1.   De autoriteit voert de volgende taken uit met betrekking tot ML/TF-risico’s waarmee de interne markt wordt geconfronteerd:

2.   De autoriteit voert de volgende taken uit met betrekking tot geselecteerde meldingsplichtige entiteiten:

3.   De autoriteit voert de volgende taken uit met betrekking tot de financiële toezichthouders:

4.   De autoriteit voert de volgende taken uit met betrekking tot niet-financiële toezichthouders:

Wanneer het toezicht op specifieke sectoren op nationaal niveau wordt gedelegeerd aan zelfregulerende organen, oefent de autoriteit de in de eerste alinea vermelde taken uit met betrekking tot de toezichthoudende autoriteiten die toezicht houden op de activiteiten van die organen.

5.   De autoriteit voert de volgende taken uit met betrekking tot FIE’s en hun activiteiten in de lidstaten:

6.   Voor het vervullen van de haar bij deze verordening opgedragen taken past de autoriteit het relevante Unierecht toe, alsook, wanneer dat Unierecht uit richtlijnen bestaat, de nationale wetgeving waarbij die richtlijnen zijn omgezet. Wanneer het toepasselijke recht uit verordeningen bestaat, en wanneer die verordeningen momenteel uitdrukkelijk opties aan de lidstaten overlaten, past de autoriteit ook de nationale wetgeving toe waarmee die opties worden uitgeoefend.

1.   Met betrekking tot geselecteerde meldingsplichtige entiteiten beschikt de autoriteit over de toezichts- en onderzoeksbevoegdheden als gespecificeerd in de artikelen 17 tot en met 21 en over de bevoegdheid om geldboeten en dwangsommen op te leggen als gespecificeerd in de artikelen 22 en 23.

De autoriteit heeft ook de bevoegdheden en verplichtingen die financiële toezichthouders krachtens het toepasselijke Unierecht hebben op het gebied van AML/CFT, tenzij in deze verordening anders is bepaald.

De autoriteit kan, voor zover zulks noodzakelijk is om de bij deze verordening aan haar opgedragen taken te verrichten, de financiële toezichthouders bij wijze van instructie verzoeken hun bevoegdheden op het gebied van AML/CFT uit te oefenen krachtens en overeenkomstig de in het nationale recht bepaalde voorwaarden, wanneer die bevoegdheden bij deze verordening niet aan de autoriteit zijn toegekend.

Met het oog op de uitoefening van de in de eerste en de tweede alinea bedoelde bevoegdheden mag de autoriteit bindende besluiten uitbrengen die tot individuele geselecteerde meldingsplichtige entiteiten zijn gericht. De autoriteit is bevoegd om overeenkomstig artikel 22 administratieve maatregelen toe te passen en geldboeten op te leggen wegens niet-naleving van de besluiten die zijn vastgesteld in het kader van de uitoefening van de in artikel 21 vastgestelde bevoegdheid.

2.   Met betrekking tot toezichthouders en toezichthoudende autoriteiten is de autoriteit bevoegd om:

3.   Met betrekking tot FIE’s in lidstaten is de autoriteit bevoegd om:

4.   Met het oog op de uitvoering van de in artikel 5, lid 1, bedoelde taken is de autoriteit bevoegd om:

1.   De autoriteit is verantwoordelijk voor de doeltreffende en consistente werking van het AML/CFT-toezichtsysteem.

2.   De autoriteit en de toezichthoudende autoriteiten zijn gehouden tot loyale samenwerking te goeder trouw en tot informatie-uitwisseling voor AML/CFT-doeleinden, in overeenstemming met deze verordening, Verordening (EU) 2023/1113, Verordening (EU) 2024/1624 en Richtlijn (EU) 2024/1640.

3.   Op verzoek van de autoriteit voorzien de toezichthoudende autoriteiten de autoriteit van alle voor de vervulling van de taken van de autoriteit — op grond van artikel 5, leden 1, 3 en 4 — benodigde informatie over meldingsplichtige entiteiten die op nationaal niveau onder rechtstreeks toezicht blijven staan, indien de toezichthoudende autoriteiten rechtens toegang tot die informatie hebben.

4.   De toezichthoudende autoriteiten helpen de autoriteit bij het vaststellen en rekening houden met de specifieke kenmerken van hun respectieve nationale rechtskaders, met name waar het gaat om toepassing door de autoriteit van nationale wetgeving tot omzetting van het Unierecht als bedoeld in artikel 1, lid 2.

1.   In samenwerking met de toezichthoudende autoriteiten ontwikkelt de autoriteit een geharmoniseerde AML/CFT-toezichtmethode waarin de risicogebaseerde benadering van het toezicht op meldingsplichtige entiteiten in de Unie nader wordt omschreven, en houdt die methode actueel. Die methode omvat richtsnoeren, aanbevelingen, adviezen en andere maatregelen en instrumenten, al naargelang, met inbegrip van met name technische regulerings- en uitvoeringsnormen, op basis van de bevoegdheden die zijn vastgelegd in de in artikel 1, lid 2, bedoelde handelingen.

2.   Bij de ontwikkeling van de toezichtmethode maakt de autoriteit een onderscheid tussen meldingsplichtige entiteiten, onder meer op basis van hun activiteiten en het soort en de aard van de ML/TF-risico’s waaraan zij zijn blootgesteld. De toezichtmethode is risicogebaseerd en omvat ten minste de volgende elementen:

3.   De autoriteit ontwikkelt gestructureerde vragenlijsten en andere online- of offlinetools die door de autoriteit en de toezichthouders moeten worden gebruikt om gegevens en informatie van meldingsplichtige entiteiten op te vragen, te verzamelen, samen te voegen en te analyseren, met inbegrip van de gegevens aan de hand waarvan de in lid 2 genoemde elementen van de toezichtmethode moeten worden toegepast.

De door de autoriteit ontwikkelde tools waarborgen de verzameling van objectieve en vergelijkbare AML/CFT-gerelateerde gegevens en informatie van meldingsplichtige entiteiten en maken een efficiënte en snelle uitwisseling van informatie tussen toezichthouders en de autoriteit mogelijk.

De autoriteit streeft ernaar die tools te ontwikkelen zodra de toezichtmethode van toepassing is op het gehele AML/CFT-toezichtsysteem.

4.   De toezichtmethode is in overeenstemming met hoge toezichtnormen op Unieniveau en is gebaseerd op relevante internationale normen en richtsnoeren. De autoriteit zorgt voor een periodieke evaluatie en bijwerking van haar toezichtmethode, rekening houdend met de ontwikkeling van de risico’s voor de interne markt, waaronder door nationale rechtshandhavingsautoriteiten en FIE’s gesignaleerde risico’s en dreigingen. In de toezichtmethode wordt, voor zover mogelijk, rekening gehouden met de beste praktijken en richtsnoeren die zijn ontwikkeld door internationale opstellers van normen.

1.   Uiterlijk op 1 december van elk jaar voorzien de toezichthoudende autoriteiten de autoriteit van gegevens over hun voor het volgende jaar of voor de volgende toezichtperiode geplande toezichttoetsingen, op thematische basis, die als doel hebben om ML/TF-risico’s of een specifiek aspect van dergelijke risico’s waaraan meerdere meldingsplichtige entiteiten tegelijkertijd zijn blootgesteld, te beoordelen. De volgende informatie wordt daarbij verstrekt:

2.   Uiterlijk aan het eind van elk jaar legt de voorzitter van de autoriteit aan de algemene raad in toezichtsamenstelling als bedoeld in artikel 57, lid 2, een geconsolideerde planning voor van de thematische toetsingen die de toezichthoudende autoriteiten van plan zijn het volgende jaar uit te voeren.

3.   Wanneer de thematische toetsingen vanwege hun werkingssfeer en relevantie voor de hele Unie coördinatie op Unieniveau rechtvaardigen, worden zij gezamenlijk door de betrokken toezichthoudende autoriteiten uitgevoerd en gecoördineerd door de autoriteit. De raad van bestuur kan op basis van de beschikbare analyses van dreigingen, kwetsbaarheden en risico’s in de interne markt gezamenlijke thematische toetsingen voorstellen. De algemene raad in toezichtsamenstelling stelt een lijst op van gezamenlijke thematische toetsingen. De algemene raad in toezichtsamenstelling stelt een rapport op over de uitvoering, het onderwerp en het resultaat van elke gezamenlijke thematische toetsing. De autoriteit maakt dat rapport bekend op haar website.

4.   De autoriteit coördineert de activiteiten van de toezichthoudende autoriteiten en faciliteert de planning en uitvoering van de gezamenlijke thematische toetsingen bedoeld in lid 3. Elke directe interactie met meldingsplichtige entiteiten die geen geselecteerde meldingsplichtige entiteit zijn in het kader van een thematische toetsing blijft onder de exclusieve verantwoordelijkheid van de toezichthoudende autoriteit die verantwoordelijk is voor het toezicht op die meldingsplichtige entiteiten en wordt niet opgevat als een overdracht van taken en bevoegdheden met betrekking tot die entiteiten binnen het AML/CFT-toezichtsysteem.

5.   Wanneer geplande thematische toetsingen op nationaal niveau niet gecoördineerd worden op Unieniveau, onderzoekt de autoriteit samen met de toezichthoudende autoriteiten of de tijdschema’s van die thematische toetsingen onderling moeten en kunnen worden afgestemd of gesynchroniseerd, en faciliteert zij informatie-uitwisseling en wederzijdse bijstand tussen de toezichthoudende autoriteiten die die thematische toetsingen uitvoeren. De autoriteit faciliteert ook alle activiteiten die de betrokken toezichthoudende autoriteiten gezamenlijk of op vergelijkbare wijze wensen uit te voeren in het kader van hun respectieve thematische toetsingen.

6.   De autoriteit zorgt ervoor dat de resultaten en conclusies van thematische toetsingen die op nationaal niveau door verschillende toezichthoudende autoriteiten worden uitgevoerd, met alle toezichthoudende autoriteiten worden gedeeld, behalve waar het gaat om vertrouwelijke informatie in verband met individuele meldingsplichtige entiteiten. Gemeenschappelijke conclusies die voortvloeien uit de uitwisseling van informatie of uit gezamenlijke of gecoördineerde activiteiten waarbij verschillende toezichthoudende autoriteiten betrokken zijn, worden eveneens aldus gedeeld.

1.   De autoriteit kan indien passend:

2.   De autoriteit faciliteert en stimuleert ten minste de volgende activiteiten:

3.   Elke toezichthoudende autoriteit kan bij de autoriteit een verzoek om wederzijdse bijstand in verband met haar toezichttaken indienen, met vermelding van het soort bijstand dat zij verlangt van het personeel van de autoriteit, het personeel van een of meer toezichthoudende autoriteiten, of een combinatie daarvan. Indien het verzoek betrekking heeft op activiteiten die verband houden met het toezicht op specifieke meldingsplichtige entiteiten, stuurt de verzoekende toezichthoudende autoriteit de voor de bijstand vereiste informatie en gegevens aan de autoriteit. De autoriteit bewaart de informatie over specifieke expertisegebieden en over de capaciteit van de toezichthoudende autoriteiten om wederzijdse bijstand te verlenen met betrekking tot hun toezichttaken, en werkt die geregeld bij.

4.   Wanneer de autoriteit wordt verzocht bijstand te verlenen voor de uitvoering, op nationaal niveau, van specifieke toezichttaken in verband met andere meldingsplichtige entiteiten dan geselecteerde meldingsplichtige entiteiten, specificeert de verzoekende toezichthoudende autoriteit in haar verzoek voor welke taken bijstand wordt gevraagd. De bijstand wordt niet opgevat als zou er een overdracht — van de verzoekende toezichthoudende autoriteit aan de autoriteit — van toezichthoudende taken, bevoegdheden of verantwoordingsplicht voor het toezicht op de andere meldingsplichtige entiteiten dan geselecteerde meldingsplichtige entiteiten plaatsvinden.

5.   Indien de autoriteit van mening is dat het een passend en haalbaar verzoek betreft, stelt zij alles in het werk om de gevraagde bijstand te verlenen, onder meer door haar eigen personele middelen in te zetten en door ervoor te zorgen dat bij de toezichthoudende autoriteiten op vrijwillige basis middelen worden ingezet.

6.   Uiterlijk aan het eind van elk jaar stelt de voorzitter van de autoriteit de algemene raad in toezichtsamenstelling in kennis van de personele middelen die de autoriteit voor de verlening van de krachtens lid 3 van dit artikel gevraagde bijstand tijdens het volgende jaar zal toewijzen. Wanneer zich wijzigingen voordoen in de beschikbaarheid van personele middelen als gevolg van de uitvoering van in artikel 5, leden 2, 3 en 4, bedoelde taken, stelt de voorzitter van de autoriteit de algemene raad in toezichtsamenstelling daarvan in kennis.

7.   Elke interactie tussen het personeel van de autoriteit en de meldingsplichtige entiteit blijft onder de exclusieve verantwoordelijkheid van de toezichthoudende autoriteit die verantwoordelijk is voor het toezicht op die entiteit. Die interactie wordt niet opgevat als een overdracht van taken of bevoegdheden met betrekking tot individuele meldingsplichtige entiteiten binnen het AML/CFT-toezichtsysteem.

1.   Op grond van dit artikel zet de autoriteit een centrale informatiedatabank op en houdt die actueel.

De autoriteit stelt de informatie ter beschikking van toezichthoudende autoriteiten, niet-AML/CFT-autoriteiten, andere nationale autoriteiten en organen die bevoegd zijn voor het waarborgen van de naleving van Richtlijn 2008/48/EG van het Europees Parlement en de Raad (28), Richtlijn 2009/110/EG van het Europees Parlement en de Raad (29), Richtlijn 2009/138/EG van het Europees Parlement en de Raad (30), Richtlijn 2014/17/EU van het Europees Parlement en de Raad (31), Verordening (EU) nr. 537/2014 van het Europees Parlement en de Raad (32), Richtlijn 2014/56/EU van het Europees Parlement en de Raad (33), Richtlijn 2014/65/EU van het Europees Parlement en de Raad (34) of Richtlijn (EU) 2015/2366 van het Europees Parlement en de Raad (35), en aan de Europese toezichthoudende autoriteiten, namelijk de Europese Bankautoriteit (EBA), de Europese Autoriteit voor effecten en markten (ESMA) en de Europese Autoriteit voor verzekeringen en bedrijfspensioenen (Eiopa) (gezamenlijk “de ETA’s”), op “need-to-know”-basis en op vertrouwelijke basis, wanneer dat noodzakelijk is voor de vervulling van hun taken.

De autoriteit analyseert de ontvangen informatie ook en mag de resultaten van haar analyse op eigen initiatief delen met toezichthoudende autoriteiten waar dat hun toezichtactiviteiten zou faciliteren, en indien relevant met meldingsplichtige entiteiten.

2.   De toezichthoudende autoriteiten zenden de autoriteit ten minste de volgende informatie toe, met inbegrip van de gegevens met betrekking tot individuele meldingsplichtige entiteiten, opdat de autoriteit die informatie invoert in de database:

De op grond van de eerste alinea verstrekte informatie bevat geen verwijzingen naar specifieke vermoedens die op grond van artikel 69 van Verordening (EU) 2024/1624 zijn gemeld.

De autoriteit voert ook de informatie in de databank in die voortvloeit uit haar activiteiten op het gebied van direct toezicht, overeenstemmend met de in de eerste alinea vermelde categorieën van informatie, alsook de resultaten van het risicobeoordelingsproces dat de autoriteit op grond van artikel 12 heeft uitgevoerd.

3.   De autoriteit mag de toezichthoudende autoriteiten verzoeken om naast de in lid 2 bedoelde informatie nog andere informatie te verstrekken. De toezichthoudende autoriteiten werken alle verstrekte informatie bij zodra de actualisering noodzakelijk is of op verzoek van de autoriteit.

4.   De autoriteit voert in de databank alle gegevens of informatie in die relevant zijn voor AML/CFT-toezichtactiviteiten en die worden verstrekt door niet-AML/CFT-autoriteiten, andere nationale autoriteiten en organen die bevoegd zijn voor het waarborgen van de naleving van de vereisten van Richtlijn 2008/48/EG, Richtlijn 2009/110/EG, Richtlijn 2009/138/EG, Richtlijn 2014/17/EU, Verordening (EU) nr. 537/2014, Richtlijn 2014/56/EU, Richtlijn 2014/65/EU of Richtlijn (EU) 2015/2366, of door de ETA’s.

De in de eerste alinea bedoelde informatie omvat gevallen waar de in die alinea bedoelde autoriteiten en organen redelijke gronden hebben om te vermoeden dat ML/TF of een poging daartoe plaatsvindt of dat daarop een verhoogd risico bestaat in verband met een meldingsplichtige entiteit, en waar die redelijke gronden zijn ontstaan in het kader van de uitoefening van hun respectieve taken. De databank bevat ook relevante informatie die autoriteiten of organen die overeenkomstig Richtlijn 2013/36/EU van het Europees Parlement en de Raad (36) toezicht houden op kredietinstellingen, met inbegrip van de ECB wanneer zij handelt in overeenstemming met Verordening (EU) nr. 1024/2013, hebben verkregen in het kader van het doorlopend toezicht, met inbegrip van informatie over beoordelingen van bedrijfsmodellen, beoordelingen van governanceregelingen, vergunningsprocedures, beoordelingen van verwervingen van gekwalificeerde deelnemingen, geschiktheids- en betrouwbaarheidsbeoordelingen en procedures in verband met de intrekking van vergunningen.

5.   De in de tweede alinea van lid 1 bedoelde autoriteiten en organen mogen de autoriteit in een met redenen omkleed verzoek vragen om op grond van dit artikel verzamelde informatie, indien die informatie noodzakelijk is voor hun toezichtactiviteiten. De autoriteit beoordeelt die verzoeken en verstrekt de gevraagde informatie tijdig en op “need-to-know”-basis en vertrouwelijke basis. De autoriteit deelt de autoriteit die of het orgaan dat de gevraagde informatie oorspronkelijk heeft verstrekt, mee welke autoriteit of welk orgaan om de informatie heeft verzocht, in voorkomend geval welke meldingsplichtige entiteiten betrokken zijn, waarom het verzoek om informatie werd ingediend, en of de informatie aan de verzoekende autoriteit of het verzoekende orgaan werd verstrekt. Wanneer de autoriteit besluit de gevraagde informatie niet te verstrekken, geeft zij de redenen voor dat besluit.

6.   De autoriteit ontwikkelt ontwerpen van technische reguleringsnormen tot nadere bepaling van:

De autoriteit legt die ontwerpen van technische reguleringsnormen uiterlijk op 27 december 2025 voor aan de Commissie.

De Commissie is bevoegd om deze verordening aan te vullen door de in de eerste alinea bedoelde technische reguleringsnormen vast te stellen overeenkomstig artikel 49.

7.   Overeenkomstig dit artikel verzamelde persoonsgegevens mogen in identificeerbare vorm worden bewaard gedurende een periode van ten hoogste tien jaar na de datum waarop de autoriteit de gegevens heeft verzameld, waarna die gegevens worden gewist. Regelmatig wordt beoordeeld of persoonsgegevens nog nodig zijn; op basis daarvan kunnen persoonsgegevens in individuele gevallen al vóór het verstrijken van die termijn worden gewist.

1.   Met het oog op de uitvoering van de in artikel 5, lid 2, bedoelde taken voert de autoriteit in samenwerking met financiële toezichthouders een periodieke beoordeling uit van kredietinstellingen en financiële instellingen, en groepen kredietinstellingen en financiële instellingen, wanneer die, hetzij middels vestigingen hetzij in het kader van de vrijheid van dienstverrichting, inclusief de thuislidstaat in ten minste zes lidstaten actief zijn, ongeacht of de activiteiten via infrastructuur in het betreffende land of op afstand worden uitgevoerd.

2.   De toezichthoudende autoriteiten en de meldingsplichtige entiteiten die periodiek beoordeeld worden, verstrekken de autoriteit alle informatie die nodig is om de in lid 1 bedoelde periodieke beoordeling uit te voeren.

3.   De inherent- en restrisicoprofielen van een op grond van lid 1 beoordeelde meldingsplichtige entiteit worden door de autoriteit ingedeeld als laag, middelgroot, substantieel of hoog op basis van de benchmarks en volgens de methode als uiteengezet in de in lid 7 bedoelde technische reguleringsnormen. Indien de beoordeelde meldingsplichtige entiteit deel uitmaakt van een groep kredietinstellingen of financiële instellingen, wordt het risicoprofiel op groepsniveau vastgesteld.

4.   De methode voor de indeling van inherent- en restrisicoprofielen wordt afzonderlijk vastgesteld voor ten minste de volgende categorieën van meldingsplichtige entiteiten:

5.   Voor elke in lid 4 genoemde categorie van meldingsplichtige entiteiten worden de in de beoordelingsmethode opgenomen benchmarks voor de beoordeling van inherent risico gebaseerd op de risicofactorcategorieën voor cliënten, producten, diensten, transacties, leveringskanalen en geografische gebieden. Er worden benchmarks vastgesteld voor ten minste de volgende indicatoren die wijzen op een inherent risico in elke lidstaat waar de meldingsplichtige entiteiten actief zijn:

6.   Voor elke categorie meldingsplichtige entiteiten als bedoeld in lid 4 omvat de beoordeling van het restrisico in de beoordelingsmethode benchmarks voor de beoordeling van de kwaliteit van de interne gedragslijnen, controlemaatregelen en procedures die door de meldingsplichtige entiteiten zijn ingevoerd om hun inherente risico te beperken.

7.   De autoriteit ontwikkelt ontwerpen van technische reguleringsnormen tot nadere bepaling van:

De autoriteit legt die ontwerpen van technische reguleringsnormen uiterlijk op 1 januari 2026 voor aan de Commissie.

De Commissie is bevoegd om deze verordening aan te vullen door de in de eerste alinea bedoelde technische reguleringsnormen vast te stellen overeenkomstig artikel 49.

8.   De autoriteit evalueert de benchmarks en de methode ten minste om de drie jaar. Indien er wijzigingen nodig zijn, legt de autoriteit gewijzigde ontwerpen van technische reguleringsnormen voor aan de Commissie.

1.   Kredietinstellingen, financiële instellingen en groepen kredietinstellingen en financiële instellingen waarvan het restrisicoprofiel op grond van artikel 12 als hoog is geclassificeerd, worden als geselecteerde meldingsplichtige entiteiten aangemerkt.

2.   Indien op grond van lid 1 evenwel meer dan 40 entiteiten worden geïdentificeerd, kan de autoriteit, in overleg met de toezichthoudende autoriteiten, overeenkomen de selectie te beperken tot een specifiek ander aantal entiteiten of groepen dat groter is dan 40.

