–

Prestige agus Limousine SL, ag F. de B. Carvajal Borrero agus P.S. Soto Baselga, abogados,

–

Área Metropolitana de Barcelona, ag M. Borrás Ribó, abogada,

–

Asociación Nacional del Taxi (Antaxi), ag J.M. Baño Fos, J.M. Baño León, E. Llopis Reyna agus A. Pascual Morcillo, abogados,

–

Asociación Profesional Élite Taxi, ag J. Fontquerni Bas, procurador, agus M. Vilar Cuesta, abogado,

–

Tapoca VTC1 SL, ag J.A. Díez Herrera agus J.L. Ortega Gaspar, abogados,

–

Agrupació Taxis Companys, ag A. Canals Compan, abogado,

–

Rialtas na Spáinne, ag L. Aguilera Ruiz agus S. Jiménez García, i gcáil Gníomhairí,

–

Rialtas na Seice, ag T. Machovičová, M. Smolek agus J. Vláčil, i gcáil Gníomhairí,

–

an Coimisiún Eorpach, ag L. Armati, É. Gippini Fournier, P. Němečková agus J. Rius Riu, i gcáil Gníomhairí,

1

Baineann an iarraidh ar réamhrialú seo le léiriú Airteagal 49 agus Airteagal 107(1) CFAE.

2

Rinneadh an iarraidh seo in imeachtaí idir Prestige agus Limousine SL (‘P&L’), a sholáthraíonn seirbhísí d’fheithiclí fruilithe príobháideacha (‘seirbhísí FFP’), agus, inter alia, Área Metropolitana de Barcelona (Limistéar Cathrach Barcelona, an Spáinn; ‘AMB’), maidir le bailíocht rialacháin de chuid AMB lena gceanglaítear ceadúnas a fháil chun seirbhísí FFP a oibriú i gcomhchathair Barcelona agus lena dteorannaítear líon cheadúnais seirbhíse FFP don tríochadú cuid de na ceadúnais seirbhíse tacsaí arna ndeonú don chomhchathair sin.

3

Foráiltear mar a leanas in Airteagal 43(1)(g) de Ley 16/1987 de Ordenación de los Transportes Terrestres (Dlí 16/1987 maidir le hIompar de Thalamh a Eagrú) an 30 Iúil 1987 (BOE Uimh. 182, 31 Iúil 1987, lch. 23451), arna leasú le Real Decreto-Ley 3/2018 (Dlí Foraithne Ríoga 3/2018) an 20 Aibreán 2018 (BOE Uimh. 97, 21 Aibreán 2018, lch. 41051; ‘LOTT’):

‘Tá deonú ceadúnas chun gníomhaíocht iompair phoiblí a oibriú faoi réir fianaise arna soláthar ag an ngnóthas is iarratasóir, i gcomhréir leis na rialacháin, go gcomhlíonann sé na coinníollacha seo a leanas:

[...]

4

Foráiltear an méid seo a leanas in Airteagal 48(1) go (3) de LOTT:

‘1.   Beidh deonú ceadúnas iompair phoiblí neamh-lánroghnach agus dá bhrí sin ní fhéadfar é a dhiúltú ach amháin i gcás nach gcomhlíontar na ceanglais riachtanacha.

2.   Mar sin féin, i gcomhréir le dlíthe [an Aontais Eorpaigh] agus le haon fhorálacha eile is infheidhme, i gcás ina mbeidh soláthar d’fheithiclí fruilithe poiblí faoi réir teorainneacha cainníochtúla laistigh den chomhphobal féinrialaitheach nó ar leibhéal áitiúil, féadfar rialacháin a dhéanamh lena mbunófar teorainneacha ar líon na gceadúnas nua arna ndeonú le haghaidh iompar idiruirbeach arna chur ar fáil ag an aicme feithiclí réamhráite agus le haghaidh feithiclí fruilithe príobháideacha.

3.   Gan dochar d’fhorálacha na míre roimhe seo, d’fhonn cothromaíocht iomchuí a choinneáil i soláthar an dá chineál iompair, féadfar deonú ceadúnas nua le haghaidh feithiclí fruilithe príobháideacha a dhiúltú i gcás ina bhfuil an cion de na ceadúnais atá ann cheana i gcríoch an chomhphobail fhéinrialaithigh ina bhfuil sé beartaithe na feithiclí a bhunú níos mó ná aon cheadúnas amháin in aghaidh gach 30 ceadúnas a eisítear le haghaidh feithiclí fruilithe poiblí.

Mar sin féin, féadfaidh na pobail fhéinrialaitheacha sin, a ndearna an rialtas náisiúnta freagracht a tharmligean chucu i leith ceadúnais d’fheithiclí fruilithe príobháideacha, an riail maidir le comhréireacht a leagtar amach sa mhír roimhe seo a athrú, ar choinníoll nach bhfuil an riail a bhunaítear chomh sriantach céanna.’

5

Foráiltear an méid seo a leanas in Airteagal 91 de LOTT:

‘1.   Ceadaítear le ceadúnais iompair phoiblí seirbhísí a sholáthar ar fud na críche náisiúnta, gan srian maidir le túsphointe nó ceann scríbe na seirbhíse.

Eisceachtaí ar an méid thuas is ea ceadúnais chun iompar idiruirbeach paisinéirí a sholáthar ag úsáid feithiclí paisinéirí agus ceadúnais chun feithiclí le tiománaithe a fhruiliú, nach mór dóibh aon choinníollacha arna leagan síos le dlí maidir le túsphointe, ceann scríbe nó bealach na seirbhísí a chomhlíonadh.

