30.7.2013   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 218/53

—

onderstreept dat dit nieuwe MAP ervoor moet zorgen dat de milieukeuzes van de EU duidelijk en voorspelbaar genoeg zijn, met name voor lokale en regionale overheden;

—

wijst erop dat er nog enkele hobbels moeten worden genomen, de verschillen tussen de lidstaten moeten worden weggewerkt en moet worden gestreefd naar de volledige naleving van de milieuwetgeving op alle bestuursniveaus, teneinde het milieu en de volksgezondheid te verbeteren, een gelijk speelveld en rechtszekerheid tot stand te brengen en marktverstoringen te voorkomen, en beveelt in zijn advies tal van concrete maatregelen aan die, met het oog hierop, in het 7e MAP zouden moeten worden opgenomen;

—

onderstreept de noodzaak van goede effectbeoordelingen en verzoekt de Europese Commissie de gegevens van de effectbeoordelingen aantoonbaar en controleerbaar mee te nemen bij de herziening van bestaande wetgeving of de opstelling van nieuwe voorstellen;

—

zou graag zien dat de sectorale EU-milieuwetgeving (met EU-grenswaarden) wordt afgestemd op het EU-emissiebeleid (EU-bronmaatregelen), zodat een holistische aanpak ontstaat die coördinatie tussen deze maatregelen en de doelstellingen en tijdpaden van sectorale milieurichtlijnen mogelijk maakt;

—

is verheugd dat de duurzaamheid van steden een van de 'prioritaire doelstellingen' van het 7e MAP is en dringt aan op minimale duurzaamheidscriteria, waaraan de meeste steden in de EU zouden moeten voldoen; de indicatoren moeten in nauwe samenwerking met lokale autoriteiten, en met milieu- en statistische autoriteiten, worden ontwikkeld;

—

stelt vast dat het programma op lokaal niveau ambitieuzer zou moeten zijn: het zou initiatieven als het Burgemeestersconvenant moeten uitbreiden tot andere onderdelen van het Stappenplan voor efficiënt hulpbronnengebruik in Europa; het zelfde geldt voor de prijs „Groene hoofdstad van Europa”.

Rapporteur

José Macário CORREIA (PT/EVP), burgemeester van Faro

Referentiedocument

Voorstel voor een besluit van het Europees Parlement en de Raad inzake een nieuw algemeen milieuactieprogramma voor de Europese Unie voor de periode tot en met 2020 — „Goed leven, binnen de grenzen van onze planeet” —

COM(2012) 710 final

1.

herinnert eraan dat de zes milieuactieprogramma's die tot nu toe van kracht waren, belangrijk zijn geweest in die zin dat ze de steeds prominentere rol van het Europese milieubeleid hebben belicht en de samenhang van het milieubeleid als onlosmakelijk onderdeel van het Europese integratieproces hebben trachten te verzekeren, maar er niet in zijn geslaagd een oplossing te bieden voor veel Europese milieuproblemen omdat de politieke wil ontbreekt om maatregelen te nemen.

2.

Het 6e milieuactieprogramma, dat ook een ondertitel had („Milieu 2010: Onze toekomst, onze keuze”) en op 22 juli 2012 afliep, was bedoeld als het concrete milieubeleid van de EU-duurzaamheidsstrategie uit 2001; de Lissabonstrategie zou de component voor het economisch beleid zijn.

3.

In dit programma werden de prioriteiten van de Europese Unie tot 2012 vastgesteld op basis van vier actieterreinen: klimaatverandering, natuur en biodiversiteit, milieu en gezondheid, en duurzaam beheer van natuurlijke hulpbronnen en afvalstoffen. De Commissie heeft echter de duurzaamheidsstrategie stilzwijgend in de vergetelheid doen belanden.

4.

De Europa 2020-strategie wordt nu als het nieuwe politieke en strategische instrument gezien. Het milieubeleid moet in het kader van dit kerninitiatief van de strategie, getiteld „Efficiënt gebruik van hulpbronnen”, worden gecoördineerd, maar mag niet als onderdeel van de Europa 2020-strategie worden beschouwd; het is een autonome, algemene strategische doelstelling die op de duurzame ontwikkeling van de Europese Unie tegen 2050 is gericht.

