22.7.2011   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 216/1

(1)

Op 26 maart 2010 hechtte de Europese Raad zijn goedkeuring aan het voorstel van de Commissie voor een nieuwe groei- en werkgelegenheidsstrategie. Deze Europa 2020-strategie moet voor betere coördinatie van het economisch beleid zorgen en zich toespitsen op de sleutelgebieden waarop Europa's potentieel voor duurzame groei en concurrentie vermogen een krachtige impuls nodig heeft.

(2)

De Raad heeft op 13 juli 2010 een aanbeveling inzake de globale richtsnoeren voor het economisch beleid van de lidstaten en de Unie (2010-2014) aangenomen, en op 21 oktober 2010 een besluit betreffende de richtsnoeren voor het werkgelegenheidsbeleid van de lidstaten (1), die samen de „geïntegreerde richtsnoeren” vormen. De lidstaten werd verzocht in hun nationaal economisch en werkgelegenheidsbeleid met de geïntegreerde richtsnoeren rekening te houden.

(3)

Op 12 januari 2011 hechtte de Commissie haar goedkeuring aan de eerste jaarlijkse groeianalyse en gaf daarmee de aanzet tot een nieuwe cyclus van economische governance in de EU en het eerste Europees semester van voorafgaande en geïntegreerde beleidscoördinatie, dat op de Europa 2020-strategie berust.

(4)

Op 25 maart 2011 heeft de Europese Raad de prioriteiten inzake begrotingsconsolidatie en structurele hervorming goedgekeurd (overeenkomstig de conclusies van de Raad van 15 februari en 7 maart 2011 en in aansluiting op de jaarlijkse groeianalyse van de Commissie). Hij benadrukte dat voorrang moet worden gegeven aan het weer gezond en houdbaar maken van begrotingen, het terugdringen van de werkloosheid door hervormingen van de arbeidsmarkt en nieuwe inspanningen om de groei te stimuleren. Hij verzocht de lidstaten deze prioriteiten in concrete maatregelen om te zetten die in hun stabiliteits- of convergentieprogramma's en in hun nationale hervormingsprogramma's worden opgenomen.

(5)

Op 25 maart 2011 verzocht de Europese Raad voorts de lidstaten die aan het Euro Plus-pact deelnemen, hun toezeggingen tijdig te presenteren om te kunnen worden opgenomen in hun stabiliteits- of convergentieprogramma's en nationale hervormingsprogramma's. Specifieke toezeggingen en maatregelen voor 2011 worden in het Portugese nationale hervormingsprogramma niet expliciet vermeld, maar zullen naar verwachting bij de Europese Raad worden ingediend.

(6)

Op 23 maart 2011 heeft de Portugese regering een stabiliteitsprogramma voor de periode 2011-2014 ingediend bij het nationale parlement, dat dit programma verwierp. Op 19 april 2011 heeft de Portugese regering een nationaal hervormingsprogramma ingediend. De voorgestelde macro-economische en budgettaire scenario's en de beleidsaanbevelingen werden vervangen door het op 17 mei 2011 ondertekende memorandum van overeenstemming.

(7)

Op 17 mei 2011 heeft de Raad Uitvoeringsbesluit 2011/344/EU aangenomen om Portugal overeenkomstig Verordening (EU) nr. 407/2010 van de Raad van 11 mei 2010 houdende instelling van een Europees financieel stabilisatiemechanisme (2) voor een periode van drie jaar van 2011 tot 2014 financiële bijstand op middellange termijn beschikbaar te stellen. Het op dezelfde dag ondertekende begeleidende memorandum van overeenstemming en de latere aanvullingen daarop bepalen de economische beleidsvoorwaarden op basis waarvan de financiële bijstand wordt uitbetaald.

(8)

In 2010 groeide het bbp van Portugal met 1,3%. Naast een sterke groei van de export was deze positieve groei voor een groot deel te danken aan uitzonderlijke factoren die de particuliere consumptie stimuleerden. Prijs- en kostenontwikkelingen bleken duidelijk het concurrentievermogen niet snel genoeg te bevorderden om het tekort op de lopende rekening, dat in 2010 maar liefst 10 % van het bbp bedroeg, te kunnen verhelpen. De zwakke economie in haar geheel en de forse toename van de werkloosheid (11,2 % eind 2010) droegen bij aan een groot overheidstekort, dat van 3,5 % in 2008 steeg tot meer dan 10 % van het bbp in 2009 en tot meer dan 9 % in 2010. De ongunstige ontwikkelingen op het gebied van de overheidsfinanciën, naast slechte vooruitzichten voor de economische groei heeft recentelijk geleid tot een vermindering van het vertrouwen en een grotere druk op de financiële marken, hetgeen zorgen baart over de houdbaarheid van zijn overheidsfinanciën. Doordat ratingbureaus de ratings voor Portugese obligaties herhaaldelijk naar beneden hebben bijgesteld, was het land niet langer in staat zich te herfinancieren tegen tarieven die verenigbaar waren met de budgettaire houdbaarheid op lange termijn. Tegelijkertijd raakte de banksector, die sterk is aangewezen op externe financiering, met name binnen het eurogebied, steeds meer van marktfinanciering afgesneden.

(9)

Portugal zegde toe het economische en financiële aanpassingsprogramma ten uitvoer te leggen om het vertrouwen in zijn staatsschuld en zijn banksector te herstellen en de groei en de werkgelegenheid te ondersteunen. Er is voorzien in een brede aanpak op drie fronten: i) een geloofwaardige en evenwichtige strategie voor budgettaire consolidatie, ondersteund door structurele budgettaire maatregelen en betere budgettaire controle; ii) diepgaande en vroegtijdige structurele hervormingen, ook op de arbeids- en productenmarkten en iii) inspanningen om de financiële sector tegen een onordelijke afbouw van de schuldhefboom te beschermen met behulp van marktconforme mechanismen die met noodvoorzieningen worden ondersteund.

(10)

De Commissie heeft het nationale hervormingsprogramma geëvalueerd. Daarbij heeft zij niet alleen gekeken naar de relevantie ervan voor een houdbaar budgettair en sociaal-economisch beleid in Portugal, maar ook of de EU-regels en -richtsnoeren in acht zijn genomen, gezien de noodzaak om de algemene economische governance van de Europese Unie te versterken door middel van een EU-inbreng in toekomstige nationale besluiten. In dit verband beklemtoont de Commissie dat de geplande maatregelen dringend ten uitvoer moeten worden gelegd zodat voldaan wordt aan Uitvoeringsbesluit 2011/344/EU van de Raad,

22.7.2011   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 216/3

(1)

Op 26 maart 2010 hechtte de Europese Raad zijn goedkeuring aan het voorstel van de Commissie voor een nieuwe groei- en werkgelegenheidsstrategie. Deze Europa 2020-strategie moet voor betere coördinatie van het economisch beleid zorgen en zich toespitsen op de sleutelgebieden waarop Europa's potentieel voor duurzame groei en concurrentievermogen een krachtige impuls nodig heeft.

(2)

De Raad heeft op 13 juli 2010 een aanbeveling inzake de globale richtsnoeren voor het economisch beleid van de lidstaten en de Unie (2010-2014) en op 21 oktober 2010 een besluit betreffende de richtsnoeren voor het werkgelegenheidsbeleid van de lidstaten (2) aangenomen, die samen de „geïntegreerde richtsnoeren” vormen. De lidstaten werd verzocht in hun nationaal economisch en werkgelegenheidsbeleid met de geïntegreerde richtsnoeren rekening te houden.

(3)

Op 12 januari 2011 hechtte de Commissie haar goedkeuring aan de eerste jaarlijkse groeianalyse en gaf daarmee de aanzet tot een nieuwe cyclus van economische governance in de EU en het eerste Europees semester van voorafgaande en geïntegreerde beleidscoördinatie, dat op de Europa 2020-strategie berust.

(4)

Op 25 maart 2011 heeft de Europese Raad de prioriteiten inzake begrotingsconsolidatie en structurele hervorming goedgekeurd (overeenkomstig de conclusies van de Raad van 15 februari en 7 maart 2011 en ten vervolge op de jaarlijkse groeianalyse van de Commissie). Hij benadrukte dat voorrang moet worden gegeven aan het weer gezond en houdbaar maken van begrotingen, het terugdringen van de werkloosheid door hervormingen van de arbeidsmarkt en nieuwe inspanningen om de groei te stimuleren. Hij verzocht de lidstaten deze prioriteiten om te zetten in concrete maatregelen die in hun stabiliteits- of convergentieprogramma's en in hun nationale hervormingsprogramma's zullen worden opgenomen.

(5)

Op 25 maart 2011 verzocht de Europese Raad voorts de lidstaten die aan het Euro Plus-pact deelnemen hun toezeggingen tijdig te presenteren om te kunnen worden opgenomen in de stabiliteits- of convergentieprogramma's en de nationale hervormingsprogramma's.

