(1)

De Overeenkomst van Parijs, die op 12 december 2015 is gesloten in het kader van het Raamverdrag van de Verenigde Naties inzake klimaatverandering (UNFCCC) (de “Overeenkomst van Parijs”), is op 4 november 2016 in werking getreden. De partijen bij de Overeenkomst van Parijs zijn overeengekomen de stijging van de wereldwijde gemiddelde temperatuur ruim onder 2 °C boven het pre-industriële niveau te houden, en inspanningen voort te zetten om de stijging te beperken tot 1,5 °C boven dit pre-industriële niveau. Die toezegging is versterkt door de goedkeuring, in het kader van het UNFCCC, van het klimaatpact van Glasgow op 13 november 2021, waarin de Conferentie van de Partijen bij het UNFCCC, die als vergadering van de partijen bij de Overeenkomst van Parijs fungeert, erkent dat de gevolgen van de klimaatverandering veel geringer zullen zijn bij een temperatuurstijging van 1,5 °C in plaats van 2 °C, en besluit de inspanningen voort te zetten om de temperatuurstijging te beperken tot 1,5 °C.

(2)

In zijn mondiaal evaluatieverslag 2019 over biodiversiteit en ecosysteemdiensten heeft het intergouvernementeel platform voor biodiversiteit en ecosysteemdiensten (IPBES) de recentste wetenschappelijke bewijzen verstrekt over de aanhoudende wereldwijde achteruitgang van de biodiversiteit. Met de mededeling van de Commissie van 20 mei 2020“EU-biodiversiteitsstrategie voor 2030 — De natuur terug in ons leven brengen” (de “EU-biodiversiteitsstrategie voor 2030”) wordt de ambitie van de Unie in verband met de bescherming en het herstel van de biodiversiteit en goed werkende ecosystemen opgevoerd. Bossen en gezonde bodems zijn niet alleen extreem belangrijk voor de biodiversiteit, maar ook voor de zuivering van lucht en water, koolstofvastlegging en -opslag en de verschaffing van houtproducten van duurzame oorsprong die lang meegaan. De aard en de functie van bossen lopen sterk uiteen in de Unie, en bepaalde soorten bossen zijn kwetsbaarder voor klimaatverandering doordat zij directe gevolgen ervan ondervinden zoals droogte, door temperaturen veroorzaakte bossterfte of verandering van de ariditeit. Ontbossing en bosdegradatie dragen bij tot de wereldwijde klimaatcrisis omdat ze broeikasgasemissies doen toenemen door onder meer de daarmee gepaard gaande bosbranden, en zo koolstofputten definitief doen verdwijnen, de klimaatbestendigheid van de getroffen gebieden verminderen en hun biodiversiteit aanzienlijk doen afnemen.

Organische koolstof in de bodem en koolstofreservoirs van dood hout, waarvan een groot deel de koolstofreservoirs van de bodem zal aanvullen, zijn ook bijzonder belangrijk voor een aantal rapportagecategorieën, voor zowel klimaatactie als de bescherming van de biodiversiteit. In de mededeling van de Commissie van 16 juli 2021 over een nieuwe EU-bosstrategie voor 2030 (de “Nieuwe EU-bosstrategie voor 2030”) en in de mededeling van de Commissie van 17 november 2021 over de EU-bodemstrategie voor 2030 — Profiteren van de voordelen van een gezonde bodem voor mens, voedsel, natuur en klimaat (de “EU-bodemstrategie voor 2030”) wordt erkend dat de kwaliteit van bossen en bodemecosystemen in de Unie moet worden beschermd en verbeterd en dat meer stimulans moet worden gegeven aan versterkte duurzame beheerpraktijken die de koolstofvastlegging kunnen vergroten en de bestendigheid van bossen en bodems kunnen versterken in het licht van de klimaat- en biodiversiteitscrisis. De grootste terrestrische opslag van organische koolstof is te vinden in veengebieden, en het verbeteren van het beheer en de bescherming van deze gebieden is een belangrijk aspect dat bijdraagt tot de beperking van de klimaatverandering en tot de bescherming van de biodiversiteit en van de bodem tegen erosie.

