproken;

189.

vestigt in dit verband de aandacht van de Commissie en de lidstaten op het feit dat de operationele programma’s in het licht van de Europa 2020-doelstellingen in toenemende mate zo ontworpen moeten zijn dat de subdoelen specifiek, meetbaar, haalbaar, relevant en tijdgebonden zijn en dat het programma bijgevolg geschikt is om doelmatigheidsaudits uit te voeren; merkt op dat de vaststelling van een gemeenschappelijk systeem van resultaat- en impactindicatoren zou bijdragen tot de evaluatie van de in de verschillende programma’s gerealiseerde vooruitgang, niet alleen wat betreft de financiële tenuitvoerlegging, maar ook wat betreft de effectiviteit en efficiëntie;

190.

herinnert de lidstaten eraan dat vanwege de strikte tijdslimieten voor de projectuitvoering een goed functionerende projectcyclus nodig is, met name voor grote infrastructuurprojecten, om aan het begin van de volgende programmeringsperiode (2014-2020) te kunnen beginnen met de uitvoering ervan;

191.

deelt de zienswijze van de Rekenkamer dat de Commissie het huidige sanctiesysteem (onderbreking, opschorting, financiële correcties) verder moet versterken door de beperking van de mogelijkheid om niet-subsidiabele uitgaven te vervangen door andere uitgaven tijdens de volgende programmeringsperiode, waardoor voor de lidstaten een extra stimulans ontstaat om fouten in een vroeg stadium op te sporen en te corrigeren;

192.

verzoekt de Commissie om in overleg met de Rekenkamer een transparant systeem op te zetten dat het aan de ene kant mogelijk maakt rekening te houden met de jaarlijkse financiële correcties, maar aan de andere kant ook met de financiële correcties gedurende de looptijd van een programmeringsperiode;

193.

verzoekt de Commissie de lidstaten te ondersteunen bij het verhogen van de doeltreffendheid van de eerstelijnscontroles en de nationale controleautoriteiten door de uitwisseling van beste praktijken en nauwere samenwerking tussen de Commissie, de Rekenkamer en de nationale autoriteiten („tripartiete vergaderingen”); is voorts van mening dat de nationale controleautoriteiten extra nadruk zouden kunnen leggen op de follow-up van de bereikte resultaten en de doeltreffendheid van de absorptie van uniale middelen in plaats van alleen een kwantitatieve aanpak te hanteren, ongeacht de uiteindelijke doelen van het project;

194.

verzoekt de Commissie om een begin te maken met het opstellen van een handboek met „beste praktijken” uit de lopende programmeringsperiode, waarin praktische resultaten, bereikte resultaten en geleerde lessen kunnen worden opgenomen, om het absorptieproces te optimaliseren en het foutenpercentage te verlagen; merkt in dit verband op dat de potentiële toekomstige begunstigden, met inbegrip van Kroatië en potentiële kandidaat-lidstaten, daar in de volgende programmeringsperiode 2014-2020 van zouden profiteren;

195.

merkt op dat de Rekenkamer bij de behandeling van de uitvoering van de begroting 2011 net als vorig jaar haar aandacht hoofdzakelijk heeft gericht op het cohesie- en het energiebeleid en veel minder op het vervoersbeleid; wijst erop dat met het vervoersbeleid wordt gestreefd naar ontwikkeling van de interne markt, bevordering van mededinging, innovatie en integratie van vervoersnetwerken;

196.

merkt op dat de verlaging van de kredieten voor samenwerking — Vervoer — Gemeenschappelijke Onderneming Clean Sky met 51 miljoen EUR in 2011 voortvloeide uit de herziening van het industriebeleid en dat de verlaging van de betalingskredieten voor projecten van gemeenschappelijk belang van het trans-Europese vervoersnetwerk plaatsvond om tijdsredenen en om volledig gebruik te kunnen maken van de overdracht van 2010; ziet in dat de vermindering van de cash-flow van de Gemeenschappelijke Onderneming Sesar overeenstemt met de aanbeveling van de Rekenkamer;

197.

is teleurgesteld dat de Commissie, nadat in 2010 de bestedingspercentages van de betalingskredieten voor verkeersveiligheid laag waren en de Commissie om een verklaring voor deze onderbesteding is verzocht, geen gedetailleerde informatie heeft verstrekt over het niveau van de kredieten en de benutting daarvan in 2011;

198.

merkt op dat betalingen voor vervoersprojecten vanwege de aard van die projecten vaak in een geconcentreerde periode, met name aan het eind van het jaar, worden verricht; is bezorgd dat dit gegeven de audit mogelijkerwijs negatief beïnvloedt;

199.

merkt op dat de Rekenkamer het meest waarschijnlijke foutenpercentage op dit uitgaventerrein op 2,2 % heeft geraamd; merkt tevens op dat de controles van de Rekenkamer op gebreken wijzen, met name in de „eerstelijnscontroles” van de uitgaven, die behoren tot de verantwoordelijkheid van de beheersautoriteiten en de bemiddelende instanties in de lidstaten;

200.

merkt op dat de directeur-generaal in 2011 in zijn jaarlijkse activiteitenverslag voorbehouden heeft gemaakt ten aanzien van de operationele programma’s in België, Duitsland, Italië, Letland, Litouwen, Roemenië, Slowakije, Spanje, de Tsjechische Republiek en het Verenigd Koninkrijk;

201.

stelt met voldoening vast dat het meest waarschijnlijke foutenpercentage bijna gelijk is aan de materialiteitsdrempel, wat aangeeft dat een consequente toepassing van onderbreking, opschorting en financiële correcties een positief effect heeft gehad op het globale foutenpercentage;

202.

is bezorgd over het feit dat de autoriteiten van de lidstaten bij 76 % van de verrichtingen voor regionaal beleid die fouten vertoonden, over voldoende informatie beschikten om ten minste een aantal van deze fouten te kunnen ontdekken en corrigeren voordat ze de uitgaven bij de Commissie certificeerden;

203.

benadrukt dat het de taak van de nationale controleautoriteiten is om de nodige „interne zelfcontrole” van voorschriften en maatregelen te ontwikkelen teneinde fouten te ontdekken en corrigeren die in de „eerste lijn” zijn gemaakt;

204.

neemt kennis van het aantal punten van voorbehoud (24 programma’s) dat in 2011 door DG Werkgelegenheid (EMPL) van de Commissie is gemaakt, wat overeenkomt met 57,7 miljoen EUR; merkt voorts op dat de betalingen voor 21 programma’s van naar schatting 911 miljoen EUR tijdelijk zijn onderbroken; is verheugd over de strengere aanpak door de Commissie, waaronder een algemene regel dat een geaccumuleerd restrisico van 2 % zou leiden tot een voorbehoud voor het desbetreffende programma;

205.

is verheugd over het feit dat het beleidsterrein Werkgelegenheid en sociale zaken in 2011 voor het eerst los van het cohesiebeleid is onderzocht en geëvalueerd; is verheugd over het gedaalde foutenpercentage voor dit beleidsterrein, namelijk 2,2 % in vergelijking tot gemiddeld 3, 9 % voor alle beleidsterreinen; merkt echter op dat er niet-subsidiabele kosten werden vergoed;

206.

wijst op de noodzaak om de prestaties van financiële instrumenten te volgen en af te meten aan de beleidsdoelstellingen — de Europa 2020-doelstellingen — om tekortkomingen te kunnen identificeren en vooruitgang te boeken; dringt erop aan dat informatie en gegevens over prestaties beschikbaar zijn op jaarbasis; is van mening dat in de context van de huidige economische en financiële crisis het een cruciale noodzaak is om over gegevens inzake op meerder criteria gebaseerde prestaties van ESF-interventies te beschikken;

207.

betreurt het dat ondanks de versterkingen van de ESF-begrotingslijnen door middel van overschrijvingen tussen begrotingslijnen en via de gewijzigde begroting, 2,7 miljard EUR aan uitstaande betalingen aan de begunstigden niet kon worden betaald als gevolg van onvoldoende betalingskredieten; verzoekt de Commissie om voorstellen te doen inzake, en de Raad om in te stemmen met, accurate betalingskredieten in de jaarlijkse begrotingsprocedure om onzekerheid en onnodige procedurele lasten voor de begrotingsautoriteit te voorkomen en de begunstigden tijdig te kunnen betalen;

208.

is verheugd over het feit dat met betrekking tot het ESF een bedrag van 3,25 miljoen EUR is toegevoegd aan de begrotingslijn voor operationele technische bijstand om specifieke deskundigheid te mobiliseren en de uitvoering van een Grieks operationeel programma van het ESF rechtstreeks te ondersteunen;

209.

onderstreept dat de effectiviteit en kwaliteit van het werk van de ESF-auditinstellingen dient te verbeteren;

210.

merkt op dat het aandeel van de uitgaven voor het onderdeel werkgelegenheid binnen het programma Progress iets lager is dan het desbetreffende aandeel in het programma; is naar aanleiding van de conclusies in het evaluatieverslag (44) van oordeel dat de uitgaven voor beleidsadviezen, onderzoek en analyse en politieke debat over de werkgelegenheid moeten worden verhoogd;

211.

dringt er nogmaals op aan dat met het oog op de uitvoering van de begroting gezorgd moet worden voor een geordende ontwikkeling van de totale betalingskredieten ten opzichte van de vastleggingskredieten om een abnormale ontwikkeling van niet-afgewikkelde vastleggingen (RAL) (65 % van de totale omvang van de Cohesiefondsen aan het einde van 2011) te vermijden;

212.

merkt op dat de Rekenkamer bij 13 % van de 180 binnen het ESF gecontroleerde verrichtingen heeft ontdekt dat niet-subsidiabele kosten werden vergoed en dat dergelijke fouten 77 % van alle kwantificeerbare fouten vertegenwoordigen en ongeveer 73 % van het geschatte foutenpercentage voor deze beleidsgroep uitmaakt;

213.

vindt het uiterst zorgwekkend dat 86 % van het door de Rekenkamer op EU-niveau voor het ESF berekende foutenpercentage voortvloeit uit de onjuiste toepassing van nationale regels, variërend van administratieve fouten en onnodig gecompliceerde regels („overregulering”) tot onvoldoende eerstelijnscontroles;

214.

is van mening dat de correctiemechanismen van de Commissie adequate maatregelen zijn voor de over een periode van meerdere jaren en bij de afsluiting ontdekte fouten en tekortkomingen; merkt op dat de Commissie tot november 2012, naast de in 2011 genomen maatregelen, in twee gevallen een besluit tot opschorting en in 34 gevallen tot onderbreking heeft genomen; deze laatste vertegenwoordigen een waarde van 153 miljoen EUR; merk voorts op dat de Commissie tot november 2012 153 miljoen EUR aan financiële correcties heeft opgelegd;

215.

erkent dat de lidstaten drie afsluitingsdocumenten moeten indienen: een gecertificeerde definitieve uitgavendeclaratie, inclusief een aanvraag om de saldobetaling, een definitief uitvoeringsverslag en een verklaring over de afsluiting van de steun; wat betreft de programmeringsperiode gaat het om 239 operationele programma’s;

216.

neemt er nota van dat eind oktober 2012 149 programma’s (62 %) zijn afgesloten; merkt op dat er nog een totaalbedrag van 1 889 miljoen EUR aan vastleggingskredieten openstond;

217.

verwelkomt de ontwikkeling door de DG’s EMPL en REGIO van slimme IT-tools voor preventie, detectie en onderzoek van fraude, zoals het risicoscore-instrument Arachne; wijst erop dat Arachne eerst is beproefd in België, Portugal en Hongarije, wat heeft geleid tot de verdere ontwikkeling van het initiële risicoscore-instrument met modules die de gegevens kunnen verrijken met externe, openbaar beschikbare informatie; begrijpt dat Arachne in het voorjaar van 2013 gereed zal zijn, terwijl alle lidstaten het instrument eind 2013 op vrijwillige basis zullen kunnen gebruiken;

218.