2.   Gan dochar don fhíoras, i gcomhréir leis an mír roimhe seo, go gceadaítear le ceadúnais chun feithiclí le tiománaithe a fhruiliú seirbhísí a sholáthar ar fud na críche náisiúnta, gan aon srian maidir le túsphointe nó ceann scríbe na seirbhíse, ní mór na feithiclí a úsáidtear chun an ghníomhaíocht sin a dhéanamh a úsáid de ghnáth chun seirbhísí a sholáthar atá beartaithe chun freastal ar riachtanais atá nasctha le críoch an chomhphobail fhéinrialaithigh ina bhfuil an ceadúnas lena mbaineann siad lonnaithe.

[...]’

6

De bhun Airteagal 181(1) de Real Decreto 1211/1990 por el que se aprueba el Reglamento de la Ley de Ordenación de los Transportes Terrestres (Foraithne Ríoga 1211/1990 lena gcuirtear chun feidhme an Dlí maidir le hIompar de Thalamh a Eagrú), an 28 Meán Fómhair 1990 (BOE Uimh. 241, an 8 Deireadh Fómhair 1990, lch. 29406), arna leasú le Real Decreto-Ley 1057/2015 (Dlí Foraithne Ríoga 1057/2015), an 20 Samhain 2015 (BOE Uimh. 279, an 21 Samhain 2015, lch. 109832), agus le Dlí Foraithne Ríoga 3/2018 (‘ROTT’):

‘Tá eisiúint ceadúnas chun dul i mbun na gníomhaíochta maidir le feithiclí le tiománaithe a fhruiliú faoi réir go gcomhlíonfaidh an t‑iarratasóir na coinníollacha uile a leagtar síos in Airteagal 43(1) de LOTT, mar a shonraítear sa mhír seo a leanas.’

7

Foráiltear an méid seo a leanas in Airteagal 182(1 go 3) de ROTT:

‘1.   Ní fhéadfaidh feithiclí arna gcumhdach ag ceadúnais chun dul i mbun gníomhaíochta chun feithiclí le tiománaithe a fhruiliú, a bhfuil gafa ag daoine nach mbaineann leis an ngnóthas ar leis an ceadúnas, a bheith i gcúrsaíocht ach amháin más féidir a chruthú go bhfuil seirbhís á soláthar acu a ordaíodh roimh ré.

Chuige sin, ní mór an conradh chun feithicil le tiománaí a fhruiliú a bheith curtha i gcrích roimh thús na seirbhíse arna hordú agus ní mór na doiciméid lena bhfianaítear an conradh sin a choinneáil ar bord na feithicle, de réir mar a chinnfidh an tAire um Fhorbairt Chríochach.

Ní fhéadfaidh feithiclí arna gcumhdach ag ceadúnais chun feithiclí le tiománaithe a fhruiliú tiomáint ar bhóithre poiblí chun custaiméirí a chuardach nó iarracht a dhéanamh custaiméirí a mhealladh nár ordaigh an tseirbhís go fóill trí fhanacht páirceáilte chun na críche sin.

2.   Ceadaítear seirbhísí uirbeacha agus idiruirbeacha araon a sholáthar ar fud na críche náisiúnta le ceadúnais chun feithiclí le tiománaithe a fhruiliú, ar choinníoll go mbeidh an fheithicil fruilithe roimh ré i gcomhréir le forálacha na míre roimhe seo.

3.   I gcomhréir le forálacha [Airteagal 17(1) agus Airteagal] 18 de LOTT, ní rialaítear muirir ar an ngníomhaíocht a bhaineann le feithiclí le tiománaithe a fhruiliú, ach ní mór do na gnóthais lena mbaineann faisnéis faoi na praghsanna a ghearrtar a chur ar fáil don phobal.’

8

Foráiltear le hAirteagal 1 de Orden FOM/36/2008 por la que se desarrolla la sección segunda del capítulo IV del título V, en materia de arrendamiento de vehículos con conductor, del Reglamento de la Ley de Ordenación de los Transportes Terrestres, aprobado por Real Decreto 1211/1990, de 28 de septiembre (Ordú FOM/36/2008 lena gcuirtear chun feidhme an dara cuid de Chaibidil IV de Theideal V, a bhaineann le feithiclí le tiománaithe a fhruiliú, den Rialachán maidir leis an Dlí maidir le hIompar de Thalamh a Eagrú, arna ghlacadh le Foraithne Ríoga 1211/1990, an 28 Meán Fómhair 1990), an 9 Eanáir 2008 (BOE Uimh. 19, an 22 Eanáir 2008, lch. 4283), arna leasú le hOrdú FOM/2799/2015 (Ordú FOM/2799/2015), an 18 Nollaig 2015 (BOE Uimh. 307, an 24 Nollaig 2015, lch. 121901) (‘an t‑ordú FFP’), dar teideal ‘Ceanglas ceadúnaithe éigeantach’, inter alia:

‘Chun an ghníomhaíocht a sheoladh maidir le feithiclí le tiománaithe a fhruiliú, is gá ceadúnas a fháil, le haghaidh gach feithicle a shanntar don ghníomhaíocht sin, lena gceadófar an tseirbhís sin a sholáthar, i gcomhréir le hAirteagal 180 [de ROTT]’.

9

Is mar seo a leanas atá Airteagal 4 d’Ordú FFP, dar teideal ‘Cuspóir na gceadúnas’:

‘Ceadaítear seirbhísí a sholáthar, idir sheirbhísí uirbeacha agus seirbhísí idiruirbeacha, ar fud na críche náisiúnta, le ceadúnais chun dul i mbun an ghnó a bhaineann le feithiclí le tiománaithe a fhruiliú, ar choinníoll go mbeidh an fheithicil fruilithe roimh ré i gcomhréir le forálacha an ordaithe seo.’