(3)

De mededeling van de Commissie van 11 december 2019 over de Europese Green Deal (de “Europese Green Deal”) biedt een aanvangspunt om de klimaatneutraliteitsdoelstelling van de Unie uiterlijk in 2050 te verwezenlijken en voor het streven naar negatieve emissies daarna, zoals vastgelegd in artikel 2, lid 1, van Verordening (EU) 2021/1119 van het Europees Parlement en de Raad (4). Hiermee worden een uitgebreide reeks elkaar versterkende maatregelen en initiatieven die gericht zijn op de verwezenlijking van klimaatneutraliteit in de Unie in 2050 gecombineerd, en wordt een nieuwe groeistrategie uitgestippeld die de Unie moet omvormen tot een eerlijke en welvarende samenleving met een moderne, hulpbronnenefficiënte en concurrerende economie, waar de economische groei is losgekoppeld van het gebruik van hulpbronnen. Ook wordt beoogd het natuurlijke kapitaal van de Unie te beschermen, te behouden en te verbeteren, en de gezondheid en het welzijn van de burgers te vrijwaren tegen milieugerelateerde risico’s en effecten. Die transitie treft de verschillende genders echter anders en heeft daarnaast specifieke gevolgen voor bepaalde achtergestelde en kwetsbare groepen zoals ouderen, personen met een handicap en personen die tot een raciale of etnische minderheid behoren. Daarom moet ervoor worden gezorgd dat de transitie rechtvaardig en inclusief is, waarbij niemand mag achterblijven.

(4)

De aanpak van klimaat- en milieugerelateerde uitdagingen en de verwezenlijking van de doelstellingen van de Overeenkomst van Parijs staan centraal in de Europese Green Deal. Het Europees Parlement pleitte in zijn resolutie van 15 januari 2020 over de Europese Green Deal (5) voor de noodzakelijke transitie naar een klimaatneutrale samenleving tegen uiterlijk 2050, en kondigde in zijn resolutie van 28 november 2019 over de noodsituatie op het gebied van klimaat en milieu een noodsituatie op het gebied van klimaat en milieu af (6). In het licht van de zeer ernstige gevolgen van de COVID-19-pandemie voor de gezondheid en het sociaal en economisch welzijn van de burgers van de Unie, is de Europese Green Deal alleen maar noodzakelijker en waardevoller geworden.

(5)

Het is belangrijk ervoor te zorgen dat de ter verwezenlijking van de doelstellingen van deze verordening genomen maatregelen worden uitgevoerd overeenkomstig de in artikel 3 van het Verdrag betreffende de Europese Unie (VEU) vastgelegde doelstelling om duurzame ontwikkeling te bevorderen, rekening houdend met de duurzameontwikkelingsdoelstellingen van de VN, de Overeenkomst van Parijs en het beginsel “geen ernstige afbreuk doen”, in voorkomend geval, in de zin van artikel 17 van Verordening (EU) 2020/852 van het Europees Parlement en de Raad (7).

(6)

In de bijgewerkte nationaal bepaalde bijdrage, die zij op 17 december 2020 bij het secretariaat van het UNFCCC heeft ingediend, heeft de Unie zich ertoe verbonden de nettobroeikasgasemissies van de hele economie van de Unie tegen 2030 met ten minste 55 % te reduceren ten opzichte van 1990.

(7)

Met de vaststelling van Verordening (EU) 2021/1119 , heeft de Unie in wetgeving de doelstelling vastgelegd om uiterlijk in 2050 een evenwicht tot stand te brengen tussen antropogene emissies per bron in de hele economie en verwijderingen per put van broeikasgassen binnen de Unie en, in voorkomend geval, het bereiken van negatieve emissies daarna. Bij die verordening is ook de bindende interne reductiedoelstelling van de Unie vastgesteld om de nettobroeikasgasemissies (emissies na aftrek van verwijderingen) tegen 2030 met ten minste 55 % te reduceren in vergelijking met de niveaus van 1990. Van alle sectoren van de economie, waaronder de sector landgebruik, verandering in landgebruik en bosbouw (“LULUCF”), wordt verwacht dat zij bijdragen tot het verwezenlijken van dat streefcijfer. Om ervoor te zorgen dat er tot 2030 voldoende mitigatie-inspanningen worden geleverd in de andere sectoren, wordt de bijdrage van nettoverwijderingen aan de klimaatdoelstelling van de Unie voor 2030 beperkt tot 225 miljoen ton CO2-equivalent. De Commissie heeft in de context van Verordening (EU) 2021/1119 in een overeenkomstige verklaring herbevestigd voornemens te zijn een voorstel te doen voor herziening van Verordening (EU) 2018/841 van het Europees Parlement en de Raad (8), in overeenstemming met de ambitie om de netto koolstofverwijderingen in de LULUCF-sector tegen 2030 te verhogen tot meer dan 300 miljoen ton CO2-equivalent.