verzoekt de Commissie de lidstaten te ondersteunen bij het opstellen van alomvattende, zinvolle en vergelijkbare controleverslagen, inclusief een hoofdstuk over de bijdrage van de EU-middelen aan de verwezenlijking van de Europa 2020-doelstellingen in het desbetreffende land;

219.

vestigt in dit verband de aandacht van de Commissie en de lidstaten op het feit dat de operationele programma’s in het licht van de Europa 2020-doelstellingen in toenemende mate zo ontworpen moeten zijn dat de subdoelen specifiek, meetbaar, haalbaar, relevant en tijdgebonden zijn en dat het programma bijgevolg geschikt is om doelmatigheidsaudits uit te voeren;

220.

deelt de zienswijze van de Rekenkamer dat de Commissie het huidige sanctiesysteem (onderbreking, opschorting, financiële correcties) verder moet versterken door de beperking van de mogelijkheid om niet-subsidiabele uitgaven te vervangen door andere uitgaven tijdens de volgende programmeringsperiode, waardoor voor de lidstaten een extra stimulans ontstaat om fouten in een vroeg stadium op te sporen en te corrigeren;

221.

verzoekt de Commissie en de Rekenkamer een transparant systeem op te zetten dat het aan de ene kant mogelijk maakt rekening te houden met de jaarlijkse financiële correcties, maar aan de andere kant ook met de financiële correcties gedurende de looptijd van een programmeringsperiode;

222.

verzoekt de Commissie de lidstaten te ondersteunen bij het verhogen van de doeltreffendheid van de eerstelijnscontroles en de nationale controleautoriteiten door de uitwisseling van beste praktijken en nauwere samenwerking tussen de Commissie, de Rekenkamer en de nationale autoriteiten („tripartiete vergaderingen”); is ingenomen met de tripartiete vergaderingen als een belangrijk onderdeel van de contradictoire procedure die gericht is op een betere samenwerking tussen de partijen en tot gevolg heeft dat fouten doeltreffender worden ontdekt en gecorrigeerd, met name met betrekking tot het ESF;

223.

stemt in met de Commissie dat bijzondere nadruk moet worden gelegd op

224.

neemt bezorgd kennis van het tussentijdse verslag van de Commissie over de voortgang van Roemenië in het kader van samenwerking en toetsing, met name in het licht van het vermogen van Roemenië om de financiële belangen van de Unie te beschermen; maakt zich zorgen over de beoordeling in het verslag dat slechts beperkte vooruitgang is gerealiseerd bij het voorkomen en bestraffen van corruptie bij openbare aanbestedingen; benadrukt het belang van de oproep aan de Roemeense regering die in het verslag wordt gedaan om een nieuwe procureur-generaal en een nieuwe hoofdaanklager te benoemen, evenals een nieuwe nationale directie voor corruptiebestrijding; verzoekt de Commissie om er bij de Roemeense regering vastberaden en met klem op aan te dringen dat de aanbevelingen van de Commissie worden uitgevoerd en verduidelijkt; verwacht ten slotte dat de Commissie, in samenspraak met de Roemeense regering, een aantal maatregelen neemt om de integriteit van het Roemeense rechtsstelsel te verbeteren;

225.

neemt bezorgd kennis van het verslag van de Commissie over de voortgang van Bulgarije in het kader van het samenwerkings- en toetsingsmechanisme, met betrekking tot de bijkomende inspanningen die nodig zijn om in de gecontroleerde sectoren tastbare resultaten te behalen; vraagt een effectieve tenuitvoerlegging van het vastgestelde wetgevings- en institutionele kader; neemt met zorg kennis van de verklaring in het verslag dat de Hoge Raad van Justitie de ruime bevoegdheden die hij heeft gekregen om het justitiële apparaat op effectieve wijze te beheren en te leiden door middel van een alomvattend hervormingsproces, niet heeft gebruikt; verwelkomt de inspanningen van de Bulgaarse regering om de Hoge Raad van Justitie te hernieuwen met een mandaat om grondige hervormingen door te voeren via de volgende nieuwe regels: openbare hoorzittingen met de kandidaten voor de Hoge Raad van Justitie, duidelijke criteria voor hun professionele en onderwijskwalificaties en een visie voor een efficiënte, integere justitie die rekenschap aflegt; onderkent het feit dat de nieuw opgezette gespecialiseerde structuren illustreren dat de Bulgaarse regering vast voornemens is om de huidige structuren aan te pakken teneinde de georganiseerde criminaliteit effectiever te kunnen bestrijden; wijst er echter op dat in het verslag wordt opgemerkt dat deze nieuwe instrumenten tot dusver nog niet de verwachte resultaten in belangrijke zaken hebben opgeleverd; merkt met grote zorg op dat in onderzoeken naar vermeende gevallen van corruptie en ambtsmisbruik door magistraten allesbehalve doortastend is opgetreden door justitie; vreest voorts dat een zwakke uitvoering van de aanbestedingsregels zich kan vertalen in een belangrijke bron van corruptie, ernstige schendingen van de aanbestedingsregels van de Unie, een povere verstrekking van publieke goederen met een Europese toegevoegde waarde en een verspilling van publieke middelen van de Unie; is tevreden met de gewijzigde wet op openbare aanbestedingen, waarin is voorzien in een controle vooraf van aanbestedingsprocedures, om te garanderen dat publieke middelen behoorlijk worden besteed; verzoekt de Commissie om er bij de Bulgaarse instanties vastberaden en met klem op aan te dringen dat de aanbevelingen van de Commissie worden uitgevoerd; verwacht ten slotte dat de Commissie, in samenspraak met de Bulgaarse regering, een aantal maatregelen neemt om de integriteit van het Bulgaarse rechtsstelsel te verbeteren;

226.

neemt kennis van het feit dat het actieplan in 2012 door de Tsjechische regering geheel is uitgevoerd; neemt bezorgd kennis van de centralisering van de controleactiviteiten onder de belangrijkste controleautoriteit in het Tsjechische ministerie van Financiën, aangezien de Rekenkamer heeft verklaard dat deze controleautoriteit ineffectief is; verzoekt de Commissie bij de kwijtingsautoriteit verslag uit te brengen over de aanpassingen met betrekking tot het personeel van de controleautoriteit, op basis van de analyse van de Tsjechische regering, overeenkomstig het verzoek in het actieplan;

227.

neemt kennis van het feit dat de Commissie geen correcties heeft toegepast wegens de ondoeltreffendheid van het controlesysteem in de Tsjechische Republiek; neemt evenwel kennis van het feit dat de Commissie voor sommige operationele programma’s correcties heeft toegepast, vooral in verband met tekortkomingen in de beheers- en controlesystemen (fouten bij overheidsopdrachten en de selectie van activiteiten); merkt op dat de toegepaste correcties kunnen worden toegewezen aan andere projecten; maakt zich zorgen over de eerste informatie van de Rekenkamer, die erop duidde dat het Tsjechische ministerie van Financiën zijn rol als controleautoriteit en certificeringsautoriteit heeft gebruikt om het definitieve foutenpercentage te beïnvloeden; verzoekt de Commissie om het Parlement in detail te informeren over deze kwestie; verzoekt de Commissie om in samenwerking met de Tsjechische regering een actieplan op te stellen om de tekortkomingen in het controlesysteem tot in de kern aan te pakken en een follow-up uit te voeren van de tenuitvoerlegging van een bestaand actieplan op dit gebied;

228.

onderstreept dat uit hoofde van artikel 8 VWEU de bevordering van de gelijkheid van mannen en vrouwen een grondbeginsel van de Unie is; herhaalt zijn verzoek om toepassing van genderbewust budgetteren door alle belanghebbenden bij de begrotingsprocedure van de Unie; doet een beroep op de Rekenkamer om de uitvoering van de algemene begroting van de Unie, waar van toepassing, te beoordelen vanuit het genderperspectief;

229.

betreurt het feit dat het jaarverslag geen opmerkingen van de Rekenkamer of antwoorden van de Commissie bevat ten aanzien van uitgaven ter bevordering van de gelijkheid van mannen en vrouwen;

230.

neemt kennis van de talrijke opmerkingen van de Rekenkamer en van de antwoorden van de Commissie over het hoofdstuk werkgelegenheid en sociale zaken, het beleidsgebied waaronder de gendergelijkheid grotendeels valt; vraagt de Rekenkamer om te preciseren of deze opmerkingen betrekking hebben op uitgaven in verband met gendergelijkheid;

231.

dringt andermaal aan op verdere inspanningen met het oog op het ontwikkelen van genderspecifieke data die het mogelijk maken goed na te gaan hoe begrotingsuitgaven van invloed zijn op de economische en sociale kansen voor mannen en vrouwen, en die in de verslagen over uitvoering van de begroting kunnen worden opgenomen; onderstreept dat het nieuwe meerjarig financieel kader de gelegenheid biedt om dergelijke data te ontwikkelen en in te voeren, en om genderbewust budgetteren als instrument van goed bestuur te gebruiken;

232.

benadrukt dat de middelen van de Unie moeten worden beheerd op basis van de beginselen van transparantie en goed bestuur; neemt nota van de constatering van de Rekenkamer dat de betalingen voor het begrotingsjaar 2011 in rubriek 4 geen onjuistheden van materieel belang bevatten, maar dat de tussentijdse en saldobetalingen deze fouten wel bevatten; wijst er tevens op dat niet alle fouten kwantificeerbaar waren;

233.

herinnert aan het feit dat het specifieke karakter van de externe steun van de Unie die, hoewel hij aan dezelfde regels en eisen inzake controle is onderworpen als de rest van de begroting van de Unie, gedeeltelijk door personen en diensten buiten de Unie wordt beheerd, in vaak moeilijke omstandigheden waarbij actief en flexibel op crises en noden moet worden ingespeeld;

234.

steunt alle aanbevelingen van de Rekenkamer ten aanzien van het hoofdstuk „Externe betrekkingen, steun en uitbreiding”, met name de aanbevelingen over het directoraat-generaal van de dienst Instrumenten buitenlands beleid (FPI) en de nodige verbeteringen die zij in het beheer van de begroting van het gemeenschappelijk buitenlands en veiligheidsbeleid moet aanbrengen;

235.

onderstreept de noodzaak van meer transparantie bij het beheer van de aan verkiezingswaarnemingsmissies toegekende middelen; verzoekt de Commissie om de begrotingsautoriteit over elk begrotingsjaar een verslag te doen toekomen met daarin de voor elke missie gemaakte kosten en een gedetailleerde opgave van alle begrotingsposten en de kosten van externe dienstverleners;

236.

wijst erop dat tijdens verkiezingswaarnemingsmissies gebruikt materiaal (meubels, computers enz.) opnieuw moet worden gebruikt tijdens andere verkiezingsmissies of door delegaties van de Unie, zodat het optimaal wordt benut;

237.

verwelkomt de ontwikkeling door de Commissie van een verbeterd kader voor risicobeheer van begrotingsteun (volledige toepassing met ingang van 1 januari 2013) als onderdeel van de nieuwe richtsnoeren inzake begrotingssteun, naar aanleiding van een aanbeveling van de Rekenkamer;

238.

neemt ten aanzien van de begrotingssteun echter nota van het voorbehoud en de waarschuwingen van de Rekenkamer ten aanzien van de inherente risico’s van onregelmatigheden, fraude en corruptie; bekrachtigt zijn vaste overtuiging dat begrotingssteun, ook al is zij een belangrijk instrument van externe steun, moet worden onderworpen aan zeer gedetailleerde politieke, juridische en auditvoorwaarden;

239.

verwelkomt de resultaten van het evaluatieverslag over de doeltreffendheid van de steun van de Unie via maatschappelijke organisaties; vestigt de aandacht op een van de hoofdaanbevelingen van het verslag die betrekking heeft op het verminderen van de negatieve gevolgen van omslachtige procedures voor de doeltreffendheid van programma’s die door maatschappelijke organisaties worden uitgevoerd en verwelkomt de nieuwe mogelijkheden die zijn ingevoerd om de toegang tot financiering te vergemakkelijken;