10

Foráiltear le hAirteagal 5 den Ordú sin, dar teideal ‘Coinníollacha maidir le ceadúnais a eisiúint’:

‘Tá eisiúint ceadúnas chun feithiclí le tiománaithe a fhruiliú faoi réir go gcruthóidh an cuideachta is iarratasóir go gcomhlíonann sí na coinníollacha dá dtagraítear in Airteagal 181(1) agus (2) de ROTT i gcomhréir le forálacha Airteagail an ordaithe seo.’

11

Luaitear an méid seo a leanas in Airteagal 14 den Ordú sin, dar teideal ‘Eisiúint ceadúnas’:

‘I gcás ina gcomhlíontar na coinníollacha uile a leagtar amach in Airteagal 5, ní fhéadfaidh an comhlacht inniúil diúltú na ceadúnais arna n‑iarraidh a eisiúint ach amháin sna himthosca a leagtar amach in Airteagal 181(3) de ROTT.’

12

Tháinig Reglamento de ordenación de la actividad de transporte urbano discrecional de viajeros con conductor en vehículos de hasta nueve plazas que circula íntegramente en el ámbito del Área Metropolitana de Barcelona del Consejo Metropolitano del Area Metropolitana de Barcelona (Rialachán maidir le gníomhaíocht an iompair uirbigh ócáidigh paisinéirí le tiománaí a eagrú trí bhíthin feithiclí ina bhfuil uasmhéid naoi suíochán ag cúrsaíocht go heisiach i gcríoch Limistéar Cathrach Barcelona, arna ghlacadh ag Comhairle Cathrach Limistéar Cathrach Barcelona), an 26 Meitheamh 2018 (Boletín Oficial de la Provincia de Barcelona, an 9 Iúil 2018, agus DOGC Uimh. 7897, an 14 Meitheamh 2019) (‘RVTC’), i bhfeidhm an 25 Iúil 2018.

13

Luaitear an méid seo a leanas i bpointí 4, 5 agus 9 den bhrollach a ghabhann le RVTC:

[...]

14

Foráiltear le hAirteagal 7 de RVTC, dar teideal ‘Faoi réir ceadúnú roimh ré’, i míreanna 1, 2 agus 4 go 6:

‘1.   Is iompar uirbeach í an ghníomhaíocht a bhaineann le seirbhís iompair do phaisinéirí a sholáthar trí úsáid a bhaint as feithiclí ina bhfuil uasmhéid naoi suíochán, lena n‑áirítear suíochán an tiománaí, laistigh den limistéar bainistíochta iompair uirbigh aonadaigh a chuimsíonn críoch [AMB] agus, dá bhrí sin, tá sí faoi réir ceadúnú roimh ré chun an ghníomhaíocht sin a dhéanamh do gach feithicil arna húsáid ag a shealbhóir chun na críche sin.

2.   Déantar iarratas ar an gceadúnas seo agus, i gcás inarb iomchuí, eisítear é don duine nádúrtha nó dlítheanach ar léir gurb é an sealbhóir é i gcónaí. Is ceadúnais phearsanta iad na ceadúnais chun dul i mbun na gníomhaíochta agus baineann siad le feithicil ar leith. Ní mór cláruimhir agus uimhir fonnaidh na feithicle agus aon sonraí eile a mheastar a bheith riachtanach chun í a shainaithint a bheith san áireamh iontu. Ní hionann an ceadúnas agus ceadúnas le haghaidh na bhfeithiclí uile atá faoi úinéireacht nó á n‑oibriú ag a shealbhóir.

[...]

4.   Laistigh de raon feidhme críochach an Rialacháin seo, is le ceadúnais arna ndeonú ag AMB amháin a údaraítear soláthar seirbhíse, lena ngabhann túsphointe agus ceann scríbe, gan dochar d’fhorálacha [LOTT] maidir le deonú an cheadúnais seo nó deonú ceadúnas eile dá dtagraítear ann.

5.   Tá an ceadúnas arna eisiúint ag [AMB] sa bhreis ar na ceadúnais eile arna n‑eisiúint ag údaráis eile ar bhonn a gcumhachtaí féin.

6.   Ní bheidh seirbhís [FFP] nach seirbhís uirbeach í de réir bhrí Airteagal 7 den Rialachán [seo] faoi réir an Rialacháin [seo] ná an chórais ceadúnaithe dá bhforáiltear leis an Rialachán [seo].’

15

Is mar seo a leanas atá Airteagal 9 den Rialachán sin, dar teideal ‘Córas dlí le haghaidh ceadúnas’:

‘Deonaítear ceadúnais faoin gcóras dlí seo a leanas:

1.   Deonófar ceadúnais faoi réir chomhlíonadh na gcoinníollacha a leagtar síos i Ley 12/1987 [de regulación del transporte de viajeros por carretera mediante vehículos de motor, de la Comunidad Autónoma de Cataluña (Dlí 12/1987 lena rialaítear iompar paisinéirí de bhóthar a úsáideann mótarfheithiclí, de Chomhphobal Féinrialaitheach na Catalóine), an 28 Bealtaine [1987 (BOE Uimh. 151, an 25 Meitheamh 1987, lch. 19159)], Decreto 319/1990 [por el cual se aprueba el Reglamento de regulación del transporte de viajeros por carretera mediante vehículos de motor, del Consejo Ejecutivo de la Generalidad de Cataluña (Foraithne 319/1990 lena bhformheastar rialú ar iompar paisinéirí de bhóthar a úsáideann mótarfheithiclí, ó Chomhairle Feidhmiúcháin Rialtas na Catalóine)], an 21 Nollaig [1990 (DOGC Uimh. 1387, an 31 Nollaig 1990)], agus an rialú arna dhéanamh ag a iarratasóir faoi láthair.

[...]

3.   Is le haghaidh feithicil aonair amháin an ceadúnas agus féadfar é a oibriú ag an sealbhóir nó ag fostaithe atá ag obair faoi chonradh fostaíochta.