(6)

Op 6 april 2011 heeft Finland zijn geactualiseerde stabiliteitsprogramma 2011 voor de periode 2011-2014 en zijn nationale hervormingsprogramma 2011 ingediend. Om met de onderlinge verbanden rekening te houden zijn beide programma's terzelfder tijd geëvalueerd.

(7)

Op het dieptepunt van de wereldwijde economische crisis kende Finland een zeer steile daling van het bbp, aangezien de Finse economie traditioneel afhankelijk is van de uitvoerprestaties van zijn belangrijkste industrieën. In 2009 daalde het bbp met 8,2 % onder impuls van een uitzonderlijk sterke daling van de uitvoer (een volumedaling met 20 %) en de daarmee samenhangende negatieve vertrouwenseffecten op de investeringen. De werkloos-heid steeg met ongeveer 2 procentpunt, van 6,4 % van de beroepsbevolking in 2008 tot 8,3 % in 2010. Het economisch herstel was sterk, met een bbp-groei van 3,1 % in 2010, ondersteund door zowel de binnenlandse vraag als een heropleving van de export. Na een korte terugval in 2009 keerden de vastgoedprijzen en de woningbouw snel tot boven de niveaus van voor de crisis terug, hetgeen aanleiding gaf tot enige bezorgdheid over buitensporige expansie van de vastgoedmarkt. Finland kwam uit de economische crisis met een tekort op de algemene overheidsbegroting van 2,5 % van het bbp in 2010 en een schuld van 48,5 % van het bbp.

(8)

Op basis van de beoordeling van het geactualiseerde stabiliteitsprogramma ingevolge Verordening (EG) nr. 1466/97, is de Raad van oordeel dat het macro-economische scenario waar bij het stabiliteitsprogramma vanuit gegaan wordt plausibel is voor 2011-2012, maar iets te gunstig daarna. Voor 2011-2012 is het macro-economische scenario in overeenstemming met de voorjaarsprognoses van de diensten van de Commissie. Voor 2013-2015 wordt in het stabiliteitsprogramma uitgegaan van een groei van ongeveer 2 % van het bbp; dat is iets boven de verwachte potentiële groei van 1,5 %, waardoor deze aan een aantal neerwaartse risico's onderhevig kan zijn. Doel van de budgettaire strategie is, met het oog op de conjuncturele verbetering van de economie en bepaalde consolidatiemaatregelen waartoe reeds door de vorige regering is besloten, het tekort naar beneden te brengen tot 0,9 % van het bbp in 2011 en 0,7 % in 2012. Het geactualiseerde stabiliteitsprogramma voorziet echter niet in verdere budgettaire consolidatie gedurende 2013-2015. De risico's voor de budgettaire doelstellingen lijken in evenwicht. De meest opvallende risicofactor komt voort uit de wereldwijde macro-economische omgeving, die van oudsher een sterke invloed heeft op de exportafhankelijke Finse economie.

(9)

Volgens het jongste geactualiseerde stabiliteitsprogramma zal de verwachte verbetering van de economische toestand niet gebruikt worden voor begrotingsconsolidatie op middellange termijn. Hoewel de middellangetermijndoelstelling (MTD), door de Finse autoriteiten vastgesteld op een structureel overschot van 0,5 % van het bbp, naar verwachting in 2011 zal worden bereikt, zal het structurele saldo de daaropvolgende jaren onder het streefcijfer zakken.

(10)

Volgens de laatste evaluatie van de Commissie zijn de risico's met betrekking tot de langetermijnhoudbaarheid van de overheidsfinanciën middelgroot. Het nemen van maatregelen om de effecten van de vergrijzing tegen te gaan, is een van de prioriteiten van de opeenvolgende Finse regeringen. Niettemin staat het land voor een sterke en onmiddellijke demografische verschuiving en bestaat wat de overheidsfinanciën betreft nog steeds een opvallend houdbaarheidstekort. Deze uitdaging heeft gevolgen voor veel beleidsterreinen. De vergrijzing zal leiden tot een aanzienlijke stijging van de vraag naar met de vergrijzing samenhangende diensten, die in Finland hoofdzakelijk door lokale overheden worden verzorgd. Volgens diverse studies was de productiviteitsverbetering in de overheidsdiensten de afgelopen jaren laag. De Finse autoriteiten hebben reeds verschillende hervormingen doorgevoerd om de overheidsdiensten te herstructureren en de productiviteit bij zowel de centrale als de lokale overheid te verhogen. De relatief grote investeringen in informatietechnologie in de overheidssector hebben nog niet tot verbeteringen van de productiviteit geleid, hetgeen impliceert dat de investeringen door structurele en administratieve veranderingen moeten worden begeleid. In het algemeen is er nog ruimte voor aanvullende maatregelen om de productiviteit te verhogen en kosten te besparen in de overheidsdienstverlening.

(11)

De huidige stijging van de langdurige werkloosheid is een reden tot bezorgdheid. Tussen 2005 en 2008 is de langdurige werkloosheid aanzienlijk gedaald, maar in 2009 weer gaan stijgen. Eind maart 2011 bedroeg het aantal langdurig werklozen 57 400, een stijging met 12 400 ten opzichte van het voorgaande jaar. Veel van de langdurig werklozen behoren op dit moment tot de leeftijdsgroep 55-64. Als gevolg van pensioneringspatronen zal de grootste stijging van de werkloosheid in de leeftijdsgroep 45-54 vallen. Hoewel het langdurigewerkloosheidspercentage in Finland onder het EU-gemiddelde ligt, moet het probleem worden bekeken in de context van de waarborging van het arbeidsaanbod in de toekomst en de sociale inclusie. De ervaring leert dat langdurige werkloosheid vooral het risico op armoede en sociale uitsluiting vergroot. Hoewel de Finse autoriteiten de stijging van de langdurige werkloosheid als een dringend probleem erkennen, is tot dusver geen alomvattende strategie opgesteld om die te bestrijden. Finland heeft tijdens de crisis zijn maatregelen voor een actief arbeidsmarktbeleid (AAMB) efficiënt uitgebreid om de jeugdwerkloosheid te bestrijden. Hoewel een en ander heeft bijgedragen tot een vermindering van de jeugdwerkloosheid gedurende 2010-2011, blijft die nog steeds boven het EU-gemiddelde, en kunnen nieuwe maatregelen gerechtvaardigd zijn. Op dezelfde wijze zou versterking en betere targeting van de AAMB-maatregelen ertoe bijdragen de negatieve trend in de langdurige werkloosheid te keren.

(12)

Met het oog op demografische veranderingen is het verhogen van de arbeidsparticipatie van oudere werknemers belangrijk voor de overheidsfinanciën en cruciaal om in de toekomst aan de vraag naar arbeidskrachten te voldoen. Het Finse pensioenstelsel is in 2005 hervormd en in 2009 zijn de pensioenuitkeringen aan een levensverwachtingscoëfficiënt gekoppeld. De wettelijke pensioenleeftijd is momenteel echter niet aan de levensverwachting gekoppeld. Gezien de voortdurende stijging van de levensverwachting, zou een dergelijke koppeling niet alleen het arbeidsaanbod bevorderen, maar ook tot de waarborging van toereikende pensioenen bijdragen. De regelingen voor vervroegde pensionering zijn de jongste jaren verminderd, maar er is nog enige ruimte voor verdere maatregelen om de arbeidsprikkels bij ouderen te vergroten. Zo werkt de uitgebreide werkloosheidsuitkering voor ouderen globaal op dezelfde wijze als het afgeschafte werkloosheidspensioen. Ondanks de verbeteringen in het afgelopen decennium zijn de arbeidsparticipatie van oudere werknemers en de effectieve pensioenleeftijd laag. Invaliditeit is zeer vaak de oorzaak van vervroegde pensionering. De verhoging van de effectieve pensioenleeftijd vereist maatregelen die ook rekening houden met de kwaliteit van het beroepsleven, met inbegrip van het welzijn en de gezondheid van werknemers. Dit is belangrijk met name in het licht van het grote aantal invaliditeitsgepensioneerden. Sinds 2009 heeft Finland ongeveer 21 miljoen EUR uitgegeven aan projecten om de werkomgeving te verbeteren. De impact van deze initiatieven verdient te worden gewaardeerd. De deelname aan permanente educatie is van oudsher zeer hoog in Finland en zal belangrijk blijven gezien de opkomende nieuwe eisen inzake vaardigheden en de demografische veranderingen.

