92002E3212

SCHRIFTELIJKE VRAAG E-3212/02

van Paul Rübig (PPE-DE) aan de Commissie

(12 november 2002)

Betreft: Transparantie van prijzen van luchtvaartmaatschappijen

Het komt geregeld voor dat luchtvaartmaatschappijen door middel van prospectussen, posters, enz. reclame maken voor bijzonder voordelige prijzen. Voor de consument is het in de meeste gevallen niet duidelijk dat voor deze aanbiedingen uiterst restrictieve speciale voorwaarden gelden en dat de aangegeven prijzen alleen de bodemprijs zijn van het eigenlijke, daadwerkelijk te betalen eindbedrag. Met andere woorden: er wordt reclame gemaakt voor een zeer laag bedrag, maar naderhand komt daar nog een fors bedrag bovenop als gevolg van diverse luchthavenheffingen en andere belastingen, terwijl verder de prijs voor een speciale periode of op bepaalde dagen geldt of gebaseerd is op een zekere verblijfsduur.

Daarbij komt veelal nog dat diverse luchtvaartmaatschappijen in een samenwerkingsverband als één aanbieder optreden en dat zij in één enkele prospectus een prijs vermelden die vaak verwarrend is omdat die slechts voor één luchtvaartmaatschappij van dat samenwerkingsverband geldt.

De consument, met name de reiziger die niet al te vaak vliegt, is radeloos bij dit labyrint aan prijsverschillen, en ook reizigers die veel vliegen hebben vaak geruime tijd nodig om uit de prijsaanduidingen wijs te worden.

Hoe ziet de Commissie dit probleem van onduidelijke prijsaanduidingen door luchtvaartmaatschappijen, en acht zij het noodzakelijk maatregelen te nemen om tot een grotere transparantie te komen?

Antwoord van mevrouw de Palacio namens de Commissie

(18 december 2002)

Uit hoofde van Verordening (EEG) nr. 2409/92 van de Raad van 23 juli 1992 inzake tarieven voor luchtdiensten(1) zijn luchtvaartmaatschappijen vrij in het vaststellen van hun tarieven. Dit heeft geleid tot lage tarieven en speciale aanbiedingen, wat over het algemeen gunstig is voor de consumenten, ook al zijn ze soms complex.

Reclame die de consumenten misleidt, is echter een andere zaak. Richtlijn 84/450/EEG van de Raad van 10 september 1984 betreffende het nader tot elkaar brengen van de wettelijke en bestuursrechtelijke bepalingen der lidstaten inzake misleidende reclame(2) verplicht de lidstaten om effectief toezicht te houden op misleidende reclame en om aan de rechterlijke of administratieve instanties de nodige bevoegdheden te verlenen. Het is hun verantwoordelijkheid de nationale wetten ter omzetting van die de richtlijn ten uitvoer te leggen, al kan de Commissie natuurlijk inbreukprocedures inleiden indien zij van mening is dat een lidstaat zijn verplichtingen niet is nagekomen. Voorts overweegt de Commissie een wetgevingsvoorstel in te dienen inzake eerlijke handelspraktijken, om tegemoet te komen aan een aantal consumentenklachten over aangelegenheden die niet onder de huidige wetgeving vallen.

(1) PB L 240 van 24.8.1992.

(2) PB L 250 van 19.9.1984.