240.

is verheugd over het feit dat de Commissie van mening is dat zichtbaarheid van projecten van de Unie een belangrijk onderdeel vormt van een goede projectuitvoering, en dat een verplichting is ingevoerd tot het opstellen van een communicatieplan voor elk project;

241.

stelt met tevredenheid vast dat het door de Rekenkamer berekende jaarlijkse foutenpercentage voor externe steun uit de begroting van de Unie voor het tweede jaar op rij onder de materialiteitsgrens is gebleven; maakt zich evenwel zorgen over het feit dat de tussentijdse en saldobetalingen materiële fouten vertonen en dat de frequentie van door de Rekenkamer ontdekte fouten in betalingen in haar geheel hoger lag dan in de voorgaande twee jaren (33 % in 2011, tegenover 23 % in 2010 en 22 % in 2009);

242.

is bezorgd over het feit dat de toezicht- en controlesystemen van EuropeAid en DG ECHO andermaal slechts gedeeltelijk doeltreffend werden bevonden; wijst met name op de noodzaak deze systemen in de delegaties te verbeteren; verzoekt de Commissie voldoende middelen voor delegatiepersoneel uit te trekken om tijdig en op bevredigende wijze toezicht- en supervisieactiviteiten te kunnen verrichten; is verheugd over de nieuwe versie van het halfjaarlijkse toezichtverslag externe bijstand, welke in juli 2011 is ingevoerd en tot doel heeft de verantwoordingsplicht tussen de delegaties en het hoofdkantoor van EuropeAid te versterken;

243.

uit andermaal zijn bezorgdheid over het hoge aantal coderingsfouten in het beheersinformatiesysteem op het gebied van externe hulp (CRIS), welke afbreuk kunnen doen aan de betrouwbaarheid van de gegevens die bij de opstelling van de jaarrekening worden gebruikt; roept de Commissie op te blijven investeren in de verbetering van de gegevenskwaliteit en de ontwikkeling van de functies van CRIS, met name door de controlebevindingen beter te koppelen aan de terugvordering van middelen (45);

244.

kijkt uit naar de eerste resultaten van de nieuwe methode van de Commissie om het restfoutenpercentage te berekenen, welke voor het eerst zal worden gebruikt in de directoraten voor externe betrekkingen in het begrotingsjaar 2012;

245.

deelt de grote bezorgdheid van de Rekenkamer over de ontoereikende personele middelen voor het beheer van de steun, met name in de afdeling Interne Audit van EuropeAid en in de delegaties, en over de mogelijk kwalijke gevolgen van het hoge verloop van contractueel personeel in het hoofdkantoor en van de midden 2011 doorgevoerde reorganisatie van de Commissie voor het steunbeheer; roept de Raad, als tweede tak van de begrotingsautoriteit, op zijn verantwoordelijkheid op te nemen en ervoor te zorgen dat de steun ook in de komende jaren kan worden beheerd in overeenstemming met de hoogste normen;

246.

merkt op dat in 2011, het eerste volledige werkingsjaar van de Europese Dienst voor extern optreden (EDEO), de toewijzing en financiering van het personeel van de EDEO en de Commissie in de delegaties gescheiden gebeurde; is bezorgd over het feit dat in 2011 minstens 43 aan EuropeAid toegewezen manjaren door de EDEO werden gebruikt, waardoor de flexibiliteitsniveaus zijn overschreden zoals vastgelegd in de werkafspraken die tussen beide organisaties zijn overeengekomen; dringt er bij de EDEO en de Commissie op aan de werkafspraken volledig na te leven en er met name op toe te zien dat het personeel van EuropeAid zich vooral bezighoudt met het passende beheer van steun teneinde het goede financiële beheer van de steun van de Unie niet in gevaar te brengen;

247.

onderstreept dat de voorgestelde versterking van het personeelsbestand van EuropeAid in de nabuurschapsregio niet tot stand mag komen door de afslanking en overplaatsing naar de nabuurschapsregio van personeel dat betrokken is bij het beheer van de steun van de Unie aan minst ontwikkelde landen en andere lage-inkomenslanden in andere regio’s; is van mening dat wanneer er nieuwe behoeften ontstaan, daarvoor extra personeel moet worden vrijgemaakt;

248.

dringt er bij de Commissie en de EDEO op aan bij het ontwerp van de nieuwe uitgavenprogramma’s uit hoofde van het volgende meerjarig financieel kader voor de periode 2014-2020 meer aandacht te besteden aan de resultaten en effectmeting, onder meer door gebruik te maken van vooraf vastgestelde, landenspecifieke, duidelijke, transparante en meetbare indicatoren die aangepast zijn aan de specifieke kenmerken en de doelstellingen van elk instrument; staat achter de aanbevelingen van de Rekenkamer dat de Commissie beleidsdoelstellingen dient te bepalen om tijdens de volgende programmeringsperiode beter aan te tonen hoe zij de Europese meerwaarde waarborgt; herhaalt zijn oproep om alle belanghebbenden, met inbegrip van het maatschappelijk middenveld en de plaatselijke overheden in de partnerlanden, bij de beoordeling van de bijstand van de Unie te betrekken;

249.

is bezorgd over het verschil in de methoden die de Rekenkamer toepast voor de berekening van het foutenpercentage voor verrichtingen voor externe betrekkingen, steun en uitbreiding in de algemene begroting enerzijds en voor het foutenniveau van EOF-betalingen anderzijds; neemt kennis van het feit dat de Rekenkamer heeft besloten haar methode met ingang van 2012 aan te passen om het Parlement een eenduidig beeld te kunnen geven van de activiteiten op het gebied van de externe betrekkingen van de Unie;

250.

vraagt, na de oprichting van de EDEO, om een duidelijke toewijzing en coördinatie van de taken en verantwoordelijkheden van de Commissie en de EDEO aangaande de programmering en de uitvoering van de begroting in derde landen;

251.

verzoekt de Commissie om vóór juli 2013 verslag uit te brengen over het aantal ngo’s waar de Unie financiële bijdragen aan verstrekt maar die geen andere inkomsten genereren dan financiering door overheidsinstanties;

252.

vraagt om een gedetailleerd overzicht van de in Libië bestede middelen; vraagt om uitleg ten aanzien van de vraag of de ambassadeur van de Unie in Libië zijn subdelegatie werd ontnomen;

253.

roept de Commissie op om, voor een beter overzicht, in de voortgangsverslagen een verkeerslichtensysteem op te nemen om te laten zien welke verbeteringen of verslechteringen zich van het ene op het andere jaar hebben voorgedaan;

254.

stelt met bezorgdheid vast dat de prestatie-indicatoren voor de begrotingssteun aan Haïti niet openbaar zijn; roept de Commissie op om deze indicatoren alsmede de desbetreffende evaluaties van de prestatie die de regering van Haïti levert om voor begrotingssteun in aanmerking te komen, bekend te maken;

255.

wijst erop dat in het richtsnoer van de Commissie „De toekomstige strategie inzake EU-begrotingssteun aan derde landen” nieuwe criteria voor begrotingssteun zijn vastgelegd; roept de Commissie op om deze criteria met ingang van 2013 op transparante wijze toe te passen op de begrotingssteun voor de regering van Haïti;

256.

betreurt ten zeerste dat de Commissie, ondanks een toezegging, nog steeds geen lijst van de door de Unie in Haïti gefinancierde projecten openbaar heeft gemaakt; roept de Commissie op deze lijst onverwijld openbaar te maken en zo snel mogelijk een evaluatie van de duurzaamheid van de door de Unie in Haïti gefinancierde projecten over een periode van vijf jaar over te leggen;

257.

roept de Commissie nadrukkelijk op om de reeds uitgestelde, eerste algemene evaluatie van de effecten van het steunprogramma van de Unie voor Haïti in 2013 uit te voeren en hiervan verslag uit te brengen aan de kwijtingsautoriteit;

258.

is bezorgd over de bevindingen van de Rekenkamer, opgenomen in haar speciaal verslag nr. 1/2012 en nr. 13/2012 over respectievelijk de doeltreffendheid van de ontwikkelingshulp van de Europese Unie voor de voedselzekerheid in Afrika bezuiden de Sahara en over de ontwikkelingshulp van de Europese Unie voor drinkwatervoorziening en sanitaire basisvoorzieningen in landen bezuiden de Sahara, die aanleiding geven tot bezorgdheid over de houdbaarheid van de steun van de Unie; juicht de aanbevelingen van de Rekenkamer in deze verslagen toe en dringt er bij de Commissie op aan deze uit te voeren om maximale resultaten van de ontwikkelingsuitgaven van de Unie te bereiken;

259.

is ingenomen met de oprichting van trustfondsen van de Unie op grond van de nieuwe Verordening (EU, Euratom) nr. 966/2012 houdende het Financieel Reglement, wat de zichtbaarheid van de maatregelen van de Unie zal vergroten en strengere controle van de leveringsketen van de fondsen van de Unie mogelijk zal maken; verzoekt de Commissie verslag uit te brengen aan het Parlement over de doeltreffendheid van deze fondsen;

260.

is bezorgd over het feit dat de kaderprogramma’s voor onderzoek worden uitgevoerd onder direct gecentraliseerd en indirect gecentraliseerd beheer waarbij zes directoraten-generaal van de Commissie en twee uitvoerende agentschappen betrokken zijn; merkt op dat daarnaast delen van de begroting onder indirect gecentraliseerd beheer door gemeenschappelijke ondernemingen en de Europese Investeringsbank worden uitgevoerd;

261.

betreurt dat door de vele diensten van de Commissie die betrokken zijn bij dat beleidsterrein, de besluitvorming en de verdeling van de verantwoordelijkheden ondoorzichtig wordt; verzoekt de Commissie de verdeling van de portefeuilles over de commissarissen opnieuw tegen het licht te houden om tot een verdeling van bevoegdheden te komen die een betere weerspiegeling vormt van de bevoegdheden van de commissies van het Parlement, ook omdat dit een wijdverspreide praktijk in de lidstaten is;

262.

is bezorgd over de vertraging bij de ontmanteling van de kerncentrale in Ignalina in Litouwen door conflicten tussen de autoriteiten en de contractanten; is verheugd over het feit dat de Commissie en de internationale donorgemeenschap hebben besloten de financiële steun voor het project overeenkomstig de aanbevelingen van de Commissie begrotingscontrole van het Parlement op te schorten totdat het conflict is opgelost en steunt dit besluit;

263.

maakt zich grote zorgen over het huidige tekort aan betrouwbare cijfers over de bedragen die nodig zijn om het hele ontmantelingsproces te voltooien; erkent dat in dit proces nog steeds aanzienlijke bedragen nodig zullen zijn en betreurt het feit dat de lidstaten hebben nagelaten de noodzakelijke mechanismen op te zetten om deze aanvullende middelen veilig te stellen; herhaalt en benadrukt dat de uiteindelijke verantwoordelijkheid voor de veilige sluiting van kerncentrales ligt bij de lidstaat waarin de kerncentrale is gelegen; merkt op dat het niet-nakomen van deze verplichting burgers van de Unie in gevaar brengt;

264.

wijst erop dat de Europese Bank voor Wederopbouw en Ontwikkeling (EBWO) rapporten heeft ontvangen, onder andere van Zweedse deskundigen (SKB), die de veiligheid van de GNS-splijtstofelementencontainers hebben bevestigd; stelt met bezorgdheid vast dat deze reeds lang beschikbare documentatie voor de splijtstofelementencontainers niet aan de Litouwse goedkeuringsinstantie is doorgegeven; wijst erop dat de kerncentrale in Ignalina, zolang de splijtstofelementen niet zijn opgeslagen in de containers, moet worden beheerd als een in bedrijf zijnde energiecentrale, wat betekent dat de Unie moet doorgaan met het financieren van de tewerkstelling van ongeveer 2 000 medewerkers; roept de Commissie op om de Litouwse regering onder geen voorwendsel toe te staan respectievelijk de goedkeuring of het project nog langer te vertragen; verzoekt de Commissie om een strikt tijdsschema en om sancties in geval van niet-nakoming van het tijdsschema;