(13)

Grotere concurrentie, met name in de dienstensector, wordt steeds belangrijker voor het stimuleren van de productiviteit en het verbeteren van de potentiële economische groei. De afgelegen ligging en de lage bevolkingsdichtheid van Finland verzwakken de concurrentie tussen de ondernemingen, hetgeen resulteert in een relatief lage productiviteitsgroei in de niet-verhandelbare sectoren. De bestaande ondernemingsstructuren, met name in de voedingsindustrie of de groothandel en de detailhandel, zijn soms in hoge mate geconcentreerd. Dit zou kunnen bijdragen tot betrekkelijk hoge consumentenprijzen, hoewel lange vervoersafstanden ook een rol zouden kunnen spelen. De kleinhandelsprijzen behoren tot de hoogste in de EU. De concurrentie in de kleinhandel wordt, ondanks enige recente versoepeling, nog steeds gedeeltelijk gehinderd door regelgeving en door belemmeringen voor buitenlandse en binnenlandse ondernemingen die tot de markt toetreden en uit de markt uittreden.

(14)

In specifieke toezeggingen ingevolge het Euro Plus-pact is in Finlands stabiliteits- en nationale hervormingsprogramma niet expliciet voorzien, maar deze zullen naar verwachting worden voorgelegd zodra de nieuwe regering is gevormd.

(15)

De Commissie heeft het stabiliteitsprogramma en het nationale hervormingsprogramma onderzocht. Daarbij heeft zij niet alleen gekeken naar de relevantie ervan voor een houdbaar budgettair en sociaaleconomisch beleid in Finland, maar ook of de EU-regels en -richtsnoeren in acht zijn genomen, gezien de noodzaak de algemene economische governance van de EU te versterken. De Commissie is van mening dat de consolidatiemaatregelen voor de middellange termijn moeten worden gespecificeerd en dat verdere actie nodig is om de houdbaarheid van de overheidsfinanciën te verbeteren, onder meer door het stimuleren van de productiviteit van de overheidssector. Bovendien is verdere actie nodig om de prikkels om te werken te vergroten, de effectieve leeftijd voor uittreding uit de arbeidsmarkt te verhogen en de productiviteit en de concurrentie in de markten van de dienstensector te verbeteren.

(16)

In het licht van deze beoordeling, en rekening houdende met de aanbeveling van de Raad van 2 juni 2010 op grond van artikel 126, lid 7, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, heeft de Raad de actualisering 2011 van het stabiliteitsprogramma van Finland onderzocht. Zijn advies (3) daarover is met name in de onderstaande aanbevelingen (1) en (2) weergegeven. Rekening houdende met de conclusies van de Europese Raad van 25 maart 2011, heeft de Raad het nationale hervormingsprogramma van Finland onderzocht,

1.

De begrotingsconsolidatie voort te zetten, meevallers aan de inkomstenzijde te gebruiken om het tekort te verminderen en aanvullende maatregelen te nemen om de budgettaire situatie boven de middellangetermijndoelstelling te houden, in het bijzonder door te voldoen aan de doelstelling voor de uitgaven op de middellange termijn.

2.

Verdere maatregelen te nemen om productiviteitsverhogingen en kostenbesparingen in de overheidsdienstverlening, met inbegrip van structurele veranderingen, tot stand te brengen, om in te spelen op de uitdagingen die voortvloeien uit de vergrijzing.

3.

De actieve arbeidsmarktmaatregelen beter op de langdurig werklozen en jongeren af te stemmen.

4.

Maatregelen te nemen om de inzetbaarheid van oudere werknemers en hun deelname aan permanente educatie te verbeteren. In overleg met de sociale partners en overeenkomstig nationale praktijken, oudere werknemers aan te moedigen om op de arbeidsmarkt te blijven, door maatregelen om vervroegde uittreding uit de arbeidsmarkt te doen afnemen en de effectieve pensioenleeftijd te verhogen. In het licht van het bestaande systeem van koppeling van pensioenrechten aan de levensverwachting een koppeling tussen de wettelijke pensioenleeftijd en de levensverwachting te overwegen.

5.

Verdere maatregelen te treffen om de dienstensector verder open te stellen, door het regelgevingskader te herontwerpen en beperkingen weg te nemen teneinde nieuwe toetreding tot de markten van de dienstensector, met name in de detailhandel, te vergemakkelijken.

22.7.2011   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 216/6

(1)

Op 6 mei 2009 heeft de Raad Beschikking 2009/459/EG (2) vastgesteld waarbij Roemenië voor een periode van drie jaar financiële middellangetermijnbijstand wordt verleend op grond van artikel 143 van het Verdrag. Het bijbehorende memorandum van overeenstemming is op 23 juni 2009 ondertekend en in de opeenvolgende aanvullingen daarbij zijn de economische beleidsvoorwaarden vastgelegd op basis waarvan de financiële bijstand werd uitgekeerd. Op 16 maart 2010 werd Beschikking 2009/459/EG gewijzigd bij Besluit 2010/183/EU (3). Na de succesvolle tenuitvoerlegging van het programma door Roemenië en gezien een gedeeltelijke aanpassing van de lopende rekening als gevolg van overblijvende structurele zwakke punten op de Roemeense product- en arbeidsmarkt die het land kwetsbaar maken voor internationale prijsschokken, heeft de Raad op 12 mei 2011 Besluit 2011/288/EU (4) vastgesteld om Roemenië voor een periode van drie jaar anticiperende financiële middellangetermijnbijstand te verlenen op grond van artikel 143 van het Verdrag. Het bijbehorende memorandum van overeenkomst is op 29 juni 2011 ondertekend.

(2)

Op 26 maart 2010 hechtte de Europese Raad zijn goedkeuring aan het voorstel van de Europese Commissie voor een nieuwe groei- en werkgelegenheidsstrategie; deze Europa 2020-strategie moet voor betere coördinatie van het economisch beleid zorgen en zich toespitsen op de sleutelgebieden waarop Europa's potentieel voor duurzame groei en concurrentievermogen een krachtige impuls nodig heeft.

(3)

De Raad heeft op 13 juli 2010 een aanbeveling inzake de globale richtsnoeren voor het economische beleid van de lidstaten en de Unie (2010-2014) en op 21 oktober 2010 een besluit betreffende de richtsnoeren voor het werkgelegenheidsbeleid van de lidstaten (5) aangenomen, die samen de „geïntegreerde richtsnoeren” vormen. De lidstaten werd verzocht in hun nationaal economisch en werkgelegenheidsbeleid met de geïntegreerde richtsnoeren rekening te houden.

(4)

Op 12 januari 2011 heeft de Commissie haar eerste jaarlijkse groeianalyse vastgesteld en gaf daarmee de aanzet tot een nieuwe cyclus van economische governance in de EU en het eerste Europees Semester van voorafgaande en geïntegreerde beleidscoördinatie, dat op de Europa 2020-strategie berust.

(5)

Op 25 maart 2011 heeft de Europese Raad de prioriteiten inzake begrotingsconsolidatie en structurele hervorming goedgekeurd (overeenkomstig de conclusies van de Raad van 15 februari en 7 maart 2011 en ten vervolge op de jaarlijkse groeianalyse van de Commissie). Hij benadrukte dat voorrang moet worden gegeven aan het weer gezond en houdbaar maken van begrotingen, het terugdringen van de werkloosheid door hervormingen van de arbeidsmarkt en nieuwe inspanningen om de groei te stimuleren. Hij verzocht alle lidstaten deze prioriteiten in concrete maatregelen om te zetten die in hun stabiliteits- of convergentieprogramma's en in hun nationale hervormingsprogramma's moeten worden opgenomen.

(6)

Op 25 maart 2011 verzocht de Europese Raad voorts de lidstaten die aan het Euro Plus-pact deelnemen hun verbintenissen tijdig te presenteren om te kunnen worden opgenomen in hun stabiliteits- of convergentieprogramma's en hun nationale hervormingsprogramma's.

(7)

Op 2 mei 2011 heeft Roemenië zijn geactualiseerde convergentieprogramma voor de periode 2011-2014 en zijn nationale hervormingsprogramma 2011 ingediend. De beide programma's zijn terzelfder tijd beoordeeld.

