1.

het arrest van het Gerecht van de Europese Unie (Negende kamer) van 4 februari 2016 in zaak T-620/11 te vernietigen voor zover haar beroep daarbij is verworpen, en

besluit 2011/527/EU van de Europese Commissie van 26 januari 2011 betreffende de steunmaatregel van Duitsland C 7/10 (ex CP 250/09 en NN 5/10) („KStG, Sanierungsklausel”) (1), K(2011) 275, nietig te verklaren;

2.

subsidiair: het arrest van het Gerecht van de Europese Unie (Negende kamer) van 4 februari 2016 in zaak T-620/11 te vernietigen voor zover haar beroep daarbij is verworpen, en de zaak terug te verwijzen naar het Gerecht;

3.

verweerster in eerste aanleg te verwijzen in de kosten van de procedure.

—

Het Gerecht gaat er ten onrechte van uit dat de uitzondering waarin § 8c, lid 1, van het KStG voorziet, op grond waarvan in bepaalde gevallen van verwerving van participaties als zodanig overdraagbare verliezen verloren gaan, tot het referentiestelsel behoort. In werkelijkheid is die bepaling een uitzondering op het referentiestelsel. Het referentiestelsel bestaat in de algemene mogelijkheid van overdracht van verliezen naar latere belastingtijdvakken.

—

Daarnaast is de Sanierungsklausel volgens rekwirante een algemene maatregel van fiscaal beleid waarbij geen selectief voordeel wordt verleend. Er bestaan grote verschillen tussen ondernemingen die in moeilijkheden verkeren en onder de Sanierungsklausel vallen, en alle andere, met name economisch gezonde ondernemingen, zodat deze beide groepen ondernemingen zich niet in een vergelijkbare situatie bevinden. Bovendien gaat het Gerecht bij de toetsing van het gelijkheidsbeginsel uit van een louter theoretische situatie, aangezien de door het Gerecht vergeleken groepen in de rechtswereld praktisch niet voorkomen.

—

Voorts bevoordeelt de Sanierungsklausel evenmin „bepaalde ondernemingen of bepaalde producties”. In wezen kunnen alle ondernemingen aanspraak maken op de Sanierungsklausel en wordt geen enkele groep ondernemingen op voorhand uitgesloten. De betrokken regeling houdt geen rekening met de „specifieke kenmerken” van een onderneming maar wel met een economische verrichting, namelijk de sanering van de onderneming.

—

De Sanierungsklausel kan bovendien ook worden gerechtvaardigd door de opzet van het Duitse belastingstelsel, aangezien zij rechtstreeks uit de Duitse Grondwet voortvloeiende fundamentele beginselen van het Duitse recht inzake de vennootschapsbelasting tot gelding brengt, te weten het beginsel van de verrekening van verliezen tussen verschillende tijdvakken, het beginsel van belastingheffing naar economische draagkracht, en de algemene fiscale doelstelling van verzekering van duurzame belastinginkomsten.