Bij het nemen van een besluit over een specifiek ander aantal geselecteerde meldingsplichtige entiteiten als bedoeld in de eerste alinea houdt de autoriteit rekening met haar eigen middelen wat betreft haar capaciteit om het nodige aantal toezichts- en ondersteunend personeel toe te wijzen of aanvullend in dienst te nemen, en zorgt zij ervoor dat de vereiste verhoging van de financiële en personele middelen haalbaar is.

Op grond van het besluit over het maximumaantal zijn de geselecteerde meldingsplichtige entiteiten die welke uit hoofde van lid 1 als zodanig in aanmerking komen en actief zijn in het grootste aantal lidstaten, hetzij middels vestigingen hetzij in het kader van de vrijheid van dienstverrichting.

Indien de toepassing van het in de derde alinea bedoelde criterium meer dan het vastgelegde maximumaantal meldingsplichtige entiteiten oplevert, selecteert de autoriteit uit de meldingsplichtige entiteiten of groepen die overeenkomstig die alinea zouden worden geselecteerd en die actief zijn in het minste aantal lidstaten, de entiteiten met het hoogste transactievolume met derde landen in verhouding tot hun totale transactievolume, gemeten over het laatste boekjaar.

3.   Indien in een lidstaat geen kredietinstelling, financiële instelling of groep van kredietinstellingen of financiële instellingen die daar is gevestigd, vergund of geregistreerd of daar een dochteronderneming heeft, en waarvan het risicoprofiel als hoog is ingedeeld, op grond van de leden 1 en 2 van dit artikel als geselecteerde meldingsplichtige entiteit kan worden aangemerkt, voert de autoriteit in die lidstaat een aanvullende selectieprocedure uit op basis van de in artikel 12, lid 7, punt b), bedoelde methode.

Na de aanvullende selectieprocedure wordt de kredietinstelling, financiële instelling of groep van kredietinstellingen of financiële instellingen, die in die lidstaat is gevestigd of geregistreerd en waarvan het risicoprofiel als hoog is ingedeeld, aangemerkt als geselecteerde meldingsplichtige entiteit.

Indien verscheidene kredietinstellingen, financiële instellingen of groepen kredietinstellingen of financiële instellingen in de betrokken lidstaat een risicoprofiel hebben dat als hoog is ingedeeld, wordt de entiteit die in het grootste aantal lidstaten actief is middels vestigingen of in het kader van de vrijheid van dienstverrichting, aangemerkt als de geselecteerde meldingsplichtige entiteit. Indien verscheidene kredietinstellingen of financiële instellingen, of groepen kredietinstellingen of financiële instellingen, in eenzelfde aantal lidstaten actief zijn, wordt de entiteit met het hoogste transactievolume met derde landen in verhouding tot haar totale transactievolume, gemeten over het laatste boekjaar, aangemerkt als geselecteerde meldingsplichtige entiteit.

4.   De autoriteit begint uiterlijk op 1 juli 2027 met de eerste selectieprocedure en rondt de selectie binnen zes maanden na de begindatum af. De selectieprocedure vindt vervolgens om de drie jaar na de begindatum van de eerste selectie plaats en wordt bij elke selectieprocedure binnen zes maanden afgerond. De lijst van de geselecteerde meldingsplichtige entiteiten wordt na voltooiing van de selectieprocedure zonder onnodige vertraging door de autoriteit bekendgemaakt. Zes maanden na de bekendmaking van de lijst begint de autoriteit met het directe toezicht op de geselecteerde meldingsplichtige entiteiten.

5.   Voorafgaand aan de bekendmaking van de lijst van de geselecteerde meldingsplichtige entiteiten stelt de autoriteit de relevante niet-AML/CFT-autoriteiten in kennis van de resultaten van het proces van beoordeling en classificatie van inherent en restrisico van de te beoordelen meldingsplichtige entiteiten.

6.   Een geselecteerde meldingsplichtige entiteit blijft onder direct toezicht van de autoriteit totdat de autoriteit begint met het directe toezicht op geselecteerde meldingsplichtige entiteiten op basis van een voor de volgende selectieperiode opgestelde lijst waarin die meldingsplichtige entiteit niet langer is opgenomen.

1.   Een financiële toezichthouder kan de autoriteit, met opgaaf van redenen, verzoeken om met betrekking tot een bepaalde niet-geselecteerde meldingsplichtige entiteit het directe toezicht op zich te nemen en de in artikel 5, lid 2, genoemde taken uit te voeren.

Het in de eerste alinea bedoelde verzoek wordt alleen in uitzonderlijke omstandigheden ingediend met als doel op Unieniveau een verhoogd ML/TF-risico of tekortkomingen in de naleving bij een niet-geselecteerde meldingsplichtige entiteit aan te kaarten en een consistente toepassing van hoge toezichtnormen te waarborgen.

2.   In het in lid 1 bedoelde verzoek:

3.   Het verzoek van de financiële toezichthouder gaat vergezeld van een verslag van de eerder uitgevoerde toezichtactiviteiten en het risicoprofiel van de niet-geselecteerde meldingsplichtige entiteit in kwestie. De niet-geselecteerde meldingsplichtige entiteit wordt in kennis gesteld van het verzoek en het daarin voorgestelde tijdschema.

4.   De autoriteit beoordeelt het in lid 1 bedoelde verzoek binnen twee maanden, of binnen een termijn die de overdracht van taken en bevoegdheden mogelijk maakt tegen de in het verzoek voorgestelde datum, indien die langer is. De autoriteit stemt alleen in met de gevraagde overdracht van direct toezicht wanneer aan ten minste één van de volgende voorwaarden is voldaan:

5.   Indien de raad van bestuur van de autoriteit vaststelt dat aan de in de leden 1, 2 en 4 gestelde voorwaarden is voldaan, stelt die een tot de verzoekende financiële toezichthouder en de betreffende niet-geselecteerde meldingsplichtige entiteit gericht besluit vast waarin zij in kennis worden gesteld van de aanvaarding van het verzoek. Het besluit vermeldt de datum waarop de autoriteit het directe toezicht op zich neemt en de duur van dat toezicht. Vanaf de datum waarop de autoriteit direct toezicht zal uitoefenen, wordt de betreffende niet-geselecteerde meldingsplichtige entiteit voor de toepassing van deze verordening als een geselecteerde meldingsplichtige entiteit beschouwd.

Wanneer het directe toezicht door de autoriteit eindigt, op het moment zoals vastgesteld in het in de eerste alinea bedoelde besluit, worden de taken en bevoegdheden in verband met het directe toezicht op de betrokken meldingsplichtige entiteit automatisch weer overgedragen aan de financiële toezichthouder, tenzij de autoriteit, naar aanleiding van een verzoek daartoe van de financiële toezichthouder overeenkomstig de leden 1 tot en met 4, de toepassing van dat besluit verlengt.

6.   Indien de raad van bestuur van de autoriteit weigert het verzoek van de financiële toezichthouder in te willigen, verstrekt de raad van bestuur een schriftelijke motivering van die weigering, waarin helder wordt aangegeven aan welke van de in de leden 1, 2 en 4 gestelde voorwaarden niet is voldaan. De autoriteit raadpleegt de financiële toezichthouder alvorens een besluit te nemen, en zorgt ervoor dat de niet-geselecteerde meldingsplichtige entiteit van het resultaat van dat proces op de hoogte wordt gesteld.

1.   Onverminderd de bevoegdheid van de autoriteit op grond van artikel 21, lid 3, punt a), om de informatie die door geselecteerde meldingsplichtige entiteiten doorlopend wordt gemeld, rechtstreeks te ontvangen of rechtstreeks te raadplegen, verstrekken de financiële toezichthouders de autoriteit alle informatie die zij voor de uitvoering van de haar opgedragen taken nodig heeft, overeenkomstig deze verordening en ander toepasselijk Unierecht.

2.   Waar passend verlenen de financiële toezichthouders bijstand aan de autoriteit bij de voorbereiding en uitvoering van handelingen inzake de in artikel 5, lid 2, punt b), bedoelde taken met betrekking tot alle geselecteerde meldingsplichtige entiteiten, met inbegrip van bijstand bij verificatieactiviteiten. Bij het vervullen van die taken houden de financiële toezichthouders zich aan de door de autoriteit gegeven instructies.

3.   De autoriteit ontwikkelt technische uitvoeringsnormen inzake:

De autoriteit legt die ontwerpen van technische uitvoeringsnormen uiterlijk op 1 januari 2026 voor aan de Commissie.

De Commissie is bevoegd om de in de eerste alinea bedoelde technische uitvoeringsnormen vast te stellen overeenkomstig artikel 53.

1.   Er wordt een gezamenlijk toezichtsteam (joint supervisory team — JST) opgericht voor het toezicht op elke geselecteerde meldingsplichtige entiteit. Elk gezamenlijk toezichtsteam bestaat uit personeelsleden van de autoriteit en van de financiële toezichthouders die verantwoordelijk zijn voor het toezicht op de geselecteerde meldingsplichtige entiteit op nationaal niveau. De leden van het gezamenlijke toezichtsteam worden aangewezen overeenkomstig lid 4 en hun werk wordt gecoördineerd door een daartoe aangewezen personeelslid van de autoriteit (“JST-coördinator”).

2.   De JST-coördinator zorgt voor de coördinatie van de werkzaamheden binnen het gezamenlijke toezichtsteam. De leden van het gezamenlijke toezichtsteam voeren hun teamtaken uit volgens de instructies van de JST-coördinator. Dat laat hun taken en plichten binnen hun eigen financiële toezichthouder onverlet.

Elke financiële toezichthouder die op grond van lid 4 meer dan één personeelslid aan het gezamenlijke toezichtsteam toewijst, kan één van hen als subcoördinator aanwijzen (“nationale subcoördinator”). De nationale subcoördinatoren assisteren de JST-coördinator bij de organisatie en coördinatie van de taken in het gezamenlijke toezichtsteam, met name ten aanzien van de personeelsleden die door dezelfde financiële toezichthouder zijn aangesteld als de relevante nationale subcoördinator. De nationale subcoördinator kan instructies geven aan de leden van het gezamenlijk toezichtsteam die door dezelfde financiële toezichthouder zijn aangesteld, mits die instructies niet in strijd zijn met de instructies van de JST-coördinator.

3.   De taken van een gezamenlijk toezichtsteam omvatten het volgende:

4.   De autoriteit is verantwoordelijk voor de oprichting en samenstelling van de gezamenlijke toezichtsteams. De autoriteit en de betreffende financiële toezichthouders wijzen een of meer van hun personeelsleden aan om deel uit te maken van een gezamenlijk toezichtsteam. Een lid kan deel uitmaken van meer dan één gezamenlijk toezichtsteam.

5.   De autoriteit en de financiële toezichthouders plegen onderling overleg en bereiken onderling overeenstemming over de inzet van personeel voor de gezamenlijke toezichtsteams.

6.   De autoriteit ontwikkelt interne operationele regels en procedures met betrekking tot de samenstelling van gezamenlijke toezichtsteams, met name met betrekking tot personeel van elke financiële toezichthouder, de status van personeel van financiële toezichthouders en de toewijzing van personele middelen door de autoriteit aan de gezamenlijke toezichtsteams, waarbij zij ervoor zorgt dat die teams bestaan uit personeel met voldoende kennis, deskundigheid en ervaring en met voldoende verscheidenheid aan kennis, achtergronden, deskundigheid en ervaring.

1.   De autoriteit mag geselecteerde meldingsplichtige entiteiten en natuurlijke personen die daar in dienst zijn of daartoe behorende rechtspersonen, alsook derden waaraan de geselecteerde meldingsplichtige entiteiten operationele functies of activiteiten hebben uitbesteed en daarbij aangesloten natuurlijke of rechtspersonen, verplichten alle informatie te verstrekken die zij nodig heeft voor de uitvoering van de haar bij deze verordening en bij ander toepasselijk Unierecht opgedragen taken.

2.   De in lid 1 bedoelde personen of hun vertegenwoordigers en, in het geval van rechtspersonen of verenigingen zonder rechtspersoonlijkheid, de krachtens de wet of hun statuten tot vertegenwoordiging bevoegde personen verstrekken de opgevraagde informatie zonder onnodige vertraging en zorgen ervoor dat die duidelijk, accuraat en volledig is. Naar behoren gemachtigde advocaten kunnen namens hun cliënten de informatie verstrekken. Die cliënten blijven volledig verantwoordelijk indien de verstrekte informatie onvolledig, onjuist of misleidend is.

3.   Wanneer de autoriteit de op grond van lid 1 opgevraagde informatie ontvangt, stelt zij die informatie ter beschikking van de betrokken financiële toezichthouder.

1.   Om de haar bij deze verordening opgedragen taken uit te voeren, mag de autoriteit alle noodzakelijke onderzoeken verrichten van een geselecteerde meldingsplichtige entiteit of een natuurlijke persoon die daar in dienst is of een rechtspersoon die daartoe behoort en in een lidstaat is gevestigd of zich in een lidstaat bevindt.

Daartoe mag de autoriteit:

2.   De in artikel 17 bedoelde personen worden onderworpen aan onderzoeken die bij een besluit van de autoriteit worden ingeleid. Wanneer een persoon het voeren van het onderzoek hindert, verleent de financiële toezichthouder van de lidstaat waar de bedrijfsruimten in kwestie zijn gelegen, de nodige bijstand overeenkomstig het nationale recht, onder meer door voor de autoriteit de toegang te faciliteren tot de bedrijfsruimten van de in artikel 17 bedoelde natuurlijke en rechtspersonen, zodat de in lid 1 van dit artikel bedoelde bevoegdheden kunnen worden uitgeoefend.

1.   Met het oog op de uitvoering van de haar bij deze verordening opgedragen taken mag de autoriteit alle nodige inspecties ter plaatse in de bedrijfsruimten van de in artikel 17 bedoelde natuurlijke en rechtspersonen verrichten, mits de betrokken financiële toezichthouder daarvan vooraf in kennis wordt gesteld. Met betrekking tot natuurlijke personen van wie de bedrijfsruimte tevens hun privéwoning is, vraagt en verkrijgt de autoriteit rechterlijke toestemming voor een inspectie ter plaatse. Indien dat voor een behoorlijke en efficiënte inspectie nodig is, mag de autoriteit de inspectie ter plaatse verrichten zonder dat vooraf aan die natuurlijke en rechtspersonen aan te kondigen.

2.   De autoriteit kan besluiten de uitvoering van inspecties ter plaatse toe te vertrouwen aan een gezamenlijk toezichtsteam overeenkomstig artikel 16 of aan een specifiek team, waarvan in voorkomend geval leden van het gezamenlijke toezichtsteam deel kunnen uitmaken. De autoriteit is verantwoordelijk voor de oprichting en samenstelling van de teams voor inspecties ter plaatse, hetgeen gebeurt in samenwerking met de financiële toezichthouders.

3.   De personeelsleden van de autoriteit en andere personen die door de autoriteit gemachtigd zijn om een inspectie ter plaatse te verrichten mogen de bedrijfsruimten en terreinen van natuurlijke of rechtspersonen die het voorwerp zijn van een door de autoriteit genomen onderzoeksbesluit betreden, waarbij voor natuurlijke personen van wie de bedrijfsruimte tevens hun privéwoning is eerst rechterlijke toestemming moet worden verkregen voor een inspectie ter plaatse op grond van lid 1 van dit artikel. De personeelsleden van de autoriteit en andere personen die door de autoriteit gemachtigd zijn, hebben alle in artikel 21 genoemde bevoegdheden.

4.   De in artikel 17 bedoelde natuurlijke en rechtspersonen worden onderworpen aan inspecties ter plaatse op basis van een besluit van de autoriteit.

5.   De personeelsleden en andere begeleidende personen die zijn gemachtigd of aangewezen door de financiële toezichthouder van de lidstaat waar de inspectie moet worden verricht, verlenen de personeelsleden van de autoriteit en andere door de autoriteit gemachtigde personen, onder toezicht en coördinatie van de autoriteit, actief bijstand. Daartoe beschikken zij over de in lid 3 genoemde bevoegdheden. De personeelsleden van de financiële toezichthouder van de betrokken lidstaat hebben eveneens het recht deel te nemen aan de inspecties ter plaatse.

6.   Indien een persoon zich tegen de uitvoering van een op grond van dit artikel gelaste inspectie ter plaatse verzet, verleent de financiële toezichthouder van de betrokken lidstaat de nodige bijstand overeenkomstig het nationale recht. Voor zover nodig voor de inspectie, omvat die bijstand het verzegelen van alle bedrijfsruimten en boeken of bescheiden. Indien de betrokken financiële toezichthouder niet over die bevoegdheid beschikt, maakt hij gebruik van zijn bevoegdheden om de hulp van andere nationale autoriteiten in te roepen.

1.   Indien voor de in artikel 19 bedoelde inspectie ter plaatse de toestemming van een rechterlijke instantie overeenkomstig het nationale recht vereist is, verzoekt de autoriteit om die toestemming.

2.   Als wordt verzocht om toestemming als bedoeld in lid 1, toetst de nationale rechterlijke instantie het besluit van de autoriteit op authenticiteit en gaat zij na of de voorgenomen dwangmaatregelen niet willekeurig zijn noch buitensporig in verhouding tot het voorwerp van de inspectie. Bij haar toetsing van de evenredigheid van de dwangmaatregelen mag de nationale rechterlijke instantie de autoriteit om nadere uitleg vragen, in het bijzonder met betrekking tot de redenen die de autoriteit heeft om aan te nemen dat een inbreuk op de in artikel 1, lid 2, bedoelde handelingen heeft plaatsgevonden, en met betrekking tot de ernst van de vermoedelijke inbreuk en de aard van de betrokkenheid van de aan de dwangmaatregelen onderworpen persoon. De nationale rechterlijke instantie mag evenwel niet de noodzakelijkheid van de inspectie toetsen, noch de informatie in het dossier van de autoriteit opvragen. De rechtsgeldigheid van het besluit van de autoriteit wordt ter toetsing slechts voorgelegd aan het Hof van Justitie van de Europese Unie.

1.   Voor de uitvoering van haar in artikel 5, lid 2, bedoelde taken heeft de autoriteit de in de leden 2 en 3 van dit artikel genoemde bevoegdheid om de administratieve maatregelen toe te passen om een geselecteerde meldingsplichtige entiteit te verplichten de nodige maatregelen te nemen indien:

2.   Voor de toepassing van artikel 6, lid 1, heeft de autoriteit met name de bevoegdheid tot het toepassen van de volgende administratieve maatregelen:

3.   Door middel van de in lid 2 bedoelde administratieve maatregelen kan de autoriteit met name:

4.   De in lid 2 bedoelde administratieve maatregelen gaan waar relevant vergezeld van bindende termijnen voor de uitvoering ervan. De autoriteit geeft opvolging aan en beoordeelt de uitvoering door de geselecteerde meldingsplichtige entiteit van de vereiste acties.

5.   Financiële toezichthouders stellen de autoriteit zonder onnodige vertraging in kennis wanneer zij een of meer aanwijzingen hebben dat een geselecteerde meldingsplichtige entiteit Verordening (EU) 2023/1113 of Verordening (EU) 2024/1624 heeft overtreden.

6.   De toegepaste administratieve maatregelen moeten doeltreffend, evenredig en afschrikkend zijn.

1.   De autoriteit mag met het oog op de uitvoering van de haar bij deze verordening opgedragen taken geldboeten opleggen wanneer een geselecteerde meldingsplichtige entiteit, hetzij opzettelijk hetzij uit onachtzaamheid, inbreuk maakt op een vereiste van Verordening (EU) 2023/1113 of Verordening (EU) 2024/1624, of niet voldoet aan een in artikel 6, lid 1, van deze verordening bedoeld bindend besluit.

2.   Wanneer de raad van bestuur van de autoriteit vaststelt dat een geselecteerde meldingsplichtige entiteit opzettelijk of uit onachtzaamheid een ernstige, herhaalde of stelselmatige inbreuk heeft gepleegd op rechtstreeks toepasselijke vereisten vervat in Verordening (EU) 2023/1113 of Verordening (EU) 2024/1624, stelt de raad van bestuur overeenkomstig lid 3 van dit artikel een besluit tot het opleggen van geldboeten vast. De wegens dergelijke inbreuken opgelegde geldboeten worden, naargelang de omstandigheden van het concrete geval, opgelegd naast of in plaats van de in artikel 21, lid 2, bedoelde administratieve maatregelen.

3.   Het basisbedrag van de in lid 1 bedoelde geldboeten ligt binnen de volgende limieten:

4.   De binnen de limieten van lid 3 vastgestelde basisbedragen worden zo nodig, rekening houdend met verzwarende of verzachtende factoren, aangepast overeenkomstig de desbetreffende in bijlage I vermelde coëfficiënten. De desbetreffende verzwarende coëfficiënten worden één voor één op het basisbedrag toegepast. Indien er meer dan één verzwarende coëfficiënt van toepassing is, wordt het verschil tussen het basisbedrag en het bedrag dat uit de toepassing van elke afzonderlijke verzwarende coëfficiënt resulteert, aan het basisbedrag toegevoegd. Indien de voordelen die uit de inbreuk zijn verkregen, of de verliezen die derden door de inbreuk lijden, kunnen worden bepaald, worden die na toepassing van de coëfficiënten opgeteld bij het totale bedrag van de sanctie.

5.   De relevante verzachtende coëfficiënten worden één voor één op het basisbedrag toegepast. Indien er meer dan één verzachtende coëfficiënt van toepassing is, wordt het verschil tussen het basisbedrag en het bedrag dat uit de toepassing van elke afzonderlijke verzachtende coëfficiënt resulteert, van het basisbedrag afgetrokken.

6.   Het maximumbedrag van een in lid 3, punten a) en b), bedoelde sanctie voor ernstige, herhaalde of stelselmatige inbreuken bedraagt, na toepassing van de in de leden 4 en 5 bedoelde coëfficiënten, niet meer dan 10 % van de totale jaaromzet van de meldingsplichtige entiteit in het voorgaande boekjaar.

7.   Het maximumbedrag van een in lid 3, punten c) en d), bedoelde sanctie voor ernstige, herhaalde of stelselmatige inbreuken bedraagt na toepassing van de in de leden 4 en 5 bedoelde coëfficiënten maximaal 10 000 000 EUR.

8.   Indien de geselecteerde meldingsplichtige entiteit een moederonderneming is of een dochteronderneming van een moederonderneming die overeenkomstig artikel 22 van Richtlijn 2013/34/EU van het Europees Parlement en de Raad (37) geconsolideerde financiële overzichten moet opstellen, is de relevante totale jaaromzet gelijk aan de totale jaaromzet of de daarmee overeenstemmende soort inkomsten overeenkomstig de toepasselijke boekhoudkundige normen volgens de meest recente door het leidinggevend orgaan van de uiteindelijke moederonderneming goedgekeurde geconsolideerde jaarrekening.