[...]’

16

Faoi théarmaí Airteagal 10 den Rialachán sin, dar teideal ‘Líon na gceadúnas a chinneadh’:

‘1.   Tá AMB freagrach as uaslíon na gceadúnas a shocrú, ag aon am ar leith, chun seirbhísí iompair uirbeacha ócáideacha do phaisinéirí a sholáthar ag úsáid feithiclí le tiománaithe ar fruiliú. Cinntear an t‑uaslíon d’fhonn infhaighteacht leordhóthanach na seirbhíse faoi na coinníollacha is fearr do shaoránaigh a ráthú, gan dochar do bhrabúsacht eacnamaíoch d’oibreoirí a ráthú.

2.   Chun ceadúnais nua a chruthú, bídís buan nó sealadach, nó chun a líon reatha a laghdú, ní mór cinneadh a dhéanamh lena suífear a riachtanas agus a inmholtacht, agus na fachtóirí seo a leanas go háirithe á gcur san áireamh:

17

Foráiltear le hAirteagal 11 den Rialachán sin, dar teideal ‘Córas maidir le ceadúnais a eisiúint’:

‘1.   Eiseofar ceadúnais i gcomhréir leis na prionsabail agus na rialacha a leagtar síos le Dlí 12/1987 [lena rialaítear iompar paisinéirí de bhóthar a úsáideann mótarfheithiclí], le Foraithne 319/1990 [lena gceadaítear iompar paisinéirí de bhóthar a úsáideann mótarfheithiclí a rialú] nó leis na rialacháin seo agus i gcomhréir leis na nósanna imeachta riaracháin arna leagan síos dá mbun.

2.   Eisíonn AMB ceadúnais do dhaoine nádúrtha nó dlítheanacha a chomhlíonann na coinníollacha is gá chun iad a fháil. Chuige sin, glacann AMB na boinn le haghaidh fógraí tosaithe maidir le nósanna imeachta chun ceadúnais nua a eisiúint, ina sonraítear an nós imeachta um dhámhachtain, nach mór dóibh a ráthú i ngach cás go bhfuil prionsabail na poiblíochta, na gcomhdheiseanna, na saoriomaíochta agus an neamh-idirdhealaithe á gcomhlíonadh. Déantar leithdháiltí trí chrannchur a dhéanamh as measc na n‑iarratas a chomhlíonann na coinníollacha riachtanacha.

3.   Ní mór do dhaoine ar spéis leo ceadúnas a fháil iarratas a chur isteach ina gcruthóidh siad go gcomhlíonann siad na coinníollacha riachtanacha, agus cuirfear na daoine sin ar liosta na n‑iarrthóirí, i gcomhréir ar fad leis na spriocdhátaí agus na foirmeacha arna gcinneadh ag na fógraí atá i gceist.

4.   Foráiltear leis an nós imeachta eisiúna go n‑éistfear le páirtithe leasmhara agus go gcuirfidh eagraíochtaí san earnáil ar aghaidh cibé nithe a mheasann siad is iomchuí chun a leasanna a chosaint.

5.   Tá feidhm ag na rialacháin sin freisin maidir le ceadúnais lena gceadaítear seirbhísí uirbeacha a sholáthar ar bhonn séasúrach nó le haghaidh teagmhais shonracha.’

18

Tá ‘foráil idirthréimhseach’ in RVTC, agus an fhoclaíocht a leanas inti:

‘Maidir leis na ceadúnais iompair arna rialú ag an Rialachán [seo] arna n‑eisiúint ag Entidad Municipal Metropolitana de Barcelona [mar a bhí ann roimhe sin] (Corporación Metropolitana de Barcelona) [Eintiteas Bardasach Cathrach Barcelona (Bardas Cathrach Barcelona)] agus ag Entidad Metropolitana del Transporte [Eintiteas Iompair Cathrach], chomh maith leis na ceadúnais arna n‑eisiúint ag Generalitat de Cataluña [Rialtas na Catalóine] i gcomhréir le Orden por la que se desarrolla el Reglamento de la Ley de Ordenación de los Transportes Terrestres, aprobado por el Real Decreto 1211/1990, de 28 de septiembre (Ordú Cur Chun Feidhme Aireachta maidir le Rialachán an Dlí maidir le hIompar de Thalamh a Eagrú, arna ghlacadh le Foraithne Ríoga 1211/1990 an 28 Meán Fómhair 1990) an 30 Iúil 1998 (BOE Uimh. 192 an 12 Lúnasa 1998, lch. 27466), lena mbunaítear an chéad teorainn i gcomhréir leis an tríochadú cuid de líon na gceadúnas tacsaí, agus atá gníomhach tráth theacht i bhfeidhm an téacs seo, fanann siad i bhfeidhm, agus leanann siad de bheith faoi rialú agus faoi réir an Rialacháin seo.’

19

I gcomhréir le dhá ‘Fhoráil bhreise’ a leagtar amach in RVTC:

‘Ar an gcéad dul síos. Tá líon iomlán na gceadúnas teoranta dóibh siúd arna ndeonú i gcomhréir leis an bhforáil idirthréimhseach thuas. Is faoin Instituto Metropolitano del Taxi [Comhairle Tacsaithe Cathrach] atá sé a mholadh go nglacfaí cinneadh lena gcinnfear uaslíon na gceadúnas sa bhreis orthu siúd dá bhforáiltear san fhoráil idirthréimhseach. Ní fhéadfaidh líon na gceadúnas atá i bhfeidhm ag aon am ar leith an cóimheas d’aon cheadúnas [FFP] amháin in aghaidh 30 ceadúnas tacsaí a shárú in imthosca ar bith. Áirítear ar na cumhachtaí arna dtabhairt don Chomhairle Tacsaithe Cathrach in Airteagal 5(2) den Rialachán [seo] an fógra tosaithe agus an cinneadh maidir le ceadúnais nua a eisiúint, sa bhreis orthu siúd a chumhdaítear leis an bhforáil idirthréimhseach [...]