(8)

Om bij te dragen tot de verhoogde ambitie van een nettobroeikasgasemissiereductie van ten minste 55 %, in plaats van 40 %, ten opzichte van het niveau van 1990, en om ervoor te zorgen dat de LULUCF-sector een duurzame en voorspelbare langetermijnbijdrage levert aan de klimaatneutraliteitsdoelstelling van de Unie, moeten voor elke lidstaat bindende streefcijfers voor de toename van nettobroeikasgasverwijderingen in de LULUCF-sector voor de periode 2026-2030 worden vastgesteld , met een streefcijfer voor de hele Unie van 310 miljoen ton CO2-equivalent nettoverwijderingen in 2030 tot gevolg. In de methode voor het vaststellen van de nationale streefcijfers voor 2030 moet rekening worden gehouden met het verschil tussen het streefcijfer van de Unie en de door elke lidstaat in zijn indiening van 2020 gerapporteerde gemiddelde broeikasgasemissies en -verwijderingen in de jaren 2016, 2017 en 2018, en moet uitdrukking worden gegeven aan de huidige mitigatieprestaties van de LULUCF-sector en aan het aandeel van elke lidstaat in het beheerd landoppervlak van de Unie, rekening houdend met het vermogen van die lidstaat om zijn prestaties in de sector te verbeteren door middel van klimaat- en biodiversiteitsvriendelijkere praktijken voor landbeheer of veranderingen in landgebruik. Een bovenmaatse prestatie door de lidstaten zou verder bijdragen tot de verwezenlijking van de klimaatdoelstellingen van de Unie.

(9)

De bindende streefcijfers voor de verhoogde ambitie inzake nettobroeikasgasemissies en -verwijderingen moeten voor elke lidstaat worden vastgesteld aan de hand van een lineair traject. Het traject moet in 2022 beginnen met de gemiddelde door die lidstaat gerapporteerde broeikasgasemissies in 2021, 2022 en 2023, en in 2030 eindigen met het voor die lidstaat vastgestelde streefcijfer. Om ervoor te zorgen dat het streefcijfer van de Unie voor 2030 collectief wordt gehaald, rekening houdend met de schommelingen van jaar tot jaar in de broeikasgasemissies en -verwijderingen in de LULUCF-sector, moet voor elke lidstaat een toezegging inzake te verwezenlijken nettobroeikasgasemissies en -verwijderingen worden afgesproken voor de periode 2026 tot en met 2029 (de “begroting voor 2026 tot en met 2029”), boven op het nationale streefcijfer voor 2030.

(10)

De in de artikelen 6, 7, 8 en 10 van Verordening (EU) 2018/841 vastgestelde boekhoudregels zijn ontworpen om te bepalen in hoeverre de mitigatieprestaties in de LULUCF-sector kunnen bijdragen tot de Uniedoelstelling van een broeikasgasemissiereductie van 40 % in 2030, waarin de LULUCF-sector niet was meegerekend. Om het regelgevingskader voor die sector te vereenvoudigen, mogen de huidige boekhoudregels na 2025 niet meer van toepassing zijn en moet naleving van de nationale streefcijfers van de lidstaten worden geverifieerd op basis van gerapporteerde broeikasgasemissies en -verwijderingen. Hiermee zou worden gezorgd voor methodologische consistentie met Richtlijn 2003/87/EG van het Europees Parlement en de Raad (9), met Verordening (EU) 2018/842 van het Europees Parlement en de Raad (10), en met de nieuwe doelstelling van ten minste 55 % nettobroeikasgasemissiereductie waarin ook de LULUCF-sector wordt meegerekend.

