(1)

In het bij Verordening (EU) nr. 525/2013 van het Europees Parlement en de Raad (2) vastgestelde bewakings- en rapporteringssysteem voor de uitstoot van broeikasgassen zijn de regels vastgesteld voor de bewaking en rapportering van broeikasgasemissies uit hoofde van het klimaatbeleid. De bepalingen van dat systeem zijn volledig geïntegreerd in Verordening (EU) 2018/1999, waarbij Verordening (EU) nr. 525/2013 met ingang van 1 januari 2021 wordt ingetrokken. In het kader van dat systeem is het nodig waarden voor het aardopwarmingsvermogen vast te stellen en de richtsnoeren voor inventarisering te specificeren.

(2)

Wat het aardopwarmingsvermogen betreft, is bij de 1e Conferentie van de Partijen bij het Raamverdrag van de Verenigde Naties inzake klimaatverandering (UNFCCC) die fungeert als vergadering van de Partijen bij de Overeenkomst van Parijs inzake klimaatverandering van 2015, tijdens de afsluiting van de 21e Conferentie van de partijen bij het UNFCCC (de “Overeenkomst van Parijs”) een gemeenschappelijke maatstaf vastgesteld voor de vertaalslag van broeikasgassen naar CO2-equivalenten ten behoeve van de rapportering over broeikasgasinventarissen. Deze gemeenschappelijke maatstaf is gebaseerd op de in het 5e evaluatieverslag van de Intergouvernementele Werkgroep inzake klimaatverandering (IPCC) (3) vastgestelde GWP-waarden. Bij het vaststellen van de waarden voor het aardopwarmingsvermogen moet die gemeenschappelijke maatstaf in aanmerking worden genomen.

(3)

De richtsnoeren voor de inventarisering van broeikasgassen moeten worden gespecificeerd in overeenstemming met de internationale ontwikkelingen. Naast de IPCC-richtsnoeren van 2006 inzake nationale broeikasgasinventarissen moeten de lidstaten en de Commissie rekening houden met de modaliteiten, procedures en richtsnoeren voor het in artikel 13 van de Overeenkomst van Parijs bedoelde kader voor transparantie van maatregelen en ondersteuning, zoals opgenomen in de bijlage bij Besluit 18/CMA.1 van de Conferentie van de Partijen bij het UNFCCC die als vergadering van de Partijen bij de Overeenkomst van Parijs fungeert (Besluit 18/CMA.1). Bovendien worden de lidstaten aangemoedigd gebruik te maken van het supplement uit 2013 bij de IPCC-richtsnoeren van 2006 voor nationale broeikasgasinventarissen over wetlands.

(4)

Om de kwaliteit van het inventarisatiesysteem van de Unie te garanderen, moeten nadere doelstellingen van het kwaliteitsborgings- en kwaliteitscontroleprogramma voor de broeikasgasinventaris van de Unie worden vastgesteld.

(5)

Om te zorgen voor de volledigheid van de inventaris van de Unie in de zin van Besluit 18/CMA.1, is het noodzakelijk de methoden en de gegevens vast te stellen die de Commissie kan gebruiken bij het uitvoeren van ramingen wanneer gegevens ontbreken in de inventaris van een lidstaat overeenkomstig artikel 37, lid 5, van Verordening (EU) 2018/1999.

(6)

Om de tijdige voltooiing, transparantie, nauwkeurigheid, consistentie, vergelijkbaarheid en volledigheid van de het inventarisatiesysteem van de Unie te waarborgen, moet de inhoud van de initiële controles die worden uitgevoerd op de door de lidstaten ingediende gegevens voor de opmaak van de broeikasgasinventaris worden gespecificeerd. Bij de beoordeling van de nauwkeurigheid als deel van de initiële controles moet worden gewaarborgd dat de lidstaten de werkelijke emissies en verwijderingen voor de hoofdcategorieën van de Unie niet systematisch over- of onderschatten. Aangezien de rapportering van broeikasgasemissies per bron en van verwijderingen per put uit de sector landgebruik, verandering in landgebruik en bosbouw (LULUCF) een integraal onderdeel van de rapportering over de broeikasgasinventaris uitmaakt en omdat de LULUCF-sector deel uitmaakt van de EU-klimaatdoelstellingen voor 2030, moeten de initiële controles in de LULUCF-sector worden afgestemd op de controles van andere sectoren. In de LULUCF-sector kunnen de gerapporteerde gegevens over landgebruik en verandering in landgebruik worden vergeleken met de informatie die uit de programma’s en onderzoeksinitiatieven van de Unie en de lidstaten, zoals Copernicus en LUCAS, naar voren komt.

(7)

De ramingen om de ontbrekende nationale inventarisgegevens te vervolledigen teneinde de inventaris van de Unie op te maken, worden uitgevoerd in overeenstemming met de richtsnoeren voor de inventarisering van broeikasgassen. Deze ramingen kunnen niet worden opgesteld zonder waarden voor het aardopwarmingsvermogen van broeikasgassen te gebruiken. Aangezien de regels inzake aardopwarmingsvermogen, de richtsnoeren voor inventarisering en het inventarisatiesysteem van de Unie nauw met elkaar verbonden zijn, is het passend deze in één gedelegeerde verordening op te nemen.

(8)

Om te zorgen voor consistentie met de datum van toepassing van de desbetreffende bepalingen van Verordening (EU) 2018/1999, moet deze verordening van toepassing zijn met ingang van 1 januari 2021.

(9)

Overeenkomstig de artikelen 57 en 58 van Verordening (EU) 2018/1999 wordt Verordening (EU) nr. 525/2013 met ingang van 1 januari 2021 ingetrokken, met uitzondering van artikel 7 van die verordening, dat van toepassing zal zijn op de verslagen met gegevens voor de jaren 2018, 2019 en 2020. Gedelegeerde Verordening (EU) nr. 666/2014 van de Commissie (4) moet daarom met ingang van 1 januari 2021 worden ingetrokken, maar de artikelen 6 en 7 ervan moeten van kracht blijven voor de verslagen die de benodigde gegevens voor de jaren 2019 en 2020 bevatten,