18.3.2010   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 68/22

(1)

Perfluoralkylverbindingen (PFAS) worden op grote schaal gebruikt in industriële en consumententoepassingen, waaronder vlekbestendige coatings voor weefsels en tapijt, oliebestendige coatings voor papierproducten die zijn goedgekeurd om met levensmiddelen in aanraking te komen, brandblusschuim, mijnbouw- en oliebronsurfactanten, vloerboenwas en insecticideformuleringen Een belangrijke subgroep wordt gevormd door ge(per)fluoreerde organische surfactanten, waartoe perfluoroctaansulfonaat (PFOS) en perfluoroctaanzuur (PFOA) behoren.

(2)

Wegens dit grootschalige gebruik worden PFOS, PFOA en zouten en precursoren daarvan aangetroffen in het milieu, vissen, vogels en zoogdieren. De Europese Autoriteit voor voedselveiligheid (EFSA) heeft daarom haar Wetenschappelijk Panel voor contaminanten in de voedselketen gevraagd een advies op te stellen over het belang van voedsel voor en de relatieve bijdrage van de verschillende levensmiddelen en materialen die met levensmiddelen in aanraking komen aan de menselijke blootstelling aan PFOS en zouten daarvan en om advies uit te brengen over de verdere stappen in verband met de risicobeoordeling van geperfluoreerde organische verbindingen.

(3)

Het Wetenschappelijk Panel voor contaminanten in de voedselketen heeft op 21 februari 2008 een wetenschappelijk advies over PFOS, PFOA en zouten daarvan goedgekeurd (1).

(4)

In dit wetenschappelijke advies achtte de EFSA het onwaarschijnlijk dat PFOS en PFOA schadelijke effecten voor de algemene bevolking hebben maar wees zij op onzekerheden ten aanzien van de ontwikkelingseffecten bij levende organismen. De EFSA beval de verzameling van verdere gegevens over de PFAS-gehalten in levensmiddelen en bij de mens aan, met name ten aanzien van de monitoring van de blootstellingstrends.

(5)

Het Verdrag van Stockholm inzake persistente organische verontreinigende stoffen (POP’s) schrijft voor dat de verdragsluitende partijen een monitoring van POP’s, alternatieven daarvan en kandidaat-POP’s uitvoeren en heeft PFOS, zouten daarvan en perfluoroctaansulfonylfluoride (PFOSF) in bijlage B bij het verdrag opgenomen als stoffen waarvoor beperkingen in verband met productie of gebruik gelden,

1.

De lidstaten monitoren in 2010 en 2011 de aanwezigheid van perfluoralkylverbindingen in levensmiddelen. De monitoring omvat een grote verscheidenheid aan levensmiddelen die de consumptiegewoonten weerspiegelen, waaronder levensmiddelen van dierlijke oorsprong zoals vis, vlees, eieren, melk en afgeleide producten, en levensmiddelen van plantaardige oorsprong, om een precieze schatting van de blootstelling mogelijk te maken.

2.

De lidstaten volgen de bemonsteringsprocedures, vastgesteld in bijlage I bij Verordening (EG) nr. 1883/2006 van de Commissie van 19 december 2006 tot vaststelling van bemonsterings- en analysemethoden voor de officiële controle op het gehalte aan dioxinen en dioxineachtige pcb’s in bepaalde levensmiddelen (2) om ervoor te zorgen dat de monsters representatief zijn voor de bemonsterde partij.

3.

Er wordt aanbevolen dat de lidstaten de analyse van perfluoralkylverbindingen uitvoeren met het oog op de opsporing van de aanwezigheid van PFOS- en PFOA-verbindingen en, zo mogelijk, de precursoren daarvan, zoals perfluoroctaansulfonamide (PFOSA), N-ethylperfluoroctaansulfonamidoethanol (NEtFOSE) en 8:2 fluortelomeeralcohol. De lidstaten analyseren zo mogelijk ook soortgelijke verbindingen als PFOS en PFOA maar met verschillende ketenlengte (C4 — C15) en polyfluoralkylfosfaatsurfactanten (PAPS) zoals 8:2 diPAPS en 8:2 monoPAPS om de relevantie van de aanwezigheid daarvan in levensmiddelen te schatten.

4.

De lidstaten voeren de analyse van perfluoralkylverbindingen uit overeenkomstig bijlage III bij Verordening (EG) nr. 882/2004 van het Europees Parlement en de Raad van 29 april 2004 inzake officiële controles op de naleving van de wetgeving inzake diervoeders en levensmiddelen en de voorschriften inzake diergezondheid en dierenwelzijn (3) onder gebruikmaking van een analysemethode waarvan is gebleken dat zij betrouwbare resultaten oplevert. Idealiter liggen de terugvindingspercentages in het bereik van 70-120 %, met kwantificeringsgrenzen van 1 μg/kg.

5.

Er wordt aanbevolen dat de lidstaten aan de EFSA regelmatig op gehele gewichtsbasis uitgedrukte monitoringgegevens verstrekken met de informatie en in het elektronische rapportageformaat, vastgesteld door de EFSA voor invoering van de gegevens in één gegevensbank. Zij verstrekken ook de beschikbare gegevens van vorige jaren, verkregen onder gebruikmaking van een analysemethode waarvan is gebleken dat zij betrouwbare resultaten oplevert, om de blootstellingstrends te monitoren.