29.3.2012   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 91/1

(1)

Richtlijn 2002/32/EG verbiedt het gebruik van producten die bedoeld zijn voor het voederen van dieren en waarvan het gehalte aan ongewenste stoffen de in bijlage I bij die richtlijn vermelde maximumgehalten overschrijdt. Bijlage II bij die richtlijn stelt actiedrempels vast voor het verrichten van onderzoek in gevallen van verhoogde gehalten van deze stoffen.

(2)

Dioxinen, zoals bedoeld in deze verordening, omvatten een groep van 75 polychloordibenzo-para-dioxinecongeneren (PCDD’s) en 135 polychloordibenzofuraancongeneren (PCDF’s), waarvan er 17 uit toxicologisch oogpunt van belang zijn. Polychloorbifenylen (pcb’s) zijn een groep van 209 verschillende congeneren die volgens hun toxicologische eigenschappen in twee groepen kunnen worden verdeeld: 12 congeneren bezitten soortgelijke toxicologische eigenschappen als dioxinen en worden daarom dikwijls dioxineachtige pcb’s (dl-pcb’s) genoemd. De andere pcb’s vertonen geen dioxineachtige toxiciteit, maar hebben een ander toxicologisch profiel.

(3)

Van de congeneren van dioxinen of dioxineachtige pcb’s die van toxicologisch belang zijn, vertoont elk een verschillend niveau van toxiciteit. Voor de vaststelling van de toxiciteit van deze verschillende congeneren is het begrip toxische-equivalentiefactor (TEF) geïntroduceerd om de risicobeoordeling en wettelijke controle te vergemakkelijken. Dat betekent dat de analyseresultaten voor alle dioxinecongeneren en dioxineachtige pcb-congeneren die uit toxicologisch oogpunt van belang zijn in één kwantificeerbare eenheid worden uitgedrukt, namelijk het TCDD toxische equivalent (TEQ).

(4)

Wat de dioxinen en dioxineachtige pcb’s betreft, heeft de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) in 2005 nieuwe waarden voor de toxische-equivalentiefactoren in vergelijking met de door de WHO in 1998 vastgestelde waarden voorgesteld. Op verzoek van de Commissie heeft de Europese Autoriteit voor voedselveiligheid (EFSA) een wetenschappelijk verslag over de resultaten van de monitoring van dioxinegehalten in levensmiddelen en diervoeders („Results of the monitoring of dioxin levels in food and feed” (2)) uitgebracht, waarin met die nieuwe waarden, zoals voorgesteld door de WHO, en recente door de Commissie verzamelde informatie rekening wordt gehouden. Gezien dat verslag is het dienstig dat de maximumgehalten en de drempelwaarden voor dioxinen en dioxineachtige pcb’s worden gewijzigd.

(5)

Wat de niet-dioxineachtige pcb’s betreft, heeft de EFSA op verzoek van de Commissie een advies in verband met de aanwezigheid van niet-dioxineachtige pcb’s in diervoeders en levensmiddelen goedgekeurd (3).

(6)

Polychloorbifenylen (pcb’s) vormen een groep van 209 verschillende pcb-congeneren. De som van de zes indicator-pcb-congeneren (PCB 28, 52, 101, 138, 153 en 180) omvat ongeveer de helft van het aantal totale niet-dioxineachtige pcb’s die in diervoeders en levensmiddelen aanwezig zijn. De EFSA beschouwde de som van de zes indicator-pcb’s als een geschikte indicator voor het vóórkomen en de menselijke blootstelling aan niet-dioxineachtige pcb’s. Bovendien is het onpraktisch en zeer duur en zonder echte voordelen voor de wetshandhaving dat voor officiële controles telkens alle 209 pcb-congeneren worden geanalyseerd. Daarom moeten maximumgehalten als som van deze 6 pcb’s worden vastgesteld.

(7)

De maximumgehalten voor niet-dioxineachtige pcb’s zijn vastgesteld, rekening houdend met recente gegevens over het vóórkomen daarvan. Deze recente gegevens staan vermeld in het wetenschappelijke verslag van de EFSA over de resultaten van de monitoring van niet-dioxineachtige pcb’s in levensmiddelen en diervoeders („Results of the monitoring of non dioxin-like PCBs in food and feed” (4)). Hoewel het mogelijk is een lagere bepaalbaarheidsgrens (LOQ) te bereiken, kan worden waargenomen dat een aanzienlijk aantal officiële controlelaboratoria een LOQ van 0,5 ng/kg product of zelfs 1 ng/kg product toepast. De uitdrukking van het analyseresultaat als een bovengrens zou in sommige gevallen reeds leiden tot een niveau dat dicht bij het maximumniveau ligt, ook indien geen pcb’s zijn gekwantificeerd. Er is ook erkend dat voor bepaalde diervoedercategorieën de gegevens niet zeer extensief waren. Daarom zou het dienstig zijn als de maximumgehalten over drie jaar opnieuw werden bekeken op basis van de gegevens van een meer extensieve gegevensbank, die zijn verkregen met behulp van een analysemethode met een toereikend gevoeligheidsniveau om lage niveaus te kwantificeren.

(8)

Uit overdrachtstudies blijkt dat de aanwezigheid van dioxinen, dioxineachtige pcb’s en niet-dioxineachtige pcb’s in diervoeders in de in bijlage I bij Richtlijn 2002/32/EG vastgestelde maximumgehalten in sommige gevallen kan resulteren in levensmiddelen van dierlijke oorsprong waarbij de toepasselijke maximumgehalten worden overschreden, als vastgesteld bij Verordening (EG) nr. 1881/2006 van de Commissie van 19 december 2006 tot vaststelling van de maximumgehalten aan bepaalde verontreinigingen in levensmiddelen (5). Het is echter niet mogelijk om lagere maximumgehalten vast te stellen, rekening houdend met de gevoeligheid van de thans beschikbare analysemethoden en het feit dat de maximumgehalten als bovengrenzen worden vastgesteld. Bovendien is het in de meeste gevallen onwaarschijnlijk dat een dier gedurende lange tijd wordt blootgesteld aan een diervoeder dat aan de voorschriften voldoet maar een gehalte aan dioxinen en/of pcb’s bevat dat dicht bij het maximumgehalte ligt of met dit gehalte overeenkomt.

(9)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor de voedselketen en de diergezondheid en het Europees Parlement noch de Raad hebben zich daartegen verzet,