5.

Het CvdR benadrukt dat er zo spoedig mogelijk een 7e milieuactieprogramma (7e MAP) vastgesteld moet worden om de samenhang van het EU-milieubeleid te waarborgen en om richting te geven aan de toekomstige ontwikkeling op dit belangrijke beleidsterrein. Het onderstreept dat dit nieuwe MAP ervoor moet zorgen dat de milieukeuzes van de EU duidelijk en voorspelbaar genoeg zijn, met name voor lokale en regionale overheden (1).

6.

Het is eveneens van prioritair belang dat de concrete resultaten van de Conferentie van de Verenigde Naties over duurzame ontwikkeling (UNCSD 2012) worden meegenomen in de acties op lokaal, regionaal, nationaal, Europees, internationaal en mondiaal niveau.

7.

de vooruitgang die tot dusver is geboekt — met name in de vorm van een forse daling van de uitstoot van schadelijke stoffen in lucht en water, een beter en efficiënter beheer van het afval en een afname van schadelijke chemische stoffen — weliswaar positief kan worden genoemd, maar dat er nog tal van doelstellingen op het gebied van luchtvervuiling, stadsmilieu, biodiversiteit, de werking van het ecosysteem en een duurzaam gebruik van natuurlijke hulpbronnen niet zijn gehaald;

8.

ondanks de consolidatie van de milieuwetgeving in het afgelopen decennium, de lidstaten en de Commissie niet altijd conform het programma hebben gehandeld, zodat er nog enkele hobbels moeten worden genomen, de verschillen tussen de lidstaten moeten worden weggewerkt en moet worden gestreefd naar de volledige naleving van de milieuwetgeving op alle bestuursniveaus voor wat betreft de bestrijding van luchtverontreiniging, water- en afvalwaterverwerking, afvalbeheer en natuurbehoud, teneinde het milieu en de volksgezondheid te verbeteren, een gelijk speelveld en rechtszekerheid tot stand te brengen en marktverstoringen te voorkomen;

9.

er na afloop van het 6e milieuactieprogramma nog tal van milieuactiegebieden zijn die niet of nauwelijks aan bod zijn gekomen, zoals:

10.

in het nieuwe programma duidelijk en ondubbelzinnig wordt beschreven met welke milieu-uitdagingen de EU geconfronteerd wordt, zoals de versnelde klimaatverandering, de verslechtering van het ecosysteem, de overschrijding van de grenzen van de stikstofkringloop en de toenemende overexploitatie van natuurlijke hulpbronnen;

11.

aandacht wordt besteed aan de Verklaring van de Conferentie van de Verenigde Naties over duurzame ontwikkeling (VN-Rio+20-conferentie) van 22 juni 2012, waarin de nadruk wordt gelegd op een inclusieve, groene economie, alsmede aan de doelstellingen voor een duurzame ontwikkeling na 2015 en aan de bijdrage van de lokale en regionale overheden aan de Top van Rio (2);

12.

er wordt voorzien in concrete doelstellingen. Het CvdR verwelkomt het ambitieniveau van het zevende MAP, maar vraagt zich af of deze ambities realiseerbaar zijn en hoe deze ambities zullen worden gehaald. Er wordt gerefereerd aan reeds bestaande beleidspapers en roadmaps. Echter in deze documenten ontbreken vaak praktische zaken rond de uitvoering zoals tijdpaden en tussendoelen. Het CvdR is van mening dat nieuwe ambities haalbaar moeten zijn. Het vaststellen van onhaalbare ambities komt de geloofwaardigheid van het EU-milieubeleid niet ten goede. Bij het formuleren van nieuwe EU-milieudoelstellingen moet daarom duidelijk zijn dat deze doelen haalbaar zijn en waar nodig worden voorzien in een parallel EU-bronbeleid in de relevante sectoren. De voorstellen dienen een duidelijk tijdpad te hebben (met einddoel, tussendoelen en tussentijdse evaluaties) dat gekoppeld is aan passende maatregelen. Het CvdR verzoekt daarom dat er wordt voorzien in concrete en waar mogelijk kwantificeerbare doelstellingen voor 2020 alsook in een duidelijke, ambitieuze visie op en tussentijdse streefcijfers voor het milieu in de periode tot 2050, om iedereen een hoge levensstandaard en welzijn te bieden binnen de grenzen van wat veilig is voor het milieu;

