(1)

Betrouwbare en correcte beoordeling van en informatie over de milieuprestatie van producten en organisaties is essentieel voor de besluitvorming op milieugebied van een breed scala van actoren.

(2)

Met behulp van de methoden voor de berekening van de milieuvoetafdruk van producten en de milieuvoetafdruk van organisaties (hierna “milieuvoetafdrukmethoden” genoemd) kunnen bedrijven hun milieuprestatie meten en bekendmaken en zo de concurrentie op de markt aangaan op basis van betrouwbare milieugegevens. De methoden bevatten gedetailleerde instructies voor het modelleren en berekenen van de milieueffecten van producten en organisaties. De milieuvoetafdrukmethoden zijn gebaseerd op bestaande, internationaal aanvaarde werkwijzen, indicatoren en regels.

(3)

In 2013 heeft de Commissie Aanbeveling 2013/179/EU van de Commissie (1) aangenomen om het gebruik van gemeenschappelijke methoden voor het meten en bekendmaken van de milieuprestatie van producten en organisaties gedurende hun levenscyclus te bevorderen. Hierin wordt de lidstaten, bedrijven, particuliere organisaties en de financiële gemeenschap aanbevolen deze methoden te gebruiken en de aanbeveling bevat twee bijlagen waarin de voorgestelde methoden zijn vastgelegd.

(4)

De Commissie heeft een kader vastgesteld om de milieuvoetafdrukmethoden verder te ontwikkelen, waarin via een proefperiode een breed scala aan belanghebbenden hebben deelgenomen, met inbegrip van het bedrijfsleven, en met name kleine en middelgrote ondernemingen (kmo’s).

(5)

Tijdens de proefperiode, die van 2013 tot 2018 liep, hebben de belanghebbenden door hun actieve deelname de ontwikkeling van productspecifieke regels (regels voor de milieuvoetafdruk van een productcategorie — PEFCR’s) en sectorspecifieke regels (regels voor de milieuvoetafdruk van een organisatiesector — OEFSR’s) getest; dit heeft geleid tot de voltooiing van 19 PEFCR’s en 2 OEFSR’s.

(6)

De milieuvoetafdrukmethoden werden ook op een aantal technische gebieden geactualiseerd, zoals: 1) toepassing van het materialiteitsbeginsel (“doe iets waar het iets uitmaakt”); 2) de definitie van een benchmark die beantwoordt aan het milieuvoetafdrukprofiel van de gemiddelde productie op de markt, ook representatief product / representatieve organisatie genoemd; 3) overeenkomsten over de modellering van sleutelaspecten betreffende klimaatverandering, elektriciteit, vervoer, infrastructuur en apparatuur, verpakking, einde van de levensduur en landbouw; 4) de opname van normalisering en weging; 5) richtsnoeren over hoe men biodiversiteit kan opnemen als aanvullende milieu-informatie; 6) verbetering van bepaalde effectbeoordelingsmethoden, met bijzondere aandacht voor de toxiciteitsgerelateerde methoden (toxiciteit voor de mens – kankereffecten; toxiciteit voor de mens – andere effecten dan kanker; ecotoxiciteit van zoet water, watergebruik, landgebruik, hulpbronnen en fijn stof); 7) het definiëren van kenmerkende factoren op basis van Reach-gegevens; 8) en een gids over gegevenssets die voldoen aan de in de milieuvoetafdrukmethoden vastgestelde vereisten.

(7)

De resultaten van de proefperiode werden gepresenteerd in het werkdocument van de diensten van de Commissie uit 2019 over “Sustainable Products in a Circular Economy – Towards an EU Product Policy Framework contribution to the Circular Economy” (Duurzame producten in een circulaire economie – Naar een EU-beleidskader voor producten dat bijdraagt tot de circulaire economie) (2). In datzelfde werkdocument werd ook melding gemaakt van mogelijke toepassingen van de milieuvoetafdrukmethoden in beleidsontwikkeling op EU-niveau. Sinds 2019, en na een verzoek om reacties gericht aan het bedrijfsleven, ging de Commissie voort met de ontwikkeling van nieuwe regels voor de milieuvoetafdruk van een productcategorie.

(8)

In de conclusies van de Raad van oktober 2019 (3) werden het testen van de EU-milieuvoetafdrukmethodiek en alle initiatieven ter ondersteuning van de bekendmaking van milieueffecten op basis van het proefproject inzake de milieuvoetafdruk geprezen.