(11)

Op 16 juni 2022 heeft de Raad een aanbeveling vastgesteld inzake het garanderen van een rechtvaardige transitie naar klimaatneutraliteit (11), waarin wordt benadrukt dat flankerende maatregelen nodig zijn en dat bijzondere aandacht moet worden besteed aan het ondersteunen van de regio’s, industrieën, micro-, kleine en middelgrote ondernemingen, werknemers, huishoudens en consumenten die met de grootste uitdagingen te maken zullen krijgen. In die aanbeveling worden de lidstaten aangemoedigd een reeks maatregelen te overwegen op het gebied van werkgelegenheid en overgangen op de arbeidsmarkt, het scheppen van banen en ondernemerschap, gezondheid en veiligheid op het werk, overheidsopdrachten, belasting- en socialebeschermingsstelsels, essentiële diensten en huisvesting, alsook, onder meer om gendergelijkheid te bevorderen, op het gebied van onderwijs en opleiding.

(12)

Gezien de specifieke kenmerken van de LULUCF-sector in elke lidstaat en het feit dat de lidstaten hun prestaties moeten verhogen om hun nationale bindende streefcijfers te verwezenlijken, moeten de lidstaten kunnen blijven beschikken over een reeks mogelijkheden tot flexibiliteit, waaronder het verhandelen van overschotten en de verlenging van bosspecifieke flexibiliteit, zonder afbreuk te doen aan de milieu-integriteit van de streefcijfers.

(13)

Om onzekerheden als gevolg van natuurlijke processen in de LULUCF-sector aan te pakken, moeten in 2032 alternatieve bepalingen voor natuurlijke verstoringen (abiotische en biotische), zoals branden, uitbraken van plagen, stormen en extreme overstromingen, beschikbaar zijn voor lidstaten die alles in het werk hebben gesteld om rekening te houden met elk advies dat de Commissie tot hen heeft gericht in het kader van corrigerende maatregelen die bij deze wijzigingsverordening zijn ingevoerd, mits zij alle andere vormen van flexibiliteit waarover zij beschikken hebben uitgeput, passende maatregelen hebben genomen om hun land minder kwetsbaar voor dergelijke verstoringen te maken en het streefcijfer van de Unie voor 2030 voor de LULUCF-sector is bereikt.

(14)

Daarnaast moet rekening worden gehouden met de effecten van klimaatverandering die, in tegenstelling tot de meer tijdelijke en geografisch gezien lokale natuurlijke verstoringen, diffuus en van lange duur zijn. Dit moet het ook mogelijk maken om rekening te houden met de historisch gegroeide effecten van beheersmaatregelen uit het verleden, gerelateerd aan een aandeel organische bodems in het beheerd landoppervlak dat in enkele lidstaten uitzonderlijk hoog is in vergelijking met het Uniegemiddelde. De ongebruikte compensatiehoeveelheden die voor de periode 2021 tot en met 2030 beschikbaar zijn uit hoofde van bijlage VII, moeten daartoe beschikbaar worden gesteld op grond van door de betrokken lidstaten aan de Commissie voorgelegd bewijsmateriaal dat gebaseerd is op de beste beschikbare wetenschappelijke kennis en op objectieve, meetbare en vergelijkbare indicatoren zoals de ariditeitsindex in de zin van het Verdrag van de Verenigde Naties ter bestrijding van woestijnvorming in landen die te kampen hebben met ernstige droogte en/of woestijnvorming, met name in Afrika (12), gedefinieerd als de verhouding tussen de gemiddelde jaarlijkse neerslag en de gemiddelde jaarlijkse evapotranspiratie. Voor de toewijzing aan de lidstaten moet, in het licht van de ingediende bewijsstukken, de verhouding tussen de beschikbare hoeveelheid 50 Mt CO2-equivalent en de totale door die lidstaten gevraagde compensatiehoeveelheid in aanmerking worden genomen.

(15)

Om te zorgen voor eenvormige voorwaarden voor de uitvoering van de bepalingen van Verordening (EU) 2018/841 wat betreft de vaststelling van de jaarlijkse broeikasgasemissies en -verwijderingen voor elk jaar in de periode van 2026 tot en met 2029, vastgesteld op basis van een lineair traject dat uitloopt in het streefcijfer voor 2030 voor de lidstaten, en voor de vaststelling van gedetailleerde regels inzake de bewijsmethode betreffende de langetermijneffecten van klimaatverandering waarop de lidstaten geen vat hebben en betreffende de gevolgen van een uitzonderlijk groot aandeel organische bodems, moeten aan de Commissie uitvoeringsbevoegdheden worden toegekend. Die bevoegdheden moeten worden uitgeoefend in overeenstemming met Verordening (EU) nr. 182/2011 van het Europees Parlement en de Raad (13).