Ar an dara dul síos. Áirítear ar na cumhachtaí arna dtabhairt don Chomhairle Tacsaithe Cathrach le hAirteagal 5(2) den Rialachán [seo] fógra tosaithe a thabhairt agus cinneadh a dhéanamh maidir le ceadúnais ócáide shéasúracha nua agus ceadúnais ócáide aonair nua a eisiúint. Comhlíonfaidh na fógraí sin na rialacha seo a leanas:

20

Tugann an Tribunal Superior de Justicia de Cataluña (Ard-Chúirt Bhreithiúnais na Catalóine, an Spáinn), arb í an chúirt a rinne an tarchur í, dá haire gur cuireadh deireadh in 2009 leis an teorannú ar líon cheadúnais FFP don tríochadú cuid de líon na gceadúnas tacsaí, dá bhforáiltear i ndlí na Spáinne go dtí sin. Mar thoradh ar an díothú sin, go dtí 2015, tháinig méadú suntasach ar líon soláthraithe na seirbhísí sin i limistéar cathrach Barcelona, feiniméan a raibh sé beartaithe ag AMB srian a chur leis trí RVTC a ghlacadh.

21

Tá sé d’aidhm ag RVTC an tseirbhís FFP a rialú i gcomhchathair Barcelona ina hiomláine, ar limistéar uirbeach é chun paisinéirí a iompar de thacsaí nó d’fheithiclí fruilithe príobháideacha. Chun seirbhísí den sórt sin a sholáthar sa limistéar sin, ceanglaítear leis an Rialachán sin, inter alia, go bhfaighidh gnóthais atá údaraithe cheana féin chun seirbhísí FFP uirbeacha agus idiruirbeacha a sholáthar sa Spáinn ceadúnas breise ó AMB. Ina theannta sin, baintear leas sa Rialachán sin as an bhféidearthacht a chuirtear ar fáil le hAirteagal 48(3) de LOTT chun líon na gceadúnas lena n‑údaraítear seirbhísí FFP a theorannú don tríochadú cuid de líon na gceadúnas arna ndeonú le haghaidh seirbhísí tacsaí.

22

Is ceadúnaí seirbhíse FFP é P&L agus tá sé ag agóid i gcoinne RVTC os comhair na cúirte a rinne an tarchur. Measann P&L agus 14 ghnóthas a bhí ag soláthar seirbhísí FPP sa limistéar sin cheana féin an dáta a glacadh RVTC, lena n‑áirítear gnóthais atá nasctha le hardáin ar líne idirnáisiúnta, i bhfianaise na dteorainneacha agus na srianta a fhorchuirtear orthu le RVTC, gurb é an t‑aon chuspóir amháin a bhí lena ghlacadh bac a chur ar a ngníomhaíocht, agus go ndearnadh amhlaidh chun leasanna thionscal na dtacsaithe amháin a chosaint. Dá bhrí sin, iarrann P&L agus na gnóthais eile sin ar an gcúirt a rinne an tarchur a dhearbhú go bhfuil RVTC ar neamhní.

23

Rinne an Asociación Nacional del Taxi (Antaxi) (‘ANT’), Asociación Profesional Élite Taxi, Sindicat del Taxi de Catalunya (STAC), Tapoca VTC1 SL agus Agrupació Taxis Companys idirghabháil sa díospóid reatha chun tacú le AMB.

24

Tugann an Tribunal Superior de Justicia de Cataluña (Ard-Chúirt Bhreithiúnais na Catalóine) dá haire go bhfuil tacsaithe agus feithiclí fruilithe príobháideacha (‘FFP’) in iomaíocht lena chéile i réimse na seirbhísí iompair uirbeacha do phaisinéirí. Tá seirbhísí tacsaí, mar ‘sheirbhís leasa ghinearálta’, faoi réir a rialaithe féin agus faoi réir teorainn ar líon na gceadúnas is gá chun dul i mbun a ngníomhaíochta, agus tá a dtáillí faoi réir ceadúnú riaracháin roimh ré. Cé gur i limistéir uirbeacha a bheadh a ngnáthlimistéir oibríochta, bheadh tacsaithe in ann seirbhísí iompair idiruirbeacha a sholáthar, áfach, faoi réir ceanglais dhiana.

25

De réir na cúirte a rinne an tarchur, ní mór do sholáthraithe seirbhíse FFP ceadúnais a fháil freisin chun dul i mbun na gníomhaíochta sin, ar ceadúnais iad a eisítear i líon teoranta. Luann sí, ag am ábhartha na díospóide sna príomhimeachtaí, go raibh FFPanna in ann seirbhísí iompair idiruirbeacha agus uirbeacha a sholáthar ar fud na críche náisiúnta, ag rátaí nach raibh faoi réir réamhcheadúnú, ach faoi réir córas praghsanna comhaontaithe a chuir ar chumas an chustaiméara a bheith ar an eolas roimh ré maidir le praghas iomlán na seirbhíse arna soláthar - agus b’fhéidir in ann é a íoc ar an idirlíon. Murab ionann agus tacsaithe, níl FFPanna in ann lánaí bus a úsáid, níl stadanna acu ar an mórbhealach poiblí agus níl siad in ann custaiméirí a phiocadh suas go díreach ar an mórbhealach poiblí mura n‑aontaítear an tseirbhís roimh ré.

