30.1.2010

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 27/1

---

VERORDENING (EG) Nr. 66/2010 VAN HET EUROPEES PARLEMENT EN DE RAAD

van 25 november 2009

betreffende de EU-milieukeur

(Voor de EER relevante tekst)

HET EUROPEES PARLEMENT EN DE RAAD VAN DE EUROPESE UNIE,

Gelet op het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap, en met name op artikel 175, lid 1,

Gezien het voorstel van de Commissie,

Gezien het advies van het Europees Economisch en Sociaal Comité (1),

Gezien het advies van het Comité van de Regio's (2),

Handelend volgens de procedure van artikel 251 van het Verdrag (3),

Overwegende hetgeen volgt:

(1)

Met Verordening (EG) nr. 1980/2000 van het Europees Parlement en de Raad van 17 juli 2000 inzake een herzien communautair systeem voor de toekenning van milieukeuren (4) werd beoogd een vrijwillig systeem van milieukeuren in te stellen met het doel producten te bevorderen die gedurende hun volledige levenscyclus een verminderd milieueffect hebben, en de consumenten juiste, niet-misleidende en wetenschappelijk onderbouwde informatie over het milieueffect van producten te verschaffen.

(2)	De bij de toepassing van Verordening (EG) nr. 1980/2000 opgedane ervaring heeft uitgewezen dat het systeem van milieukeuren aanpassing behoeft om de doeltreffendheid ervan te vergroten en de toepassing ervan te stroomlijnen.

(3)	De uitvoering van het gewijzigde systeem („systeem van EU-milieukeuren”) moet stroken met de bepalingen van de verdragen, in het bijzonder, met inbegrip van het voorzorgsbeginsel als neergelegd in artikel 174, lid 2, van het EG-Verdrag.

(4)

Het is noodzakelijk de coördinatie te verzekeren tussen het systeem van EU-milieukeuren en de vaststelling van de vereisten in het kader van Richtlijn 2009/125/EG van het Europees Parlement en de Raad van 21 oktober 2009 betreffende de totstandbrenging van een kader voor het vaststellen van eisen inzake ecologisch ontwerp voor energie-gerelateerde producten (5).

(5)

Het systeem van EU-milieukeuren is een onderdeel van het Gemeenschapsbeleid voor duurzame productie en consumptie dat tot doel heeft de negatieve effecten van productie en verbruik op het milieu, de volksgezondheid, het klimaat en de natuurlijke hulpbronnen te verminderen. Het systeem is erop gericht om via de EU-milieukeur het gebruik te bevorderen van producten met een hoog milieuprestatieniveau. In dat verband is het passend te eisen dat de criteria waaraan producten moeten voldoen om de milieukeur te mogen dragen, gebaseerd zijn op de beste milieuprestaties die door producten op de communautaire markt worden bereikt. Deze criteria moeten eenvoudig te begrijpen en te gebruiken zijn en moeten gebaseerd zijn op wetenschappelijke gegevens, met inachtneming van de meest recente technologische ontwikkelingen. Deze criteria moeten marktgericht zijn en moeten beperkt blijven tot de belangrijkste milieueffecten van producten gedurende hun gehele levenscyclus.

(6)

Teneinde een wildgroei aan milieukeursystemen te vermijden en betere milieuprestaties te bevorderen in alle sectoren waarin het milieueffect een element is bij de keuze van de consument, moet de mogelijkheid om de EU-milieukeur te gebruiken worden uitgebreid. Voor voedings- en voederproductgroepen moet echter een onderzoek worden uitgevoerd om te verzekeren dat de criteria haalbaar zijn en dat een toegevoegde waarde kan worden gegarandeerd. Om verwarring voor de consument te vermijden moet voor voedings- en voederproducten, alsook voor onverwerkte landbouwproducten die onder Verordening (EG) nr. 834/2007 van de Raad van 28 juni 2007 inzake de biologische productie en de etikettering van biologische producten (6) vallen de optie overwogen worden dat alleen gecertificeerde biologische producten in aanmerking komen voor de EU-milieukeur.

(7)	De EU-milieukeur moet erop gericht zijn dat gevaarlijke stoffen vervangen worden door veiliger substanties waar dit technisch mogelijk is.

(8)

Voor de acceptatie door het publiek van het systeem voor de toekenning van EU-milieukeuren is het van wezenlijke betekenis dat niet-gouvernementele organisaties (NGO's) en consumentenorganisaties een belangrijke rol spelen en actief betrokken worden bij de ontwikkeling en vaststelling van de criteria voor EU-milieukeuren.