(16)

De governanceregels moeten zodanig worden vastgesteld dat vroegtijdige actie ter verwezenlijking van de tussentijdse klimaatdoelstelling van de Unie voor 2030 en de klimaatneutraliteitsdoelstelling van de Unie in de hele economie wordt bevorderd, in overeenstemming met het traject voor de jaren 2026 tot en met 2029 dat bij deze wijzigingsverordening is ingevoerd. De beginselen die zijn vastgesteld in Verordening (EU) 2018/842 moeten van overeenkomstige toepassing zijn, waarbij een vermenigvuldigingsfactor als volgt moet worden berekend: 108 % van het verschil tussen de begroting van een lidstaat voor 2026 tot en met 2029 en de overeenkomstige gerapporteerde nettoverwijderingen wordt opgeteld bij het door die lidstaat voor 2030 gerapporteerde cijfer. Bovendien moet bij de indiening van voorstellen door de Commissie voor de periode na 2030 rekening worden gehouden met eventuele tekorten die elke lidstaat tegen 2030 heeft opgebouwd.

(17)

De Unie en de lidstaten zijn partij bij het Verdrag betreffende toegang tot informatie, inspraak bij besluitvorming en toegang tot de rechter inzake milieuaangelegenheden (14) (het “Verdrag van Aarhus”) van de Economische Commissie voor Europa van de Verenigde Naties. Publieke toetsing en toegang tot de rechter zijn essentiële onderdelen van de democratische waarden van de Unie en instrumenten om de rechtsstaat te waarborgen.

(18)

Om snelle en doeltreffende maatregelen mogelijk te maken wanneer de Commissie vaststelt dat een lidstaat onvoldoende vooruitgang boekt in de richting van zijn streefcijfer voor 2030, rekening houdend met het traject, de begroting voor 2026 tot en met 2029 en de flexibiliteit in het kader van deze verordening, moet een mechanisme voor corrigerende maatregelen in werking treden om die lidstaat te helpen weer op het traject naar 2030 te komen, door ervoor te zorgen dat aanvullende maatregelen worden genomen die leiden tot meer nettobroeikasgasverwijderingen.

(19)

Hoe meer gebruik wordt gemaakt van monitoringstechnologie en hoe meer kennis er wordt opgedaan, hoe beter de broeikasgasinventarissen zullen zijn. Voor lidstaten die hun methode voor de berekening van emissies en verwijderingen verbeteren, moet een concept van methodologische aanpassing worden ingevoerd. De volgende punten kunnen bijvoorbeeld aanleiding geven tot een methodologische aanpassing: wijzigingen van de rapportagemethoden, nieuwe gegevens of correcties van statistische fouten, opname van nieuwe koolstofreservoirs of -gassen, herberekening van historische ramingen op basis van nieuw wetenschappelijk bewijs, in overeenstemming met de IPCC-richtsnoeren voor nationale broeikasgasinventarissen van 2006, opname van nieuwe rapportage-elementen en betere monitoring van natuurlijke verstoringen. Teneinde de milieu-integriteit te waarborgen, moet op de broeikasgasinventarisgegevens van een dergelijke lidstaat een methodologische aanpassing worden toegepast om het effect van de methodeveranderingen op de beoordeling van de collectieve verwezenlijking van het streefcijfer van de Unie voor 2030 te neutraliseren.

(20)

In Europa worden nationale bosinventarissen gebruikt om informatie te verstrekken voor de beoordeling van de ecosysteemdiensten van bossen. Het bosinventarismonitoringsysteem verschilt van land tot land, aangezien elk land zijn eigen bosinventarissysteem met zijn eigen methode heeft. In de nieuwe EU-bosstrategie voor 2030 wordt benadrukt dat er behoefte is aan strategische bosplanning in alle lidstaten op basis van betrouwbare monitoring en gegevens, transparante governance en gecoördineerde uitwisseling op Unieniveau. Daartoe heeft de Commissie aangekondigd dat zij voornemens is een wetgevingsvoorstel in te dienen om een Uniebreed geïntegreerd bosmonitoringskader vast te stellen.