265.

roept Bulgarije, Litouwen en Slowakije op om ontmantelingsplannen op te stellen, met inbegrip van gedetailleerde begrotingen, waarin wordt uitgelegd hoe de sluiting van de kerncentrales zal worden gefinancierd;

266.

merkt op dat de Rekenkamer het meest waarschijnlijke foutenpercentage op een uitgaventerrein dat hoofdzakelijk onder gecentraliseerd beheer staat in 2011 op 3 % heeft geraamd, wat ruim twee keer zo hoog is als de 1,4 % in 2010;

267.

merkt op dat het voornaamste risico van onregelmatigheden is dat de begunstigden de subsidiabele kosten te hoog opgeven; een dergelijk risico verergert door de complexiteit van de regels voor het berekenen van de subsidiabele kosten; daarnaast passen de uitvoeringsorganen op bepaalde terreinen de regels verschillend toe; niet-subsidiabele personeelskosten en kosten die verband houden met commerciële activiteiten vormen extra bronnen van fouten; betreurt dat de Commissie niet op tijd heeft gereageerd;

268.

acht het onaanvaardbaar dat de Rekenkamer ook zwakke punten heeft aangetroffen in het werk van onafhankelijke accountants die kostendeclaraties van begunstigden certificeren: in 25 van de 31 gevallen waarin de onafhankelijk accountant een goedkeurende verklaring had afgegeven, ontdekte de Rekenkamer fouten; is bezorgd over dit kennelijke gebrek aan professionalisme;

269.

is echter tevreden dat de Rekenkamer van mening is dat de controles achteraf doeltreffend zijn;

270.

betreurt dat de Rekenkamer heeft vastgesteld dat de toezicht- en controlesystemen in het kader van het kaderprogramma voor concurrentievermogen en innovatie (CIP) — programma ter ondersteuning van het ICT-beleid (ICT-PSP) niet doeltreffend zijn; verzoekt de Commissie onverwijld een inhaalslag te maken aangaande deze toezicht- en controlesystemen;

271.

neemt kennis van de conclusie van de Rekenkamer dat de betalingen voor het per 31 december 2011 afgesloten jaar voor onderzoek en ander intern beleid materiële fouten vertoonden en dat de onderzochte toezicht- en controlesystemen voor onderzoek en ander intern beleid gedeeltelijk doeltreffend waren; betreurt dat er in het verslag van de Rekenkamer geen gedetailleerde informatie is opgenomen betreffende de uitgaven op het gebied van vrijheid, veiligheid en recht;

272.

vestigt de aandacht op het belang van hoofdstuk 18 02 („Solidariteit — Buitengrenzen, terugkeer, visumbeleid en vrij verkeer van personen”) voor de veiligheid en de economie van de Unie; verzoekt de Commissie haar begrotingsplanning te verbeteren;

273.

neemt kennis van de punten van voorbehoud die zijn gemaakt door het directoraat-generaal Binnenlandse Zaken van de Commissie in zijn jaarlijks activiteitenverslag voor 2011 met betrekking tot de reputatierisico’s omwille van de vertragingen bij de tenuitvoerlegging van SIS II; neemt kennis van het financieel risico als gevolg van het percentage resterende fouten in de niet-gecontroleerde populatie van subsidies in het kader van de financiële programma’s „Preventie, paraatheid en beheersing van de gevolgen van terrorisme” en „Preventie en bestrijding van criminaliteit”; roept de Commissie op de aangekondigde corrigerende maatregelen uit te voeren;

274.

erkent dat het aantal deelnemers aan het zevende kaderprogramma (KP7) aanzienlijk is gestegen naar bijna 20 000 en dat onervarenheid in combinatie met complexe regelgeving tot fouten kan leiden; moedigt de Commissie aan begeleiding en feedback te blijven bieden aan de deelnemers;

275.

vindt het onbegrijpelijk dat de accountants van begunstigden onjuiste certificaten betreffende de financiële staten indienen; is ervan overtuigd dat de Commissie zich moet richten op het geven van richtsnoeren voor de beroepskwalificaties van particuliere accountants en het ter beschikking te stellen van extra deskundigheid;

276.

neemt kennis van de door de Rekenkamer genoemde voorbeelden van fouten in declaraties van personeels- en indirecte kosten; merkt op dat door het voorstel voor het programma Horizon 2020 aanzienlijke vereenvoudigingen van de regels voor deze kostencategorieën zijn ingesteld; is van mening dat deze vereenvoudigingen van essentieel belang zijn om het foutenpercentage significant te kunnen verlagen;

277.

erkent dat de Commissie zich bij de evaluatie van de procedures voor controles achteraf verbindt tot het vinden van een evenwicht tussen vroegtijdige goedkeuring en controle;

278.

merkt verder op dat in het kader van de controlestrategie van KP7 begunstigden die 48 % van de KP7-begroting ontvangen zijn gecontroleerd;

279.

neemt tevens nota van het feit dat de Commissie voor correcties de vereenvoudigde extrapolatieprocedure toepast die is gebaseerd op vaste percentages, wat bij volledige medewerking van de begunstigden de terugvorderingsprocedure kan versnellen;

280.

dringt er bij de Commissie op aan de samenwerking tussen alle directoraten-generaal en ander betrokken organen te verbeteren en de taakverdeling, besluitvormingsprocedures en de verdeling van verantwoordelijkheden tussen deze instanties transparanter te maken;

281.

staat volledig achter de aanbevelingen van de Rekenkamer

282.

verzoekt het Uitvoerend Agentschap voor onderwijs, audiovisuele media en cultuur (EACEA) de eenzijdige en inadequate financiële percentages te herzien teneinde de financiële situatie van begunstigden te evalueren, alsook een besluit te nemen over de hoogte van subsidietermijnen, aangezien zelfs geselecteerde projecten in het gedrang komen als de gebruikelijke eerste betalingstermijn niet wordt toegekend en er wordt gewacht tot het project is afgerond en er verslag over is uitgebracht; herinnert het EACEA eraan dat het efficiënt bijhouden en controleren van projecten ook een realistische beoordeling van het klimaat van kleine en middelgrote ondernemingen en zeer kleine organisaties behelst;

283.

is bezorgd over de aanzienlijke fouten die het EACEA heeft begaan in de onderliggende transacties in het kader van het programma „Een leven lang leren” (2007-2013), die bij controles achteraf aan het licht zijn gekomen; merkt op dat deze fouten vooral te wijten zijn aan het ontbreken van passende bewijsstukken van begunstigden en aan de niet-naleving van de subsidiabiliteitsregels; moedigt het EACEA aan zijn controlesystemen verder te verbeteren, deze aan te passen aan de verschillende soorten begunstigden en hen bewust te maken van hun financiële plichten en controles;

284.

is ingenomen met de verbeteringen aan de beheers- en controlesystemen van de nationale agentschappen en de nationale autoriteiten en met het feit dat het foutenpercentage voor de uitvoering van de programma’s via nationale agentschappen in 2011 is gedaald tot onder 1 %, wat aanzienlijk lager is dan de voorgaande jaren;

285.

betreurt dat het directoraat-generaal Communicatie al voor het vierde opeenvolgende jaar in het jaarlijkse activiteitenverslag een voorbehoud heeft vanwege de niet-naleving van de wetgeving inzake auteursrecht, ondanks het actieplan dat in 2009 is aangenomen;

286.

wijst op de succesvolle maatregelen die de Commissie heeft genomen op het gebied van sport; verzoekt de Commissie desondanks ambitieuzer om te gaan met de beschikbare instrumenten en begroting, om zich voor te bereiden op het sportprogramma in 2014;

287.

verzoekt de Commissie geen vergoeding meer te geven voor de reiskosten van adviseurs van commissarissen wier werk geen concrete bevindingen heeft opgeleverd, totdat de meerwaarde van hun werk kan worden aangetoond;

288.

neemt met zorg kennis van de bevinding van de Rekenkamer dat in 15 van de 28 gecontroleerde gevallen de informatie die beschikbaar is bij het Bureau voor het beheer en de afwikkeling van de individuele rechten (PMO) over de persoonlijke en gezinssituatie van de personeelsleden niet actueel was; beveelt de Commissie aan de aanbevelingen van de Rekenkamer om het personeel met passende intervallen te verzoeken documenten ter staving van hun persoonlijke situatie over te leggen, op te volgen en een systeem voor de tijdige verificatie van deze documenten ten uitvoer te leggen;

289.

verzoekt de Commissie een grondige studie uit te voeren van de verschillen in de vereiste kwalificaties en de verleende privileges, arbeidsomstandigheden, vergoedingen, rechtmatige vakantiedagen en bezoldigingsniveaus voor functies als ambtenaar en diplomaat op dezelfde standplaats tussen de Unie en de lidstaten, en van de vraag of deze verschillen de beloningsverschillen tussen gedetacheerde nationale ambtenaren en ambtenaren van de Unie rechtvaardigen, rekening houdend met de geldende belastingregeling via een vergelijking van gevallen met gestandaardiseerde gezinssituaties;

290.

neemt bezorgd kennis van het feit dat de Commissie niet in staat is om op jaarbasis een volledig overzicht van de gemaakte kosten voor het inhuren van extern personeel en tijdelijke functionarissen te verstrekken; vraagt dat deze kosten systematisch worden gecontroleerd en dat zij openbaar worden gemaakt;

291.

verzoekt de Commissie meer gebruik te maken van de beschikbare technologieën, zoals teleconferenties en telewerken, om de kosten van kantoren en de reiskosten te beperken; verzoekt de Commissie een schatting te maken van de mogelijke financiële besparingen als meer gebruik wordt gemaakt van deze technologieën en om de resultaten vóór september 2013 bij het Parlement in te dienen;

292.

dringt aan op de invoering van een interinstitutionele databank voor studies om meervoudige financiering van eenzelfde thema te vermijden en tot uitwisseling van resultaten te komen;

293.

is door het Comité van toezicht van OLAF in kennis gesteld van de schending van grondrechten tijdens onderzoeken van OLAF; is zeer verontrust over deze ontvangen informatie en dringt aan op volledige transparantie in verband met deze incidenten, ongeacht de identiteit van de betrokken persoon of personen;

294.

wijst op de talrijke pogingen om de aantijgingen inzake de onderzoeksmethoden van OLAF te verdoezelen; acht dit ongepast en dringt aan op volledige opheldering in verband met deze aantijgingen;

295.

is bezorgd over de vooral in wetenschappelijke publicaties geuite kritiek op de onderzoeksmethoden van de enquêtes van Eurobarometer en roept de Commissie op om in detail haar standpunt ten aanzien van deze kritiek te bepalen;

296.

is verheugd over het feit dat de Rekenkamer voor de tweede keer een verslag inzake „resultaten behalen met de begroting” presenteert; vraagt de Rekenkamer haar beoordeling uit te breiden naar andere diensten van de Commissie, met name DG EMPL, DG MARE en het secretariaat-generaal van de Commissie;

297.

merkt op dat het evaluatieverslag van de financiën van de Unie aan de hand van de bereikte resultaten (COM(2012) 675) op 21 november 2012 door de Commissie is goedgekeurd, waardoor het Parlement en de Raad slechts weinig tijd hebben voor de beoordeling en het antwoord; herhaalt zijn eerdere verzoek aan de Commissie om het evaluatierapport aan het bevoegde comité en de plenaire vergadering te presenteren als het Jaarverslag van de Rekenkamer wordt gepresenteerd;

298.

is van mening dat er vooruitgang is geboekt wat betreft het evaluatieverslag over het begrotingsjaar 2011, omdat in dit verslag informatie wordt verschaft over de resultaten die in 2011 beschikbaar zijn gekomen voor de binnen de grote begrotingsrubrieken verstrekte financiering en een samenvatting wordt gegeven van de evaluatieresultaten van bepaalde financiële programma’s voor elke afzonderlijk begrotingsrubriek;

299.