(9)

Het is wenselijk dat elke betrokken partij de leiding neemt bij de uitwerking of herziening van EU-milieukeurcriteria, op voorwaarde dat gemeenschappelijke procedurele regels worden gehanteerd en dat het proces door de Commissie wordt gecoördineerd. Om de algemene samenhang van de communautaire actie te waarborgen, is het ook passend te eisen dat bij de uitwerking of aanpassing van de EU-milieukeurcriteria rekening wordt gehouden met de meest recente strategische doelstellingen van de Gemeenschap op milieugebied, zoals de milieuactieprogramma's, de strategieën voor duurzame ontwikkeling en de programma's inzake klimaatverandering.

(10)	Teneinde het systeem van EU-milieukeuren te vereenvoudigen en de administratieve belasting verbonden aan het gebruik van de EU-milieukeur te verminderen, moeten de beoordelings- en verificatieprocedures worden gestroomlijnd.

(11)

Het is passend de voorwaarden te omschrijven waaronder de EU-milieukeur mag worden gebruikt en, teneinde de inachtneming van deze voorwaarden te verzekeren, van de bevoegde instanties te eisen dat zij verificaties uitvoeren en het gebruik van de EU-milieukeur verbieden wanneer blijkt dat de voorwaarden voor het gebruik ervan niet in acht zijn genomen. Het is ook passend van de lidstaten te eisen dat zij regels vaststellen betreffende de sancties bij inbreuken op deze verordening en toe te zien op de tenuitvoerlegging daarvan.

(12)	Om het gebruik van de EU-milieukeur te bevorderen en diegenen wier producten voldoen aan de EU-milieukeurcriteria, aan te moedigen, moeten de kosten van het gebruik van de EU-milieukeur worden verminderd.

(13)

Het publiek moet worden geïnformeerd en bewust gemaakt van de EU-milieukeur via promotieacties, voorlichtings- en educatiecampagnes op plaatselijk, nationaal en communautair niveau om de consument bewust te maken van de betekenis van de EU-milieukeur zodat deze geïnformeerde keuzes kan maken. Dit is tevens nodig om het systeem aantrekkelijker voor fabrikanten en detailhandelaars te maken.

(14)	De lidstaten moeten richtsnoeren overwegen bij de vaststelling van hun nationale actieplannen inzake duurzame overheidsaankopen en kunnen overwegen streefdoelen vast te stellen voor de overheidsaanschaf van milieuvriendelijke producten.

(15)

Teneinde de marketing te bevorderen van producten die het ecolabel dragen op nationaal en communautair niveau, extra werk voor ondernemingen en in het bijzonder kleine en middelgrote bedrijven (MKB/KMO's) te beperken, en verwarring van de consument te voorkomen, moet bovendien de samenhang van het systeem van EU-milieukeuren en de nationale milieukeursystemen binnen de Gemeenschap worden versterkt en de harmonisatie ervan bevorderd.

(16)	Om een geharmoniseerde toepassing van het toekenningssysteem en van marktbewaking en toezicht op het gebruik van de EU-milieukeur in het geheel van de Gemeenschap te waarborgen, moeten de bevoegde instanties informatie en ervaring uitwisselen.

(17)	De voor de uitvoering van deze verordening vereiste maatregelen moeten worden vastgesteld overeenkomstig Besluit 1999/468/EG van de Raad van 28 juni 1999 tot vaststelling van de voorwaarden voor de uitoefening van de aan de Commissie verleende uitvoeringsbevoegdheden (7).

(18)

In het bijzonder moet de Commissie de bevoegdheid worden gegeven de criteria vast te stellen waaraan producten moeten voldoen om de EU-milieukeur te mogen dragen, en de bijlagen bij deze verordening zo nodig te wijzigen. Daar het maatregelen van algemene strekking betreft, tot wijziging van niet-essentiële onderdelen van deze richtlijn, onder meer door haar aan te vullen met nieuwe niet-essentiële onderdelen, moeten zij worden vastgesteld volgens de in artikel 5 bis van Besluit 1999/468/EG bepaalde regelgevingsprocedure met toetsing.

(19)	Om redenen van duidelijkheid en rechtszekerheid moet Verordening (EG) nr. 1980/2000 daarom worden vervangen door deze verordening.

(20)	Er dient in overgangsbepalingen te worden voorzien om een naadloze en soepele overgang tussen Verordening (EG) nr. 1980/2000 en deze verordening te verkrijgen,

HEBBEN DE VOLGENDE VERORDENING VASTGESTELD:

Artikel 1

Onderwerp

Bij deze verordening worden de regels vastgesteld voor de invoering en toepassing van het vrijwillige systeem van EU-milieukeuren.

Artikel 2

Werkingssfeer

1.   Deze verordening is van toepassing op alle goederen en diensten die worden geleverd ten behoeve van distributie, consumptie of gebruik op de communautaire markt, tegen betaling dan wel kosteloos (hierna „producten”).

2.   Deze richtlijn is niet van toepassing op geneesmiddelen voor menselijk gebruik als omschreven in Richtlijn 2001/83/EG van het Europees Parlement en de Raad van 6 november 2001 tot vaststelling van een communautair wetboek betreffende geneesmiddelen voor menselijk gebruik (8), of voor diergeneeskundig gebruik als omschreven in Richtlijn 2001/82/EG van het Europees Parlement en de Raad van 6 november 2001 tot vaststelling van een communautair wetboek betreffende geneesmiddelen voor diergeneeskundig gebruik (9), noch op enig soort medische hulpmiddelen.

Artikel 3

Definities

In deze verordening wordt verstaan onder:

1)	„productgroep”: een reeks producten die soortgelijke doeleinden hebben en vergelijkbaar zijn in termen van gebruik, of functionele eigenschappen en die vergelijkbaar zijn in termen van perceptie van de consument;

2)	„marktdeelnemer”: elke producent, fabrikant, importeur, dienstverlener, groothandelaar of detailhandelaar;

3)	„milieueffect”: elke verandering in het milieu die geheel of gedeeltelijk het gevolg is van een product tijdens zijn levenscyclus;

4)	„milieuprestaties”: de resultaten van het beheer door de fabrikant van die kenmerken van een product die een milieueffect hebben;

5)	„verificatie”: procedure om te certificeren dat een product voldoet aan de vermelde EU-milieukeurcriteria.

Artikel 4

Bevoegde instanties

1.   Elke lidstaat wijst de instantie(s) binnen of buiten ministeries aan die belast worden met de uitvoering van de uit deze verordening voortvloeiende taken („de bevoegde instantie” of „de bevoegde instanties”) en waakt erover dat zij operationeel zijn. Wanneer meer dan één bevoegde instantie wordt aangewezen, bakent de relevante lidstaat de respectieve bevoegdheden van deze instanties af en legt zij de nodige coördinatie-eisen vast.

2.   De lidstaten zien erop toe dat de samenstelling van de bevoegde instanties hun onafhankelijkheid en neutraliteit waarborgt en dat hun huishoudelijk reglement de transparantie bij de uitvoering van hun activiteiten en de betrokkenheid van alle belanghebbenden verzekert.

3.   De lidstaten verzekeren dat de bevoegde instanties voldoen aan de voorwaarden vastgelegd in bijlage V.

4.   De bevoegde instanties zorgen ervoor dat de verificatieprocedure op consistente, neutrale en betrouwbare wijze wordt uitgevoerd door een partij die onafhankelijk is van de marktdeelnemer die wordt geverifieerd, en op basis van internationale, Europese of nationale normen en procedures inzake instanties die productcertificatiesystemen uitvoeren.

Artikel 5

Bureau voor de milieukeur van de Europese Unie

1.   De Commissie richt een Bureau voor de milieukeur van de Europese Unie (BMEU) op dat bestaat uit de vertegenwoordigers van de in artikel 4 bedoelde bevoegde instanties van alle lidstaten en andere betrokken partijen. Het BMEU kiest zijn voorzitter overeenkomstig zijn reglement van orde. Het draagt bij tot de uitwerking en aanpassing van de EU-milieukeurcriteria en tot elke evaluatie van de tenuitvoerlegging van het systeem van EU-milieukeuren. Het dient de Commissie tevens van advies en levert bijstand op deze gebieden en doet met name aanbevelingen inzake minimummilieuprestatienormen.

2.   De Commissie waakt erover dat het BMEU bij de uitvoering van zijn activiteiten zorgt voor een evenwichtige deelname van alle relevante partijen die bij een productgroep betrokken zijn, zoals de bevoegde instanties, de producenten, fabrikanten, importeurs, dienstverleners, groothandelaars, detailhandelaars, met name MKB/KMO's, en milieubeschermingsgroepen en consumentenorganisaties.

Artikel 6

Algemene criteria voor de toekenning van de EU-milieukeur

1.   De EU-milieukeurcriteria worden gebaseerd op de milieuprestatie van producten, rekening houdend met de meest recente doelstellingen van de Gemeenschap op milieugebied.

2.   De EU-milieukeurcriteria behelzen de milieueisen waaraan een product moet voldoen om de EU-milieukeur te mogen dragen.

