21.7.2007   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 170/10

1)

Is een uitkering in geld uit hoofde van de werkloosheidsverzekering, die aan werklozen die een uitkering op grond van hun verzekering tegen gehele of gedeeltelijke arbeidsongeschiktheid krachtens de wettelijke pensioen- of ongevallenverzekering hebben aangevraagd, wordt toegekend totdat is beslist op hun aanvraag om een later met deze uitkering te verrekenen voorschot, waarbij weliswaar moet zijn voldaan aan de voorwaarden dat de betrokkene werkloos en rechthebbende is, maar niet aan die van de anders voor de werkloosheidsuitkering verder vereiste arbeidsgeschiktheid, werkwilligheid en -bereidheid, en die voorts slechts dan wordt toegekend indien de toekenning van uitkeringen krachtens de wettelijke pensioen- of ongevallenverzekering op grond van de feiten ter zake waarschijnlijk is, een werkloosheidsuitkering in de zin van artikel 4, lid 1, sub g, van verordening (EEG) nr. 1408/71 (1) van de Raad van 14 juni 1971 betreffende de toepassing van de socialezekerheidsregelingen op werknemers en zelfstandigen, alsmede op hun gezinsleden, die zich binnen de Gemeenschap verplaatsen, dan wel een prestatie bij invaliditeit in de zin van artikel 4, lid 1, sub b, van deze verordening?

2)

Indien het antwoord op deze vraag luidt dat de daarin genoemde uitkering een werkloosheidsuitkering in de zin van artikel 4, lid 1, sub g, van verordening (EEG) nr. 1408/71 is, staat artikel 39 EG dan in de weg aan een bepaling van nationaal recht volgens welke de aanspraak op deze uitkering wordt geschorst wanneer de werkloze zich in het buitenland (in een andere lidstaat) bevindt (behoudens het geval dat deze schorsing op verzoek van de werkloze onder ter zake dienende omstandigheden voor ten hoogste drie maanden ongedaan wordt gemaakt)?