(1)

Verordening (EU) 2016/429 bevat regels betreffende de verplichting van de exploitanten inzake registratie van aquacultuurinrichtingen, en de verplichtingen van exploitanten van aquacultuurinrichtingen en vervoerders van waterdieren inzake documentatie. Bovendien bepaalt die verordening dat de Commissie uitvoeringsbepalingen kan vaststellen met betrekking tot de soorten aquacultuurinrichtingen die door de lidstaten kunnen worden vrijgesteld van de registratieverplichting omdat zij geen significant risico op verspreiding van in de lijst opgenomen ziekten of nieuwe ziekten inhouden, alsmede uitvoeringsbepalingen betreffende de soorten aquacultuurinrichtingen en vervoerders van waterdieren die door de lidstaten kunnen worden vrijgesteld van de verplichting om bepaalde soorten documentatie bij te houden. Het is derhalve passend bij deze verordening dergelijke regels vast te stellen. Aangezien Gedelegeerde Verordening (EU) 2020/691 (2) van de Commissie is vastgesteld in het kader van Verordening (EU) 2016/429 en regels vaststelt voor waterdieren, moeten de definities van die gedelegeerde verordening ook gelden voor de toepassing van deze verordening.

(2)

De definitie van “inrichting” in artikel 4, punt 27, van Verordening (EU) 2016/429 is ruim, evenals de definitie van “aquacultuur” in punt 6 van dat artikel. Het is derhalve passend dat de bij artikel 175, lid 2, van die verordening aan de Commissie verleende bevoegdheid wordt aangewend om de lidstaten toe te staan bepaalde soorten aquacultuurinrichtingen die geen significant risico vormen, vrij te stellen van de verplichting tot registratie door de bevoegde autoriteit.

(3)

Bepaalde aquacultuurinrichtingen die gesloten voorzieningen zijn of die niet rechtstreeks afvalwater in natuurlijke wateren lozen, vormen een gering risico op verontreiniging van open wateren. Wanneer rekening wordt gehouden met nog andere factoren, zoals verplaatsingen van waterdieren van en naar de aquacultuurinrichting en de soorten, categorieën en het aantal gehouden dieren, kunnen sommige van deze aquacultuurinrichtingen worden geacht geen significant risico op verspreiding van ziekten te vormen en kunnen zij daarom door de lidstaten van de registratieverplichting worden vrijgesteld.

(4)

Waterdieren voor sierdoeleinden worden vaak als gezelschapsdier gehouden in andere ruimten dan huishoudens. Die ruimten vallen onder de definitie van “inrichting” in artikel 4, punt 27), van Verordening (EU) 2016/429. Ook ruimten waar aquacultuurdieren voor gezondheidszorg en andere soortgelijke doeleinden worden gehouden, vallen onder de definitie van “inrichting”. Aquacultuurdieren worden ook vaak tentoongesteld in restaurants in afwachting van de aankoop ervan voor menselijke consumptie en soms ook in vijvers of waterbekkens in huishoudens in afwachting van menselijke consumptie. Als dergelijke aquacultuurinrichtingen gesloten voorzieningen zijn of niet rechtstreeks afvalwater in natuurlijke wateren lozen en geen aquacultuurdieren verplaatsen, vormen zij geen significant risico en moeten de lidstaten deze inrichtingen daarom van de registratieverplichting kunnen vrijstellen.

(5)

In bepaalde gevallen moet, afhankelijk van het type aquacultuurvoorziening in kwestie, ook aan aanvullende vereisten worden voldaan om de risico’s op ziekten te beperken en de vrijstelling van de registratieverplichting mogelijk te maken. Zo moeten kleinhandelszaken die siersoorten verkopen aan individuele houders van gezelschapsdieren, recreatievoorzieningen of huishoudens waar aquacultuurdieren als eindbestemming buiten in vijvers of waterbekkens worden gehouden, rechtstreeks worden bevoorraad door een aquacultuurinrichting die overeenkomstig Verordening (EU) 2016/429 is erkend, om door de lidstaten van de registratieverplichting te kunnen worden vrijgesteld.

(6)

Aquacultuurinrichtingen die bestaan uit netkooien of andere structuren waar voorheen wilde waterdieren tijdelijk in natuurlijke wateren werden gehouden, in dezelfde epidemiologische eenheid als die waarin zij zijn gevangen en in afwachting van het verzamelen voor menselijke consumptie, vormen ook geen significant ziekterisico en kunnen door de lidstaten van de registratieverplichting worden vrijgesteld.

(7)

Documentatie is belangrijk voor de traceerbaarheid van aquacultuurdieren. In bepaalde omstandigheden kunnen exploitanten echter vrijstelling krijgen van de verplichting om dergelijke documentatie bij te houden wanneer het risico dat verbonden is aan een bepaalde soort aquacultuurinrichting laag is. Overeenkomstig artikel 173 van Verordening (EU) 2016/429 geregistreerde aquacultuurinrichtingen die geen aquacultuurdieren naar andere aquacultuurinrichtingen verplaatsen of in het wild uitzetten, vormen een lager risico dan inrichtingen die overeenkomstig de artikelen 176 of 177 van die verordening moeten worden erkend. De lidstaten kunnen die geregistreerde aquacultuurinrichtingen derhalve vrijstellen van de verplichting om bepaalde documentatie bij te houden.

(8)

De lidstaten kunnen ook vervoerders van bepaalde categorieën waterdieren die op een bioveilige wijze worden vervoerd, vrijstellen van de verplichting om bepaalde documentatie bij te houden. Deze verordening moet de categorieën waterdieren en de bijzonderheden van de voorwaarden waaronder zij moeten worden vervoerd, alsmede de documentatieverplichtingen waarvan zij zijn vrijgesteld, vaststellen.

(9)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor planten, dieren, levensmiddelen en diervoeders,