6.10.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 258/24

(1)

Op 7 juli 2016 heeft de Europese Commissie („de Commissie”) een antidumpingonderzoek geopend met betrekking tot de invoer in de Unie van bepaalde warmgewalste platte producten van ijzer, van niet-gelegeerd staal of van ander gelegeerd staal van oorsprong uit Brazilië, Iran, Rusland, Servië en Oekraïne („de betrokken landen”) op basis van artikel 5 van Verordening (EU) 2016/1036 van het Europees Parlement en van de Raad („de basisverordening”). Zij heeft daartoe een bericht van inleiding gepubliceerd in het Publicatieblad van de Europese Unie  (2) („het bericht van inleiding”).

(2)

Het onderzoek werd geopend naar aanleiding van een klacht die op 23 mei 2016 werd ingediend door de European Steel Association („Eurofer” of „de klager”) namens producenten die meer dan 90 % van de totale productie in de Unie van bepaalde warmgewalste platte producten van ijzer, van niet-gelegeerd staal of van ander gelegeerd staal voor hun rekening nemen.

(3)

In het bericht van inleiding werden de belanghebbenden uitgenodigd om met de Commissie contact op te nemen om aan het onderzoek mee te werken. Zij bracht de klager, andere haar bekende producenten in de Unie, de haar bekende producenten-exporteurs, de autoriteiten van de betrokken landen, haar bekende importeurs, leveranciers en gebruikers, handelaren en verenigingen specifiek op de hoogte van de inleiding van het onderzoek en nodigde hen uit daaraan mee te werken.

(4)

Belanghebbenden werden in de gelegenheid gesteld hun standpunt schriftelijk kenbaar te maken en te verzoeken om een hoorzitting met de Commissie en/of de raadadviseur-auditeur in handelsprocedures. Alle belanghebbenden die daar met opgave van redenen om hadden verzocht, werden gehoord.

(5)

In het bericht van inleiding heeft de Commissie verklaard dat zij mogelijk een steekproef van de belanghebbenden zal samenstellen zoals bepaald in artikel 17 van de basisverordening.

(6)

In het bericht van inleiding heeft de Commissie verklaard dat zij een voorlopige steekproef van producenten in de Unie had samengesteld. Bij het samenstellen van de steekproef was de Commissie uitgegaan van het grootste representatieve productie- en verkoopvolume, in combinatie met voldoende geografische spreiding. De Commissie heeft de belanghebbenden om opmerkingen over de voorlopige steekproef verzocht, maar heeft er geen ontvangen.

(7)

De uiteindelijke steekproef bestond derhalve uit zes producenten in de Unie, gevestigd in vijf verschillende lidstaten. Zij vertegenwoordigen meer dan 45 % van de productie in de Unie.

(8)

De Commissie heeft de niet-verbonden importeurs verzocht om de in het bericht van inleiding gespecificeerde informatie te verstrekken om te kunnen beslissen of een steekproef noodzakelijk was en, zo ja, een steekproef te kunnen samenstellen. De zeven importeurs die contact opnamen waren allen aangesloten bij een consortium genaamd „Consortium voor de invoer van warmgewalste platte producten” („het consortium”). Dit consortium is ad hoc in het kader van het onderzoek opgericht door meer dan dertig gebruikers en niet-verbonden importeurs, voornamelijk maar niet uitsluitend gevestigd in Italië. Het betreft voornamelijk kleine en middelgrote ondernemingen.

(9)

Stemcor London Ltd, lid van het consortium, stelde zich vrijwillig beschikbaar om volledige medewerking te verlenen aan het onderzoek door beantwoording van de vragenlijst. Deze niet-verbonden importeur was gevestigd in Londen in het VK en verhandelde het betrokken product gedurende het onderzoektijdvak voor een waarde van meer dan 30 miljoen Britse pond. Deze niet-verbonden importeur werd ter plekke bezocht.

(10)

Gezien het geringe aantal haar bekende producenten-exporteurs in Iran, Rusland, Servië en Oekraïne, werd er geen steekproefonderzoek voor die landen overwogen.

(11)

Gezien het mogelijk grote aantal producenten-exporteurs in Brazilië, verzocht de Commissie alle producenten-exporteurs in Brazilië om de in het bericht van inleiding gespecificeerde informatie te verstrekken om te kunnen beslissen of een steekproef noodzakelijk was en, zo ja, een steekproef te kunnen samenstellen. Daarnaast heeft de Commissie de Vertegenwoordiging van Brazilië bij de Europese Unie verzocht andere producenten-exporteurs, die mogelijk geïnteresseerd waren aan het onderzoek mee te werken, op te sporen en/of contact met hen op te nemen.

(12)

Vijf producenten hebben de informatie verstrekt en ermee ingestemd om in de steekproef te worden opgenomen. De Commissie constateerde dat twee van die bedrijven onderling verbonden waren en beschouwde hen derhalve als een (groep van) producent(en)-exporteur(s).

(13)

In overeenstemming met artikel 17, lid 1, van de basisverordening heeft de Commissie een steekproef van drie producenten-exporteurs samengesteld, waarbij werd uitgegaan van het grootste representatieve volume van de uitvoer naar de Unie dat binnen de beschikbare tijd redelijkerwijs kon worden onderzocht. In overeenstemming met artikel 17, lid 2, van de basisverordening heeft de Commissie met alle haar bekende producenten-exporteurs en de Braziliaanse autoriteiten overleg gepleegd over de samenstelling van de steekproef. Zij heeft geen opmerkingen ontvangen.

(14)

De geselecteerde steekproef vertegenwoordigt 97,3 % van de totale uitvoer van Brazilië naar de Unie zoals gemeld door de vier medewerkende producenten-exporteurs.

(15)

De Commissie heeft vragenlijsten verstuurd naar de klager, naar alle in de steekproef opgenomen producenten in de Unie, naar alle haar bekende producenten-exporteurs in Iran, Rusland, Servië en Oekraïne, en de drie in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs in Brazilië, en naar gebruikers en importeurs die zichzelf binnen de in het bericht van inleiding gestelde termijnen bekend hadden gemaakt.

(16)

Er werden antwoorden op de vragenlijsten ontvangen van Eurofer, de zes in de steekproef opgenomen producenten in de Unie en de daarmee verbonden staalservicebedrijven, één gebruiker in naam van het consortium, één in de steekproef opgenomen niet-verbonden importeur en negen groepen producenten-exporteurs in de betrokken landen.

(17)

Daarnaast diende het consortium nog opmerkingen in nadat deze procedure ingeleid was. Bovendien dienden verschillende andere gebruikers, hoofdzakelijk uit Polen en de Baltische Staten, de werkgeversorganisatie van Letland en de Vereniging van werktuigbouwkunde en metaalverwerkende industrie uit Letland, eveneens opmerkingen in na de inleiding van de procedure.

(18)

De Commissie heeft alle gegevens die zij voor de vaststelling van dumping, de daardoor veroorzaakte schade en het belang van de Unie nodig achtte, verzameld en gecontroleerd. Uit hoofde van artikel 16 van de basisverordening zijn controlebezoeken ter plaatse uitgevoerd bij de volgende ondernemingen:

(19)

Het onderzoek naar dumping en schade had betrekking op de periode van 1 juli 2015 tot en met 30 juni 2016 („het onderzoektijdvak”). Het onderzoek naar de voor de schadebeoordeling relevante ontwikkelingen had betrekking op de periode van 1 januari 2013 tot het einde van het onderzoektijdvak („de beoordelingsperiode”).

(20)

Op 11 oktober 2016 diende de klager uit hoofde van artikel 14, lid 5, van de basisverordening een verzoek in tot registratie van de invoer van bepaalde warmgewalste platte producten van ijzer, van niet-gelegeerd staal of van ander gelegeerd staal uit de betrokken landen. Op 21 november 2016 verstrekte de klager geactualiseerde invoergegevens naar aanleiding van zijn verzoek tot registratie. Na zorgvuldige analyse van het verzoek en de ondersteunende gegevens stelde de Commissie vast dat slechts met betrekking tot de invoer uit Brazilië en Rusland volledig voldaan was aan de voorwaarden voor registratie.

(21)

In overeenstemming daarmee publiceerde de Commissie op 6 januari 2017 een Uitvoeringsverordening van de Commissie tot onderwerping aan registratie (3) van de invoer van bepaalde warmgewalste platte producten van ijzer, van niet-gelegeerd staal of van ander gelegeerd staal van oorsprong uit Brazilië en Rusland met ingang van 6 januari 2017.

(22)

Op 4 april 2017 heeft de Commissie alle belanghebbenden via een informatiedocument („het informatiedocument”) in kennis gesteld van het feit dat zij het onderzoek zou voortzetten zonder voorlopige maatregelen in te stellen met betrekking tot de invoer in de Unie van het betrokken product van oorsprong uit de betrokken landen. Het informatiedocument bevatte de belangrijkste feiten en overwegingen op basis waarvan de Commissie besloot het onderzoek voort te zetten zonder voorlopige maatregelen in te stellen.

(23)

Volgend op de mededeling van feiten en overwegingen in het informatiedocument hebben belanghebbenden schriftelijke opmerkingen ingediend naar aanleiding van de bekendgemaakte informatie en bevindingen. Belanghebbenden die verzochten gehoord te worden, werden ook gehoord.

(24)

Op 4 mei 2017 werd een hoorzitting gehouden met de klager in aanwezigheid van de raadadviseur-auditeur voor handelsprocedures. Op 15 mei 2017 werden hoorzittingen gehouden met twee Russische producenten-exporteurs, te weten MMK en PAO Severstal. Op 1 juni 2017 vond een hoorzitting plaats met het consortium. Op 8 juni 2017 werd een tweede hoorzitting gehouden met de klager. Daarnaast werd op 13 juni 2017 een hoorzitting gehouden met de Oekraïense producent-exporteur Metinvest Group.

(25)

De Commissie heeft alle door de belanghebbenden ingediende mondelinge en schriftelijke opmerkingen over het informatiedocument in overweging genomen voordat zij tot haar definitieve vaststelling kwam. Deze opmerkingen worden behandeld in deze verordening.

(26)

Daarnaast heeft de Commissie de gebruikers die in de fase van inleiding contact hadden opgenomen verzocht nadere gegevens te verstrekken over de werktuigbouwkundige sector en andere sectoren, zodat zij de mogelijke gevolgen van maatregelen voor andere downstreamsectoren dan buizen en pijpen nauwkeuriger zou kunnen beoordelen. Ook nodigde zij belanghebbenden uit opmerkingen in te dienen over de passende vorm van eventuele maatregelen.

(27)

Na de mededeling van feiten en overwegingen van het informatiedocument namen nog 18 andere gebruikers contact op met het verzoek als belanghebbenden geregistreerd te worden. Registratie als belanghebbende partij werd aan 17 van de 18 gebruikers toegekend. Zeven van deze 18 gebruikers verzochten om anonimiteit omdat zij vergeldingsacties vreesden. Dit verzoek werd in zes van de zeven gevallen gehonoreerd. De overgebleven gebruiker werd niet als belanghebbende geregistreerd aangezien hij, ondanks verschillende herinneringen, zijn verzoek tot anonimiteit niet rechtvaardigde.

(28)

De Commissie is buitendien voortgegaan met het verzamelen en controleren van alle informatie die zij voor haar definitieve bevindingen noodzakelijk achtte. Met dit doel verzond zij aanvullende vragenlijsten inzake de periode na het OT („post-OT vragenlijsten”) aan de zes in de steekproef opgenomen producenten in de Unie, aan 74 gebruikers (met inbegrip van leden van het consortium) en 12 gebruikersverenigingen.

(29)

De na het onderzoektijdvak gestuurde vragenlijst is ingevuld teruggestuurd door alle zes producenten in de Unie en 23 gebruikers. Daarnaast verstrekten twee van de 12 gebruikersverenigingen aanvullende informatie. Bovendien werden de klager, een producent in de Unie (4) en een geselecteerde groep gebruikers (voornamelijk (5) op basis van geografische spreiding) op de hoogte gebracht van het feit dat de diensten van de Commissie relevante gegevens ter plekke zouden komen controleren.

(30)

Vervolgens zijn in de periode van 29 mei tot en met 9 juni 2017 vijf aanvullende controlebezoeken uitgevoerd bij de volgende belanghebbenden in de Europese Unie:

(31)

Alle partijen zijn in kennis gesteld van de belangrijkste feiten en overwegingen op grond waarvan de Commissie voornemens was definitieve antidumpingmaatregelen in te stellen. Zij konden hierover binnen een bepaalde termijn na de mededeling van de definitieve bevindingen opmerkingen indienen.

(32)

Naar aanleiding van de mededeling van de definitieve bevindingen op 17 juli 2017 („de mededeling van de definitieve bevindingen”) werd op 27 juli 2017 opnieuw een hoorzitting met de klager gehouden, in aanwezigheid van de raadadviseur-auditeur in handelsprocedures. Tijdens die hoorzitting bracht Eurofer een aantal procedurele en inhoudelijke punten naar voren.

(33)

Ten aanzien van het hierboven genoemde voerde de klager aan dat de Commissie verzuimd had uitvoering te geven aan de aanbevelingen van de raadadviseur-auditeur in handelsprocedures, die hij na de hoorzitting van 4 mei 2017 had gedaan (zie overweging 24). In zijn verslag van 23 juni 2017 was de raadadviseur-auditeur van mening dat de diensten de dumping- en schademarges vóór de toetsing van het belang van de Unie bekend zouden moeten maken „zonder de in de berekeningen gebruikte werkelijke gegevens” (6). Bovendien verzocht hij de diensten van de Commissie dringend „de mededeling van de definitieve bevindingen tijdig aan de belanghebbenden ter beschikking te stellen en hun voldoende tijd voor opmerkingen te geven, ten minste 30 dagen in plaats van de gebruikelijke termijn van tien dagen” (7).

(34)

De Commissie merkte op dat zij de aanbevelingen van de raadadviseur-auditeur op 23 juni 2017 had ontvangen, kort voor de datum van de mededeling van de definitieve bevindingen (17 juli 2017). Ten aanzien van de schademarge besloot zij dat het weinig zinvol was om de ruwe cijfers zonder onderliggende berekeningen aan het eind van juni als een extra stap bekend te maken, als de belanghebbenden de volledige berekeningen van de schademarge toch al met de volledige mededeling van de definitieve bevindingen in de nabije toekomst zouden ontvangen via de mededeling van de definitieve bevindingen. Tijdens de hoorzitting van 27 juli 2017 bevestigde Eurofer inderdaad dat zij door middel van het algemene document inzake de mededeling van feiten en overwegingen uitvoerige informatie over de schademarge had ontvangen en dat de kwestie niet meer relevant was. Ten aanzien van de termijn voor opmerkingen na de mededeling van de definitieve bevindingen bepaalt artikel 20, lid 5, van de basisverordening dat opmerkingen die na de mededeling van de definitieve bevindingen worden ingediend uitsluitend in aanmerking worden genomen wanneer zij „binnen een door de Commissie in elk afzonderlijk geval vast te stellen termijn van ten minste tien dagen” worden ontvangen. De mededeling van de definitieve bevindingen werd op 17 juli 2017 aan de belanghebbenden verstrekt met 7 augustus 2017 als uiterste datum voor het indienen van opmerkingen, d.w.z. een termijn van drie weken. Hoewel deze termijn korter is dan de door de raadadviseur-auditeur aanbevolen 30 dagen, bood de termijn toch twee keer zoveel tijd als het wettelijke minimum. De Commissie was derhalve van mening dat zij voldaan had aan de essentie van de aanbeveling van de raadadviseur-auditeur, namelijk „voldoende” tijd bieden om nuttige opmerkingen te maken op een document dat voor een groot deel een weergave was van de informatie die de Commissie reeds met de partijen in het informatiedocument van 4 april gedeeld had (zie overweging 22).

(35)

Met betrekking tot de bij de raadadviseur-auditeur naar voren gebrachte inhoudelijke kwesties heeft de Commissie besloten deze te behandelen in de relevante gedeelten van de onderhavige verordening hieronder, aangezien zij opnieuw naar voren zijn gebracht in de naar aanleiding van de mededeling van de definitieve bevindingen ontvangen schriftelijke opmerkingen.

(36)

Op 3 augustus 2017 werd een hoorzitting gehouden met de Iraanse producent-exporteur, te weten Mobarakeh Steel Company. De Iraanse producent-exporteur bracht op een hoorzitting naar voren dat er een administratieve fout in zijn dumpingberekening was gemaakt. De producent-exporteur legde uit dat bepaalde waarden verkeerd waren afgerond, waarschijnlijk door de lengte ervan.

(37)

De Commissie heeft dit argument onderzocht en kwam tot de conclusie dat er inderdaad een administratieve fout in de dumpingberekening voor de Iraanse producent-exporteur was opgetreden, die gecorrigeerd moest worden. De dumpingberekening en de daarop gebaseerde berekeningen moesten als zodanig opnieuw plaatsvinden, met het volgende resultaat: de herziene dumpingmarge en het herziene antidumpingrecht voor Mobarakeh Steel Company bedroegen 17,9 % en dientengevolge bedroeg de herziene MIP, aangepast voor de stijging in grondstofprijzen, 468,49 EUR/ton.

(38)

Op 4 augustus 2017 zijn alle partijen door middel van een aanvullende mededeling van de definitieve bevindingen van deze herziening op de hoogte gebracht en uitgenodigd hierop te reageren.

(39)

De Commissie heeft alle door de belanghebbenden ingediende mondelinge en schriftelijke opmerkingen over de mededeling van de definitieve bevindingen en de aanvullende mededeling van de definitieve bevindingen in overweging genomen voordat zij tot haar definitieve vaststelling kwam. Deze opmerkingen worden in deze verordening behandeld en waar dit van toepassing was zijn de bevindingen overeenkomstig aangepast.

(40)

Warmgewalste platte staalproducten worden geproduceerd door middel van warm walsen; dit is een proces voor het vormen van metaal waarbij heet metaal door een of meer paren hete rollen wordt gevoerd om het metaal dunner te maken en een uniforme dikte te verkrijgen en waarbij de temperatuur van het metaal hoger ligt dan zijn rekristallisatietemperatuur. Deze kunnen in verschillende vormen worden geleverd: opgerold (geolied of niet geolied, gebeitst of niet gebeitst), op maat gesneden (als plaat) of als smalle banden.

(41)

Warmgewalste platte staalproducten hebben twee belangrijke toepassingen. Ten eerste zijn ze het basismateriaal voor de productie van verschillende downstream staalproducten met een toegevoegde waarde, te beginnen met koudgewalste (8) platte en beklede staalproducten. Ten tweede worden ze gebruikt als een industrieel basisproduct, dat door eindgebruikers wordt afgenomen voor diverse toepassingen, onder meer in de bouwsector (productie van stalen buizen), scheepsbouw, gascontainers, auto's, drukvaten en energiepijpleidingen.

(42)

De Commissie heeft gereedschapsstaal en sneldraaistaal uitgesloten van de productomschrijving van de antidumpingprocedure betreffende de invoer van bepaalde warmgewalste platte producten van ijzer, van niet-gelegeerd staal of van ander gelegeerd staal van oorsprong uit de Volksrepubliek China (9).

(43)

Omdat er tijdens dit specifieke onderzoek geen opmerkingen over de productomschrijving en het soortgelijk product werden ontvangen, en teneinde in de verschillende procedures betreffende de invoer van bepaalde warmgewalste platte producten van ijzer, van niet-gelegeerd staal of van ander gelegeerd staal dezelfde productomschrijving te hanteren, werd door de Commissie eveneens besloten gereedschapsstaal en sneldraaistaal uit te sluiten van de productomschrijving in deze procedure.

(44)

Belanghebbenden werden door middel van het informatiedocument van deze beslissing in kennis gesteld. De Commissie heeft geen opmerkingen in dit verband ontvangen.

(45)

Het betrokken product („WPP”) werd zodoende omschreven als bepaalde gewalste platte producten van ijzer, van niet-gelegeerd staal of van ander gelegeerd staal, ook indien opgerold (waaronder op maat gesneden producten en producten uit „bandstaal”), niet verder bewerkt dan warmgewalst, en niet geplateerd noch bekleed, van oorsprong uit Brazilië, Iran, Rusland en Oekraïne.

Het betrokken product omvat geen:

Het betrokken product wordt momenteel ingedeeld onder de GN-codes 7208 10 00, 7208 25 00, 7208 26 00, 7208 27 00, 7208 36 00, 7208 37 00, 7208 38 00, 7208 39 00, 7208 40 00, 7208 52 10, 7208 52 99, 7208 53 10, 7208 53 90, 7208 54 00, 7211 13 00, 7211 14 00, 7211 19 00, ex 7225 19 10, 7225 30 90, ex 7225 40 60, 7225 40 90, ex 7226 19 10, 7226 91 91 en 7226 91 99.

(46)

Uit het onderzoek is gebleken dat de volgende producten dezelfde fysieke basiskenmerken en dezelfde basistoepassingen hebben:

(47)

Bij gebrek aan opmerkingen heeft de Commissie bevestigd dat het in de betrokken landen vervaardigde en verkochte betrokken product en het door de bedrijfstak van de Unie vervaardigde en verkochte product soortgelijke producten zijn in de zin van artikel 1, lid 4, van de basisverordening.

(48)

Onder dit punt beschrijft de Commissie de algemene methodologie die zij heeft gebruikt voor de dumpingberekeningen. Waar nodig, werden land- of bedrijfsspecifieke factoren die relevant zijn voor die berekeningen behandeld in de landspecifieke secties hieronder.

(49)

Eerst onderzocht de Commissie of de totale binnenlandse verkoop van iedere medewerkende producent-exporteur representatief was in de zin van artikel 2, lid 2, van de basisverordening. De binnenlandse verkoop is representatief als de totale omvang van de binnenlandse verkoop van het soortgelijk product aan onafhankelijke afnemers op de binnenlandse markt per producent-exporteur tijdens het onderzoektijdvak ten minste 5 % bedraagt van de totale uitvoer naar de Unie van het betrokken product.

De normale waarde van de niet-representatieve soorten (d.w.z. de soorten waarvan de binnenlandse verkoop minder dan 5 % van de uitvoer naar de Unie vertegenwoordigde of die helemaal niet op de binnenlandse markt werden verkocht) werd berekend op basis van de productiekosten per productsoort, vermeerderd met een bedrag voor verkoopkosten, algemene kosten en administratiekosten en voor winst. Voor de binnenlandse verkoop in het kader van normale handelstransacties werd voor de verschillende productsoorten de winst per productsoort gebruikt. Voor alle andere transacties die niet in het kader van normale handelstransacties plaatsvonden, werd een gemiddelde winst gebruikt.

