Met de komst van de euro op 1 januari 1999 was het noodzakelijk dat de Europese Unie (EU) de monetaire relaties met landen en gebieden die voorheen de Franse frank en de Portugese escudo hadden gebruikt, opnieuw definieerde.
Tezelfdertijd moest ook een nieuwe monetaire basis worden vastgelegd met de buurlanden van de EU, zoals Monaco, San Marino en Vaticaanstad. Deze hadden geen eigen nationale munteenheid, maar gebruikten de munteenheid van landen die nadien de euro in gebruik namen.

KERNPUNTEN

De nieuwe regelingen worden beschreven in de volgende overeenkomsten:

1.
Wisselkoersaangelegenheden
- Frankrijk kon zijn overeenkomsten met de West-Afrikaanse economische en monetaire unie, de Communauté économique et monétaire de l’Afrique centrale en de Comoren voortzetten. Hiermee werd de wisselkoers van de CFA-frank (Communauté Financière Africaine) en de Comoren-frank tegen een vaste koers gegarandeerd gedurende het verdere bestaan van de Franse frank.
- Portugal kon zijn overeenkomst met Kaapverdië voortzetten. Met deze overeenkomst werd de stabiliteit van de wisselkoers tussen de munteenheden van beide landen gegarandeerd en kon Portugal financiële en technische assistentie verlenen tot de escudo ophield te bestaan.
- Frankrijk en Portugal moesten de Europese Commissie, de Europese Centrale Bank (ECB) en het Economisch en Financieel Comité op de hoogte brengen van eventuele ontwikkelingen die een invloed zouden kunnen hebben op het monetair beleid en het wisselkoersbeleid.
2.
Monetaire regelingen
- De Franse gebiedsdelen Saint-Pierre-et-Miquelon nabij de oostkust van Canada, en Mayotte in de Indische Oceaan, die geen van beiden lid zijn van de EU, vervangen de Franse frank door de euro. Zij kregen toestemming om bankbiljetten en munten in franken te gebruiken tot 30 juni 2002.
3.
Monetaire relaties
- Monaco, San Marino en het Vaticaan ondertekenden monetaire overeenkomsten met de EU voordat in 2002 eurobankbiljetten en euromunten in gebruik werden genomen. Over deze overeenkomsten werd opnieuw onderhandeld omdat een aantal tekortkomingen moesten worden rechtgezet. Met deze overeenkomsten krijgen de drie landen toestemming om de euro als officiële munteenheid te gebruiken. Zij:
  - mogen geen eurobiljetten of euromunten uitgeven tenzij ze daarvoor toestemming hebben gekregen in de overeenkomst;
  - moeten de regels van de EU met betrekking tot eurobankbiljetten en euromunten, copyright en omwisseling van beschadigde bankbiljetten naleven;
  - moeten de eurobiljetten en euromunten beschermen tegen valsemunterij.
- Met deze overeenkomsten krijgen de drie landen toestemming om een beperkt aantal euromunten uit te geven:
  - Monaco (een jaarlijks volume van 1/500 van de hoeveelheid munten die in Frankrijk worden geslagen);
  - San Marino (een maximale nominale waarde van 1 944 000 EUR per jaar);
  - het Vaticaan (een maximale nominale waarde van 1 000 000 EUR per jaar).
- Op 15 juli 2003 heeft Andorra formeel om de sluiting van een monetaire overeenkomst met de EU verzocht. Op 30 juni 2011 werd deze overeenkomst gesloten, waarop het land de euro kon gebruiken als officiële munteenheid, en vanaf juli 2013 zijn eigen euromuntstukken kon uitgeven.

VANAF WANNEER ZIJN DE BESLUITEN EN DE OVEREENKOMST VAN TOEPASSING?