betreurt niettemin dat in dit verslag slechts samenvattingen worden gegeven van de diverse evaluaties met betrekking tot verschillende programma’s en over verschillende termijnen, zonder een uitvoerige beoordeling van de in 2011 door de Commissie bij het voortzetten van haar beleid behaalde resultaten;

300.

deelt de mening van de Rekenkamer (46) dat het evaluatieverslag nog niet voldoende bewijs en betrouwbare informatie verschaft over de resultaten die voortvloeien uit het beleid van de Unie en dat het daarom nog niet de functie kan vervullen die het in de context van de kwijtingsprocedure zou moeten hebben;

301.

stelt met voldoening vast dat sommige evaluaties hebben bijgedragen aan de verbetering van het uiteindelijke effect van de programma’s; moedigt de Commissie aan de belangrijkste bevindingen van deze evaluaties te gebruiken bij haar beleidsvorming;

302.

verzoekt de Commissie om de begrotingsautoriteit jaarlijks te informeren over de ontwikkeling van de rekeningen buiten de begroting van de Unie, met inbegrip van de ontwikkeling van kasstromen, en over het doel van de rekeningen;

303.

wijst erop dat de presentatie van deze samenvattingen per begrotingsrubriek volgens de structuur van het meerjarig financieel kader 2007-2013 als zodanig geen evaluatie van de financiën van de Unie is;

304.

is van mening dat het door de structuur van het verslag, dat bestaat uit een reeks beknopte evaluaties waaronder evaluaties tussentijds, halverwege, achteraf en een eindbeoordeling, moeilijk is om eensluidende conclusies met betrekking tot de resultaten te trekken;

305.

merkt op dat volgens de Commissie zelf de effectbeoordelingen van de programma’s doorgaans verwijzen naar middelen die ten minste drie tot vijf jaar eerder zijn vastgelegd; dringt erop aan overeenkomstig artikel 318 VWEU jaarlijks een evaluatie te ontvangen die gericht is op de in het voorgaande begrotingsjaar waargenomen prestaties, d.w.z. maatregelen die zijn genomen om de Europa 2020-doelstellingen te verwezenlijken;

306.

verzoekt de Commissie de reikwijdte van haar beoordeling te vergroten en een benadering op basis van reële kosteneffectiviteit te ontwikkelen die gericht is op het meten van de resultaten die zijn behaald bij het nastreven van haar politieke doelstellingen, op basis van de financiën en het personeel dat voor de verwezenlijking van deze doelstellingen is ingezet;

307.

verzoekt de Commissie om ervoor te zorgen dat de evaluaties onafhankelijk worden verricht; merkt op dat de resulterende verslagen zo spoedig mogelijk moeten worden gedeeld met de bevoegde commissies van het Parlement;

308.

verzoekt de Commissie vóór de kwijtingsprocedure 2012 een nieuw systeem met beheers- en prestatiegegevens te ontwerpen, inclusief de opzet en de functie van het evaluatieverslag, waarbij de aanbevelingen van het Parlement worden aangenomen zoals uitgewerkt in paragraaf 327 en 328 van deze resolutie, en om dit voor te leggen aan de kwijtingsautoriteit;

309.

verzoekt de Commissie hiertoe een betrouwbaar systeem voor het verzamelen van prestatiegegevens op te zetten om uitkomsten en gevolgen vast te stellen zodra deze zich voordoen (47);

310.

is ingenomen met de verbeteringen die de Rekenkamer in de jaarlijkse activiteitenverslagen heeft opgemerkt in de zelfevaluatie door de Commissie van haar prestaties, met name met betrekking tot de verslaglegging over beleidsprestaties in het eerste deel van deze verslagen;

311.

betreurt niettemin dat de weinige algemene doelstellingen en impactindicatoren die de directoraten-generaal moeten vaststellen, nog steeds tekortkomingen vertonen die de bruikbaarheid ervan beperken (48);

312.

betreurt tevens dat bij de meeste indicatoren en streefdoelen die betrekking hebben op de gehele periode 2007-2013, geen gebruik wordt gemaakt van tussentijdse indicatoren of mijlpalen; dringt er in dit verband op aan dat impactindicatoren termijnen moeten kennen en hiermee verbonden kwantificeerbare doelen;

313.

uit zijn bezorgdheid over het feit dat de directoraten-generaal van de Commissie geen doelstellingen voor operationele activiteiten bepaalden met betrekking tot de zuinigheid, inclusief de kosten van de input, of de efficiëntie en de verhouding tussen input, output en resultaten;

314.

herinnert de Commissie aan de bestaande regels voor roulatie van het leidinggevend personeel binnen het bestuur van de Commissie; bevestigt de noodzaak van deze voorschriften voor transparantie en om te voorkomen dat zij kennis voor zichzelf houden; roept de Commissie op om dit beginsel voortaan zonder uitzondering toe te passen en benadrukt daarbij de voorbeeldfunctie en bijzondere verantwoordelijkheid van het leidinggevende personeel op de hoogste niveaus;

315.

betreurt tevens dat de beschrijving van de beleidsprestaties in deel 1 van de jaarlijkse activiteitenverslagen niet voldoende gericht is op de resultaten en dat uit het onderzoek van het beheersplan en de jaarlijkse activiteitenverslagen door de Rekenkamer geen significante vooruitgang op dit gebied is gebleken;

316.

dringt erop aan dat moet worden gezorgd voor consistentie van de doelstellingen, indicatoren en streefdoelen die zijn voorzien in het beheersplan en waarover wordt gerapporteerd in de jaarlijkse activiteitenverslagen;

317.

dringt er tevens op aan dat in het jaarlijkse activiteitenverslag moet worden verklaard waarom de bereikte prestaties niet voldeden aan de doelstelling of het streefdoel in kwestie;

318.

wijst erop dat, overeenkomstig paragraaf 10.17 en 10.18 van het Jaarverslag van de Rekenkamer, de nauwkeurigheid van de door DG AGRI en DG REGIO uitgevoerde evaluatie in hoge mate afhankelijk is van de kwaliteit van de door de lidstaten verstrekte gegevens; moedigt de diensten van de Commissie aan richtsnoeren voor de invoer van gegevens af te geven en te proberen de lidstaten te stimuleren om prestatiegegevens van hoge kwaliteit te verstrekken;

319.

merkt op dat volgens de jaarlijkse activiteitenverslagen van het secretariaat-generaal van de Commissie de directoraten-generaal van de Commissie de algemene en specifieke doelstellingen in hun beheersplannen hebben „afgestemd” op de Europa 2020-strategie voor groei en banen;

320.

herinnert eraan dat het in 2010 door voorzitter Barroso gelanceerde project Europa 2020 (49) het belangrijkste project van de Commissie is, dat ten doel heeft slimme, duurzame en inclusieve groei voort te brengen; wijst erop dat deze strategie is gericht op vijf ambitieuze doelen die worden gemeten door gekwantificeerde streefdoelen op het gebied van werkgelegenheid, innovatie, onderwijs, armoede en klimaat/energie;

321.

merkt op dat het de taak van Eurostat is om te zorgen voor statistische ondersteuning van de strategie, met name bij het produceren en aanleveren van de relevante statistische gegevens en het waarborgen van de hoge kwaliteitsnormen voor de gegevens;

322.

stelt vast dat Eurostat herhaaldelijk gevoelige informatie niet op de juiste wijze heeft verwerkt, bijvoorbeeld in het geval van de cijfers voor Griekenland; roept de Commissie op om strengere kwaliteitscontroles uit te voeren en te waarborgen dat statistische gegevens gegarandeerd op de juiste wijze door Eurostat worden gepresenteerd; verzoekt om een verslag dienaangaande vóór maart 2014;

323.

dringt erop aan dat de geloofwaardigheid van het Europees statistisch systeem moet worden versterkt; is ingenomen met de aanbevelingen die in dit verband zijn gedaan door de Rekenkamer in haar speciaal verslag nr. 12/2012 om „te streven naar een systeem voor Europese statistieken dat professionele onafhankelijkheid, toereikende middelen en sterk toezicht garandeert, inclusief sancties voor gevallen waarin kwaliteitsnormen niet worden nageleefd” (50);

324.

onderstreept dat de strategie van de Unie voor groei en banen niet op door elk individueel DG geleide activiteiten is gebaseerd, maar zeven sectoroverschrijdende vlaggenschipinitiatieven omvat die steeds door een aantal directoraten-generaal worden uitgevoerd, wat uitdagingen op het gebied van coördinatie en samenwerking binnen de Commissie tot gevolg heeft;

325.

merkt op dat de coördinatie tussen de diensten van de Commissie in het kader van de vlaggenschipinitiatieven in verschillende vormen van dienstenoverkoepelende raadpleging plaatsvindt, soms informeel (51); betreurt niettemin dat de negen groepen van commissarissen die voorzitter Barroso in april 2010 heeft opgericht, slechts bij uitzondering bijeen zijn gekomen (52), waardoor deze nieuwe coördinatiemethode in 2011 onvoldoende is toegepast; betreurt dat er geen specifiek mechanisme is ingevoerd om te zorgen voor voldoende coördinatie van de uitvoering van alle vlaggenschipinitiatieven;

326.

betreurt dat de lancering van de Europa 2020-strategie in 2010 niet samenviel met het tijdschema van de nieuwe programmeringsperiode 2014-2020 en betreurt dat dit een vertraging in de verwezenlijking van de strategie tot gevolg zal hebben in gevallen dat de lidstaten er niet in zijn geslaagd hun nationale programma’s en de door de Unie gefinancierde programma’s voor duurzame, slimme en inclusieve groei aan te passen;

327.

verzoekt alle bij de Europa 2020-strategie betrokken diensten van de Commissie in hun beheersplan een beperkt aantal eenvoudige streefdoelen vast te stellen die voldoen aan de vereisten van de Rekenkamer in termen van relevantie, vergelijkbaarheid en betrouwbaarheid, om jaarlijks in hun jaarlijkse activiteitenverslagen de prestaties van de Commissie bij de verwezenlijking van de strategie te kunnen meten;

328.

verzoekt de Commissie om de structuur van haar in artikel 318 VWEU bedoelde evaluatieverslagen fundamenteel te wijzigen door het intern beleid te onderscheiden van het extern beleid en zich in het deel „intern beleid” van dit verslag te richten op de Europa 2020-strategie als zijnde de groei en banen, het economisch en sociaal beleid van de Unie; dringt erop aan dat de nadruk moet worden gelegd op de vooruitgang die is geboekt bij de verwezenlijking van de vlaggenschipinitiatieven;

329.

stemt in met de belangrijkste conclusies van de Rekenkamer aangaande de resultaten van haar doelmatigheidscontroles:

330.

stelt met tevredenheid vast dat de Commissie een systeem heeft opgezet om alle aanbevelingen uit de speciale verslagen van de Rekenkamer over doelmatigheidscontroles op te volgen (zie speciaal verslag nr. 19/2012) (53); vraagt de Commissie de follow-up te versterken om tijdig, efficiënt en doeltreffend te kunnen antwoorden op de aanbevelingen van de Rekenkamer en de kwijtingsautoriteit;

331.

is verheugd over het feit dat de Commissie begrotingscontrole afzonderlijke werkdocumenten of verslagen over de afzonderlijke speciale verslagen van de Rekenkamer heeft uitgewerkt, waarvan de bevindingen in een apart document kunnen worden geraadpleegd (54);

332.

is van mening dat de politieke beoordeling van de bevindingen in de speciale verslagen een integrerend onderdeel moet vormen van de kwijtingsprocedure;

333.

is derhalve ingenomen met het voortdurende overleg tussen zijn Commissie begrotingscontrole, de Conferentie van commissievoorzitters en de Conferentie van voorzitters met het oog op het vaststellen van de meest geschikte manier om de bevindingen in de speciale verslagen in aanmerking te nemen en daardoor optimaal te profiteren van de controles van de Rekenkamer;

334.

verzoekt zijn organen vóór de kwijtingsprocedure 2012 een uitvoerbare en blijvende oplossing te vinden.