(8)

Tussen 2002 en 2008 is de Roemeense economie sterk gegroeid, met een reële bbp-groei van gemiddeld 6,3 %, die duidelijk boven het potentiële groeiniveau lag. De economische groei werd in hoofdzaak aangedreven door de binnenlandse vraag, doordat sterke krediet- en loonontwikkelingen de particuliere consumptie en investeringen stimuleerden. Deze hausse, die ook werd aangedreven door de instroom van buitenlands kapitaal, leidde tot oververhitting en onhoudbare externe en budgettaire onevenwichtigheden. In 2007 bereikte het tekort op de lopende rekening een hoogtepunt van 13,6 % van het bbp, waarna het in 2008 slechts licht terugliep tot 11,6 % van het bbp. Uit de houdbaarheidsbeoordeling op lange termijn van de Commissie blijkt dat de risico's met betrekkingtot de houdbaarheid op lange termijn van de overheidsfinanciën groot zijn. Deze beoordeling houdt echter nog geen rekening met de grondige maatregelen tot hervorming van het pensioenstelsel die in 2010 zijn ondernomen en die de houdbaarheid op lange termijn van het Roemeense pensioenstelsel wezenlijk heeft verbeterd. De hoge kredietopneming in het buitenland werd in de hand gewerkt door een procyclisch begrotingsbeleid, waardoor het nominale tekort opliep van 1,2 % van het bbp in 2005 tot 5,7 % van het bbp in 2008 als gevolg van aanhoudende budgettaire ontsporing, met name wat betreft de lopende uitgaven. De financiële crisis en de daaropvolgende wereldwijde economische neergang deden de risicoaversie bij investeerders toenemen, hetgeen resulteerde in een scherpe daling van de kapitaalstromen naar Roemenië. De arbeidsparticipatie nam niet toe, ondanks de gunstige economische omstandigheden, met een werkgelegenheidsgraad die zeer weinig veranderde tijdens de haussejaren. De participatiegraad daalde vervolgens tot 63,3 % in 2010, terwijl de werkloosheid steeg van 5,8 % in 2008 tot 7,3 % in 2010 als gevolg van de economische neergang. De werkloosheid blijft opvallend hoog onder kwestbare groepen, zoals de Roma-bevolking. Tegen deze achtergrond en geconfronteerd met acute private financieringsbehoeften hebben de Roemeense autoriteiten in mei 2009 internationaal en bij de EU om financiële bijstand verzocht.

(9)

Na de geslaagde tenuitvoerlegging van het EU-IMF-aanpassingsprogramma, en met het oog op de consolidatie van de bereikte positieve resultaten, hebben de autoriteiten met de EU en het IMF een anticiperend programma voor 2011-2013 afgesloten. Het nieuwe programma gaat door met de begrotingsconsolidatie, de hervorming van het begrotingsbeheer en het behoud van de financiële stabiliteit waarmee in het kader van het programma voor 2009-2011 een aanvang was gemaakt. Daarnaast legt het programma ook sterk de nadruk op de structurele hervormingen van de productmarkten (energie en transport) en de arbeidsmarkt welke nodig zijn om het groeipotentieel van Roemenië te ontsluiten, het creëren van banen te stimuleren en de absorptie van EU-middelen te verbeteren. Roemenië blijft op koers voor het behalen van de doelstelling van een kastekort van 4,4 % van het bbp in 2011 (minder dan 5 % van het bbp in ESR-termen). Dit kan ook een afdoende basis bieden voor het behalen van de doelstelling van een tekort van minder dan 3 % van het bbp in 2012, ook al zouden, volgens de voorjaarsprognoses 2011 van de diensten van de Commissie, verdere maatregelen moeten worden genomen. De autoriteiten hebben ook stappen gezet om de doelstellingen inzake structurele hervormingen van het nieuwe programma te bereiken en de financiële stabiliteit te blijven handhaven.

(10)

Op basis van de overeenkomstig Verordening (EG) nr. 1466/97 van de Raad verrichte evaluatie van het geactualiseerde convergentieprogramma komt de Raad tot de conclusie dat de aan de prognoses van het programma ten grondslag liggende macro-economische aannames aannemelijk lijken. Het convergentieprogramma wil het buitensporige tekort corrigeren tegen 2012, de termijn die de Raad in zijn aanbeveling van 16 februari 2010 had vastgesteld. Doelstelling van het progamma is een nominaal tekort van 2,6 % van het bbp in 2013 en 2,1 % van het bbp in 2014, waarbij de voorgenomen consolidatie grotendeels aan de uitgavenzijde plaatsvindt. Volgens het structurele saldo dat de diensten van de Commissie hebben herberekend, wordt de middellangetermijndoelstelling (MTD) niet binnen de programmaperiode bereikt. Het zwaartepunt van de consolidatiestrategie lijkt te liggen bij de structurele verbeteringen die in 2011 en 2012 geconcentreerd zijn. Daarentegen valt er geen verbetering te merken in het structurele saldo voor 2013 en 2014. Het verwachte tekorttraject is passend in 2011 en 2012, maar niet in 2013 en 2014. De belangrijkste risico's voor de begrotingsdoelstellingen zijn uitvoeringsrisico's, het bestaan van betalingsachterstanden bij overheidsbedrijven die een belangrijke voorwaardelijke verplichting voor de begroting vertegenwoordigen, en het voorbehoud dat de Commissie (Eurostat) heeft gemaakt bij de Roemeense kennisgeving in het kader van de buitensporigtekortprocedure (6). Gelet op het voorgaande, heeft Roemenië zich ertoe verbonden om prioriteit te geven aan de verbetering van de opstelling van de statistieken van de overheidsfinanciën in ESR95 binnen het nationaal instituut voor de statistiek.

(11)

Roemenië heeft zijn verbintenissen in het kader van het Euro Plus-pact opgenomen in zijn nationaal hervormingsprogramma en zijn convergentieprogramma, die op 2 mei 2011 zijn ingediend. De meeste van deze verbintenissen zijn al uitgevoerd of zijn in uitvoering als onderdeel van het programma voor financiële middellangetermijnbijstand en zijn in het algemeen adequaat om de bestaande uitdagingen aan te gaan in het kader van het pact.

(12)

De Commissie heeft het convergentieprogramma en het nationale hervormingsprogramma, daaronder begrepen de in het kader van het Euro Plus-pact aangegane verbintenissen, onderzocht. Daarbij heeft zij gekeken naar de relevantie ervan voor een houdbaar budgettair en sociaaleconomisch beleid in Roemenië, maar ook of zij overeenstemmen met de EU-regels en -richtsnoeren, gezien de noodzaak de algemene economische governance van de EU te versterken door middel van een EU-inbreng in toekomstige nationale besluiten.

(13)

In het licht van deze beoordeling, en met inachtneming van de aanbeveling van de Raad van 16 februari 2010 op grond van artikel 126, lid 7, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, heeft de Raad de actualisering 2011 van het convergentieprogramma van Roemenië onderzocht; zijn advies (7) daarover is in de onderstaande aanbevelingen weergegeven. Rekening houdende met de conclusies van de Europese Raad van 25 maart 2011 heeft de Raad het nationale hervormingsprogramma van Roemenië onderzocht,

i)

onzekerheden over de impact van bepaalde overheidsbedrijven op het overheidstekort;

ii)

de verslaglegging over ESR95-categorieën „handelskredieten en transitorische posten”;

iii)

de aard en de impact van een aantal financiële transacties, en

iv)

de consolidatie van stromen tussen overheden.

22.7.2011   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 216/9

1.

Op 15 september 2010 heeft de Commissie een voorstel goedgekeurd voor een verordening van het Europees Parlement en de Raad betreffende otc-derivaten, centrale tegenpartijen en transactieregisters (hierna „het voorstel” genoemd) (3). Het belangrijkste doel van het voorstel is gemeenschappelijke regels vast te leggen om de veiligheid en de efficiëntie van de markt voor otc-derivaten te vergroten.

2.

De EDPS is niet geraadpleegd door de Commissie, hoewel dit wordt voorgeschreven door artikel 28, lid 2, van Verordening (EG) nr. 45/2001 (hierna „Verordening (EG) nr. 45/2001” genoemd). Bijgevolg heeft de EDPS op eigen initiatief dit advies uitgevaardigd op grond van artikel 41, lid 2, van Verordening (EG) nr. 45/2001.

3.

De EDPS is zich ervan bewust dat dit advies in een relatief laat stadium in het wetgevingsproces komt. Toch acht hij het gepast en nuttig om dit advies uit te brengen. Ten eerste benadrukt hij de mogelijke gevolgen van het voorstel voor de gegevensbescherming. Ten tweede is de analyse die wordt voorgesteld in dit advies, van rechtstreeks belang voor de toepassing van de bestaande wetgeving en voor andere in behandeling zijnde en mogelijk toekomstige voorstellen die soortgelijke bepalingen bevatten, zoals uitgelegd in punt 3.4 van dit advies.

4.

In de nasleep van de financiële crisis heeft de Commissie een herziening van de bestaande regelgeving inzake financieel toezicht op gang gebracht en voorgesteld, teneinde de aan het licht gekomen belangrijke gebreken, zowel in specifieke gevallen als met betrekking tot het financiële systeem in zijn geheel, te verhelpen. Er is recentelijk een aantal wetgevingsvoorstellen ter zake goedgekeurd teneinde de bestaande regeling inzake toezicht te versterken en de coördinatie en samenwerking op EU-niveau te verbeteren.

5.