26

Tugann an chúirt a rinne an tarchur dá haire gur chinn an Tribunal Supremo (an Chúirt Uachtarach, an Spáinn), in 2018, nach raibh údar oibiachtúil riamh leis an gcóimheas 1:30 idir líon cheadúnais seirbhíse FFP agus líon na gceadúnas seirbhíse tacsaí. Tháinig sí ar an gconclúid gur féidir Airteagal 48(3) de LOTT, lenar ceadaíodh do RVTC ceadúnais seirbhísí FFP a theorannú, a aicmiú mar fhoráil threallach agus, dá bhrí sin, mar fhoráil atá contrártha le hAirteagal 49 CFAE, sa mhéid go bhfágann sé dodhéanta go praiticiúil do ghnóthais a thairgeann seirbhísí FFP san Aontas Eorpach iad féin a bhunú i Limistéar Cathrach Barcelona, agus contrártha leis an toirmeasc in Airteagal 107(1) CFAE maidir le bac a chur ar thrádáil laistigh den Aontas Eorpach trí státchabhair a dheonú.

27

Tá an t‑amhras céanna ar an Tribunal Superior de Justicia de Cataluña (Ard-Chúirt Bhreithiúnais na Catalóine) maidir le comhoiriúnacht an chórais ‘décheadúnaithe’ a raibh FFPanna faoina réir i limistéar cathrach Barcelona leis na forálacha sin de dhlí an Aontais Eorpaigh. Ós rud é gur foráladh le hAirteagal 91 de LOTT agus le hAirteagal 182(2) de ROTT, ag am ábhartha an cháis sna príomhimeachtaí, go raibh soláthar ‘seirbhísí uirbeacha agus idiruirbeacha ar fud na críche náisiúnta’ incheadaithe faoi cheadúnais chun oibriú mar FFP, d’fhéadfaí a mheas gurb ionann ceanglas ceadúnais bhreise ó Limistéar Cathrach Barcelona chun seirbhísí uirbeacha FFP a sholáthar i limistéar cathrach Barcelona, faoi réir ceanglais bhreise, agus straitéis chun an iomaíocht a íoslaghdú ó sheirbhísí FFP vis-à-vis tacsaithe.

28

De réir na cúirte a rinne an tarchur, ba é an réasúnú do RVTC arna chur chun cinn ag Limistéar Cathrach Barcelona, ar an gcéad dul síos, go gcuirfeadh seirbhísí FFP inmharthanacht eacnamaíoch seirbhísí tacsaithe i mbaol, go rachaidís in iomaíocht leo go héagórach agus go mbeadh dian‑úsáid na mbealaí iompair mar thoradh orthu. Ina dhiaidh sin, bheadh na 10523 cheadúnas tacsaí arna ndeonú ag AMB leordhóthanach chun freastal ar riachtanais an daonra agus ag an am céanna brabúsacht an ghnó tacsaí a áirithiú. Ar deireadh, leagann AMB béim ar chosaint an chomhshaoil.

29

Mar sin féin, de réir na cúirte sin, ní féidir le breithnithe eacnamaíocha a bhaineann le staid na dtacsaithe údar a thabhairt leis na bearta a áirítear sa RVTC. Maidir leis na breithnithe a bhaineann le bealaí cumarsáide a úsáid, theip ar AMB éifeacht sheirbhísí FFP ar úsáid gluaisteán príobháideach a laghdú a mheas. Thairis sin, ceanglaítear ar FFPanna spás páirceála a bheith acu agus níl siad in ann turas a dhéanamh chun custaiméirí a lorg ná páirceáil ar an mórbhealach poiblí agus iad ag fanacht leo. Ar an gcaoi chéanna, tugann breithnithe comhshaoil neamhaird ar theicnící atá ann cheana chun a áirithiú go soláthraítear an tseirbhís le feithiclí astaíochtaí ísle nó fiú le feithiclí neamhthruaillitheacha. Ina theannta sin, tugtar tuairisc ‘glan’ ar an bhflít tacsaí, gan aon mhíniú ar an gcúis nach mbaineann sé sin leis an bhflít FFPanna. Is cosúil gurb é príomhchuspóir AMB, trí RVTC, leasanna an tionscail tacsaí a chaomhnú nó a chosaint.

30

Sna himthosca sin, chinn an Tribunal Superior de Justicia de Cataluña (Ard-Chúirt Bhreithiúnais na Catalóine) bac a chur ar na himeachtaí agus na ceisteanna seo a leanas a tharchur chuig an gCúirt le haghaidh réamhrialú:

31

Measann AMB go bhfuil an tarchur chun réamhrialú neamh-inghlactha ar thrí fhoras. Ar an gcéad dul síos, ní luaitear san ordú um tharchur an reachtaíocht réigiúnach agus áitiúil is infheidhme agus fágtar ar lár lua na fírice go bhfuil reachtaíocht ann ar a bhfuil forálacha RVTC bunaithe, a mhéid a bhaineann le hinniúlacht AMB agus leis an údar atá leis an rialachán sin ó thaobh chosaint an chomhshaoil de. Ar an dara dul síos, ní bhaineann gnéithe na díospóide ach le Ballstát amháin agus baineann na ceisteanna a tharchuirtear le haghaidh réamhrialú le léiriú an dlí náisiúnta seachas dlí an Aontais Eorpaigh. Ar deireadh, leagann AMB béim ar fhoclaíocht chlaonta na gceisteanna a tharchuirtear le haghaidh réamhrialú, arb é is aidhm dóibh tionchar a imirt ar an gCúirt maidir le substaint an cháis.

32

Cuireann P&L in iúl go mbaineann an chéad cheist a tharchuirtear le haghaidh réamhrialú, sa bhreis ar RTVC, le forálacha ‘reachtúla agus rialála’. Is ó RVTC go heisiach, áfach, a thagann an teorainn a fhorchuirtear ar cheadúnais seirbhísí FFP a dheonú don tríochadú cuid de na ceadúnais seirbhísí tacsaí. Dá bhrí sin, téann an chéad cheist sin thar raon feidhme na díospóide atá ar feitheamh os comhair na cúirte a rinne an tarchur agus, dá bhrí sin, ní bhaineann sí le réiteach na díospóide sin.