De Commissie heeft vervolgens vastgesteld welke productsoorten die op de binnenlandse markt werden verkocht identiek waren aan of vergelijkbaar waren met productsoorten die naar de Unie werden uitgevoerd, en heeft onderzocht of de binnenlandse verkoop van elke productsoort door elke medewerkende producent-exporteur overeenkomstig artikel 2, lid 2, van de basisverordening representatief was. De binnenlandse verkoop van een productsoort is representatief als de totale omvang van de binnenlandse verkoop van die productsoort aan onafhankelijke afnemers gedurende het onderzoektijdvak ten minste 5 % bedraagt van de totale omvang van de uitvoer naar de Unie van de identieke of vergelijkbare productsoort.

(50)

Vervolgens bepaalde de Commissie het aandeel van de winstgevende verkoop aan onafhankelijke afnemers op de binnenlandse markt voor elke productsoort gedurende het onderzoektijdvak, teneinde te besluiten of de werkelijke binnenlandse verkoopprijs gebruikt kon worden voor de berekening van de normale waarde, zoals bepaald in artikel 2, lid 4, van de basisverordening.

(51)

De normale waarde werd gebaseerd op de werkelijke binnenlandse prijs per productsoort, ongeacht of die verkoop winstgevend was, indien:

(52)

In dit geval was de normale waarde het gewogen gemiddelde van de prijzen van de totale binnenlandse verkoop van die productsoort tijdens het onderzoektijdvak.

(53)

De normale waarde werd gebaseerd op de werkelijke binnenlandse prijs per productsoort van uitsluitend de winstgevende binnenlandse verkoop van de productsoorten gedurende het onderzoektijdvak indien:

(54)

Voor een productsoort van het soortgelijke product waarvan in het kader van normale handelstransacties geen of onvoldoende hoeveelheden werden verkocht of voor een productsoort waarvan op de binnenlandse markt geen representatieve hoeveelheden werden verkocht, stelde de Commissie de normale waarde vast volgens de bepalingen van artikel 2, leden 3 en 6, van de basisverordening.

(55)

De normale waarde werd vastgesteld door de gemiddelde productiekosten van het soortgelijk product van elke medewerkende producent-exporteur tijdens het onderzoektijdvak te vermeerderen met:

(56)

De uitvoer naar de Unie door de producenten-exporteurs gebeurde hetzij rechtstreeks aan onafhankelijke afnemers, hetzij via verbonden ondernemingen die optraden als handelaren en/of importeurs.

(57)

Wanneer de producent-exporteur het betrokken product rechtstreeks naar onafhankelijke afnemers in de Unie had uitgevoerd, al dan niet via handelaren, werd de uitvoerprijs overeenkomstig artikel 2, lid 8, van de basisverordening vastgesteld op basis van de voor het betrokken product bij uitvoer naar de Unie werkelijk betaalde of te betalen prijzen.

(58)

Wanneer de producenten-exporteurs het betrokken product via een als importeur optredende verbonden onderneming naar de Unie uitvoerden, werd de uitvoerprijs overeenkomstig artikel 2, lid 9, van de basisverordening berekend op basis van de prijs waartegen het ingevoerde product voor het eerst aan onafhankelijke afnemers in de Unie werd doorverkocht. De uitvoerprijs werd ook, in overeenstemming met hetzelfde artikel, samengesteld wanneer het betrokken product niet werd doorverkocht in de staat waarin het was ingevoerd. In dergelijke gevallen werden correcties toegepast voor alle tussen invoer en doorverkoop gemaakte kosten, met inbegrip van VAA-kosten, en voor de winst.

(59)

De Commissie heeft de normale waarde en de uitvoerprijs van de producenten-exporteurs vergeleken in het stadium af fabriek.

(60)

Waar dat met het oog op een billijke vergelijking gerechtvaardigd was, heeft de Commissie oveeenkomstig artikel 2, lid 10, van de basisverordening op de normale waarde en/of de uitvoerprijs een correctie toegepast voor verschillen die van invloed zijn op de prijzen en de vergelijkbaarheid van de prijzen.

(61)

Gedurende het onderzoektijdvak waren er vijf producenten-exporteurs in Brazilië. Na de selectie van de steekproef verklaarde één exportonderneming, Aperam Inox América do Sul SA, aan de Commissie dat zij per abuis verkoop naar Afrika, die slechts in transit via de Unie ging, gemeld had als uitvoer naar Unie. Zij had derhalve tijdens het onderzoektijdvak geen uitvoer van het betrokken product naar de Unie. Ook verklaarde zij dat zij een gezamenlijk aandelenbezit heeft met ArcelorMittal Brasil S.A („AMB”). Op basis hiervan heeft de Commissie besloten deze twee ondernemingen als verbonden ondernemingen te behandelen.

Usinas Siderúrgicas de Minas Gerais SA („Usiminas”) en Companhia Siderúrgica Nacional („CSN”) beschikken eveneens over een gezamenlijk aandelenbezit. Usiminas voerde aan dat zij als niet-verbonden ondernemingen moeten worden beschouwd omdat er momenteel een procedure bij de Braziliaanse mededingingsautoriteit loopt die voorkomt dat CSN rechten kan uitoefenen met betrekking tot Usiminas. De Commissie heeft het argument en het door Usiminas geleverde bewijsmateriaal gecontroleerd en geconcludeerd dat CSN zijn rechten met betrekking tot Usiminas niet kon uitoefenen. De Commissie heeft het argument aanvaard en deze ondernemingen als niet-verbonden behandeld. Beide ondernemingen hebben geen bezwaar aangetekend toen de Commissie haar besluit meedeelde in het document dat de ondernemingen in kennis stelde van de niet-instelling van voorlopige maatregelen. Het besluit inzake het al dan niet verbonden zijn van deze twee ondernemingen kan op een later tijdstip in nieuwe onderzoeken gewijzigd worden wanneer de Braziliaanse mededingingsautoriteiten in de toekomst anders zouden beslissen.

(62)

Op de binnenlandse markt verkochten alle producenten-exporteurs het soortgelijk product zowel rechtstreeks als via verbonden en niet-verbonden handelaren. Het grootste deel van het soortgelijk product werd verder verwerkt tot een product dat ofwel het soortgelijke product bleef of een ander downstream product werd.

(63)

Usiminas exporteerde het betrokken product rechtstreeks naar onafhankelijke afnemers in de Unie. De andere twee producenten-exporteurs exporteerden vooral onverwerkte (niet-geslitte) coils, die ofwel werden doorverkocht of verder verwerkt werden door hun verbonden onderneming in de Unie.

(64)

De normale waarde voor de drie producenten-exporteurs werd vastgesteld volgens de algemene werkwijze die is uiteengezet in sectie 3.1.1.

(65)

Voor de drie producenten-exporteurs werd de normale waarde gebaseerd op de binnenlandse prijs voor respectievelijk 14 %, 35 % en 91 % van de naar de Unie uitgevoerde productsoorten, hetgeen respectievelijk 54 %, 78 % en 99 % van de omvang van de uitvoer naar de Unie vertegenwoordigt. De normale waarde voor de overige productsoorten werd samengesteld zoals beschreven in de overwegingen 54 en 55.

(66)

Na de mededeling van feiten en overwegingen van het informatiedocument voerde Usiminas aan dat het VAA-bedrag niet af-fabriek was berekend en dat bepaalde kosten geen betrekking hadden op het betrokken product en daarom niet hadden moeten worden meegenomen in het VAA-bedrag.

(67)

De Commissie heeft het argument aanvaard en het VAA-bedrag op grond daarvan aangepast.

(68)

Na de mededeling van feiten en overwegingen van het informatiedocument werd door CSN aangevoerd dat de laatste versie van de tijdens het controlebezoek ingediende VAA-tabel gebruikt had moeten worden voor de vaststelling van het VAA-bedrag. Die versie zou accurater zijn, omdat bepaalde op uitvoer betrekking hebbende kosten slechts toegewezen waren aan de uitvoer en niet aan de binnenlandse verkoop.

(69)

De Commissie heeft dit argument afgewezen omdat de toewijzingsmethode van de laatste versie van de door de onderneming ingediende VAA-tabel niet gecontroleerd kon worden, aangezien deze aan het eind van het controlebezoek was verstrekt. In plaats daarvan heeft de Commissie het VAA-bedrag berekend op basis van een eerdere tijdens het controlebezoek ingediende versie die wel gecontroleerd kon worden. Deze versie bevatte echter enkele fouten, die handmatig door de Commissie zijn gecorrigeerd en waarvan CSN in kennis is gesteld. CSN heeft aangaande deze mededeling van feiten en overwegingen geen verdere opmerkingen ingediend. De Commissie heeft in de berekening geen uitvoerkosten toegerekend aan de binnenlandse verkoop. De door de Commissie gebruikte toerekeningsmethode werd niet door CSN betwist.

(70)

De uitvoerprijs voor de drie producenten-exporteurs werd vastgesteld volgens de algemene werkwijze die is uiteengezet in sectie 3.1.2.

(71)

Voor Usiminas, die het betrokken product rechtstreeks aan onafhankelijke afnemers in de Unie verkocht, werd de uitvoerprijs vastgesteld zoals bepaald in artikel 2, lid 8, van de basisverordening.

(72)

De andere twee producenten-exporteurs verkochten het betrokken product aan de Unie via verbonden partijen. Desalniettemin werd de uitvoerprijs ook voor deze producenten-exporteurs vastgesteld zoals bepaald in artikel 2, lid 8, van de basisverordening omdat de Commissie kon controleren dat de prijzen tussen verbonden partijen „at arm's length” en marktconform waren.

(73)

De Commissie heeft de normale waarde en de uitvoerprijs van de producenten-exporteurs vergeleken in het stadium af fabriek.

(74)

Waar dat met het oog op een billijke vergelijking gerechtvaardigd was, heeft de Commissie overeenkomstig artikel 2, lid 10, van de basisverordening op de normale waarde en/of de uitvoerprijs een correctie toegepast voor verschillen die van invloed zijn op de vergelijkbaarheid van de prijzen. Er werden correcties toegepast voor vervoer, verzekering, lading, overlading, lossing en aanverwante kosten (in de orde van grootte van 3,4 % tot 4,6 %, uitgedrukt in procenten van de netto-omzet), kortingen, rabatten en hoeveelheden (in de orde van grootte van 0,2 % tot 3,5 %, uitgedrukt in procenten van de netto-omzet) en kredietkosten (in de orde van grootte van 1,8 % tot 2,3 %, uitgedrukt in procenten van de netto-omzet).

(75)

Alle producenten-exporteurs dienden uit hoofde van artikel 2, lid 10, onder b), van de basisverordening een verzoek in voor een correctie voor de terugbetaling van rechten, met als argument dat het bestaan van een regeling voor de terugbetaling van rechten voor bepaalde grondstoffen zou inhouden dat al hun binnenlandse verkoop een indirecte belasting zou omvatten ten opzichte van de verkoop ten uitvoer.

(76)

De producenten-exporteurs konden echter niet aantonen dat het louter bestaan van een regeling voor de terugbetaling van rechten de vergelijkbaarheid van de prijzen zou beïnvloeden. Daarnaast bevestigden de producenten-exporteurs tijdens het controlebezoek dat de regeling voor de terugbetaling van rechten niet van invloed is op de verkoopprijs. Dit argument kon daarom niet worden aanvaard.

(77)

Usiminas diende uit hoofde van artikel 2, lid 10, onder d), i), van de basisverordening een verzoek in om een correctie voor (verschil in) handelsstadium, met als argument dat alle binnenlandse verkoop van de onderneming plaatsvond aan eindgebruikers, terwijl alle uitvoer naar de Unie plaatsvond aan verbonden of niet-verbonden handelaren.

(78)

De producent-exporteur kon echter niet aantonen dat er sprake was van permanente en duidelijke prijsverschillen in de verschillende handelsstadia op de binnenlandse of de exportmarkt. Dit argument kon daarom niet worden aanvaard.

(79)

Na de mededeling van feiten en overwegingen van het informatiedocument voerde Usiminas aan dat de correctie voor kredietkosten tevens in mindering zou moeten worden gebracht bij de samenstelling van de normale waarde.

(80)

De Commissie heeft het argument afgewezen omdat de correctie voor kredietkosten wordt toegepast op werkelijke prijzen en een afspiegeling is van de overeengekomen kredietperiode onafhankelijk van de feitelijke betaaldatum. Het is een zuivere prijscorrectie die niet vereist is wanneer de normale waarde wordt samengesteld.

(81)

Voor de producenten-exporteurs heeft de Commissie de gewogen gemiddelde normale waarde van elke soort van het soortgelijk product vergeleken met de gewogen gemiddelde uitvoerprijs van de overeenkomstige soort van het betrokken product, zoals bepaald in artikel 2, leden 11 en 12, van de basisverordening.

(82)

In haar opmerkingen over de mededeling van de definitieve bevindingen voerde CSN aan dat de herziene CIF-waarden, die waren gebruikt voor de berekening van de prijsbederfmarge, ook voor de berekening van de dumpingmarge gebruikt hadden moeten worden. Dit argument is aanvaard en de dumpingberekening is dienovereenkomstig gecorrigeerd.

(83)

De gewogen gemiddelde dumpingmarge voor de medewerkende producenten die niet in de steekproef zijn opgenomen, werd op grond van artikel 9, lid 6, van de basisverordening berekend. Deze marge werd vastgesteld op basis van de marges die waren vastgesteld voor de drie in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs.

(84)

De mate van medewerking van Brazilië is hoog, aangezien de uitvoer van de medewerkende producenten-exporteurs goed was voor bijna 100 % van de totale uitvoer van Brazilië naar de Unie tijdens het onderzoektijdvak. Op basis hiervan heeft de Commissie besloten de dumpingmarge voor alle andere ondernemingen inhet land vast te stellen op hetzelfde niveau als die voor de in de steekproef opgenomen onderneming met de hoogste dumpingmarge, te weten Usiminas.

(85)

Onderstaande tabel bevat de dumpingmarges, uitgedrukt als percentage van de cif-prijs, grens Unie, vóór inklaring:

(86)

Er is slechts één producent-exporteur van het betrokken product in Iran, die zijn volledige medewerking aan dit onderzoek heeft verleend. Het grootste gedeelte van de verkoop van deze onderneming aan de Unie betrof rechtstreekse verkoop aan onafhankelijke afnemers, al werd er ook een deel verkocht via een in Duitsland gevestigde verbonden handelaar.

(87)

De normale waarde voor de enige producent-exporteur werd vastgesteld volgens de algemene werkwijze die is uiteengezet in sectie 3.1.1. hierboven. Dit had tot resultaat dat de normale waarde voor 61 % van de productsoorten die 67 % van de omvang van de uitvoer door de producent-exporteur naar de Unie vertegenwoordigen, gebaseerd was op de binnenlandse prijs in het kader van normale handelstransacties. De normale waarde van de overige productsoorten werd samengesteld. Als de gewogen gemiddelde prijs van een productsoort onder de productiekosten per eenheid lag, werd de normale waarde echter samengesteld overeenkomstig de in overweging 55 beschreven methodologie.

(88)

De producent-exporteur heeft ook aangevoerd dat de Commissie bij het onderzoek in het kader van normale handelstransacties en voor de samenstelling van de normale waarde een onjuist VAA-kostenpercentage heeft gebruikt. Dit betrof inderdaad een afrondingsfout, die vervolgens gecorrigeerd is. Deze wijziging had geen gevolgen voor de in overweging 98 vastgestelde dumpingmarges.

(89)

De uitvoerprijs werd vastgesteld volgens de algemene werkwijze die is uiteengezet in sectie 3.1.2. en in het bijzonder artikel 2, lid 8, van de basisverordening.

(90)

De Commissie heeft de normale waarde en de uitvoerprijs van de enige producent-exporteur vergeleken in het stadium af fabriek.

(91)

Waar dat met het oog op een billijke vergelijking gerechtvaardigd was, heeft de Commissie overeenkomstig artikel 2, lid 10, van de basisverordening op de normale waarde en/of de uitvoerprijs een correctie toegepast voor verschillen die van invloed zijn op de vergelijkbaarheid van de prijzen. Er werden correcties toegepast voor vervoer, verzekering, verlading, overlading, lossing en aanverwante kosten (in de orde van grootte van 1 % tot 3 %), verpakking (in de orde van grootte van 0 % tot 1 %), kredietkosten (in de orde van grootte van 1 % tot 3 %), commissies (in de orde van grootte van 0,1 % tot 2 %), overige kortingen (in de orde van grootte van 0 % tot 0,5 %), overige factoren (in de orde van grootte van 0 % tot 1 %). Ook werd er een correctie toegepast op basis van artikel 2, lid 10, onder i), voor uitvoer via de verbonden handelaar in de Unie (in de orde van grootte van 2 % tot 6 %).

(92)

In zijn opmerkingen over de mededeling van de definitieve bevindingen voerde de klager aan dat deze correcties hoog lijken te zijn en verzocht de Commissie om nadere uitleg over deze correcties. De Commissie kan geen nadere informatie over deze correcties verstrekken zonder vertrouwelijke bedrijfsinformatie openbaar te maken. Al deze correcties zijn door de Commissie onderzocht en gecontroleerd overeenkomstig haar taak uit hoofde van artikel 9, lid 6, van de basisverordening.

(93)

In zijn opmerkingen over het informatiedocument voerde de producent-exporteur aan dat de Commissie, bij het berekenen van de normale waarde, de aan kosten gerelateerde correcties niet in mindering had gebracht. Dit argument is feitelijk onjuist aangezien de Commissie deze correcties wel in mindering heeft gebracht. De producent-exporteur herhaalde dit argument in zijn opmerkingen over de mededeling van de definitieve bevindingen. De Commissie heeft haar werkwijze op dit punt aan de producent-exporteur toegelicht en er zijn geen nadere opmerkingen ontvangen.

(94)

Bij het beoordelen van de correcties heeft de Commissie het bewijsmateriaal ter onderbouwing van de correctie op basis van de regeling voor de terugbetaling van rechten opnieuw onderzocht. Het bewijsmateriaal waar de Commissie over beschikte, toonde aan dat de producent-exporteur weliswaar een bedrag had ontvangen waarvan hij beweerde dat dit een terugbetaling van rechten was. Echter, dit toonde niet aan dat hij rechten heeft betaald aangezien alle belangrijke grondstoffen, volgens de door de producent-exporteur verstrekte informatie, van binnenlandse herkomst waren. Het recht was derhalve niet „geheven […] op materialen die fysiek [in het product] waren verwerkt” binnen het bedoelde in artikel 2, lid 10, onder b), van de basisverordening, wat een basisvoorwaarde is voor de correctie. Een dergelijke correctie is daarom niet toegepast.

(95)

De Commissie heeft de gewogen gemiddelde normale waarde van elke soort van het soortgelijk product vergeleken met de gewogen gemiddelde uitvoerprijs van de overeenkomstige soort van het betrokken product, zoals bepaald in artikel 2, leden 11 en 12, van de basisverordening.

(96)

In zijn opmerkingen over de mededeling van de definitieve bevindingen wees de producent-exporteur op een administratieve fout in de dumpingberekening. De Commissie corrigeerde de administratieve fout, die te wijten was aan de onnodige afronding van bepaalde lange waarden, en wijzigde haar berekening dienovereenkomstig. Alle belanghebbenden werden van deze wijziging op de hoogte gebracht middels een aanvullende mededeling van de definitieve bevindingen.

(97)

De mate van medewerking vanuit Iran was hoog, aangezien de uitvoer van de medewerkende producent-exporteur goed was voor ongeveer 100 % van de totale uitvoer naar de Unie tijdens het onderzoektijdvak. Op grond hiervan heeft de Commissie de voor het gehele land geldende dumpingmarge vastgesteld op hetzelfde niveau als die voor de enige producent-exporteur.

(98)

Onderstaande tabel bevat de dumpingmarges, uitgedrukt als percentage van de cif-prijs, grens Unie, vóór inklaring:

(99)

In hun opmerkingen over het informatiedocument voerde de klager aan dat de dumpingmarge die was berekend op basis van gegevens die door zij verzameld hadden, aanzienlijk hoger was. De belanghebbende verzocht de Commissie nadere informatie te verstrekken over de wijze waarop de dumpingmarge voor Iran berekend was.

(100)

De Commissie baseerde haar berekening op feitelijke bedrijfsgegevens die ter plekke gecontroleerd waren. De betreffende belanghebbende had geen toegang tot dit informatieniveau en dat is mogelijk een verklaring voor het verschil. De Commissie kan geen verdere informatie over de berekening verstrekken zonder de vertrouwelijke bedrijfsinformatie van de producent-exporteur openbaar te maken.

(101)

In zijn opmerkingen over de aanvullende mededeling van de definitieve bevindingen verzocht de klager om nadere informatie over deze administratieve afrondingsfout waarbij hij opmerkte dat het onwaarschijnlijk is dat een verlaging van het niveau van de dumpingmarge met vijf procentpunten veroorzaakt wordt door een afrondingsfout.

(102)

De Commissie kan de gedetailleerde dumpingberekening niet aan andere dan de direct betrokken belanghebbende bekendmaken, aangezien daarmee vertrouwelijke bedrijfsinformatie openbaar zou worden gemaakt. Zoals toegelicht in overweging 96, had de fout betrekking op het onnodig afronden van bepaalde lange waarden met meer dan 13 cijfers (112.769.871.468,69 was bijvoorbeeld abusievelijk in de berekening opgenomen als 1,13). Dergelijke lange waarden hadden betrekking op de belangrijkste uitvoertransacties die voor de dumpingberekening naar de lokale Iraanse valuta waren omgerekend. Dit verklaart de verlaging van de dumpingmarge met 5,1 procentpunt.

(103)

Er zijn drie producenten-exporteurs van het betrokken product in Rusland, die hun volledige medewerking aan dit onderzoek hebben verleend. Zij zijn goed voor bijna de gehele invoer van het betrokken product van Rusland naar de Unie tijdens het onderzoektijdvak.

(104)

De normale waarde voor de drie producenten-exporteurs werd vastgesteld volgens de algemene werkwijze die is uiteengezet in sectie 3.1.1. hierboven. Dit had tot resultaat dat de normale waarde voor het merendeel van de naar de Unie uitgevoerde productsoorten voor alle drie de producenten-exporteurs gebaseerd was op de binnenlandse prijs (respectievelijk 76 %, zijnde 98,9 % van de uitgevoerde hoeveelheid, 49 %, zijnde 86,7 % van de uitgevoerde hoeveelheid en 73 %, zijnde 96,6 % van de uitgevoerde hoeveelheid).

(105)

De normale waarde voor de overige soorten werd samengesteld volgens de hierboven in de overwegingen 54 en 55 beschreven werkwijze, hetzij omdat er geen binnenlandse verkoop was dan wel omdat de verkoophoeveelheden op de binnenlandse markt te gering waren om als representatief aangemerkt te worden (minder dan 75 MT per productsoort).

(106)

De producenten-exporteurs voerden ofwel rechtstreeks uit naar de Unie, via verbonden importeurs in de Unie, of via in Zwitserland gevestigde verbonden handelaren/importeurs. De verbonden ondernemingen in Zwitserland kochten het betrokken product van de producenten-exporteurs en verkochten dit door aan de Unie en andere landen.

(107)

De uitvoerprijs werd vastgesteld aan de hand van de algemene werkwijze die is uiteengezet in sectie 3.1.2. hierboven.

(108)

Naar aanleiding van de mededeling van feiten en overwegingen in het informatiedocument heeft Severstal bezwaren geuit tegen de toepassing van correcties voor VAA-kosten en winst krachtens artikel 2, lid 9, van de basisverordening ten aanzien van de verkoop via de met Severstal verbonden Zwitserse handelaar/importeur SSE.

(109)

Volgens hen zijn de correcties uitsluitend passend voor specifieke transacties wanneer de verkoopvoorwaarden voorschrijven dat een product moet worden geleverd nadat het ingeklaard is, d.w.z. bij transacties waarbij de verbonden partij optreedt als importeur. Voor het merendeel van de verkoop via hun verbonden handelaar/importeur in Zwitserland schrijven de leveringsvoorwaarden echter niet voor dat de handelaar/importeur in Zwitserland de goederen door de douane moet laten inklaren. Severstal voerde tegelijkertijd aan dat haar in Zwitserland gevestigde verbonden handelaren/importeurs moesten worden aangemerkt als onderdeel van het exportnetwerk van de producent, en niet als importeurs.

(110)

De Commissie heeft dit argument afgewezen. Het onderzoek wees uit dat SSE invoerfuncties vervulde voor de verkoop van het betrokken product gedurende het onderzoektijdvak. De verschillende Incoterms (cif, cfr, fob, dap of cif) doen niet af aan het feit dat SSE voor alle transacties actief was als verbonden importeur op de markt van de Unie. Gezien het feit dat de handelaar/importeur is verbonden met de producent-exporteur, leidt artikel 2, lid 9, van de basisverordening ertoe dat de gegevens van een dergelijke handelaar/importeur onbetrouwbaar zijn en dat een correctie daarom vereist was.

(111)

De Commissie stelde voorts vast dat SSE niet beschouwd kon worden als onderdeel van het exportnetwerk van de producent. Er bestaat geen exclusieve relatie tussen het moederbedrijf en de dochteronderneming in Zwitserland met betrekking tot de verkoop aan de EU. Uit het onderzoek bleek dat er ook andere verkoopafdelingen binnen de groep bestonden die betrokken waren bij de uitvoer naar de EU. Meer in het bijzonder had de moedermaatschappij in Rusland drie verschillende kanalen voor de uitvoer van het betrokken product naar de EU, te weten directe verkoop, verkoop via het verbonden servicebedrijf in Letland en verkoop via hun verbonden handelaar/importeur in Zwitserland.

(112)

De Commissie concludeerde derhalve dat correcties voor VAA-kosten en winst voor alle soorten verkooptransacties via de verbonden Zwitserse handelaar/importeur moesten worden toegepast in overeenstemming met artikel 2, lid 9, van de basisverordening.

(113)

Naar aanleiding van de mededeling van feiten en overwegingen voerde Severstal opnieuw aan grote bezwaren te hebben tegen de toepassing door de Commissie van artikel 2, lid 9, van de basisverordening. Bovendien stelde Severstal dat er sprake was van een incoherente behandeling door de Commissie ten opzichte van andere producenten-exporteurs met verbonden importeurs/handelaren binnen of buiten de Unie.

(114)

De Commissie bevestigde haar benadering dat verbonden importeurs/handelaren behandeld kunnen worden uit hoofde van artikel 2, lid 9, van de basisverordening wanneer zij invoerfuncties vervullen, zelfs indien zij buiten de Unie zijn gevestigd. Zoals blijkt uit overweging 110 was dit het geval voor SSE, terwijl de verbonden handelaren/importeurs van andere producenten-exporteurs zich, afhankelijk van de uiteenlopende taken van elke onderneming, in andere situaties bevonden.

(115)

Severstal maakte bovendien bezwaar tegen de vaststelling van de Commissie dat SSE niet beschouwd kon worden als onderdeel van haar exportnetwerk. Voor de Commissie wogen echter de onderliggende argumenten van Severstal, zoals de volledige zeggenschap over SSE door de moederonderneming en de toerekening van winsten en verliezen aan de moederonderneming, niet op tegen de in overweging 111 beschreven factoren, die op het tegendeel wijzen. Op grond daarvan kan SSE niet beschouwd worden als de interne exportafdeling van Severstal.

(116)

Naar aanleiding van de mededeling van feiten en overwegingen in het informatiedocument is ook producent-exporteur NLMK opgekomen tegen de toepassing van correcties voor VAA-kosten en winst krachtens artikel 2, lid 9, van de basisverordening voor de verkoop via haar verbonden Zwitserse dochteronderneming Novex.

(117)

NLMK voerde aan dat Novex niet als een verbonden importeur optrad, aangezien Novex het betrokken product niet in de Unie invoerde. Voor zover de toepassing van artikel 2, lid 9, inhoudt dat een verbonden partij als importeur moet handelen, kon er ten aanzien van de uitvoerprijs van Novex geen correctie op basis van artikel 2, lid 9, worden toegepast.

(118)

Ter onderbouwing van dit argument voerde NLMK aan dat zij op de uitvoermarkten ijzer- en staalproducten stelselmatig verkocht via twee verbonden handelaren, namelijk Novex in Zwitserland en Novexco (Cyprus) Limited, op Cyprus. Novex is verantwoordelijk voor de uitvoer naar de Unie, terwijl Novexco aan de rest van de wereld verkoopt. Deze ondernemingen treden op als de buitenlandse verkoopafdeling van NLMK en er bestaat geen andere functie of afdeling binnen de NLMK Group die met de afhandeling van dergelijke verkoop ten uitvoer belast is. NLMK houdt zich niet met de rechtstreekse exportverkoop van ijzer-of staalproducten bezig.

(119)

Novex en Novexco zijn 100 % dochterondernemingen van NLMK, aan welke NLMK haar uitvoeractiviteiten niet alleen voor dit betrokken product maar ook voor de gehele productportefeuille van NLMK heeft toevertrouwd. Deze twee verbonden ondernemingen handelen onder economisch beheer van NLMK, zowel uit hoofde van de kapitaalstructuur van de NLMK Group als vanuit een economisch gezichtspunt. Hierbij is het van belang dat Novex en Novexco alleen producten op de markt brengen die afkomstig zijn van aan hen verbonden ondernemingen binnen de NLMK Group. Zij voeren daarom geen autonome economische activiteiten uit die onafhankelijk buiten de NLMK Group zouden kunnen worden uitgevoerd.

(120)

Hoewel alle uitvoer van ijzer- en staalproducten van NLMK via Novex en Novexco plaatsvindt, treden deze verbonden ondernemingen gewoonlijk niet op als importeurs van die producten in de EU of elders, behalve voor elektrostaal met georiënteerde korrel (GOES), dat wordt verkocht onder DDP-leveringsvoorwaarden. Alle andere door Novex en Novexco gerealiseerde exportverkoop vindt plaats op grond van leveringsvoorwaarden die niet stipuleren dat zij met betrekking tot de desbetreffende ijzer- en staalproducten optreden als importeurs.

(121)

NLMK was daarom van mening dat Novex niet kon worden aangemerkt als de „importeur” van de desbetreffende producten, omdat de inklaring van de goederen of enige andere taak die door een importeur wordt uitgevoerd, niet door deze onderneming werd uitgevoerd.

(122)

Daarnaast voerde NLMK aan dat personeelsleden van Novex deelnemen aan het comité voor strategische verkoopplanning van de NLMK Group en, op basis van hun kennis van de uitvoermarkten, een bijdrage leveren aan de planning en prijsstelling van de groep. NLMK is daarom niet alleen volledig op de hoogte van de Novex-prijs voor de eerste niet-verbonden klant, maar die prijs is door personeelsleden van NLMK en Novex samen en in gezamenlijk overleg bepaald. Tegelijkertijd zijn, in ieder geval in het geval van uitvoer van NLMK naar de Unie, de belangrijkste afnemers in de bedrijfstak van het betrokken product handelsondernemingen, die de producten bij voorkeur zelf inklaren om kosten te besparen. Het kopen van het betrokken product onder FOB-voorwaarden, in de haven van uitvoer, of onder CIF-voorwaarden biedt handelsondernemingen de mogelijkheid de vracht op korte termijn te verkopen aan de bestemming die de beste prijs biedt en die bestemming hoeft niet noodzakelijkerwijs in de Unie te liggen. Het heeft daarom weinig zin voor de handelaren om het product door de leverancier in de Unie te laten inklaren.

(123)

Samenvattend was NLMK van mening dat GOES weliswaar vooral rechtstreeks aan de verwerkers wordt geleverd, maar dat andere ijzer- en staalproducten vooral aan niet-verbonden handelaren in de Unie worden geleverd. Het verschil in het soort afnemer leidt tot een verschil in de overeengekomen Incoterms en de dienovereenkomstige rol van Novex en Novexco. Dit leidt tot een situatie waarin, aldus NLMK, de in het GOES-onderzoek geconstateerde situatie niet representatief is voor de werkelijke rol die Novex met betrekking tot het betrokken product of andere ijzer- en staalproducten heeft. NLMK kwam tot de conclusie dat Novex behandeld moest worden als een interne verkoopafdeling van NLMK.

(124)

De Commissie herinnerde eraan dat bij de beoordeling of een producent en een verbonden handelaar als één economische entiteit behandeld moeten worden en de verbonden handelaar als een interne verkoopafdeling van de producent, moet worden uitgegaan van de algemene functies van de verbonden handelaar. Daarbij moet ook rekening worden gehouden met activiteiten die betrekking hebben op andere producten dan het betrokken product (10).

(125)

Hoewel het onderzoek bevestigde dat Novex tijdens het onderzoektijdvak geen invoerfuncties voor het betrokken product heeft vervuld, moet ten aanzien van de hoedanigheid van Novex in het kader van deze procedure het volgende worden opgemerkt. Novex is gevestigd als een handelaar naar Zwitsers recht (11). Overeenkomstig haar statuten is het doel van de onderneming de aankoop, verkoop, distributie en verhandeling van staalproducten en grondstoffen binnen Zwitserland en daarbuiten. Er zijn geen formele beperkingen met betrekking tot de leveranciers van de te verhandelen producten. Daarnaast hebben NLMK en Novex uitgebreide raamwerkovereenkomsten getekend die de aankoop en verkoop tussen de partijen regelen. Deze overeenkomsten stellen bijvoorbeeld gedetailleerde procedures vast voor klachten over niet-conforme goederen, voorzien in boeten voor vertraging in de betaling of de levering van goederen en regelen de bemiddeling door derden bij geschillen. De Commissie merkte voorts op dat de hoofdactiviteiten van Novex volgens haar jaarrekening van 2015 bestaan uit het verhandelen van staal, met inbegrip van rentegenererende activiteiten, en dat een aanzienlijk deel van het door haar gekochte staal afkomstig is van ondernemingen in de NLMK Group.

(126)

Verder heeft NLMK zelf in haar op 7 juni 2017 ingediende opmerkingen erkend dat Novex voor GOES-producten optreedt als een verbonden importeur, watde conclusie bevestigt dat Novex niet hetzelfde is als een interne verkoopafdeling van NLMK.

(127)

Op grond hiervan concludeerde de Commissie dat de relatie tussen Novex en NLMK er niet een is van een geïntegreerde en interne verkoopafdeling waardoor de twee rechtspersonen één economische entiteit zouden kunnen vormen, maar beschouwde zij die relatie in plaats daarvan als die van een op commissiebasis werkende agent in de zin van artikel 2, lid 10, onder i), van de basisverordening.

(128)

Na de mededeling van de definitieve bevindingen herhaalde NLMK haar argument dat zij en de met haar verbonden handelaar Novex een enkele economische entiteit vormen. De Commissie zou geen rekening hebben gehouden met de economische realiteit van de relatie tussen de twee entiteiten. NLMK uitte de kritiek dat de benadering van de Commissie inzake Novex formalistisch en theoretisch was. Novex was niet geregistreerd als een handelsonderneming en de afwezigheid van een formele beperking was niet van belang, aangezien er in werkelijkheid geen producten van andere bronnen werden betrokken. Voorts zou er, al was er een contract tussen NMLK en Novex, sprake zijn van een daadwerkelijke solidariteit tussen de twee entiteiten. De resultaten van Novex werden, zo werd gesteld, volledig geconsolideerd in de rekeningen van de groep.

(129)

De Commissie heeft deze argumenten afgewezen. Bij de beoordeling van de relatie tussen Novex en NMLK kan het bestaan van een raamwerkovereenkomst waarin de verkoop en koop tussen de twee wordt geregeld, niet als theoretisch of formeel worden afgedaan. Het laat eerder zien dat de twee entiteiten verschillende functies hebben en dat er geen relatie van ondergeschiktheid tussen hen bestond. Het is bovendien ongebruikelijk dat een interne verkoopafdeling invoerfuncties vervult, wat Novex voor ten minste één staalproduct (GOES) heeft gedaan. Tot slot kon Novex op elk moment besluiten WPP uit andere bronnen te betrekken, welke mogelijkheid een geïntegreerde exportafdeling niet heeft. Dienovereenkomstig bleef de Commissie bij haar standpunt dat een correctie krachtens artikel 2, lid 10, onder i), van de basisverordening gerechtvaardigd is.

(130)

Naar aanleiding van de mededeling van de definitieve bevindingen kwam ook MMK — voor het eerst — op tegen de toepassing van artikel 2, lid 9, van de basisverordening met betrekking tot haar verbonden handelaar MMK Trade Steel AG. In navolging van de juridische opvattingen van Severstal stelde zij ook dat er sprake was van volledige zeggenschap door de moederonderneming en dat de toerekening van winsten en verliezen aan het Russische moederbedrijf aantoonde dat MMK Trade Steel AG deel uitmaakte van één enkel exportnetwerk.

(131)

De Commissie herhaalde haar juridische standpunt dat verbonden importeurs/handelaren behandeld kunnen worden uit hoofde van artikel 2, lid 9, van de basisverordening wanneer zij invoerfuncties vervullen, ook als zij buiten de Unie gevestigd zijn. Zoals reeds in het onderzoek naar koudgewalste platte staalproducten uit de Volksrepubliek China (12) is geconstateerd, valt MMK Trade Steel AG in die categorie.

(132)

Hieruit volgt dat de Commissie het argument dat MMK en MMK Trade Steel AG één enkele economische entiteit zouden vormen, evenmin kon aanvaarden. MMK beheerde daarnaast hoe dan ook haar eigen exportafdeling in Rusland en verkocht een deel van haar staal rechtstreeks aan Europa. Op grond daarvan kan MMK Trade Steel AG niet beschouwd worden als een interne exportafdeling van MMK.

(133)

De Commissie heeft de normale waarde en de uitvoerprijs van de producenten-exporteurs vergeleken in het stadium af fabriek.

(134)

Waar dat met het oog op een billijke vergelijking gerechtvaardigd was, heeft de Commissie overeenkomstig artikel 2, lid 10, van de basisverordening op de normale waarde en/of de uitvoerprijs een correctie toegepast voor verschillen die van invloed zijn op de vergelijkbaarheid van de prijzen. Er werden correcties toegepast voor fysieke kenmerken (in de orde van grootte van 0 % tot 2 %), vervoer, verzekering, verlading, overlading, lossing en aanverwante kosten (in de orde van grootte van 1 % tot 8 %), verpakkingen (in de orde van grootte van 0 % tot 1 %), kredietkosten (in de orde van grootte van 0 % tot 2 %), commissies (in de orde van grootte van 0 % tot 4 %), en andere factoren (in de orde van grootte van 0 % tot 1 %).

(135)

Naar aanleiding van de mededeling van feiten en overwegingen van het informatiedocument voerde Severstal aan dat enkele VAA-correcties onjuist waren toegepast, namelijk de correcties met betrekking tot de financieringsbaten en de transportkosten.

(136)

Volgens de onderneming hadden de financieringsbaten moeten worden meegenomen in de bepaling van het VAA-percentage. Bovendien vormden deze inkomsten van de verbonden dochteronderneming in Zwitserland tegelijk een kostenpost voor Severstal, zoals vermeld in de G-PL tabel in haar beantwoording van de vragenlijst, waarmee weer rekening was gehouden toen er werd vastgesteld of verkoop op de binnenlandse markt in het kader van normale handelstransacties had plaatsvonden.

(137)

De Commissie heeft dit argument afgewezen. Severstal produceert en verkoopt een breed scala aan producten en kon niet aantonen dat de betrokken financiële baten, die een algemene lening van de Zwitserse dochteronderneming aan de moederonderneming betreffen, verband hielden met het betrokken product.

(138)

Naar aanleiding van de mededeling van feiten en overwegingen herhaalde Severstal haar argument dat de hierboven genoemde financiële baten bestaan uit „rente uit leningen die zijn verstrekt voor de financiering van producten met een lange productiecyclus van Severstal, waar het betrokken product deel van uitmaakt”. Bovendien verzocht Severstal het desbetreffende bedrag alleen aan het betrokken product toe te wijzen. Voor de Commissie hield dit argument echter geen stand, omdat er niet nader werd onderbouwd waarom een algemene lening voor „producten met een lange productiecyclus” ook verband hield met het betrokken product.

(139)

Ten aanzien van de correctie van transportkosten voerde Severstal aan dat de Commissie een onjuist bedrag in mindering had gebracht als deel van de VAA-kosten.

(140)

De Commissie aanvaardde het argument inzake transportkosten en gebruikte voor de berekeningen de werkelijke transportkosten zoals die door de onderneming waren ingediend. Teneinde dubbeltelling te voorkomen werden ze op nul gezet, aangezien ze al waren meegeteld in de berekening voor correcties.

(141)

Voor de producenten-exporteurs heeft de Commissie de gewogen gemiddelde normale waarde van elke soort van het soortgelijk product vergeleken met de gewogen gemiddelde uitvoerprijs van de overeenkomstige soort van het betrokken product, zoals bepaald in artikel 2, leden 11 en 12, van de basisverordening.

(142)

De mate van medewerking van Rusland is hoog, aangezien de uitvoer van de medewerkende producenten-exporteurs goed was voor bijna 100 % van de totale uitvoer naar de Unie tijdens het onderzoektijdvak. De Commissie heeft derhalve besloten de dumpingmarge voor alle andere ondernemingen in het land vast te stellen op hetzelfde niveau als die voor de onderneming met de hoogste dumpingmarge, te weten de Public Joint Stock Company Magnitogorsk Iron & Steel Works (PJSC MMK) groep.

(143)

Onderstaande tabel bevat de dumpingmarges, uitgedrukt als percentage van de cif-prijs, grens Unie, vóór inklaring:

(144)

Er is slechts één producent-exporteur van het betrokken product in Servië die zijn volledige medewerking heeft verleend aan dit onderzoek. Het grootste gedeelte van de verkoop van deze onderneming aan de Unie bestond uit rechtstreekse verkoop aan onafhankelijke afnemers, al vond ook een gedeelte plaats via een verbonden importeur in Slowakije.

(145)

De normale waarde voor de enige producent-exporteur werd vastgesteld volgens de algemene werkwijze die is uiteengezet in sectie 3.1.1. hierboven. Dit had tot resultaat dat de normale waarde voor 23 % van de productsoorten die 71 % van de omvang van de uitvoer door de producent-exporteur naar de Unie vertegenwoordigen, gebaseerd was op de binnenlandse prijs in het kader van normale handelstransacties. Wanneer het totale volume van de binnenlandse verkoop van een productsoort aan onafhankelijke afnemers gedurende het onderzoektijdvak minder dan 5 % van het volume van de uitvoer van dezelfde of een vergelijkbare productsoort naar de Unie vertegenwoordigde, werd de normale waarde voor die soort berekend op basis van de VAA en winst van die productsoort en niet op de gewogen gemiddelde VAA en winst. Als de gewogen gemiddelde prijs van een productsoort onder de productiekosten per eenheid lag, werd de normale waarde echter samengesteld overeenkomstig de in overweging 55 beschreven methodologie.

(146)

De uitvoerprijs werd vastgesteld volgens de algemene werkwijze die is uiteengezet in sectie 3.1.2. en in het bijzonder artikel 2, lid 8, van de basisverordening. Voor verkoop via de verbonden importeur, werd de uitvoerprijs samengesteld op basis van artikel 2, lid 9, van de basisverordening.

(147)

De Commissie heeft de normale waarde en de uitvoerprijs van de enige producent-exporteur vergeleken in het stadium af fabriek.

(148)

Waar dat met het oog op een billijke vergelijking gerechtvaardigd was, heeft de Commissie overeenkomstig artikel 2, lid 10, van de basisverordening op de normale waarde en/of de uitvoerprijs een correctie toegepast voor verschillen die van invloed zijn op de vergelijkbaarheid van de prijzen. Er werden correcties toegepast voor vervoer, verzekering, verlading, overlading, lossing en aanverwante kosten (in de orde van grootte van 5 % tot 9 %), kredietkosten (in de orde van grootte van 0 % tot 1,5 %), bankkosten (in de orde van grootte van 0 % tot 1 %), en commissies (in de orde van grootte van 0,5 % tot 2 %).

(149)

De Commissie heeft de gewogen gemiddelde normale waarde van elke soort van het soortgelijk product vergeleken met de gewogen gemiddelde uitvoerprijs van de overeenkomstige soort van het betrokken product, zoals bepaald in artikel 2, leden 11 en 12, van de basisverordening.

(150)

De mate van medewerking wat Servië betreft was hoog, aangezien de uitvoer van de medewerkende producent-exporteur goed was voor ongeveer 100 % van de totale uitvoer naar de Unie tijdens het onderzoektijdvak. Op grond hiervan heeft de Commissie de voor het gehele land geldende dumpingmarge vastgesteld op hetzelfde niveau als die voor de enige producent-exporteur.