De hervorming introduceerde in het bijzonder een beter kader voor het Europese financiële toezicht, bestaande uit een Europees Comité voor systeemrisico's (4) en een Europees Systeem van Financiële Toezichthouders (ESFT). Het ESFT bestaat uit een netwerk van nationale financiële toezichthouders die samenwerken met drie nieuwe Europese toezichthoudende autoriteiten, de Europese Bankautoriteit (EBA) (5), de Europese Autoriteit voor verzekeringen en bedrijfspensioenen (EAVB) (6) en een Europese Autoriteit voor effecten en markten (EAEM) (7). Daarnaast heeft de Commissie ook een reeks specifieke maatregelen aangenomen teneinde de regelgeving met betrekking tot specifieke gebieden of financiële producten te herzien.

6.

Eén daarvan is het onderhavige voorstel dat betrekking heeft op „over-the-counter (otc)-derivaten”, d.w.z. derivatencontracten (8) die niet op een beurs verhandeld worden, maar onderhands tussen twee tegenhangers worden gesloten. Het voorstel voert voor alle financiële tegenpartijen alsmede voor niet-financiële tegenpartijen die aan bepaalde drempelvoorwaarden voldoen, de verplichting in om alle gestandaardiseerde otc-derivatencontracten te clearen via centrale tegenpartijen (CTP's). Bovendien verplicht de voorgestelde verordening deze financiële en niet-financiële tegenpartijen om de gegevens van elk derivatencontract, alsmede elke wijziging daarin, te melden aan een geregistreerd transactieregister. Het voorstel voorziet ook in geharmoniseerde organisatorische en prudentiële vereisten voor CTP's en organisatorische en operationele vereisten voor transactieregisters. Terwijl de nationale bevoegde autoriteiten verantwoordelijk blijven voor de erkenning van en het toezicht op CTP's, worden de registratie van en het toezicht op transactieregisters volgens de voorgestelde verordening geheel toevertrouwd aan de EAEM.

7.

Artikel 61, lid 2, onder d), van het voorstel geeft de EAEM de bevoegdheid om „vastleggingen van telefoon- en dataverkeer op te vragen” (cursivering toegevoegd). Zoals hieronder uitgelegd is de werkingssfeer van de bepaling en met name de precieze betekenis van „vastleggingen van telefoon- en dataverkeer” niet duidelijk. Toch is het waarschijnlijk — of althans niet uit te sluiten — dat de betrokken vastleggingen van telefoon- en dataverkeer persoonsgegevens omvatten in de zin van Richtlijn 95/46/EG en Verordening (EG) nr. 45/2001 en, voor zover relevant, Richtlijn 2002/58/EG (nu, als gewijzigd door Richtlijn 2009/136/EG, „de e-privacy-richtlijn” genoemd), d.w.z. gegevens betreffende het telefoon- en dataverkeer van geïdentificeerde of identificeerbare natuurlijke personen (9). Zolang dit het geval is, moet worden verzekerd dat volledig voldaan is aan de voorwaarden voor een eerlijke en rechtmatige verwerking van persoonsgegevens, als vastgelegd in de richtlijnen en de verordening.

8.

Gegevens met betrekking tot het gebruik van elektronische communicatiemiddelen kunnen uiteenlopende persoonlijke informatie bevatten, zoals de identiteit van de personen die een oproep doen of ontvangen, het tijdstip en de duur van het telefoongesprek, het gebruikte netwerk, de geografische locatie van de gebruiker in geval van draagbare apparaten enz. Sommige verkeersgegevens over het gebruik van internet en e-mail (bijvoorbeeld de lijst van bezochte websites) kunnen daarnaast belangrijke details met betrekking tot de inhoud van de communicatie onthullen. Bovendien is de verwerking van verkeersgegevens in strijd met de geheimhouding van correspondentie. Richtlijn 2002/58/EG bevat dan ook de verplichting om verkeersgegevens te wissen of anoniem te maken wanneer ze niet langer nodig zijn voor de transmissie van communicatie (10). De lidstaten kunnen in de nationale wetgeving om specifieke gegronde redenen hiervan afwijken, maar deze afwijkingen moeten in een democratische samenleving noodzakelijk, redelijk en evenredig met de doeleinden zijn (11).

9.

De EDPS erkent dat de doelstellingen die in dit geval worden nagestreefd door de Commissie, rechtmatig zijn. Hij begrijpt dat het nodig is maatregelen te nemen om het toezicht op de financiële markten te verscherpen, teneinde deze markten gezond te houden en de beleggers en de economie in brede zin beter te beschermen. Een onderzoeksbevoegdheid die direct verband houdt met de verkeersgegevens, moet gezien haar potentieel indringende aard beantwoorden aan de vereisten van noodzakelijkheid en evenredigheid, d.w.z. dat ze zich moeten beperken tot wat gepast is om het doel te bereiken en niet verder dan nodig mag gaan (12). In dit opzicht is het van essentieel belang dat de bevoegdheid duidelijk geformuleerd is wat betreft de persoonlijke en materiële werkingssfeer en de omstandigheden waarin en de voorwaarden waaronder ze kan worden gebruikt. Verder moeten er gepaste waarborgen worden ingevoerd tegen het risico van misbruik.

10.

Artikel 61, lid 2, onder d) stelt: „Om de in de artikelen 51 tot en met 60, 62 en 63, vermelde taken (zijnde taken met betrekking tot het toezicht op transactieregisters) te kunnen uitvoeren, heeft de EAEM de bevoegdheid […] vastleggingen van telefoon- en dataverkeer op te vragen”. Door deze ruime formulering roept de bepaling verscheidene twijfels op met betrekking tot de materiële en persoonlijke werkingssfeer.

11.

Ten eerste is de betekenis van „vastleggingen van telefoon- en dataverkeer” niet helemaal duidelijk. Er is bijgevolg verduidelijking nodig. De bepaling kan verwijzen naar vastleggingen van telefoon- en dataverkeer die de transactieregisters moeten bijhouden in het kader van hun activiteiten. Verscheidene bepalingen van de voorgestelde verordening hebben betrekking op de registratieplichten van transactieregisters (13). Geen van deze bepalingen specificeert echter of en wanneer vastleggingen van telefoon- en dataverkeer moeten worden bijgehouden door transactieregisters (14). Indien de bepaling verwijst naar vastleggingen die worden bijgehouden door de transactieregisters, is het derhalve van essentieel belang dat precies wordt gedefinieerd welke categorieën van telefoon- en dataverkeer moeten worden bijgehouden en kunnen worden opgevraagd door de EAEM. Overeenkomstig het evenredigheidsbeginsel moeten deze gegevens gepast, relevant en niet overdreven zijn naar verhouding van de toezichtdoeleinden waarvoor ze worden verwerkt (15).

12.

In dit geval is meer precisie vereist met name gezien de zware geldboeten en dwangsommen die kunnen worden opgelegd aan transactieregisters en andere personen (waaronder natuurlijke personen wat betreft de dwangsommen) wegens niet-inachtneming van de voorgestelde verordening (zie artikel 55 en 56). De geldboeten kunnen oplopen tot 20 procent van de jaarlijkse inkomsten of omzet van het transactieregister van het voorafgaande boekjaar, d.i. een drempel die tweemaal hoger is dan de maximumdrempel voor overtreding van de Europese mededingingswetgeving.

13.

Er dient ook te worden opgemerkt dat paragraaf 4 van het hierboven genoemde artikel 67 aan de Commissie de bevoegdheid delegeert om regelgevende technische normen vast te stellen waarin de nadere regels voor de informatie die de transactieregisters ter beschikking moeten stellen van de EAEM en andere autoriteiten, zijn gespecificeerd. Deze bepaling zou bijgevolg kunnen worden gebruikt om de vereisten inzake de bewaring van vastleggingen door transactieregisters te specificeren en bijgevolg ook, indirect, de bevoegdheden die worden toegekend door de EAEM om vastleggingen van telefoon- en dataverkeer op te vragen. Artikel 290 VWEU bepaalt dat in een wetgevingshandeling aan de Commissie, de bevoegdheid kan worden overgedragen om niet-wetgevingshandelingen van algemene strekking vast te stellen ter aanvulling of wijziging van bepaalde niet-essentiële onderdelen van de wetgevingshandeling. De EDPS is van mening dat de exacte omvang van de bevoegdheid om verkeersgegevens te raadplegen, niet kan worden beschouwd als een niet-essentieel onderdeel van de verordening. De materiële werkingssfeer daarvan moet derhalve direct in de tekst van de verordening worden opgegeven en niet wordt uitgesteld tot toekomstige gedelegeerde handelingen.

14.