33

Dar le ANT, tá ceithre cheist á gcur go deimhin ag an gcúirt a rinne an tarchur le haghaidh réamhrialú, dhá cheann acu a bhaineann le léiriú na bhforálacha maidir le saoirse bunaíochta agus an dá cheann eile a bhaineann le léiriú forálacha atá mar chuid den chóras Státchabhrach.

34

Ba cheart a dhearbhú go bhfuil an dá cheist a bhaineann le saoirse bunaíochta neamh-inghlactha, toisc gur fhreagair an Chúirt iad cheana féin sa chiall, ós rud gur gá cúis sháraitheach ar mhaithe leis an leas ginearálta a bheith mar údar le haon srian ar shaoirse bunaíochta, nach mór don chúirt náisiúnta, má mheasann sí, mar a mheasann an chúirt a rinne an tarchur, nach bhfuil aon chúis den sórt sin ann, an fhoráil náisiúnta atá faoi cheist a fhágáil gan feidhm nó í a neamhniú. Thairis sin, dá mbeadh na ceisteanna sin á léiriú sa chaoi go bhfuil an chúirt a rinne an tarchur ag fiafraí an gcomhlíonann forálacha RVTC ceanglais an riachtanais agus na comhréireachta, bheadh siad neamh-inghlactha, ós rud é go n‑iarrfaí ar an gCúirt anailís a dhéanamh nach bhfuil de chúram uirthi a dhéanamh, ach atá de chúram ar an gcúirt náisiúnta. Thairis sin, rinne an Tribunal Supremo (an Chúirt Uachtarach) anailís den sórt sin cheana féin gan aon amhras a bheith air maidir le comhoiriúnacht na bhforálacha náisiúnta atá faoi cheist le dlí an Aontais Eorpaigh, rud a chruthaíonn nach mbaineann aon tairbhe leis na ceisteanna a chuir an chúirt a rinne an tarchur chun na príomhimeachtaí a chinneadh.

35

Ar an gcaoi chéanna, tá an dá cheist a bhaineann le toirmeasc ar státchabhair neamh-inghlactha toisc gur fhreagair an Chúirt go soiléir ceisteanna comhchosúla i mbreithiúnas an 14 Eanáir 2015, Eventech (C‑518/13, EU:C:2015:9), gan aon mhíniú arna sholáthar ag an gcúirt a rinne an tarchur maidir leis an ngá atá leis an gcásdlí sin a cháiliú nó a shoiléiriú sa chás seo.

36

De réir cásdlí socair, i gcomhthéacs an nós imeachta arna bhunú le hAirteagal 267 CFAE, is faoin gcúirt náisiúnta amháin, ar tugadh an díospóid os a comhair agus nach mór di glacadh le freagracht as an gcinneadh breithiúnach atá le déanamh, measúnú a dhéanamh, i bhfianaise gnéithe áirithe an cháis, ar an ngá le réamhrialú chun gur féidir breithiúnas a thabhairt agus ar ábharthacht na gceisteanna arna gcur aici don Chúirt araon. Dá bhrí sin, i gcás ina mbaineann na ceisteanna arna dtarchur le léiriú dhlí an Aontais Eorpaigh, tá sé de cheangal ar an gCúirt, i bprionsabal, rialú a thabhairt (breithiúnas an 20 Meán Fómhair 2022, VD agus SR, C‑339/20 agus C‑397/20, EU:C:2022:703, mír 56 agus an cásdlí dá dtagraítear).

37

Ní féidir leis an gcúirt náisiúnta diúltú do rialú a thabhairt ar cheist a tharchuirtear le haghaidh réamhrialú ach amháin má tá sé soiléir nach bhfuil baint ar bith ag an léiriú arna iarraidh ar dhlí an Aontais Eorpaigh le réaltacht nó ábhar na bpríomhimeachtaí, más fadhb de chineál hipitéiseach atá ann nó mura bhfuil an fhaisnéis fhíorasach agus dhlíthiúil is gá ag an gCúirt chun freagra úsáideach a thabhairt ar na ceisteanna a cuireadh uirthi (breithiúnas an 20 Meán Fómhair 2022, VD agus SR, C‑339/20 agus C‑397/20, EU:C:2022:703, mír 57 agus an cásdlí dá dtagraítear).

38

I ndáil leis an méid deireanach sin, ba cheart a thabhairt faoi deara go gceanglaítear ar an gcúirt náisiúnta, mar gheall ar an ngá atá le teacht ar léiriú dhlí an Aontais Eorpaigh atá úsáideach di, an creat fíorasach agus rialála ina gcuirtear na ceisteanna arna bhfiafraí aici a shainiú nó, ar a laghad, na toimhdí fíorasacha ar a bhfuil na ceisteanna sin bunaithe a mhíniú (breithiúnas an 5 Márta 2019, Eesti Pagar, C‑349/17, EU:C:2019:172, mír 49 agus an cásdlí dá dtagraítear).

39

Dá bhrí sin, leanann sé ó Airteagal 94(a) agus (c) de Rialacha Nós Imeachta na Cúirte Breithiúnais nach mór a bheith sa tarchur chun réamhrialú, inter alia, ráiteas achomair ar ábhar na díospóide agus ar na fíorais ábhartha arna bhfionnadh ag an gcúirt a rinne an tarchur nó, ar a laghad, ráiteas ar na fíorais ar a bhfuil na ceisteanna bunaithe, agus ráiteas ar na cúiseanna a thug ar an gcúirt a rinne an tarchur léiriú nó bailíocht fhorálacha áirithe dhlí an Aontais Eorpaigh a cheistiú, chomh maith leis an nasc arna bhunú leis idir na forálacha sin agus an reachtaíocht náisiúnta is infheidhme maidir leis na príomhimeachtaí.

