91999E0899

SCHRIFTELIJKE VRAAG E-0899/99

van Cristiana Muscardini (NI) aan de Commissie

(8 april 1999)

Betreft: Vrij verkeer van sporttrainers

De Commissie heeft in haar antwoord op schriftelijke vraag E-3856/98(1) laten weten dat Italië net als alle andere lidstaten haar wetgeving heeft moeten aanpassen aan de richtlijnen 89/48/EEG(2) en 92/51/EEG(3). Hierbij moet worden aangetekend dat de Commissie zich tot dusver niet heeft hoeven bezighouden met speciale moeilijkheden in verband met erkenning van diploma's van sporttrainers in Italië.

1. Is de Commissie niet op het idee gekomen dat het feit dat zij zich tot dusver niet heeft hoeven bezighouden met speciale moeilijkheden wel eens zou kunnen komen doordat richtlijn 92/51/EEG - waaronder, uitzonderingen daargelaten, de bekwaamheden van sporttrainers vallen - nog nooit is toegepast?

2. Kan zij om elke twijfel weg te nemen aangeven welke Italiaanse wetgeving de genoemde richtlijn heeft overgenomen en/of toepast?

Antwoord van de heer Monti namens de Commissie

(4 mei 1999)

Het geachte parlementslid verwijst naar de omzetting van de Richtlijnen 89/48/EEG en 92/51/EEG in Italië. Met Richtlijn 89/48/EEG van de Raad van 21 december 1988 werd een algemeen stelsel ingevoerd voor de erkenning van hoger-onderwijsdiploma's waarmee beroepsopleidingen van ten minste drie jaar worden afgesloten. Deze richtlijn werd aangevuld door Richtlijn 92/51/EEG van de Raad van 18 juni 1992 betreffende een tweede algemeen stelsel van erkenning van beroepsopleidingen. Deze richtlijn heeft betrekking op diploma's die niet onder Richtlijn 89/48/EEG vallen.

Zoals reeds vermeld in het antwoord op schriftelijke vraag E-3856/98 van het geachte parlementslid, vallen de kwalificaties voor sporttrainers zonder uitzondering onder Richtlijn 92/51/EEG. Deze werd in Italiaans recht omgezet door het wetgevend decreet nr. 319 van 2 mei 1994. Het toepassingsgebied van dit decreet is zeer algemeen. Het beperkt zich niet tot een bepaalde beroepssector, maar is van toepassing op alle gereglementeerde beroepen waarop Richtlijn 92/51/EEG van toepassing is. Als een beroep niet expliciet wordt vermeld, betekent dit dus niet dat het aan de toepassing van de richtlijn zou ontsnappen. De gereglementeerde beroepen uit de sportsector vallen daarom ook onder dit decreet.

Benadrukt moet worden dat Richtlijn 92/51/EEG enkel betrekking heeft op gereglementeerde beroepen. Als een lidstaat een beroep dus niet wil reglementeren, is de richtlijn niet van toepassing omdat het bezit van een diploma niet als wettelijke voorwaarde wordt gesteld voor de toegang tot het beroep. Wettelijk is de toegang tot het beroep dus vrij.

De Commissie bevestigt eveneens dat haar geen bijzondere problemen in verband met de erkenning in Italië van sporttrainersdiploma's werden gemeld. Er werd op dit gebied geen enkele klacht ingediend. Dergelijke klachten kunnen zowel betrekking hebben op de niet-omzetting in Italië als op een slechte toepassing van de nationale omzettingsmaatregelen, in casu het wetgevend decreet van 2 mei 1994.

Zoals reeds vermeld, kan de Commissie Italië niet opleggen het beroep op een bepaalde manier te reglementeren. Overeenkomstig het subsidiariteitsbeginsel staat het de lidstaten vrij de regelgeving met betrekking tot beroepen vast te stellen. De Commissie is daarom niet bevoegd om op te treden ten aanzien van de manier waarop Italië op zijn eigen grondgebied het beroep van sporttrainer reglementeert. Italië kan er ook voor kiezen dit beroep niet te reglementeren. De Italiaanse autoriteiten hebben natuurlijk wel de plicht regelingen ter erkenning van diploma's te treffen en iedere maatregel die als discriminerend kan worden opgevat, af te schaffen. Zoals reeds gezegd, lijken er wat dit betreft geen bijzondere problemen te zijn.

(1) PB C 207 van 21.7.1999, blz. 136.

(2) PB L 19 van 24.1.1989, blz. 16.

(3) PB L 209 van 24.7.1992, blz. 25.