Soortgelijke twijfels heersen rond de persoonlijke werkingssfeer van de bepaling in kwestie. Met name de mogelijke geadresseerden van een verzoek om vastleggingen van telefoon- en dataverkeer te overleggen, zijn niet opgegeven in artikel 61, lid 2, onder d). Het is met name niet duidelijk of de bevoegdheid om vastleggingen van telefoon- en dataverkeer op te vragen beperkt is tot transactieregisters (16). Aangezien de bepaling tot doel heeft de EAEM te machtigen om toezicht te houden op de transactieregisters, is de EDPS van mening dat deze bevoegdheid strikt beperkt moet worden tot alleen de transactieregisters.

15.

Ten slotte begrijpt de EDPS dat artikel 61, lid 2, onder d), niet tot doel heeft de EAEM toegang te geven tot verkeersgegevens direct van telecommunicatieaanbieders. Dit lijkt de logische conclusie, met name omdat er in het voorstel nergens wordt verwezen naar de gegevens die worden gehouden door telecommunicatieaanbieders of de eisen die worden gesteld door de e-privacy-richtlijn, als vermeld in punt 8 hierboven (17). Hij raadt echter aan deze conclusie ten behoeve van de duidelijkheid uitdrukkelijker op te nemen in artikel 61, lid 2, of minstens in een overweging van de voorgestelde verordening.

16.

Artikel 61, lid 2, onder d) gaat niet in op de omstandigheden waarin en de voorwaarden waaronder de toegang kan worden verkregen. Het geeft ook geen belangrijke procedurele garanties of beschermingen tegen het risico van misbruik. In de volgende paragrafen zal de EDPS enkele concrete suggesties in deze richting doen.

17.

De bevoegdheid van toezichthoudende autoriteiten om vastleggingen van telefoon- en dataverkeer op te vragen, is niet nieuw in de Europese wetgeving. Deze is reeds opgenomen in verscheidene bestaande richtlijnen en verordeningen met betrekking tot de financiële sector. Met de marktmisbruikrichtlijn (20), de MiFID-richtlijn (21), de UCITS-richtlijn (22), en de huidige verordening inzake ratingbureaus (23) bevatten allemaal soortgelijke bepalingen. Hetzelfde geldt voor een aantal recente voorstellen die is goedgekeurd door de Commissie, met name de voorstellen voor een richtlijn inzake beheerders van alternatieve beleggingsfondsen (24), een verordening houdende wijziging van de bestaande verordening inzake ratingbureaus (25), een verordening betreffende baissetransacties en bepaalde aspecten van kredietverzuimswaps (26), en een verordening betreffende de integriteit en transparantie van energiemarkten (27).

18.

Met betrekking tot deze bestaande en voorgestelde wetgevende instrumenten moet er een onderscheid worden gemaakt tussen de onderzoeksbevoegdheden die worden toegekend aan nationale autoriteiten en de toekenning van dergelijke bevoegdheden aan EU-autoriteiten. Verscheidene instrumenten verplichten de lidstaten de bevoegdheid om vastleggingen van telefoon- en dataverkeer op te vragen toe te kennen aan nationale autoriteiten „in overeenstemming met de nationale wetgeving” (28). Bijgevolg is de eigenlijke uitvoering van deze verplichting gebonden aan de nationale wetgeving, met inbegrip van de wetgeving tot omzetting van Richtlijn 95/46/EG en Richtlijn 2002/58/EG en andere nationale wetten die procedurele waarborgen voor nationale toezichthoudende en onderzoekende autoriteiten bevatten.

19.

Een dergelijke voorwaarde is niet opgenomen in de instrumenten die de bevoegdheid om vastleggingen van telefoon- en dataverkeer op te vragen, direct toekennen aan de EU-autoriteiten, zoals in dit voorstel betreffende otc-derivaten en het voornoemde voorstel voor een verordening houdende wijziging van Verordening (EG) nr. 1060/2009 inzake ratingbureaus (hierna „voorstel inzake ratingbureaus” genoemd). Bijgevolg is het in deze gevallen zelfs nog belangrijker dat er in het wetgevende instrument zelf een verduidelijking komt van de persoonlijke en materiële werkingssfeer van deze bevoegdheid en de omstandigheden waarin en de voorwaarden waaronder deze kan worden gebruikt en dat er een gepaste bescherming tegen misbruik is.

20.

In dit opzicht hebben de opmerkingen in dit advies, hoewel het betrekking heeft op het voorstel inzake otc-derivaten, een meer algemene relevantie. De EDPS is zich ervan bewust dat zijn opmerkingen te laat kunnen komen voor de reeds of weldra goedgekeurde wetgeving. Toch nodigt hij de instellingen uit om na te denken over de noodzaak om de hangende voorstellen te wijzigen teneinde rekening te houden met de punten van bezorgdheid die worden behandeld in dit advies. Voor de reeds goedgekeurde teksten verzoekt de EDPS de instellingen om te zoeken naar mogelijkheden om de zaken te verduidelijken, bijvoorbeeld wanneer de werkingssfeer van de betrokken bepaling waarschijnlijk direct of indirect zal worden gespecificeerd in gedelegeerde of uitvoeringshandelingen, bijvoorbeeld handelingen waarin de details van de vereisten inzake de bewaring van vastleggingen worden bepaald, interpretatieve nota's of andere vergelijkbare documenten (29). De EDPS verwacht dat de Commissie hem te gepasten tijde zal raadplegen in de context van deze gerelateerde procedures.

21.

De EDPS acht het gepast aanvullende opmerkingen te maken bij enkele andere punten van het voorstel die betrekking hebben op het recht op privacy en gegevensbescherming van individuen.

22.

In overweging 48 is correct vermeld dat het van essentieel belang is dat de lidstaten en de EAEM het recht op privacy van natuurlijke personen met betrekking tot de verwerking van persoonsgegevens beschermen overeenkomstig Richtlijn 95/46/EG. De EDPS is verheugd over de verwijzing naar de richtlijn in de overweging. De betekenis van de overweging zou echter duidelijker kunnen worden gemaakt door nader te specificeren dat de bepalingen van de verordening gelden onverminderd de nationale regelgeving die Richtlijn 95/46/EG implementeert. Een dergelijke verwijzing wordt bij voorkeur ook opgenomen in een materiële bepaling.

23.

Bovendien wijst de EDPS erop dat de EAEM een Europese instantie is en onderworpen is aan Verordening (EG) nr. 45/2001 en aan het toezicht van de EDPS. Het is daarom aanbevolen een uitdrukkelijke verwijzing naar deze verordening op te nemen en te specificeren dat de bepalingen van het voorstel gelden onverminderd deze verordening.

24.

Een van de belangrijkste doelstellingen van de voorgestelde verordening is de transparantie van de otc-derivatenmarkt en het gereglementeerde toezicht op de markt te verbeteren. Met dit doel voor ogen verplicht het voorstel financiële tegenpartijen en niet-financiële tegenpartijen die voldoen aan bepaalde drempelvoorwaarden, de gegevens betreffende elk otc-derivatencontract dat zij hebben aangegaan en elke wijziging of beëindiging daarvan te rapporteren aan een geregistreerd transactieregister (artikel 6) (30). Deze informatie moet worden bijgehouden door transactieregisters en moet ter beschikking worden gesteld van de verschillende autoriteiten voor regelgevende doeleinden (artikel 67) (31).

25.

Indien een van de partijen van een derivatencontract dat onderworpen is aan de bovenstaande clearing- en rapporteringsverplichtingen een natuurlijke persoon is, zijn de gegevens met betrekking tot deze natuurlijke persoon persoonsgegevens in de zin van artikel 2, onder a), van Richtlijn 95/46/EG. De uitvoering van de bovenstaande verplichtingen komt derhalve neer op de verwerking van persoonsgegevens in de zin van artikel 2, onder b), van Richtlijn 95/46/EG. Zelfs indien de partijen van de transactie geen natuurlijke personen zijn, kunnen er nog altijd persoonsgegevens worden verwerkt in het kader van artikelen 6 en 67, bijvoorbeeld de namen en contactgegevens van de bestuurders van de ondernemingen. De bepalingen van Richtlijn 95/46/EG (of Verordening (EG) nr. 45/2001 al naargelang) zijn bijgevolg van toepassing op deze handelingen.

26.

Een basisvereiste van de wetgeving inzake gegevensbescherming is dat gegevens voor welbepaalde, uitdrukkelijk omschreven en gerechtvaardigde doeleinden moeten worden verkregen en vervolgens niet mogen worden verwerkt op een wijze die onverenigbaar is met die doeleinden (32). De gegevens die worden gebruikt om de doeleinden te bereiken, moeten bovendien adequaat, ter zake dienend en niet buitensporig zijn in verhouding tot het doel. Na analyse van de voorgestelde richtlijn, besluit de EDPS dat het systeem dat wordt ingevoerd door het voorstel, niet voldoet aan die vereisten.

27.