13.

de ervaringen vanuit de lidstaten worden meegenomen bij de herziening of de ontwikkeling van nieuwe EU-wetgeving. Hiervoor is het noodzakelijk dat de stadia in de ontwikkeling van EU-recht beter op elkaar worden afgestemd. De ontwikkeling van EU-recht kent vijf stadia: voorbereiding, besluitvorming, implementatie in nationale wetgeving, toepassing door (nationale) rechters en terugkoppeling van ervaringen in lidstaten. De verbindingen van de eerste naar de ondergelegen stadia verlopen redelijk, maar het is onduidelijk hoe de ervaringen vanuit de lidstaten en regionale en lokale overheden (vijfde stadium) worden meegenomen bij de ontwikkeling van nieuw EU-recht (eerste stadium). Het CvdR verzoekt de Europese Commissie deze ervaringen aantoonbaar en controleerbaar mee te nemen bij het opstellen van nieuwe voorstellen;

14.

de Europese Commissie eerst de bestaande wetgeving tegen het licht houdt en op basis hiervan een effectbeoordeling maakt. De gegevens van de effectbeoordelingen moeten bij de herziening van bestaande wetgeving of de opstelling van nieuwe voorstellen aantoonbaar en controleerbaar worden meegenomen. Het CvdR onderstreept de noodzaak van goede effectbeoordelingen. Hierdoor wordt vroeg in het besluitvormingsproces duidelijk dat:

15.

de wijze waarop de Europese Commissie haar voorstellen publiceert eventueel wordt aangepast. Tijdens de uitvoering van het 6e MAP werden de effectbeoordelingen, de thematische strategieën en de wetsvoorstellen gelijktijdig gepubliceerd. Om bovenstaande aandachtspunten te kunnen meenemen stelt het CvdR de volgende werkwijze en het volgende tijdpad voor:

16.

er wordt voorzien in concrete doelstellingen voor 2020 alsook in een duidelijke, ambitieuze visie op het milieu in 2050, om iedereen een hoge levensstandaard en welzijn te bieden binnen de grenzen van wat veilig is voor het milieu;

17.

de doelstellingen van het 7e MAP volledig tot uiting komen in het meerjarig financieel kader na 2013 en de Europa 2020-strategie, en er rekening wordt gehouden met het feit dat, de belangrijkste beslissingen met grote gevolgen voor het milieu op andere terreinen kunnen worden genomen voordat het 7e MAP wordt goedgekeurd. De financiering van milieudoelstellingen — in synergie met LIFE — en de volledige integratie van milieubescherming moeten nl. een belangrijk onderdeel vormen van het meerjarig financieel kader 2014-2020, van de hervorming van het gemeenschappelijk landbouwbeleid (GLB), van het gemeenschappelijk visserijbeleid (GVB), van het cohesiebeleid en van Horizon 2020;

18.

het juiste kader wordt geboden voor een adequate financiering, met inbegrip van financiering van innovatie, onderzoek en ontwikkeling, door gebruik te maken van marktinstrumenten en betalingen voor ecosysteemdiensten;

er duidelijk en op adequate wijze ondersteuning wordt geboden aan de lokale en regionale bestuursorganen die de wetgeving uitvoeren, om te bereiken dat zij zich gegarandeerd zullen inzetten voor betere resultaten op het gebied van milieu en volksgezondheid, het beleid inzake chemische stoffen en met name de doelstellingen die worden omschreven in het Stappenplan voor efficiënt hulpbronnengebruik in Europa, de Routekaart naar een koolstofarme economie en de biodiversiteitsstrategie voor 2020, middels de invoering van streefcijfers en indicatoren voor energie-efficiëntie in de jaarlijkse groeianalyse en de nationale hervormingsprogramma's van de lidstaten.

19.

De prioriteiten van het zevende milieuactieprogramma voor het Europees milieubeleid moeten op drie hoofdlijnen zijn gericht:

Het Comité is dan ook ingenomen met de negen doelstellingen die in het Commissievoorstel worden aangegeven.

