—

gezien de artikelen 3 en 6 van het Verdrag van de Europese Unie (VEU), artikel 82, lid 2, en artikel 83, lid 1, van het Verdrag betreffende de werking van de EU (VWEU),

—

gezien de artikelen 7, 8, 24, 47, 48 en 52 van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie,

—

gezien het VN-Verdrag inzake de rechten van het kind van 20 november 1989, en de protocollen daarbij,

—

gezien het Verdrag van de Raad van Europa inzake de bescherming van kinderen tegen seksuele uitbuiting en seksueel misbruik van 25 oktober 2007,

—

gezien het Verdrag inzake cybercriminaliteit van de Raad van Europa van 23 november 2001,

—

gezien de aanneming van een strategie voor de rechten van het kind (2016-2021) door de Raad van Europa,

—

gezien Richtlijn 2011/93/EU van het Europees Parlement en de Raad van 13 december 2011 ter bestrijding van seksueel misbruik en seksuele uitbuiting van kinderen en kinderpornografie, en ter vervanging van Kaderbesluit 2004/68/JBZ van de Raad (1),

—

gezien Richtlijn 2012/29/EU van het Europees Parlement en de Raad van 25 oktober 2012 tot vaststelling van minimumnormen voor de rechten, de ondersteuning en de bescherming van slachtoffers van strafbare feiten, en ter vervanging van Kaderbesluit 2001/220/JBZ van de Raad (2),

—

gezien zijn resolutie van 27 november 2014 over het 25-jarig bestaan van het VN-Verdrag inzake de rechten van het kind (3),

—

gezien zijn resolutie van 11 maart 2015 over de bestrijding van seksueel misbruik van kinderen op internet (4),

—

gezien de mededeling van de Commissie van 2 mei 2012 over een Europese strategie voor een beter internet voor kinderen (COM(2012)0196) en gezien het verslag van de Commissie van 6 juni 2016 getiteld „Definitieve evaluatie van het meerjarenprogramma van de EU betreffende de bescherming van kinderen die het internet en andere communicatietechnologieën gebruiken (programma veiliger internet)” (COM(2016)0364),

—

gezien het verslag van de Commissie van 16 december 2016 waarin wordt beoordeeld in hoeverre de lidstaten de nodige maatregelen hebben genomen om te voldoen aan Richtlijn 2011/93/EU (COM(2016)0871), en het verslag van de Commissie van 16 december 2016 waarin de tenuitvoerlegging wordt beoordeeld van de maatregelen bedoeld in artikel 25 van Richtlijn 2011/93/EU (COM(2016)0872),

—

gezien de dreigingsevaluatie van Europol van 2016 inzake door internet gefaciliteerde georganiseerde criminaliteit (Internet Organised Crime Threat Assessment, iOCTA),

—

gezien het verslag van het Bureau van de Europese Unie voor de grondrechten van 27 februari 2017 getiteld „Kindvriendelijke justitie: vooruitzichten en ervaringen van kinderen die bij gerechtelijke procedures betrokken waren als slachtoffer, getuige of partij in negen EU-lidstaten”,

—

gezien de mededeling van de Commissie van 12 april 2017 getiteld „De bescherming van migrerende kinderen” (COM(2017)0211),

—

gezien artikel 52 van zijn Reglement en artikel 1, lid 1, onder e), van en bijlage 3 bij het besluit van de Conferentie van voorzitters van 12 december 2002 betreffende de procedure inzake het verlenen van toestemming voor het opstellen van initiatiefverslagen,

—

gezien het verslag van de Commissie burgerlijke vrijheden, justitie en binnenlandse zaken en de adviezen van de Commissie cultuur en onderwijs en de Commissie rechten van de vrouw en gendergelijkheid (A8-0368/2017),

A.

overwegende dat seksueel misbruik en seksuele uitbuiting van kinderen ernstige schendingen vormen van de grondrechten, in het bijzonder van het recht van kinderen op de voor hun welzijn noodzakelijke bescherming en zorg, zoals vastgelegd in het VN-Verdrag van 1989 inzake de rechten van het kind en in het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie;

B.

overwegende dat bij de implementatie van maatregelen ter bestrijding van deze misdrijven, overeenkomstig het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie en het VN-Verdrag inzake de rechten van het kind, de belangen van het kind op de eerste plaats moeten komen;