(151)

Onderstaande tabel bevat de dumpingmarges, uitgedrukt als percentage van de cif-prijs, grens Unie, vóór inklaring:

(152)

Er is één groep van drie verbonden producenten-exporteurs van het betrokken product in Oekraïne (in deze sectie gezamenlijk aangeduid als „de producent-exporteur”), die hun volledige medewerking aan dit onderzoek verleend hebben. Twee productielocaties zijn gevestigd in Marioepol in de regio Donetsk, die tijdens het onderzoek een conflictzone was. Naar aanleiding van een verzoek van de producent-exporteur besloot de Commissie één van deze locaties, die slechts een beperkte uitvoer naar de Unie had, buiten de berekening te houden.

(153)

De klager heeft de Commissie in zijn opmerkingen over het informatiedocument verzocht om een toelichting op haar beslissing om één onderneming uit Oekraïne buiten de berekening van de dumpingmarge te houden.

(154)

De Commissie heeft de onderneming bij de berekening buiten beschouwing gelaten omdat het geringe aandeel van haar verkoop in verhouding tot de verkoop van de groep geen invloed zou hebben gehad op de dumpingmarge. Daarnaast was de controle op de gegevens onmogelijk door de militaire activiteiten in het gebied. De Commissie heeft deze situatie als force majeure beschouwd.

(155)

Op de binnenlandse markt verkocht de producent-exporteur het soortgelijke product zowel rechtstreeks als via een verbonden handelaar.

(156)

Alle verkoop van de producent-exporteur naar de Unie vond plaats via een verbonden handelaar in Zwitserland. De handelaar verkocht het betrokken product aan zowel verbonden als niet-verbonden importeurs in de Unie.

(157)

De normale waarde voor de producent-exporteur werd vastgesteld volgens de algemene werkwijze die is uiteengezet in sectie 3.1.1. hierboven. De normale waarde voor één van de productielocaties werd uitsluitend gebaseerd op binnenlandse prijzen in het kader van normale handelstransacties. De normale waarde voor de andere productielocatie werd deels gebaseerd op binnenlandse prijzen in het kader van normale handelstransacties (voor 38 % van de productsoorten, wat 12 % van het totale exportvolume naar de Unie vanuit die faciliteit vertegenwoordigde), en werd deels samengesteld. Wanneer het totale volume van de binnenlandse verkoop van een productsoort aan onafhankelijke afnemers gedurende het onderzoektijdvak minder dan 5 % van het volume van de uitvoer van dezelfde of een vergelijkbare productsoort naar de Unie vertegenwoordigde, werd de normale waarde voor die soort berekend op basis van de VAA en winst van die productsoort en niet op de gewogen gemiddelde VAA en winst. Als de gewogen gemiddelde prijs van een productsoort onder de productiekosten per eenheid lag, werd de normale waarde echter samengesteld overeenkomstig de in overweging 55 beschreven methodologie.

(158)

De producent-exporteur verzocht om een correctie op de productiekosten van één van de productielocaties in de conflictzone, te weten Ilyich Iron and Steel Works of Marioepol („Ilyich”), op grond van buitengewone productiekosten die direct en indirect veroorzaakt waren door de militaire operaties in het gebied. De producent-exporteur stelde voor het correctieniveau vast te stellen op basis van een vergelijking van de ontwikkeling van de kosten per eenheid in Ilyich met de ontwikkeling van de kosten per eenheid in de niet door het conflict getroffen productielocatie, te weten Integrated Iron and Steel Works Zaporizhstal („Zaporizhstal”). Ter vaststelling van wat hij de „kosten per eenheid” werden genoemd, nam deze producent-exporteur voor elke productielocatie de kosten van alle verkochte goederen en deelde hij die door de omvang van de productie van warmgewalste staalproducten in het betreffende kalenderjaar. De producent-exporteur volgde dit patroon vanaf 2013 (de periode voorafgaand aan het conflict) tot 2015 en stelde op basis hiervan voor de kosten van Ilyich met een bepaald percentage naar beneden bij te stellen.

(159)

Na zorgvuldige overweging was de Commissie van mening dat de voorgestelde correctiekwantificeringsmethode niet correct was. In de eerste plaats waren de genoemde „kosten per eenheid” geen kosten per eenheid warmgewalste platte staalproduct, omdat hierin de kosten van alle verkochte goederen waren opgenomen, waaronder andere goederen. Deze andere goederen vormden een aanzienlijk deel van de productie in Zaporizhstal en een nog groter deel van de productie in Ilyich. De correctiekwantificeringsmethode hield helemaal geen rekening met ontwikkelingen in de productie en kosten van de andere producten. De productie en de kosten van de andere producten varieerden in de periode die de producent-exporteur voorstelde in de methode te gebruiken. De producent-exporteur erkende in de door hem ingediende opmerkingen dat Ilyich tussen 2012 en 2016 inderdaad een aanzienlijke stijging in de productie van een aantal van de andere producten had gekend. De correctiekwantificeringsmethode schreef die gestegen kosten toe aan de dalende productie van warmgewalste platte staalproducten, en dit leidde ertoe dat de kosten per eenheid, zoals zij die noemden, mogelijk aanzienlijk opgedreven werden. Ten tweede, zelfs als de kosten die de producent-exporteur voorstelde te hanteren de werkelijke productiekosten van warmgewalste platte staalproducten waren, stelden zij voor de geproduceerde hoeveelheid met de verkoopkosten te vergelijken, waarmee vooraadschommelingen buiten beschouwing bleven. De producent-exporteur had hetzij de geproduceerde hoeveelheid moeten vergelijken met de productiekosten, hetzij de verkochte hoeveelheid met de verkoopkosten. Ten derde worden in de correctiekwantificeringsmethode de ontwikkelingen tot en met 2015 vergeleken en wil men het resultaat van die berekening — d.w.z. de vermindering — toepassen op de gegevens van het onderzoektijdvak (1 juli 2015 tot en met 30 juni 2016). Dit is onjuist aangezien de methode de ontwikkelingen had moeten volgen tot en met het eind van het onderzoektijdvak.

(160)

In zijn opmerkingen over het informatiedocument is de producent-exporteur niet ingegaan op de tekortkomingen van de hierboven genoemde correctiekwantificeringsmethode. In plaats daarvan vergeleek men de productiekosten per productsoort tussen de twee locaties gedurende het onderzoektijdvak, daarbij aanvoerend dat de uitkomst van deze exercitie vergelijkbaar is met het resultaat van de correctiekwantificeringsmethode. De producent-exporteur ging echter voorbij aan het feit dat de correctiekwantificeringsmethode juist was aangevoerd om reden dat de kosten van de twee locaties in een bepaald jaar niet eenvoudig te vergelijken zijn, aangezien ze al verschillend waren voordat het conflict begon. Op grond van de voor de correctiekwantificeringsmethode gebruikte gegevens waren de „kosten per eenheid” in Ilyich in 2013 inderdaad veel hoger dan de „kosten per eenheid” in Zaporizhstal. Het in percentage uitgedrukte verschil is groter dan het verschil in de productiekosten per productsoort tussen de twee locaties gedurende het onderzoektijdvak, dat de producent-exporteur wilde gebruiken ter onderbouwing van de methode.

(161)

In zijn opmerkingen over de mededeling van de definitieve bevindingen voerde de producent-exporteur aan dat de Commissie geen constructieve dialoog met hem was aangegaan, omdat zij de aanvullende informatie die zij eventueel nodig achtte voor een correcte beoordeling van het argument niet had opgevraagd of gespecificeerd. Volgens de producent-exporteur heeft de Commissie maar één keer specificaties verstrekt over welke informatie en werkwijze voor de beoordeling van het argument noodzakelijk waren, en wel in de mededeling van de definitieve bevindingen van 17 juli 2017.

(162)

De Commissie merkte op dat dit argument feitelijk onjuist is. Op 4 april 2017 is in bijlage 4 van het informatiedocument aan de producent-exporteur een gedetailleerde uitleg gegeven over de tekortkomingen in de voorgestelde correctiemethode. De reden voor het opnemen van deze gedetailleerde beschrijving was de producent-exporteur de mogelijkheid en voldoende tijd te bieden om deze tekortkomingen op te lossen. Zoals vermeld in overweging 160 heeft de producent-exporteur dit niet gedaan.

(163)

In zijn opmerkingen over de mededeling van de definitieve bevindingen voerde de producent-exporteur aan dat andere goederen dan de in overweging 159 genoemde warmgewalste staalproducten geen substantieel deel van de productie in Zaporizhstal en in Ilyich uitmaakten. Ter ondersteuning van dit argument verwees de producent-exporteur naar de bij de Commissie op 16 februari 2017 ingediende gegevens over productiehoeveelheden in Ilyich.

(164)

Ten aanzien van dit punt merkte de Commissie op dat de gegevens waar de producent-exporteur naar verwees, waren ingediend nadat het controlebezoek reeds had plaatsgevonden en derhalve niet gecontroleerd konden worden. Verder hebben de gegevens betrekking op de productiehoeveelheden in tonnen, en niet op de kosten of de waarde ervan. De geproduceerde hoeveelheid is geen afspiegeling van de kosten van de productie, zeker gezien het feit dat de overige producten meer producten met toegevoegde waarde en dus toegevoegde kosten bevatten, zoals koudgewalst en gegalvaniseerd staal. Ten aanzien van de door de Commissie voor haar aannames gebruikte gegevens heeft de producent-exporteur in zijn antwoord op de vragenlijst over antidumping de gegevens verstrekt over de omzet van de hele fabriek, de omzet van de desbetreffende afdeling van de fabriek en de omzet van het betrokken product. Deze omzetgegevens zijn door de Commissie tijdens haar bezoek gecontroleerd en gebruikt als een benadering voor de kosten, waarbij naar voren kwam dat de productie in Ilyich voor een belangrijk deel bestond uit niet-warmgewalste staalproducten.

(165)

In verdere opmerkingen over de mededeling van de definitieve bevindingen maakte de producent-exporteur bezwaar tegen de opmerking van de Commissie in overweging 159 met betrekking tot de stijging in de productie van niet-warmgewalste staalproducten die ten onrechte de in de methode gebruikte „kosten per eenheid” opdrijft. De producent-exporteur voerde aan dat de redenering van de Commissie dat een stijging in de productie van andere producten de voor de warmgewalste staalproducten berekende „kosten per eenheid” kan opdrijven, wordt tegengesproken door de algehele stijging van de totale kosten van de door Ilyich verkochte goederen.

(166)

De Commissie was het niet eens met deze opmerking. Zoals hierboven vermeld, stelde de producent-exporteur de „kosten per eenheid” vast door de volledige kosten van verkochte goederen (met inbegrip van die van niet-warmgewalste staalproducten) te delen door de hoeveelheid door de fabriek geproduceerde warmgewalste staalproducten in de desbetreffende tijdvakken. Zoals door de producent-exporteur wordt erkend, is de hoeveelheid van enkele van de niet-warmgewalste staalproducten aanzienlijk toegenomen gedurende het tijdvak waarop de methode betrekking heeft. De daaruit voortvloeiende toegenomen productiekosten van deze producten zijn in de door de producent-exporteur voorgestelde methode toegewezen aan warmgewalste staalproducten, hetgeen leidde tot het opdrijven van de „kosten per eenheid” (d.w.z. bijkomend bij de stijging van de „kosten per eenheid” tijdens het betreffende tijdvak), op grond waarvande producent-exporteur voorstelde de kosten in Ilyich aan te passen. Dit geldt onafhankelijk van de vraag of de algehele kosten van de door de fabriek verkochte goederen toenamen, afnamen of gelijk bleven.

(167)

Ten aanzien van de opmerking van de Commissie in overweging 159 dat in de methode de ontwikkelingen tot en met het onderzoektijdvak gevolgd hadden moeten worden, voerde de producent-exporteur in zijn opmerkingen over de mededeling van de definitieve bevindingen aan dat hij de gegevens voor het onderzoektijdvak die in de methode gebruikt moesten worden niet had kunnen leveren omdat er tot voor kort geen gecontroleerd verslag over 2016 beschikbaar was.

(168)

Ten aanzien van dit punt wees de Commissie op het feit dat de producent-exporteur bij het invullen van de vragenlijst over antidumping een aanzienlijke hoeveelheid gegevens met betrekking tot het onderzoektijdvak had ingediend. Het is derhalve onduidelijk waarom de producent-exporteur niet in staat was gegevens met betrekking tot het onderzoektijdvak te genereren voor de onderbouwing van de voorgestelde methode. Dit geldt des te meer omdat, zoals vermeld in overweging 162, de producent-exporteur beschikte over de mogelijkheid en de tijd om dit te doen.

(169)

Tot slot hield de producent-exporteur in zijn opmerkingen over de mededeling van de definitieve bevindingen vol dat het verschil in productiekosten per productsoort tijdens het onderzoektijdvak tussen de twee productielocaties, behandeld in overweging 160, ter onderbouwing dient voor de correctiemethode, aangezien het verschil vergelijkbaar is met het in de methode ontwikkelde verschil.

(170)

De Commissie was het niet eens met deze opmerking. In zijn opmerkingen gaat de producent-exporteur niet in op het feit dat, op grond van de voor de correctiekwantificeringsmethode gebruikte gegevens, de „kosten per eenheid” in Ilyich in 2013 (d.w.z. onder de normale omstandigheden van vóór het conflict) veel hoger waren dan de „kosten per eenheid” in Zaporizhstal. Het in percentage uitgedrukte verschil is groter dan het verschil in de productiekosten per productsoort tussen de twee locaties gedurende het onderzoektijdvak. Dit betekent ofwel dat het verschil tussen de kosten per eenheid van Ilyich en Zaporizhstal tussen 2013 en het onderzoektijdvak is afgenomen (d.w.z. dat de kosten per eenheid in Ilyich ten opzichte van de kosten per eenheid in Zaporizhstal in relatieve zin zijn gedaald) ofwel dat de in de methode gebruikte „kosten per eenheid” volledig onbetrouwbaar zijn. Zoals toegelicht in overweging 159 hierboven, geldt in ieder geval dit laatste omdat de „kosten per eenheid” in de methode vertekend worden door de opneming van verkoopkosten van andere producten, die zich in de desbetreffende periode in beide locaties verschillend ontwikkeld hebben. Derhalve pleit het verschil in productiekosten per productsoort tijdens het onderzoektijdvak niet voor de nauwkeurigheid van de door de producent-exporteur voorgestelde methode.

(171)

Om de hierboven uiteengezette redenen is dit argument afgewezen.

(172)

Zaporizhstal meldde in haar jaarrekening aanzienlijke verliezen ten gevolge van de wisselkoersverschillen bij de omrekening van transacties die in andere munteenheden dan de Oekraïense hryvnia luidden. De producent-exporteur voerde aan dat deze kosten, die niet in het kader van normale handelstransacties gemaakt waren, zouden moeten worden vastgesteld zoals bepaald in artikel 2, lid 6, onder c), van de basisverordening, met een bovengrens op het niveau van de normale bedrijfsomstandigheden van de onderneming.

(173)

De Commissie was het niet eens met dit argument. Deze verliezen waren naar behoren opgenomen in de rekeningen van de onderneming en werden tijdens het onderzoektijdvak geleden. De Commissie heeft dit argument dan ook afgewezen, die verliezen beschouwend als onderdeel van de VAA-kosten inzake de bedrijfsvoering van de onderneming, en nam ze op in de berekening van de normale waarde.

(174)

In zijn opmerkingen over het informatiedocument erkende de producent-exporteur dat de in de berekening van de VAA-kosten van Zaporizhstal gebruikte financiële uitgaven naar behoren waren opgenomen in de rekeningen van de onderneming en dat deze tijdens het onderzoektijdvak gemaakt waren. De producent-exporteur herhaalde vervolgens zijn argument dat de betreffende VAA-kosten gebaseerd hadden moeten worden op artikel 2, lid 6, onder c), van de basisverordening, omdat sommige financiële uitgaven geen verband hielden met de productie en/of verkoop van de producten. Ter onderbouwing van dit argument diende de producent-exporteur een nieuwe reeks gegevens in, geruime tijd nadat het controlebezoek had plaatsgevonden en het argument was aangevoerd. Tot slot wees de producent-exporteur op verscheidene bepalingen in de basisverordening die de samenstelling van VAA-kosten regelen en voorschrijven dat een dergelijke samenstelling „redelijk” is.

(175)

De Commissie was het niet eens met deze analyse. Overeenkomstig artikel 2, lid 6, van de basisverordening moeten de VAA-kosten gebaseerd zijn op de werkelijke productie- en verkoopgegevens. Alleen wanneer dergelijke bedragen niet bepaald kunnen worden kan artikel 2, lid 6, onder c), in werking treden. Zoals door de producent-exporteur wordt erkend, zijn de feitelijke VAA-kosten in de rekeningen beschikbaar en maken de ter discussie staande financiële uitgaven daar deel van uit. Het argument dat sommige financiële uitgaven geen betrekking hebben op de productie en/of verkoop van producten moet verworpen worden. Ten eerste kunnen de door de producent-exporteur ter onderbouwing van dit verzoek ingediende gegevens in dit stadium van het onderzoek niet gecontroleerd worden. De producent-exporteur is op tijd ingelicht en heeft ruim de tijd gehad om deze informatie te verstrekken toen de controles plaatsvonden, maar heeft geen gebruikgemaakt van deze mogelijkheid. Ten tweede bestaan de activiteiten van Zaporizhstal alleen uit de productie en verkoop van haar producten. Er is nooit enig bewijs van het tegendeel door de producent-exporteur geleverd. Het refereren aan de eis dat de samenstelling van VAA-kosten redelijk moet zijn is niet op zijn plaats aangezien de Commissie de betreffende VAA-kosten niet samengesteld heeft, maar heeft vastgesteld zoals bepaald in de eisen van artikel 2, lid 6, van de basisverordening. Dit argument werd derhalve afgewezen.

(176)

In zijn opmerkingen over de mededeling van de definitieve bevindingen voerde de producent-exporteur aan dat de uitgaven in kwestie betrekking hadden op de algehele economische exploitatie van de fabriek, maar niet op de exploitatie met betrekking tot de productie en verkoop van het betrokken product. De producent-exporteur voerde verder aan dat de Commissie het bewijsmateriaal met betrekking tot het verzoek deze uitgaven uit te sluiten, niet heeft behandeld. De producent-exporteur voerde vervolgens aan dat de Commissie zelfs het enkele feit dat er ondersteunend bewijsmateriaal was ingediend had verworpen, door te stellen dat er geen bewijsmateriaal is ingediend waarin wordt weerlegd dat Zaporizhstal uitsluitend actief is op het gebied van productie en verkoop van haar producten. Tot slot stelde de producent-exporteur, met betrekking tot de opmerking van de Commissie over de ingediende nieuwe reeks gegevens die de uitsluiting van sommige financiële uitgaven ondersteunden, dat dit argument als zodanig was aangevoerd in de beantwoording van de vragenlijst over antidumping en dat de relevante gegevens in het bij die beantwoording ingediende gecontroleerd verslag stonden.

(177)

In antwoord op het bovenstaande merkte de Commissie op dat de producent-exporteur twee verzoeken heeft ingediend die op dit argument betrekking hebben. Het eerste verzoek, neergelegd in het antwoord op de vragenlijst over antidumping en vervolgens gemotiveerd in haar communicatie van 5 januari 2017, betrof het corrigeren van de financiële uitgaven van Zaporizhstal naar het historisch niveau onder normale exploitatieomstandigheden. Het tweede verzoek, voor het eerst neergelegd in de opmerkingen over het informatiedocument op 2 mei 2017, na de controles van Zaporizhstal, betrof de correctie van de VAA-kosten door uitsluiting van de uitgaven die volgens de indiener geen betrekking hebben op de productie en/of verkoop van het betrokken product.

(178)

Zoals toegelicht in overweging 175 hierboven kan de Commissie de financiële uitgaven van Zaporizhstal niet corrigeren naar een historisch niveau onder normale exploitatieomstandigheden omdat de VAA-kosten overeenkomstig artikel 2, lid 6, van de basisverordening gebaseerd dienen te zijn op de werkelijke productie- en verkoopgegevens. De Commissie had de beschikking over deze gegevens en ze zijn in de betreffende berekening gebruikt. In de opmerkingen van de producent-exporteur over de mededeling van de definitieve bevindingen zijn op dit punt geen verdere argumenten aangevoerd, en een nadere toelichting is derhalve niet nodig.

(179)

Ten aanzien van het tweede verzoek, d.w.z. de correctie van de normale waarde van Zaporizhstal door uitsluiting van de uitgaven die volgens de indiener geen betrekking hebben op de productie en/of verkoop van het betrokken product, merkte de Commissie op dat uit de opmerkingen over het informatiedocument niet duidelijk wordt dat deze uitgaven niet direct of indirect verband houden met de productie en/of verkoop van het betrokken product. Zoals hierboven vermeld zijn de activiteiten van Zaporizhstal, voor zover de Commissie bekend is, beperkt tot de productie en verkoop van haar producten. De financiële uitgaven van de onderneming zouden daarom doorgaans op de een of andere wijze met deze activiteiten verband houden. De items waarvan de producent-exporteur in de opmerkingen over het informatiedocument aangeeft dat zij geen betrekking hebben op de productie en/of verkoop van het betrokken product omvatten inderdaad investeringen die betrekking hebben op de kasstroom, leningen aan grondstofproducerende dochterondernemingen of verplichtingen die voortvloeien uit personeelsbeloningen. Deze uitgaven lijken op zijn minst indirect met de productie en/of verkoop van het betrokken product verband te houden.

(180)

Een nadere controle van deze kwestie was niet mogelijk omdat het verzoek pas op 2 mei 2017 werd ingediend, ruim na het afronden van het betreffende controlebezoek (d.w.z. 24 november 2016). In de mededeling van 5 januari 2017, die eveneens na het ter zake doende controlebezoek werd ingediend, noemde de producent-exporteur dat sommige van de met leningen verband houdende financiële uitgaven voor een algemeen doel waren gemaakt, en dat zij geen verband hielden met de productie en/of verkoop van het betrokken product. Er werd op dat moment geen nadere informatie over dit punt verstrekt omdat de producent-exporteur niet om uitsluiting van deze leningen verzocht maar vasthield aan het argument dat de financiële uitgaven van Zaporizhstal gecorrigeerd moesten worden naar het historisch niveau onder normale exploitatieomstandigheden.

(181)

Op dit punt voerde de producent-exporteur in zijn opmerkingen over de mededeling van de definitieve bevindingen aan dat een „volledige en uitvoerige versie van gecontroleerde verslagen waarin duidelijk de kwestie van niet op de productie en verkoop van het betrokken product betrekking hebbende extra financiële uitgaven van de fabriek ter sprake werd gebracht” aan de Commissie tijdens het controlebezoek aan Zaporizhstal was verstrekt. De producent-exporteur voerde vervolgens aan dat de Commissie gebruik had kunnen maken van die mogelijkheid om de gegevens te controleren en, indien nodig, een nadere toelichting te vragen op het door Zaporizhstal ingediende bewijsmateriaal.

(182)

De Commissie merkte ten eerste op dat, zoals aangegeven door de producent-exporteur, de volledige jaarverslagen van Zaporizhstal pas tijdens het controlebezoek verstrekt werden, ondanks het feit dat er in de vragenlijst over antidumping om verzocht was. De Commissie merkte vervolgens op dat, zoals in de aankondigingsbrief van de controle van 27 oktober 2016 was meegedeeld, het bezoek tot doel had de in de antwoorden op de vragenlijst verstrekte informatie te controleren door de daarin vermelde informatie na te gaan aan de hand van brondocumenten, gegevens over kosten en financiële boekhoudkundige gegevens en gecontroleerde jaarrekeningen. De kwestie dat sommige financiële uitgaven volgens Zaporizhstal geen betrekking zouden hebben op de productie en verkoop van het betrokken product werd pas op 2 mei 2017 ter sprake gebracht en werd in de mededeling van 5 januari 2017 slechts aangestipt. Beide opmerkingen werden gemaakt nadat de controlebezoeken ter plaatse bij Zaporizhstal reeds waren afgerond. Het onderzoek naar deze kwestie en de controle van de uitgaven waren daarom geen onderdeel van het werkprogramma van de Commissie voor dat bezoek en konden dat ook niet zijn. Het argument dat de kwestie van niet op productie of verkoop betrekking hebbende financiële uitgaven was aangevoerd door het enkele feit dat deze in de gecontroleerde verslagen waren opgenomen, gaat voorbij aan het doel van het controlebezoek en de rol van de Commissie daarin, zoals deze in de aankondigingsbrief aan de producent-exporteur zijn meegedeeld voordat het controlebezoek begon. Dit, samen met het feit dat de volledige gecontroleerde verslagen pas tijdens het controlebezoek werden verstrekt en dat het, zoals hierboven vermeld, allesbehalve duidelijk is dat de betreffende uitgaven geen betrekking hebben op de productie en de verkoop van het betrokken product, moet ertoe leiden dat dit deel van het argument verworpen wordt.

(183)

Om de hierboven uiteengezette redenen is dit argument afgewezen.

(184)

De uitvoerprijs werd vastgesteld volgens de algemene werkwijze die is uiteengezet in sectie 3.1.2. en in het bijzonder artikel 2, lid 8, van de basisverordening. Voor de verkoop via de verbonden importeurs werd de uitvoerprijs samengesteld op basis van artikel 2, lid 9, van de basisverordening.

(185)

De producent-exporteur heeft aangevoerd dat de Zwitserse handelaar — Metinvest International SA („MISA”) — louter optrad als een exportafdeling van de productielocaties, aangezien die geen inklaring van de in de Unie geleverde goederen verrichtte. Verder voerde de producent-exporteur aan dat er geen aftrek voor VAA-kosten en winst (of een nominale commissie) zou mogen plaatsvinden op grond dat artikel 2, lid 9, van de basisverordening niet op de huidige procedure van toepassing is omdat de handelaar niet in de Unie gevestigd is.

(186)

De Commissie heeft de uitvoerprijs krachtens artikel 2, lid 9, van de basisverordening niet samengesteld voor de uitvoer naar onafhankelijke afnemers via de Zwitserse handelaar. Evenwel doet dit, zelfs als de verantwoordelijkheid voor de inklaring bij de afnemer ligt, niets af aan het feit dat de verkoop wordt verricht door de verbonden handelaar, die hiervoor VAA-kosten maakt en die er in het algemeen naar streeft winst op zijn diensten te maken. Zoals opgemerkt in overweging 194 was de Commissie derhalve van mening dat een correctie krachtens artikel 2, lid 10, onder i). van de basisverordening nodig is.

(187)

In zijn opmerkingen over het informatiedocument heeft de producent-exporteur aangevoerd dat MISA geen op winst gerichte handelaar is maar een verbonden onderneming met taken die normaal gesproken onder de verantwoordelijkheid van een interne exportverkoopafdeling vallen.

(188)

Op basis van het bewijsmateriaal dat de Commissie tot haar beschikking had, was zij het met dit argument niet eens. MISA is een op winst gerichte onderneming, die zichzelf beschrijft als een onderneming die het juiste evenwicht zoekt tussen winstgevendheid, klanttevredenheid en risicomanagement. De activiteiten van MISA zijn niet beperkt tot de verkoop van producten van de Metinvest-groep. MISA en de productielocaties hebben verschillende eigenaren. Tot slot ondertekent MISA gedetailleerde koop- en verkoopcontracten met de productielocaties. Deze overeenkomsten bevatten clausules inzake sancties op het niet of onjuist nakomen van de respectieve verplichtingen, en inzake geschillenbeslechting door derden, wat in het algemeen eerder wordt aangetroffen bij contacten tussen onafhankelijke handelaren dan tussen de productie- en verkoopafdeling van één onderneming. Op grond van dit bewijsmateriaal concludeert de Commissie dat de relatie tussen MISA en de twee productielocaties meer de kenmerken heeft van een vertegenwoordiger dan van een geïntegreerde verkoopafdeling. Zoals uiteengezet in overweging 194 is de betreffende correctie gerechtvaardigd in alle gevallen waarin MISA bij een transactie betrokken is.

(189)

In zijn opmerkingen over de mededeling van de definitieve bevindingen leidde de producent-exporteur uit de toepassing van artikel 2, lid 8, van de basisverordening op de verkoop via MISA af dat de Commissie heeft aanvaard dat MISA als een exportafdeling van de groep optreedt. De producent-exporteur maakte vervolgens opnieuw bezwaar tegen de toepassing van artikel 2, lid 10, onder i), van de basisverordening, met als argument dat MISA niet als verkoopagent of handelaar optreedt. Om dit punt te onderstrepen voerde de producent-exporteur aan dat MISA slechts een onbeduidend en nichedeel van niet door de groep vervaardigde producten verkoopt. De producent-exporteur voerde vervolgens aan dat het feit dat MISA het juiste evenwicht probeert te vinden tussen winstgevendheid, klanttevredenheid en risicomanagement, of dat de onderneming gedetailleerde koop- en verkoopovereenkomsten met de productielocaties sluit, of dat MISA een eigen directeur en staf heeft, anders dan de fabrieken in Oekraïne, voortkomt uit voorschriften die voortvloeien uit het naleven van de nodige wettelijke voorschriften in Oekraïne en Zwitserland.

(190)

Zoals hierboven toegelicht heeft de Commissie niet aanvaard dat MISA optrad als een exportafdeling van de groep. MISA trad op als een verbonden handelaar en daarom heeft de Commissie artikel 2, lid 8, samen met artikel 2, lid 10, onder i), van de basisverordening toegepast. Bovendien verkoopt MISA niet uitsluitend een onbeduidend of nichedeel van niet door de groep vervaardigde producten, hoewel dit op zichzelf van significant belang is voor deze vaststelling. MISA verkoopt ook een aanzienlijke hoeveelheid producten van derden aan de groep. Ten aanzien van het in overweging 188 hierboven beschreven bewijsmateriaal voerde de producent-exporteur enkel aan dat deze elementen wettelijk vereist zijn en dat zij de positie van MISA als een exportafdeling niet ontkrachten. Er werden geen nadere gegevens verstrekt over welke wetten welk element vereisen. Verder heeft de producent-exporteur niet toegelicht waarom elementen als het op winst gericht zijn (wat eerder in zijn opmerkingen over het informatiedocument door de producent-exporteur betwist werd) of het hebben van overeenkomsten met boeteclausules voor het niet presteren of onderpresteren bij de respectievelijke verplichtingen, evenals geschillenbeslechting door derden, niet zouden ontkrachten dat MISA de positie van een exportafdeling heeft. Derhalve zijn er geen verdere opmerkingen inzake dit punt vereist.

(191)

Om de hierboven uiteengezette redenen is dit argument afgewezen.

(192)

De Commissie heeft de normale waarde en de uitvoerprijs van de enige producent-exporteur vergeleken in het stadium af fabriek.

(193)

Waar dat met het oog op een billijke vergelijking gerechtvaardigd was, heeft de Commissie overeenkomstig artikel 2, lid 10, van de basisverordening op de normale waarde en/of de uitvoerprijs een correctie toegepast voor verschillen die van invloed zijn op de vergelijkbaarheid van de prijzen. Er werden correcties toegepast voor invoerheffingen (in de orde van grootte van 0,1 % tot 0,7 %), vervoer, verzekering, verlading, overlading, lossing en aanverwante kosten (in de orde van grootte van 1 % tot 8 %), verpakkingen (in de orde van grootte van 0 % tot 0,1 %), kredietkosten (in de orde van grootte van 0 % tot 0,7 %), kosten na verkoop (in de orde van grootte van 0,1 % tot 0,4 %), bankkosten (in de orde van grootte van 0 % tot 0,3 %) en commissies (in de orde van grootte van 0 % tot 0,2 %).

(194)

Verder werd er, omdat alle verkoop naar de Unie plaatsvond via de verbonden handelaar in Zwitserland, een relevante correctie toegepast op basis van artikel 2, lid 10, onder i), van de basisverordening.

(195)

De producent-exporteur verzocht om een correctie voor (verschil in) handelsstadium krachtens artikel 2, lid 10, onder d), i), van de basisverordening, met het argument dat de verkoopkanalen van het soortgelijk product op de binnenlandse markt aanzienlijk afweken van die van de verkoop van het betrokken product aan de Unie, hetgeen van invloed was op de prijsvergelijking. Ook voerden zij aan dat er permanente en duidelijke verschillen waren in de functies en prijzen voor de verschillende handelsstadia op de binnenlandse markt en in de uitvoer naar de Unie.

(196)

De producent-exporteur heeft niet aangetoond dat er permanente en duidelijke verschillen waren in de functies en prijzen van de verkoper in de verschillende handelsstadia op de binnenlandse markt van het land van uitvoer. Een dergelijke bevinding werd inderdaad niet gesteund door de gegevens die de producent-exporteur heeft verstrekt. Daarom heeft de Commissie dit argument verworpen.

(197)

In de opmerkingen over het informatiedocument heeft de producent-exporteur ernstig bezwaar aangetekend tegen deze argumentatie op grond dat deze arbitrair en niet onderbouwd was. Hij heeft echter geen bewijsmateriaal verstrekt waaruit blijkt dat er permanente en duidelijke verschillen waren in de functies en prijzen van de verkoper in de verschillende handelsstadia op de binnenlandse markt van het land van uitvoer. In plaats daarvan ging hij alleen in op het eerste gedeelte van deze eis met het argument dat er permanente en duidelijke verschillen bestaan in functies en prijzen in de verkoop in verschillende handelsstadia in verschillende markten, zonder in te gaan op de eis dat dit moest worden aangetoond voor de binnenlandse markt. De Commissie heeft inderdaad de prijzen van de verkoper in de verschillende handelsstadia op de binnenlandse markt gecontroleerd en geen permanente en duidelijke verschillen aangetroffen.

(198)

De producent-exporteur voerde aan dat als de Commissie van mening was dat artikel 2, lid 10, onder d, i), van de basisverordening niet van toepassing is, de Commissie zich had moeten baseren op artikel 2, lid 10, onder d), ii), van de basisverordening. Aldus gaf de producent-exporteur, afgezien van een onduidelijke verwijzing naar voorlopig bewijsmateriaal, geen enkel argument waarom deze bepaling van toepassing zou zijn. De relevante handelsstadia waren voorhanden op de binnenlandse markt en er is niet duidelijk aangetoond dat bepaalde functies betrekking hebben op andere handelsstadia dan het stadium dat in de vergelijking gebruikt moet worden. Deze bepaling is derhalve niet van toepassing op de onderhavige procedure.

(199)

In zijn opmerkingen over de mededeling van de definitieve bevindingen voerde de producent-exporteur aan dat de Commissie zichzelf tegenspreekt wanneer zij stelt dat, waar er verschillende handelsstadia op de binnenlandse markt bestaan, de producent-exporteur niet heeft aangetoond dat er voor die handelsstadia permanente en duidelijke verschillen bestaan in de functies en prijzen van de verkoper.

(200)

De Commissie zag geen tegenstrijdigheid in deze bewering.

(201)

Verder voerde de producent-exporteur aan dat hij in zijn mededeling van 5 januari 2017 wel een analyse en een vergelijking van de verschillende handelsstadia op de binnenlandse markt aan de Commissie heeft verstrekt, waarbij de handelsstadia op de binnenlandse markt in kaart waren gebracht en zijn vergeleken, en waarbij werd aangetoond dat er sprake was van een permanent prijsverschil tussen deze stadia.

(202)

De Commissie antwoordde door erop te wijzen dat de onderneming in de desbetreffende mededeling geen handelsstadia had vergeleken maar verschillende binnenlandse verkoopkanalen van één van haar productielocaties. In deze reeds gebrekkige vergelijking voerde de producent-exporteur verder aan dat het directe kanaal, d.w.z. het kanaal waarin de binnenlandse handelaar niet betrokken is, het meest met het verkoopkanaal van de Unie te vergelijken is. Er werd geen bewijsmateriaal geleverd dat deze bewering kon staven, met name in overweging nemend dat alle verkoop van de producent-exporteur naar de Unie plaatsvond via een verbonden handelaar in Zwitserland, te weten MISA. De Commissie bleef daarom bij haar standpunt dat de producent-exporteur niet heeft aangetoond dat er voor de verschillende handelsstadia op de binnenlandse markt van het land van uitvoer permanente en duidelijke verschillen in de functies en prijzen van de verkoper bestonden.

(203)

In zijn opmerkingen over de mededeling van de definitieve bevindingen voerde de producent-exporteur ook aan dat de Commissie voorbij is gegaan aan het feit dat hij een herziene lijst van de exportverkopen van zijn verbonden onderneming MISA had ingediend. In die lijst was de producent-exporteur ingegaan op de opmerking van de Commissie over de vaststelling van de handelsstadia voor een groot aantal transacties, die in het oorspronkelijke antwoord op de vragenlijst over antidumping inaccuraat was. De producent-exporteur voerde aan dat er niet gesteld kan worden dat de informatie te laat in het onderzoek was ingediend, omdat de Commissie de informatie, indien nodig, had kunnen controleren tijdens haar controlebezoek aan de met de onderneming verbonden entiteiten in de Unie.

(204)

De Commissie was het niet eens met deze stelling. De aanvullende informatie over de verkooplijst van MISA werd na het controlebezoek aan MISA ingediend. Juist om een dergelijke situatie te voorkomen, had de Commissie in haar mededeling van 17 januari 2017 voorafgaand aan haar controlebezoek ter plaatse bij MISA de onderneming eraan herinnerd dat als er argumenten of onderdelen daarvan gecontroleerd moeten worden, deze op een redelijk tijdstip voorafgaand aan het controlebezoek moeten worden ingediend, zodat het team dat de zaak behandelt het desbetreffende onderdeel van het bezoek kan voorbereiden. Tot slot zou dit, zelfs als de Commissie de gegevens in de bedrijfsruimten van MISA had kunnen controleren, niets afdoen aan het feit dat, zoals hierboven genoemd, de producent-exporteur niet heeft aangetoond dat er voor de verschillende handelsstadia op de binnenlandse markt van het land van uitvoer permanente en duidelijke verschillen in functie en prijs van de verkoper bestonden.

(205)

In zijn opmerkingen over de mededeling van de definitieve bevindingen herhaalde de producent-exporteur zijn argument dat, indien de Commissie van mening was dat het door de onderneming ingediende bewijsmateriaal ter ondersteuning van zijn argument inzake artikel 2, lid 10, onder d), i), van de basisverordening niet afdoende aantoonde dat voor de verschillende handelsstadia op de binnenlandse markt van het land van uitvoer permanente en duidelijke verschillen in functies en prijzen van de verkoper bestonden, de Commissie datzelfde bewijsmateriaal had kunnen gebruiken voor het toepassen van een bijzondere correctie uit hoofde van artikel 2, lid 10, onder d), ii), d.w.z. voor de gevallen waarin „de desbetreffende stadia op de binnenlandse markt afwezig waren”. Zoals hierboven vermeld constateerde de Commissie echter dat de desbetreffende handelsstadia wel op de binnenlandse markt voorhanden waren. De producent-exporteur heeft niet aangetoond dat er voor deze handelsstadia permanente en duidelijke verschillen in functies en prijzen van de verkoper bestonden, maar dat verandert niets aan het feit dat deze stadia op de binnenlandse markt voorhanden waren. Er is daarom niet voldaan aan de voorwaarden voor het toepassen van artikel 2, lid 10, onder d) en ii), van de basisverordening.

(206)

Om de hierboven uiteengezette redenen is dit argument afgewezen.

(207)

De producent-exporteur voerde ook aan dat er, omwille van een billijke vergelijking, op de normale waarde een correctie toegepast moest worden voor de transportkosten van het soortgelijk product tussen de productielocatie en de binnenlandse verbonden handelaar.

(208)

Overeenkomstig artikel 2, lid 10, onder e), van de basisverordening wordt er een correctie toegepast voor het verschil in kosten die rechtstreeks verband houden met de overbrenging van het betrokken product en/of het soortgelijk product van de bedrijfsruimten van de producent-exporteur naar een onafhankelijke afnemer, wanneer dergelijke kosten in de in rekening gebrachte prijzen zijn inbegrepen. Deze bepaling ziet niet op de transportkosten tussen twee verbonden partijen die niet in de aan de onafhankelijke afnemer berekende prijs lijken te zijn inbegrepen. Daarom heeft de Commissie dit argument verworpen.

(209)

Na het informatiedocument heeft de producent-exporteur nieuwe gegevens voor de verkoop van de verbonden importeurs ingediend. Deze gegevens zijn vervolgens door de Commissie gecontroleerd. Deze nieuwe cijfers hadden invloed op de oorspronkelijk in het informatiedocument vastgestelde berekening van de dumping.

(210)

Voor de producent-exporteur heeft de Commissie de gewogen gemiddelde normale waarde van elke soort van het soortgelijk product vergeleken met de gewogen gemiddelde uitvoerprijs van de overeenkomstige soort van het betrokken product, zoals bepaald in artikel 2, leden 11 en 12, van de basisverordening.

(211)

De mate van medewerking vanuit Oekraïne was heel hoog, aangezien de uitvoer van de medewerkende producent-exporteur goed was voor meer dan 95 % van de totale uitvoer naar de Unie tijdens het onderzoektijdvak. Op grond hiervan heeft de Commissie de voor het gehele land geldende dumpingmarge vastgesteld op hetzelfde niveau als die voor de enige producent-exporteur.

(212)

Onderstaande tabel bevat de dumpingmarges, uitgedrukt als percentage van de cif-prijs, grens Unie, vóór inklaring:

(213)

Binnen de Unie hebben 17 ondernemingen in het kader van de beoordeling van de representativiteit productie- en verkoopgegevens verstrekt en aangegeven dat zij tijdens het onderzoektijdvak het soortgelijk product vervaardigden. Op basis van de beschikbare informatie uit de klacht vertegenwoordigen deze 17 ondernemingen ongeveer 90 % van de productie van het soortgelijk product in de Unie.

(214)

Afgezien van deze 17 ondernemingen waren er vijf andere ondernemingen die het soortgelijk product tijdens het onderzoektijdvak vervaardigden.

(215)

Een van de belanghebbenden voerde aan dat het opnemen van de gegevens van de Italiaanse producent Ilva, gezien de bijzondere situatie van deze onderneming (13), de schade voor de staalindustrie in de Unie als geheel zou vertekenen en dat deze Italiaanse producent daarom van het onderzoek moest worden uitgesloten. Krachtens artikel 4, lid 1, van de basisverordening ziet de term „bedrijfstak van de Unie” echter op de gezamenlijke producenten in de Unie van soortgelijke producten of van een groot deel van die productie. Omdat de Commissie geen reden had om haar analyse te beperken tot een groot deel, moest zij de volledige bedrijfstak, met inbegrip van Ilva, analyseren. Derhalve werd dit argument afgewezen.

(216)

De totale productie in de Unie tijdens het onderzoektijdvak werd vastgesteld op ongeveer 72,9 miljoen ton. De Commissie heeft dit cijfer vastgesteld op basis van informatie van de klager en van alle haar bekende producenten in de Unie. Zoals vermeld in overweging 7 werd een steekproef van zes producenten in de Unie samengesteld die meer dan 45 % van de totale productie van het soortgelijk product in de Unie vertegenwoordigden, hetgeen beschouwd werd als een representatieve steekproef.

(217)

Het bedrijfsmodel van de producenten in de Unie en hun mate van verticale integratie verschillen. Toch kan de bedrijfstak van de Unie over het algemeen worden gekarakteriseerd als een sector met een hoge mate van verticale integratie, zoals nader uiteengezet in overweging 219.

(218)

Zoals vermeld in overweging 45 wordt het betrokken product ingedeeld onder een aantal GN-codes, waaronder bepaalde ex-codes. Om het verbruik in de Unie niet te onderschatten, en gezien het kennelijk marginale effect van dergelijke codes op het totale verbruik, is de invoer van producten met een GN-ex-code volledig meegeteld bij de berekening van het verbruik in de Unie.

(219)

Aangezien de bedrijfstak van de Unie grotendeels verticaal geïntegreerd is en het betrokken product wordt beschouwd als basismateriaal voor de productie van verschillende downstreamproducten met een toegevoegde waarde, te beginnen met koudgewalste producten, werden het interne verbruik en het verbruik op de vrije markt afzonderlijk geanalyseerd.

(220)

Het onderscheid tussen de markt voor intern verbruik en de vrije markt is relevant voor de schadeanalyse. Voorts worden de (interne) verrekenprijzen tussen de groepen onderling aan de hand van verschillende vormen van prijsbeleid bepaald. Voor de productie voor de verkoop op de vrije markt van de Unie daarentegen geldt dat deze rechtstreeks met het ingevoerde betrokken product concurreert en dat de prijzen vrijemarktprijzen zijn.

(221)

Om een zo volledig mogelijk beeld van de bedrijfstak van de Unie te verkrijgen, verzamelde de Commissie gegevens over de volledige activiteit van het soortgelijk product en bepaalde zij of de productie voor intern verbruik dan wel voor de vrije markt bestemd was. De Commissie stelde vast dat ongeveer 58 % van de totale productie van de producenten in de Unie tijdens het onderzoektijdvak voor intern verbruik bestemd was.