Om het natuurlijk kapitaal van Europa te waarborgen moet worden gezorgd voor een betere uitvoering van de maatregelen en acties in het kader van de biodiversiteitsstrategie van de EU voor 2020, ter bescherming en verbetering van bossen en om de lozing van stedelijk en industrieel afvalwater, mestgebruik en luchtverontreiniging die verantwoordelijk is voor eutrofiëring, terug te brengen.

20.

Het is eveneens van belang dat de kaderrichtlijn water en de kaderrichtlijn mariene strategie integraal worden toegepast.

21.

Met het oog op de uitvoering van deze maatregelen is het noodzakelijk dat er betere milieu-inspecties en -controles worden verricht. De aanbeveling betreffende minimumcriteria voor milieu-inspecties in de lidstaten (2001/331/EG) is dan ook van fundamenteel belang voor alle lidstaten, zodat de inspecteurs in elke lidstaat over structurele en samenhangende richtsnoeren beschikken voor de uitvoering van hun milieu-inspecties.

22.

Het bestaande rechtskader moet worden versterkt zodat de EU de bevoegdheid heeft om ervoor te zorgen dat de milieu-inspecties en toezichtssystemen op lokaal en regionaal niveau in belangrijke mate consistent, coherent en efficiënt zijn, teneinde een uniforme toepassing van de Europese milieuwetgeving te waarborgen en een gelijk speelveld voor alle ondernemingen op de interne markt te creëren.

23.

Er moet een betere klachtenafhandeling komen en ook de bemiddelingsmechanismen op lokaal, regionaal en nationaal niveau moeten worden verbeterd.

24.

Voorts dient het opzetten van informatiesystemen op nationaal niveau te worden ondersteund om informatie te kunnen verspreiden over de effectieve uitvoering van de EU-milieuwetgeving.

25.

Het is ook zaak tripartiete partnerschapsovereenkomsten te sluiten tussen de Europese Commissie, de lidstaten en de lokale en regionale overheden om de uitvoering van specifieke milieuwetgeving te verbeteren en specifieke of grensoverschrijdende milieuproblemen op te lossen.

26.

De wetenschappelijke onderbouwing van het milieubeleid moet worden verbeterd — met name waar het gaat om het begrip van de functies van ecosystemen (energie-, water- en materiaalcycli en de daarmee samenhangende functies die bodem, water en het lokale klimaat duurzaam vervullen) — en de verzameling, het beheer en de uitwisseling van milieugegevens en -informatie moeten toegankelijker en eenvoudiger worden, onderling beter worden afgestemd en worden gemoderniseerd. Daarnaast moeten ook de instrumenten voor het voorspellen, inschatten en beheren van milieurisico's en het zo snel mogelijk dichten van bestaande kennislacunes worden aangepast. Onderzoekers moeten op dit gebied beslist (met behulp van beurzen) worden aangemoedigd en waar mogelijk als deskundige worden betrokken bij de oplossing van lokale of regionale milieuproblemen. Hierbij moet worden voorkomen dat er nog meer rompslomp ontstaat door bijkomende toezicht- en controleregels. In plaats daarvan is het zaak om gerichte prioriteiten te stellen en daarbij gebruik te maken van synergie met bestaande toezichtregels.

27.

Om een efficiënt gebruik van hulpbronnen en lage koolstofemissies te waarborgen is het essentieel dat het Klimaat- en Energiepakket van de EU voor 2020 en de afvalwetgeving integraal worden toegepast, en dat voor een juiste omzetting, uitvoering en toepassing van de milieuwetgeving in alle lidstaten wordt gezorgd; daarvoor moeten speciale teams op lokaal en regionaal niveau worden opgezet.

28.

Tegelijkertijd moeten de barrières voor de eengemaakte markt voor milieuvriendelijke recyclingactiviteiten worden weggenomen, moet het algehele milieueffect van productie en consumptie worden verminderd, en moeten producten met een minder groot effect op het milieu worden gepromoot door de consumenten correcte informatie en richtsnoeren te verstrekken die gebaseerd zijn op wetenschappelijk bewijs.

29.