9.   In andere dan de in lid 1 van dit artikel bedoelde gevallen mag de autoriteit, als dat voor de uitvoering van de haar bij deze verordening opgedragen taken noodzakelijk is, voorschrijven dat de financiële toezichthouders een procedure inleiden om ervoor te zorgen dat passende geldboeten worden opgelegd overeenkomstig het nationale recht tot omzetting van Richtlijn (EU) 2024/1640 en elke relevante nationale wetgeving op grond waarvan specifieke bevoegdheden worden verleend die thans overeenkomstig het Unierecht niet zijn vereist. De opgelegde geldboeten moeten doeltreffend, evenredig en afschrikkend zijn.

De eerste alinea is van toepassing op geldboeten die aan geselecteerde meldingsplichtige entiteiten moeten worden opgelegd wegens inbreuken op het nationale recht tot omzetting van Richtlijn (EU) 2024/1640 en op geldboeten die moeten worden opgelegd aan leden van het leidinggevend orgaan van geselecteerde meldingsplichtige entiteiten die volgens het nationale recht verantwoordelijk zijn voor een inbreuk door de geselecteerde meldingsplichtige entiteit.

10.   De door de autoriteit opgelegde geldboeten moeten doeltreffend, evenredig en afschrikkend zijn.

Bij de bepaling van het bedrag van de geldboete houdt de autoriteit terdege rekening met het vermogen van de geselecteerde meldingsplichtige entiteit om de geldboete te betalen en raadpleegt zij, indien de geldboete van invloed kan zijn op de naleving van de prudentiële regelgeving, de autoriteiten die bevoegd zijn voor het toezicht op de naleving van het toepasselijke Unierecht door de geselecteerde meldingsplichtige entiteiten.

1.   De raad van bestuur kan een besluit tot oplegging van een dwangsom nemen teneinde:

2.   De dwangsom moet doeltreffend en evenredig zijn. De opgelegde dwangsom geldt totdat de geselecteerde meldingsplichtige entiteit of de betrokken persoon de relevante in lid 1 bedoelde administratieve maatregel naleeft.

3.   Niettegenstaande lid 2 bedraagt de dwangsom in het geval van rechtspersonen maximaal 3 % van de gemiddelde dagelijkse omzet in het voorafgaande boekjaar en in het geval van natuurlijke personen maximaal 2 % van hun gemiddelde inkomsten per dag in het voorafgaande kalenderjaar. De dwangsom wordt berekend vanaf de in het besluit tot oplegging van een dwangsom bepaalde datum.

4.   Een dwangsom kan worden opgelegd gedurende een periode van niet meer dan zes maanden vanaf de kennisgeving van het besluit van de autoriteit. Indien de geselecteerde meldingsplichtige entiteit na het verstrijken van die periode nog niet aan de administratieve maatregel heeft voldaan, kan de autoriteit dwangsommen opleggen voor een aanvullende periode van ten hoogste zes maanden.

5.   Het besluit tot oplegging van een dwangsom kan in een later stadium worden genomen met terugwerkende kracht tot de datum van toepassing van de administratieve maatregel.

1.   Alvorens een besluit tot oplegging van een geldboete of dwangsom uit hoofde van artikel 22 of 23 te nemen, stelt de raad van bestuur de aan de procedure onderworpen personen in de gelegenheid te worden gehoord over de bevindingen van de autoriteit. De raad van bestuur steunt zijn besluiten slechts op bevindingen waarover de aan de procedure onderworpen personen opmerkingen hebben kunnen maken.

2.   Het recht van verweer van de aan de procedure onderworpen personen wordt tijdens de procedure ten volle geëerbiedigd. Die personen hebben recht op toegang tot het dossier van de autoriteit, onder voorbehoud van het rechtmatige belang dat andere personen hebben bij de bescherming van hun bedrijfsgeheimen. Het recht op toegang tot het dossier geldt niet voor vertrouwelijke informatie of interne voorbereidende documenten van de autoriteit.

1.   De autoriteit maakt elk besluit tot oplegging van geldboeten of dwangsommen en elk besluit waarbij in artikel 21, lid 2, punten c) tot en met g), bedoelde administratieve maatregelen worden toegepast ten aanzien van in artikel 21, lid 1, punt a), bedoelde gevallen, onmiddellijk bekend nadat de voor de inbreuk verantwoordelijke persoon van dat besluit in kennis is gesteld. De bekendmaking bevat ten minste informatie over het type en de aard van de inbreuk, de identiteit van de verantwoordelijke persoon en, voor geldboeten of dwangsommen, het bedrag daarvan.

In afwijking van de eerste alinea kan de autoriteit, wanneer de bekendmaking administratieve maatregelen betreft waartegen beroep kan worden ingesteld en die niet gericht zijn op het verhelpen van ernstige, herhaalde en stelselmatige inbreuken, de bekendmaking van die administratieve maatregelen uitstellen tot het verstrijken van de termijn voor het instellen van beroep bij het Hof van Justitie van de Europese Unie.

2.   Na het verstrijken van de termijn voor een toetsing van het besluit door de administratieve raad voor toetsing of, indien de meldingsplichtige entiteit niet om een dergelijke toetsing heeft verzocht, het verstrijken van de termijn voor het instellen van beroep bij het Hof van Justitie van de Europese Unie, openbaart de autoriteit de informatie inzake een verzoek tot toetsing of beroep. Alle daaropvolgende informatie over de uitkomst van die toetsing of dat beroep wordt door de autoriteit onmiddellijk nadat zij die informatie heeft verkregen, bekendgemaakt. Een besluit tot nietigverklaring van een besluit tot oplegging van een geldboete of een dwangsom of een besluit waarbij een administratieve maatregel op grond van artikel 21, lid 1, punt a), wordt toegepast, wordt eveneens bekendgemaakt.

3.   Niettegenstaande de in lid 1 bedoelde vereiste, moet de autoriteit indien zij in een individueel geval oordeelt dat bekendmaking van de identiteit of de persoonsgegevens van de verantwoordelijke personen onevenredig is, of wanneer bekendmaking een gevaar oplevert voor de stabiliteit van de financiële markten of voor een lopend onderzoek:

4.   De autoriteit laat elke bekendmaking op grond van dit artikel gedurende een periode van vijf jaar op haar website staan.

1.   Op grond van de artikelen 22 en 23 opgelegde geldboeten en dwangsommen zijn afdwingbaar.

De tenuitvoerlegging geschiedt volgens de bepalingen van burgerlijke rechtsvordering die van kracht zijn in de lidstaat op het grondgebied waarvan zij plaatsvindt. Het bevel tot tenuitvoerlegging wordt gehecht aan het besluit tot oplegging van geldboeten of dwangsommen op grond van de artikelen 22 en 23, zonder verdere formaliteiten anders dan de verificatie van de authenticiteit van het besluit door de autoriteit die daartoe door de regering van elke lidstaat wordt aangewezen en die door die regering als zodanig wordt bekendgemaakt bij de autoriteit en het Hof van Justitie van de Europese Unie.

Nadat die formaliteiten op verzoek van de betreffende partij zijn vervuld, kan die partij overgaan tot tenuitvoerlegging volgens het nationale recht door zich met de kwestie rechtstreeks te wenden tot de bevoegde instantie.

De tenuitvoerlegging kan alleen worden geschorst krachtens een beslissing van het Hof van Justitie van de Europese Unie. Het toezicht op de regelmatigheid van de tenuitvoerlegging behoort evenwel tot de bevoegdheid van de rechterlijke instanties van de betrokken lidstaat.

2.   De opgehaalde bedragen van de geldboeten en de dwangsommen worden toegewezen aan de algemene begroting van de Unie.

1.   Indien de autoriteit bij het uitvoeren van haar taken krachtens deze verordening tot de bevinding komt dat er ernstige aanwijzingen zijn voor het mogelijke bestaan van feiten die een of meer van de in bijlage II vermelde inbreuken zouden kunnen vormen, wijst zij intern een onafhankelijk onderzoeksteam aan om de aangelegenheid te onderzoeken. Het onderzoeksteam wordt of was niet betrokken bij het directe toezicht op de geselecteerde meldingsplichtige entiteit in kwestie en verricht zijn taken onafhankelijk van de raad van bestuur. De autoriteit ontwikkelt interne procedures voor de vaststelling van de regels voor selectie van de leden van het onafhankelijke onderzoeksteam, met name met betrekking tot de kennis, achtergrond, deskundigheid en ervaring van die leden.

2.   Het onderzoeksteam onderzoekt de vermeende inbreuken en neemt daarbij de opmerkingen van de aan het onderzoek onderworpen personen in aanmerking, waarna het het volledige dossier met zijn bevindingen aan de raad van bestuur voorlegt.

Voor het uitvoeren van zijn taken mag het onderzoeksteam informatie opvragen overeenkomstig artikel 17 en onderzoeken en inspecties ter plaatse verrichten overeenkomstig de artikelen 18 en 19.

Bij het uitvoeren van zijn taken heeft het onderzoeksteam toegang tot alle documenten en informatie die het gezamenlijke toezichtsteam bij zijn toezichtwerkzaamheden heeft verzameld.

3.   Na de afronding van zijn onderzoek en alvorens het dossier met zijn bevindingen aan de raad van bestuur voor te leggen, stelt het onderzoeksteam de aan het onderzoek onderworpen personen in de gelegenheid over de onderzochte aangelegenheden te worden gehoord. Het onderzoeksteam baseert zijn bevindingen alleen op feiten waarover de aan het onderzoek onderworpen personen opmerkingen hebben kunnen maken.

De rechten van verdediging van de betrokken personen worden volledig in acht genomen tijdens het uit hoofde van dit artikel gevoerde onderzoek.

4.   Wanneer het onderzoeksteam het dossier met zijn bevindingen aan de raad van bestuur voorlegt, stelt het de aan het onderzoek onderworpen personen van dat feit in kennis. De aan het onderzoek onderworpen personen hebben recht op toegang tot het dossier, onder voorbehoud van het rechtmatige belang dat andere personen hebben bij de bescherming van hun bedrijfsgeheimen. Het recht op toegang tot het dossier geldt niet voor vertrouwelijke informatie die derden raakt.

5.   De raad van bestuur besluit op basis van het dossier met de bevindingen van het onderzoeksteam en na de aan het onderzoek onderworpen personen op hun verzoek overeenkomstig artikel 24, lid 1, te hebben gehoord, of de aan het onderzoek onderworpen personen al dan niet een of meer van de in bijlage II vermelde inbreuken hebben gepleegd; zo ja, legt de raad van bestuur een geldboete op overeenkomstig artikel 22 en past overeenkomstig artikel 21 een administratieve maatregel toe in aanvulling op, of in plaats van, de oplegging van een geldboete.

6.   Het onderzoeksteam neemt niet deel aan de beraadslagingen van de raad van bestuur en mengt zich ook niet anderszins in het besluitvormingsproces van de raad van bestuur.

7.   De Commissie stelt nadere procedureregels vast voor de uitoefening van de bevoegdheid tot het opleggen van geldboeten en dwangsommen, zoals bepalingen inzake het recht van verdediging, inzake termijnen en inzake de inning van geldboeten of dwangsommen, alsook gedetailleerde voorschriften betreffende verjaringstermijnen voor het opleggen en ten uitvoer leggen van sancties.

De in de eerste alinea bedoelde regels worden vastgesteld bij gedelegeerde handelingen tot aanvulling van deze verordening, overeenkomstig artikel 100.

De Commissie stelt de in de tweede alinea bedoelde gedelegeerde handelingen uiterlijk op 1 januari 2027 vast.

8.   Wanneer de autoriteit bij het uitoefenen van haar taken krachtens deze verordening tot de bevinding komt dat er ernstige aanwijzingen zijn voor het mogelijke bestaan van strafbare feiten, verwijst zij de zaak voor strafrechtelijke vervolging naar de bevoegde nationale autoriteiten. Bovendien ziet de autoriteit af van het opleggen van geldboeten of dwangsommen wanneer een eerdere vrijspraak of veroordeling in een krachtens het nationale recht gevoerde strafprocedure wegens dezelfde feiten of in wezen gelijkaardige feiten in kracht van gewijsde is gegaan.

1.   De autoriteit en de financiële toezichthouders treffen regelingen voor hun communicatie binnen het AML/CFT-toezichtsysteem, onder meer wat de te gebruiken taal of talen betreft.

2.   Elk document dat een geselecteerde meldingsplichtige entiteit of een andere natuurlijke of rechtspersoon die individueel aan de toezichtprocedures van de autoriteit onderworpen is, bij de autoriteit indient, mag worden opgesteld in een door de betrokken geselecteerde meldingsplichtige entiteit of natuurlijke of rechtspersoon gekozen officiële taal van de Unie.

3.   De autoriteit, de geselecteerde meldingsplichtige entiteiten en andere natuurlijke of rechtspersonen die individueel aan de toezichtprocedures van de autoriteit onderworpen zijn, mogen afspreken om in hun schriftelijke communicatie slechts één officiële taal van de Unie te gebruiken, onder meer met betrekking tot de toezichtbesluiten van de autoriteit.

4.   Wanneer een in lid 3 bedoelde afspraak om slechts één taal te gebruiken, wordt ingetrokken, is die intrekking alleen van invloed op nog niet uitgevoerde aspecten van de toezichtprocedure van de autoriteit.

5.   Indien deelnemers aan een mondelinge hoorzitting verzoeken om gehoord te worden in een andere officiële taal van de Unie dan de taal waarin de toezichtprocedure van de autoriteit wordt gevoerd, wordt het verzoek daartoe tijdig bij de autoriteit ingediend, zodat die de nodige voorzieningen kan treffen.

1.   De autoriteit verricht periodieke beoordelingen van sommige of alle activiteiten van één, meerdere of alle financiële toezichthouders, alsook van hun instrumenten en middelen. In het kader van elke beoordeling beoordeelt de autoriteit in hoeverre een financiële toezichthouder zijn taken overeenkomstig Richtlijn (EU) 2024/1640 verricht en neemt zij de nodige stappen om consistent hoge toezichtnormen en -praktijken te waarborgen. De beoordelingen houden rekening met het niveau van harmonisering van toezichtmethoden en omvatten met het oog daarop een toetsing van de toepassing van de op grond van artikel 8 ontwikkelde AML/CFT-toezichtmethode (in zijn geheel of een gedeelte ervan), en behandelen alle financiële toezichthouders in één beoordelingscyclus. De raad van bestuur stelt, na raadpleging van de algemene raad in toezichtsamenstelling, een plan voor een beoordelingscyclus vast. De algemene raad kan met een tweederdemeerderheid van zijn leden eisen dat de raad van bestuur een nieuw plan vaststelt. De duur van elke beoordelingscyclus wordt vastgesteld door de autoriteit en bedraagt maximaal zeven jaar.

De autoriteit ontwikkelt methoden die een consistente beoordeling van, en vergelijking tussen, de financiële toezichthouders die in eenzelfde cyclus getoetst worden, mogelijk maken. Aan het einde van elke beoordelingscyclus legt de autoriteit haar bevindingen voor aan het Europees Parlement en de Raad.

2.   De beoordelingen worden uitgevoerd door het personeel van de autoriteit en, na een open oproep tot deelname, door het personeel van financiële toezichthouders die niet aan toetsing zijn onderworpen, op vrijwillige basis. Indien relevant wordt bij de beoordelingen terdege rekening gehouden met de relevante evaluaties, beoordelingen of rapporten die zijn opgesteld door internationale organisaties en intergouvernementele organen met bevoegdheden op het gebied van het voorkomen van ML/TF. Bij de beoordelingen kan ook terdege rekening worden gehouden met de informatie in de op grond van artikel 11 opgezette centrale AML/CFT-databank.

3.   De autoriteit stelt een verslag op met de uitkomsten van elke beoordeling. Er wordt een ontwerpversie van het verslag voor commentaar voorgelegd aan de financiële toezichthouder, alvorens het door de algemene raad in toezichtsamenstelling wordt behandeld. Binnen een door de autoriteit vastgestelde termijn dient de beoordeelde financiële toezichthouder zijn commentaar op het ontwerpverslag in. Het definitieve verslag wordt aangenomen door de raad van bestuur, die daarbij rekening houdt met de opmerkingen van de algemene raad in toezichtsamenstelling. De raad van bestuur waarborgt dat de beoordelingsmethode op consistente wijze wordt toegepast. In het verslag wordt vermeld en toegelicht welke specifieke follow-upmaatregelen volgens de beoordeling passend, evenredig en noodzakelijk worden geacht voor de beoordeelde financiële toezichthouder. De follow-upmaatregelen mogen worden vastgesteld in de vorm van richtsnoeren en aanbevelingen van de algemene raad. De follow-upmaatregelen kunnen ook de vorm aannemen van individuele aanbevelingen van de raad van bestuur. Die individuele follow-upmaatregelen worden alleen bekendgemaakt na toestemming van de betrokken financiële toezichthouder en enkel in samengevatte of geaggregeerde vorm, op een zodanige manier dat individuele financiële instellingen niet kunnen worden herkend. De gepubliceerde versie van het verslag bevat geen vertrouwelijke informatie of verwijzingen naar specifieke financiële toezichthouders.

4.   De financiële toezichthouders stellen alles in het werk om te voldoen aan de specifieke follow-upmaatregelen die zij volgens de beoordeling moeten nemen. In voorkomend geval brengen de financiële toezichthouders de autoriteit regelmatig op de hoogte van het soort maatregelen dat zij hebben getroffen naar aanleiding van het in lid 3 bedoelde verslag.

1.   Binnen het kader van haar bevoegdheden en onverminderd de bevoegdheden van de relevante financiële toezichthouders zorgt de autoriteit voor de oprichting en de consistente werking van AML/CFT-toezichtcolleges in de financiële sector voor niet-geselecteerde meldingsplichtige entiteiten met vestigingen in verschillende lidstaten, overeenkomstig artikel 49 van Richtlijn (EU) 2024/1640 Daartoe mag de autoriteit:

2.   Voor de toepassing van lid 1 heeft het personeel van de autoriteit het recht op volwaardige deelname aan de AML/CFT-toezichtcolleges en de activiteiten van die colleges, waaronder inspecties ter plaatse, die gezamenlijk door twee of meer financiële toezichthouders worden uitgevoerd.

1.   Financiële toezichthouders stellen de autoriteit in kennis wanneer de situatie van een niet-geselecteerde meldingsplichtige entiteit met betrekking tot naleving van Verordening (EU) 2024/1624, Verordening (EU) 2023/1113, andere wettelijke bepalingen die zijn vastgesteld met het oog op de uitvoering van die verordeningen of een door een toezichthouder vastgestelde administratieve handeling, en blootstelling aan ML/TF-risico’s snel en aanzienlijk verslechtert, met name wanneer die verslechtering negatieve gevolgen zou kunnen hebben voor meerdere lidstaten of voor de Unie als geheel, of de integriteit van het financiële stelsel van de Unie kan ondermijnen.

2.   Wanneer de autoriteit aanwijzingen heeft voor ernstige, herhaaldelijke of stelselmatige inbreuken door een niet-geselecteerde meldingsplichtige entiteit, kan zij de betrokken financiële toezichthouder verzoeken:

In dat verband kan de autoriteit de financiële toezichthouder van een niet-geselecteerde meldingsplichtige entiteit zo nodig ook verzoeken een tot die entiteit gericht individueel besluit vast te stellen waarin die wordt gelast alle nodige maatregelen te treffen om te voldoen aan haar verplichtingen uit hoofde van het rechtstreeks toepasselijke Unierecht of uit hoofde van het nationale recht voor zover met dat nationale recht richtlijnen worden omgezet of door het Unierecht aan lidstaten overgelaten opties worden uitgeoefend, met inbegrip van het stopzetten van activiteiten. De in dit lid bedoelde verzoeken mogen de reeds genomen toezichtmaatregelen van de financiële toezichthouder waaraan het verzoek is gericht, niet in de weg staan.

3.   Een in lid 2 bedoeld verzoek kan worden gedaan wanneer de autoriteit aanwijzingen heeft voor een ernstige, herhaaldelijke of stelselmatige inbreuk:

4.   De betrokken financiële toezichthouder voldoet aan verzoeken die in overeenstemming met lid 2 tot hem zijn gericht, en brengt de autoriteit zo spoedig mogelijk en uiterlijk binnen tien werkdagen na de dag van de kennisgeving van dat verzoek op de hoogte van de stappen die hij heeft gezet of van plan is te zetten om aan dat verzoek te voldoen.

5.   Indien het in lid 2 bedoelde verzoek niet wordt nageleefd of indien de autoriteit binnen tien werkdagen na de dag van de kennisgeving van het verzoek geen informatie heeft ontvangen over de stappen die de toezichthouder heeft gezet of van plan is te zetten om aan het verzoek te voldoen, kan de autoriteit de Commissie vragen toestemming te verlenen om de in artikel 5, lid 2, en artikel 6, lid 1, bedoelde relevante taken en bevoegdheden in verband met het directe toezicht op de niet-geselecteerde meldingsplichtige entiteit tijdelijk over te dragen van de betrokken financiële toezichthouder aan de autoriteit.

6.   Een verzoek van de autoriteit aan de Commissie op grond van lid 5 bevat het volgende:

7.   Op basis van de op grond van lid 6 ontvangen informatie heeft de Commissie vanaf de datum van ontvangst van het verzoek van de autoriteit een maand de tijd om een naar behoren gemotiveerd besluit te nemen over het al dan niet toestaan van de overdracht van de relevante taken en bevoegdheden. Het besluit wordt ter kennis gebracht van de autoriteit, die de financiële toezichthouder en de niet-geselecteerde meldingsplichtige entiteit onmiddellijk daarvan in kennis stelt. Het Europees Parlement en de Raad worden van het besluit in kennis gesteld.

8.   Op de tiende werkdag nadat de autoriteit in kennis is gesteld van het besluit waarbij toestemming wordt verleend voor de overdracht van taken en bevoegdheden ten aanzien van de niet-geselecteerde meldingsplichtige entiteit, wordt de niet-geselecteerde meldingsplichtige entiteit voor de uitoefening van de in artikel 5, lid 2, bedoelde taken en de in artikel 6, lid 1, en de artikelen 17 tot en met 23 bedoelde bevoegdheden als een geselecteerde meldingsplichtige entiteit beschouwd. In het besluit van de Commissie wordt een termijn voor de uitoefening van die taken en bevoegdheden vastgesteld; na het verstrijken van die termijn worden de taken en bevoegdheden automatisch opnieuw overgedragen aan de betrokken financiële toezichthouder.

