15.2.2014   

MT

Il-Ġurnal Uffiċjali tal-Unjoni Ewropea

C 45/23

—

tannulla s-sentenza tal-Qorti Ġenerali (Ir-Raba’ Awla) tas-16 ta’ Settembru 2013 fil-Kawżi magħquda T-373/10, T-374/10, T-382/10 u T-402/10, Villeroy & Boch vs Il-Kummissjoni, sa fejn tiċħad ir-rikors tar-appellanti;

—

sussidjarjament, tannulla parzjalment il-punt 1 tad-dispożittiv tas-sentenza tas-16 ta’ Settembru 2013 sa fejn jikkonċerna lill-appellanti;

—

sussidjarjament, tnaqqas b’mod xieraq il-multa imposta fuq l-appellanti permezz tal-Artikolu 2 tad-deċiżjoni kkontestata tat-23 ta’ Ġunju 2010;

—

sussidjarjament, tannulla s-sentenza tal-Qorti Ġenerali tas-16 ta’ Settembru 2013 u tibgħat lura l-kawża quddiem il-Qorti Ġenerali;

—

tikkundanna lill-Kummissjoni għall-ispejjeż.

(1)

L-ewwel aggravju : il-Qorti Ġenerali żnaturat il-provi peress illi naqset milli tieħu inkunsiderazzjoni l-fatti mressqa mill-appellanti — fil-fehma tagħha rilevanti — li ġew diskussi fil-proċedura orali quddiem il-Qorti Ġenerali.

(2)

It-tieni aggravju: hija tikkontesta l-għaqda ta’ aġir indipendenti wieħed mill-ieħor fil-fatt u fid-dritt sabiex tiddeduċi ksur uniku, kumpless u kontinwu. Minbarra dan, bl-applikazzjoni tal-prinċipju “ksur uniku, kumpless u kontinwu”, il-Qorti Ġenerali kisret id-dritt tal-appellanti għal smigħ xieraq, u għal amministrazzjoni tajba tal-ġustizzja. Hija ma wettqitx l-obbligu tagħha ta’ stħarriġ.

(3)

It-tielet aggravju: il-Qorti Ġenerali naqset mili twettaq l-istħarriġ ġudizzjarju tagħha b’mod xieraq, u b’hekk naqset mill-obbligu tagħha li tiżgura l-protezzjoni ġudizzjarja effettiva ggarantita mid-dritt tal-Unjoni.

(4)

Ir-raba’ aggravju: ibbażat fuq il-fatt li l-multa imposta ma tistax, fi kwalunkwe każ, tiġi ġġustifikata permezz tal-konklużjonijiet li waslet għalihom il-Qorti Ġenerali wara l-istħarriġ tagħha, u hija sproporzjonata.