—

gezien de algemene begroting van de Europese Unie voor het begrotingsjaar 2011 (1),

—

gezien de definitieve jaarrekening van de Europese Unie voor het begrotingsjaar 2011 (COM(2012) 436 — C7-0224/2012 (2),

—

gezien het jaarverslag van de Rekenkamer over de uitvoering van de begroting voor het begrotingsjaar 2011 vergezeld van de antwoorden van de instellingen (3), en de speciale verslagen van de Rekenkamer,

—

gezien de verklaring van de Rekenkamer voor het begrotingsjaar 2011 waarin de betrouwbaarheid van de rekeningen en de wettigheid en regelmatigheid van de onderliggende verrichtingen worden bevestigd (4), als bedoeld in artikel 287 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

—

gezien zijn besluit van 17 april 2013 inzake het verlenen van kwijting voor de uitvoering van de algemene begroting van de Europese Unie voor het begrotingsjaar 2011, afdeling III — Commissie (5) en zijn opmerkingen in de resolutie die een wezenlijk onderdeel vormt van dat besluit,

—

gezien de speciale verslagen van de Rekenkamer overeenkomstig artikel 287, lid 4, tweede alinea, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

—

gezien de aanbeveling van de Raad van 12 februari 2013 over de aan de Commissie te verlenen kwijting voor de uitvoering van de algemene begroting van de Europese Unie voor het begrotingsjaar 2011 (05752/2013 — C7-0038/2013),

—

gezien de artikelen 317, 318 en 319 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie en artikel 106 bis van het Euratom-Verdrag,

—

gezien Verordening (EG, Euratom) nr. 1605/2002 van de Raad van 25 juni 2002 houdende het Financieel Reglement van toepassing op de algemene begroting van de Europese Gemeenschappen (6), en met name de artikelen 55, 145, 146 en 147,

—

gezien Verordening (EU, Euratom) nr. 966/2012 van het Europees Parlement en de Raad van 25 oktober 2012 tot vaststelling van de financiële regels van toepassing op de algemene begroting van de Unie en tot intrekking van Verordening (EG, Euratom) nr. 1605/2002 (7), en met name de artikelen 62, 164, 165 en 166,

—

gezien artikel 76 van en bijlage VI bij zijn Reglement,

—

gezien het verslag van de Commissie begrotingscontrole (A7-0096/2013),

A.

overwegende dat de Commissie overeenkomstig artikel 17, lid 1, van het Verdrag betreffende de Europese Unie de begroting uitvoert en programma’s beheert, en dit uit hoofde van artikel 317 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie in samenwerking met de lidstaten doet onder haar eigen verantwoordelijkheid en overeenkomstig het beginsel van goed financieel beheer;

B.

overwegende dat de speciale verslagen van de Rekenkamer informatie verstrekken over bezwaren met betrekking tot de tenuitvoerlegging van fondsen, en dat deze informatie nuttig is voor het Parlement bij het uitoefenen van zijn taken als kwijtingsautoriteit;

C.

overwegende dat zijn opmerkingen over de speciale verslagen van de Rekenkamer een integrerend deel uitmaken van bovenvermeld besluit van het Parlement van 17 april 2013 tot het verlenen van kwijting voor de uitvoering van de algemene begroting van de Europese Unie voor het begrotingsjaar 2011, afdeling III — Commissie;

1.

verwelkomt het verslag van de Rekenkamer en neemt nota van het vernietigende oordeel van de Rekenkamer over de maatregelen van zowel de Commissie als de lidstaten;

2.

benadrukt het feit dat het gemeenschappelijk visserijbeleid (GVB) beweert duurzame visserij te bevorderen, hetgeen de levensvatbaarheid van de visserijsector op de lange termijn impliceert, evenals een evenwicht tussen de visbestanden en de capaciteit van de vissersvloot om overexploitatie van de visbestanden te voorkomen;

3.

neemt er nota van dat, hoewel het terugdringen van de overcapaciteit in de visserij een terugkerend thema is geweest bij eerdere hervormingen van het GVB en in de speciale verslagen nr. 3/1993 en 7/2007 van de Rekenkamer aan de orde is gesteld, de dure maatregelen die tot dusver zijn genomen om de overcapaciteit in de visserij te verminderen door de vissersvloot aan de visbestanden aan te passen, niet zijn geslaagd;

4.

erkent dat de visvangst in de Unie sinds 1995 een dalende trend vertoont en dat deze daling volgens het groenboek van de Commissie inzake de hervorming van het GVB van 22 april 2009 (COM(2009) 163) grotendeels door overbevissing wordt veroorzaakt en onderdeel vormt van een vicieuze cirkel van overcapaciteit in de visserij en povere economische prestaties van de vissersvloten;

5.

is bezorgd over het feit dat de visvangst sinds de laatste hervorming van het GVB in 2002 met 1 000 000 ton is afgenomen en dat het aantal banen in de visserijsector is gedaald van 421 000 tot 351 000;

6.

constateert dat hoewel er geen officiële definitie van overcapaciteit bestaat de door overbeviste visbestanden veroorzaakte daling van de visvangst en van het aantal banen een bewijs vormt van een feitelijke overcapaciteit; dringt er bij de Commissie op aan om in dit verband overcapaciteit te definiëren en meer relevante en robuuste maatregelen te overwegen ter bevordering van acties om de vangstcapaciteit in evenwicht te brengen met de vangstmogelijkheden;

7.

acht het noodzakelijk dat de Commissie zo snel mogelijk een verslag opstelt met de gegevens inzake de bestaande overcapaciteit in de Unie, gespecificeerd naar visserijtak en land;

8.

vreest bovendien dat de maxima voor de vlootcapaciteit, als maatregel om de omvang van de vissersvloot te beperken, irrelevant zijn geworden omdat de daadwerkelijke vlootcapaciteit ver onder de maxima ligt en zelfs als zij 200 000 ton groter was, nog steeds aan de regels zou voldoen; benadrukt dat de vangstcapaciteit van de vloten de afgelopen tien jaar door technologische ontwikkelingen met gemiddeld 3 % per jaar is toegenomen;

9.

merkt op dat de vangstcapaciteit in het GVB wordt gedefinieerd als vermogen (kilowatt) en grootte (brutotonnage), maar dat deze maatregelen geen rekening houden met de technologische vooruitgang in de vangstmethoden, hetgeen het vaststellen van passende streefcijfers voor het verminderen van de vangstcapaciteit bemoeilijkt; merkt op dat de Commissie deze statische parameters tot eind 2015 wil handhaven;

10.

vraagt de Commissie toe te zien op de verplichting van de lidstaten om hun gegevensbestand van de vissersvloot op correcte wijze bij te werken, en de verplichting op te leggen verslag uit te brengen over hun inspanningen om de vangstcapaciteit in evenwicht te brengen met de vangstmogelijkheden;

11.

merkt op dat het nieuwe voorstel van de Commissie voor het GVB wat de vermindering van de vangstcapaciteit betreft op een nieuwe, marktgerichte aanpak (regelingen voor het verlenen van overdraagbare vangstrechten) is gebaseerd, aangezien de Commissie tot de conclusie is gekomen dat deze regelingen een positieve rol kunnen spelen bij het verminderen van de overcapaciteit in de visserij;

12.

uit zijn bezorgdheid over de vastgestelde tekortkomingen in de regels voor de behandeling van visserijrechten wanneer vissersvaartuigen met overheidssteun worden gesloopt, en over het feit dat er geen duidelijke en doeltreffende selectiecriteria voor de vaartuigen zijn vastgesteld; is van mening dat delen van de sloopregelingen gebrekkig zijn uitgevoerd, met voorbeelden van belastinggeld dat is gebruikt voor de sloop van reeds inactieve vaartuigen of zelfs indirect is gebruikt voor het bouwen van nieuwe vaartuigen; merkt evenwel op dat een aantal lidstaten sloopregelingen had die hun doel wel hebben bereikt; benadrukt derhalve de noodzaak van strenge waarborgen bij het gebruik van sloopregelingen ter vermindering van overcapaciteit teneinde misbruik te voorkomen;

13.

betreurt dat uit het Europees Visserijfonds (EVF) gefinancierde investeringen aan boord van vissersvaartuigen de vangstcapaciteit van individuele vaartuigen kunnen doen toenemen; meent dat de interpretatieve nota die de Commissie naar aanleiding van het speciaal verslag van de Rekenkamer over het vangstvermogen van de vaartuigen, waarin de Rekenkamer de nationale autoriteiten verzocht strengere controles te verrichten alvorens over de financiering van projecten voor investeringen aan boord te beslissen, heeft opgesteld en aan de lidstaten heeft toegezonden, niet volstaat;

14.

merkt op dat in punt 36 van speciaal verslag nr. 12/2011 staat dat de uitvoering van het EVF eind 2010 in termen van door de lidstaten gecertificeerde uitgaven 645 miljoen EUR, ofwel 15 % van het voor 2007-2013 beschikbare bedrag beliep, dat het grootste deel van dit bedrag in 2010 werd gedeclareerd en dat 292 miljoen EUR op 31 december 2010 nog altijd niet door de Commissie was betaald ten gevolge van de laattijdige goedkeuring van Verordening (EG) nr. 1198/2006 van de Raad van 27 juli 2006 inzake het Europees Visserijfonds (8) door de Raad en de complexiteit van het instellen van de beheers- en controlesystemen door de lidstaten; stelt vast dat de gecertificeerde tussentijdse betalingen die eind december 2011 door de lidstaten waren toegezonden 28 % (1 188 miljoen EUR) van de totale EVF-toewijzing bedroegen, en is verheugd dat het EVF thans sneller wordt geabsorbeerd;

15.

beveelt aan dat de lidstaten maatregelen nemen om:

16.

dringt er bij de Commissie op aan doeltreffende maxima voor de capaciteit van de vissersvloot vast te stellen;

17.

acht het noodzakelijk het GVB te hervormen om de toepassing ervan te regionaliseren en de hierin opgenomen programma’s en maatregelen te beheren;

18.

onderschrijft de aanbevelingen van de Rekenkamer dat:

19.

is bovendien van mening dat het in het licht van de kritiek van de Rekenkamer duidelijk is geworden dat het EVF en het GVB momenteel een inefficiënte benutting van onze gemeenschappelijke middelen belichamen, en verwelkomt in dit verband de algehele herziening van het systeem in de nabije toekomst; benadrukt dat het bij de herziening van deze systemen belangrijk is zich te concentreren op de gebieden van het visserijbeleid die het beste op EU-niveau kunnen worden aangepakt, zoals de milieuaspecten, in plaats van op verschillende soorten inefficiënte subsidiesystemen;

20.

verwelkomt speciaal verslag nr. 13/2011 van de Europese Rekenkamer;

21.

herinnert eraan dat een deugdelijke inning van de belasting op de toegevoegde waarde (btw) zowel de economieën van de lidstaten als de begroting van de Unie rechtstreeks beïnvloedt, aangezien belastingfraude, en met name btw-fraude, leidt tot buitensporige verliezen voor de begroting van de Unie en de economieën van de lidstaten, waardoor de schuldencrisis verergert; wijst erop dat de omvang van btw-fraude wordt geraamd op 1 400 miljoen EUR per jaar;

22.

is van oordeel dat met name in het huidige economisch klimaat de nadruk moet verschuiven naar een doeltreffendere en eerlijkere inning van inkomsten; benadrukt dat de verbetering van deze stelsels een absolute prioriteit moet zijn voor de Unie en alle lidstaten, in het bijzonder voor de lidstaten die met de grootste economische moeilijkheden kampen;

23.

herinnert eraan dat volgens een in opdracht van de Commissie uitgevoerde studie het gemiddelde btw-deficit in de Unie naar schatting 12 % bedraagt; vestigt met name de aandacht op het feit dat dit btw-deficit een alarmerend peil heeft bereikt van respectievelijk 30 % en 22 % in Griekenland en Italië, de lidstaten die zich in de zwaarste schuldencrisis bevinden;

