14.6.2007   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 153/26

(1)

Krachtens Richtlijn 2003/99/EG zien de lidstaten erop toe dat de monitoring vergelijkbare gegevens oplevert over het vóórkomen van antimicrobiële resistentie bij zoönoseverwekkers, en bij andere verwekkers, wanneer deze gevaar opleveren voor de volksgezondheid.

(2)

Een workshop van de FAO, OIE en WHO over de wetenschappelijke beoordeling van het niet-menselijke gebruik van antimicrobiële stoffen en de antimicrobiële resistentie in 2003 concludeerde dat er duidelijke aanwijzingen zijn dat resistente organismen als gevolg van het niet-menselijke gebruik van antimicrobiële stoffen de menselijke gezondheid nadelig beïnvloeden: grotere frequentie van infecties, grotere frequentie van mislukte behandelingen (in sommige gevallen met de dood tot gevolg) en ernstiger aard van de infecties, zoals gedocumenteerd door fluoroquinolon-resistente menselijke salmonella-infecties. Uit de aanwijzingen blijkt dat de omvang en het patroon van het niet-menselijke gebruik van antimicrobiële stoffen van invloed zijn op het vóórkomen van resistente bacteriën bij dieren en in levensmiddelen en als gevolg daarvan op de blootstelling van de mens aan deze resistente bacteriën (gezamenlijke workshop van deskundigen van de FAO, OIE en WHO, 2003). Er zij echter op gewezen dat de meeste resistentieproblemen in de menselijke geneeskunde veroorzaakt worden door het menselijke gebruik en overgebruik van antimicrobiële stoffen voor therapie en profylaxe (Europees Parlement, oktober 2006).

(3)

De Europese Autoriteit voor voedselveiligheid (EFSA) wijst er in haar „Community Summary Report on Trends and Sources of Zoonoses, Zoonotic agents, Antimicrobial Resistance and Foodborne Outbreaks in the European Union in 2005” (2) op dat een relatief hoog aandeel van Campylobacter- en Salmonella-isolaten uit dieren en levensmiddelen resistent waren tegen antimicrobiële stoffen die gewoonlijk bij de behandeling van menselijke ziekten worden gebruikt. Door voedsel overgedragen infecties die door deze resistente bacteriën worden veroorzaakt, vormen een bijzonder risico voor de mens omdat zij tot het mislukken van de behandeling kunnen leiden.

(4)

Het wetenschappelijk panel voor biologische gevaren en het wetenschappelijk panel voor diergezondheid en dierenwelzijn van de EFSA hebben op hun vergadering van 7 respectievelijk 8 september 2006 een advies goedgekeurd over „Review of the Community Summary Report on Trends and Sources of Zoonoses, Zoonotic Agents and Antimicrobial Resistance in the European Union in 2004” (3). Wat de tests op antimicrobiële resistentie betreft, wordt er in het advies op gewezen dat het belangrijk is dat gedetailleerde informatie over de Salmonella-serovar voor elk isolaat wordt verstrekt en dat de voor de beoordeling en de rapportage van de resistentie toegepaste breekpunten worden geharmoniseerd.

(5)

De taskforce voor de verzameling van gegevens over zoönosen van de EFSA heeft op 20 februari 2007 een „Report including a proposal for a harmonised monitoring scheme of antimicrobial resistance in Salmonella in fowl (Gallus gallus), turkeys and pigs and Campylobacter jejuni and C. coli in broilers” (4) goedgekeurd. In het verslag worden aanbevelingen gedaan voor een geharmoniseerde monitoringregeling en een geharmoniseerde methodologie voor gevoeligheidstests.

(6)

Gezien het toenemende risico dat antimicrobiële resistentie voor de volksgezondheid vormt en de aanwijzingen dat het gebruik van antimicrobiële stoffen van invloed is op dit risico moeten overeenkomstig artikel 7 van Richtlijn 2003/99/EG bij alle lidstaten vergelijkbare gegevens worden verzameld over het vóórkomen van antimicrobiële resistentie bij zoönoseverwekkers bij dieren. Deze verzameling van gegevens moet zijn gebaseerd op het voorstel van de taskforce van de EFSA maar loopt niet vooruit op eventuele verdere uitvoeringsvoorschriften in de toekomst.

(7)

De in deze beschikking vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor de voedselketen en de diergezondheid,