Ondernemingen die in het geval van milieuproblemen steeds meer hun verantwoordelijkheid nemen, vrijwillige milieuaudits, milieukeurmerken die de milieuvriendelijkheid van producten waarborgen en de expansie van ecobedrijven bevorderen, kunnen de noodzakelijke milieukwaliteit helpen bereiken.

30.

Groenere, efficiëntere technologieën, grotere productiviteit en nieuwe werkgelegenheidskansen zullen bijdragen aan groei en banen.

31.

Een coherent en geïntegreerd lokaal en regionaal beleidskader dat hulpbronnenefficiëntie en groenere producten ondersteunt, zal kleine en middelgrote ondernemingen helpen bij hun streven naar hulpbronnenefficiëntie door de productiekosten te reduceren en de toegang tot de markt te bevorderen.

32.

Wat de financiering betreft moet ervoor worden gezorgd dat er voldoende middelen worden uitgetrokken voor de milieu- en klimaatdoelstellingen door deze op te nemen in de partnerschapscontracten en ervoor te zorgen dat ten minste 20 % van de EU-begroting 2014-2020 klimaatgerelateerd is. Met name moet gezorgd worden voor de financiering van zeer dure, tegen 2020 te realiseren milieumaatregelen (zoals het streven om aangetaste ecosystemen te verbeteren door groene ruimten met elkaar te verbinden) die volgens de EU-biodiversiteitsstrategie een wezenlijk onderdeel van het 7e MAP vormen.

33.

Ook moet worden getracht minstens 25 % meer EU-middelen toe te wijzen aan milieumaatregelen door een systeem voor het rapporteren en bijhouden van milieugerelateerde uitgaven te hanteren, teneinde o.m. te zorgen voor de tijdige financiering van zeer dure, tegen 2020 te realiseren milieumaatregelen om aangetaste ecosystemen te verbeteren.

34.

Milieuonvriendelijke subsidies moeten geleidelijk worden afgeschaft en er moet vaker een beroep worden gedaan op instrumenten op basis van marktwerking, met inbegrip van belastingen en sancties voor wie milieuschade veroorzaakt.

35.

Financiering door de particuliere sector van milieu- en klimaatgerelateerde uitgaven moet worden bevorderd en uitgebreid, met name door de toegang tot innovatieve financiële instrumenten te verbeteren.

36.

Het CvdR zou graag zien dat de sectorale EU-milieuwetgeving (met EU-grenswaarden) wordt afgestemd op het EU-emissiebeleid (EU-bronmaatregelen), zodat een holistische aanpak ontstaat die coördinatie tussen deze maatregelen en de doelstellingen en tijdpaden van sectorale milieurichtlijnen mogelijk maakt. Het verzoekt de Commissie om de tijdsduur van de vervangingscyclus van de bronmaatregelen te berekenen en de uiterste termijn voor het bereiken van de grenswaarden in real world-omstandigheden te evalueren, teneinde de uitstoot in heel Europa aanzienlijk te verminderen. Daarom moeten het ambitieniveau van sectorale milieurichtlijnen (grenswaarden) en de uiterste termijnen voor de tenuitvoerlegging gelijk zijn aan het ambitieniveau en de tijdpaden voor de tenuitvoerlegging van de EU-bronmaatregelen.

37.

Om de volksgezondheid en het welzijn van de EU-burgers te waarborgen moet het EU-beleid inzake luchtkwaliteit worden aangepast en in overeenstemming worden gebracht met de laatste wetenschappelijke gegevens. Daarbij moeten kostenefficiënte maatregelen ter bestrijding van luchtvervuiling aan de bron worden vastgesteld en moeten de inspanningen om tot volledige naleving van de EU-luchtkwaliteitswetgeving te komen worden opgevoerd, met name voor de fijne deeltjes in de lucht.

38.

Wat geluidshinder betreft moeten kostenefficiënte maatregelen ter beperking van geluidshinder aan de bron worden vastgesteld.

39.