(21)

Teneinde niet-essentiële onderdelen van de Verordeningen (EU) 2018/841 en (EU) 2018/1999 te wijzigen en aan te vullen, moet aan de Commissie de bevoegdheid worden overgedragen om overeenkomstig artikel 290 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie Verordening (EU) 2018/841 aan te vullen teneinde de regels vast te stellen voor de registratie en de nauwkeurige uitvoering van verrichtingen in het krachtens artikel 40 van Verordening (EU) 2018/1999 ingestelde Unieregister, en tot wijziging van bijlage V, deel 3, bij Verordening (EU) 2018/1999 door de lijst van categorieën bij te werken overeenkomstig de relevante Uniewetgeving. Het is van bijzonder belang dat de Commissie bij haar voorbereidende werkzaamheden tot passende raadplegingen overgaat, onder meer op deskundigenniveau, en dat die raadplegingen gebeuren in overeenstemming met de beginselen die zijn vastgelegd in het Interinstitutioneel Akkoord van 13 april 2016 over beter wetgeven (15). Met name om te zorgen voor gelijke deelname aan de voorbereiding van gedelegeerde handelingen ontvangen het Europees Parlement en de Raad alle documenten op hetzelfde tijdstip als de deskundigen van de lidstaten, en hebben hun deskundigen systematisch toegang tot de vergaderingen van de deskundigengroepen van de Commissie die zich bezighouden met de voorbereiding van de gedelegeerde handelingen.

(22)

In de mededeling van de Commissie van 17 september 2020 over een ambitieuzere klimaatdoelstelling voor Europa voor 2030 worden verschillende wegen en beleidsopties beschreven om de verruimde klimaatdoelstelling van de Unie voor 2030 te halen. Hierbij wordt benadrukt dat voor het bereiken van klimaatneutraliteit de inspanningen van de Unie in alle sectoren van de economie aanzienlijk moeten worden opgevoerd. Koolstofputten spelen een essentiële rol in de transitie naar klimaatneutraliteit in de Unie, en met name de landbouw-, de bosbouw- en de landgebruiksector kunnen in deze context een belangrijke bijdrage leveren. Wanneer de Commissie een beoordeling verricht van de werking van Verordening (EU) 2018/841 in het kader van de evaluatie die bij deze wijzigingsverordening wordt ingevoerd, en een verslag voorbereidt voor het Europees Parlement en de Raad, moet zij rekening houden met de huidige trends en toekomstige prognoses van broeikasgasemissies door de landbouw enerzijds en van emissies en verwijderingen van broeikasgassen uit bouwland, grasland en wetlands anderzijds, en moet zij regelgevingsopties onderzoeken om ervoor te zorgen dat deze in overeenstemming zijn met de doelstelling om broeikasgasemissiereducties op de lange termijn in alle sectoren van de economie tot stand te brengen overeenkomstig de klimaatneutraliteitsdoelstelling van de Unie en de tussentijdse klimaatdoelstellingen. Daarnaast moet de Commissie op een wetenschappelijk onderbouwde, betrouwbare en transparante wijze en ter waarborging van de veerkracht en het aanpassingsvermogen van de bossen op lange termijn, specifieke aandacht besteden aan de effecten van de leeftijdsstructuur van bossen, ook wanneer die gevolgen verband houden met specifieke oorlogs- of naoorlogse omstandigheden.

Rekening houdend met het belang van een billijke bijdrage van elke sector en het feit dat de transitie naar klimaatneutraliteit veranderingen in het gehele beleidsspectrum en een collectieve inspanning van alle sectoren van de economie en de samenleving vereist, zoals benadrukt in de Europese Green Deal, moet de Commissie in voorkomend geval wetgevingsvoorstellen indienen om het kader voor de periode na 2030 vast te stellen.