Met betrekking tot de doelbinding moet worden benadrukt dat het voorstel de doeleinden van het rapporteringssysteem niet specificeert en evenmin — en dit is nog belangrijker — de doeleinden waarvoor de door de transactieregisters bewaarde informatie kan worden geraadpleegd door de bevoegde autoriteiten op grond van artikel 67 van het voorstel. Een algemene verwijzing naar de noodzaak de transparantie van de otc-derivatenmarkt te verbeteren, is duidelijk niet toereikend om te voldoen aan het beginsel van doelbinding. Dit beginsel wordt verder onder druk gezet in artikel 20, lid 3, van de voorgestelde verordening betreffende beroepsgeheim, dat, zoals het nu geformuleerd is, lijkt toe te staan dat vertrouwelijke informatie die is ontvangen op grond van de voorgestelde verordening, gebruikt wordt voor een aantal aanvullende, niet duidelijk gedefinieerde doeleinden (33).

28.

In het voorstel wordt bovendien niet gespecificeerd welke soort gegevens zal worden geregistreerd, gerapporteerd en geraadpleegd, waaronder persoonsgegevens van geïdentificeerde of identificeerbare personen. De voornoemde artikelen 6 en 67 geven de Commissie de bevoegdheid om inhoud van de rapporterings- en registratieverplichtingen nader te specificeren in gedelegeerde handelingen. Hoewel de EDPS de praktische noodzaak van een dergelijke procedure begrijpt, wenst hij te benadrukken dat, zolang de informatie die wordt verwerkt op grond van de bovenstaande artikelen betrekking heeft op natuurlijke personen, de belangrijkste regels betreffende de gegevensbescherming en garanties moeten worden vastgelegd in de basiswet.

29.

Tot slot is in artikel 6 van Richtlijn 95/45/EG en artikel 4 van Verordening (EG) nr. 45/2001 bepaald dat de persoonsgegevens niet langer dan noodzakelijk voor de verwezenlijking van de doeleinden waarvoor ze worden verzameld, mogen worden bewaard in een vorm die het mogelijk maakt de betrokkenen te identificeren. De EDPS wijst erop dat het voorstel geen concrete beperking oplegt aan de bewaarperiode van de persoonsgegevens die mogelijk worden verwerkt op grond van artikelen 6, 27 en 67 van de voorgestelde verordening. Artikelen 27 en 67 stellen alleen dat alle vastleggingen minstens tien jaar moeten worden bewaard. Het gaat hier om een minimale bewaarperiode, die duidelijk in tegenspraak is met de vereisten van de wetgeving betreffende de gegevensbescherming.

30.

Op basis van het voorafgaande verzoekt de EDPS de wetgever met klem om te specificeren welke soort persoonsgegevens kan worden verwerkt op grond van het voorstel, te definiëren voor welke doeleinden de persoonsgegevens kunnen worden verwerkt door de verschillende betrokken entiteiten en een nauwkeurige, noodzakelijke en niet-buitensporige bewaarperiode voor de gegevens van voornoemde verwerking vast te leggen.

31.

Artikel 61, lid 2, onder c), geeft de EAEM het recht om aangekondigde en onaangekondigde inspecties ter plaatse te verrichten. Het is niet duidelijk of deze inspecties zich moeten beperken tot de bedrijfsgebouwen van een transactieregister dan wel ook de privégebouwen of bezittingen van natuurlijke personen kunnen omvatten. Het feit dat artikel 56, lid 1, onder c), de Commissie toestaat om, op verzoek van de EAEM, dwangsommen op te leggen aan personen die werken bij of voor een transactieregister of banden hebben met een transactieregister teneinde hen te dwingen zich te onderwerpen aan een inspectie ter plaatse die is bevolen door de EAEM ingevolge artikel 61, lid 2, kan (onbedoeld) iets anders laten verstaan.

32.

Zonder verder uit te weiden over dit punt raadt de EDPS aan de bevoegdheid om inspecties ter plaatse te verrichten (en de daarmee samenhangende bevoegdheid om dwangsommen op te leggen op grond van artikel 56) te beperken tot de bedrijfsgebouwen van transactieregisters en andere rechtspersonen die duidelijk sterke banden hebben met de transactieregisters (34). Indien de Commissie echter overweegt de inspectie van niet-bedrijfsgebouwen van natuurlijke personen toe te staan, moet dit duidelijk worden gemaakt en moet er worden gezorgd voor strengere vereisten zodat de beginselen van noodzakelijkheid en evenredigheid in acht genomen worden (inzonderheid wat betreft de omstandigheden waarin en de voorwaarden waaronder dergelijke inspecties mogen worden uitgevoerd).

33.

Verscheidene bepalingen van de voorgestelde verordening maken een uitgebreide uitwisseling van gegevens en informatie tussen de EAEM, de bevoegde autoriteiten van lidstaten en de bevoegde autoriteiten van derde landen mogelijk (zie met name artikelen 21, 23 en 62). De overdracht van gegevens aan derde landen kan zich ook voordoen wanneer een erkende CTP of een transactieregister van een derde land diensten verstrekt aan in de Unie erkende entiteiten. Voor zover de uitgewisselde informatie en gegevens betrekking hebben op geïdentificeerde of identificeerbare natuurlijke personen zijn artikelen 7 tot 9 van Verordening (EG) nr. 45/2001 en artikelen 25 en 26 van Richtlijn 95/46/EG, al naargelang, van toepassing. De overdracht aan derde landen kan zich alleen voordoen indien een gepast niveau van bescherming gegarandeerd is in deze landen of in een van de uitzonderingsgevallen die zijn vastgelegd in de wetgeving betreffende de gegevensbescherming. Voor de duidelijkheid moet er een uitdrukkelijke verwijzing naar Verordening (EG) nr. 45/2001 en Richtlijn 95/46/EG worden opgenomen in de tekst. Er moet worden gestipuleerd dat overdracht slechts is toegestaan in overeenstemming met de toepasselijke regels, als vastgelegd in de verordening respectievelijk de richtlijn.

34.

Overeenkomstig het beginsel van doelbinding (35) raadt de EDPS ook aan duidelijke grenzen op te leggen aan de soort persoonsgegevens die kan worden uitgewisseld en de doeleinden te definiëren waarvoor de persoonsgegevens kunnen worden uitgewisseld.

35.

Artikel 68 van het voorstel bevat een aantal rapporteringsverplichtingen van de Commissie betreffende de uitvoering van verschillende elementen van de voorgestelde verordening. De EDPS beveelt aan om ook de verplichting voor de EAEM in te voeren om regelmatig verslag uit te brengen over het gebruik van haar onderzoeksbevoegdheden en met name haar bevoegdheid om vastleggingen van telefoon- en dataverkeer op te vragen. Gelet op de bevindingen van het rapport moet de Commissie ook in staat zijn om aanbevelingen te doen, waaronder, indien gepast, voorstellen voor de herziening van de verordening.

36.

Het huidige voorstel geeft de EAEM de bevoegdheid om „vastleggingen van telefoon- en dataverkeer op te vragen” om de taken in verband met het toezicht op de transactieregisters te kunnen uitvoeren. Om noodzakelijk en niet-buitensporig bevonden te worden, moet de bevoegdheid om vastleggingen van telefoon- en dataverkeer op te vragen, worden beperkt tot wat nodig is om het nagestreefde doel te bereiken en niet verder te gaan dan wat nodig is om het doel te bereiken. De bepaling waar het om gaat, is op dit moment te ruim geformuleerd om te voldoen aan deze vereisten. Met name de persoonlijke en materiële werkingssfeer van de bevoegdheid, de omstandigheden waarin en voorwaarden waaronder ze kan worden uitgeoefend, zijn niet voldoende gespecificeerd.

37.

De opmerkingen in dit advies, dat in feite gaat over het voorstel inzake otc-derivaten, zijn ook relevant voor de toepassing van de bestaande wetgeving en voor andere hangende, mogelijk toekomstige voorstellen die soortgelijke bepalingen bevatten. Dit is met name het geval wanneer de bevoegdheid in kwestie, zoals in dit voorstel, wordt toevertrouwd aan een EU-autoriteit, zonder te verwijzen naar de specifieke voorwaarden en procedures die zijn vastgelegd in nationale wetten (bijv. het voorstel inzake ratingbureaus).

38.

Gelet op het voorgaande, geeft de EDPS de wetgever het advies om:

39.