Het CvdR verzoekt om ambitieuze maatregelen inzake belangrijke vervuilers van het milieu, vooral transport en mobiliteit. Het 7e MAP verwijst in dit perspectief naar het Witboek „Stappenplan voor een interne Europese vervoersruimte — werken aan een concurrerend en zuinig vervoerssysteem” (COM(2011) 144 final). Het CvdR is positief over het ambitieniveau van dit witboek, maar om deze ambitie te halen pleit het Comité voor het opstellen van een Europees actieplan met daarin tussendoelen, concrete maatregelen (zoals EU-bronmaatregelen) en evaluatiemomenten (3).

40.

Op het gebied van water dient, met name door de kleine leveranciers in alle lidstaten, meer moeite te worden gedaan om de kaderrichtlijn water toe te passen, hetgeen eveneens geldt voor de zwemwaterrichtlijn; doel is om tegen 2020 een nalevingsniveau van 95 % te bereiken.

41.

Er moeten dringend systematische ex-antebeoordelingen van de ecologische, sociale, en economische en territoriale effecten van beleidsinitiatieven op EU-, lidstaat- en lokaal en regionaal niveau worden verricht.

42.

Het CvdR is verheugd dat de duurzaamheid van steden een van de „prioritaire doelstellingen” van het 7e MAP is en dringt aan op minimale duurzaamheidscriteria, waaraan de meeste steden in de EU zouden moeten voldoen.

43.

Het is zaak dat internationale overeenkomsten beter op elkaar worden afgestemd en dat steun wordt geboden aan internationale en regionale initiatieven die moeten uitmonden in een groene en inclusieve mondiale economie, om een in economisch, sociaal en ecologisch opzicht duurzame toekomst voor de Aarde en voor de huidige en toekomstige generaties te waarborgen.

44.

Op lokaal niveau zou het programma ambitieuzer moeten zijn: het zou initiatieven als het Burgemeestersconvenant moeten uitbreiden tot andere onderdelen van het Stappenplan voor efficiënt hulpbronnengebruik in Europa, zoals biodiversiteit en met name bodemgebruik, landgebruik, zoals het CvdR in een recent advies terzake (CdR 1121/2012 fin) heeft aanbevolen. Ook dient te worden gekeken naar luchtvervuiling, en beheer van afval en watervoorraden, aangezien dit een goede uitwerking zou hebben op de uitvoering van het milieubeleid van de EU, en wel door middel van een innovatieve multilevel governance-methode waarbij lokale en regionale overheden ertoe worden aangezet om de wetgeving proactief uit te voeren.

45.

Hetzelfde geldt voor de prijs „Groene hoofdstad van Europa”, een uitgelezen middel om steden te onderscheiden die de milieuwetgeving van de EU op voorbeeldige en innovatieve wijze uitvoeren.

46.

Het 7e MAP dient dan ook gebaseerd te zijn op de grondbeginselen van het milieurecht — de vervuiler betaalt, voorzorg, preventie en bestrijding bij de bron — zodat het de aanzet kan geven tot maatregelen en doelstellingen die stroken met slimme regelgeving en deel uitmaken van evenwichtig en duurzaam milieubeleid. Te veel maatregelen zijn in feite nog steeds correctieve ingrepen aan het eind van het proces of het eind van de keten, terwijl prioriteit moet worden gegeven aan de aanpassing of zelfs de herformulering van deze processen teneinde de milieu-impact ervan in elk stadium aanzienlijk te beperken. Innovatieve initiatieven in de kringloopeconomie, het sluiten van de materiaalcyclus en het benchmarken van de levenscyclus moeten worden gestimuleerd, waarbij gericht gebruik moet worden gemaakt van deels nog op te bouwen kennis inzake het begrip van de functies van ecosystemen m.b.t. energie-, water- en materiaalcycli en van hun positieve effecten op een duurzame ontwikkeling van bodem, water en het plaatselijke klimaat, om tot een meer systemische beperking van de milieu-impact van menselijke activiteiten te komen.

47.

De Europese burger is zich steeds meer bewust van de rol die het milieu speelt in zijn of haar leven. De lagere overheden staan het dichtst bij de burger en daarom is het lokale en regionale bestuur een onmisbare schakel waar het gaat om voorlichting en bewustwording.

48.

