91998E3976

SCHRIFTELIJKE VRAAG E-3976/98

van W.G. van Velzen (PPE) aan de Commissie

(4 januari 1999)

Betreft: Opslag kernafval van de kernreactor in Petten (Nederland)

Onlangs verschenen in de Nederlandse pers (Volkskrant 3 en 5 december 1998) artikelen over de problemen met de opslagcapaciteit van het kernafval van de hoge-flux-reactor in Petten, die nieuwe informatie bevatten over deze problematiek. De Verenigde Staten hebben sinds de jaren '80, in verband met de belangstelling van terroristen voor hoogwaardig uranium, aangedrongen op omschakeling op laagverrijkt uranium. De Europese Commissie is daar tot nu toe niet op ingegaan, omdat er met laagverrijkt uranium onvoldoende neutronenflux zou ontstaan dat onder andere nodig is voor het nucleaire onderzoek dat verricht wordt in de kernreactor. Bovendien zouden de kosten van de ombouw erg hoog worden en daarvoor was volgens de Commissie geen geld.

1. Recentelijk is er een brandstoftype in ontwikkeling dat wel voldoende neutronenflux zou leveren. De ombouw van de reactor in Petten zou dan technisch geen probleem meer zijn. Heeft het onderzoek naar geleidelijke ombouw van de reactor in Petten, uitgevoerd door het onderzoeksinstituut AEA Technology uit Winfrith (GB), al uitgewezen dat de volledige ombouw van de hoge-flux-reactor binnen een jaar voltooid kan zijn? Zullen de kosten van de ombouw ook inderdaad lager zijn dan eerder geraamd is, omdat de reactor tijdens de ombouw in bedrijf kan blijven?

2. De Verenigde Staten hebben toegezegd dat indien de reactor wordt omgebouwd, de VS opgebrande kernbrandstofstaven terug zullen nemen voor centrale opslag aldaar. Dit zou een oplossing voor het opslagprobleem van kernafval in Petten zijn. Zou de Commissie niet beter besluiten tot overstap op lager verrijkt uranium?

Antwoord van mevrouw Cresson namens de Commissie

(4 maart 1999)

Er wordt een nieuwe splijtstof met hoge dichtheid onderzocht die uitsluitend laagverrijkt uraan bevat. Hoewel nog te weinig ervaring is opgedaan, mag er al van worden uitgegaan dat deze kan worden gebruikt ter vervanging van splijtstof met hoogverrijkt uraan in de hogefluxreactor (HFR).

Momenteel worden de thermohydraulische aspecten onderzocht om na te gaan of het mogelijk is de reactor met deze nieuwe splijtstof te laten werken onder omstandigheden die vergelijkbaar zijn met die welke thans heersen bij de productie van radio-isotopen voor de geneeskunde. In februari 1999 wordt een conclusie verwacht.

De kosten van de omschakeling zullen hoog zijn en de omschakeling moet geleidelijk plaatsvinden naarmate de nieuwe splijtstofelementen beschikbaar komen. Deze omschakeling kan in 10 reactorcycli worden uitgevoerd (12 maanden), maar op dit ogenblik kan nog geen begindatum worden vastgesteld.

Als wordt besloten om om te schakelen, behoort terugname van de verbruikte splijtstof door het Amerikaanse Department of Energy (DOE) wellicht tot de mogelijkheden.

Deze mogelijkheid om bestraalde splijtstof te verwijderen gaat slechts voor 25 % van de in de HFR gebruikte splijtstofelementen op en moet worden gezien als een alternatief voor de opslag in de HABOG-faciliteit van de Centrale Organisatie voor Radioactief Afval (COVRA).