9.   Na raadpleging van de betrokken financiële toezichthouder kan de autoriteit bij de Commissie een verzoek indienen om de toepassing van het besluit waarbij de overdracht van taken en bevoegdheden wordt toegestaan, te verlengen. Dat verzoek wordt ten minste twee maanden vóór het verstrijken van de oorspronkelijke termijn ingediend.

Het in de eerste alinea bedoelde verzoek gaat vergezeld van ten minste het volgende:

De Commissie besluit binnen de in lid 7 genoemde termijn of zij de verlenging al dan niet toestaat. Een verlenging op grond van dit lid kan slechts eenmaal worden toegestaan.

1.   De autoriteit kan financiële toezichthouders helpen overeenstemming te bereiken volgens de procedure van de leden 3, 4 en 5 van dit artikel op verzoek van een of meerdere financiële toezichthouders op grond van artikel 46, 47, 49 of 54 van Richtlijn (EU) 2024/1640 of in andere gevallen wanneer een financiële toezichthouder het niet eens is met de procedure of inhoud van een maatregel, voorgestelde maatregel of inactiviteit van een andere financiële toezichthouder voor zover dat gevolgen heeft voor zijn eigen toezichttaken en -verantwoordelijkheden ten aanzien van een specifieke niet-geselecteerde meldingsplichtige entiteit of meerdere niet-geselecteerde meldingsplichtige entiteiten.

2.   In andere gevallen dan die welke onder de artikelen 46, 47, 49 en 54 van Richtlijn (EU) 2024/1640 vallen, verzoekt een financiële toezichthouder de autoriteit zonder onnodige vertraging om bijstand wanneer op grond van een bepaling van het Unierecht vereist is dat die financiële toezichthouder met een andere financiële toezichthouder een overeenkomst, regeling of andere vorm van bestaande of geformaliseerde samenwerking met betrekking tot het toezicht op specifieke niet-geselecteerde meldingsplichtige entiteiten tot stand brengt, en een van de volgende situaties zich voordoet:

3.   De raad van bestuur beoordeelt elk in de leden 1 en 2 bedoeld verzoek en deelt de betrokken partijen mee of het dat verzoek gerechtvaardigd acht en voornemens is er overeenkomstig dit artikel gevolg aan te geven.

4.   De autoriteit stelt een termijn vast voor bemiddeling tussen de financiële toezichthouders, rekening houdend met desbetreffende termijnen die in het Unierecht worden bepaald en met de complexiteit en urgentie van de zaak. Tijdens de bemiddelingsfase treedt de autoriteit op als bemiddelaar. Indien nodig of indien het Unierecht daarin voorziet, brengt zij advies uit over de wijze waarop het meningsverschil kan worden bijgelegd.

5.   Wanneer de financiële toezichthouders er niet in geslaagd zijn tijdens de in lid 4 bedoelde bemiddelingsfase tot overeenstemming te komen, of wanneer zij het advies van de autoriteit niet volgen, kan de autoriteit verlangen dat die toezichthouders specifieke maatregelen nemen of van het nemen van bepaalde maatregelen afzien om de zaak te regelen en om te waarborgen dat het Unierecht wordt nageleefd. Het besluit van de autoriteit is bindend voor de financiële toezichthouders. In het besluit van de autoriteit kan van financiële toezichthouders worden verlangd dat zij een door hen vastgesteld besluit herroepen of wijzigen of dat zij gebruikmaken van hun bevoegdheden uit hoofde van het toepasselijke Unierecht.

6.   De autoriteit stelt de financiële toezichthouders in kennis van het feit dat de procedures uit hoofde van de leden 4 en 5 zijn afgerond, samen met, in voorkomend geval, haar uit hoofde van lid 5 genomen besluit.

7.   Maatregelen van de financiële toezichthouders met betrekking tot feiten die onder een besluit op grond van lid 5 vallen, zijn verenigbaar met een dergelijk besluit.

8.   De voorzitter van de autoriteit vermeldt in het in artikel 84 bedoelde verslag de aard en het type van de meningsverschillen tussen financiële toezichthouders, de bereikte overeenkomsten en de besluiten die genomen zijn om die meningsverschillen bij te leggen.

1.   Indien een financiële toezichthouder maatregelen van Richtlijn (EU) 2024/1640 of de bepalingen van nationaal recht tot omzetting van die richtlijn niet heeft toegepast, of maatregelen heeft toegepast op een wijze die een inbreuk op het Unierecht lijkt te vormen, met als gevolg stelselmatige tekortkomingen in zijn toezicht die gevolgen hebben voor meerdere meldingsplichtige entiteiten en de doeltreffendheid van het AML/CFT-toezichtsysteem ondermijnen, handelt de autoriteit overeenkomstig de in de leden 2, 3 en 4 vastgestelde bevoegdheden.

2.   De autoriteit kan op eigen initiatief een onderzoek instellen naar een mogelijke inbreuk op het Unierecht als bedoeld in lid 1 indien zij beschikt over aanwijzingen van een dergelijke inbreuk op basis van goed onderbouwde informatie die de autoriteit bij de uitvoering van haar taken op grond van deze verordening heeft verzameld.

Ook kan de autoriteit een vermeende inbreuk op of niet-toepassing van het Unierecht onderzoeken na een goed onderbouwd verzoek van een of meerdere financiële toezichthouders, het Europees Parlement of de Commissie.

Wanneer op grond van de eerste of tweede alinea om een onderzoek naar een mogelijke inbreuk op het Unierecht is verzocht, deelt de autoriteit de verzoekende partij naar behoren mee hoe zij te werk zal gaan en of een onderzoek naar de vermeende inbreuk gerechtvaardigd is. Indien de autoriteit besluit een onderzoek in te stellen, stelt zij eerst de betrokken financiële toezichthouder daarvan in kennis.

3.   De op grond van lid 2 aan een onderzoek onderworpen financiële toezichthouder verstrekt de autoriteit onverwijld alle informatie waar de autoriteit voor haar onderzoek om verzoekt, onder meer wat betreft de wijze van toepassing van de in lid 1 bedoelde handelingen in overeenstemming met het Unierecht.

4.   Indien dat passend en noodzakelijk wordt geacht, kan de autoriteit, nadat zij de aan het onderzoek onderworpen financiële toezichthouder op de hoogte heeft gebracht, alle andere financiële toezichthouders in de gelegenheid stellen haar de informatie door te geven die zij relevant achten, of kan zij rechtstreeks een naar behoren gemotiveerd en met redenen omkleed verzoek om informatie tot een andere financiële toezichthouder richten. De adressaten van dat verzoek verschaffen de autoriteit zonder onnodige vertraging duidelijke, correcte en volledige informatie.

5.   De autoriteit kan uiterlijk binnen zes maanden na de aanvang van haar onderzoek een aanbeveling richten tot de aan het onderzoek onderworpen financiële toezichthouder waarin zij uiteenzet welke maatregelen nodig zijn om aan het Unierecht te voldoen.

Alvorens een dergelijke aanbeveling uit te brengen treedt de autoriteit, wanneer zij dat passend acht om een oplossing te vinden voor de stelselmatige tekortkomingen in het toezicht met de inbreuk op het Unierecht als gevolg, in overleg met de financiële toezichthouder om te proberen tot overeenstemming te komen over de maatregelen die nodig zijn om het Unierecht na te komen.

De financiële toezichthouder brengt de autoriteit binnen tien werkdagen na ontvangst van de aanbeveling op de hoogte van de stappen die zij heeft gezet of van plan is te zetten om te waarborgen dat het Unierecht wordt nageleefd.

6.   Ingeval de financiële toezichthouder binnen één maand na de datum van ontvangst van de aanbeveling van de autoriteit het Unierecht niet nakomt, kan de Commissie, na daarvan door de autoriteit op de hoogte te zijn gebracht of op eigen initiatief, bij formeel advies de toezichthoudende autoriteit gelasten de maatregelen te nemen die nodig zijn om het Unierecht na te komen. De Commissie houdt in haar formele advies rekening met de aanbeveling van de autoriteit.

De Commissie brengt een dergelijk formeel advies uiterlijk drie maanden na de datum waarop de aanbeveling is gedaan uit. De Commissie kan die termijn met één maand verlengen.

De autoriteit en de financiële toezichthouder verstrekken de Commissie alle informatie die zij nodig heeft.

7.   Binnen tien werkdagen na ontvangst van het in lid 6 bedoelde formele advies stelt de financiële toezichthouder de Commissie en de autoriteit in kennis van de stappen die zij heeft gezet of van plan is te zetten om aan dat formele advies te voldoen. Wanneer de financiële toezichthouder maatregelen neemt met betrekking tot aangelegenheden die het voorwerp zijn van een formeel advies, houdt hij zich aan dat formele advies.

1.   De autoriteit voert periodieke collegiale toetsingen van sommige of alle activiteiten van niet-financiële toezichthouders uit, alsook van de overheidsinstanties als bedoeld in artikel 52 van Richtlijn (EU) 2024/1640, om de consistentie en de doeltreffendheid van de toezichtresultaten te versterken. De autoriteit ontwikkelt methoden om een objectieve beoordeling en vergelijking van de getoetste niet-financiële toezichthouders mogelijk te maken. Bij de planning en uitvoering van beoordelingen wordt zo nodig terdege rekening gehouden met de evaluaties, beoordelingen en verslagen die zijn opgesteld door internationale organisaties en intergouvernementele organen met bevoegdheden op het gebied van AML/CFT. Bij de beoordelingen kan ook terdege rekening worden gehouden met de informatie in de op grond van artikel 11 van deze verordening opgezette centrale AML/CFT-databank.

Bij de in de eerste alinea bedoelde methoden wordt rekening gehouden met de specifieke kenmerken van het toezichtskader in gevallen waarin zelfregulerende organen belast zijn met toezicht, met inbegrip van de rol van de overheidsinstantie die verantwoordelijk is voor het toezicht op die organen op grond van artikel 52 van Richtlijn (EU) 2024/1640, en de specifieke kenmerken van de toezichthouders in die gevallen.

2.   Collegiale toetsing wordt uitgevoerd door de personeelsleden van de autoriteit, in samenwerking met de relevante personeelsleden van de niet-financiële toezichthouders en van de overheidsinstanties als bedoeld in artikel 52 van Richtlijn (EU) 2024/1640.

3.   De collegiale toetsing omvat een beoordeling van onder meer, maar niet uitsluitend, het volgende:

4.   De autoriteit legt een verslag met de resultaten van de collegiale toetsing voor. Het collegiale-toetsingsverslag wordt gezamenlijk opgesteld door het personeel van de autoriteit en het desbetreffende personeel van de niet-financiële toezichthouders en van de overheidsinstanties als bedoeld in artikel 52 van Richtlijn (EU) 2024/1640 die betrokken zijn bij de collegiale toetsing en wordt goedgekeurd door de raad van bestuur, nadat die de opmerkingen van de algemene raad in toezichtsamenstelling heeft ontvangen over de vraag of de methode consistent wordt toegepast in vergelijking met andere collegiale-toetsingsverslagen. In het verslag wordt vermeld en toegelicht welke follow-upmaatregelen volgens de collegiale toetsing passend, evenredig en noodzakelijk worden geacht. Die follow-upmaatregelen kunnen de vorm aannemen van richtsnoeren en aanbevelingen op grond van artikel 54 en adviezen op grond van artikel 55 van deze verordening. De niet-financiële toezichthouders en de overheidsinstanties als bedoeld in artikel 52 van Richtlijn (EU) 2024/1640 stellen alles in het werk om te voldoen aan de overeenkomstig artikel 54, lid 3, van deze verordening opgestelde richtsnoeren en aanbevelingen.

5.   De autoriteit maakt de bevindingen van de collegiale toetsing bekend op haar website en stelt ten minste het Europees Parlement daarvan in kennis. Zij legt de Commissie een advies voor wanneer zij, gelet op het resultaat van de collegiale toetsing of andere informatie die zij bij de uitvoering van haar taken heeft verkregen, van oordeel is dat verdere harmonisering van de Unieregels voor meldingsplichtige entiteiten in de niet-financiële sector of voor niet-financiële toezichthouders noodzakelijk zou zijn vanuit het oogpunt van de Unie.

6.   De autoriteit legt twee jaar na de bekendmaking van het collegiale-toetsingsverslag een follow-upverslag voor. Het follow-upverslag wordt gezamenlijk opgesteld door het personeel van de autoriteit en het desbetreffende personeel van de niet-financiële toezichthouders die betrokken waren bij de collegiale toetsing en wordt goedgekeurd door de raad van bestuur, nadat die de opmerkingen van de algemene raad in toezichtsamenstelling heeft ontvangen over de vraag of de methode consistent wordt toegepast in vergelijking met andere collegiale-toetsingsverslagen. Het follow-upverslag omvat een beoordeling van de adequaatheid en doeltreffendheid van de acties die de collegiaal getoetste niet-financiële toezichthouders naar aanleiding van de follow-upmaatregelen van het collegiale-toetsingsverslag hebben ondernomen. De autoriteit maakt de bevindingen van het follow-upverslag bekend op haar website.

7.   Voor de toepassing van dit artikel stelt de raad van bestuur, na raadpleging van de algemene raad in toezichtsamenstelling, om de twee jaar een werkplan voor collegiale toetsing vast. In dat werkplan voor collegiale toetsing wordt rekening gehouden met de uit de vorige collegiale toetsingen getrokken lessen en met de besprekingen van de algemene raad in toezichtsamenstelling. De algemene raad in toezichtsamenstelling kan met een tweederdemeerderheid van zijn leden eisen dat de raad van bestuur een nieuw plan goedkeurt. Het werkplan voor collegiale toetsing vormt een apart onderdeel van het jaarlijkse en het meerjarige werkprogramma en wordt opgenomen in het in artikel 65 bedoelde enig programmeringsdocument. In geval van dringende of onvoorziene gebeurtenissen kan de autoriteit besluiten aanvullende collegiale toetsingen uit te voeren.

8.   Indien collegiale toetsingen betrekking hebben op toezichtactiviteiten die in een of meerdere lidstaten door zelfregulerende organen worden uitgevoerd, omvat de collegiale toetsing een beoordeling van maatregelen die op grond van artikel 52 van Richtlijn (EU) 2024/1640 zijn genomen door de overheidsinstantie die toezicht op die organen moet houden om ervoor te zorgen dat zij hun functie naar behoren en doeltreffend vervullen.

9.   Indien collegiale toetsingen betrekking hebben op toezichtactiviteiten die in een of meerdere lidstaten door zelfregulerende organen worden uitgevoerd, zijn die zelfregulerende organen niet verplicht deel te nemen. Wanneer zij echter blijk geven van belangstelling om deel te nemen aan een collegiale toetsing, mag het personeel van die organen dat belast is met toezichttaken aan die collegiale toetsing deelnemen.

1.   De autoriteit verleent, binnen de grenzen van haar bevoegdheden en onverminderd de bevoegdheden van de betrokken niet-financiële toezichthouders op grond van artikel 50 van Richtlijn (EU) 2024/1640, bijstand bij de oprichting en werking van AML/CFT-toezichtcolleges in de niet-financiële sector voor meldingsplichtige entiteiten in de niet-financiële sector die overeenkomstig dat artikel vestigingen in verschillende lidstaten hebben.

2.   Voor de toepassing van lid 1 kan de autoriteit:

3.   Voor de toepassing van lid 1 heeft het personeel van de autoriteit het recht op volwaardige deelname aan AML/CFT-toezichtcolleges. Met instemming van de betrokken niet-financiële toezichthouders kan het personeel van de autoriteit deelnemen aan de activiteiten van het college die gezamenlijk door twee of meer niet-financiële toezichthouders worden uitgevoerd, met inbegrip van inspecties ter plaatse van meldingsplichtige entiteiten in de niet-financiële sector, met uitzondering van de entiteiten die onder artikel 3, punt 3), a) en b), van Verordening (EU) 2024/1624 vallen.

1.   Wanneer de autoriteit redenen heeft om te vermoeden dat een niet-financiële toezichthouder of een overheidsinstantie die toezicht houdt op zelfregulerende organen als bedoeld in artikel 52 van Richtlijn (EU) 2024/1640, de in artikel 1, lid 2, van deze verordening bedoelde handelingen van de Unie of nationale wetgeving niet heeft toegepast of heeft toegepast op een wijze die een inbreuk op het Unierecht lijkt te vormen, stelt zij de betrokken toezichthouder of overheidsinstantie in kennis van die vermoedelijke inbreuken en onderzoekt zij die.

Voor de toepassing van de eerste alinea kan de autoriteit handelen op verzoek van een of meerdere niet-financiële toezichthouders of overheidsinstanties, het Europees Parlement, de Raad of de Commissie, of op eigen initiatief, ook wanneer een dergelijke maatregel is gebaseerd op goed onderbouwde informatie van natuurlijke personen of rechtspersonen op grond van artikel 90.

2.   De autoriteit kan de betrokken toezichthouder of overheidsinstantie om alle informatie verzoeken die zij nodig acht voor haar onderzoek, met inbegrip van informatie over de wijze waarop de in artikel 1, lid 2, van deze verordening bedoelde handelingen van de Unie of nationale wetgeving in overeenstemming met het Unierecht worden toegepast, maar met uitzondering van informatie die onder het recht op vertrouwelijkheid valt, tenzij de vrijstellingen van artikel 21, lid 2, tweede alinea, en artikel 70, lid 2, tweede alinea, van Verordening (EU) 2024/1624 en artikel 52, lid 3, punt a), van Richtlijn (EU) 2024/1640 van toepassing zijn.

De betrokken toezichthouder of overheidsinstantie verstrekt de autoriteit onverwijld de gevraagde informatie.

Wanneer de van de betrokken toezichthouder of overheidsinstantie verzochte informatie ontoereikend is gebleken of als ontoereikend wordt beschouwd om de informatie te verkrijgen die noodzakelijk wordt geacht voor het onderzoek naar de vermoedelijke inbreuk, kan de autoriteit, na de betrokken toezichthouder of overheidsinstantie daarvan in kennis te hebben gesteld, rechtstreeks een naar behoren gemotiveerd en met redenen omkleed verzoek om informatie richten tot andere toezichthouders of overheidsinstanties die toezicht houden op zelfregulerende organen.

De adressaat van dat verzoek verschaft de autoriteit zonder onnodige vertraging duidelijke, correcte en volledige informatie.

3.   De autoriteit kan, uiterlijk binnen zes maanden na de aanvang van haar onderzoek, tot de betrokken toezichthouder of overheidsinstantie een aanbeveling richten waarin wordt uiteengezet welke maatregelen nodig zijn om de vastgestelde inbreuk te verhelpen.

Alvorens een dergelijke aanbeveling uit te brengen treedt de autoriteit, wanneer zij dat passend acht om een oplossing te vinden voor de inbreuk, in overleg met de betrokken toezichthouder of overheidsinstantie om te proberen tot overeenstemming te komen over daartoe benodigde de maatregelen.

De betrokken toezichthouder of overheidsinstantie brengt de autoriteit binnen tien werkdagen na ontvangst van de aanbeveling op de hoogte van de stappen die zij heeft gezet of van plan is te zetten om de inbreuk te verhelpen.

4.   Ingeval de toezichthouder of overheidsinstantie de in lid 3, eerste alinea, bedoelde vastgestelde inbreuk niet binnen één maand na ontvangst van de aanbeveling van de autoriteit heeft opgelost, geeft de autoriteit een waarschuwing af waarin zij de inbreuk uitvoerig beschrijft en aangeeft welke maatregelen de adressaten van de waarschuwing moeten nemen om de gevolgen van de inbreuk te beperken.

De in de eerste alinea bedoelde waarschuwing wordt gericht tot:

5.   Zodra de betrokken toezichthouder of overheidsinstantie de inbreuk heeft verholpen, deelt de autoriteit dat mee aan de adressaten van haar in lid 4 bedoelde waarschuwing, samen met de melding dat de risicobeperkende maatregelen zijn stopgezet.

1.   De autoriteit kan niet-financiële toezichthouders op verzoek van een of meerdere niet-financiële toezichthouders op grond van artikel 46, 47, 50 of 54 van Richtlijn (EU) 2024/1640 of in andere gevallen helpen overeenstemming te bereiken volgens de procedure van de leden 3 en 4 van dit artikel wanneer een niet-financiële toezichthouder het niet eens is met de procedure of inhoud van een maatregel, voorgestelde maatregel of inactiviteit van een andere niet-financiële toezichthouder voor zover dat gevolgen heeft voor zijn eigen toezichttaken en -verantwoordelijkheden ten aanzien van een specifieke meldingsplichtige entiteit of meerdere meldingsplichtige entiteiten.

2.   In andere gevallen dan die welke onder de artikelen 46, 47, 50 en 54 van Richtlijn (EU) 2024/1640 vallen, verzoekt een niet-financiële toezichthouder de autoriteit zonder onnodige vertraging om bijstand wanneer op grond van een bepaling van het Unierecht vereist is dat die niet-financiële toezichthouder met een andere niet-financiële toezichthouder of andere niet-financiële toezichthouders een overeenkomst, regeling of andere vorm van bestaande of geformaliseerde samenwerking met betrekking tot het toezicht op specifieke meldingsplichtige entiteiten tot stand brengt, en een van de volgende situaties zich voordoet:

3.   De raad van bestuur beoordeelt elk in de leden 1 en 2 bedoeld verzoek en deelt de betrokken partijen mee of het dat verzoek gerechtvaardigd acht en voornemens is er overeenkomstig dit artikel gevolg aan te geven.

4.   De autoriteit stelt een termijn vast voor bemiddeling tussen de niet-financiële toezichthouders, rekening houdend met desbetreffende termijnen die in het Unierecht worden bepaald en met de complexiteit en urgentie van de zaak. Tijdens de bemiddelingsfase treedt de autoriteit op als bemiddelaar. Indien nodig of indien het Unierecht daarin voorziet, brengt de autoriteit advies uit over de wijze waarop het meningsverschil kan worden bijgelegd.

1.   De autoriteit waarborgt de doeltreffende en consistente samenwerking tussen de financiële-inlichtingeneenheden (“FIE’s”) in het kader van het steun- en coördinatiemechanisme voor de FIE’s. Daartoe ondersteunt en coördineert de autoriteit de activiteiten van de FIE’s.

2.   De autoriteit en de FIE’s zijn ertoe gehouden te goeder trouw samen te werken, onder meer met betrekking tot gezamenlijke analyses die door de autoriteit worden ondersteund of aangevangen, en zijn gehouden tot de uitwisseling van informatie die nodig is om hun respectieve taken te vervullen.

3.   De autoriteit beschikt over specifieke personele, financiële en IT-middelen om de in artikel 5, lid 5, bedoelde taken te ondersteunen en zorgt, indien nodig, voor een organisatorische scheiding tussen het personeel dat zich met die taken bezighoudt en het personeel dat de taken in verband met de toezichtactiviteiten van de autoriteit uitvoert.

Indien een FIE niet samenwerkt, kan een andere FIE de autoriteit daarvan in kennis stellen. In dat geval treedt de autoriteit als bemiddelaar op.

1.   De autoriteit stelt methoden en criteria vast voor de selectie en prioritering van zaken die relevant zijn voor de uitvoering van gezamenlijke analyses overeenkomstig artikel 32 van Richtlijn (EU) 2024/1640 waarbij de autoriteit bijstand moet verlenen.

2.   Voor de toepassing van lid 1 stelt de autoriteit jaarlijks een lijst op van prioritaire gebieden voor de uitvoering van gezamenlijke analyses. Die lijst kan worden herzien wanneer nieuwe prioritaire gebieden worden aangewezen.

3.   Indien een FIE van een lidstaat op grond van artikel 32 van Richtlijn (EU) 2024/1640 en rekening houdend met de in lid 1 van dit artikel bedoelde criteria vaststelt dat het mogelijk noodzakelijk is een gezamenlijke analyse uit te voeren met een of meerdere FIE’s in andere lidstaten, stelt zij de autoriteit daarvan in kennis.

De autoriteit registreert alle op grond van de eerste alinea van dit lid ontvangen kennisgevingen en beoordeelt de relevantie van de zaak overeenkomstig de in lid 1 bedoelde methoden en criteria. Indien de autoriteit van oordeel is dat de zaak relevant is, brengt zij FIE’s in alle betrokken lidstaten binnen vijf dagen na de eerste kennisgeving op de hoogte en nodigt zij hen uit om deel te nemen aan de gezamenlijke analyse. Daartoe maakt de autoriteit gebruik van beveiligde communicatiekanalen. FIE’s in alle betrokken lidstaten beraden zich over deelname aan de gezamenlijke analyse.

4.   Indien ten minste één andere FIE ermee instemt deel te nemen aan de gezamenlijke analyse, zorgt de autoriteit ervoor dat de gezamenlijke analyse binnen 20 dagen na de in lid 3, tweede alinea, bedoelde eerste beoordeling van start gaat, tenzij de urgentie van de zaak een kortere termijn rechtvaardigt.

5.   FIE’s die afzien van deelname aan de uitvoering van een gezamenlijke analyse, stellen de autoriteit binnen vijf dagen na ontvangst van de uitnodiging schriftelijk in kennis van de redenen daarvoor. De autoriteit verstrekt die uitleg onverwijld aan de FIE die heeft vastgesteld dat een gezamenlijke analyse noodzakelijk is.

6.   Het personeel van de autoriteit dat de gezamenlijke analyse ondersteunt, wordt, na uitdrukkelijke toestemming van alle aan de gezamenlijke analyse deelnemende FIE’s, in de gelegenheid gesteld alle gegevens die betrekking hebben op het voorwerp van de zaak te raadplegen en te verwerken ter ondersteuning van de gezamenlijke analyse.

Wanneer een FIE weigert het personeel van de autoriteit in de gelegenheid te stellen de gegevens die betrekking hebben op het voorwerp van de zaak te raadplegen, zorgt zij ervoor dat de informatie anderszins wordt verstrekt op een wijze die het personeel van de autoriteit niet belet operationele steun te verlenen aan de gezamenlijke analyse, noch anderszins een daadwerkelijke belemmering vormt voor haar vermogen om dergelijke steun te verlenen.

Indien meerdere FIE’s weigeren toegang te verlenen tot de gegevens die betrekking hebben op het voorwerp van de zaak, beoordeelt de autoriteit opnieuw of de taken die haar personeel zou uitvoeren haar ondersteuning voor de gezamenlijke analyse wel rechtvaardigen en overweegt zij aan te bevelen de gezamenlijke analyse in plaats daarvan zonder haar steun uit te voeren.

7.   De autoriteit stelt alle instrumenten en operationele ondersteuning die voor de uitvoering van de gezamenlijke analyse vereist zijn, ter beschikking overeenkomstig de ontwikkelde methoden en procedures. De autoriteit zet met name een beveiligd specifiek communicatiekanaal op voor de uitvoering van de gezamenlijke analyse en zorgt voor passende technische coördinatie, met inbegrip van IT-ondersteuning, alsook budgettaire en logistieke ondersteuning.

8.   Het personeel van de autoriteit dat de gezamenlijke analyse ondersteunt, is na uitdrukkelijke toestemming van alle aan de gezamenlijke analyse deelnemende FIE’s gemachtigd om de gegevens van die FIE’s op basis van een hit/no-hit-systeem te vergelijken met gegevens die andere FIE’s en organen en instanties van de Unie binnen hun respectieve mandaten beschikbaar hebben gesteld.

In het geval van een hit deelt de autoriteit de informatie die tot de hit heeft geleid met alle aan de gezamenlijke analyse deelnemende FIE’s, voor zover de aanbieder van de informatie toestemming heeft gegeven die te delen en de informatie noodzakelijk is om de gezamenlijke analyse uit te voeren.

Voor de toepassing van dit lid maakt de autoriteit op evenredige wijze gebruik van een systeem waarmee informatie die van belang is om witwassen, daarmee verband houdende basisdelicten en terrorismefinanciering te voorkomen, wordt vergeleken. Dat systeem waarborgt een niveau van beveiliging en vertrouwelijkheid dat in verhouding staat tot de aard en de omvang van de vergeleken informatie. In de methoden en procedures die moeten worden vastgesteld voor de uitvoering van de gezamenlijke analyses op grond van artikel 43, lid 1, en de op grond van artikel 94, lid 2, te sluiten werkafspraken wordt de aanpak verduidelijkt waarmee de vergelijking op basis van een hit/no-hit-systeem als bedoeld in de eerste alinea van dit lid kan worden uitgevoerd.

1.   Wanneer uit de resultaten van een gezamenlijke analyse blijkt dat er redelijke gronden zijn om te vermoeden dat er witwaspraktijken of andere criminele activiteiten worden of zijn gepleegd ten aanzien waarvan het EOM zijn bevoegdheid zou kunnen uitoefenen overeenkomstig artikel 22 en artikel 25, leden 2 en 3, van Verordening (EU) 2017/1939, meldt de autoriteit de resultaten van de gezamenlijke analyse en eventuele aanvullende relevante informatie zonder onnodige vertraging aan het EOM.

2.   In overleg met het EOM stelt de autoriteit ontwerpen van technische uitvoeringsnormen op teneinde het formaat te specificeren dat de autoriteit moet gebruiken om informatie aan het EOM te melden.

De autoriteit dient die ontwerpen van technische uitvoeringsnormen uiterlijk op 27 juni 2026 bij de Commissie in.

De Commissie is bevoegd om de in de eerste alinea bedoelde technische uitvoeringsnormen vast te stellen overeenkomstig artikel 53.

3.   Wanneer uit de resultaten van de gezamenlijke analyse blijkt dat er redelijke gronden zijn om te vermoeden dat er fraude, corruptie of andere illegale activiteiten met gevolgen voor de financiële belangen van de Unie worden of zijn gepleegd ten aanzien waarvan het Europees Bureau voor fraudebestrijding (OLAF) zijn bevoegdheid zou kunnen uitoefenen overeenkomstig artikel 8 van Verordening (EU, Euratom) nr. 883/2013, geeft de autoriteit de resultaten van de gezamenlijke analyse en eventuele aanvullende relevante informatie door aan OLAF.

4.   Na uitdrukkelijke toestemming van alle aan de gezamenlijke analyse deelnemende FIE’s en indien uit de resultaten van de gezamenlijke analyse blijkt dat er redelijke gronden zijn om te vermoeden dat er een strafbaar feit is gepleegd ten aanzien waarvan Europol zijn bevoegdheid zou kunnen uitoefenen overeenkomstig Verordening (EU) 2016/794 van het Europees Parlement en de Raad (38), geeft de autoriteit de resultaten van de gezamenlijke analyse en eventuele aanvullende relevante informatie door aan Europol.

5.   Na uitdrukkelijke toestemming van alle aan de gezamenlijke analyse deelnemende FIE’s en indien uit de resultaten van de gezamenlijke analyse blijkt dat er redelijke gronden zijn om te vermoeden dat er een strafbaar feit is gepleegd ten aanzien waarvan Eurojust zijn bevoegdheid zou kunnen uitoefenen overeenkomstig Verordening (EU) 2018/1727 van het Europees Parlement en de Raad (39), geeft de autoriteit de resultaten van de gezamenlijke analyse en eventuele aanvullende relevante informatie door aan Eurojust.

6.   De autoriteit, het EOM, Europol, Eurojust en OLAF kunnen strategische en andere niet-operationele informatie, zoals typologieën en risico-indicatoren, uitwisselen op de gebieden die onder hun bevoegdheid vallen.

De voorwaarden voor de uitwisseling van de in de eerste alinea bedoelde informatie worden vastgelegd in de in artikel 94 bedoelde werkafspraken.

1.   Indien de autoriteit vaststelt dat het mogelijk nodig is een gezamenlijke analyse uit te voeren op grond van artikel 40 van deze verordening of artikel 32 van Richtlijn (EU) 2024/1640, stelt zij de betrokken FIE’s daarvan in kennis en verzoekt zij hun aan de gezamenlijke analyse deel te nemen.

2.   De betrokken FIE’s brengen de autoriteit zonder onnodige vertraging op de hoogte van hun besluit over het in lid 1 bedoelde verzoek, en stellen alles in het werk om dat binnen vijf dagen na ontvangst van het verzoek te doen.

3.   Indien een FIE die is verzocht deel te nemen aan de gezamenlijke analyse een verzoek van de autoriteit op grond van lid 1 afwijst, brengt zij de autoriteit zonder onnodige vertraging op de hoogte van de redenen voor haar besluit, en stelt zij alles in het werk om dat binnen vijf dagen na ontvangst van het verzoek te doen.

1.   De autoriteit stelt methoden en procedures voor de uitvoering van gezamenlijke analyses vast, evalueert die periodiek en werkt die zo nodig bij. De evaluatie- en bijwerkingsvereiste is ook van toepassing op de in artikel 40, lid 1, bedoelde methoden en criteria.

2.   FIE’s die hebben deelgenomen aan of anderszins betrokken waren bij een gezamenlijke analyse, mogen de autoriteit feedback geven over de uitvoering van de analyse, onder meer over de operationele ondersteuning die de autoriteit gedurende de gezamenlijke analyse heeft verleend, de resultaten van de analyse, de op grond van lid 1 bestaande methoden en procedures, de beschikbare instrumenten en de coördinatie tussen de deelnemende FIE’s. Feedback die als vertrouwelijk wordt aangemerkt, wordt niet met andere FIE’s gedeeld.

3.   Op basis van de in lid 2 bedoelde feedback of op eigen initiatief kan de autoriteit een follow-upverslag opstellen over de uitvoering van de gezamenlijke analyse, met daarin specifieke suggesties voor aanpassingen aan de methoden en procedures voor het uitvoeren van de gezamenlijke analyse, en conclusies over het resultaat van de gezamenlijke analyse. Het follow-upverslag wordt gedeeld met alle FIE’s, zonder dat daarbij vertrouwelijke of voor beperkt gebruik bedoelde informatie over de zaak wordt bekendgemaakt. De conclusies en aanbevelingen met betrekking tot de uitvoering van de gezamenlijke analyse worden gedeeld met alle FIE’s die aan die gezamenlijke analyse hebben deelgenomen, en met alle andere FIE’s voor zover die conclusies en aanbevelingen geen vertrouwelijke of voor beperkt gebruik bedoelde informatie bevatten.

1.   De FIE van elke lidstaat detacheert een of meer personeelsleden naar de autoriteit. De nationale FIE-gedetacheerden hebben hun gewone werkplek op de zetel van de autoriteit.

2.   De FIE-gedetacheerden hebben de status van personeelslid van de detacherende FIE op het moment van hun aanstelling en zolang de detachering duurt. De lidstaten wijzen hun FIE-gedetacheerde aan op basis van een bewezen omvangrijke relevante en praktische ervaring op het gebied van FIE-taken. De gedetacheerde blijft onder het gezag van de detacherende FIE en neemt de beveiligings- en vertrouwelijkheidsregels van de detacherende FIE in acht, met inbegrip van het toepasselijke nationale recht.

3.   De algemene raad in FIE-samenstelling kan een persoon die is aangewezen als FIE-gedetacheerde weigeren indien die persoon niet voldoet aan de criteria van lid 2. De ambtstermijn van FIE-gedetacheerden bedraagt drie jaar en kan met instemming van de detacherende FIE eenmaal worden verlengd.

4.   De FIE-gedetacheerden ondersteunen de autoriteit bij de uitvoering van de in artikel 5, lid 5, bedoelde taken. Daartoe krijgen de FIE-gedetacheerden gedurende de detacheringsperiode toegang tot de gegevens en informatie van de autoriteit voor zover zij die nodig hebben om hun taken uit te voeren.

5.   De FIE-gedetacheerden krijgen met het oog op de uitvoering van de in artikel 5, lid 5, bedoelde taken toegang tot alle gegevens die toegankelijk zijn voor hun detacherende FIE.

6.   De raad van bestuur bepaalt de rechten en plichten van FIE-gedetacheerden ten aanzien van de autoriteit, rekening houdend met het advies van de algemene raad in FIE-samenstelling. De FIE’s zorgen ervoor dat hun FIE-gedetacheerde die rechten en plichten in acht neemt.

1.   Om de samenwerking tussen de FIE’s te bevorderen en hun werkzaamheden te ondersteunen, stimuleert de autoriteit, rekening houdend met de behoeften van de FIE’s, gemeenschappelijke benaderingen, methoden en beste praktijken. De autoriteit organiseert en faciliteert in het bijzonder ook de volgende activiteiten:

2.   Een FIE kan bij de autoriteit een verzoek om bijstand in verband met de taken van de FIE indienen, met vermelding van het soort bijstand waar zij het personeel van de autoriteit, het personeel van een of meerdere FIE’s, of een combinatie daarvan om verzoekt. De FIE die om bijstand verzoekt, zorgt ervoor dat toegang wordt verstrekt tot alle voor de verlening van de bijstand vereiste informatie en gegevens. De autoriteit bewaart de informatie over specifieke expertisedomeinen en over de capaciteit van FIE’s om wederzijdse bijstand te verlenen met betrekking tot de taken van FIE’s, en werkt die geregeld bij.

3.   De autoriteit stelt alles in het werk om de gevraagde bijstand te verlenen, onder meer door te overwegen haar eigen personele middelen voor de bijstandsverlening in te zetten en door bijstandsverlening door andere FIE’s op vrijwillige basis te coördineren en te faciliteren.

4.   Aan het begin van elk jaar stelt de voorzitter van de autoriteit de algemene raad in FIE-samenstelling in kennis van de personele middelen die de autoriteit kan toewijzen om de in lid 2 van dit artikel bedoelde bijstand te verlenen. Indien zich wijzigingen voordoen in de beschikbaarheid van personele middelen als gevolg van de uitvoering de van in artikel 5, lid 5, bedoelde taken, stelt de voorzitter van de autoriteit de algemene raad in FIE-samenstelling daarvan in kennis.

1.   De autoriteit kan helpen tot een oplossing te komen in geval van een meningsverschil tussen twee of meer FIE’s over individuele gevallen in verband met samenwerking, met inbegrip van de uitwisseling van informatie, uit hoofde van Richtlijn (EU) 2024/1640. Die bemiddeling heeft tot doel uiteenlopende standpunten tussen de FIE’s met elkaar te verzoenen en een niet-bindend advies vast te stellen.

2.   Indien een meningsverschil niet kan worden bijgelegd door rechtstreeks contact en dialoog tussen de betrokken FIE’s, start de autoriteit op verzoek van een of meer van die FIE’s een bemiddelingsprocedure. De autoriteit kan ook op eigen initiatief voorstellen een bemiddelingsprocedure te starten. Bemiddeling vindt alleen plaats met instemming van alle betrokken FIE’s.

3.   De bemiddelingsprocedure wordt gestart in de algemene raad in FIE-samenstelling. Alle leden van de algemene raad in FIE-samenstelling, met uitzondering van de hoofden van de FIE’s die bij het meningsverschil betrokken zijn, trachten de standpunten van de FIE’s waarop het meningsverschil betrekking heeft met elkaar te verzoenen en bereiken overeenstemming over een niet-bindend advies. Indien relevant kunnen deskundigen van de Commissie worden uitgenodigd om als raadgever aan de bemiddelingsprocedure deel te nemen.

4.   De algemene raad in FIE-samenstelling stelt regels voor bemiddelingsprocedures vast, met inbegrip van de toepasselijke termijnen.

5.   Indien een FIE die bij een meningsverschil betrokken is, weigert deel te nemen aan de bemiddelingsprocedure, stelt zij de autoriteit en de andere FIE’s die bij het meningsverschil betrokken zijn binnen de termijn die genoemd wordt in de in lid 4 bedoelde procedureregels in kennis van de redenen voor haar besluit.

6.   Binnen drie maanden na de vaststelling van het in lid 3 bedoelde niet-bindende advies brengen de FIE’s die bij het meningsverschil betrokken zijn, verslag uit aan de algemene raad in FIE-samenstelling over de maatregelen die zij naar aanleiding van het advies hebben genomen of, indien zij geen maatregelen hebben genomen, over de redenen waarom zij dat niet hebben gedaan.

1.   De autoriteit zorgt ervoor dat FIU.net adequaat, ononderbroken en veilig wordt gehost, en wordt beheerd, onderhouden en ontwikkeld. Met inachtneming van de behoeften van FIE’s zorgt de autoriteit ervoor dat voor FIU.net wordt gebruikgemaakt van de meest geavanceerde en veilige beschikbare technologie, aan de hand van een kosten-batenanalyse.

2.   De autoriteit zorgt ervoor dat FIU.net ononderbroken functioneert en up-to-date wordt gehouden. Indien dat nodig is om uitwisseling van informatie en samenwerking tussen FIE’s te ondersteunen of te versterken, worden op basis van de behoeften van de FIE’s verbeterde of aanvullende functies voor FIU.net door de autoriteit ontworpen en geïmplementeerd of anderszins beschikbaar gesteld.

3.   De autoriteit is ook verantwoordelijk voor de volgende taken met betrekking tot FIU.net:

4.   Voor de uitvoering van de in de leden 1, 2 en 3 bedoelde taken is de autoriteit bevoegd juridisch bindende contracten of overeenkomsten met externe dienstverleners te sluiten of aan te gaan, na hun beveiligingsstandaarden op gepaste wijze te hebben gecontroleerd.

5.   De autoriteit stelt de maatregelen vast die nodig zijn om de in dit artikel bedoelde taken uit te voeren, met inbegrip van een beveiligingsplan, een bedrijfscontinuïteitsplan en een noodherstelplan voor FIU.net, en voert die maatregelen uit.

6.   De algemene raad in FIE-samenstelling kan met eenparigheid van stemmen besluiten de toegang van een FIE, haar tegenhanger in een derde land, of een orgaan of instantie van de Unie tot FIU.net te schorsen indien hij redenen heeft om aan te nemen dat die toegang de uitvoering van hoofdstuk III van Richtlijn (EU) 2024/1640 en de beveiliging en vertrouwelijkheid van de informatie waarover FIE’s beschikken en die via het FIU.net-systeem wordt uitgewisseld, in gevaar zou brengen, en ook wanneer er bezorgdheid bestaat over het gebrek aan onafhankelijkheid en autonomie van een FIE.

Indien de algemene raad in FIE-samenstelling een besluit vaststelt tot schorsing van de toegang van een FIE tot FIU.net, doet hij dat met eenparigheid van stemmen van al zijn leden, met uitzondering van het hoofd van de FIE in kwestie.

De algemene raad in FIE-samenstelling legt de criteria vast voor de schorsing van de toegang tot FIU.net en stelt procedureregels voor een dergelijke schorsing vast.

1.   De autoriteit zorgt ervoor dat de activiteiten van FIE’s op grond van hoofdstuk III van Richtlijn (EU) 2024/1640 collegiaal worden getoetst om de consistentie en doeltreffendheid van de FIE-activiteiten te versterken en de uitwisseling van beste praktijken tussen FIE’s te faciliteren. De autoriteit ontwikkelt methoden om de collegiaal getoetste FIE’s objectief te kunnen beoordelen en stelt ook procedureregels op om collegiale toetsingen uit te voeren.

Bij de planning en uitvoering van collegiale toetsingen wordt zo nodig terdege rekening gehouden met de evaluaties, beoordelingen en verslagen die zijn opgesteld door internationale organisaties en intergouvernementele organen met bevoegdheden op het gebied van het voorkomen en opsporen van witwassen, daarmee verband houdende basisdelicten en terrorismefinanciering.

2.   Voor de toepassing van lid 1 richt de autoriteit een team voor collegiale toetsing op, dat bestaat uit personeelsleden van de autoriteit en vertegenwoordigers van de aan de collegiale toetsing deelnemende FIE’s.

3.   De collegiale toetsing van de activiteiten van een FIE omvat een beoordeling van onder meer, maar niet uitsluitend, het volgende:

4.   De autoriteit legt een verslag met de resultaten van de collegiale toetsing voor. Het collegiale-toetsingsverslag wordt gezamenlijk opgesteld door het personeel van de autoriteit en het desbetreffende personeel van de FIE’s die betrokken zijn bij het team voor collegiale toetsing en wordt goedgekeurd door de raad van bestuur, nadat die de opmerkingen van de algemene raad in FIE-samenstelling heeft ontvangen over de vraag of de methode consistent wordt toegepast in vergelijking met andere collegiale-toetsingsverslagen. Het verslag omvat vastgestelde goede praktijken en zo nodig follow-upmaatregelen die volgens de collegiale toetsing passend, evenredig en noodzakelijk worden geacht. Die follow-upmaatregelen kunnen de vorm aannemen van richtsnoeren en aanbevelingen op grond van artikel 54 en een advies op grond van artikel 55. FIE’s stellen alles in het werk om te voldoen aan de overeenkomstig artikel 54 opgestelde richtsnoeren en aanbevelingen.

5.   De autoriteit maakt de bevindingen van de collegiale toetsing bekend op haar website en legt de Commissie een advies voor wanneer zij, gelet op het resultaat van de collegiale toetsing of andere informatie die zij bij de uitvoering van haar taken heeft verkregen, van oordeel is dat verdere harmonisering van de Unieregels voor FIE’s noodzakelijk zou zijn vanuit het oogpunt van de Unie.

6.   De autoriteit legt twee jaar na de bekendmaking van het collegiale-toetsingsverslag een follow-upverslag voor. Het follow-upverslag wordt gezamenlijk opgesteld door het personeel van de autoriteit en het desbetreffende personeel van de FIE’s die betrokken waren bij het team voor collegiale toetsing en wordt goedgekeurd door de raad van bestuur, nadat die de opmerkingen van de algemene raad in FIE-samenstelling heeft ontvangen over de vraag of de methode consistent wordt toegepast in vergelijking met andere collegiale-toetsingsverslagen. Het follow-upverslag omvat een beoordeling van de adequaatheid en doeltreffendheid van de actie die de collegiaal getoetste FIE’s naar aanleiding van de follow-upmaatregelen van het collegiale-toetsingsverslag hebben ondernomen. De autoriteit maakt de bevindingen van het follow-upverslag bekend op haar website.

7.   Voor de toepassing van dit artikel stelt de raad van bestuur om de twee jaar een werkplan voor collegiale toetsing vast, waarin rekening wordt gehouden met de uit de vorige collegiale toetsingen getrokken lessen en met de besprekingen van de algemene raad in FIE-samenstelling. Het werkplan voor collegiale toetsing vormt een apart onderdeel van het jaarlijkse en het meerjarige werkprogramma en wordt opgenomen in het enig programmeringsdocument. Elke FIE neemt deel aan de collegiale toetsingen die op haar betrekking hebben.

1.   Wanneer het Europees Parlement en de Raad op grond van artikel 290 VWEU aan de Commissie de bevoegdheid overdragen om door middel van gedelegeerde handelingen technische reguleringsnormen aan te nemen teneinde consistente harmonisatie te waarborgen op de gebieden die specifiek in de in artikel 1, lid 2, van deze verordening bedoelde wetgevingshandelingen zijn vastgesteld, kan de autoriteit ontwerpen van technische reguleringsnormen ontwikkelen. De autoriteit legt haar ontwerpen van technische reguleringsnormen ter aanneming aan de Commissie voor. De autoriteit doet die ontwerpen van technische reguleringsnormen tegelijkertijd ter informatie toekomen aan het Europees Parlement en de Raad.

De technische reguleringsnormen zijn van technische aard, houden geen strategische beslissingen of beleidskeuzen in en zijn inhoudelijk beperkt door de wetgevingshandelingen waarop zij gebaseerd zijn.

Alvorens ontwerpen van technische reguleringsnormen bij de Commissie in te dienen, houdt de autoriteit openbare raadplegingen daarover en analyseert zij de mogelijke kosten en baten daarvan, tenzij dergelijke raadplegingen en analyses sterk buiten verhouding staan tot het toepassingsgebied en het effect van de ontwerpen van technische reguleringsnormen in kwestie of tot de specifieke urgentie van de zaak.

Binnen drie maanden na ontvangst van een ontwerp van technische reguleringsnorm besluit de Commissie of zij het ontwerp aanneemt. De Commissie stelt het Europees Parlement en de Raad tijdig op de hoogte wanneer de aanneming niet binnen de termijn van drie maanden kan gebeuren. De Commissie kan besluiten het ontwerp van technische reguleringsnorm slechts gedeeltelijk of in gewijzigde vorm aan te nemen indien het belang van de Unie dat vereist.

Indien de Commissie voornemens is een ontwerp van technische reguleringsnorm niet, slechts gedeeltelijk of in gewijzigde vorm aan te nemen, zendt zij het terug naar de autoriteit en motiveert zij waarom zij het niet heeft aangenomen of waarom zij het heeft gewijzigd.

De Commissie doet het Europees Parlement en de Raad een kopie van haar schrijven toekomen. Binnen een termijn van zes weken kan de autoriteit het ontwerp van technische reguleringsnorm wijzigen op basis van de wijzigingsvoorstellen van de Commissie, en in de vorm van een formeel advies opnieuw aan de Commissie voorleggen. De autoriteit doet een kopie van haar formele advies aan het Europees Parlement en de Raad toekomen.

Indien de autoriteit na het verstrijken van die termijn van zes weken geen gewijzigd ontwerp van technische reguleringsnorm heeft ingediend, of een ontwerp van technische reguleringsnorm heeft ingediend dat niet is gewijzigd op een manier die strookt met de wijzigingsvoorstellen van de Commissie, kan de Commissie de technische reguleringsnorm aannemen met de wijzigingen die zij relevant acht, dan wel de norm verwerpen.

De Commissie wijzigt de inhoud van een door de autoriteit opgesteld ontwerp van technische reguleringsnorm niet zonder voorafgaande coördinatie met de autoriteit, als bepaald in dit artikel.

2.   Indien de autoriteit binnen de termijn die in de in artikel 1, lid 2, bedoelde wetgevingshandelingen is vastgesteld, geen ontwerp van technische reguleringsnorm heeft ingediend, kan de Commissie verlangen dat binnen een nieuwe termijn alsnog een ontwerp wordt voorgelegd. Indien de autoriteit die nieuwe termijn niet kan naleven, stelt zij het Europees Parlement, de Raad en de Commissie daar tijdig van op de hoogte.

3.   Alleen wanneer de autoriteit geen ontwerp van technische reguleringsnorm bij de Commissie indient binnen de in lid 2 bedoelde termijnen, kan de Commissie middels een gedelegeerde handeling een technische reguleringsnorm aannemen zonder een ontwerp van de autoriteit.

De Commissie houdt openbare raadplegingen over ontwerpen van technische reguleringsnormen en analyseert de mogelijke kosten en baten daarvan, tenzij dergelijke raadplegingen en analyses niet in verhouding staan tot het toepassingsgebied en het effect van de ontwerpen van technische reguleringsnormen in kwestie of tot de specifieke urgentie van de zaak.

De Commissie doet het ontwerp van technische reguleringsnorm onmiddellijk aan het Europees Parlement en de Raad toekomen.

De Commissie zendt haar ontwerp van technische reguleringsnorm aan de autoriteit toe. Binnen een termijn van zes weken kan de autoriteit het ontwerp van technische reguleringsnorm wijzigen en dat in de vorm van een formeel advies aan de Commissie voorleggen. De autoriteit doet een kopie van haar formele advies aan het Europees Parlement en de Raad toekomen.

Indien de autoriteit na het verstrijken van de in de vierde alinea bedoelde termijn van zes weken geen gewijzigd ontwerp van technische reguleringsnorm heeft ingediend, mag de Commissie de technische reguleringsnorm aannemen.

Indien de autoriteit binnen de periode van zes weken een gewijzigd ontwerp van technische reguleringsnorm heeft ingediend, mag de Commissie het ontwerp van technische reguleringsnorm wijzigen op basis van de door de autoriteit voorgestelde wijzigingen, dan wel de technische reguleringsnorm aannemen met de wijzigingen die zij relevant acht. De Commissie wijzigt de inhoud van het door de autoriteit opgestelde ontwerp van technische reguleringsnorm niet zonder voorafgaande coördinatie met de autoriteit, als bepaald in dit artikel.

4.   De technische reguleringsnormen worden vastgesteld door middel van verordeningen of besluiten. De woorden “technische reguleringsnorm” komen voor in de titel van die verordeningen of besluiten. Die normen worden bekendgemaakt in het Publicatieblad van de Europese Unie en treden op de daarin vermelde datum in werking.

1.   De in artikel 49 bedoelde bevoegdheid om technische reguleringsnormen vast te stellen, wordt aan de Commissie toegekend voor een termijn van vier jaar met ingang van 26 juni 2024. De Commissie stelt uiterlijk zes maanden voor het verstrijken van de termijn van vier jaar een verslag op over de gedelegeerde bevoegdheid. De bevoegdheidsdelegatie wordt automatisch met termijnen van dezelfde duur verlengd.

2.   Zodra de Commissie een technische reguleringsnorm heeft vastgesteld, doet zij daarvan gelijktijdig kennisgeving aan het Europees Parlement en de Raad.

3.   De bevoegdheid om technische reguleringsnormen vast te stellen, wordt aan de Commissie toegekend onder de in de artikelen 49, 51 en 52 neergelegde voorwaarden.

1.   Het Europees Parlement of de Raad mag binnen een termijn van drie maanden na de datum van kennisgeving van de door de Commissie vastgestelde technische reguleringsnorm bezwaar maken tegen de technische reguleringsnorm. Op initiatief van het Europees Parlement of de Raad wordt die termijn met drie maanden verlengd.

2.   Indien noch het Europees Parlement noch de Raad bij het verstrijken van de in lid 1 bedoelde termijn bezwaar heeft gemaakt tegen de technische reguleringsnorm, wordt de technische reguleringsnorm bekendgemaakt in het Publicatieblad van de Europese Unie en treedt die in werking op de daarin bepaalde datum.

Indien zowel het Europees Parlement als de Raad de Commissie heeft meegedeeld voornemens te zijn geen bezwaar te maken, mag de technische reguleringsnorm vóór het verstrijken van de in lid 1 genoemde termijn worden bekendgemaakt in het Publicatieblad van de Europese Unie en in werking treden.

3.   Indien het Europees Parlement of de Raad bezwaar maakt tegen een technische reguleringsnorm binnen de in lid 1 vermelde termijn, treedt de technische reguleringsnorm niet in werking. Overeenkomstig artikel 296 VWEU wordt het bezwaar tegen de technische reguleringsnorm gemotiveerd door de instelling die bezwaar maakt.

1.   Indien de Commissie het ontwerp van technische reguleringsnorm overeenkomstig artikel 49 niet bevestigt of het ontwerp wijzigt, stelt zij de autoriteit, het Europees Parlement en de Raad daarvan in kennis en motiveert zij dat besluit.

2.   Waar passend kan het Europees Parlement of de Raad het verantwoordelijke lid van de Commissie samen met de voorzitter van de autoriteit binnen één maand na de in lid 1 bedoelde kennisgeving uitnodigen voor een ad-hocvergadering van de bevoegde commissie van het Europees Parlement of de Raad om hun meningsverschillen uiteen te zetten en toe te lichten.

1.   Wanneer het Europees Parlement en de Raad op grond van artikel 291 VWEU aan de Commissie uitvoeringsbevoegdheden toekennen voor de aanneming van technische uitvoeringsnormen door middel van uitvoeringshandelingen op de gebieden die specifiek in de in artikel 1, lid 2, van deze verordening bedoelde wetgevingshandelingen zijn vastgesteld, kan de autoriteit ontwerpen van technische uitvoeringsnormen ontwikkelen. De technische uitvoeringsnormen zijn van technische aard, houden geen strategische beslissingen of beleidskeuzen in en bepalen de voorwaarden voor de toepassing van die handelingen. De autoriteit legt haar ontwerpen van technische uitvoeringsnormen ter aanneming aan de Commissie voor. De autoriteit doet die technische normen tegelijkertijd ter informatie toekomen aan het Europees Parlement en de Raad.

Alvorens ontwerpen van technische uitvoeringsnormen bij de Commissie in te dienen, houdt de autoriteit openbare raadplegingen daarover en analyseert zij de mogelijke kosten en baten daarvan, tenzij dergelijke raadplegingen en analyses sterk buiten verhouding staan tot het toepassingsgebied en het effect van de ontwerpen van technische uitvoeringsnormen in kwestie of tot de specifieke urgentie van de zaak.

Binnen drie maanden na ontvangst van een ontwerp van technische uitvoeringsnorm besluit de Commissie of zij het ontwerp aanneemt. De Commissie mag die termijn met één maand verlengen. De Commissie stelt het Europees Parlement en de Raad tijdig op de hoogte wanneer de aanneming niet binnen de termijn van drie maanden kan gebeuren. De Commissie kan besluiten het ontwerp van technische uitvoeringsnorm slechts gedeeltelijk of in gewijzigde vorm aan te nemen indien het belang van de Unie dat vereist.

Indien de Commissie voornemens is het ontwerp van technische uitvoeringsnorm niet, slechts gedeeltelijk of in gewijzigde vorm aan te nemen, zendt zij het terug naar de autoriteit en motiveert zij waarom zij niet voornemens is het aan te nemen of waarom zij het heeft gewijzigd. De Commissie doet het Europees Parlement en de Raad een kopie van haar schrijven toekomen. Binnen een termijn van zes weken kan de autoriteit het ontwerp van technische uitvoeringsnorm wijzigen op basis van de wijzigingsvoorstellen van de Commissie en in de vorm van een formeel advies opnieuw aan de Commissie voorleggen. De autoriteit doet een kopie van haar formele advies aan het Europees Parlement en de Raad toekomen.

Indien de autoriteit na het verstrijken van de in de vierde alinea genoemde termijn van zes weken geen gewijzigd ontwerp van technische uitvoeringsnorm heeft ingediend, of een ontwerp van technische uitvoeringsnorm heeft ingediend dat niet is gewijzigd op een manier die strookt met de wijzigingsvoorstellen van de Commissie, kan de Commissie de technische uitvoeringsnorm aannemen met de wijzigingen die zij relevant acht, dan wel de norm verwerpen.

De Commissie wijzigt de inhoud van een door de autoriteit opgesteld ontwerp van technische uitvoeringsnorm niet zonder voorafgaande coördinatie met de autoriteit, als bepaald in dit artikel.

2.   Indien de autoriteit binnen de termijn die in de in artikel 1, lid 2, bedoelde wetgevingshandelingen is vastgesteld, geen ontwerp van technische uitvoeringsnorm heeft ingediend, kan de Commissie verlangen dat binnen een nieuwe termijn alsnog een ontwerp wordt voorgelegd. Indien de autoriteit die nieuwe termijn niet kan naleven, stelt zij het Europees Parlement, de Raad en de Commissie daar tijdig van op de hoogte.

3.   Alleen wanneer de autoriteit geen ontwerp van technische uitvoeringsnorm bij de Commissie indient binnen de in lid 2 bedoelde termijnen, kan de Commissie middels een uitvoeringshandeling een technische uitvoeringsnorm aannemen zonder een ontwerp van de autoriteit.

De Commissie houdt openbare raadplegingen over ontwerpen van technische uitvoeringsnormen en analyseert de mogelijke kosten en baten daarvan, tenzij dergelijke raadplegingen en analyses niet in verhouding staan tot het toepassingsgebied en het effect van de ontwerpen van technische uitvoeringsnormen in kwestie of tot de specifieke urgentie van de zaak.

De Commissie doet het ontwerp van technische uitvoeringsnorm onmiddellijk aan het Europees Parlement en de Raad toekomen.

De Commissie zendt het ontwerp van technische uitvoeringsnorm aan de autoriteit toe. Binnen een termijn van zes weken kan de autoriteit het ontwerp van technische uitvoeringsnorm wijzigen en dat in de vorm van een formeel advies aan de Commissie voorleggen. De autoriteit doet een kopie van haar formele advies aan het Europees Parlement en de Raad toekomen.

Indien de autoriteit na het verstrijken van de in de vierde alinea bedoelde termijn van zes weken geen gewijzigd ontwerp van technische uitvoeringsnorm heeft ingediend, mag de Commissie de technische uitvoeringsnorm aannemen.

Indien de autoriteit binnen die periode van zes weken een gewijzigd ontwerp van technische uitvoeringsnorm heeft ingediend, mag de Commissie het ontwerp van technische uitvoeringsnorm wijzigen op basis van de door de autoriteit voorgestelde wijzigingen, dan wel de technische uitvoeringsnorm aannemen met de wijzigingen die zij relevant acht.

De Commissie wijzigt de inhoud van het door de autoriteit opgestelde ontwerp van technische uitvoeringsnorm niet zonder voorafgaande coördinatie met de autoriteit, als bepaald in dit artikel.

4.   De technische uitvoeringsnormen worden vastgesteld door middel van verordeningen of besluiten. De woorden “technische uitvoeringsnorm” komen voor in de titel van deze verordeningen of besluiten. Die normen worden bekendgemaakt in het Publicatieblad van de Europese Unie en treden op de daarin vermelde datum in werking.

1.   Met het oog op het invoeren van consistente, efficiënte en doeltreffende toezichtpraktijken en praktijken betreffende de FIE’s en met het oog op de gemeenschappelijke, uniforme en consistente toepassing van het Unierecht brengt de autoriteit tot toezichthoudende autoriteiten, toezichthouders, FIE’s of meldingsplichtige entiteiten gerichte richtsnoeren en aanbevelingen uit.

2.   De autoriteit houdt, waar passend, openbare raadplegingen over die richtsnoeren en aanbevelingen en analyseert de potentiële kosten en baten ervan. Die raadplegingen en analyses staan in verhouding tot de reikwijdte, de aard en het effect van de richtsnoeren of aanbevelingen. Indien de autoriteit geen openbare raadplegingen houdt, motiveert zij dat en maakt zij haar redenen daarvoor bekend.

3.   Toezichthoudende autoriteiten, toezichthouders, FIE’s en meldingsplichtige entiteiten stellen alles in het werk om die richtsnoeren en aanbevelingen in acht te nemen.

Binnen twee maanden nadat een richtsnoer of aanbeveling is uitgebracht, deelt elke toezichthoudende autoriteit, toezichthouder of FIE mee of zij dat richtsnoer of die aanbeveling in acht neemt of van plan is in acht te nemen. Toezichthoudende autoriteiten, toezichthouders of FIE’s die een richtsnoer of aanbeveling niet in acht nemen of niet van plan zijn dat te doen, stellen de autoriteit daarvan in kennis, met opgave van de redenen.

Het feit dat een toezichthoudende autoriteit, toezichthouder of FIE een richtsnoer of aanbeveling niet in acht neemt of niet van plan is dat te doen, wordt door de autoriteit bekendgemaakt. De autoriteit kan eveneens per geval besluiten de door de toezichthoudende autoriteit, toezichthouder of FIE aangevoerde redenen voor het niet in acht nemen van een richtsnoer of aanbeveling bekend te maken. De toezichthoudende autoriteit, toezichthouder of FIE ontvangt vooraf een kennisgeving van die bekendmaking.

Indien zulks in dat richtsnoer of die aanbeveling is voorgeschreven, melden de meldingsplichtige entiteiten op duidelijke en gedetailleerde wijze of zij het richtsnoer of de aanbeveling in kwestie in acht nemen.

4.   In het in artikel 64, lid 4, punt c), bedoelde verslag vermeldt de autoriteit de richtsnoeren en aanbevelingen die zij heeft uitgebracht.

5.   De richtsnoeren en aanbevelingen die worden uitgevaardigd door de autoriteit komen in de plaats van de richtsnoeren en aanbevelingen over hetzelfde onderwerp die eerder door de EBA of door toezichthouders en FIE’s werden uitgevaardigd. De door de EBA of door toezichthouders en FIE’s op grond van Richtlijn (EU) 2015/849 van het Europees Parlement en de Raad (40) en Verordening (EU) 2023/1113 uitgevaardigde richtsnoeren en aanbevelingen blijven, mits zij nog steeds relevant zijn, gelden totdat de door de autoriteit uitgevaardigde nieuwe richtsnoeren en aanbevelingen over hetzelfde onderwerp in werking treden. De autoriteit voorziet in een passende overgangsperiode voor de toepassing van de nieuwe richtsnoeren en aanbevelingen.

1.   De autoriteit kan op verzoek van het Europees Parlement, van de Raad of van de Commissie, of op eigen initiatief, aan het Europees Parlement, de Raad en de Commissie adviezen verstrekken over alle aangelegenheden die verband houden met haar bevoegdheidsgebied.

2.   Het in lid 1 bedoelde verzoek kan een raadpleging van andere organen van de Unie met desbetreffende bevoegdheden, een openbare raadpleging of een technische analyse omvatten.

3.   Op verzoek van het Europees Parlement, van de Raad of van de Commissie, kan de autoriteit het Europees Parlement, de Raad en de Commissie van technisch advies voorzien op de gebieden die onder de in artikel 1, lid 2, bedoelde wetgevingshandelingen vallen.

1.   De algemene raad heeft de toezichtsamenstelling als bedoeld in lid 2 of de FIE-samenstelling als bedoeld in lid 3.

2.   De algemene raad in toezichtsamenstelling bestaat uit:

De in de eerste alinea, punt b), bedoelde hoofden van de toezichthoudende autoriteiten in elke lidstaat hebben samen één stem en duiden in onderling overleg één gemeenschappelijke vertegenwoordiger aan, die hetzij een permanente vertegenwoordiger hetzij een ad-hocstemgerechtigde vertegenwoordiger is, voor elke specifieke vergadering of stemprocedure. Wanneer onderwerpen die door de algemene raad in toezichtsamenstelling moeten worden besproken, betrekking hebben op de bevoegdheid van meerdere toezichthoudende autoriteiten, kan de gemeenschappelijke vertegenwoordiger zich laten vergezellen door een vertegenwoordiger van maximaal twee andere toezichthoudende autoriteiten, die niet stemgerechtigd zijn.

Elke toezichthoudende autoriteit met een ad-hoc- of permanent stemgerechtigd lid draagt een tot die autoriteit behorende plaatsvervanger op hoog niveau voor, die het in de tweede alinea bedoelde stemgerechtigde lid van de algemene raad kan vervangen wanneer die persoon niet aanwezig kan zijn.

3.   De algemene raad in FIE-samenstelling bestaat uit:

Elke FIE draagt een tot die eenheid behorende plaatsvervanger op hoog niveau voor, die het in de eerste alinea, punt b), bedoelde hoofd van de FIE kan vervangen wanneer die persoon niet aanwezig kan zijn.

4.   De algemene raad kan besluiten waarnemers toe te laten. Met name kan de algemene raad in FIE-samenstelling de vertegenwoordigers van OLAF, Europol, Eurojust en het EOM als waarnemer tot vergaderingen toelaten wanneer aangelegenheden worden besproken die onder hun respectieve mandaat vallen. De algemene raad in toezichtsamenstelling laat een door de raad van toezicht van de ECB aangewezen vertegenwoordiger en een vertegenwoordiger van elke ETA als waarnemer toe wanneer aangelegenheden worden besproken die onder hun respectieve mandaat vallen.

De omstandigheden waaronder de in de eerste alinea genoemde instelling, organen en instanties van de Unie voor de vergaderingen van de algemene raad moeten worden uitgenodigd, worden gespecificeerd in het reglement van orde van de algemene raad; daarbij wordt rekening gehouden met de overeenkomst die tussen de autoriteit en elk van die waarnemers is bereikt.

Andere waarnemers kunnen op ad-hocbasis worden toegelaten na goedkeuring door een tweederdemeerderheid van de stemgerechtigde leden van de algemene raad in de desbetreffende samenstelling.

5.   De leden van de raad van bestuur mogen deelnemen aan de vergaderingen van de algemene raad, in toezichtsamenstelling of FIE-samenstelling, zonder stemrecht, wanneer aangelegenheden worden besproken die onder hun bevoegdheden vallen, zoals bepaald door de voorzitter van de autoriteit en bedoeld in artikel 66, lid 2.

1.   De algemene raad kan op eigen initiatief of op verzoek van de voorzitter van de autoriteit interne comités oprichten voor specifieke aan de algemene raad toegewezen taken. De algemene raad kan bepaalde welomschreven taken en besluiten delegeren aan interne comités, aan de raad van bestuur of aan de voorzitter van de autoriteit. De algemene raad kan die delegatie te allen tijde intrekken.

2.   De interne comités brengen over alle door hen getrokken conclusies verslag uit aan de algemene raad, met het oog op een besluit.

3.   De leden van de raad van bestuur kunnen, overeenkomstig artikel 57, lid 5, deelnemen aan de bijeenkomsten van interne comités.

4.   De algemene raad in FIE-samenstelling richt een permanent comité op met negen van zijn leden of vertegenwoordigers met voldoende kennis van hun respectieve nationale FIE, om de algemene raad in FIE-samenstelling te ondersteunen bij de uitvoering van zijn taken op grond van artikel 60, lid 3, onder meer door voorstellen in te dienen en ontwerpbesluiten op te stellen.

Het permanent comité is niet bevoegd om besluiten te nemen. Het vervult zijn taken in het belang van de Unie als geheel en werkt in een geest van volledige transparantie met de algemene raad in FIE-samenstelling samen.

De algemene raad in FIE-samenstelling stelt het reglement van orde van het permanent comité vast. In de samenstelling van het permanent comité wordt een billijk evenwicht en billijke roulatie gewaarborgd tussen de leden of vertegenwoordigers van de nationale FIE’s. De negen leden worden benoemd door de algemene raad in FIE-samenstelling.

1.   Bij de uitvoering van de hun bij deze verordening opgedragen taken handelen de voorzitter van de autoriteit en de leden van de algemene raad in toezicht- en FIE-samenstelling onafhankelijk en in het algemeen belang van de Unie in haar geheel, en vragen noch aanvaarden zij instructies van instellingen, organen of instanties van de Unie, noch van regeringen of van een ander publiek of privaat orgaan.

2.   Lidstaten, instellingen, organen en instanties van de Unie en andere publieke of private organen doen geen pogingen om invloed uit te oefenen op de leden van de algemene raad bij het vervullen van hun taken.

3.   In zijn reglement van orde stelt de algemene raad praktische regelingen vast om belangenconflicten te voorkomen en te beheren.

1.   De algemene raad in toezichtsamenstelling neemt de besluiten met betrekking tot de in de artikelen 7 tot en met 10 bedoelde taken, alsook alle andere besluiten die de algemene raad in toezichtsamenstelling op grond van deze verordening moet nemen.

2.   De algemene raad in toezichtsamenstelling kan advies uitbrengen over ontwerpbesluiten die de raad van bestuur in verband met geselecteerde meldingsplichtige entiteiten heeft voorbereid overeenkomstig hoofdstuk II, afdeling 3, en artikel 64, lid 2.

De algemene raad in toezichtsamenstelling en de raad van bestuur komen gezamenlijk de procedures en termijnen overeen die moeten worden gevolgd om het in de eerste alinea bedoelde advies uit te brengen, waarna zij die vaststellen.

3.   De algemene raad in FIE-samenstelling voert de taken uit en stelt de besluiten vast als bedoeld in artikel 5, lid 5, en hoofdstuk II, afdeling 6.

4.   De algemene raad stelt de in hoofdstuk II, afdeling 7, bedoelde adviezen, aanbevelingen, richtsnoeren en besluiten van de autoriteit vast en neemt daartoe de samenstelling aan die past bij het onderwerp van het instrument. Wanneer een bepaald instrument zowel betrekking heeft op toezicht als op FIE’s, stellen de algemene raad in toezichtsamenstelling en de algemene raad in FIE-samenstelling die adviezen, aanbevelingen, richtsnoeren en besluiten elk afzonderlijk vast. De adviezen, aanbevelingen en richtsnoeren worden vastgesteld op basis van een voorstel van het desbetreffende interne comité.

5.   De algemene raad stemt over de in artikel 49 bedoelde ontwerpen van technische reguleringsnormen en de in artikel 53 bedoelde ontwerpen van technische uitvoeringsnormen en legt die ter goedkeuring voor aan de Commissie, waarbij hij de samenstelling aanneemt die past bij het onderwerp van de norm.

6.   De algemene raad, in beide samenstellingen, wordt geraadpleegd over de ontwerpbesluiten die de raad van bestuur op grond van artikel 64, lid 4, punten a), c), e) en m), moet nemen. Indien het latere besluit van de raad van bestuur afwijkt van het advies van de algemene raad, motiveert de raad van bestuur dat schriftelijk.

7.   De algemene raad stelt zijn reglement van orde vast en maakt het openbaar.

8.   Onverminderd artikel 63, leden 3 en 4, en artikel 68, leden 1 en 2, oefent de algemene raad de bevoegdheden uit die krachtens het Statuut van de ambtenaren zijn toegekend aan het tot aanstelling bevoegde gezag, en die krachtens de Regeling welke van toepassing is op de andere personeelsleden zijn toegekend aan het tot het sluiten van arbeidscontracten bevoegde gezag (“de bevoegdheden van het tot aanstelling bevoegde gezag”) ten aanzien van de voorzitter van de autoriteit en de vijf permanente leden van de raad van bestuur gedurende de volledige ambtstermijn van die personen.

1.   De besluiten van de algemene raad worden genomen met een gewone meerderheid van zijn leden. Elk stemgerechtigd lid als bedoeld in artikel 57, leden 2 en 3, heeft één stem. Bij staking van de stemmen is de stem van de voorzitter van de autoriteit doorslaggevend.

2.   In afwijking van lid 1 van dit artikel neemt de algemene raad met betrekking tot de in de artikelen 49, 53, 54 en 55 van deze verordening bedoelde handelingen besluiten op basis van een gekwalificeerde meerderheid van de stemmen van zijn leden, als bepaald in artikel 16, lid 4, VEU.

De voorzitter van de autoriteit stemt niet over de in de eerste alinea van dit lid bedoelde besluiten, de in artikel 60, lid 2, bedoelde adviezen en de besluiten in verband met de evaluatie van de werking van de raad van bestuur als bedoeld in artikel 63, lid 5.

3.   De niet-stemgerechtigde leden en de waarnemers wonen geen besprekingen in de algemene raad in toezichtsamenstelling bij die betrekking hebben op individuele meldingsplichtige entiteiten, tenzij anders bepaald in de in artikel 1, lid 2, bedoelde wetgevingshandelingen of anderszins besloten door de stemgerechtigde leden.

4.   Lid 3 is niet van toepassing op de leden van de raad van bestuur en op de door de raad van toezicht van de ECB aangewezen ECB-vertegenwoordiger.

5.   De voorzitter van de autoriteit mag te allen tijde een stemming houden. Onverminderd dat voorrecht en de doeltreffendheid van de besluitvormingsprocedures van de autoriteit, streeft de algemene raad bij zijn besluitvorming naar consensus.

1.   De voorzitter van de autoriteit roept de vergaderingen van de algemene raad bijeen.

2.   De algemene raad houdt ten minste twee gewone vergaderingen per jaar. Daarnaast komt de algemene raad bijeen op initiatief van de voorzitter, of op verzoek van ten minste een derde van zijn leden.

3.   De algemene raad kan eenieder van wie het advies dienstig kan zijn, als waarnemer naar zijn vergaderingen uitnodigen.

4.   De leden van de algemene raad en hun plaatsvervangers kunnen zich overeenkomstig de bepalingen van het reglement van orde tijdens de vergaderingen laten bijstaan door adviseurs of deskundigen.

5.   De algemene raad wordt bijgestaan door een secretariaat, dat door de autoriteit wordt verzorgd.

6.   De voorzitter van de autoriteit en de vijf permanente leden van de raad van bestuur wonen de vergaderingen van de algemene raad niet bij wanneer kwesties in verband met de uitvoering van hun mandaat worden besproken of besloten.

1.   De raad van bestuur bestaat uit:

Wanneer de raad van bestuur de in artikel 64, lid 4, punten a) tot en met l), bedoelde taken uitvoert, heeft een vertegenwoordiger van de Commissie recht op deelname aan de besprekingen en heeft enkel toegang tot de documenten die betrekking hebben op die taken.

2.   De uitvoerend directeur neemt deel aan de bijeenkomsten van de raad van bestuur, maar heeft er geen stemrecht.

3.   Indien over de in artikel 64, lid 2, bedoelde besluiten ten aanzien van een geselecteerde meldingsplichtige entiteit wordt beraadslaagd, mag het lid van de algemene raad in toezichtsamenstelling van de lidstaat waar de betrokken geselecteerde meldingsplichtige entiteit is gevestigd, deelnemen aan de besprekingen tijdens de relevante vergaderingen van de raad van bestuur.

Dat lid van de algemene raad is niet aanwezig bij de stemming na die beraadslagingen.

4.   De in lid 1, punt b) bedoelde leden van de raad van bestuur worden geselecteerd op basis van verdienste, vaardigheden, kennis, integriteit, erkende reputatie en ervaring op het gebied van AML/CFT en andere relevante kwalificaties, na een open selectieprocedure die in het Publicatieblad van de Europese Unie wordt bekendgemaakt.

De Commissie stelt een shortlist op van kandidaten voor de functie van de in lid 1, punt b), bedoelde leden van de raad van bestuur. Het Europees Parlement kan de kandidaten die op die shortlist staan, horen.

De algemene raad dient een voorstel voor de benoeming van de in lid 1, punt b), bedoelde leden van de raad van bestuur in bij het Europees Parlement, op basis van de door de Commissie opgestelde shortlist. Na goedkeuring van dat voorstel door het Europees Parlement stelt de Raad een uitvoeringsbesluit vast tot benoeming van die leden van de raad van bestuur. De Raad besluit met gekwalificeerde meerderheid van stemmen.

Gedurende het hele benoemingsproces wordt zoveel mogelijk rekening gehouden met de beginselen van gender- en geografisch evenwicht.

5.   De ambtstermijn van de in lid 1, punt b), bedoelde leden van de raad van bestuur bedraagt vier jaar. Gedurende de laatste twaalf maanden van hun vierjarige ambtstermijn worden de leden van de raad van bestuur beoordeeld hetzij door de algemene raad in beide samenstellingen, hetzij door een kleiner comité bestaande uit leden van de algemene raad, waaronder een vertegenwoordiger van de Commissie. Bij de beoordeling wordt rekening gehouden met een evaluatie van het functioneren van elk van de leden van de raad van bestuur en met de toekomstige taken en uitdagingen voor de autoriteit. Op basis van de beoordeling mag de algemene raad in beide samenstellingen het Europees Parlement voorstellen de ambtstermijn van de leden van de raad van bestuur te verlengen. Een dergelijke verlenging kan slechts eenmaal worden toegestaan. Na goedkeuring van het voorstel van de algemene raad door het Europees Parlement verlengt de Raad bij uitvoeringsbesluit de ambtstermijn van het betreffend lid of de betreffende leden van de raad van bestuur. De Raad besluit met gekwalificeerde meerderheid van stemmen.

6.   De in lid 1, punt b), bedoelde leden van de raad van bestuur handelen onafhankelijk en objectief in het belang van de Unie in haar geheel, en vragen noch aanvaarden instructies van instellingen, organen of instanties van de Unie, van regeringen of enig ander publiek of privaat orgaan. De instellingen, organen en instanties van de Unie, de regeringen van lidstaten en alle andere publieke of private organen eerbiedigen die onafhankelijkheid.

7.   Indien een lid van de raad van bestuur als bedoeld in lid 1, punt b), niet langer voldoet aan de voorwaarden voor de uitoefening van zijn of haar taken of ernstig is tekortgeschoten, mag de Raad, op eigen initiatief of op basis van een voorstel van het Europees Parlement of de algemene raad in om het even welke samenstelling, een uitvoeringsbesluit vaststellen om dat lid van zijn of haar ambt te ontheffen. De Raad besluit met gekwalificeerde meerderheid van stemmen.

8.   Na hun ambt te hebben neergelegd, mogen de voormalige leden van de raad van bestuur, met inbegrip van de voorzitter en vicevoorzitter van de autoriteit, gedurende 18 maanden geen bezoldigde beroepsbezigheid uitoefenen bij:

In zijn in artikel 64, lid 4, punt e), bedoelde regels voor het voorkomen en beheren van belangenconflicten in verband met zijn leden specificeert de raad van bestuur onder welke omstandigheden een dergelijk belangenconflict bestaat of kan worden geacht te bestaan.

1.   De raad van bestuur is verantwoordelijk voor de algemene planning en uitvoering van de op grond van artikel 5 aan de autoriteit opgedragen taken. De raad van bestuur stelt alle besluiten van de autoriteit vast, met uitzondering van de besluiten die overeenkomstig artikel 60 door de algemene raad moeten worden genomen.

2.   De raad van bestuur stelt de tot geselecteerde meldingsplichtige entiteiten gerichte besluiten vast met het oog op de uitoefening van de in artikel 6, lid 1, bedoelde bevoegdheden, rekening houdend met het voorstel van het in artikel 16 bedoelde gezamenlijke toezichtsteam voor de geselecteerde meldingsplichtige entiteit, het voorstel van het in artikel 27 bedoelde onafhankelijke onderzoeksteam en het advies van de algemene raad over dat voorgestelde besluit op grond van artikel 60, lid 2. Indien de raad van bestuur van dat advies besluit af te wijken, geeft hij daarvoor een gedetailleerde schriftelijke motivering.

3.   De raad van bestuur stelt de besluiten vast die op grond van de artikelen 14, 30 en 32 tot en met 36 tot individuele overheidsinstanties zijn gericht.

4.   Daarnaast heeft de raad van bestuur de volgende taken:

5.   De raad van bestuur kiest uit zijn stemgerechtigde leden een vicevoorzitter van de autoriteit. De vicevoorzitter vervangt ambtshalve de voorzitter van de autoriteit wanneer die zijn of haar taken niet kan vervullen.

6.   Met betrekking tot de in lid 4, punt h), van dit artikel bedoelde bevoegdheden neemt de raad van bestuur overeenkomstig artikel 110, lid 2, van het Statuut van de ambtenaren een besluit op basis van artikel 2, lid 1, van het Statuut van de ambtenaren en artikel 6 van de Regeling welke van toepassing is op de andere personeelsleden, waarbij de desbetreffende bevoegdheden van het tot aanstelling bevoegde gezag aan de uitvoerend directeur worden gedelegeerd. De uitvoerend directeur mag die bevoegdheden subdelegeren.

7.   In uitzonderlijke omstandigheden mag de raad van bestuur door middel van een besluit de delegatie van de bevoegdheden van het tot aanstelling bevoegde gezag aan de uitvoerend directeur alsook de subdelegatie van die bevoegdheden door de uitvoerend directeur tijdelijk schorsen en die bevoegdheden zelf uitoefenen of delegeren aan een van zijn leden of aan een ander personeelslid dan de uitvoerend directeur.

1.   Uiterlijk op 30 november van elk jaar stelt de raad van bestuur op basis van een ontwerpvoorstel van de uitvoerend directeur een enig programmeringsdocument met de een meerjarig en een jaarlijks werkprogramma vast, met inachtneming van het advies van de Commissie en, wat het meerjarig werkprogramma betreft, na raadpleging van het Europees Parlement. Als de raad van bestuur besluit op bepaalde onderdelen geen rekening te houden met het advies van de Commissie, motiveert hij dat besluit grondig. De verplichting om een grondige motivering te verstrekken, geldt ook met betrekking tot de door het Europees Parlement in het kader van zijn raadpleging aan de orde gestelde punten. De raad van bestuur stuurt het enig programmeringsdocument door naar het Europees Parlement, de Raad en de Commissie.

Het enig programmeringsdocument wordt definitief na de definitieve vaststelling van de algemene begroting en wordt, indien nodig, dienovereenkomstig aangepast.

2.   Het jaarlijkse werkprogramma bevat gedetailleerde doelstellingen en verwachte resultaten, met inbegrip van prestatie-indicatoren. Het bevat voorts een beschrijving van de te financieren acties en een indicatie van de financiële en personele middelen die aan iedere actie worden toegewezen overeenkomstig de beginselen betreffende activiteitsgestuurd begroten en beheren. Het jaarlijkse werkprogramma is consistent met het meerjarige werkprogramma. Het vermeldt duidelijk welke taken zijn toegevoegd, gewijzigd of geschrapt ten opzichte van het vorige begrotingsjaar.

3.   De raad van bestuur wijzigt het vastgestelde jaarlijkse werkprogramma, wanneer een nieuwe taak aan de autoriteit wordt toegewezen.

Iedere wezenlijke wijziging van het jaarlijkse werkprogramma wordt vastgesteld door middel van dezelfde procedure als die welke voor het oorspronkelijke jaarlijkse werkprogramma geldt. De raad van bestuur mag de bevoegdheid om niet-wezenlijke wijzigingen aan het jaarlijkse werkprogramma aan te brengen, aan de uitvoerend directeur delegeren.

4.   Het meerjarige werkprogramma omvat een beschrijving van de algemene strategische programmering, met inbegrip van de doelstellingen, verwachte resultaten en prestatie-indicatoren. Het bevat ook de programmering van de middelen, met inbegrip van de meerjarige begroting en de personele middelen.

De programmering van de middelen wordt jaarlijks geactualiseerd. De strategische programmering wordt waar passend geactualiseerd.

1.   De besluiten van de raad van bestuur worden genomen met een gewone meerderheid van de stemmen van de leden. Elk lid van de raad van bestuur heeft één stem. Bij staking van de stemmen is de stem van de voorzitter van de autoriteit, of die van de vicevoorzitter, wanneer die de voorzitter vervangt, doorslaggevend.

2.   Een vertegenwoordiger van de Commissie heeft stemrecht bij de bespreking van en de besluitvorming over aangelegenheden in het kader van artikel 64, lid 4, punten a) tot en met l).

3.   De stemprocedure wordt nader uitgewerkt in het reglement van orde van de raad van bestuur, met name wat betreft de omstandigheden waarin een lid kan handelen namens een ander lid.

1.   De raad van bestuur wijst, op voorstel van de uitvoerend directeur, een functionaris voor de grondrechten aan. De functionaris voor de grondrechten kan een personeelslid van de autoriteit zijn.

2.   De functionaris voor de grondrechten verricht de volgende taken:

3.   De raad van bestuur zorgt ervoor dat de functionaris voor de grondrechten geen instructies vraagt of aanvaardt met betrekking tot de uitvoering van zijn of haar taken.

4.   De grondrechtenfunctionaris brengt rechtstreeks verslag uit aan de uitvoerend directeur en stelt regelmatig verslagen op over de uitvoering van de in lid 2 bedoelde taken. Die verslagen worden ter beschikking gesteld van de raad van bestuur.

1.   De voorzitter van de autoriteit wordt geselecteerd op basis van verdienste, vaardigheden, kennis, integriteit, erkende reputatie en ervaring op het gebied van AML/CFT en andere relevante kwalificaties, na een open selectieprocedure die in het Publicatieblad van de Europese Unie wordt bekendgemaakt. Het Europees Parlement, de Raad en de algemene raad worden in elke fase van die procedure tijdig en naar behoren op de hoogte gehouden.

De Commissie stelt een shortlist op van ten minste twee geschikte kandidaten voor de functie van voorzitter van de autoriteit. Het Europees Parlement en de algemene raad kunnen de kandidaten die op die shortlist staan, horen. De algemene raad kan een openbaar advies uitbrengen over de resultaten van zijn hoorzittingen of zijn advies richten tot het Europees Parlement, de Raad en de Commissie.

De Commissie legt het Europees Parlement een voordracht voor de benoeming van de voorzitter van de autoriteit voor.

De Raad stelt, na goedkeuring van dat voorstel door het Europees Parlement, een uitvoeringsbesluit vast tot benoeming van de voorzitter van de autoriteit. De Raad besluit met gekwalificeerde meerderheid van stemmen.

In afwijking van de tweede alinea doet de Commissie het voorstel voor de benoeming van de eerste voorzitter van de autoriteit na de inwerkingtreding van deze verordening zonder betrokkenheid van de algemene raad.

2.   De voorzitter van de autoriteit handelt onafhankelijk en objectief in het belang van de Unie in haar geheel, en vraagt noch aanvaardt instructies van instellingen, organen of instanties van de Unie, van regeringen of van enig ander publiek of privaat orgaan. De instellingen, organen en instanties van de Unie, de regeringen van de lidstaten en alle andere publieke of private organen eerbiedigen die onafhankelijkheid.

3.   De ambtstermijn van de voorzitter van de autoriteit bedraagt vier jaar. Gedurende de laatste twaalf maanden van de vierjarige ambtstermijn van de voorzitter voert de algemene raad in beide samenstellingen, dan wel een kleiner comité bestaande uit leden van de algemene raad, waaronder een vertegenwoordiger van de Commissie, een beoordeling uit van het functioneren van de voorzitter. Bij de beoordeling wordt rekening gehouden met een evaluatie van het functioneren van de voorzitter en met de toekomstige taken en uitdagingen voor de autoriteit. Op basis van de beoordeling mag de Commissie het Europees Parlement voorstellen de ambtstermijn van de voorzitter te verlengen. Een dergelijke verlenging kan slechts eenmaal worden toegestaan. Na goedkeuring van het voorstel van de Commissie door het Europees Parlement verlengt de Raad bij uitvoeringsbesluit de ambtstermijn van de voorzitter van de autoriteit. De Raad besluit met gekwalificeerde meerderheid van stemmen.

4.   Indien de voorzitter van de autoriteit niet langer aan de eisen voor de uitvoering van zijn of haar taken voldoet of ernstig is tekortgeschoten, mag de Raad, op eigen initiatief of op basis van een voorstel van het Europees Parlement of de algemene raad in om het even welke samenstelling, een uitvoeringsbesluit vaststellen waarbij de voorzitter van zijn of haar ambt wordt ontheven. De Raad besluit met gekwalificeerde meerderheid van stemmen.

5.   Indien de voorzitter van de autoriteit aftreedt of zijn of haar taken om een andere reden niet kan vervullen, neemt de vicevoorzitter de functies van de voorzitter over.

1.   De voorzitter van de autoriteit vertegenwoordigt de autoriteit en is verantwoordelijk voor de voorbereiding van de werkzaamheden van de algemene raad en de raad van bestuur, met inbegrip van het opstellen van de agenda, het bijeenroepen en voorzitten van alle vergaderingen en het voorleggen van punten voor besluitvorming.

2.   De voorzitter van de autoriteit wijst aan de vijf in artikel 63, lid 1, punt b), bedoelde leden van de raad van bestuur specifieke, binnen het mandaat van de autoriteit vallende gebieden toe waarvoor zij gedurende hun ambtsperiode verantwoordelijk zullen zijn.

1.   De uitvoerend directeur wordt aangesteld als tijdelijk functionaris van de autoriteit, uit hoofde van artikel 2, punt a), van de Regeling welke van toepassing is op de andere personeelsleden.

2.   De uitvoerend directeur voert zijn of haar taken uit in het belang van de Unie en onafhankelijk van eventuele specifieke belangen.

3.   De uitvoerend directeur zorgt voor het beheer van de autoriteit. De uitvoerend directeur legt verantwoording af aan de raad van bestuur. Onverminderd de bevoegdheden van de Commissie en de raad van bestuur, voert de uitvoerend directeur zijn of haar taken op onafhankelijke wijze uit en vraagt noch aanvaardt hij of zij instructies van instellingen, organen of instanties van de Unie, noch van regeringen of enig ander publiek of privaat orgaan.

4.   De uitvoerend directeur wordt op grond van verdienste en aantoonbare bestuurlijke, budgettaire en managementvaardigheden van hoog niveau geselecteerd na een open selectieprocedure die in het Publicatieblad van de Europese Unie en, indien passend, op andere pers- of internetsites wordt bekendgemaakt. De Commissie stelt een shortlist op van ten minste twee geschikte kandidaten voor de functie van uitvoerend directeur. De raad van bestuur benoemt de uitvoerend directeur.

5.   De ambtstermijn van de uitvoerend directeur bedraagt vijf jaar. Gedurende de laatste negen maanden van de ambtstermijn van de uitvoerend directeur voert de raad van bestuur een beoordeling uit waarbij rekening wordt gehouden met een evaluatie van het functioneren van de uitvoerend directeur en met de toekomstige taken en uitdagingen voor de autoriteit. Rekening houdend met die evaluatie mag de raad van bestuur het mandaat van de uitvoerend directeur één keer verlengen.

De uitvoerend directeur kan op voorstel van de Commissie door de raad van bestuur van zijn ambt worden ontheven.

6.   Een uitvoerend directeur van wie de ambtstermijn is verlengd, mag na afloop van de verlengde ambtstermijn niet deelnemen aan een andere selectieprocedure voor dezelfde functie.

1.   De uitvoerend directeur is verantwoordelijk voor het dagelijkse beheer van de autoriteit en streeft naar genderevenwicht en, in de mate waarin dat mogelijk is, naar geografisch evenwicht binnen de autoriteit. De uitvoerend directeur is in het bijzonder belast met de volgende taken:

2.   De uitvoerend directeur neemt andere maatregelen, met name de vaststelling van interne administratieve instructies en de publicatie van nota’s, die nodig zijn om de werking van de autoriteit overeenkomstig deze verordening te waarborgen.

3.   De uitvoerend directeur beslist of het voor de efficiënte en doeltreffende uitvoering van de taken van de autoriteit noodzakelijk is een of meer personeelsleden te vestigen in een of meer lidstaten. Voordat de uitvoerend directeur besluit een lokaal kantoor op te richten, verkrijgt hij of zij daarvoor toestemming van de Commissie, de raad van bestuur en de betrokken lidstaat of lidstaten. In het besluit wordt omschreven welke activiteiten in dat lokale kantoor moeten worden uitgevoerd op zodanige wijze dat onnodige kosten en verdubbeling van administratieve functies van de autoriteit worden voorkomen. Dienovereenkomstig wordt er een overeenkomst met de betrokken lidstaat of lidstaten gesloten.

1.   De autoriteit richt een administratieve raad voor toetsing op met het oog op de uitvoering van een interne administratieve toetsing van de besluiten die de autoriteit neemt in het kader van de uitoefening van de in de artikelen 21, 22, 23 en 77 genoemde bevoegdheden. De interne administratieve toetsing behelst een toetsing van de procedurele en materiële conformiteit van die besluiten met deze verordening.

2.   De administratieve raad voor toetsing bestaat uit vijf personen van hoog aanzien, die bewezen hebben over relevante kennis en beroepservaring, ook inzake toezicht, op het gebied van AML/CFT te beschikken, met uitsluiting van het huidige personeel van de autoriteit en het huidige personeel van toezichthoudende AML/CFT-autoriteiten, FIE’s of andere nationale of tot de Unie behorende instellingen, organen en instanties die betrokken zijn bij de uitoefening van de taken die krachtens deze verordening aan de autoriteit zijn opgedragen. De administratieve raad voor toetsing beschikt over voldoende middelen en expertise om de uitoefening van de bevoegdheden van de autoriteit uit hoofde van deze verordening te toetsen.

3.   De administratieve raad voor toetsing besluit met een meerderheid van de stemmen van ten minste drie van de vijf leden.

1.   De leden van de administratieve raad voor toetsing en twee plaatsvervangers worden, na een in het Publicatieblad van de Europese Unie bekendgemaakte uitnodiging tot het indienen van blijken van belangstelling, door de algemene raad in toezichtsamenstelling benoemd voor een termijn van vijf jaar, die één keer kan worden verlengd. Zij zijn niet gebonden aan enige instructie.

2.   De leden van de administratieve raad voor toetsing handelen onafhankelijk en in het algemeen belang, en voeren geen andere taken binnen de autoriteit uit. Daartoe leggen zij een openbare verbintenis- en belangenverklaring af waaruit moet blijken of zij directe of indirecte belangen hebben die als nadelig voor hun onafhankelijkheid kunnen worden beschouwd, of waaruit de afwezigheid van een dergelijk belang moet blijken.

1.   Elke natuurlijke of rechtspersoon tot wie de autoriteit een op grond van artikel 6, lid 1, of artikel 21, 22, 23 of 77 vastgesteld besluit heeft gericht of die rechtstreeks en individueel door een dergelijk besluit wordt geraakt, mag bij de administratieve raad voor toetsing een verzoek om toetsing van dat besluit indienen.

2.   Een verzoek om toetsing wordt, samen met de motivering ervan, schriftelijk bij de autoriteit ingediend binnen één maand vanaf de datum van kennisgeving van het besluit aan de betrokkene die om de toetsing verzoekt, dan wel, bij ontstentenis van zulke kennisgeving, vanaf de datum waarop het besluit de persoon die het verzoek om toetsing heeft ingediend ter kennis is gekomen.

3.   Na het nemen van een besluit over de ontvankelijkheid van het verzoek om toetsing, brengt de administratieve raad voor toetsing advies uit binnen een termijn die, gelet op de urgentie van de zaak, als passend wordt aangemerkt, doch in ieder geval uiterlijk binnen twee maanden vanaf de ontvangst van het verzoek om toetsing, en verwijst hij de zaak naar de raad van bestuur met het oog op de opstelling van een nieuw besluit. De raad van bestuur houdt rekening met het advies van de administratieve raad voor toetsing en stelt onverwijld een nieuw besluit vast. Het oorspronkelijke besluit wordt bij het nieuwe besluit ingetrokken en vervangen door een inhoudelijk identiek besluit of een inhoudelijk gewijzigd besluit.

4.   Een op grond van lid 2 ingediend verzoek om toetsing kan een verzoek omvatten om de toepassing van het aan een toetsingsprocedure onderworpen besluit te schorsen. De administratieve raad voor toetsing kan, indien hij van oordeel is dat de omstandigheden zulks vereisen en rekening houdend met het standpunt van de raad van bestuur, gelasten dat de toepassing van het betrokken besluit wordt geschorst totdat de raad van bestuur op grond van lid 3 een nieuw besluit vaststelt. Indien de administratieve raad voor toetsing niet binnen 14 dagen een besluit neemt over het verzoek tot schorsing, wordt dat verzoek geacht te zijn afgewezen.

5.   Het advies van de administratieve raad voor toetsing en het nieuwe, op grond van dit artikel door de raad van bestuur genomen besluit worden met redenen omkleed en ter kennis van de partijen gebracht.

6.   De autoriteit neemt een besluit tot vaststelling van het reglement van orde van de administratieve raad voor toetsing.

1.   Leden van de administratieve raad voor toetsing nemen niet deel aan een toetsingsprocedure wanneer zij daarbij enig persoonlijk belang hebben of voordien betrokken zijn geweest als vertegenwoordiger van een van de partijen in de procedure, of wanneer zij hebben deelgenomen aan de vaststelling van het besluit dat wordt getoetst.

2.   Leden van de administratieve raad voor toetsing die om een van de in lid 1 genoemde redenen of om andere redenen menen niet aan een toetsingsprocedure te kunnen deelnemen, stellen de administratieve raad voor toetsing daarvan in kennis.

3.   Elke partij bij de toetsingsprocedure mag een lid van de administratieve raad voor toetsing wraken om een van de in lid 1 genoemde redenen, of indien het lid in kwestie verdacht wordt van partijdigheid. Zulke wraking is niet ontvankelijk indien de partij in de toetsingsprocedure, terwijl zij op de hoogte was van een grond voor wraking, reeds een proceshandeling heeft verricht. De nationaliteit van de leden mag niet als grond voor wraking worden aangevoerd.

4.   De administratieve raad voor toetsing beslist in de in de leden 2 en 3 bedoelde gevallen zonder de deelname van het betrokken lid over de te ondernemen actie. Voor het nemen van die beslissing wordt het betrokken lid in de administratieve raad voor toetsing vervangen door zijn of haar plaatsvervanger.

1.   Het Statuut van de ambtenaren, de Regeling welke van toepassing is op de andere personeelsleden, en de regels die in onderling overleg door de instellingen van de Europese Unie ter uitvoering van dat Statuut en die Regeling zijn vastgesteld, zijn van toepassing op het personeel van de autoriteit met betrekking tot alle aangelegenheden die niet onder deze verordening vallen.

2.   In afwijking van lid 1 van dit artikel zijn de voorzitter van de autoriteit en de in artikel 63, lid 1, punt b), bedoelde leden van de raad van bestuur gelijk aan een lid, respectievelijk de griffier van het Gerecht met betrekking tot de geldelijke regeling en de pensioengerechtigde leeftijd, zoals gedefinieerd in Verordening (EU) 2016/300 van de Raad (43). Op aspecten die niet onder deze verordening of Verordening (EU) 2016/300 vallen, zijn het Statuut en de Regeling welke van toepassing is op de andere personeelsleden van overeenkomstige toepassing.

3.   De raad van bestuur stelt, in samenspraak met de Commissie, de nodige uitvoeringsmaatregelen vast volgens de regelingen van artikel 110 van het Statuut van de ambtenaren.

4.   De autoriteit mag een beroep doen op gedetacheerde nationale deskundigen of ander personeel dat niet in dienst is van de autoriteit, met inbegrip van FIE-gedetacheerden.

5.   De raad van bestuur stelt regels vast met betrekking tot het personeel van de lidstaten dat naar de autoriteit wordt gedetacheerd, en werkt die regels zo nodig bij. Die regels omvatten met name de financiële regelingen voor die detacheringen, onder meer op het gebied van verzekering en opleiding. In de regels wordt rekening gehouden met het feit dat personeelsleden worden gedetacheerd en als personeel van de autoriteit worden ingezet. Ze bevatten tevens bepalingen inzake de voorwaarden voor de inzet. Waar relevant streeft de raad van bestuur naar consistentie met de regels die gelden voor de vergoeding van dienstreizen van statutair personeel.

1.   De leden van de algemene raad en van de raad van bestuur, alsook alle personeelsleden van de autoriteit, met inbegrip van tijdelijk door de lidstaten gedetacheerde ambtenaren, en alle overige personen die op contractuele basis taken uitvoeren voor de autoriteit, zijn onderworpen aan de vereisten van het beroepsgeheim op grond van artikel 339 VWEU en artikel 67 van Richtlijn (EU) 2024/1640, ook na beëindiging van hun functie.

2.   De raad van bestuur zorgt ervoor dat personen die, direct of indirect, permanent of occasioneel, diensten in verband met de taken van de autoriteit verstrekken, waaronder ook ambtenaren en andere personen die door de raad van bestuur daartoe zijn gemachtigd of door overheidsinstanties en FIE’s daartoe zijn aangewezen, worden onderworpen aan vereisten van het beroepsgeheim die gelijkwaardig zijn aan die welke zijn vastgesteld in lid 1.

3.   Met het oog op de uitvoering van de haar bij deze verordening opgedragen taken is de autoriteit, binnen de grenzen en onder de voorwaarden die in de in artikel 1, lid 2, bedoelde handelingen zijn omschreven, gemachtigd om met autoriteiten of organen van de Unie en met nationale autoriteiten of organen informatie uit te wisselen in de gevallen waarin de financiële toezichthouders krachtens die handelingen informatie aan die entiteiten openbaar mogen maken of waarin de lidstaten krachtens het toepasselijke Unierecht in die openbaarmaking kunnen voorzien.

4.   De autoriteit stelt praktische regelingen vast voor de uitvoering van de in de leden 1 en 2 vermelde vertrouwelijkheidsregels.

5.   De autoriteit past Besluit (EU, Euratom) 2015/444 van de Commissie (44) toe.

1.   De autoriteit stelt eigen beveiligingsvoorschriften vast die gelijkwaardig zijn aan de beveiligingsvoorschriften van de Commissie voor de bescherming van gerubriceerde informatie van de Europese Unie (EUCI) en gevoelige niet-gerubriceerde informatie, als uiteengezet in de Besluit (EU, Euratom) 2015/443 van de Commissie (45) en Besluit (EU, Euratom) 2015/444 van de Commissie. De beveiligingsvoorschriften van de autoriteit hebben onder andere betrekking op bepalingen voor de uitwisseling, verwerking en opslag van dergelijke informatie. De raad van bestuur stelt de beveiligingsregels van de autoriteit vast na goedkeuring door de Commissie.

2.   De Commissie moet vooraf goedkeuring verlenen voor alle administratieve regelingen inzake de uitwisseling van gerubriceerde informatie met de relevante autoriteiten van een derde land of, bij gebrek aan een dergelijke regeling, voor alle uitzonderlijke ad-hocvrijgaven van EUCI aan dergelijke autoriteiten.

1.   De Autoriteit beschikt over speciaal daartoe bestemde meldingskanalen voor de ontvangst en behandeling van informatie die wordt verstrekt door personen die daadwerkelijke of potentiële inbreuken melden van:

2.   De personen die via die kanalen melding doen en de betrokken personen genieten in voorkomend geval de bescherming van Richtlijn (EU) 2019/1937.

3.   Nadat toezichthoudende autoriteiten in de niet-financiële sector op grond van artikel 60, lid 4, van Richtlijn (EU) 2024/1640 verslagen hebben ingediend, kan de autoriteit die toezichthoudende autoriteiten om aanvullende informatie verzoeken over de wijze waarop zij gevolg hebben gegeven aan de ontvangen meldingen. Die toezichthoudende autoriteiten verstrekken de gevraagde informatie onverwijld, maar maken geen informatie bekend die tot de identificatie van de melder kan leiden.

1.   De autoriteit gaat een nauwe samenwerking aan met de ETA’s en onderhoudt die samenwerking, met name bij het ontwikkelen van ontwerpen van technische regulerings-of uitvoeringsnormen, richtsnoeren of aanbevelingen, binnen het kader van hun respectieve taken.

2.   Uiterlijk op 27 juni 2025 sluit de autoriteit een memorandum van overeenstemming met de ETA’s, waarin wordt beschreven hoe zij zullen samenwerken bij de uitvoering van hun toezichttaken uit hoofde van het Unierecht.

1.   De autoriteit werkt samen en wisselt informatie uit met niet-AML/CFT-autoriteiten en op “need-to-know”- en vertrouwelijke basis met andere nationale autoriteiten en organen die bevoegd zijn om de naleving te handhaven van de Richtlijnen 2009/110/EG, 2009/138/EG, 2014/17/EU, 2014/65/EU en (EU) 2015/2366, en met de ESA’s, binnen de grenzen van hun respectieve mandaat.

2.   De autoriteit sluit een memorandum van overeenstemming met de prudentiële autoriteiten als beschreven in artikel 4, lid 1, punt 40), van Verordening (EU) nr. 575/2013, de ESA’s en andere nationale autoriteiten die bevoegd zijn om de naleving van Verordening (EU) 2023/1114 te waarborgen, waarin in algemene bewoordingen wordt beschreven hoe zij zullen samenwerken en informatie zullen uitwisselen bij de uitvoering van hun toezichttaken uit hoofde van het Unierecht met betrekking tot geselecteerde en niet-geselecteerde meldingsplichtige entiteiten.

Indien de autoriteit dat nodig acht, sluit zij tevens een memorandum van overeenstemming met een of meer van de in lid 1 bedoelde andere autoriteiten of organen, waarin in algemene bewoordingen wordt beschreven hoe zij zullen samenwerken en informatie zullen uitwisselen bij de uitvoering van hun toezichttaken uit hoofde van het Unierecht met betrekking tot geselecteerde en niet-geselecteerde meldingsplichtige entiteiten.

3.   Uiterlijk op 27 juni 2025 sluiten de autoriteit en de ECB een memorandum van overeenstemming waarin de praktische modaliteiten voor samenwerking en informatie-uitwisseling bij de uitvoering van hun respectieve taken uit hoofde van het Unierecht worden beschreven.

4.   De autoriteit zorgt voor doeltreffende samenwerking en informatie-uitwisseling tussen alle toezichthoudende autoriteiten binnen het AML/CFT-toezichtsysteem en de relevante autoriteiten en organen bedoeld in lid 1, onder meer met betrekking tot toegang tot informatie en gegevens in de in artikel 11 bedoelde centrale AML/CFT-databank.

1.   Indien dat relevant is voor de vervulling van de in hoofdstuk II bedoelde taken, mag de autoriteit grensoverschrijdende partnerschappen voor informatie-uitwisseling opzetten, in overeenstemming met de grondrechten en gerechtelijke procedurele waarborgen, of deelnemen aan partnerschappen voor informatie-uitwisseling die in één of meer lidstaten zijn opgezet met als doel het voorkomen en bestrijden van het witwassen van geld, daarmee verband houdende basisdelicten en de financiering van terrorisme te ondersteunen. De deelname van de autoriteit aan een reeds bestaand partnerschap is afhankelijk van de instemming van de autoriteiten die een dergelijk partnerschap hebben opgezet.

2.   Wanneer de autoriteit een grensoverschrijdend partnerschap voor informatie-uitwisseling opricht, zorgt zij ervoor dat het partnerschap voldoet aan de vereisten van artikel 75, leden 3, 4 en 5, van Verordening (EU) 2024/1624. Naast meldingsplichtige entiteiten kan de autoriteit de in artikel 2, lid 1, punt 44), a), b) en c), van die verordening bedoelde bevoegde autoriteiten, alsook de instellingen, organen en instanties van de Unie die een rol spelen bij het voorkomen en bestrijden van witwassen, daarmee verband houdende basisdelicten en terrorismefinanciering, uitnodigen om deel te nemen aan het partnerschap, indien die deelname relevant is voor de uitvoering van hun taken en bevoegdheden. Met de unanieme instemming van de deelnemende leden kunnen andere derden worden uitgenodigd om, waar relevant, incidenteel deel te nemen aan vergaderingen van het partnerschap.

1.   De autoriteit mag werkafspraken maken met instellingen, gedecentraliseerde agentschappen en andere organen van de Unie die actief zijn op het gebied van rechtshandhaving en justitiële samenwerking. Die werkafspraken mogen van strategische, operationele of technische aard zijn, en strekken er in het bijzonder toe de samenwerking en de uitwisseling van informatie tussen de betrokken partijen te faciliteren. De werkafspraken vormen geen grondslag voor het toestaan van de uitwisseling van persoonsgegevens en zijn niet bindend voor de Unie of haar lidstaten.

2.   De autoriteit gaat een nauwe relatie met OLAF, Europol, Eurojust en het EOM aan en onderhoudt die relatie. Daartoe maakt de autoriteit afzonderlijke werkafspraken met OLAF, Europol, Eurojust en het EOM, waarin de details van hun samenwerking worden beschreven. De relatie heeft met name tot doel te zorgen voor uitwisseling op het gebied van operationele en strategische informatie en trends inzake ML/TF-dreigingen waarmee de Unie wordt geconfronteerd.

3.   Om een vlotte samenwerking tussen de autoriteit en Europol, Eurojust en het EOM te bevorderen en te faciliteren, voorzien de werkafspraken met hen met name in de mogelijkheid om verbindingsfunctionarissen in elkaars gebouwen te detacheren, en worden daartoe de voorwaarden vastgesteld.

1.   Om de in deze verordening vastgestelde doelstellingen te verwezenlijken, en onverminderd de respectieve bevoegdheden van de lidstaten en de instellingen van de Unie, mag de autoriteit contacten leggen en administratieve regelingen treffen met AML/CFT-autoriteiten in derde landen die beschikken over regelgevings-, toezichts- en FIE-gerelateerde bevoegdheden op het gebied van AML/CFT, alsook met internationale organisaties en overheden van derde landen. Die regelingen scheppen geen wettelijke verplichtingen voor de Unie en voor haar lidstaten, noch beletten zij lidstaten en hun bevoegde autoriteiten om bilaterale of multilaterale regelingen te sluiten met die derde landen.

2.   De autoriteit mag administratieve modelregelingen uitwerken, met het oog op de totstandbrenging van consistente, efficiënte en doeltreffende toezichtpraktijken binnen de Unie en de versterking van de internationale coördinatie en samenwerking bij de bestrijding van witwassen en terrorismefinanciering. De toezichthoudende autoriteiten en de FIE’s stellen alles in het werk om zich aan die modelregelingen te houden.

3.   Wanneer de interactie van verscheidene toezichthoudende autoriteiten en FIE’s in de Unie met autoriteiten van derde landen betrekking heeft op aangelegenheden die binnen de in artikel 5 vastgestelde taakomschrijving van de autoriteit vallen, speelt de autoriteit waar nodig een leidende rol bij het faciliteren van die interactie. Die rol van de autoriteit laat de reguliere interactie van toezichthoudende autoriteiten en FIE’s met autoriteiten van derde landen onverlet.

4.   Binnen de grenzen van haar bevoegdheden op grond van deze verordening en de in artikel 1, lid 2, bedoelde wetgevingshandelingen draagt de autoriteit bij tot de eendrachtige, gemeenschappelijke, consistente en doeltreffende vertegenwoordiging van de belangen van de Unie in internationale fora, onder meer door de Commissie bij te staan bij haar taken als lid van de financiële-actietaskforce (Financial Action Task Force — FATF) en door de werkzaamheden en doelstellingen van de Egmontgroep van financiële-inlichtingeneenheden te ondersteunen.