6.5.2010   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

CE 117/214

A.

overwegende dat er ernstige bezorgdheid bestaat over het risico dat zonder snelle regulerende maatregelen op EU-niveau de milieuonvriendelijke en mensonwaardige omstandigheden waaronder schepen in Zuid-Azië worden ontmanteld, nog verder zullen verslechteren,

B.

overwegende dat het Verdrag van Bazel (na bekrachtiging door de Europese Raad) erkent dat een schip afval kan worden, hoewel het volgens andere internationale regels nog steeds als schip kan worden gedefinieerd, aangezien de meeste reders thans geen informatie aan de autoriteiten geven over hun intentie zich van hun schepen te ontdoen; overwegende dat reders dan ook zouden moeten bijdragen aan het ter beschikking stellen van informatie over hun intentie om hun schepen weg te doen en over eventuele gevaarlijke materialen aan boord van hun schepen,

C.

overwegende dat de afvaltransportverordening nog steeds systematisch genegeerd wordt en dat onderkend wordt dat de verantwoordelijkheid en de rol van goedkope vlaggenstaten een groot obstakel zijn voor de bestrijding van illegale export van giftig afval,

D.

overwegende dat het aantal schepen dat wordt afgeschreven in het kader van de geleidelijke vervanging van enkelwandige olietankers en de grote hoeveelheid oude schepen die nu onder meer als gevolg van de recessie uit de markt wordt gehaald, zullen leiden tot een ongecontroleerde expansie van inferieure sloopfaciliteiten in Zuid-Azië, en zelfs in landen in de Afrikaanse regio als de EU niet onmiddellijk concrete maatregelen neemt,

E.

overwegende dat de sloop van schepen met behulp van de „beaching”-methode, waarbij men de schepen op stranden laat lopen, wereldwijd is veroordeeld omdat deze onveilig is voor de werknemers en het mariene milieu geen adequate bescherming biedt tegen vervuilende stoffen afkomstig van de schepen,

1.

wijst erop dat bovengenoemde resolutie van het Parlement en de standpunten die het hierin heeft verwoord nog steeds van kracht zijn, en benadrukt dat deze standpunten zoveel mogelijk weerspiegeld moeten worden in het Verdrag inzake recycling van schepen dat in mei 2009 moet worden goedgekeurd;

2.

wijst erop dat de recycling van schepen moet worden beschouwd als integraal deel van hun levenscyclus en dat daarom al tijdens de ontwerp- en uitrustingsfasen van het schip rekening moet worden gehouden met de recyclingvoorschriften;

3.

wijst erop dat afgedankte schepen veel gevaarlijke stoffen bevatten, waardoor zij beschouwd moeten worden als gevaarlijk afval en dus binnen de werkingssfeer van het Verdrag van Bazel moeten vallen;

4.

is ingenomen met de EU-strategie voor een betere ontmanteling van schepen; benadrukt echter dat de Commissie snel het stadium van haalbaarheidsonderzoeken achter zich moet laten en zich volledig moet inzetten voor maatregelen die de effectieve uitvoering van de afvaltransportverordening waarborgen; verzoekt in dit verband om scherpere controles en toezicht door nationale havenautoriteiten en verzoekt de Commissie op dit gebied richtsnoeren op te stellen;

5.

benadrukt dat er geen tijd te verliezen valt en dringt aan op spoedige concrete regelgeving op EU-niveau, die verder gaat dan de helaas zwakke oplossingen van de IMO;

6.

dringt aan op een uitdrukkelijk verbod op het „beachen” van afgedankte schepen, en meent dat eventuele technische ondersteuning die binnen een EU-kader aan Zuid-Aziatische landen wordt geboden, gericht moet zijn op de geleidelijke afschaffing van deze allerminst duurzame en zeer gebrekkige sloopmethode;

7.

dringt er bij de Commissie en de lidstaten op aan over de voorwaarden voor de inwerkingtreding te onderhandelen, zodat het Verdrag inzake recycling van schepen zeer spoedig daadwerkelijk van toepassing zal zijn;

8.

dringt er bij de lidstaten op aan het Verdrag inzake recycling van schepen zo snel mogelijk na het bereiken van een akkoord op IMO-niveau te ondertekenen en te ratificeren;

9.

dringt er bij de Commissie, de lidstaten en de reders op aan de belangrijkste onderdelen van het Verdrag inzake recycling van schepen onverwijld toe te passen, om ervoor te zorgen dat de schepen die in de komende maanden en jaren naar de sloop gaan inderdaad op een veilige en milieuvriendelijke manier worden ontmanteld;

10.

benadrukt dat zal moeten worden beoordeeld of het controleniveau van het Verdrag inzake recycling van schepen na goedkeuring in Hongkong in mei 2009 equivalent is aan dat van het Verdrag van Bazel inzake beheersing van de grensoverschrijdende overbrenging van gevaarlijke afvalstoffen en de verwijdering ervan, dat is opgenomen in de Europese afvaltransportverordening;

11.

steunt het voorstel van de Commissie om onafhankelijke certificering en controle van sloopwerven in te voeren; acht zulke maatregelen dringend noodzakelijk en benadrukt dat elke financiering van de scheepvaartsector door de Gemeenschap afhankelijk moet worden gesteld van het gebruik van dergelijke gecertificeerde faciliteiten door de begunstigde; is in dit verband ingenomen met de normen die zijn ontwikkeld door het Europees Agentschap voor maritieme veiligheid (EMSA) en beschouwt dit als een stap in de goede richting; verwacht niettemin verdere verbeteringen in de nabije toekomst zullen volgen;

12.

verzoekt de Commissie concrete maatregelen voor te stellen, zoals keurmerken voor veilige en schone recyclingfaciliteiten, om de overdracht van kennis en technologie te bevorderen en zo de sloopwerven in Zuid-Azië te helpen bij de naleving van internationale veiligheids- en milieunormen, in het bijzonder de normen die met het Verdrag inzake recycling van schepen van kracht zullen worden; meent dat ook rekening met deze doelstelling moet worden gehouden in het bredere kader van het EU-beleid voor ontwikkelingssteun aan de landen waar schepen ontmanteld worden;

13.

is een groot voorstander van een dialoog tussen de EU en de regeringen van de Zuid-Aziatische landen waar schepen worden ontmanteld over de arbeidsvoorwaarden op sloopwerven, met inbegrip van de kwestie van de kinderarbeid;

14.

dringt aan op een financieringsregeling die gebaseerd is op verplichte bijdragen van de scheepvaartsector en die in overeenstemming is met het beginsel dat de producent verantwoordelijk is;

15.

dringt er bij de Commissie op aan eenduidig vast te leggen dat de verantwoordelijkheid berust bij de staat onder wiens jurisdictie de eigenaar van het afval valt;

16.

verzoekt zijn Voorzitter deze resolutie te doen toekomen aan de Raad, de Commissie, de regeringen en de parlementen van de lidstaten, de regeringen van Turkije, Bangladesh, China, Pakistan en India, alsmede de IMO.