24.

benadrukt dat het btw-deficit niet alleen wordt veroorzaakt door belastingontduiking en verliezen als gevolg van insolventie, maar ook is toe te schrijven is aan fraude, niet-transparante regels, incoherente controlesystemen en het niet of slechts gedeeltelijk toepassen van de Uniewetgeving in de lidstaten, en dat btw-derving, die oploopt tot miljarden euro’s, grotendeels wordt gecompenseerd door besparingsmaatregelen waar de burgers in de Unie het effect van ondervinden en die worden gedragen door de burgers van wie de inkomsten goed geregistreerd en traceerbaar zijn;

25.

is ernstig bezorgd over de bevindingen van de Rekenkamer, met name dat de toepassing van douaneregeling 42 (9) alleen al goed was voor geëxtrapoleerde verliezen van ongeveer 2 200 miljoen EUR in de zeven lidstaten die de Rekenkamer in 2009 heeft gecontroleerd, wat neerkomt op 29 % van de btw die in theorie van toepassing is op het belastbare bedrag van alle invoer die in 2009 heeft plaatsgevonden volgens douaneregeling 42 in die lidstaten;

26.

stelt met bezorgdheid vast dat de Rekenkamer concludeert dat het regelgevingskader van de Unie geen uniform en goed beheer van deze btw-vrijstellingen door de douaneautoriteiten van de lidstaten waarborgt, en dat het regelgevingskader niet waarborgt dat de informatie betreffende deze transacties altijd wordt medegedeeld aan de belastingautoriteiten in de lidstaat van bestemming, waardoor het systeem kwetsbaar blijft voor misbruik door georganiseerde bendes en individuele fraudeurs en waardoor bonafide handelaren enorme concurrentienadelen ondervinden;

27.

vestigt de aandacht op de bevinding van de Rekenkamer dat de douaneautoriteiten in de gecontroleerde lidstaten niet waarborgen dat gegevens geldig en volledig zijn en dat wordt voldaan aan andere vrijstellingsvoorwaarden;

28.

is bezorgd over het feit dat de Rekenkamer ernstige tekortkomingen heeft vastgesteld inzake de controle van vereenvoudigde douaneprocedures, die goed zijn voor 70 % van alle douaneprocedures, met name gebrekkige of slecht gedocumenteerde controles en geautomatiseerde gegevensverwerkingstechnieken om bij de verwerking van vereenvoudigde procedures controles te verrichten die weinig zin hebben; wijst erop dat deze tekortkomingen hebben geleid tot onterechte verliezen voor de begroting van de Unie, en dat de correcte werking van de douane directe gevolgen heeft voor de berekening van de btw; betreurt het feit dat de Commissie de afgelopen tien jaar geen passende maatregelen heeft genomen om dit probleem te verhelpen, maar zich heeft verscholen achter de regels die op papier vrij adequaat leken;

29.

betreurt dat het btw-inningsmodel, sinds de invoering ervan, ongewijzigd is gebleven; is van mening dat dit model verouderd is, gezien de talrijke veranderingen die zich op technologisch en economisch gebied hebben voorgedaan;

30.

dringt er bij de Commissie en de lidstaten op aan zowel bestaande als nieuwe trends op het gebied van fraude nauwlettend te volgen en hierop effectief te reageren, en verzoekt de Commissie begrotingscontrole uiterlijk in september 2013 aan de bevoegde commissie mee te delen welke tijdelijke en permanente maatregelen zijn genomen op grond van douaneregeling 42, niet alleen door de Unie maar ook op nationaal niveau, en welk effect deze maatregelen hebben gehad op het aantal fraudegevallen; neemt kennis van het Groenboek van de Commissie over „De toekomst van de btw — Naar een eenvoudiger, solider en efficiënter btw-stelsel” (COM(2010) 695), en dringt aan op concrete voorstellen voor de btw-hervorming;

31.

verzoekt de Commissie er bij de lidstaten op aan te dringen hun btw-wetgeving te vereenvoudigen, een standaardformulier in te voeren om de toepassing van btw aan de belastingautoriteiten mee te delen, toe te zien op een uniform en degelijk beheer van gevallen van btw-vrijstelling door de douaneautoriteiten van de lidstaten, en ervoor te zorgen dat deze wetgevingsteksten ten minste in het Engels, Frans en Duits zijn vertaald en beter beschikbaar zijn;

32.

betreurt het uitstel van de inwerkingtreding van het gemoderniseerde douanewetboek zoals gepland in het voorstel van de Commissie voor een verordening van het Europees Parlement en de Raad tot vaststelling van het douanewetboek van de Unie (COM(2012) 64), en is van mening dat de voorgestelde nieuwe datum, namelijk 31 december 2020, onaanvaardbaar is; herinnert eraan dat Verordening (EG) nr. 450/2008 van het Europees Parlement en de Raad van 23 april 2008 tot vaststelling van het communautair douanewetboek (gemoderniseerd douanewetboek) (10) erin voorzag dat het communautair douanewetboek uiterlijk op 24 juni 2013 in werking zou treden, en verzoekt de Commissie en de lidstaten met klem de nodige stappen te ondernemen om het voorbereidingsproces te bespoedigen;

33.

dringt erop aan dat alle lidstaten deelnemen aan werkterrein 3 van Eurofisc betreffende frauduleuze transacties via douaneregeling 4200;

34.

steunt het voorstel van de Commissie voor een richtlijn van de Raad tot wijziging van Richtlijn 2006/112/EG betreffende het gemeenschappelijke stelsel van belasting over de toegevoegde waarde wat betreft belastingontduiking bij invoer en andere grensoverschrijdende handelingen (COM(2008) 805), dat hoofdelijke aansprakelijkheid voor handelaren bij intracommunautaire transacties wil invoeren, waarbij de importeurs hoofdelijk aansprakelijk kunnen worden gesteld voor btw-derving indien deze het gevolg is van een valse, laattijdige of onvolledige melding van de transactie aan de btw-autoriteit en waarbij hun passende sancties kunnen worden opgelegd;

35.

benadrukt het belang van intensievere en snellere samenwerking tussen lidstaten, beter toezicht op de uitwisseling van informatie en meer directe contacten tussen lokale belasting- en douanekantoren, onder meer via het online systeem voor de uitwisseling van btw-informatie (VIES), om ervoor te zorgen dat de lidstaten elkaar doeltreffende bijstand bieden;

36.

beveelt de lidstaten aan de douaneautoriteiten onverwijld online toegang te verlenen tot de btw-identificatienummers die zijn opgenomen in VIES, zodat zij hun verplichtingen kunnen nakomen en de op douaneaangiften vermelde btw-nummers kunnen controleren; verzoekt de Commissie de bevoegde commissies van het Europees Parlement en de Rekenkamer maandelijks in te lichten over de ontwikkelingen in alle lidstaten op het gebied van fraudepreventie uit hoofde van douaneregeling 42;

37.

verzoekt de Commissie een systeem in te voeren dat bijstand op douanegebied en administratieve samenwerking op btw-gebied combineert om efficiënte informatiestromen te waarborgen, zodat de bevoegde autoriteiten voor het ene gebied automatisch worden ingelicht over acties op het andere gebied; is van mening dat de samenwerking tussen de bevoegde autoriteiten en de heffing van btw in de lidstaat van bestemming hierdoor efficiënter en sneller zullen verlopen;

38.

benadrukt dat e-overheid kan helpen om de transparantie te vergroten en fraude en corruptie te bestrijden, waardoor overheidsmiddelen beter worden beschermd; onderstreept dat de Unie achterloopt op haar industriële partners, onder meer als gevolg van een gebrek aan systeeminteroperabiliteit (11); benadrukt dat de Unie haar inspanningen moet intensiveren om tot een nieuwe generatie van e-overheid te komen;

39.

wijst erop dat geregistreerde, elektronische transacties via niet-contante betaalmiddelen de deelname aan de zwarte economie bemoeilijken, en dat er een sterke correlatie lijkt te bestaan tussen het aandeel elektronische betalingen in een land en zijn zwarte economie (12); spoort de lidstaten aan om hun drempels voor verplichte niet-contante betalingen te verlagen;

40.

onderschrijft met name de volgende aanbevelingen van de Rekenkamer:

verzoekt de Commissie om de zes maanden verslag uit te brengen over de wijze waarop en wanneer zij deze aanbevelingen zal uitvoeren;

41.

is ingenomen met het speciale verslag van de Rekenkamer nr. 14/2011 en onderschrijft de conclusies van de Rekenkamer, in het bijzonder de constatering dat „over het geheel genomen de pretoetredingssteun van de EU aan Kroatië een belangrijke bijdrage [levert] aan de voortgang van Kroatië bij het opbouwen van zijn bestuurlijke capaciteit voor het beheer van het hogere bedrag aan EU-middelen na de toetreding”; is verheugd over de belangrijke en positieve rol van de pretoetredingssteun bij het voorbereiden van de Kroatische autoriteiten op het beheer van het cohesiebeleid en het plattelandsbeleid in de periode na de toetreding;

42.

betreurt het feit dat het speciale verslag van de Rekenkamer niet voldoende informatie bevat over de niveaus van fouten en fraude en over de follow-up, met inbegrip van juridische stappen waar dat nodig bleek, en evenmin over de prestatiebeoordeling;

43.

onderstreept echter dat de Rekenkamer ook concludeert dat „de steun [niettemin] tot op heden slechts ten dele succesvol [is] geweest wat betreft de verwezenlijking van de doelstellingen ervan, en verdere voortgang van de capaciteitsopbouw op een aantal terreinen vóór en na de toetreding [moet] worden ondersteund”; neemt kennis van de bevinding van de Rekenkamer dat „voor de meeste terreinen van de pretoetredingssteun de Commissie de capaciteit van Kroatië nog niet als voldoende [beoordeelt] om Kroatië toe te staan de steun uit te voeren zonder de controles vooraf door de Commissie” en dat „ondanks de recentelijk geboekte vooruitgang de capaciteit voor het plaatsen van opdrachten en corruptiebestrijding twee terreinen [vormen] waarvoor de steun aan de Kroatische instanties in het bijzonder versterkt dient te worden”;

44.

vraagt zich, gezien sommige gevallen waarin besturen en instellingen niet goed op vernieuwingen waren voorbereid en gezien de overschakeling van financiering met toetredingssteun op financiering uit structuurfondsen bij vorige toetredingen van landen tot de Unie, met bezorgdheid af hoe dergelijke risico’s bij Kroatië kunnen worden vermeden;

45.

is van mening dat, naast de aanzienlijke nadruk die de Rekenkamer op de aanpassing van de wetgeving legt, er behoefte is aan voortdurend toezicht en maatregelen met betrekking tot de volgende zaken:

46.

onderschrijft de aanbevelingen van de Rekenkamer en verzoekt in het bijzonder de Commissie en de Kroatische autoriteiten nauw samen te werken zodat een hogere prioriteit kan worden gegeven aan de capaciteitsopbouw met betrekking tot het plaatsen van overheidsopdrachten, door de uitvoering van plannen voor opleiding tijdens en naast het werk, grotere stappen te nemen om aan de behoeften op het gebied van capaciteitsopbouw op regionaal en plaatselijk niveau te voldoen, en de beoordeling van de effectiviteit van projecten verder te ontwikkelen en bovendien een portefeuille aan te leggen van reeds weloverwogen projecten, teneinde optimaal gebruik te maken van de verhoogde financiering die na toetreding beschikbaar komt, en dringt er ten slotte op aan tevens maatregelen te nemen met betrekking tot plattelandsontwikkelingsprogramma's, en de corruptiebestrijdingsmaatregelen aan te scherpen;

47.

onderschrijft de aanbeveling van de Rekenkamer aan de Commissie om, bij haar pretoetredingssteun aan andere landen indien nodig rekening te houden met de lering die is getrokken is uit haar pretoetredingssteun aan Kroatië;

48.

