1)

Moet de vermelding in artikel 34, lid 5, van richtlijn 2016/801 (1) dat het in deze bepaling bedoelde beroep wordt georganiseerd „overeenkomstig het nationale recht”, aldus worden uitgelegd dat het uitsluitend aan de nationale wetgever staat de regels voor dat beroep te bepalen, zonder dat de nationale rechter gehouden is te toetsen of deze regels in overeenstemming zijn met het recht op een doeltreffende voorziening in rechte in de zin van artikel 47 van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie?

2)

3)

Indien de tweede vraag, onder a) of b), bevestigend wordt beantwoord, is de nationale rechter dan verplicht om, teneinde tot een oplossing te komen die beantwoordt aan de met richtlijn 2016/801 nagestreefde doelstelling, de voorkeur te geven aan een uitlegging van de wet die strookt met het doel van deze richtlijn, door erin toe te stemmen dat een vordering tot schorsing van de tenuitvoerlegging van een in artikel 20 van die richtlijn bedoeld besluit wordt onderzocht volgens de procedure voor gevallen van uiterste spoedeisendheid, terwijl de totstandkomingsgeschiedenis van de wet erop zou kunnen wijzen dat dit niet de bedoeling van de wetgever was?

4)

Indien de eerste vraag ontkennend wordt beantwoord, is het in artikel 34, lid 5, van richtlijn 2016/801 bedoelde beroep dan enkel in overeenstemming met artikel 47 van het Handvest indien de betrokken lidstaat bepaalt dat de rechter de overheid in bepaalde omstandigheden kan gelasten het visum af te geven?