(23)

De verwachte antropogene veranderingen met betrekking tot broeikasgasemissies en -verwijderingen in het mariene en zoetwatermilieu kunnen aanzienlijk zijn en zullen naar verwachting in de toekomst variëren als gevolg van veranderingen in het gebruik, bijvoorbeeld als gevolg van de geplande uitbreiding van offshore-energie, de mogelijke verhoging van de aquacultuurproductie en de steeds sterkere natuurbescherming die nodig is om de doelstellingen van de EU-biodiversiteitsstrategie voor 2030 te verwezenlijken. Deze emissies en verwijderingen zijn thans niet opgenomen in de standaardrapportagetabellen van het UNFCCC. Volgend op de goedkeuring van de rapportagemethode moet de Commissie bij het uitvoeren van de evaluatie die is ingevoerd bij deze wijzigingsverordening, kunnen overwegen te rapporteren over de vooruitgang, de haalbaarheid van de analyse en de effecten van uitbreiding van de rapportage naar de mariene en zoetwatermilieus op basis van het recentste wetenschappelijke bewijsmateriaal over die fluxen.

(24)

Teneinde de klimaatneutraliteitsdoelstelling in 2050 te halen, en daarna te streven naar negatieve emissies, is het van het grootste belang dat broeikasgasverwijderingen binnen de Unie continu blijven toenemen, en tegelijkertijd bestendig blijven. Waar nodig kunnen technische oplossingen, zoals bio-energie met koolstofafvang en -opslag (“BECCS”), alsook op de natuur gebaseerde oplossingen voor het afvangen en opslaan van CO2-emissies noodzakelijk zijn. In het bijzonder moeten individuele landbouwers, land- en boseigenaren of bosbeheerders worden aangemoedigd om meer koolstof op hun land en in hun bossen op te slaan, waarbij prioriteit wordt gegeven aan ecosysteemgerichte benaderingen en biodiversiteitvriendelijke praktijken, zoals bosbouwpraktijken die dicht bij de natuur staan, herbebossing, het herstel van de koolstofvoorraden in bossen, uitbreiding van het agrobosbouwareaal, koolstofvastlegging in de bodem en herstel van wetlands, alsook andere innovatieve oplossingen. Met dergelijke stimulansen worden, in volledige overeenstemming met milieubeginselen waarmee de biodiversiteit en de circulaire economie worden bevorderd, de klimaatmitigatie en de algehele emissiereductie in alle sectoren van de bio-economie verbeterd, onder meer door het gebruik van duurzame geoogste houtproducten. Er moet kunnen worden overwogen om een proces op te zetten teneinde duurzame koolstofopslagproducten op te nemen in het toepassingsgebied van Verordening (EU) 2018/841 in het kader van de evaluatie die bij deze wijzigingsverordening is ingevoerd. Zo kan dan worden gezorgd voor samenhang met andere milieudoelstellingen van de Unie en met de IPCC-richtsnoeren.

(25)

Gezien het belang van het verlenen van financiële steun aan land- en boseigenaren of -beheerders om de in deze wijzigingsverordening uiteengezette streefcijfers te halen, moet de Commissie bij de beoordeling van de ontwerpactualiseringen van de laatst gemelde geïntegreerde nationale energie- en klimaatplannen uit hoofde van Verordening (EU) 2018/1999 ervoor zorgen dat de financiële steun, met inbegrip van het relevante aandeel van de opbrengsten uit de veiling van EU-ETS-emissierechten krachtens Richtlijn 2003/87/EG en die voor LULUCF worden gebruikt, gericht is op beleidslijnen en maatregelen die zijn toegesneden op de verwezenlijking van de in deze wijzigingsverordening vastgestelde begrotingen en streefcijfers van de lidstaten. Bij haar beoordeling moet de Commissie bijzondere aandacht besteden aan de bevordering van ecosysteemgerichte benaderingen en de noodzaak om de duurzaamheid van aanvullende broeikasgasverwijderingen veilig te stellen, rekening houdend met de bestaande wetgeving.

(26)

De vaststelling van het streefcijfer van de Unie voor 2030 is gebaseerd op de door de lidstaten gerapporteerde inventarisgegevens voor de jaren 2016, 2017 en 2018. De deugdelijkheid van de ingediende inventarisrapporten is erg belangrijk. Daarom moeten de door de lidstaten toegepaste methoden worden geverifieerd indien de nettoverwijderingen voor de jaren 2016, 2017 en 2018 aanzienlijk zijn gedaald. In overeenstemming met het transparantiebeginsel en om het vertrouwen in de voortgang van de rapportage te vergroten, moeten de resultaten van die verificaties openbaar worden gemaakt. Op basis van die verificaties moet de Commissie in voorkomend geval voorstellen doen om ervoor te zorgen dat de Unie op koers blijft om haar 310 Mt nettoverwijderingsdoelstelling te halen.