(222)

Na de mededeling van feiten en overwegingen van het informatiedocument stelde de Servische producent-exporteur dat het verbruik op de vrije markt van het betrokken product tussen 2015 en het onderzoektijdvak met meer dan 1,2 miljoen ton was afgenomen en dat dit een enorme daling in het verbruik in de Unie gedurende de tweede helft van 2015 impliceert. De onderneming verzocht de Commissie derhalve verder te onderzoeken of de door de bedrijfstak van de Unie verstrekte verkoopgegevens inzake de vrije markt daadwerkelijk klopten.

(223)

De Commissie onderzocht de door de bedrijfstak van de Unie verstrekte verkoop- en verbruiksgegevens en bevestigde dat de door de bedrijfstak van de Unie verstrekte gegevens voor het verbruik op de vrije markt juist en betrouwbaar waren.

(224)

De Commissie stelde het interne verbruik in de Unie vast op basis van het interne verbruik en de interne verkopen op de markt van de Unie van alle haar bekende producenten in de Unie. Het aldus vastgestelde interne verbruik in de Unie ontwikkelde zich als volgt:

Tabel 1

Intern verbruik in de Unie (ton)

(225)

Tijdens de beoordelingsperiode bleef het interne verbruik in de Unie stabiel.

(226)

De Commissie heeft het verbruik op de vrije markt in de Unie vastgesteld op basis van a) de verkoop op de markt van de Unie van alle haar bekende producenten in de Unie en b) de invoer in de EU uit alle derde landen volgens Eurostat; zij heeft daarbij tevens rekening gehouden met de gegevens die zijn overgelegd door de medewerkende producenten-exporteurs in de betrokken landen. Het aldus vastgestelde verbruik op de vrije markt van de Unie ontwikkelde zich als volgt:

Tabel 2

Verbruik op de vrije markt (ton)

(227)

Tijdens de beoordelingsperiode steeg het verbruik op de vrije markt van de Unie met ongeveer 5 %. De stijging is vooral toe te schrijven aan het economische herstel van de downstreamindustrie.

(228)

De Commissie heeft onderzocht of de invoer van het betrokken product van oorsprong uit de betrokken landen overeenkomstig artikel 3, lid 4, van de basisverordening cumulatief moest worden beoordeeld.

(229)

Volgens die bepaling wordt de invoer uit meer dan één land uitsluitend cumulatief beoordeeld indien wordt vastgesteld dat:

(230)

De dumpingmarges die werden vastgesteld ten aanzien van de invoer uit de betrokken landen zijn hierboven in sectie 3 „Dumping” opgenomen. Al deze dumpingmarges liggen boven de „minimumdrempel” als bedoeld in artikel 9, lid 3, van de basisverordening.

(231)

De invoervolumes uit Brazilië, Iran, Rusland en Oekraïne werden beoordeeld als niet verwaarloosbaar in de zin van artikel 3, lid 4, van de basisverordening. Brazilië, Iran, Rusland en Oekraïne hadden in het onderzoektijdvak een marktaandeel van respectievelijk 1,79 %, 3,32 %, 4,29 % en 3,17 %, zoals vermeld in tabel 3 hieronder.

(232)

Anderzijds werd het invoervolume uit Servië aangemerkt als verwaarloosbaar in de zin van artikel 3, lid 4, van de basisverordening. Het volume van de invoer uit Servië daalde van 427 558 ton in 2015 tot ongeveer 354 000 ton in het onderzoektijdvak, hetgeen zich laat vertalen in een marktaandeel van slechts 1,04 %. Het is de normale praktijk van de Commissie een marktaandeel als verwaarloosbaar te beschouwen wanneer dit onder de drempel van 1 % ligt zoals vastgesteld in de basisverordening in de fase van inleiding. De Commissie was in dit geval echter van mening dat 1,04 % nog steeds verwaarloosbaar is aangezien 0,04 % als niet ter zake doend beschouwd moet worden. Zeker wanneer, in relatieve zin, de Servische invoerhoeveelheden aanzienlijk lager zijn dan de hoeveelheden van elk van de vier andere landen. Het Servische invoervolume was inderdaad bijna de helft van het volume van Brazilië, het op een na laagste land wat betreft invoervolume.

Tabel 3

Invoervolume (ton) en marktaandeel

(233)

Naar aanleiding van de mededeling van de definitieve bevindingen en tijdens de hoorzitting op 27 juli 2017 voerde de klager aan dat de Servische uitvoer cumulatief beoordeeld moest worden met de invoer uit de vier andere landen gezien het feit dar de Servische uitvoer boven de 1 % de-minimisdrempel lag. In zijn ogen mag er geen uitzondering worden gemaakt op de 1 %-drempel, hoe klein ook het percentage dat boven deze drempel uitstijgt.

(234)

De Commissie heeft dit argument afgewezen. Het besluit om de invoer al dan niet cumulatief te beoordelen moet gebaseerd zijn op alle in artikel 3, lid 3, van de basisverordening aangegeven criteria. Artikel 3, lid 4, van de basisverordening kent aan geen van deze afzonderlijke criteria een bijzonder gewicht toe. Hoewel de invoer uit een land inderdaad niet kan worden gecumuleerd wanneer de omvang ervan verwaarloosbaar is, betekent het tegendeel hiervan niet dat de invoer ipso facto gecumuleerd moet worden. Voorts zijn in de basisverordening de drempels voor verwaarloosbaarheid niet specifiek vastgesteld. Hoewel artikel 5, lid 7, van de basisverordening kan dienen als richtsnoer voor de verwaarloosbare invoervolumes, zijn deze drempels niet met verwijzing opgenomen in artikel 3, lid 4. De formulering biedt de Commissie eerder de flexibiliteit ieder geval individueel te onderzoeken en er rekening mee te houden dat het „extra” volume van 0,04 % geen rol speelt.

(235)

Daarnaast stelde de Commissie vast dat de Servische uitvoerprijzen om de volgende redenen afweken van de uitvoerprijzen van de vier andere betrokken landen:

Tabel 4

Invoerprijzen (EUR/ton)

(236)

In dit verband suggereert de prijsbepaling, in combinatie met het te verwaarlozen volume, dat de Servische producent-exporteur eerder een prijsvolger dan een prijszetter voor het betrokken product is. Dit wordt ook geïllustreerd door het feit dat de prijsdaling van 2015 tot en met het onderzoektijdvak ook in relatieve zin lager is, ten opzichte van de prijsdaling van de vier andere betrokken landen.

(237)

Naar aanleiding van de mededeling van de definitieve bevindingen verzocht de klager de diensten van de Commissie tijdens de hoorzitting van 27 juli 2017 (zie overweging 33) om gegevens over prijsonderbieding en prijsbederf inzake de Servische producent-exporteur, zodat hij de in overwegingen 235 en 236 genoemde beweringen van de Commissie dat de Servische producent-exporteur eerder een prijsvolger dan een prijszetter is, opnieuw kon onderzoeken. Naar de mening van de klager is er bovendien geen bewijs voor het feit dat Servië een prijsvolger is.

(238)

De Commissie merkte op dat zij hierboven de gemiddelde prijs van de invoer uit de betrokken landen heeft meegedeeld. Deze gegevens laten zien dat de Servische invoerprijzen in 2013 de hoogste waren (468 EUR/ton) en in de daaropvolgende jaren de hoogste bleven tot aan de prijs die in het onderzoektijdvak gold (365 EUR/ton). De index in tabel 4 hierboven laat bovendien zien dat de Servische prijzen in relatieve zin daalden van 100 tot 78 waarbij de index voor het jaar 2013 is vastgesteld op 100, terwijl de andere vier landen een daling lieten zien tot 75 (Brazilië), 70 (Iran), 72 (Rusland) en 74 (Oekraïne). De bevinding van de Commissie dat de Servische producent-exporteur eerder een prijsvolger dan een prijszetter was, zowel met betrekking tot de invoerprijs als de relatieve daling daarvan tussen 2013 en het OT, kon derhalve door de klager getoetst worden. De Commissie heeft voor deze beoordeling geen gegevens over prijsonderbieding of prijsbederf gebruikt, aangezien de berekeningen voor prijsonderbieding en prijsbederf slechts een indruk geven tijdens het onderzoektijdvak en niet geschikt zijn om de trend van de prijzen over een aantal jaren te vergelijken. Aangezien de klager, afgezien van de toetsing van de hierboven in overweging 235 en 236 genoemde beweringen, geen nadere redenen heeft aangevoerd voor de noodzaak voor de mededeling van de definitieve bevindingen van prijsonderbiedings- of prijsbederfgegevens, is dit verzoek bijgevolg door de Commissie afgewezen.

(239)

Gezien het feit dat de klager de in tabel 4 genoemde cijfers niet betwist heeft, bevestigde de Commissie haar bevinding dat de Servische exporteur slechts een door andere importeurs bepaalde prijsontwikkeling volgde en dat hij niet als een prijsleider een agressieve prijsstrategie nastreefde.

(240)

De Commissie kwam daarom tot de conclusie dat de invoer uit Servië niet cumulatief beoordeeld moet worden met de invoer uit de vier andere landen. Doordat de invoer uit Servië als minimaal bevonden is, zijn er geen beschermende maatregelen nodig ten aanzien van de invoer van WPP van oorsprong uit Servië. Derhalve dient, overeenkomstig artikel 9, lid 2, van de basisverordening, de procedure ten aanzien van de invoer uit Servië beëindigd te worden.

(241)

De Commissie beoordeelde ook de concurrentievoorwaarden tussen de invoer met dumping uit de vier andere betrokken landen en de concurrentievoorwaarden tussen de invoer met dumping en het soortgelijke product en achtte deze vergelijkbaar. De ingevoerde producten concurreerden inderdaad met elkaar en met het in de Unie geproduceerde soortgelijk product. De producten zijn uitwisselbaar en werden in de Unie op de markt gebracht via vergelijkbare verkoopkanalen en verkocht aan soortgelijke categorieën eindafnemers.

(242)

Naar aanleiding van de opening van het onderzoek hebben verschillende partijen opmerkingen ingediend over de cumulatieve beoordeling van de gevolgen van de invoer uit de betrokken landen. De diplomatieke vertegenwoordiging van Oekraïne bij de Europese Unie, het Russische ministerie van Handel en Industrie, een Russisch producent-exporteur en twee producenten-exporteurs uit Brazilië betwistten de juistheid van een cumulatieve beoordeling van de invoer uit hun landen met de andere onderzochte landen en voerden aan dat de invoer uit hun landen niet daarmee gecumuleerd zou moeten worden. De diplomatieke vertegenwoordiging Oekraïne bij de Europese Unie voerde aan dat het volume van de invoer uit Oekraïene gedurende de periode 2011-2016 stabiel was, in tegenstelling tot wat de andere landen betrof en dat er een belangrijk verschil bestaat tussen de geografische structuur van de invoer uit Oekraïne enerzijds en uit Brazilië, Iran, Servië en Rusland anderzijds. Het ministerie van Handel en Industrie van Rusland was van mening dat er een uitputtende evaluatie van de concurrentievoorwaarden moest worden verricht. De Russische producent-exporteur voerde aan dat zijn invoer tijdens de beoordelingsperiode feitelijk daalde, dat een deel van zijn invoer betrekking had op interne leveringen binnen de groep, die als zodanig niet op de vrije markt van de Unie kwamen en dat de verkochte productsoorten verschillend waren. Voorts voerde een Braziliaanse producent-exporteur aan dat hij niet een vergelijkbare prijsontwikkeling had gevolgd en dat de distributie van de betreffende invoer, in vergelijking tot de invoer uit de vier andere betrokken landen, via andere verkoopkanalen had plaatsgevonden. Een andere Braziliaanse producent-exporteur voerde aan dat de Braziliaanse invoer te verwaarlozen was en dat de invoer uit Brazilië niet dezelfde ontwikkelingen volgde als die uit de vier andere betrokken landen in termen van volume, marktaandeel en prijs.

(243)

De Commissie heeft deze argumenten afgewezen. De invoer uit Rusland en Oekraïne in de Unie is tijdens de beoordelingsperiode in absolute zin gestegen. Daarnaast zou zelfs indiener in de beoordelingsperiode van een daling van de invoer sprake was geweest, dit feit geen maatstaf zijn voor de bepaling of het invoervolume te verwaarlozen is in de zin van artikel 3, lid 4, van de basisverordening.

(244)

De concurrentievoorwaarden tussen de invoer met dumping uit Brazilië, Iran, Rusland en Oekraïne en het soortgelijk product werden om de hieronder vermelde redenen beoordeeld als vergelijkbaar.

(245)

Op basis van het bovenstaande concludeerde de Commissie dat voldaan was aan de voorwaarden voor de toepassing van een cumulatieve beoordeling van de gevolgen van de invoer uit Brazilië, Iran, Rusland en Oekraïne. Deze invoer is derhalve cumulatief onderzocht met het oog op de bepaling van de schade.

(246)

Naar aanleiding van de mededeling van feiten en overwegingen van het informatiedocument ontving de Commissie verscheidene opmerkingen over de cumulatieve beoordeling van de betrokken landen, die in de hieronder volgende overwegingen worden behandeld.

(247)

De klager voerde aan dat de invoer uit Servië schade toebracht aan de producenten in de Unie op een wijze die vergelijkbaar was met de schade die door de invoer uit de andere vier landen werd toegebracht. De klager verwees hiermee naar het feit dat de invoer uit Servië in absolute zin en in marktaandeel verdubbelde in de periode tussen 2013 en het onderzoektijdvak, dat in dit tijdvak de prijzen ervan eveneens daalden en dat de producenten in de Unie tijdens het onderzoektijdvak met aanzienlijke bedragen werden onderboden door de invoer uit Servië. De klager voerde daarbij ook aan dat de invoer uit Servië een marktaandeel van 1,04 % heeft, wat net boven de drempel van 1 % van artikel 5, lid 7, van de basisverordening ligt. Bovendien wees de klager op een mogelijk risico van ontwijking aangezien de Chinese moedermaatschappij van de enige Servische producent-exporteur dankzij de beëindiging ten aanzien van Servië via haar Servische dochteronderneming naar de Unie zou kunnen verkopen.

(248)

De Commissie verwierp de stelling dat de invoer uit Servië schade toebracht aan de producenten in de Unie op een wijze die vergelijkbaar was met de schade die door de invoer uit de andere vier landen werd toegebracht, op grond van de hieronder uiteengezette redenen.

(249)

Voorts voerden twee in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs aan dat de cumulatieve beoordeling van de invoer uit Brazilië met die uit Iran, Rusland en Oekraïne niet gerechtvaardigd was om de hieronder uiteengezette twee overwegingen.

(250)

Een van hen voerde aan dat meer dan een derde van de invoer uit Brazilië niet concurreerde met producten uit Iran, Rusland en Oekraïne, waarbij werd aangetoond dat de verkoopkanalen van de invoer uit Brazilië verschilden van die van Iran, Rusland en Oekraïne. Deze producent-exporteur voerde verder aan dat de Braziliaanse prijzen vergelijkbaar met wat ten aanzien van Servië het geval was, aanzienlijk hoger waren dan de gemiddelde prijzen van Iran, Rusland en Oekraïne en dat de Braziliaanse producenten-exporteurs eveneens eerder prijsvolgers dan prijszetters waren. Tot slot werd aangevoerd dat geen van de Braziliaanse producenten de prijzen van de bedrijfstak van de Unie had onderboden.

(251)

De andere Braziliaanse producent-exporteur voerde aan dat een dergelijke cumulatieve beoordeling oneigenlijk was gezien het verwaarloosbare Braziliaanse invoervolume (zoals het geval was voor Servië) en het verschil in concurrentievoorwaarden. Ten aanzien van het verwaarloosbaar volume voerde de Braziliaanse producent-exporteur in dit verband aan dat het marktaandeel van Brazilië pas vanaf 2015 de drempel van 1 % overschreed en slechts opliep tot 1,79 % in het onderzoektijdvak. Het betreffende invoervolume was derhalve te gering om bij te dragen aan enige schade en derhalve net zo onbetekenend. Ten aanzien van de verschillende concurrentievoorwaarden wees hij erop dat bijna 60 % van de invoer van het betrokken product uit Brazilië gedurende het onderzoektijdvak verband hield met verkoop of doorverkoop aan verbonden Europese ondernemingen, die niet rechtstreeks concurreren met voor de vrije markt bestemde producten en bijgevolg te maken hebben met andere concurrentievoorwaarden dan voor de vrije markt bestemde producten. Ook betwistte hij de bewering van de Commissie in het informatiedocument dat de invoer uit Brazilië en het soortgelijk product van de Unie onderling uitwisselbaar zijn. Hij voerde in dit verband aan dat Braziliaanse producenten-exporteurs hoofdzakelijk commerciële soorten WPP uitvoeren die andere fysieke, chemische en technische kenmerken hebben en voor andere eindtoepassingen gebruikt worden dan de door de bedrijfstak van de Unie verkochte producten, die hoofdzakelijk bestaan uit WPP-soorten van hoge kwaliteit. Ook werd betwist dat Braziliaanse producenten-exporteurs vergelijkbare verkoopkanalen gebruiken als de producenten-exporteurs uit de andere betrokken landen. Hij betoogde dat deze producenten in het algemeen rechtstreeks aan onafhankelijke afnemers op de vrije markt van de Unie verkopen, in tegenstelling tot wat voor het grootste gedeelte van de invoer uit Brazilië geldt. Tot slot waren er opmerkingen over prijzen die vergelijkbaar waren met de door de andere Braziliaanse producent-exporteur gemelde prijzen.

(252)

De Commissie verwierp de argumenten van de twee in de steekproef opgenomen Braziliaanse producenten-exporteurs zoals hieronder toegelicht.

(253)

Ten eerste onderzocht de Commissie met het oog op het bepalen van het verbruik de totaliteit van de Braziliaanse invoer, ongeacht of daarin leveringen binnen een groep van ondernemingen waren opgenomen. Dit omdat bij afwezigheid van dergelijke invoer de ondernemingen WPP hoogstwaarschijnlijk van andere beschikbare bronnen op de vrije markt van de Unie zouden hebben betrokken, met inbegrip van het door de bedrijfstak van de Unie geproduceerde soortgelijke product.

(254)

Ten tweede verschillen de verkoopkanalen van Brazilië, voor een deel van de verkoop ervan, niet van die van Iran, Rusland en Oekraïne. Alle medewerkende producenten-exporteurs uit Brazilië, Iran, Rusland en Oekraïne gebruiken vergelijkbare verkoopkanalen, waarbij ze ofwel rechtstreeks verkopen of via een verbonden handelaar/importeur, die ofwel binnen of buiten de Unie gevestigd is. Ten aanzien van het argument dat bijna 60 % van de invoer van het betrokken product uit Brazilië in het onderzoektijdvak verband hield met verkoop of doorverkoop aan verbonden Europese ondernemingen, die niet rechtstreeks concurreren met voor de vrije markt bestemde producten en bijgevolg te maken hebben met andere concurrentievoorwaarden, kan bovendien het volgende worden opgemerkt. Een gedeelte van de invoer van het betrokken product van Russische producenten-exporteurs werd eveneens verkocht aan Europese verbonden ondernemingen en een gedeelte hiervan werd door die Europese verbonden ondernemingen verder verwerkt. Deze producenten-exporteurs hebben derhalve met dezelfde concurrentievoorwaarden te maken.

(255)

Ten derde, zoals uiteengezet in tabel 4, erkende de Commissie dat de Braziliaanse prijzen hoger zijn dan de gemiddelde prijzen van Iran, Rusland en Oekraïne. Desalniettemin liet tabel 4 ook zien dat de Braziliaanse prijzen consequent lager waren dan de Servische invoerprijzen tijdens de beoordelingsperiode, d.w.z. in 2013. 2014. 2015 en gedurende het onderzoektijdvak.

(256)

Ten vierde, ten aanzien van het argument dat de Braziliaanse producenten-exporteurs eveneens meer prijsvolgers dan prijszetters zijn, vond de beoordeling van de prijs van de Servische producent-exporteur plaats in combinatie met diens verwaarloosbare volumes. Derhalve kan met betrekking tot Brazilië niet dezelfde conclusie worden getrokken.

(257)

Ten vijfde, ten aanzien van de volumes bedroeg de Braziliaanse invoer, zoals blijkt uit tabel 3, 608 541 ton in het onderzoektijdvak, ten opzichte van een Servische invoer van 354 145 ton. Dientengevolge was het invoervolume van Braziliaanse WPP meer dan 70 % hoger dan dat van Servië, en vertegenwoordigde dit een marktaandeel van 1,79 %, ten opzichte van 1,04 % voor Servië. Deze invoer werd derhalve niet als verwaarloosbaar beschouwd.

(258)

Tot slot, ten aanzien van de bewering dat de Braziliaanse producenten-exporteurs een ander productassortiment aanbieden, concurreerden hun producten duidelijk rechtstreeks met producten van de Unie en met producten van andere producenten-exporteurs. In tegenstelling tot het argument van de producent-exporteur toonde het onderzoek aan dat alle betrokken productsoorten, met inbegrip van de door de Braziliaanse producenten-exporteurs verkochte soorten, ook door de producenten in de Unie werden vervaardigd en verkocht. In dit verband merkte de Commissie op dat meer dan 99,9 % van alle door de Braziliaanse producenten-exporteurs verkochte productsoorten gedurende het onderzoektijdvak eveneens verkocht werden door de in de steekproef opgenomen producenten in de Unie. Daarnaast vindt er een cumulatieve beoordeling plaats voor het land als geheel en voor alle soorten van het betrokken product, en niet uitsluitend voor bepaalde soorten van het betrokken product.

(259)

Naar aanleiding van de mededeling van de definitieve bevindingen herhaalde de Braziliaanse producent-exporteur CSN zijn argument dat de verkoopkanalen en invoerprijzen van Brazilië wezenlijk verschillen van de verkoopkanalen voor invoer uit Iran, Rusland en Oekraïne. Ten aanzien van de verkoopkanalen stelde hij dat zijn dochteronderneming Lusosider noch een handelaar noch een zuivere importeur van WPP is, maar een gebruiker daarvan. Hij voerde aan dat met name de situatie van NLMK Europe niet dezelfde was als de situatie van Lusosider. Ook noemde hij het feit dat Lusosider niet gemakkelijk toegang had tot de op de markt van de Unie verkochte WPP. Ten aanzien van de invoerprijzen noemde hij dat de prijsontwikkeling van de invoer uit Brazilië dezelfde opwaartse trend laat zien als de prijzen van de invoer uit Servië.

(260)

De Commissie heeft deze argumenten als ongegrond afgewezen. Met betrekking tot de verkoopkanalen waren er andere Russische dochterondernemingen, gevestigd in Letland en Polen, met een andere Russische moederonderneming dan NLMK, die tijdens het OT gedeeltelijk de van hun Russische moederonderneming betrokken WPP gebruikten en in bepaalde mate verwerkten. Bovendien was de Commissie, ondanks de bewering dat Lusosider geen gemakkelijke toegang had tot op de markt van de Unie verkochte WPP, tijdens een hoorzitting in kennis gesteld van het feit dat Lusosider tijdens het onderzoektijdvak uit andere bronnen leveringen betrokken had, zoals Turkije, Taiwan en Rusland. Bovendien beschikt de Commissie niet over bewijsmateriaal dat de producenten in de Unie niet aan Lusosider wilden leveren en heeft Lusosider ook geen bewijsmateriaal van die aard verstrekt. Daarnaast herinnerde de Commissie er ten aanzien van prijzen aan dat de Braziliaanse prijzen consequent lager waren dan de Servische invoerprijzen tijdens de beoordelingsperiode, d.w.z. in 2013. 2014. 2015 en in het onderzoektijdvak (zie overweging 235). De Commissie heeft derhalve het verzoek van de Braziliaanse producent-exporteur om de invoer uit Brazilië niet cumulatief met de invoer uit de drie andere landen te beoordelen, niet aanvaard.

(261)

De Commissie concludeerde derhalve dat de vier andere landen allen voldeden aan alle criteria van artikel 3, lid 4, van de basisverordening en dat de invoer uit Brazilië, Iran, Rusland en Oekraïne dientengevolge voor de schadevaststelling cumulatief beoordeeld werd.

(262)

De invoer in de Unie uit Brazilië, Iran, Rusland en Oekraïne heeft zich als volgt ontwikkeld:

Tabel 5

Invoervolume (ton) en marktaandeel

(263)

Uit bovenstaande tabel blijkt dat de invoer uit de betrokken landen in absolute cijfers tijdens de beoordelingsperiode aanzienlijk is gestegen. Tegelijkertijd is tijdens de beoordelingsperiode het totale marktaandeel van hun invoer in de Unie met bijna 5 procentpunten gestegen (van 7,45 % in 2013 tot 12,57 %, oftewel een stijging met 69 %).

(264)

De Commissie heeft de prijzen van de invoer vastgesteld op basis van gegevens van Eurostat. De gewogen gemiddelde prijzen van de invoer in de Unie uit Brazilië, Iran, Rusland en Oekraïne hebben zich als volgt ontwikkeld:

Tabel 6

Invoerprijzen (EUR/ton)

(265)

De gemiddelde prijzen van de invoer uit de betrokken landen daalden van 442 EUR/ton in 2013 tot 323 EUR/ton tijdens het onderzoektijdvak. Tijdens de beoordelingsperiode daalde de gemiddelde eenheidsprijs van de invoer met dumping met 27 %.

(266)

De Commissie heeft de prijsonderbieding in het onderzoektijdvak beoordeeld aan de hand van een vergelijking van:

(267)

De prijzen werden na aftrek van rabatten en kortingen per productsoort vergeleken voor transacties in hetzelfde handelsstadium en zijn indien nodig gecorrigeerd. Het resultaat van de vergelijking werd uitgedrukt als percentage van de omzet van de producenten in de Unie tijdens het onderzoektijdvak. De belangrijkste correcties hadden betrekking op leveringskosten (in de orde van grootte van 3,4 % tot 8,9 % per in de steekproef opgenomen producent in de Unie), kredietkosten (in de orde van grootte van 0,1 % tot 0,4 %) en kortingen (in de orde van grootte van 0,1 % tot 2 %).

(268)

Zoals vermeld in overweging 16 beantwoordde slechts één niet-verbonden importeur de vragenlijst. Op basis van het tijdens het controlebezoek aan deze niet-verbonden importeur verzamelde bewijsmateriaal werd er een bedrag voor kosten na invoer, vastgesteld op 7 EUR/ton, toegevoegd.

(269)

Op basis van het bovenstaande is geconstateerd dat de invoer met dumping van de meeste in de steekproef betrokken producenten-exporteurs de prijzen van de bedrijfstak van de Unie onderbood in de orde van grootte van 8,45 % tot 17,74 %, zoals te zien is in onderstaande tabel. Wat de Braziliaanse ondernemingen betreft, werd er geen prijsonderbieding geconstateerd.

Tabel 7

Onderbiedingsmarges

(270)

Na de mededeling van feiten en overwegingen van het informatiedocument stelden de klager en de Iraanse producent-exporteur dat de informatie in het informatiedocument en in één van de bijlagen erbij inconsistent was. Terwijl in het document gesteld werd dat er geen prijsonderbieding geconstateerd was voor de Iraanse onderneming, liet een bepaalde bijlage een prijsonderbiedingsmarge van 8,45 % voor de Iraanse onderneming zien.

(271)

In antwoord op deze opmerkingen heeft de Commissie bevestigd dat het beschrijvend gedeelte van het informatiedocument onterecht een verwijzing naar de Iraanse onderneming bevatte en dat de in de bijlage vermelde prijsonderbiedingsmarge correct was.

(272)

Naar aanleiding van de mededeling van de definitieve bevindingen voerde de Braziliaanse producent-exporteur Usiminas aan dat de Commissie uit hoofde van artikel 3, lid 2, en artikel 3, lid 3, van de basisverordening een passende analyse van het prijseffect van invoer met dumping dient te maken en aandacht moet schenken aan de vraag of er sprake is geweest van een aanzienlijke prijsonderbieding. Een dergelijke analyse moet zich niet beperken tot een eenvoudige mathematische vergelijking, maar dient ook een dynamische beoordeling te bevatten van prijsontwikkelingen en trends wat betreft de verhouding tussen de prijzen van de invoer met dumping en die van de soortgelijke producten op de binnenlandse markt in de loop der tijd.

(273)

De Commissie heeft dit argument afgewezen: Ten eerste verstrekte zij de gewogen gemiddelde verkoopprijzen per eenheid van de producenten in de Unie op de vrije markt in de Unie in de tabel in overweging 295. Vervolgens heeft de Commissie, zoals uiteengezet in overweging 297, verklaard dat de producenten in de Unie de neerwaartse prijsspiraal moesten volgen en hun verkoopprijzen aanzienlijk verlaagden, met name gedurende 2015 en het onderzoektijdvak. Omdat het betrokken product een basisproduct is, moesten producenten in de Unie de dalende prijsspiraal volgen. Vergelijkbare opmerkingen van de Commissie zijn te vinden in overweging 387. Bovendien wordt ook verwezen naar haar analyse van de andere factoren, die individueel of gezamenlijk niet het oorzakelijk verband tussen de invoer met dumping konden verbreken. (zie overweging 390) Dientengevolge was de analyse van de Commissie niet beperkt tot een eenvoudige mathematische rekensom. Tot slot is het ook van belang te vermelden dat de Braziliaanse producent-exporteur geen argumenten heeft aangevoerd voor de stelling dat zo'n aanvullende analyse zou leiden tot een zinvollere analyse van de prijsonderbieding, en ziet de Commissie evenmin waarom dit het geval zou zijn, aangezien het betrokken product naar zijn aard een basisproduct is.

(274)

Overeenkomstig artikel 3, lid 5, van de basisverordening omvatte het onderzoek naar de gevolgen van de invoer met dumping voor de bedrijfstak van de Unie een beoordeling van alle economische indicatoren die tijdens de beoordelingsperiode van invloed waren op de situatie van de bedrijfstak van de Unie.

(275)

De macro-economische indicatoren (productie, productiecapaciteit, bezettingsgraad, verkoopvolume, voorraden, groei, marktaandeel, werkgelegenheid, productiviteit en hoogte van de dumpingmarges) werden op het niveau van de gehele bedrijfstak van de Unie beoordeeld. De beoordeling werd gebaseerd op de door de klager verstrekte informatie, die werd getoetst aan de door producenten in de Unie verstrekte gegevens en aan de beschikbare officiële statistische informatie (Eurostat).

(276)

De micro-economische indicatoren (verkoopprijzen, winstgevendheid, kasstroom, investeringen, rendement van investeringen, vermogen om kapitaal aan te trekken, lonen en productiekosten) werden geanalyseerd op het niveau van de in de steekproef opgenomen producenten in de Unie. De beoordeling werd gebaseerd op hun naar behoren gecontroleerde informatie.

(277)

Om een zo volledig mogelijk beeld van de bedrijfstak van de Unie te verkrijgen, verzamelde de Commissie gegevens over de volledige productie van het betrokken product en bepaalde zij of de productie voor intern verbruik dan wel voor de vrije markt bestemd was. Voor sommige schade-indicatoren met betrekking tot de bedrijfstak van de Unie analyseerde de Commissie afzonderlijk de gegevens betreffende de vrije markt en de markt voor intern verbruik en maakte zij een vergelijkende analyse. Deze factoren zijn: verkoop, marktaandeel, eenheidsprijzen, kosten per eenheid, winstgevendheid en kasstroom. Andere economische indicatoren zouden echter slechts zinvol kunnen worden onderzocht in het kader van de gehele activiteit, inclusief het interne verbruik van de bedrijfstak van de Unie. Deze factoren zijn: productie, capaciteit, bezettingsgraad, investeringen, rendement van investeringen, werkgelegenheid, productiviteit, voorraden en loonkosten. De Commissie kan voor deze factoren alleen een zinvolle beoordeling uitvoeren wanneer zij de volledige activiteit van de bedrijfstak van de Unie in ogenschouw neemt. Deze analyse is in overeenstemming met de rechtspraak van de rechterlijke instanties van de Unie en de WTO (14).

(278)

De totale productie, productiecapaciteit en bezettingsgraad in de Unie hebben zich in de beoordelingsperiode als volgt ontwikkeld:

Tabel 8

Productie, productiecapaciteit en bezettingsgraad

(279)

Tijdens de beoordelingsperiode daalde de omvang van de productie van de bedrijfstak van de Unie licht met ongeveer 1,7 miljoen ton (-2 %).

(280)

De gerapporteerde capaciteitscijfers hebben betrekking op de technische capaciteit, hetgeen inhoudt dat in de bedrijfstak als standaard beschouwde correcties voor opstarttijden, onderhoud, knelpunten en andere normale onderbrekingen in aanmerking zijn genomen. De productiecapaciteit nam tijdens de beoordelingsperiode af, voornamelijk als gevolg van de verlaging van een deel van de productiecapaciteit in België en Italië.

(281)

De bezettingsgraad bleef relatief stabiel tijdens de beoordelingsperiode, in de orde van grootte van 74,1 % tot 76,2 %.

(282)

Het verkoopvolume en marktaandeel van de bedrijfstak van de Unie op de vrije markt ontwikkelden zich tijdens de beoordelingsperiode als volgt:

Tabel 9

Verkoopvolume en marktaandeel (vrije markt)

(283)

Het verkoopvolume van de bedrijfstak van de Unie op de vrije markt van de Unie nam tijdens de beoordelingsperiode met 5 % af van 27,5 miljoen tot 26 miljoen ton.

(284)

Tijdens de beoordelingsperiode kromp het marktaandeel van de bedrijfstak van de Unie qua verbruik in de Unie met meer dan 8 procentpunten, namelijk van 85,1 % tot 76,7 %. De afname van het verkoopvolume op de vrije markt van de Unie en het verlies van marktaandeel van de bedrijfstak van de Unie vielen samen met een stijging in het verbruik in de vrije markt van de Unie, hetgeen een indicator is voor de verslechtering van de concurrentiepositie van de staalproducenten in de Unie.

(285)

Wat de markt in de Unie voor intern verbruik betreft, ontwikkelden het volume van het interne verbruik en het marktaandeel zich tijdens de beoordelingsperiode als volgt:

Tabel 10

Volume van het interne verbruik op de markt van de Unie en marktaandeel

(286)

Het volume van het interne verbruik van de bedrijfstak van de Unie (de som van de interne overdrachten en de interne verkopen op de markt van de Unie) op de markt van de Unie bleef tijdens de beoordelingsperiode in absolute cijfers relatief stabiel.

(287)

Het aandeel van het interne verbruik (uitgedrukt als percentage van de totale productie) van de bedrijfstak van de Unie nam tijdens de beoordelingsperiode licht toe, van 56,9 % in 2013 tot 58,2 % tijdens het onderzoektijdvak.

(288)

De werkgelegenheid werd berekend op basis van alleen de werknemers die rechtstreeks werken voor het soortgelijk product in de verschillende staalfabrieken van de producenten in de Unie. Deze methode verschafte nauwkeurige gegevens die relatief eenvoudig te bepalen zijn.

(289)

De werkgelegenheid en de productiviteit hebben zich in de beoordelingsperiode als volgt ontwikkeld:

Tabel 11

Werkgelegenheid en productiviteit

(290)

De werkgelegenheid in de bedrijfstak van de Unie is tijdens de beoordelingsperiode gedaald. De Commissie stelde tijdens het onderzoek vast dat een dergelijke daling veroorzaakt werd door de noodzaak tot verlaging van de productiekosten en verbetering van de efficiëntie in het licht van de toenemende concurrentie van invoer met dumping op de markt. Dit leidde tot een vermindering van het aantal werknemers met 5 % tijdens de beoordelingsperiode, zonder rekening te houden met de indirecte werkgelegenheid. Als gevolg hiervan en ondanks de lichte daling van het productievolume (-2 %) tijdens de beoordelingsperiode steeg de productiviteit van de bedrijfstak van de Unie, uitgedrukt in productie per werknemer per jaar (+ 3 %). Dit toont aan dat de bedrijfstak van de Unie zich probeerde aan te passen aan de veranderende marktomstandigheden om concurrerend te blijven.

(291)

De voorraden van de producenten in de Unie ontwikkelden zich tijdens de beoordelingsperiode als volgt:

Tabel 12

Voorraden

(292)

De meeste soorten van het soortgelijk product worden door de bedrijfstak van de Unie geproduceerd op basis van specifieke bestellingen van de gebruikers. Dit betekent dat voorraden niet als een belangrijke schade-indicator voor deze bedrijfstak werden beschouwd. Dit wordt ook bevestigd door de analyse van de ontwikkeling van de eindvoorraden als percentage van de productie. Zoals hierboven te zien is, bleef deze indicator relatief stabiel op ca. 3,4 % tot 3,7 % van het productievolume.

(293)

Alle dumpingmarges van Brazilië, Iran, Rusland en Oekraïne lagen duidelijk boven het minimale niveau. De gevolgen van de hoogte van de werkelijke hoge dumpingmarges voor de bedrijfstak van de Unie waren niet verwaarloosbaar, gezien het volume en de prijzen van de invoer uit Brazilië, Iran, Rusland en Oekraïne.

(294)

Het verbruik in de Unie (vrije markt) steeg tijdens de beoordelingsperiode met ongeveer 5 %, terwijl het verkoopvolume van de bedrijfstak van de Unie op de vrije markt van de Unie met ongeveer 5 % afnam. De bedrijfstak van de Unie verloor dus marktaandeel, in tegenstelling tot de invoer uit Brazilië, Iran, Rusland en Oekraïne, waarvan het marktaandeel tijdens de beoordelingsperiode aanzienlijk toenam.

(295)

De gewogen gemiddelde verkoopprijzen per eenheid van de producenten in de Unie op de vrije markt in de Unie ontwikkelden zich tijdens de beoordelingsperiode als volgt:

Tabel 13

Verkoopprijzen in de vrije markt in de Unie

(296)

Bovenstaande tabel toont de ontwikkeling van de verkoopprijs per eenheid op de vrije markt van de Unie in vergelijking met de overeenkomstige productiekosten. De verkoopprijzen waren gemiddeld lager dan de productiekosten per eenheid, met uitzondering van 2014, toen de markt van de Unie begon op te leven en het marktaandeel van invoer uit de vier andere betrokken landen kleiner was dan in het onderzoektijdvak.

(297)

De productiekosten lagen over het algemeen hoger dan de dalende verkooprijzen, met uitzondering van 2014. Om het verlies van marktaandeel te beperken, en omdat het betrokken product een basisproduct is, moesten de producenten in de Unie de neerwaartse prijsspiraal volgen en hun verkoopprijzen aanzienlijk verlagen, met name gedurende 2015 en het onderzoektijdvak. Omdat het betrokken product een basisproduct is, moesten producenten in de Unie de dalende prijsspiraal volgen.

(298)

Tussen de in de steekproef opgenomen producenten werden bepaalde warmgewalste platte producten van ijzer, van niet-gelegeerd staal of van ander gelegeerd staal voor intern verbruik overgedragen of tegen verrekenprijzen geleverd voor verdere downstreamverwerking, waarbij uiteenlopende prijsbeleidsstrategieën (hoofdzakelijk tegen kostprijs voor interne overdrachten en tegen verrekenprijzen voor interne verkopen) werden gevolgd. Daarom kan geen zinvolle conclusie worden getrokken uit de ontwikkeling van de prijs bij verkoop voor intern verbruik.

(299)

De gemiddelde loonkosten van de producenten in de Unie hebben zich in de beoordelingsperiode als volgt ontwikkeld:

Tabel 14

Gemiddelde loonkosten per werknemer

(300)

Tijdens de beoordelingsperiode steeg het gemiddelde loon per werknemer met 4 %.

(301)

De winstgevendheid, de kasstroom, de investeringen en het rendement van investeringen van de producenten in de Unie hebben zich in de beoordelingsperiode als volgt ontwikkeld:

Tabel 15

Winstgevendheid, kasstroom, investeringen en rendement van investeringen

(302)

De Commissie stelde de winstgevendheid van de producenten in de Unie vast door het nettoverlies vóór belastingen van de verkoop van het soortgelijk product op de vrije markt in de Unie uit te drukken als een percentage van de omzet uit die verkoop.

(303)

De winstgevendheid ontwikkelde zich negatief tijdens de beoordelingsperiode: er werden verliezen geleden tijdens elke periode, met uitzondering van 2014. De verliezen in het jaar 2013 hielden deels verband met de nasleep van de schuldencrisis in de eurozone. In 2014 en de eerste helft van 2015 konden de producenten in de Unie zich gedeeltelijk herstellen. Zoals de tabel in overweging 295 laat zien, daalde de verkoopprijs per eenheid met 23 % in de beoordelingsperiode, vanwege de door de invoer met dumping uitgeoefende ernstige prijsdruk in de tweede helft van 2015 en daarna. Dit leidde tot een aanzienlijk verlies van 7,8 % tijdens het onderzoektijdvak, het slechtste resultaat tijdens de beoordelingsperiode.

(304)

De netto kasstroom is het vermogen van de producenten in de Unie om hun activiteiten zelf te financieren. De trend in de netto kasstroom vertoonde dezelfde neerwaartse trend als de winstgevendheid en werd negatief op een onhoudbaar niveau.

(305)

Ondanks de tijdens de beoordelingsperiode geleden verliezen lagen de investeringen (met inbegrip van de vervanging van bepaalde productiemiddelen) boven de 240 miljoen EUR in elk jaar van de beoordelingsperiode. De investeringen lagen gedurende de hele periode echter op een relatief laag niveau, aangezien het vermogen om kapitaal aan te trekken beperkt was door de tijdens de beoordelingsperiode geleden verliezen (naast de geringe winst in 2014).

(306)

Het rendement van investeringen is de winst (of het verlies) uitgedrukt als percentage van de netto boekwaarde van de investeringen. Door de geleden verliezen was het rendement van investeringen in de beoordelingsperiode negatief, met uitzondering van 2014.

(307)

Na de mededeling van feiten en overwegingen van het informatiedocument stelden de Russische producenten-exporteurs, MMK Group en Severstal Group en het Russische ministerie van Economische Ontwikkeling dat de Commissie de factor markt voor intern verbruik niet deugdelijk behandeld had in haar analyse van de micro-economische indicatoren. De Russische producenten-exporteurs stelden dat de Commissie uitsluitend micro-economische indicatoren voor de vrije markt geanalyseerd had, hetgeen een kleiner segment van de markt vormt, namelijk slechts 41,8 % tot 43,1 % van de productie in de Unie van het betrokken product Zij voerden aan dat een onderzoek naar de micro-economische indicatoren dat uitsluitend betrekking had op de vrije markt van de Unie waarschijnlijk een negatiever beeld zou geven dan een onderzoek dat betrekking had op de volledige EU-markt van het soortgelijk product. In dat verband verwezen zij naar de bevindingen van de WTO-beroepsinstantie in het verslag met de titel United States — Anti-Dumping Measures on Certain Hot-Rolled Steel Products from Japan  (15), dat in hun ogen vereist dat een evenwichtig en objectief onderzoek naar micro-economische indicatoren zowel de vrije markt als de markt voor intern verbruik moet omvatten.

(308)

De Commissie verwierp de bewering dat zij geen evenwichtig en objectief onderzoek naar micro-economische indicatoren zou hebben uitgevoerd dat zowel de vrije markt als de markt voor intern verbruik omvatte.

(309)

Ten eerste heeft zij in overweging 277 een toelichting gegeven op haar werkwijze, en daarbij aangegeven hoe en in welke gevallen er een onderscheid is gemaakt tussen gegevens die betrekking hebben op de vrije markt en gegevens over de markt voor intern verbruik.

(310)

Ten tweede is de stelling dat de Commissie niet in overeenstemming met dat verslag van de WTO-beroepsinstantie heeft gehandeld, niet juist bevonden. De Commissie heeft de markt voor intern verbruik wel bij de analyses betrokken. Zij heeft cijfers van de markt voor intern verbruik verstrekt en deze waar dit van toepassing was in haar analyses betrokken (zie in dit verband de overwegingen 224 tot en met 225, en de overwegingen 285 tot en met 287).

(311)

Ten derde bestond in dit specifieke geval het grootste gedeelte van de markt voor intern verbruik uit interne overdrachten (bijna 87 % tijdens het onderzoektijdvak) zoals de tabel hieronder laat zien:

Tabel 16

Uitsplitsing tussen interne overdrachten en interne verkopen

(312)

Zulke interne overdrachten worden niet op de vrije markt gebracht, aangezien het product door een geïntegreerde producent wordt gebruikt voor de verdere verwerking, omzetting of assemblage ervan in een geïntegreerd proces. Deze interne overdrachten worden gekenmerkt door het feit dat er geen handelsfacturen worden uitgegeven en dat de geïntegreerde producent/gebruiker geen afzonderlijke rechtspersoon is, terwijl dit bij verkoop voor intern verbruik wel het geval is. Dit heeft tot resultaat dat er voor de interne overdrachten geen verkoopprijzen bestaan.

(313)

Bovendien is het heel moeilijk om de winstgevendheid of het rendement van investeringen voor dergelijke interne overdrachten vast te stellen, aangezien de productsoorten (wanneer zij intern worden overgedragen) intern verder en in verschillende downstream staalproducten worden verwerkt zonder de uitgifte van verkoopfacturen (die essentieel zijn voor de bepaling van de inkomsten en een van de cruciale elementen om een winst te kunnen vaststellen).

(314)

Zoals echter blijkt uit overweging 41, zijn de verschillende WPP-productsoorten het basismateriaal voor de productie van verschillende downstream-staalproducten met een toegevoegde waarde, te beginnen met koudgewalste (16) platte en beklede staalproducten. In dit verband werd in de voorlopige verordening inzake de koudgewalste platte staalproducten van oorsprong uit de Volksrepubliek China en de Russische Federatie gesteld dat „de situatie van de bedrijfstak van de Unie op de vrije markt aanzienlijk verslechterde tijdens de beoordelingsperiode, omdat de verliezen zich vanaf 2012 begonnen op te stapelen. Het verkoopvolume op de vrije markt van de Unie daalde met 14 %, de verkoopprijzen per eenheid liepen terug met 19 %, terwijl de productiekosten slechts met 16 % zijn gedaald. De bedrijfstak van de Unie verloor ook marktaandeel aan de invoer uit de betrokken landen en moest zijn investeringen terugschroeven ten gevolge van het aanhoudend negatieve investeringsrendement  (17).” De conclusie in deze overweging werd in het definitieve stadium (18) bevestigd en is nog steeds van toepassing. Het onderzoektijdvak van de zaak van de koudgewalste platte staalproducten (19) ging vooraf aan het onderzoektijdvak van de huidige procedure. Niettemin laten de hierboven vermelde indicatoren, zelfs met de verschillende onderzoektijdvakken, net als voor de vrije markt een negatief beeld zien voor de koudgewalste platte staalproducten, d.w.z. voor de eerste downstream-markt waarvoor overdrachten voor intern verbruik en verkoop van WPP worden gebruikt.

(315)

Op basis van de hierboven genoemde argumenten verwierp de Commissie de argumenten van de Russische producenten-exporteurs en het Russische ministerie van Economische Ontwikkeling en bevestigt zij dat er zorgvuldig gehandeld is en dat beide markten naar behoren onderzocht zijn.

(316)

Ondanks de concrete maatregelen van de bedrijfstak van de Unie om de efficiëntie te verbeteren door de kosten te verlagen (zoals de vermindering van het aantal werkuren per week) en de productiekosten tijdens de beoordelingsperiode nauwlettend in de gaten te houden, verslechterde de economische situatie van de bedrijfstak van de Unie aanzienlijk: de verliezen stegen van – 2,7 % in 2013 tot – 7,8 % tijdens het onderzoektijdvak. Dit had tot gevolg dat de verliezen geaccumuleerd werden tijdens de beoordelingsperiode, met uitzondering van 2014.

(317)

Daarnaast daalde de omvang van de verkoop van de bedrijfstak van de Unie met 5 %, ondanks een toename van 5 % van het verbruik in de Unie in de vrije markt, daalden de verkoopprijzen per eenheid met meer dan 20 %, en nam de productie af met 2 %. Verder nam de werkgelegenheid met 5 % af. Dit had tot gevolg dat ook de andere schade-indicatoren zich negatief ontwikkelden.

(318)

De nasleep van de schuldencrisis in de eurozone in 2013 had een negatieve invloed op de winstgevendheid in 2013, gevolgd door een gematigd herstel in 2014. Vervolgens verkochten de producenten in de Unie, in de specifieke omstandigheden van deze procedure, het betrokken product vanaf de tweede helft van 2015 hoofdzakelijk onder de kostprijs, teneinde hun marktaandeel te behouden. De producenten-exporteurs van de vier betrokken landen verkochten tegen dumpingprijzen en in de meeste gevallen onderboden hun prijzen de prijzen van de staalproducenten in de Unie, waarmee zij een aanzienlijke druk uitoefenden op de prijzen van de bedrijfstak van de Unie.

(319)

Als gevolg van de verliezen tijdens de beoordelingsperiode ten gevolge van de hierboven beschreven factoren, vertoonden de andere indicatoren zoals de kasstroom en het rendement van investeringen dezelfde neerwaartse trends als de winstgevendheid.

(320)

De belanghebbenden werden met de mededeling van feiten en overwegingen van het informatiedocument in kennis gesteld van de conclusie van de Commissie dat de bedrijfstak van de Unie aanmerkelijke schade heeft geleden in de zin van artikel 3, lid 5, van de basisverordening, en werden in de gelegenheid gesteld om opmerkingen in te dienen.

(321)

De Russische producenten-exporteurs (MMK Group en Severstal Group) en het Russische ministerie van Economische Ontwikkeling voerden aan dat de Commissie onmogelijk aanmerkelijke schade kon vaststellen in de huidige procedure aangezien de Chinese procedures (20) exact hetzelfde betrokken product bestreken en feitelijk exact dezelfde perioden voor de beoordeling van schadetrends en oorzakelijk verband (tot juni 2016 en zelfs september 2016). Om die reden, zo stelden zij, maakte de sterke samenhang tussen de twee procedures het noodzakelijk de bevindingen inzake schade en oorzakelijk verband in beide procedures met elkaar in overeenstemming te brengen.

(322)

De Braziliaanse producent-exporteur Usiminas betwijfelde ook of de situatie van de bedrijfstak van de Unie in slechts zes maanden had kunnen verslechteren van een situatie die een dreiging van schade inhield tot een situatie van aanmerkelijke schade, gelet op het feit dat het onderzoektijdvak voor de Chinese procedure en de onderhavige procedure beide betrekking hadden op de tweede helft van 2015. Om eensluidende redenen verzocht het Russische ministerie van Economische Ontwikkeling de Commissie haar vaststelling van de aanmerkelijke schade voor de bedrijfstak van de Unie in de onderhavige procedure opnieuw in overweging te nemen.

(323)

Bovendien voerde Usiminas aan dat verscheidene indicatoren in feite een stabiele of matig negatieve tendens lieten zien en dat de door de bedrijfstak van de Unie beweerde geleden schade niet als aanmerkelijk gekwalificeerd kon worden. In dit verband verwees de producent-exporteur naar de gematigde afname van de productie in de Unie, de omvang van de verkoop en de werkgelegenheid. Verder voerde de producent-exporteur aan dat de afname van het marktaandeel, hoewel deze aanzienlijker was, nog steeds gering was gezien het feit dat de bedrijfstak van de Unie een overheersend marktaandeel van 76,7 % behield tijdens het onderzoektijdvak.

(324)

De Commissie erkende dat het onderhavige onderzoek betrekking heeft op precies hetzelfde betrokken product en soortgelijk product als de onderzoeken inzake China.

(325)

Het huidige onderzoek en de onderzoeken inzake China gaan echter over verschillende tijdvakken die van belang zijn voor de beoordeling van de ontwikkelingen ten aanzien van schade en oorzakelijk verband. Ten eerste had het onderzoek naar dumping en schade in het kader van het huidige onderzoek betrekking op de periode van 1 juli 2015 tot en met 30 juni 2016, terwijl het onderzoek naar de ontwikkelingen die voor de schadebeoordeling van belang zijn, betrekking had op de periode van 1 januari 2013 tot en met 30 juni 2016. Bij de onderzoeken inzake China had het onderzoek naar dumping, subsidie en dreiging van schade betrekking op de periode van 1 januari 2015 tot en met 31 december 2015, terwijl het onderzoek naar de ontwikkelingen die voor de schadebeoordeling van belang zijn, betrekking had op de periode van 1 januari 2012 tot eind 2015. Hoewel het klopt dat de onderzoektijdvakken van de twee onderzoeken elkaar gedurende zes maanden overlappen (de periode van 1 juli 2015 tot en met 31 december 2015), is de vaststelling van dumping en schade in het huidige onderzoek en het onderzoek betreffende China gebaseerd op een onderzoektijdvak en een beoordelingsperiode die van elkaar verschillen en die al overeenkomstig de van belang zijnde bepalingen van de basisverordening waren vastgesteld en in het bericht van inleiding bekendgemaakt. Dit is op heldere wijze uiteengezet in overweging 115 van de Uitvoeringsverordening (EU) 2017/649 (21) van de Commissie (de „definitieve verordening inzake China”), die bepaalt dat: „De Commissie zag in dit geval geen mogelijkheid om de gezamenlijke gevolgen van de invoer met dumping te beschouwen door de twee onderzoeken samen te voegen. Het begrip invoer uit meer dan één land die „terzelfder tijd aan een antidumpingonderzoek wordt onderworpen” in de zin van artikel 3, lid 4, van de basisverordening vereist dat het gaat over invoer die het voorwerp vormt van hetzelfde onderzoek of over invoer die het voorwerp vormt van twee verschillende maar gelijktijdige onderzoeken betreffende dezelfde of grotendeels overlappende onderzoektijdvakken. In deze zaak hebben beide onderzoeken betrekking op verschillende onderzoektijdvakken, met een overlap van slechts zes maanden.”

(326)

In deze zaak had de Commissie voldoende bewijsmateriaal ontvangen om een procedure in te leiden die uitging van de aantijging van werkelijke schade, met name door de zeer lage prijsstelling tijdens het onderzoektijdvak. In de zaak betreffende China gaat het daarentegen om een dreiging van schade met betrekking tot een onderzoektijdvak dat ten dele voorafgaat aan het onderzoektijdvak in de huidige zaak, die niet alleen gebaseerd is op de ontwikkeling van de prijsstelling en het volume van de Chinese invoer, maar ook op het verwachte toekomstige gedrag van de Chinese producenten-exporteurs, met name in het licht van de bestaande reservecapaciteit.

(327)

De jurisprudentie vereist dat de Commissie de toerekenbaarheid van de verschillende factoren analyseert. In deze zaak heeft de invoer uit de vier landen werkelijke schade toegebracht aan de bedrijfstak van de Unie tijdens het onderzoektijdvak van die procedure.

(328)

Onafhankelijk van die werkelijke schade vormde de Chinese invoer een extra dreiging van schade voor de bedrijfstak van de Unie. Gezien het verschil tussen de twee onderzoektijdvakken en de bevindingen in het huidige onderzoek kan de dreiging van schade uit China het oorzakelijk verband in de onderhavige zaak niet verbreken.

(329)

De Commissie merkte ook op dat de voor het berekenen van de schademarge gebruikte werkwijze, die uitgaat van het waargenomen prijsbederf van ondernemingen uit de vier landen, door de wijze waarop deze is opgezet, ook de toerekening van mogelijke door China veroorzaakte schade aan de invoer uit de vier landen omvat.

(330)

Ten aanzien van de twijfel van de Braziliaanse producent-exporteur of de situatie van de bedrijfstak van de Unie in slechts zes maanden had kunnen verslechteren van een situatie die een dreiging van schade inhield tot een situatie waarin sprake was van aanmerkelijke schade, vergeleek de Commissie het onderzoektijdvak voor de Chinese procedure met het onderzoektijdvak in deze zaak en kwam tot de vaststelling dat er inderdaad een verslechtering in de bedrijfstak van de Unie was opgetreden in dit tijdvak van zes maanden. In dit verband verwijst de Commissie bijvoorbeeld naar de verdere afname van de productie- en verkoophoeveelheden, werkgelegenheid en verkoopprijzen van de producenten in de Unie en de verslechterde negatieve financiële situatie (winstgevendheid) zoals vermeld in de tabel hieronder.

Tabel 17

Vergelijking van enkele belangrijke macro- en micro-indicatoren tussen de „China-procedure” en de procedure voor de vijf landen voor de respectievelijke onderzoektijdvakken

(331)

Ten aanzien van de bewering dat verscheidene indicatoren in feite een stabiele of enkel licht negatieve tendens lieten zien en dat de door de bedrijfstak van de Unie beweerdelijk geleden schade derhalve niet als aanmerkelijk aangemerkt kon worden, wees de Commissie op de verdere verslechtering van de belangrijkste schade-indicatoren zoals uiteengezet in de overwegingen 316 tot en met 319. De Commissie vond dat een dergelijke verslechtering voldoende was om de situatie van de bedrijfstak van de Unie aan te merken als een situatie van aanmerkelijke schade.

(332)

Naar aanleiding van de mededeling van de definitieve bevindingen betwistten de Russische producenten-exporteurs (MMK Group en Severstal Group) de bevinding van de Commissie inzake aanmerkelijke schade op de volgende gronden:

(333)

De Commissie heeft deze argumenten om de volgende redenen afgewezen.

(334)

Op grond van het bovenstaande heeft de Commissie geconcludeerd dat de bedrijfstak van de Unie aanmerkelijke schade heeft geleden in de zin van artikel 3, lid 5, van de basisverordening.

(335)

Overeenkomstig artikel 3, lid 6, van de basisverordening heeft de Commissie onderzocht of de schade voor de bedrijfstak van de Unie door de invoer met dumping uit Brazilië, Iran, Rusland en Oekraïne is veroorzaakt. Overeenkomstig artikel 3, lid 7, van de basisverordening heeft de Commissie ook onderzocht of de bedrijfstak van de Unie in dezelfde periode door andere bekende factoren schade had kunnen lijden. De Commissie heeft zich ervan verzekerd dat eventuele schade die werd veroorzaakt door andere factoren dan de invoer met dumping uit Brazilië, Iran, Rusland en Oekraïne niet aan de invoer met dumping werd toegeschreven.

(336)

De door de Commissie overwogen factoren waren: de economische crisis, ontoereikend concurrentievermogen van de producenten in de Unie, invoer uit derde landen, de gevolgen van de situatie van één Italiaanse staalproducent voor het schadebeeld, de prestaties op het gebied van uitvoer van de producenten in de Unie, de „overcapaciteit” van de Europese staalindustrie, en de wisselwerking tussen de WPP-prijzen op de markt van de Unie enerzijds en de prijzen voor grondstoffen en WPP op de wereldmarkt anderzijds.

(337)

De verkoopprijzen van de producenten-exporteurs zijn gemiddeld van 442 EUR/ton in 2013 tot 323 EUR/ton in het onderzoektijdvak gedaald (– 27 %). Door tijdens de beoordelingsperiode hun verkoopprijs per eenheid voortdurend te verlagen, slaagden de producenten-exporteurs uit Brazilië, Iran, Rusland en Oekraïne erin hun marktaandeel tijdens het onderzoektijdvak te verhogen van 7,45 % in 2013 tot 12,57 %, zoals blijkt uit de tabel in overweging 262. Ook was er een aanzienlijk toename van het volume van de invoer uit de betrokken landen in 2015 en het onderzoektijdvak ten opzichte van de voorgaande jaren.

(338)

De Commissie constateerde dat het toegenomen volume en de scherpe daling van de prijzen van de invoer uit de betrokken landen tijdens de beoordelingsperiode de bedrijfstak van de Unie schade berokkende. Dit wordt veroorzaakt doordat de producenten in de Unie, geconfronteerd met de agressieve prijsstellingsstrategie van de producent-exporteur van de betrokken landen, geen andere keus hadden dan ook de prijzen te verlagen en hun producten met verlies te verkopen teneinde een bepaald niveau van verkoopvolume en marktaandeel te handhaven. Dit had vervolgens negatieve gevolgen voor de winstgevendheid van de bedrijfstak, die het onhoudbare niveau van – 7,8 % bereikte tijdens het onderzoektijdvak.

(339)

Gezien het tijdsverband tussen enerzijds het volume van de invoer met dumping tegen steeds lagere prijzen en anderzijds het verlies aan verkoopvolume door de bedrijfstak van de Unie en de neerwaartse prijsdruk, resulterend in een situatie waarin verlies werd gemaakt, concludeerde de Commissie dat de invoer met dumping aanmerkelijke schade veroorzaakte voor de bedrijfstak van de Unie.

(340)

De Commissie stelde vast dat de nasleep van de schuldencrisis in de eurozone een negatieve invloed had op de prestaties van de staalindustrie in de Unie in 2013. Zoals echter is opgemerkt in overweging 303, concludeerde de Commissie eveneens dat de bedrijfstak van de Unie zich in 2014 en de eerste helft van 2015 begon te herstellen.

(341)

De markt had met name het herstel van de gevolgen van de crisis ingezet met een relatief stabiele en zelfs toenemende vraag vanaf 2014 en daarna. De bedrijfstak van de Unie had bijgevolg na 2014 meer kunnen profiteren van het herstel van de markt. De laaggeprijsde invoer nam echter geleidelijk toe en veroverde marktaandeel ten koste van de bedrijfstak van de Unie. De niet-aflatende druk van de invoer werd volledig gevoeld vanaf de tweede helft van 2015, het begin van het onderzoektijdvak.

(342)

Rekening houdend met het herstel van de markt van de Unie, dat blijkt uit de toename van de het verbruik op de vrije markt van de Unie gedurende de beoordelingsperiode (zie tabel in overweging 226), concludeerde de Commissie dat de schuldencrisis in de eurozone een negatief effect had gehad, vooral in het jaar 2013 van de beoordelingsperiode en vóór het onderzoektijdvak. Dit droeg echter niet bij aan de voor het onderzoektijdvak vastgestelde aanmerkelijke schade.

(343)

Tijdens de beoordelingsperiode ontwikkelden het volume van de invoer en het marktaandeel (in omvang van de totale invoer) uit China zich als volgt:

Tabel 18

Volumes, eenheidsprijzen en marktaandelen uit China

(344)

Zoals blijkt uit bovenstaande tabel steeg de invoer uit China met 370 % tijdens de beoordelingsperiode, terwijl de invoer uit derde landen anders dan Brazilië, Iran, Rusland en Oekraïne (met inbegrip van China) slechts met 51 % toenam. Verder werd, bij de vergelijking van absolute invoercijfers, opgemerkt dat:

(345)

Verder daalden de Chinese prijzen van 505 EUR/ton in 2013 tot 339 EUR/ton tijdens het onderzoektijdvak.

(346)

De jurisprudentie vereist dat de Commissie de toerekenbaarheid van de verschillende factoren analyseert. In het huidige onderzoek heeft de invoer uit Brazilië, Iran, Rusland en Oekraïne werkelijke schade aan de bedrijfstak van de Unie toegebracht tijdens het onderzoektijdvak van deze procedure. Onafhankelijk van het huidige onderzoek heeft de Commissie, in de context van het onderzoek naar hetzelfde uit China ingevoerde product, geconcludeerd dar er een oorzakelijk verband bestond tussen de Chinese invoer met dumping en de dreiging van aanmerkelijke schade voor de bedrijfstak van de Unie (met name gedurende de tweede helft van 2015) (25).

(347)

Hoewel het onderzoek inzake „China” en het onderhavige onderzoek geen betrekking hebben op dezelfde tijdvakken die van belang zijn voor de beoordeling van de ontwikkelingen ten aanzien van schade en oorzakelijk verband, is er ten eerste een overlapping van zes maanden met betrekking tot het onderzoektijdvak van de twee onderzoeken (het tijdvak van 1 juli 2015 tot en met 31 december 2015). Ten tweede, zoals vermeld in overweging 59 van de definitieve verordening inzake China (26), is het volume van de Chinese invoer verder toegenomen (met 8,5 %) in de eerste helft van 2016 (773 275 ton), ten opzichte van de eerste helft van 2015 (712 390 ton). Bovendien was, zoals blijkt uit de tabel in overweging 343, het volume van de invoer uit China tijdens het onderzoektijdvak niet verwaarloosbaar. Ten derde geldt het volgende, zoals vermeld in overweging 93 van de definitieve „China-zaak”: „De Chinese producenten-exporteurs hanteerden een agressieve prijsstelling op de markt van de Unie, met name in de tweede helft van 2015 en de eerste helft van 2016. Als er geen maatregelen worden genomen, zouden de Chinese producenten-exporteurs, gelet op de aanzienlijke Chinese overcapaciteit van staal, waaronder van het betrokken product, een agressieve prijsstelling kunnen handhaven waarbij zij hun verkoopprijzen tot een minimumniveau verlagen.”

(348)

Gezien al deze redenen, en met name vanwege de niet verwaarloosbare Chinese invoervolumes en de agressieve prijsstelling door de Chinese producenten-exporteurs, is het mogelijk dat de invoer uit China eveneens heeft bijgedragen aan de in dit onderzoek aangetroffen aanmerkelijke schade.

(349)

Anderzijds kan niet worden aangenomen dat de invoer uit China de enige oorzaak van de verslechterende situatie van de Unie was. In het hypothetische geval dat het gevolg van de Chinese invoer buiten beschouwing zou worden gelaten, zou de invoer uit de vier landen op zichzelf nog steeds een onafhankelijke oorzaak hiervan zijn. Met name het niveau van de invoer tijdens het onderzoektijdvak uit de vier betrokken landen (4,2 miljoen ton tijdens het onderzoektijdvak) is veel aanzienlijker en bijna drie keer hoger dan het niveau van de Chinese invoer tijdens het onderzoektijdvak (1,6 miljoen ton tijdens het onderzoektijdvak).

(350)

Daarnaast werden de Chinese producenten-exporteurs aangemerkt als prijszetters op de markt van de Unie, maar deze Chinese prijszetting voor WPP-producten alleen was niet doorslaggevend. De prijzen op de markt van de Unie werden ook onder druk gezet door de invoer uit de vier landen met hun aanzienlijk volume en marktaandeel. Zonder een dergelijke afstemming op het agressieve prijsbeleid van de vier landen zou de schade niet zijn opgetreden.

(351)

Daarom concludeerde de Commissie dat het waarschijnlijk is dat de invoer uit China heeft bijgedragen aan de door de bedrijfstak van de Unie geleden aanmerkelijke schade. Dit verbrak echter niet het oorzakelijk verband tussen de aan de bedrijfstak van de Unie berokkende schade en de invoer met dumping uit de vier andere landen vanwege het aanzienlijke volume en de verhoudingsgewijs lage prijzen van die invoer.

(352)

Ook worden de gevolgen van de Chinese uitvoer niet toegeschreven aan de vier landen, aangezien de schademarge alleen rekening houdt met de gevolgen van de invoer met dumping uit de vier landen (zie overweging 554).

(353)

Tijdens de beoordelingsperiode ontwikkelden het volume van de invoer en het marktaandeel (in volume van de totale invoer) uit derde landen zich als volgt:

Tabel 19

Volumes, eenheidsprijzen en marktaandelen uit derde landen (met uitzondering van China)