C.

overwegende dat Richtlijn 2011/93/EU een alomvattend juridisch instrument betreft waarvan de bepalingen inzake materieel strafrecht en strafrechtelijke procedures, maatregelen voor hulp aan en bescherming van slachtoffers en voor de preventie, met inbegrip van bestuurlijke maatregelen, en de uitvoering ervan een nauwe samenwerking vereisen met actoren uit verschillende sectoren zoals de rechtshandhavingsinstanties, het gerechtelijk apparaat, ouder- en gezinsverenigingen die zich inzetten voor de bescherming van minderjarigen, niet-gouvernementele organisaties, internetproviders en dergelijke;

D.

overwegende dat het uitvoeringsverslag van de Commissie geen statistieken bevat met betrekking tot de verwijdering en blokkering van websites die beelden van seksueel misbruik van kinderen bevatten of verspreiden, met name statistieken betreffende de snelheid waarmee inhoud wordt verwijderd, de frequentie waarmee meldingen worden opgevolgd door rechtshandhavingsinstanties, de vertragingen bij verwijdering als gevolg van de noodzaak om verstoring van lopende onderzoeken te vermijden, of de frequentie waarmee dergelijke opgeslagen gegevens feitelijk door gerechtelijke of rechtshandhavingsinstanties worden gebruikt;

E.

overwegende dat het feit dat slachtoffers misbruik niet vaak genoeg melden de belangrijkste uitdaging is bij het onderzoeken van seksueel misbruik van kinderen; overwegende dat jongens waarschijnlijk minder melding maken van misbruik;

F.

overwegende dat kinderen die slachtoffer zijn van seksueel misbruik of seksuele uitbuiting aan meerdere en langdurige fysieke en/of psychologische trauma's lijden die zij ook als volwassene nog met zich kunnen meedragen;

G.

overwegende dat seksueel misbruik en seksuele uitbuiting van kinderen online een evoluerend verschijnsel is en er nieuwe vormen van criminaliteit, zoals „wraakpornografie” en seksuele afpersing, zijn ontstaan op het internet en dat deze door de lidstaten met concrete maatregelen moeten worden aangepakt;

H.

overwegende dat de rechtshandhavingsautoriteiten worden geconfronteerd met uitdagingen door het bestaan van peer-to-peer- en private netwerken waarop materiaal dat seksueel misbruik van kinderen bevat, uitgewisseld wordt; overwegende dat zowel jongens als meisjes in een vroeg stadium bewust moeten worden gemaakt van de risico's en van het belang van de inachtneming van de waardigheid en de privacy van anderen in het digitale tijdperk;

I.

overwegende dat migrantenkinderen, met name meisjes, maar ook een aanzienlijk percentage jongens (5), op de reis naar en na binnenkomst in Europa door toedoen van mensenhandelaars, smokkelaars, drugsdealers, prostitutienetwerken en andere personen of bendes die misbruik maken van hun kwetsbaarheid, in het bijzonder blootgesteld zijn aan seksueel misbruik en seksuele uitbuiting;

J.

overwegende dat grote aantallen kinderen, met name meisjes, maar ook een aanzienlijk percentage jongens, werkzaam zijn in de sector sekstoerisme;

K.

overwegende dat, om in overeenstemming te zijn met het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie, maatregelen die worden genomen in het kader van overweging 47 van Richtlijn 2011/93/EU over het blokkeren en verwijderen van internetsites, de in artikel 25 van deze richtlijn bedoelde waarborgen moeten bieden;

L.

overwegende dat uit stelselmatige evaluatie en meta-analyse is gebleken dat kinderen met een handicap ongeveer drie keer zo vaak met lichamelijk of seksueel geweld te maken hebben als kinderen zonder handicap;

M.

overwegende dat de term „kinderpornografie” niet geschikt is om de in artikelen 5 en 2, letter c, van Richtlijn 2011/93/EU bedoelde strafbare feiten te omschrijven en schade kan toebrengen aan de minderjarige slachtoffers;

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

13.

14.

15.

16.

17.

18.

19.

20.

21.

22.

23.

24.

25.

26.

27.

28.

29.

30.

31.

32.

33.

34.

35.

36.

37.

38.

39.

40.

41.

42.

43.

44.

45.

46.

47.

48.

49.

50.

51.

52.

53.

54.