—

nietigverklaring van gedelegeerde verordening (EU) 2020/217 (1) van de Commissie (hierna: “bestreden verordening”) voor zover zij betrekking heeft op titaandioxide, te weten overweging 5 van de bestreden verordening, bijlagen I en II bij de bestreden verordening, de door bijlage III bij de bestreden verordening aangebrachte wijzigingen in deel 1 van bijlage VI bij verordening (EG) nr. 1272/2008 (2) en de invoeging van titaandioxide in deel 3 van bijlage VI bij verordening nr. 1272/2008 door bijlage III bij de bestreden verordening;

—

verwijzing van verweerster in de kosten van de procedure.

1.

Eerste middel: de bestreden verordening is vastgesteld in strijd met verschillende dwingende bepalingen van verordening (EG) nr. 1272/2008 betreffende de indeling van stoffen op basis van hun schadelijkheid voor de gezondheid van de mens (“kankerverwekkendheid”), waaronder in het bijzonder artikel 36 en bijlage I, onder 3.6, bij verordening (EG) nr. 1272/2008.

2.

Tweede middel: de bestreden verordening schendt het rechtszekerheidsbeginsel. Ondernemers, zoals verzoekers, kunnen geen nauwkeurig beeld krijgen van de omvang van hun verplichtingen en zijn dienovereenkomstig niet in staat passende juridische stappen te nemen. Deze onzekerheid bestaat met betrekking tot de draagwijdte van de geharmoniseerde indeling, het beoogd gebruik van de noten en de gevolgen die de bestreden verordening heeft voor de wettelijke en regelgevingsstatus van de producten die met TiO2 worden vervaardigd of die TiO2 bevatten, alsook de gevarenindeling voor de afvalstoffen van die producten.

3.

Derde middel: de bestreden verordening is vastgesteld in strijd met het evenredigheidsbeginsel omdat er geen behoefte aan was (aangezien er alleen kankerverwekkende effecten zijn waargenomen bij dierproeven in omstandigheden waarin de longen zodanig extreem werden overbelast dat zij zich in werkelijkheid zelfs in het allerergste geval niet kunnen voordoen) en de nadelen die de geharmoniseerde indeling van TiO2 meebrengt, zijn buitensporig ten opzichte van het ermee nagestreefde doel.

4.

Vierde middel: met de vaststelling van de bestreden verordening heeft de Commissie op onjuiste wijze gebruikgemaakt van haar beoordelingsmarge en is zij de zorgvuldigheidsplicht niet nagekomen. Ter rechtvaardiging van de bestreden verordening is de Commissie louter afgegaan op het RAC-advies betreffende TiO2 zonder de bewijskracht van dat RAC-advies afdoende te beoordelen, hetgeen in strijd is met haar plichten dienaangaande.

5.

Vijfde middel: met de vaststelling van de bestreden verordening heeft de Commissie inbreuk gemaakt op artikel 37, lid 4, van verordening (EG) nr. 1272/2008, de plicht tot behoorlijk bestuur niet in acht genomen en het recht van verzoekers om te worden gehoord geschonden. Verzoekers hebben, meer bepaald, niet voldoende gelegenheid gekregen om een zinnig standpunt in te nemen over het RAC-advies, dat aanzienlijk afweek van het aanvankelijke voorstel tot indeling, wat betreft zowel de gebezigde wetenschappelijke argumentatie als de eindconclusie inzake de indeling van TiO2. Indien verzoekers daarentegen voldoende en formeel in de gelegenheid waren gesteld om tijdens de totstandkoming van het RAC-advies een standpunt daarover in te nemen, had dat waarschijnlijk tot een andere uitkomst in het besluitvormingsproces geleid.

6.

Zesde middel: door de bestreden verordening vast te stellen zonder eerst een effectbeoordeling op te stellen en te documenteren heeft de Commissie niet voldaan aan haar verplichtingen uit hoofde van het interinstitutioneel akkoord over beter wetgeven (3) en heeft zij het beginsel van behoorlijk bestuur geschonden.