Met betrekking tot de andere aspecten van het voorstel, verwijst de EDPS naar zijn opmerkingen onder punt 4 van dit advies. De EDPS adviseert de wetgever met name om:

22.7.2011   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 216/17

Ministry of Agriculture and Forestry

Pastoral House

25 The Terrace

Wellington

NEW ZEALAND

Ministry of Agriculture and Forestry

PO Box 2526

Wellington 6140

NEW ZEALAND

Tel. +64 48940100

Fax +64 48940720

E-mail: nzfsa.info@maf.govt.nz

Internet: http://www.maf.govt.nz

22.7.2011   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 216/18

—

op de website Concurrentie van de Commissie, afdeling fusies (http://ec.europa.eu/competition/mergers/cases/). Deze website biedt verschillende hulpmiddelen om individuele concentratiebeschikkingen op te zoeken, onder meer op: naam van de onderneming, nummer van de zaak, datum en sector,

—

in elektronische vorm op de EUR-Lex-website (http://eur-lex.europa.eu/en/index.htm) onder documentnummer 32011M6151. EUR-Lex biedt online-toegang tot de communautaire wetgeving.

22.7.2011   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 216/19

—

identificatie van documenten door middel van een uniform referentiesysteem,

—

rechtstreekse toegang tot documenten, met name wetgevingsdocumenten,

—

informatie wanneer documenten op grond van de artikelen 4 en 9 van Verordening (EG) nr. 1049/2001 niet langs elektronische weg rechtstreeks toegankelijk zijn.

—

de controle op de registratie van door het Parlement opgestelde of ontvangen documenten in het EDR,

—

de ontvangst en de behandeling van de verzoeken om toegang in schriftelijke of elektronische vorm binnen een eventueel te verlengen termijn van vijftien werkdagen,

—

de verzending van een ontvangstbevestiging,

—

de bijstand aan de verzoeker met het oog op nadere precisering van de inhoud van diens verzoek, en het overleg met de verzoeker bij verzoeken om zeer lange of complexe documenten,

—

het vergemakkelijken van de toegang van de verzoeker tot reeds gepubliceerde documenten,

—

de coördinatie van het antwoord met de dienst die het document heeft opgesteld of in bezit heeft, of de bevoegde persoon wanneer het verzoek betrekking heeft op een document dat niet in het register is opgenomen of wanneer het verzoek betrekking heeft op een document dat is onderworpen aan de beperkingen als bedoeld in de artikelen 4 en 9 van Verordening (EG) nr. 1049/2001,

—

de raadpleging van derden overeenkomstig artikel 4, lid 4, van Verordening (EG) nr. 1049/2001.

—

het gevraagde document door de opsteller al openbaar is gemaakt op grond van de bepalingen van Verordening (EG) nr. 1049/2001 of soortgelijke bepalingen;

—

(eventueel gedeeltelijke) openbaarmaking van de inhoud van het document kennelijk geen afbreuk doet aan een van de belangen als bedoeld in de artikelen 4 en 9 van Verordening (EG) nr. 1049/2001.

22.7.2011   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 216/25

22.7.2011   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 216/26

—

Tijdelijke verblijfsvergunning, waarvan de geldigheidsduur varieert van 3 maanden tot maximaal 3 jaar. Deze wordt versterkt om de volgende redenen:

—

Carta di soggiorno con validità permanente e rilasciata prima dell'entrata in vigore del decreto legislativo 8 gennaio 2007, n. 3 che attua la direttiva 2003/109/CE per i soggiornanti di lungo periodo, equiparata dal decreto legislativo al permesso di soggiorno CE per i soggiornanti di lungo periodo (Permanente verblijfskaart, afgegeven voor de inwerkingtreding van Wetgevingsdecreet nr. 3 van 8 januari 2007 is in overeenstemming met Richtlijn 2003/109/EG en wordt bij het wetgevingsdecreet gelijkgesteld met de EG-verblijfsvergunning voor langdurig ingezetenen.

—

Carta di soggiorno per familiari di cittadini dell'UE che sono i cittadini di paesi terzi con validità fino a cinque anni (Verblijfskaart voor familieleden van EU-burgers die onderdaan zijn van een derde land — maximaal vijf jaar geldig)

—

Carta d'identità M.A.E.: (Identiteitsbewijs afgegeven door het ministerie van Buitenlandse Zaken)

NB: De modellen 6 (oranje) en 9 (groen) voor, respectievelijk, personeel van internationale organisaties dat geen enkele vorm van onschendbaarheid geniet en buitenlandse honoraire consuls worden niet langer afgegeven en zijn vervangen door model 11. Deze documenten blijven echter geldig tot de op die documenten vermelde geldigheidsduur is verstreken.

Op de achterzijde van identiteitskaarten wordt het volgende vermeld: de houder van deze identiteitskaart hoeft niet in het bezit te zijn van een verblijfsvergunning en heeft met deze kaart en een geldig reisdocument toegang tot alle Schengenstaten.

—

Reizigerslijst voor schoolreizen binnen de Europese Unie.

22.7.2011   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 216/29

—

Algemene wet bestuursrecht

—

Subsidieverordening inrichting landelijk gebied 2007 (provincie Noord-Brabant)

—

Tijdelijke subsidieregeling inrichting landelijk gebied

—

Beschikking betreffende de toekenning van een subsidie voor het project „Fosfaat, natuur en landbouw”

Provincie Noord-Brabant

Brabantlaan 1

Postbus 90151

5200 MC 's-Hertogenbosch

NEDERLAND

Waterschap De Dommel

Bosscheweg 56

Postbus 10001

5280 DA Boxtel

NEDERLAND

Regione Lazio

Dipartimento Istituzionale e Territorio

Direzione regionale Agricoltura

Via C. Colombo 212

00147 Roma RM

ITALIA

22.7.2011   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 216/31

22.7.2011   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 216/32

1.

Op 14 juli 2011 heeft de Commissie een aanmelding van een voorgenomen concentratie in de zin van artikel 4 van Verordening (EG) nr. 139/2004 van de Raad (1) ontvangen. Hierin is meegedeeld dat Ashland Inc („Ashland”, Verenigde Staten) in de zin van artikel 3, lid 1, onder b), van de EG-concentratieverordening de volledige zeggenschap verkrijgt over International Specialty Products Inc („ISP”, Verenigde Staten) door de verwerving van aandelen.

2.

De bedrijfswerkzaamheden van de betrokken ondernemingen zijn:

3.

Op grond van een voorlopig onderzoek is de Commissie van oordeel dat de aangemelde transactie binnen het toepassingsgebied van de EG-concentratieverordening kan vallen. Ten aanzien van dit punt wordt de definitieve beslissing echter aangehouden.

4.

De Commissie verzoekt belanghebbenden haar hun eventuele opmerkingen over de voorgenomen concentratie kenbaar te maken.

Deze opmerkingen moeten de Commissie uiterlijk tien dagen na dagtekening van deze bekendmaking hebben bereikt. Zij kunnen per faxbericht (+32 22964301), per e-mail naar COMP-MERGER-REGISTRY@ec.europa.eu of per post, onder vermelding van zaaknummer COMP/M.6313 — Ashland/International Specialty Products, aan onderstaand adres worden toegezonden:

22.7.2011   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 216/33

1.

Op 15 juli 2011 heeft de Commissie een aanmelding van een voorgenomen concentratie in de zin van artikel 4 van Verordening (EG) nr. 139/2004 van de Raad (1) ontvangen. Hierin is meegedeeld dat AIF VII Euro Holdings, L.P. („AIF VII”), een beleggingsfonds dat wordt beheerd door Apollo Management VII L.P., een met Apollo Management L.P. gelieerde onderneming (tezamen, „Apollo”, Verenigde Staten), in de zin van artikel 3, lid 1, onder b), van de EG-concentratieverordening de volledige zeggenschap verkrijgt over Ascometal SA (Frankrijk) van Sideris Steel S.A.S., een indirecte dochteronderneming van Lucchini SpA, die deel uitmaakt van OAO Severstal, door de verwerving van aandelen.

2.

De bedrijfswerkzaamheden van de betrokken ondernemingen zijn:

3.

Op grond van een voorlopig onderzoek is de Commissie van oordeel dat de aangemelde concentratie binnen het toepassingsgebied van de EG-concentratieverordening kan vallen. Ten aanzien van dit punt wordt de definitieve beslissing echter aangehouden. Er zij op gewezen dat deze zaak in aanmerking kan komen voor de vereenvoudigde procedure zoals uiteengezet in de mededeling van de Commissie betreffende een vereenvoudigde procedure voor de behandeling van bepaalde concentraties krachtens de EG-concentratieverordening (2).

4.

De Commissie verzoekt belanghebbenden haar hun eventuele opmerkingen over de voorgenomen concentratie kenbaar te maken.

Deze opmerkingen moeten de Commissie uiterlijk tien dagen na dagtekening van deze bekendmaking hebben bereikt. Zij kunnen per faxbericht (+32 22964301), per e-mail naar COMP-MERGER-REGISTRY@ec.europa.eu of per post, onder vermelding van zaaknummer COMP/M.6276 — AIF VII Euro Holdings/Ascometal, aan onderstaand adres worden toegezonden: