Appell ippreżentat fit-2 ta’ Ġunju 2021 mill-Kummissjoni Ewropea mis-sentenza mogħtija mill-Qorti Ġenerali (Is-Seba’ Awla) fl-24 ta’ Marzu 2021 fil-Kawża T-374/20, KM vs Il-Kummissjoni Ewropea

(Kawża C-341/21 P)

(2021/C 310/17)

Lingwa tal-kawża: il-Ġermaniż

Partijiet

Appellanti: Il-Kummissjoni Ewropea (rappreżentanti: T. S. Bohr u B. Mongin, bħala aġenti)

Partijiet oħra fil-proċedura: KM, Il-Parlament Ewropew, Il-Kunsill tal-Unjoni Ewropea

Talbiet

Il-Kummissjoni titlob li l-Qorti tal-Ġustizzja jogħġobha:

Aggravji u argumenti prinċipali

Insostenn tal-appell tagħha, il-Kummissjoni tinvoka tliet aggravji.

Permezz tal-ewwel aggravju tagħha, il-Kummissjoni tinvoka żball ta’ liġi fir-rigward tal-kriterji ta’ evalwazzjoni tal-legalità tad-deċiżjonijiet tal-leġiżlatur ikkontestati u ksur tal-obbligu ta’ motivazzjoni. Il-Qorti Ġenerali ma osservatx il-prinċipju, li abbażi tiegħu l-evalwazzjoni tal-legalità ta’ att tal-Unjoni fid-dawl tad-drittijiet fundamentali ma tistax tkun ibbażata fuq allegazzjonijiet relatati mal-konsegwenzi tal-att fil-każ individwali; il-legalità ta’ dispożizzjoni tar-Regolamenti tal-Persunal ma tistax tkun ibbażata fuq in-natura “inadegwata” tad-deċiżjoni tal-leġiżlatur. Il-Qorti Ġenerali kisret il-prinċipji stabbiliti fis-sentenza tad-19 ta’ Diċembru 2019 fil-Kawża C-460/18 P (1), sa fejn ma kkunsidratx l-elementi kollha li jikkaratterizzaw iż-żewġ sitwazzjonijiet li għandhom jiġu pparagunati.

Permezz tat-tieni aggravju tagħha, il-Kummissjoni tinvoka żball ta’ liġi fl-interpretazzjoni tal-projbizzjoni ta’ diskriminazzjoni, li abbażi tagħha s-sitwazzjonijiet imsemmija fl-Artikolu 18 jew fl-Artikolu 20 tal-Anness VIII tar-Regolamenti tal-Persunal huma paragunabbli. Id-data taż-żwieġ ma huwiex l-uniku kriterju li jiddistingwi l-Artikolu 18 jew l-Artikolu 20 tal-Anness VIII. Id-distinzjoni hija bbażata fuq sensiela ta’ elementi, li l-Qorti Ġenerali rrifjutat li tikkunsidra. Il-Qorti Ġenerali kellha tikkunsidra l-iskop tal-kundizzjoni tat-tul minimu taż-żwieġ fl-Artikolu 18 jew l-Artikolu 20 tal-Anness VIII għandu jiġi kkunsidrat, li kien ikun wera’ d-distinzjoni bejniethom b’mod ċar. L-istess konklużjoni tapplika għall-diskriminazzjoni abbażi tal-età.

Fl-aħħar nett, permezz tat-tielet aggravju tagħha il-Kummissjoni tinvoka żball ta’ liġi fl-interpretazzjoni tal-Artikolu 52(1) tal-Karta tad-Drittijiet Fundamentali (2) u iktar ksur tal-obbligu ta’ motivazzjoni. Qabel kollox, hemm żball ta’ liġi fl-interpretazzjoni tal-Artikolu 52(1) tal-Karta tad-Drittijiet Fundamentali, li jistabbilixxi tiegħu l-konsegwenzi tal-mewt tal-uffiċjal għall-konjuġi superstiti ma għandhomx jiġu ddeterminati abbażi ta’ jekk iż-żwieġ seħħx qabel jew wara t-tmiem tas-servizz. Barra minn hekk, il-Qorti Ġenerali wettqet żball ta’ liġi fl-interpretazzjoni tal-għan ta’ prevenzjoni ta’ frodi u kisret l-obbligu ta’ motivazzjoni.

(1)  Sentenza tad-19 ta’ Diċembru 2019, HK vs Il-Kummissjoni, ECLI:EU:C:2019:1119.

(2)  Charta der Grundrechte der Europäischen Union (ABl. 2012, C 326, S. 391).