(27)

Met het oog op de vaststelling van het traject voor de lidstaten voor de periode 2026 tot en met 2029, moet de Commissie een algehele evaluatie uitvoeren om de broeikasgasinventarisgegevens voor de jaren 2021, 2022 en 2023 te verifiëren. Daartoe moet in 2025 een algehele evaluatie worden uitgevoerd als aanvulling op de algehele evaluaties die de Commissie overeenkomstig artikel 38 van Verordening (EU) 2018/1999 in 2027 en 2032 moet uitvoeren.

(28)

De per lidstaat in bijlage II bij Verordening (EU) 2018/841 vermelde waarden voor kroonbedekking moeten worden afgestemd op de aan het UNFCCC gerapporteerde waarden of op voorzienbare bijstellingen van die waarden.

(29)

Als gevolg van de invoering van de op rapportage gebaseerde streefcijfers naar aanleiding van deze wijzigingsverordening, moeten broeikasgasemissies en -verwijderingen nauwkeuriger worden geraamd. Bovendien moet overeenkomstig de EU-biodiversiteitsstrategie voor 2030, de mededeling van de Commissie van 20 mei 2020 over de “van boer tot bord”-strategie voor een eerlijk, gezond en milieuvriendelijk voedselsysteem, de Nieuwe EU-bosstrategie voor 2030, de EU-bodemstrategie voor 2030, de mededeling van de Commissie van 15 december 2021 over duurzame koolstofcycli, Richtlijn (EU) 2018/2001 van het Europees Parlement en de Raad (16) en de mededeling van de Commissie van 24 februari 2021“Een klimaatveerkrachtig Europa tot stand brengen — de nieuwe EU-strategie voor aanpassing aan de klimaatverandering”, land beter worden gemonitord, waarmee in de hele Unie zal worden bijgedragen aan het beschermen en vergroten van de bestendigheid van op de natuur gebaseerde koolstofverwijderingen. De monitoring en de rapportage van emissies en verwijderingen moeten worden verbeterd, in voorkomend geval met behulp van geavanceerde technologieën die in het kader van Unieprogramma’s zoals Copernicus beschikbaar zijn en digitale gegevens die in het kader van het gemeenschappelijk landbouwbeleid worden verzameld, met toepassing van de gelijktijdige groene en digitale transitie.

(30)

Er moeten bepalingen inzake de inventarisatie en monitoring, zowel ter plaatse als met gebruikmaking van remote sensing, worden ingevoerd om de lidstaten in staat te stellen te beschikken over expliciete geografische informatie voor het aanwijzen van prioritaire gebieden die kunnen bijdragen aan klimaatactie. Als onderdeel van een algemene verbetering van de monitoring, rapportage en verificatie moeten de werkzaamheden ook gericht zijn op het harmoniseren en verfijnen van databanken van activiteiten en emissiefactoren om de broeikasgasinventarissen te verbeteren.

(31)

Daar de doelstellingen van deze verordening, met name de aanpassing, in het licht van Verordening (EU) 2021/1119, van de toezeggingen van de lidstaten voor de LULUCF-sector die bijdragen tot het verwezenlijken van de doelstellingen van de Overeenkomst van Parijs en het behalen van het Uniestreefcijfer inzake de broeikasgasemissiereductie in de periode van 2021 tot en met 2030, niet voldoende door de lidstaten kunnen worden verwezenlijkt, maar vanwege de omvang en de gevolgen ervan beter door de Unie kunnen worden verwezenlijkt, kan de Unie, overeenkomstig het in artikel 5 VEU neergelegde subsidiariteitsbeginsel, maatregelen nemen. Overeenkomstig het in hetzelfde artikel neergelegde evenredigheidsbeginsel gaat deze verordening niet verder dan nodig is om deze doelstellingen te verwezenlijken.

(32)

De Verordeningen (EU) 2018/841 en (EU) 2018/1999 moeten daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd,