(1)

Het 8e milieuactieprogramma van de Europese Unie, dat is vastgesteld bij Besluit (EU) 2022/591 van het Europees Parlement en de Raad (4), verplicht de Commissie, de lidstaten, regionale en lokale autoriteiten en belanghebbenden om zowel op het niveau van de Unie als van de lidstaten hoge normen op het gebied van transparantie, publieke inspraak en toegang tot de rechter effectief toe te passen overeenkomstig het Verdrag van de Economische Commissie van de Verenigde Naties voor Europa (VN/ECE) betreffende toegang tot informatie, inspraak bij besluitvorming en toegang tot de rechter inzake milieuaangelegenheden (het “Verdrag van Aarhus”).

(2)

In het Verdrag van Aarhus, dat op 17 februari 2005 door de Europese Gemeenschap is geratificeerd bij Besluit 2005/370/EG van de Raad (5), wordt erkend dat een betere toegang van het publiek tot milieu-informatie en de verspreiding van dergelijke informatie bijdragen tot een versterkte bewustwording inzake milieuaangelegenheden, een vrije gedachtewisseling, meer doeltreffende inspraak van het publiek bij de besluitvorming betreffende milieukwesties en, uiteindelijk, tot een beter milieu. Bovendien erkent het Verdrag van Aarhus het recht op bescherming van de vertrouwelijkheid van persoonsgegevens en/of dossiers met betrekking tot een natuurlijke persoon wanneer die persoon niet heeft ingestemd met de bekendmaking van de informatie aan het publiek, indien in een dergelijke vertrouwelijkheid is voorzien in het nationale recht. Wanneer het op grond van het Unierecht vereist is commerciële of industriële informatie vertrouwelijk te houden om een legitiem economisch belang te beschermen, moet die vertrouwelijkheid worden gewaarborgd.

(3)

In het kader van deze verordening zijn de Verordeningen (EU) 2016/679 (6) en (EU) 2018/1725 (7) van het Europees Parlement en de Raad van toepassing op de verwerking van persoonsgegevens, respectievelijk door de lidstaten en door de instellingen, organen en instanties van de Unie. Dienovereenkomstig hebben betrokkenen het recht te worden geïnformeerd over de verwerking van hun gegevens in het kader van deze verordening en over de uitoefening van hun rechten uit hoofde van die verordeningen.

(4)

Op 2 december 2005 heeft de Europese Gemeenschap bij Besluit 2006/61/EG van de Raad (8) het VN/ECE-Protocol betreffende registers inzake de uitstoot en overbrenging van verontreinigende stoffen (het “protocol”) geratificeerd.

(5)

Bij Verordening (EG) nr. 166/2006 van het Europees Parlement en de Raad (9) is met het oog op de uitvoering van het protocol een Europees register inzake de uitstoot en overbrenging van verontreinigende stoffen ingesteld.

(6)

In het verslag van de Commissie over de voortgang bij de uitvoering van Verordening (EG) nr. 166/2006, dat op 13 december 2017 werd gepubliceerd, werd geconcludeerd dat de rapportageverplichtingen moeten worden gestroomlijnd door verder onderzoek te doen naar synergieën met ander, verwant milieurecht van de Unie inzake verontreiniging door industriële installaties, waaronder met name Richtlijn 2010/75/EU van het Europees Parlement en de Raad (10) en Richtlijn 91/271/EEG van de Raad (11). In het verslag werd ook gewezen op de noodzaak om opties te onderzoeken voor aanvullende contextuele informatie die de gerapporteerde gegevens doeltreffender kan maken.

(7)

In de mededeling van de Commissie van 12 mei 2021 getiteld “Route naar een gezonde planeet voor iedereen — EU-actieplan: Verontreiniging van lucht, water en bodem naar nul” wordt een EU-actieplan vastgesteld voor het terugdringen van verontreiniging naar nul, het gebruik van schone energie en de transitie naar koolstofarme en circulaire economieën, en wordt het doeltreffende gebruik van de gerapporteerde informatie bevorderd in het bredere kader voor de monitoring van en vooruitzichten voor een samenleving zonder verontreiniging en in het monitoringkader van het 8e milieuactieprogramma.

(8)

In overeenstemming met de conclusies van de Commissie in haar verslag over de voortgang bij de uitvoering van Verordening (EG) nr. 166/2006, dat op 13 december 2017 werd gepubliceerd, heeft de Commissie, ondersteund door het Europees Milieuagentschap (het “Agentschap”), in juni 2021 een portaal voor industriële emissies (het “portaal”) ontwikkeld ter vervanging van het Europees register inzake de uitstoot en overbrenging van verontreinigende stoffen, gericht op een verbetering van de synergieën met de rapportage die plaatsvindt uit hoofde van Richtlijn 2010/75/EU.

(9)

Het portaal moet het publiek kosteloos online toegang bieden tot een meer geïntegreerde en coherente gegevensset over de belangrijkste vormen van milieudruk die door industriële installaties worden veroorzaakt, aangezien dergelijke gegevens een kosteneffectief instrument vormen voor het maken van vergelijkingen en het nemen van besluiten met betrekking tot milieuaangelegenheden, het aanmoedigen van betere milieuprestaties, het volgen van trends, het aantonen van vooruitgang op het gebied van de vermindering van verontreiniging, het benchmarken van installaties, het monitoren van de naleving van relevante internationale overeenkomsten, het vaststellen van prioriteiten en het evalueren van de vooruitgang die is geboekt met het milieubeleid en de milieuprogramma’s van de Unie en de lidstaten.

(10)

Het portaal moet de gegevens die erin zijn opgenomen in geaggregeerde en niet-geaggregeerde vorm presenteren om gebruikers in staat te stellen gerichte zoekopdrachten uit te voeren, en een elektronisch middel beschikbaar stellen waarmee gegevens op eenvoudige wijze kunnen worden geëxtraheerd, onder meer in de vorm van op zoekopdrachten gebaseerde gegevenssets.

(11)

De rapportagevereisten moeten van toepassing zijn op “installatieniveau” om synergieën tot stand te brengen tussen het portaal en databanken over milieudruk van industriële installaties, met inbegrip van die welke onder Richtlijn 2010/75/EU vallen, en om te zorgen voor samenhang met en ondersteuning van de uitvoering van die richtlijn.

(12)

Om aan de vereisten van het protocol te voldoen, moeten de rapportageverplichtingen waarin wordt voorzien in deze verordening van toepassing zijn op alle in bijlage I bij het protocol vermelde activiteiten, en in het kader van het vervullen van die rapportageverplichtingen moet de inrichting waartoe de installatie, of een deel daarvan, behoort, worden vermeld. Om synergieën tot stand te brengen met verwant milieurecht van de Unie dat gevolgen heeft voor industriële installaties, moet het toepassingsgebied van deze verordening bovendien in overeenstemming worden gebracht met de industriële activiteiten in de bijlagen I en I bis bij Richtlijn 2010/75/EU en met bepaalde activiteiten die onder Richtlijn (EU) 2015/2193 van het Europees Parlement en de Raad (12) vallen.

(13)

Om de milieuprestaties van industriële installaties te monitoren, moeten de in het portaal op te nemen gegevens betrekking hebben op de uitstoot, boven de in bijlage II vermelde toepasselijke kwantitatieve drempels, in het milieu van bepaalde verontreinigende stoffen, overbrenging van afvalwater dat die verontreinigende stoffen bevat van de locatie naar elders, en overbrenging van afval van de locatie naar elders.

(14)

Het portaal moet ook gegevens bevatten over het gebruik van water, energie en relevante grondstoffen door de betrokken installaties om toezicht te kunnen houden op de vooruitgang in de richting van een circulaire en zeer hulpbronnenefficiënte economie. De in het portaal op te nemen gegevens moeten betrekking hebben op relevante grondstoffen die in het productieproces worden gebruikt en een aanzienlijk effect of een aanzienlijke impact hebben op het milieu. Welke grondstoffen als relevant moeten worden beschouwd, moet worden bepaald op basis van de werkzaamheden die zijn verricht tijdens het proces tot opstelling van de referentiedocumenten voor beste beschikbare technieken (BBT) op grond van Richtlijn 2010/75/EU.

(15)

Om eenvormige voorwaarden te waarborgen voor de uitvoering van deze verordening met betrekking tot de rapportage door exploitanten aan de bevoegde instanties, moeten aan de Commissie uitvoeringsbevoegdheden worden toegekend om de lijst van relevante grondstoffen die door de exploitanten moeten worden gerapporteerd vast te stellen, na raadpleging van de lidstaten, de betrokken industrietakken en niet-gouvernementele organisaties die zich inzetten voor de bescherming van de menselijke gezondheid en het milieu. Die bevoegdheden moeten worden uitgeoefend in overeenstemming met Verordening (EU) nr. 182/2011 van het Europees Parlement en de Raad (13).

(16)

Exploitanten van installaties moeten informatie verstrekken over het productievolume en de bedrijfsuren van de betrokken installatie, zodat het mogelijk wordt de gerapporteerde gegevens over de uitstoot van verontreinigende stoffen, overbrengingen van afvalwater dat die verontreinigende stoffen bevat van de locatie naar elders en overbrengingen van afval van de locatie naar elders in hun context te plaatsen. Die informatie moet, in voorkomend geval, worden behandeld overeenkomstig de bepalingen inzake vertrouwelijkheid van deze verordening.

(17)

Het algemene voordeel van het portaal voor toegang tot milieu-informatie over industriële installaties moet worden gemaximaliseerd door informatie op te nemen die door de lidstaten overeenkomstig Richtlijn 2010/75/EU aan de Commissie wordt gerapporteerd, alsook andere informatiestromen die voortvloeien uit het milieurecht van de Unie inzake klimaatverandering, lucht-, water- en bodembescherming, en het recht van de Unie inzake afvalbeheer, met inbegrip van rapportage uit hoofde van Richtlijn 2012/18/EU van het Europees Parlement en de Raad (14), Richtlijn 2008/98/EG van het Europees Parlement en de Raad (15) en Richtlijn 2010/75/EU. Om het portaal voor de gebruikers zo waardevol mogelijk te maken, moet het bovendien worden ontworpen om toekomstige integratie met andere relevante milieugegevensstromen te vergemakkelijken.

(18)

Met het oog op de rechtszekerheid moeten exploitanten of de lidstaten aangeven of de gegevens over de uitstoot van verontreinigende stoffen, overbrengingen van afvalwater dat deze verontreinigende stoffen bevat van de locatie naar elders en overbrengingen van afval van de locatie naar elders onder de rapportagedrempels blijven.

(19)

Om de kwaliteit van gerapporteerde gegevens te verbeteren en de vergelijkbaarheid ervan te waarborgen, is het passend de kwantificeringsmethoden te harmoniseren die exploitanten moeten gebruiken bij het rapporteren van de uitstoot van verontreinigende stoffen, overbrengingen van afvalwater dat deze verontreinigende stoffen bevat van de locatie naar elders, overbrengingen van afval van de locatie naar elders en het gebruik van hulpbronnen. Aangezien meting de meest nauwkeurige kwantificeringsmethode is, moeten de exploitanten met het oog op kwantificering gebruikmaken van metingen. Indien meting niet uitvoerbaar is, moeten de exploitanten gebruikmaken van berekening. Ramingen mogen alleen als laatste middel worden gebruikt.

(20)

Aangezien de exploitanten van veehouderijen en aquacultuurinstallaties mogelijk niet over de nodige middelen beschikken om de opzettelijke uitstoot van verontreinigende stoffen nauwkeurig te kwantificeren, moeten de lidstaten het recht hebben dergelijke uitstoot namens hen te kwantificeren.

(21)

Om eenvormige voorwaarden te waarborgen voor de uitvoering van deze verordening met betrekking tot de rapportage door de lidstaten, moeten aan de Commissie uitvoeringsbevoegdheden worden toegekend om het soort en formaat van de te verstrekken informatie en de rapportagetermijnen vast te stellen. Die bevoegdheden moeten worden uitgeoefend in overeenstemming met Verordening (EU) nr. 182/2011.

(22)

Aangezien het voor burgers van de Unie belangrijk is om snel toegang te hebben tot milieu-informatie, is het van essentieel belang dat de lidstaten en de Commissie de gegevens zo snel als technisch haalbaar is openbaar maken. Daartoe moet de precieze tijdslimiet voor de rapportage worden vastgesteld in een uitvoeringshandeling en moet deze uiterlijk elf maanden na het einde van het betrokken verslagjaar zijn.

(23)

In voorkomend geval moet het portaal ook de toegang tot informatie over de uitstoot van verontreinigende stoffen uit diffuse bronnen vergemakkelijken om de beleidsmakers in staat te stellen de uitstoot van verontreinigende stoffen in de juiste context te plaatsen en de meest doeltreffende oplossing ter vermindering van verontreiniging te kiezen.

(24)

De door de lidstaten en de exploitanten gerapporteerde gegevens moeten van hoge kwaliteit zijn, met name wat betreft nauwkeurigheid, volledigheid, consistentie en geloofwaardigheid. De bevoegde instanties moeten daarom de kwaliteit van de door de exploitanten verstrekte gegevens beoordelen.

(25)

De toegang van het publiek tot door de lidstaten gerapporteerde milieu-informatie moet onbeperkt zijn en uitzonderingen op die regel mogen alleen mogelijk zijn overeenkomstig Richtlijn 2003/4/EG van het Europees Parlement en de Raad (16) of Verordening (EG) nr. 1049/2001 van het Europees Parlement en de Raad (17), naargelang het geval.

(26)

De inspraak van het publiek bij elke verdere ontwikkeling van het portaal moet worden gewaarborgd door in een vroeg stadium doeltreffende mogelijkheden te bieden om opmerkingen, informatie, analyses en adviezen in te dienen voor het besluitvormingsproces in dat verband.

(27)

Om het nut en de impact van het portaal te vergroten, moet de Commissie, met steun van het Agentschap, richtsnoeren ontwikkelen ter ondersteuning van de uitvoering van deze verordening, waarbij bijzondere aandacht wordt besteed aan de uitvoering van bepalingen die geen deel uitmaakten van Verordening (EG) nr. 166/2006, en mogelijke effecten op sectoren die niet onder die verordening vallen.

(28)

Om de Commissie in staat te stellen de lijst van industriële of landbouwactiviteiten waarvoor rapportageverplichtingen gelden bij te werken, moet aan de Commissie de bevoegdheid worden overgedragen om overeenkomstig artikel 290 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU) handelingen vast te stellen tot wijziging van deze verordening teneinde bijlage I in overeenstemming te brengen met wijzigingen van het protocol.

(29)

De Commissie moet ook de bevoegdheid krijgen om overeenkomstig artikel 290 VWEU gedelegeerde handelingen vast te stellen tot wijziging van bijlage II bij deze verordening om rapportagedrempels vast te stellen, om verontreinigende stoffen toe te voegen die onderworpen zijn aan specifieke regelgevingsmaatregelen uit hoofde van het Unierecht inzake water- en luchtkwaliteit en chemische stoffen, met inbegrip van Verordening (EG) nr. 1907/2006 van het Europees Parlement en de Raad (18) en de Richtlijnen 2000/60/EG (19), 2004/107/EG (20), 2006/118/EG (21), 2008/50/EG (22), 2008/105/EG (23) en (EU) 2020/2184 (24) van het Europees Parlement en de Raad, en om rekening te houden met wijzigingen in het protocol met betrekking tot de te rapporteren verontreinigende stoffen of de rapportagedrempels ervan. Om de volledige toepassing van deze verordening te vergemakkelijken, moet de Commissie uiterlijk op 31 december 2025 een gedelegeerde handeling vaststellen tot herziening van de in bijlage II bij deze verordening vermelde lijst van stoffen en drempels, met inbegrip van onder meer een beoordeling van de noodzaak om de rapportagedrempels voor per- en polyfluoralkylstoffen (PFAS) en andere relevante stoffen te verlagen.

(30)

Bij de vaststelling van gedelegeerde handelingen is het van bijzonder belang dat de Commissie bij haar voorbereidende werkzaamheden tot passende raadplegingen overgaat, onder meer op deskundigenniveau, en dat die raadplegingen gebeuren in overeenstemming met de beginselen die zijn vastgelegd in het Interinstitutioneel Akkoord van 13 april 2016 over beter wetgeven (25). Met name om te zorgen voor gelijke deelname aan de voorbereiding van gedelegeerde handelingen ontvangen het Europees Parlement en de Raad alle documenten op hetzelfde tijdstip als de deskundigen van de lidstaten, en hebben hun deskundigen systematisch toegang tot de vergaderingen van de deskundigengroepen van de Commissie die zich bezighouden met de voorbereiding van de gedelegeerde handelingen.

(31)

Met het oog op een doeltreffende uitvoering van deze verordening moeten de lidstaten regels vaststellen inzake sancties die van toepassing zijn op inbreuken op deze verordening en ervoor zorgen dat deze worden toegepast.

(32)

Aangezien Verordening (EG) nr. 166/2006 ingrijpend moet worden gewijzigd, moet deze om redenen van rechtszekerheid, duidelijkheid en transparantie worden ingetrokken en door deze verordening worden vervangen.

(33)

Daar de doelstellingen van deze verordening, namelijk de verbetering van de toegang van het publiek tot milieu-informatie via de instelling van een geïntegreerde en coherente, de hele Unie omvattende elektronische databank, en het mogelijk maken van monitoring van industriële verontreiniging teneinde bij te dragen tot de preventie en beperking daarvan, niet voldoende door de lidstaten kunnen worden verwezenlijkt aangezien de behoefte aan vergelijkbaarheid van de gegevens in de lidstaten pleit voor een hoge mate van harmonisatie, maar vanwege de omvang en de gevolgen van de maatregelen beter door de Unie kunnen worden verwezenlijkt, kan de Unie, overeenkomstig het in artikel 5 van het Verdrag betreffende de Europese Unie neergelegde subsidiariteitsbeginsel, maatregelen nemen. Overeenkomstig het in hetzelfde artikel neergelegde evenredigheidsbeginsel, gaat deze verordening niet verder dan nodig is om die doelstellingen te verwezenlijken.

(34)

De bij deze verordening vastgestelde rapportageverplichtingen moeten vanaf het verslagjaar 2027 van toepassing zijn om de lidstaten en de exploitanten voldoende tijd te geven om de nodige maatregelen te nemen.

(35)

Om de continuïteit van de gegevens en de rechtszekerheid te waarborgen, moet Verordening (EG) nr. 166/2006 van toepassing blijven voor het verslagjaar 2026,

1)

“installatie”: een vaste technische eenheid waarin een of meer in bijlage I vermelde activiteiten alsmede andere op dezelfde locatie ten uitvoer gebrachte en daarmee rechtstreeks samenhangende activiteiten plaatsvinden die technisch in verband staan met de in die bijlage genoemde activiteiten en die gevolgen kunnen hebben voor de emissies en de verontreiniging;

2)

“inrichting”: een of meer installaties, of delen daarvan, die zich op dezelfde locatie bevinden en die door dezelfde natuurlijke persoon of rechtspersoon worden geëxploiteerd;

3)

“locatie”: de geografische vestigingsplaats van de installatie en de inrichting;

4)

“publiek”: het publiek als omschreven in artikel 3, punt 16, van Richtlijn 2010/75/EU;

5)

“uitstoot”: iedere handeling waarbij een verontreinigende stof in het milieu wordt gebracht als gevolg van enigerlei menselijke activiteit, ongeacht de vraag of dit opzettelijk of accidenteel, routinematig of anderszins gebeurt, met inbegrip van morsen, emitteren, lozen, injecteren, verwijderen of storten, dan wel via rioleringen zonder voorziening voor de eindbehandeling van afvalwater;

6)

“verontreinigende stof”: een stof of groep van stoffen die, vanwege zijn eigenschappen en de introductie ervan in het milieu, schadelijk kan zijn voor het milieu of de menselijke gezondheid;

7)

“stof”: een stof als omschreven in artikel 3, punt 1, van Richtlijn 2010/75/EU;

8)

“exploitant”: een exploitant als omschreven in artikel 3, punt 15, van Richtlijn 2010/75/EU;

9)

“overbrenging van de locatie naar elders”: de overbrenging, naar een plaats buiten de grenzen van de installatie, hetzij van afval bestemd voor handelingen van nuttige toepassing of verwijderingshandelingen, hetzij van verontreinigende stoffen in voor zuivering bestemd afvalwater;

10)

“afval”: afvalstoffen als omschreven in artikel 3, punt 1, van Richtlijn 2008/98/EG;

11)

“afvalwater”: stedelijk, huishoudelijk en industrieel afvalwater als omschreven in artikel 2, punten 1, 2 en 3, van Richtlijn 91/271/EEG, respectievelijk, alsook elk ander gebruikt water dat, vanwege de stoffen of voorwerpen die het bevat, onder regelingen van het Unierecht valt;

12)

“diffuse bronnen”: de talrijke kleinere of verspreide bronnen van waaruit verontreinigende stoffen in de lucht, in het water of in de bodem terecht kunnen komen, waarvan het gecombineerde effect op die milieucompartimenten significant kan zijn en waarvoor het onpraktisch zou zijn van alle individuele bronnen verslagen te verzamelen;

13)

“bevoegde instantie”: de nationale autoriteit of autoriteiten, of enigerlei andere bevoegde instantie of instanties, die door een lidstaat is (zijn) aangewezen;

14)

“gevaarlijke afvalstoffen”: gevaarlijke afvalstoffen als omschreven in artikel 3, punt 2, van Richtlijn 2008/98/EG;

15)

“handeling van nuttige toepassing”: de in bijlage II bij Richtlijn 2008/98/EG bedoelde handelingen;

16)

“verwijderingshandeling”: de in bijlage I bij Richtlijn 2008/98/EG bedoelde handelingen;

17)

“verslagjaar”: het kalenderjaar waarvoor gegevens moeten worden verzameld;

18)

“aquacultuur”: aquacultuur als omschreven in artikel 4, punt 25, van Verordening (EU) nr. 1380/2013 van het Europees Parlement en de Raad (26).

a)

rapportageprocedures, met bijzondere aandacht voor bepalingen die geen deel uitmaakten van Verordening (EG) nr. 166/2006 en sectoren die niet onder die verordening vielen, met inbegrip van technische richtsnoeren voor methoden die de analyse van de monitoring van PFAS vergemakkelijken, zoals detectielimieten, parameterwaarden en bemonsteringsfrequentie;

b)

de te rapporteren gegevens;

c)

kwaliteitsborging en -beoordeling;

d)

een aanduiding van het type gegevens dat mag worden achtergehouden en, in het geval van vertrouwelijke gegevens, de redenen voor het achterhouden ervan;

e)

een verwijzing naar internationaal erkende methoden voor de bepaling, analyse en bemonstering van uitstoot;

f)

de namen van eventuele moederbedrijven;

g)

berekeningsmethoden, met inbegrip van emissiefactoren per reductietechnologie, voor veeteelt en aquacultuur;

h)

hoe de in deze verordening vastgestelde definities voor locaties, inrichtingen en installaties in de praktijk moeten worden toegepast, onder meer door middel van een lijst van voorbeelden of specifieke toelichtingen, afbeeldingen, tekeningen, diagrammen of andere visuele referenties of ondersteunende elementen.