Bij het opstellen, uitvoeren en toepassen van de milieuwetgeving wordt uitgegaan van het subsidiariteits- en evenredigheidsbeginsel, overeenkomstig het bepaalde in artikel 192 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU) waarin de bevoegdheidsverdeling tussen de EU, de lidstaten en de nationale, regionale en lokale overheden op het vlak van milieubeleid wordt geregeld.

49.

Met het oog op de concrete maatregelen die door de Commissie zijn voorgesteld is het van belang dat de lokale en regionale doelstellingen bekend zijn.

50.

„Lokale Agenda 21” kan en moet een instrument van participatieve democratie op lokaal en regionaal niveau zijn, waarmee de milieudoelstellingen kunnen worden nagestreefd. Met behulp van dit instrument, en via internet, kan informatie worden verspreid over de lokale toepassing van het 7e MAP en de rechtsmiddelen waarvan gebruik kan worden gemaakt.

51.

Wanneer het gaat om het milieu moet het beginsel van multilevel governance hoog in het vaandel worden gedragen. Het CvdR is van mening dat milieuproblemen niet door één enkele bestuurslaag kunnen worden opgelost, noch dat het EU-beleid door één bestuurslaag kan worden uitgevoerd. EU-milieubeleid kan niet langer worden vormgegeven door de EU-bestuurslaag die wetgeving opstelt en het dan aan de nationale en decentrale overheden overlaat om dit uit te voeren. Het moet worden vormgegeven via een wisselwerking tussen de verschillende bestuurslagen. Er is een multilevel-benadering nodig waarbij elke bestuurslaag (Europees, nationaal, regionaal en lokaal), in coördinatie met de andere autoriteiten, haar verantwoordelijkheid moet nemen en die maatregelen neemt die door de desbetreffende bestuurslaag kunnen en moeten worden genomen teneinde overlapping van bevoegdheden te vermijden.

52.

Het Comité is van mening dat de multilevel-benadering tijdens de beleidsvormende fase moet worden versterkt. De verbetering van het Europese milieu heeft een uitvoerbare ambitie nodig en hiervoor dienen wetgeving en uitvoering op elkaar te worden afgestemd. Hiervoor is het essentieel om al tijdens de fase van beleidsontwikkeling aandacht te schenken aan de mogelijke financiële, beleidsmatige of juridische gevolgen voor decentrale overheden en aan de uitvoerbaarheid en handhaafbaarheid van EU-regelgeving.

53.

Het CvdR beveelt aan om de multilevel-benadering ook tijdens de implementatiefase te versterken. De implementatie van milieuwetgeving is niet alleen een kwestie van juridische implementatie (de omzetting in nationale wetgeving). Dit betekent dat EU-milieuregelgeving door Europese en nationale uitvoeringsplannen (met handleidingen, best practices en bronmaatregelen) zou moeten worden begeleid. Het CvdR is in dit perspectief een pleitbezorger van een multilevel-benadering en wijst op interbestuurlijke (cross-government) teams in de lidstaten waarin experts van de verschillende bestuurlijke niveaus samenwerken bij de opstelling van nationale implementatieplannen.

54.

Het is dan ook van essentieel belang dat het 7e MAP de lokale en regionale overheden ondersteuning biedt bij het toepassen van de wetgeving, en wel door:

55.

De strategie van het 7e MAP zal voor een deel afhankelijk zijn van de specifieke beleidsinstrumenten die worden gekozen om de beoogde doelstellingen te verwezenlijken. Deze keuze kan pas worden gemaakt nadat de effectbeoordelingen zijn verricht. Die keuze is van invloed op de kostenefficiëntie en op bepaalde sociale en economische effecten, alsook op de rol van nationale, regionale en lokale autoriteiten bij de uitvoering van de op Europees niveau overeengekomen beleidsmaatregelen en wetgeving. De in de vorige paragraaf genoemde maatregelen mogen echter niet leiden tot een grotere begrotingsdruk voor de gemeenten en regio's. Het Comité is van mening dat de financiële verantwoordelijkheid voor deze maatregelen hoofdzakelijk bij de EU of bij de nationale overheid moet komen te liggen. Het is van belang te zorgen voor duurzame economische vooruitgang, zonder iets af te doen aan het herstellend vermogen van onze ecosystemen, die de groei ondersteunen en de gezondheid van onze burgers beschermen.