3.   De EU-milieukeurcriteria worden bepaald op een wetenschappelijk onderbouwde basis, waarbij rekening wordt gehouden met de hele levenscyclus van producten. Bij de bepaling van deze criteria wordt gekeken naar:

a)

de belangrijkste milieueffecten, met name het effect op de klimaatverandering, de effecten op de natuur en de biodiversiteit, het verbruik van energie en hulpbronnen, de productie van afvalstoffen, de emissie naar alle milieucompartimenten, de verontreiniging door fysische effecten en het gebruik en het vrijkomen van gevaarlijke stoffen;

b)	de vervanging van gevaarlijke stoffen door veiliger substanties als zodanig of middels het gebruik van alternatieve materialen of ontwerpen, waar dit technisch mogelijk is;

c)	het potentieel om milieueffecten te verminderen vanwege de duurzaamheid en de mogelijkheid tot hergebruik van de producten;

d)	de netto milieubalans tussen milieubaten en milieuschade, inclusief gezondheids- en veiligheidsaspecten in de verschillende levensfasen van het product;

e)	wanneer van toepassing, sociale en ethische aspecten, bijvoorbeeld door een verwijzing naar gerelateerde internationale verdragen en overeenkomsten zoals relevante IAO-normen en gedragscodes;

f)	criteria voor andere milieukeuren, met name nationaal of regionaal officieel erkende, EN ISO 14024 type I-milieukeurregelingen wanneer die voor de desbetreffende productgroep bestaan, om synergieën te vergroten;

g)	voor zover mogelijk de doelstelling dat dierproeven moeten worden teruggedrongen.

4.   Deze EU-milieukeurcriteria omvatten eisen die ervoor moeten zorgen dat producten waaraan een EU-milieukeur is toegekend, adequaat en overeenkomstig hun bedoeld gebruik functioneren.

5.   Alvorens over te gaan tot de ontwikkeling van EU-milieukeurcriteria voor voedings- en voederproducten, als omschreven in Verordening (EG) nr. 178/2002 van het Europees Parlement en de Raad tot vaststelling van de algemene beginselen en voorschriften van de levensmiddelenwetgeving, tot oprichting van een Europese Autoriteit voor voedselveiligheid en tot vaststelling van procedures voor voedselveiligheidsaangelegenheden (10), voert de Commissie uiterlijk vóór 31 december 2011 een onderzoek uit om na te gaan of het haalbaar is betrouwbare criteria vast te stellen voor de milieuprestatie gedurende de gehele levenscyclus van dit soort producten, met inbegrip van visserij- en aquacultuurproducten. In dit onderzoek wordt met name aandacht besteed aan de vraag welke impact EU-milieukeurcriteria kunnen hebben op voedings- en voederproducten, alsmede onverwerkte landbouwproducten die onder Verordening (EG) nr. 834/2007 vallen. Het onderzoek bestudeert de optie om alleen gecertificeerde biologisch producten in aanmerking te laten komen voor de EU-milieukeur, om verwarring voor de consument te vermijden.

De Commissie besluit, rekening houdend met de resultaten van het onderzoek en het advies van het BMEU, òf en voor welke groep voedings- en voederproducten, de ontwikkeling van EU-milieukeurcriteria uitvoerbaar is, in overeenstemming met de in artikel 16, lid 2, bedoelde regelgevingsprocedure met toetsing.

6.   De EU-milieukeur wordt niet toegekend aan waren die stoffen, preparaten of mengsels bevatten die beantwoorden aan de criteria voor classificatie als giftig, gevaarlijk voor het milieu, kankerverwekkend, mutageen of giftig voor de voortplanting (CMR) volgens Richtlijn 1272/2008/EG van het Europees Parlement en de Raad van 16 december 2008 betreffende de indeling, etikettering en verpakking van stoffen en mengsels (11), noch aan stoffen waarnaar verwezen wordt in artikel 57 van Verordening (EG) nr. 1907/2006 van het Europees Parlement en de Raad van 18 december 2006 inzake de registratie en beoordeling van en de autorisatie en beperkingen ten aanzien van chemische stoffen (REACH), tot oprichting van een Europees Agentschap (12).

7.   Voor bepaalde productcategorieën die de in lid 6 bedoelde stoffen bevatten, en alleen wanneer het technisch niet mogelijk is deze als zodanig of via gebruik van alternatieve materialen of alternatieve ontwerpen te vervangen, of wanneer het producten betreft met een significant hogere algemene milieuprestatie in vergelijking tot andere producten van dezelfde categorie, kan de Commissie maatregelen nemen om uitzonderingen te verlenen op het bepaalde in lid 6. Er worden geen uitzonderingen gemaakt voor stoffen die beantwoorden aan de criteria van artikel 57 van Verordening (EG) nr. 1907/2006 en vastgesteld volgens de procedure van artikel 59, lid 1, van deze verordening, en die aanwezig zijn in mengsels, in een artikel of in een homogeen deel van een samengesteld artikel in een concentratie van meer dan 0,1 % (gewichtsprocent). Deze maatregelen, die beogen niet-essentiële onderdelen van deze richtlijn te wijzigen, moeten worden vastgesteld volgens de in artikel 16, lid 2, bedoelde regelgevingsprocedure met toetsing waarnaar in artikel 16, lid 2, wordt verwezen.

Artikel 7

Uitwerking en herziening van de EU-milieukeurcriteria

1.   Na raadpleging van het BMEU kunnen de Commissie, de lidstaten, bevoegde instanties en andere belanghebbenden het proces van uitwerking of herziening van de EU-milieukeurcriteria opstarten en leiden. Wanneer andere belanghebbenden worden belast met het aansturen van de uitwerking van die criteria, moeten zij kunnen aantonen dat zij beschikken over deskundigheid in de productsector en het vermogen het proces neutraal en overeenkomstig de doelstellingen van de verordening aan te sturen. In dit verband wordt de voorkeur gegeven aan consortia die bestaan uit meer dan een belangengroep.

De partij die het proces van uitwerking of herziening van de EU-milieukeurcriteria opstart en leidt, legt, overeenkomstig de procedure van bijlage I, deel A, de volgende documenten voor:

a)	een voorbereidend verslag;

b)	een ontwerp-voorstel voor criteria;

c)	een technisch verslag ter ondersteuning van het ontwerp-voorstel voor criteria;

d)	een eindverslag;

e)	een handleiding voor mogelijke gebruikers van de EU-milieukeur en de relevante bevoegde instanties;

f)	een handleiding voor de autoriteiten die openbare aanbestedingen uitschrijven.

Deze documenten worden voorgelegd aan de Commissie en het BMEU.

2.   Wanneer voor een productgroep waarvoor nog geen EU-milieukeurcriteria zijn vastgesteld, reeds milieukeurcriteria zijn uitgewerkt in het kader van een andere milieukeurregeling die voldoet aan de vereisten van EN ISO 14024 type 1-milieukeurregelingen, kan elke lidstaat waarin die andere milieukeurregeling is erkend, na raadpleging van de Commissie en het BMEU, die criteria voorstellen als vertrekpunt voor de uitwerking van EU-milieukeurcriteria.

In dergelijke gevallen kan de verkorte procedure voor de uitwerking van EU-milieukeurcriteria, als neergelegd in deel B van bijlage I, worden gebruikt op voorwaarde dat de voorgestelde criteria zijn uitgewerkt overeenkomstig het bepaalde in deel A van bijlage I. De procedure wordt geleid door de Commissie of door de lidstaat die overeenkomstig alinea 1 de verkorte procedure heeft voorgesteld.

3.   Wanneer er noodzaak bestaat aan een niet-essentiële herziening van de criteria, kan een verkorte procedure, zoals uiteengezet in deel C van bijlage I, worden toegepast.

4.   Uiterlijk 19 februari 2011, komen het BMEU en de Commissie een werkprogramma overeen, dat tevens een strategie inhoudt en een niet-uitputtende lijst van productgroepen. In dit plan worden andere communautaire maatregelen overwogen (bijvoorbeeld op het gebied van duurzame overheidsaankopen); tevens kan het worden aangepast aan de meest recente doelstellingen van de Gemeenschap op milieugebied. Het werkprogramma wordt op gezette tijden bijgewerkt.

Artikel 8

Vaststelling van de EU-milieukeurcriteria

1.   De ontwerp EU-milieukeurcriteria worden ontwikkeld volgens de procedure van bijlage I, met inachtneming van het werkprogramma.

2.   Uiterlijk negen maanden na raadpleging van het BMEU stelt de Commissie maatregelen vast om specifieke EU-milieukeurcriteria voor elke productgroep vast te stellen. Die maatregelen worden bekendgemaakt in het Publicatieblad van de Europese Unie.

In haar definitieve voorstel houdt de Commissie rekening met de opmerkingen van het BMEU en geeft met een toelichting en documentatie duidelijk aan wat de redenen zijn voor eventuele veranderingen in het definitieve voorstel ten opzichte van het ontwerp die na de raadpleging van het BMEU zijn aangebracht.

Deze maatregelen, die beogen niet-essentiële onderdelen van deze richtlijn te wijzigen, door haar aan te vullen, worden vastgesteld volgens de in artikel 16, lid 2, bedoelde regelgevingsprocedure met toetsing.

3.   In het kader van de in lid 2 bedoelde maatregelen, zal de Commissie:

a)	voorschriften vaststellen voor de beoordeling van de wijze waarop specifieke producten al dan niet voldoen aan de EU-milieukeurcriteria („beoordelingsvereisten”);

b)	voor elke productiegroep specificeren welke drie essentiële milieukenmerken van die in het facultatief etiket met tekstruimte van bijlage II kunnen worden vermeld;

c)	voor elke productgroep de toepasselijke geldigheidsperiode van de criteria en van de beoordelingsvoorschriften specificeren;

d)	de toegelaten mate van productvariabiliteit tijdens de onder c) bedoelde geldigheidsduur specificeren.