1 januari 1999 voor de CFA-frank, de Franse frank (Saint-Pierre-et-Miquelon en Mayotte), de Comoren-frank en de Kaapverdische escudo.
1 januari 2010: het Vaticaan — deze overeenkomst verving een eerdere monetaire overeenkomst die in 2000 werd gesloten tussen de Europese Gemeenschap, vertegenwoordigd door Italië in samenwerking met de Commissie en de ECB, en Vaticaanstad.
1 december 2011: Monaco — deze overeenkomst verving een overeenkomst die in 2001 werd gesloten door Frankrijk, in samenwerking met de Commissie en de ECB.
1 april 2012: Andorra.
1 september 2012: San Marino — deze overeenkomst verving een eerdere overeenkomst tussen Italië, in naam van de Europese Gemeenschap, en San Marino.

ACHTERGROND

Zie voor meer informatie:

De euro buiten het eurogebied (Europese Commissie).

BELANGRIJKSTE DOCUMENTEN

Beschikking 98/683/EG van de Raad van 23 november 1998 inzake wisselkoersaangelegenheden met betrekking tot de CFA-frank en de Comoren-frank (PB L 320 van 28.11.1998, blz. 58-59).

Achtereenvolgende wijzigingen aan Besluit 98/683/EG werden in de basistekst opgenomen. Deze geconsolideerde versie is enkel van documentaire waarde.

Beschikking 98/744/EG van de Raad van 21 december 1998 inzake wisselkoersaangelegenheden met betrekking tot de Kaapverdische escudo (PB L 358 van 31.12.1998, blz. 111-112).

Beschikking 1999/95/EG van de Raad van 31 december 1998 inzake de monetaire regelingen in de Franse territoriale gemeenschappen Saint-Pierre-et-Miquelon en Mayotte (PB L 30 van 4.2.1999, blz. 29-30).

Beschikking 1996/96/EG van de Raad van 31 december 1998 inzake het standpunt dat de Gemeenschap zal innemen ten aanzien van een overeenkomst over de monetaire betrekkingen met het Vorstendom Monaco (PB L 30 van 4.2.1999, blz. 31-32).

Beschikking 1999/97/EG van de Raad van 31 december 1998 inzake het standpunt dat de Gemeenschap zal innemen ten aanzien van een overeenkomst over de monetaire betrekkingen met de Republiek San Marino (PB L 30 van 4.2.1999, blz. 33-34).

Beschikking 1999/98/EG van de Raad van 31 december 1998 inzake het standpunt dat de Gemeenschap zal innemen ten aanzien van een overeenkomst over de monetaire betrekkingen met Vaticaanstad (PB L 30 van 4.2.1999, blz. 35-36).

Beschikking 2004/548/EG van de Raad van 11 mei 2004 inzake het standpunt dat de Gemeenschap zal innemen ten aanzien van een overeenkomst over de monetaire betrekkingen met het Vorstendom Andorra (PB L 244 van 16.7.2004, blz. 47-49).

Beschikking 2004/750/EG van de Raad van 21 oktober 2004 inzake het openen van onderhandelingen betreffende een overeenkomst over monetaire betrekkingen met het Vorstendom Andorra (PB L 332 van 6.11.2004, blz. 15).

Monetaire overeenkomst tussen de Europese Unie en Vaticaanstad (PB C 28 van 4.2.2010, blz. 13-18).

Zie de geconsolideerde versie.

Monetaire overeenkomst tussen de Europese Unie en het Vorstendom Andorra (PB C 369 van 17.12.2011, blz. 1-13).

Zie de geconsolideerde versie.

Monetaire overeenkomst tussen de Europese Unie en het Vorstendom San Marino (PB C 121 van 26.4.2012, blz. 5-17).

Zie de geconsolideerde versie.

Monetaire overeenkomst tussen de Europese Unie en het Vorstendom Monaco (PB C 310 van 13.10.2012, blz. 1-11).

Zie de geconsolideerde versie.

Laatste bijwerking 26.08.2021

Top

All