(9)

Het doel van de Europese Green Deal (4) is sectoren te mobiliseren voor een schone en circulaire economie en hierin wordt onderstreept dat om kopers in staat te stellen duurzamere beslissingen te nemen en het risico van “groenwassen” te beperken betrouwbare, vergelijkbare en verifieerbare informatie nodig is.

(10)

In haar mededeling “Een nieuw actieplan voor een circulaire economie – Voor een schoner en concurrerender Europa” (5) legt de Commissie er de nadruk op dat ondernemingen hun milieuclaims zouden moeten onderbouwen met behulp van de methoden voor het meten en bekendmaken van de milieuvoetafdruk van producten en van organisaties en zegt zij toe de integratie van deze methoden in de EU-milieukeur te testen.

(11)

In de mededeling “Nieuwe consumentenagenda – De weerbaarheid van de consument versterken met het oog op duurzaam herstel” (6) wordt gesteld dat om meer vrijwillige bedrijfsmaatregelen te stimuleren, de Commissie van plan is samen te werken met marktdeelnemers om hen ertoe aan te moedigen vrijwillige toezeggingen te doen om de milieuvoetafdruk van hun bedrijf aan de consument bekend te maken, hun duurzaamheid te verbeteren en hun impact op het milieu te verkleinen.

(12)

In de conclusies van de Raad van december 2020 wordt gesteld dat het meten en bekendmaken van de milieuvoetafdruk van een product potentieel één onderliggende methode is voor verschillende productbeleidsinstrumenten in de EU en het kader voor duurzame producten, waarbij ook moet worden gekeken naar andere geschikte methoden.

(13)

Het gebruik van de milieuvoetafdrukmethoden wordt al beoogd in het kader van EU-beleid en -wetgeving, zoals de taxonomieverordening (7), het initiatief inzake duurzame batterijen (8) en de “Green Consumption Pledge” (9) (belofte inzake groene consumptie).

(14)

Gezien van deze ontwikkelingen moet Aanbeveling 2013/179/EU van de Commissie worden geactualiseerd zodat de technische ontwikkelingen van de proeffase, met name de ontwikkeling van categorie- en sectorvoorschriften, daarin worden verwerkt en aldus een solide basis bieden voor verdere beleidsontwikkeling en -uitvoering. De aanbeveling moet bedrijven in staat stellen hun milieuprestatie aan de hand van betrouwbare, verifieerbare en vergelijkbare informatie te berekenen en andere actoren (zoals overheden, ngo’s, zakenpartners) in staat stellen toegang tot die informatie te krijgen. Bovendien moet hiermee de ontwikkeling van een Europese milieuvoetafdrukkendatabank sterker worden gestimuleerd.

(15)

Kmo’s beschikken wellicht niet over de deskundigheid en de middelen om op de vraag in te gaan naar informatie over de milieuprestatie gedurende de levenscyclus. Daarom moeten kmo’s bijstand krijgen, niet alleen van de Commissie, maar ook van de lidstaten en van brancheorganisaties.

(16)

Naarmate er nieuwe, internationaal overeengekomen benaderingen ontstaan, wordt verwacht dat deze milieuvoetafdrukmethoden worden geactualiseerd zodat hierin nieuwe indicatoren of modelleringsregels worden verwerkt. Deze aspecten worden besproken in de deskundigengroep van de Commissie over de technische adviesgroep Milieuvoetafdruk. Momenteel worden effecten in verband met biodiversiteit besproken.

(17)

Zoals in het nieuwe actieplan voor de circulaire economie aangekondigd, zal de Commissie de ontwikkeling onderzoeken van een regelgevingskader voor de certificering van de verwijdering van koolstof op basis van een robuuste en transparante koolstofboekhouding om de echtheid van de verwijderingen van koolstof te monitoren en te verifiëren. Dit kader zal worden ontwikkeld in wederzijdse synergie en samenhang met de milieuvoetafdrukmethode en zal waar nodig tot uiting komen in latere actualiseringen van deze aanbeveling.

(18)

Hoewel in deze aanbeveling de nadruk op milieueffecten ligt, spelen in de mondiale context zorgen over economische en sociale effecten, waaronder arbeidsomstandigheden, een steeds belangrijkere rol. De Commissie zal deze ontwikkelingen en andere internationale methodologieën op de voet blijven volgen, alsmede methoden om de milieu-, sociale en economische effecten te analyseren van de toeleveringsketens van producten die in de EU worden afgenomen en die in de hele toeleveringsketen in derde landen effecten hebben.

(19)

Deze aanbeveling vervangt Aanbeveling 2013/179/EU van de Commissie,