4.   Bij de vaststelling van de EU-milieukeurcriteria wordt erop toegezien dat er geen maatregelen worden ingevoerd die een onevenredig grote administratieve en economische belasting van het MKB/KMO's met zich meebrengen.

Artikel 9

Toekenning van de EU-milieukeur en voorwaarden voor het gebruik

1.   Elke marktdeelnemer die de EU-milieukeur wenst te gebruiken wendt zich tot in artikel 4 bedoelde bevoegde instanties en volgt daarbij de volgende regels:

a)	wanneer een product afkomstig is uit één lidstaat, wordt de aanvraag ingediend bij een bevoegde instantie van die lidstaat;

b)	wanneer een product in dezelfde vorm afkomstig is uit verscheidene lidstaten, kan de aanvraag worden ingediend bij een bevoegde instantie in één van deze lidstaten;

c)	wanneer een product afkomstig is van buiten de Gemeenschap, wordt de aanvraag ingediend bij een bevoegde instantie in een van de lidstaten waar het product in de handel wordt of is gebracht.

2.   De EU-milieukeur heeft de in bijlage II afgebeelde vorm.

De EU-milieukeur mag alleen worden gebruikt voor producten die voldoen aan de EU-milieukeurcriteria welke gelden voor de producten in kwestie en waarvoor de EU-milieukeur is toegekend.

3.   De aanvraag bevat de volledige contactgegevens van de marktdeelnemer, de relevante productgroep en een volledige beschrijving van het product, alsmede elke andere informatie die door de bevoegde instantie wordt verlangd.

Bij de aanvraag wordt alle relevante documentatie gevoegd, zoals vermeld in de relevante maatregel van de Commissie tot vaststelling van EU-milieukeurcriteria voor de desbetreffende productgroep.

4.   De bevoegde instantie waarbij een aanvraag wordt ingediend, brengt een vergoeding in rekening overeenkomstig bijlage III. De EU-milieukeur mag slechts worden gebruikt nadat die vergoeding binnen de gestelde termijn is betaald.

5.   Uiterlijk twee maanden na ontvangst van een aanvraag verifieert de betrokken bevoegde instantie of de documentatie volledig is en stelt de marktdeelnemer hiervan in kennis. De bevoegde instantie kan de aanvraag afwijzen indien de marktdeelnemer niet binnen zes maanden na kennisgeving de volledige documentatie heeft gestuurd.

Als de documentatie volledig is en de bevoegde instantie heeft gecontroleerd dat het product voldoet aan de EU-milieukeurcriteria en aan de beoordelingseisen die overeenkomstig artikel 8 zijn bekendgemaakt, kent de bevoegde instantie het product een registratienummer toe.

De marktdeelnemer draagt de kosten van de tests en de beoordeling van conformiteit met de EU-milieukeurcriteria. De marktdeelnemer kan gevraagd worden de reis- en verblijfskosten te vergoeden wanneer een verificatie ter plaatse nodig is buiten de lidstaat waar de bevoegde instantie is gevestigd.

6.   Wanneer de criteria voor de EU-milieukeur eisen dat de productiefaciliteiten aan bepaalde voorschriften voldoen, gelden deze voor alle faciliteiten waar het product met de EU-milieukeur wordt vervaardigd. Zo nodig voert de bevoegde instantie ter plaatse verificaties uit of wijst een bevoegde vertegenwoordiger aan voor dat doel.

7.   Bevoegde instanties erkennen bij voorkeur volgens ISO 17025 geaccrediteerde tests en controles door organen die zijn geaccrediteerd krachtens de EN 45011 norm of een equivalente internationale norm. De bevoegde instanties werken samen om een effectieve en consistente uitvoering van de beoordelings- en controleprocedures te waarborgen, met name via de in artikel 13 bedoelde werkgroep.

8.   De bevoegde instantie sluit met iedere marktdeelnemer een contract over de voorwaarden voor het gebruik van de EU-milieukeur (waarin bepalingen zijn opgenomen voor de toelating en de intrekking van de EU-milieukeur, met name als gevolg van de herziening van de criteria). Daartoe wordt een standaardcontract gebruikt, waarvan het model in bijlage IV staat.

9.   De marktdeelnemer mag de EU-milieukeur pas na sluiting van het contract op het product aanbrengen. De marktdeelnemer brengt ook het registratienummer op het product aan, met vermelding van de EU-milieukeur.

10.   De bevoegde instantie die de EU-milieukeur aan een product heeft toegekend, stelt de Commissie daarvan in kennis. De Commissie stelt een gemeenschappelijk register samen en actualiseert dit op gezette tijd. Bedoeld register kan via een speciale website over de EU-milieukeur geraadpleegd worden door het publiek.

11.   De EU-milieukeur mag worden aangebracht op producten waaraan de EU-milieukeur is toegekend alsook op het desbetreffend reclamemateriaal.

12.   De toekenning van de EU-milieukeur laat milieu- of andere regelgevingseisen van communautaire of nationale wetgeving die van toepassing is op de verschillende levensfasen van het product, onverlet.

13.   Het recht om de EU-milieukeur te gebruiken strekt zich niet uit tot het gebruik van de EU-milieukeur als onderdeel van een handelsmerk.

Artikel 10

Marktbewaking en toezicht op het gebruik van de EU-milieukeur

1.   Leugenachtige of misleidende reclame die, of het gebruik van een keurmerk of logo dat kan leiden tot verwarring met de EU-milieukeur is verboden.

2.   De bevoegde instantie verricht op gezette tijden controles om na te gaan of de producten waaraan zij de EU-milieukeur heeft toegekend, aan de volgens artikel 8 bekendgemaakte criteria van de EU-milieukeur en beoordelingsvoorschriften voldoen. Zo nodig verricht de bevoegde instantie deze controles ook na een klacht. Deze controles kunnen de vorm aannemen van steekproeven.

De bevoegde instantie die de EU-milieukeur aan het product heeft toegekend, stelt de gebruiker van een EU-milieukeur op de hoogte van klachten betreffende het product waarop de EU-milieukeur is aangebracht, en kan de gebruiker van de keur verzoeken die klachten te beantwoorden. De bevoegde instantie kan de persoonsgegevens van de klager afschermen van de gebruiker van de milieukeur.

3.   De gebruiker van de EU-milieukeur stelt de bevoegde instantie die de EU-milieukeur aan het product heeft toegekend, in de gelegenheid elk nodig onderzoek te verrichten om de inachtneming van de productgroepcriteria en de naleving van artikel 9 te verifiëren.

4.   De gebruiker van de EU-milieukeur verleent de bevoegde instantie die de EU-milieukeur aan het product heeft toegekend, op haar verzoek toegang tot de faciliteiten waarin het desbetreffende product wordt vervaardigd.

Dit verzoek kan op elk redelijk tijdstip en zonder voorafgaande kennisgeving worden gedaan.

5.   Wanneer een bevoegde instantie, na de gebruiker van de EU-milieukeur de gelegenheid te hebben gegeven opmerkingen in te dienen, tot de bevinding komt dat een product dat de EU-milieukeur draagt niet voldoet aan de relevante productgroepcriteria of dat de EU-milieukeur niet wordt gebruikt overeenkomstig het bepaalde in artikel 9, verbiedt zij het gebruik van de EU-milieukeur voor dat product of brengt zij, indien de EU-milieukeur door een andere bevoegde instantie is verleend, die instantie daarvan op de hoogte. De gebruiker van de EU-milieukeur heeft geen recht op gehele of gedeeltelijke in artikel 9, lid 3, bedoelde terugbetaling van de vergoedingen.

De bevoegde instantie stelt alle overige bevoegde instanties en de Commissie onverwijld van het verbod in kennis.

6.   De bevoegde instantie die de EU-milieukeur aan het product heeft toegekend, onthult geen informatie, of gebruikt geen informatie voor andere doeleinden dan de toekenning voor gebruik van de EU-milieukeur, die zij heeft verkregen in het kader van de beoordeling van de naleving door een gebruiker van de EU-milieukeur van de in artikel 9 neergelegde regels voor het gebruik van de EU-milieukeur.

Zij neemt alle redelijke maatregelen om de haar toevertrouwde documenten te beschermen tegen vervalsing en verduistering.

Artikel 11

Milieukeursystemen in de lidstaten

1.   Wanneer voor een bepaalde productgroep EU-milieukeurcriteria zijn gepubliceerd, kunnen andere, nationaal of regionaal officieel erkende, EN ISO 14024 type I-milieukeurregelingen die op het tijdstip van publicatie die productgroep niet omvatten, geen betrekking hebben op die productgroep, uitsluitend tot die productgroep worden uitgebreid als de in het kader van dergelijke regelingen vastgestelde criteria ten minste even strikt zijn als de EU-milieukeurcriteria.

2.   Met het oog op de harmonisatie van de criteria van de Europese milieukeursystemen (EN ISO 14024 type I), wordt bij de criteria van de EU-milieukeur ook rekening gehouden met de bestaande criteria die ontwikkeld zijn in officieel erkende milieukeursystemen in de lidstaten.

Artikel 12

Bevordering van het gebruik van de EU-milieukeur

1.   In samenwerking met het BMEU zullen de lidstaten en de Commissie een specifiek actieplan aannemen om het gebruik van de EU-milieukeur te bevorderen via:

a)	bewustmakingsacties en informatie- en openbare educatiecampagnes, gericht op consumenten, producenten, fabrikanten, groothandelaars, dienstverleners, uitschrijvers van openbare aanbestedingen, handelaars, detailhandelaars en het publiek,

b)	bevordering van gebruikmaking van het systeem, in het bijzonder door het MKB/KMO's,

en zo de ontwikkeling van het systeem ondersteunen.

2.   De communataire EU-milieukeur kan worden bevorderd via de EU-milieukeur-website, die basisinformatie en reclamemateriaal over de EU-milieukeur biedt, alsmede informatie over verkooppunten van EU-milieukeurproducten in alle talen van de Gemeenschap.

3.   De lidstaten bevorderen het gebruik van de „Handleiding voor instanties die openbare aanbestedingen uitschrijven”, als gespecificeerd in bijlage I, Deel A, punt 5. Met het oog hierop overwegende lidstaten bijvoorbeeld het vaststellen van streefdoelen voor de aanschaf van producten die voldoen aan de criteria in die Handleiding.

Artikel 13

Uitwisseling van gegevens en ervaringen

1.   Teneinde een consistente toepassing van deze verordening te bevorderen, wisselen de bevoegde instanties regelmatig informatie en ervaringen uit, met name over de toepassing van de artikelen 9 en 10.

2.   Daartoe richt de Commissie een werkgroep van bevoegde instanties op. De werkgroep komt ten minste tweemaal per jaar bijeen. De reiskosten zijn ten laste van de Commissie. De werkgroep kiest haar voorzitter en stelt haar reglement van orde op.

Artikel 14

Rapportering

Uiterlijk 19 februari 2015 brengt de Commissie bij het Europees Parlement en de Raad verslag uit over de tenuitvoerlegging van het systeem van EU-milieukeuren. In dit verslag worden eveneens de elementen voor een eventuele herziening van het systeem nader gespecificeerd.

Artikel 15

Wijziging van de bijlagen

De Commissie kan de bijlagen wijzigen, met inbegrip van de maximumvergoedingen als bedoeld in bijlage III, rekening houdend met de noodzaak van vergoedingen die de kosten van de werking van het milieukeurprogramma dekken.

Deze maatregelen, die beogen niet-essentiële onderdelen van deze richtlijn te wijzigen, worden vastgesteld volgens de in artikel 16, lid 2, bedoelde regelgevingsprocedure met toetsing.

Artikel 16

Comité

1.   De Commissie wordt bijgestaan door een comité.

2.   Wanneer naar dit lid wordt verwezen, zijn artikel 5 bis, leden 1 tot en met 4, en artikel 7 van Besluit 1999/468/EG van toepassing, met inachtneming van artikel 8 van dat besluit.

Artikel 17

Sancties

De lidstaten stellen voorschriften vast voor de bestraffing van overtredingen van deze verordening en treffen alle maatregelen om erop toe te zien dat die straffen ook worden toegepast. De straffen moeten doeltreffend zijn, in verhouding staan tot de overtreding en een ontradend karakter hebben. De lidstaten delen deze bepalingen mee onverwijld aan de Commissie, en zij stellen de Commissie onverwijld in kennis van elke latere wijziging daarvan.

Artikel 18

Intrekking

Verordening (EG) nr. 1980/2000 wordt hierbij ingetrokken.

Artikel 19

Overgangsbepalingen

Verordening (EG) nr. 1980/2000 blijft van toepassing op overeenkomstig artikel 9 gesloten contracten tot de in deze contracten gespecificeerde einddatum, behalve voor de bepalingen betreffende vergoedingen.

Artikel 9, lid 4, en bijlage III bij deze verordening zijn van toepassing op zulke contracten.

Artikel 20

Inwerkingtreding

Deze verordening treedt in werking op de twintigste dag volgende op die van haar bekendmaking in het Publicatieblad van de Europese Unie.

---

(1)  PB C 120 van 28.5.2009, blz. 56.

(2)  PB C 218 van 11.9.2009, blz. 50.

(3)  Advies van het Europees Parlement van 2 april 2009 (nog niet bekendgemaakt in het Publicatieblad) en besluit van de Raad van 26 oktober 2009.

(4)  PB L 237 van 21.9.2000, blz. 1.

(5)  PB L 285 van 31.10.2009, blz. 10.

(6)  PB L 189 van 20.7.2007, blz. 1.

(7)  PB L 184 van 17.7.1999, blz. 23.

(8)  PB L 311 van 28.11.2001, blz. 67.

(9)  PB L 311 van 28.11.2001, blz. 1.

(10)  PB L 31 van 1.2.2002, blz. 1.

(11)  PB L 353 van 31.12.2008, blz. 1.

(12)  PB L 396 van 30.12.2006, blz. 1.

---

---

---

---

---

---