is verheugd over de beoordeling van de Commissie in haar monitoring-verslag over de voorbereidingen van Kroatië op de toetreding van 24 april 2012 waarin zij het volgende constateert: „In het algemeen liggen de voorbereidingen van Kroatië op het EU-lidmaatschap op schema. Kroatië heeft een aanzienlijke mate van aanpassing aan het acquis bereikt. Sinds het voortgangsverslag van 2011 en de laatste actualisering van de monitoringtabellen in het najaar van 2011 is nog verdere vooruitgang geboekt. Niettemin heeft de Commissie een beperkt aantal punten opgemerkt die verdere inspanningen vereisen” (13);

49.

constateert dat in sommige hoofdstukken inzake het acquis een aantal nog niet afgehandelde zaken moet worden aangepakt; wijst erop dat de aandacht daarbij in het bijzonder moet uitgaan naar de aanpassing van het afgeleid recht met betrekking tot overheidsopdrachten, met name op het gebied van defensieaanschaffingen, en ook naar een juiste uitvoering van de recentelijk vastgestelde wetgeving, vooral op plaatselijk niveau, mede met het oog op het toekomstige beheer van de structuurfondsen;

50.

stelt tevens vast dat er voortdurende inspanningen nodig zijn op het terrein van financiële controle, teneinde de algemene werking van de interne financiële overheidscontrole en externe controles op centraal en lokaal niveau te verbeteren, alsook op het gebied van financiële en budgettaire bepalingen, waar de capaciteitsopbouw moet worden voortgezet met het oog op een doeltreffende coördinatie van het algehele systeem van eigen middelen na de toetreding, terwijl de modernisering van de douanecontrolestrategie moet worden opgevoerd, waarbij deze strategie meer op controle na inklaring dient te zijn gericht;

51.

benadrukt dat er op sommige gebieden meer inspanningen vereist zijn, met name in de landbouw en bij de plattelandsontwikkeling, waar aandacht moet worden besteed aan verdere aanpassing van de wetgeving en versterking van de administratieve capaciteit met betrekking tot directe betalingen en plattelandsontwikkeling;

52.

maakt zich zorgen over het lage absorptiepercentage bij de Sapard- en Ipard-financiering, waar een aantal sectoren in het bijzonder ondervertegenwoordigd was bij de tenuitvoerlegging van maatregel 1 (Investeringen in landbouwbedrijven), met name de melksector, de glastuinbouwsector en de groente- en fruitsector; is van oordeel dat dit duidt op ernstige tekortkomingen ten aanzien van de capaciteit en de gereedheid van deze sectoren om middelen van de Unie te absorberen;

53.

wijst op de vertragingen bij de tenuitvoerlegging van de pretoetredingssteun; is ingenomen met de vorderingen die bij de aanpak van dit probleem zijn geboekt en dringt er bij de Commissie en de Kroatische overheid op aan de uitvoering van de steun te bespoedigen, met name door versterking van de capaciteitsopbouw; benadrukt dat capaciteitsontwikkeling in het kader van pretoetredingssteun moet zijn gericht op zowel centrale instellingen als regionale en lokale structuren; vreest dat in het geval van Kroatië onvoldoende aandacht voor regionale en lokale structuren kan resulteren in een gebrek aan adequate administratieve capaciteit en ervaring om steun van de Unie ten uitvoer te leggen;

54.

herhaalt dat de pretoetredingssteun onder meer ten doel heeft de capaciteit van de kandidaat-lidstaten te bevorderen om toekomstige fondsen van de Unie op een doeltreffende en transparante manier op te nemen; is daarom verheugd over de door de Commissie gebruikte nieuwe benaderingen bij het plannen van pretoetredingssteun voor Kroatië, zoals het koppelen van specifieke projecten voor capaciteitsopbouw aan de toetredingsonderhandelingen, hetgeen meerjarige uitvoeringsprogramma’s mogelijk maakt;

55.

verzoekt de Commissie het potentieel voor institutionele kennisoverdracht en capaciteitsopbouw van kandidaat-lidstaten en mogelijke kandidaat-lidstaten ten volle te benutten, in het bijzonder door de procedures voor pretoetredingssteun verder af te stemmen op procedures die worden gebruikt binnen het structuurfonds, het Europees Sociaal Fonds en het Europees Landbouwfonds voor plattelandsontwikkeling;

56.

stelt tevens vast dat bij de verdere aanpak van het regionaal beleid en de coördinatie van structurele instrumenten de inspanningen moeten worden gericht op een doeltreffende uitvoering van de plannen ter vergroting van de administratieve capaciteit voor de uitvoering van het toekomstig cohesiebeleid en de ontwikkeling van een „projectpijplijn” voor reeds weloverwogen plannen;

57.

verzoekt de Kroatische autoriteiten maatregelen te nemen om de bovengenoemde punten van zorg weg te nemen en dringt er bij de Commissie op aan verslag uit te brengen over de vooruitgang van Kroatië bij deze en andere openstaande kwesties;

58.

looft de vooruitgang die Kroatië heeft geboekt bij de versterking van zijn institutionele en administratieve capaciteit en bij de consolidatie van het beheer van de pretoetredingssteun;

59.

is ingenomen met de oprichting, in december 2011, van het Kroatische ministerie voor Regionale Ontwikkeling en EU-fondsen, alsook met het feit dat de minister voor regionale ontwikkeling en EU-fondsen tevens is aangewezen om als vicepremier op te treden, hetgeen het belang illustreert dat de nieuwe regering aan de regionale ontwikkeling en het EU-fondsengebruik hecht;

60.

constateert dat Kroatië zich aanzienlijk heeft ingespannen voor de totstandkoming van een goed functionerend financieel beheer- en controlesysteem, hetgeen waarschijnlijk zal leiden tot het vervallen van controles vooraf in de tweede helft van 2012; benadrukt echter dat er verdere duurzame maatregelen nodig zijn, aangezien de Commissie Kroatië voor de meeste terreinen nog geen toestemming heeft verleend om pretoetredingssteun ten uitvoer te leggen zonder controles vooraf;

61.

stelt met tevredenheid vast dat de nieuwe wet inzake overheidsopdrachten in januari 2012 in werking is getreden, terwijl in 2011 de verwezenlijking plaatsvond van het uit 2008 daterende Twinning Light Project van het Instrument voor pretoetredingssteun (IPA) ter versterking van de capaciteiten om een einde te maken aan onregelmatigheden bij procedures voor overheidsaankopen, dat onder meer bewustmakingsmaatregelen omvatte;

62.

dringt er bij de Commissie en de Kroatische autoriteiten op aan voorrang te geven aan de opbouw van doeltreffende capaciteiten met betrekking tot overheidsopdrachten; benadrukt binnen deze context dat de strijd tegen corruptie een centrale rol speelt in het gehele toetredingsproces, en dat het niet ten uitvoer leggen van voorzorgsmaatregelen tegen corruptie de absorptie van EU-steun in de toekomst zal belemmeren;

63.

onderstreept dat ontmanteling de komende jaren steeds belangrijker zal worden aangezien een derde van de 133 kerncentrales die op dit moment in 14 lidstaten operationeel zijn uiterlijk in 2025 moet worden gesloten (14);

64.

verzoekt de Begrotingscommissie en de Commissie industrie, onderzoek en energie bij de onderhandelingen over het nieuwe meerjarig financieel kader (2014-2020) rekening te houden met de bevindingen van de Commissie begrotingscontrole;

65.

is van mening dat de bevindingen van de Rekenkamer als volgt kunnen worden samengevat:

66.

merkt voorts op dat de door de Commissie voorgestelde financieringsregeling vooraf niet aan een alomvattende evaluatie is onderworpen;

67.

erkent dat het speciaal verslag van de Rekenkamer betrekking heeft op de periode tot eind 2010 en dat de Commissie daarna een aantal initiatieven heeft genomen;

68.

merkt op dat de algemene doelstelling van de Unie op het gebied van kernenergie het maximaliseren van de nucleaire veiligheid is;

69.

neemt kennis van de opmerking van de Commissie dat zij een procedureel kader heeft ontwikkeld dat specifieke doelstellingen vaststelt, taken en verantwoordelijkheden definieert, en duidelijk aangeeft wat de rapportage- en toezichtvereisten zijn (16);

70.

neemt nota van het antwoord van de Commissie waarin zij uitlegt dat de behoeftenbeoordeling onderdeel uitmaakte van de in 2011 uitgevoerde effectbeoordeling (SEC(2011) 1387); merkt op dat de effectbeoordeling betrekking had op de tot dan toe geboekte vooruitgang, overgebleven uitdagingen en de financieringssituatie;

71.

herinnert eraan dat in de toetredingsverdragen van Bulgarije en Slowakije is vastgelegd dat de Unie beide landen tot 2009 respectievelijk 2006 financiële steun verstrekt;

72.

verwelkomt het voorstel voor een verordening van de Raad betreffende steun van de Unie aan de bijstandprogramma’s voor de ontmanteling van nucleaire installaties in Bulgarije, Litouwen en Slowakije (COM(2011) 783), dat tot stand is gekomen na uitvoerig overleg met betrokken partijen, de betrokken lidstaten — Bulgarije, Litouwen en Slowakije — en groepen deskundigen op het gebied van ontmanteling; is ingenomen met het feit dat rekening is gehouden met de opmerkingen in de resolutie van het Parlement van 5 april 2011 (17) en met de conclusie en de aanbevelingen van de ontmantelingsaudit van de Rekenkamer van 2011;

73.

brengt in herinnering dat deskundigen erop hebben aangedrongen de toekenning van verdere steun van de Unie afhankelijk te maken van een gedetailleerd en compleet ontmantelingsplan, inclusief ramingen van alle kosten tot het moment van voltooiing van de ontmanteling; is van oordeel dat duidelijk moet worden aangegeven welk deel van de kosten door nationale medefinanciering wordt gedekt en hoe deze nationale financiering op de lange termijn wordt gegarandeerd;

74.

stelt met tevredenheid vast dat de betrokken partijen expliciet hun steun hebben uitgesproken voor de belangrijkste doelstellingen zoals opgenomen in de eerder genoemde effectbeoordeling van de Commissie (18), en dat ook zij vinden dat de steun van de Unie in het bijzonder moet zijn gericht op het verwezenlijken van concrete doelstellingen met de hoogste toegevoegde waarde voor de Unie; merkt op dat vanaf het begin met procedures voor naleving moet worden gewerkt en voor goed toezicht op de kosten moet worden gezorgd;

75.

herhaalt en onderstreept dat de Unie en Bulgarije, Slowakije en Litouwen wederzijdse verplichtingen zijn aangegaan met betrekking tot de ontmanteling van respectievelijk vier reactoren van de kerncentrale van Kozloduy, reactor 1 en 2 van de kerncentrale van Bohunice en reactor 1 en 2 van de kerncentrale van Ignalina;

76.

betreurt dat, in het geval van de kerncentrale van Ignalina, uitermate belangrijke projecten als B1 en B234 ten gevolge van technische en commerciële geschillen ernstige vertraging hebben opgelopen, hetgeen heeft geleid tot significante economische schade, alsook tot onderbreking van het ontmantelingsproces;

77.

beschouwt de in juli 2012 door de kerncentrale van Ignalina en NUKEM/GNS overeengekomen routekaart met door beide partijen onderschreven technische oplossingen een belangrijke stap in de richting van het doorbreken van de impasse met betrekking tot de faciliteit voor de opslag van gebruikte brandstof B1;

78.

betreurt dat het gedetailleerde voortgangsverslag over de implementatie van de routekaart niet op 5 oktober 2012 is gepresenteerd, zoals de bedoeling was;

79.

is verheugd dat ten aanzien van een aantal onderwerpen in de routekaart, zoals de goedkeuring van de vaten en verbeteringen van de kranen, vooruitgang is geboekt;

80.

maakt zich daarentegen onverminderd zorgen over het feit dat andere kwesties, zoals het probleem van de schokbrekers, de brandstoflekkages en beschadigde brandstofelementen, nog niet zijn opgelost, hetgeen een snelle implementatie van de hierboven bedoelde routekaart in de weg staat;