40

Sa chás seo, ar an gcéad dul síos, maidir le hagóid AMB nach luaitear an reachtaíocht ábhartha náisiúnta, réigiúnach agus áitiúil go léir san ordú um tharchur, ní mór a thabhairt faoi deara go bhfuil faisnéis leordhóthanach san ordú um tharchur sin chun go mbeidh an Chúirt in ann creat dlíthiúil agus fíorasach na díospóide sna príomhimeachtaí mar aon le brí agus raon feidhme na gceisteanna a tharchuirtear le haghaidh réamhrialú a thuiscint. Dá bhrí sin, comhlíonann an t‑ordú um tharchur sin na ceanglais a leagtar síos le hAirteagal 94(a) de na Rialacha Nós Imeachta.

41

Ar an dara dul síos, trína áitiú go mbaineann na ceisteanna a tharchuirtear le haghaidh réamhrialú le dlíthe agus rialacháin náisiúnta, cé nach mbaineann na príomhimeachtaí ach le dlíthiúlacht RVTC, tá P&L ag iarraidh go deimhin ar an gCúirt féin imlínte beachta na reachtaíochta náisiúnta is infheidhme a shainaithint, nach bhfuil faoina dlínse.

42

Agus dlínse á leithdháileadh idir Cúirteanna an Aontais Eorpaigh agus na cúirteanna náisiúnta, ní mór don Chúirt an comhthéacs fíorasach agus rialála a bhaineann leis na ceisteanna a tharchuirtear le haghaidh réamhrialú a chur san áireamh, mar a shainítear san ordú um tharchur. Dá bhrí sin, ní mór scrúdú a dhéanamh ar tharchur chun réamhrialú i bhfianaise léiriú an dlí náisiúnta arna sholáthar ag an gcúirt a rinne an tarchur (breithiúnas an 20 Deireadh Fómhair 2022, Centre public d’action sociale de Liège (Cinneadh um fhilleadh a tharraingt siar nó a chur ar fionraí), C‑825/21, EU:C:2022:810, mír 35).

43

Dá bhrí sin, ós rud é gur shainigh an chúirt a rinne an tarchur creat fíorasach agus rialála na gceisteanna arna dtarchur aici, ní faoin gCúirt atá sé a gcruinneas a fhíorú (breithiúnas an 5 Márta 2019, Eesti Pagar, C‑349/17, EU:C:2019:172, mír 50).

44

Ar an tríú dul síos, ceanglaítear le hAirteagal 94(c) de na Rialacha Nós Imeachta ar an gcúirt a rinne an tarchur na cúiseanna a shonrú a thug uirthi léiriú fhorálacha dhlí an Aontais Eorpaigh is ábhar do na ceisteanna a tharchuirtear le haghaidh réamhrialú a cheistiú. Fiú más rud é, mar a áitíonn AMB, go bhfuil sé d’aidhm ag foclaíocht na gceisteanna a tharchuirtear le haghaidh réamhrialú tionchar a imirt ar an gCúirt, ní féidir leis sin amháin an tarchur chun réamhrialú a dhéanamh neamh-inghlactha, ós rud é nach gcomhfhreagraíonn imthoisc den sórt sin d’aon cheann de na cásanna dá dtagraítear i mír 37 den bhreithiúnas seo.

45

Ar an gceathrú dul síos, fiú más rud é, mar a éilíonn ANT, go n‑eascraíonn na freagraí atá le tabhairt ar na ceisteanna a tharchuirtear le haghaidh réamhrialú sa chás seo go soiléir ó chásdlí na Cúirte, leanann sé ó Airteagal 99 de na Rialacha Nós Imeachta nach bhfuil d’éifeacht ag imthoisc den sórt sin chun an tarchur chun réamhrialú a dhéanamh neamh-inghlactha, ach chun cumhacht a thabhairt don Chúirt é a fhreagairt trí ordú.

46

Ar an gcúigiú dul síos, ós rud é go mbaineann na ceisteanna a tharchuirtear le haghaidh réamhrialú le léiriú Airteagal 49 agus Airteagal 107(1) CFAE, tá ANT mícheart ag maíomh nach n‑iarrann na ceisteanna sin ach ar an gCúirt measúnuithe fíorasacha a dhéanamh nach bhfuil laistigh dá dlínse.

47

Ar an séú dul síos, cé go bhfuil scrúdú déanta cheana féin ag cúirt uachtarach náisiúnta, i gcomhthéacs díospóid comhchosúil leis an díospóid atá faoi cheist sna príomhimeachtaí, níl ábharthacht fhéideartha fhorálacha dhlí an Aontais Eorpaigh dá dtagraíonn an chúirt a rinne an tarchur de chineál a fhágann go bhfuil tarchur le haghaidh réamhrialú lena n‑iarrtar cinneadh ón gCúirt Bhreithiúnais maidir le léiriú na bhforálacha sin neamh-inghlactha, i gcomhréir le hAirteagal 267 CFAE. Ní chomhfhreagraíonn imthoisc den sórt sin d’aon cheann de na forais neamh-inghlacthachta dá dtagraítear i mír 37 den bhreithiúnas seo.

48

Ar an seachtú dul síos, a mhéid a thugann AMB dá aire go bhfuil gach gné den díospóid sna príomhimeachtaí teoranta d’aon Bhallstát amháin, ba cheart a mheabhrú gur luaigh an chúirt náisiúnta go bhfuil an chaingean arna tionscnamh ag P&L ar cheann de ghrúpa de 15 chaingean chun RVTC a neamhniú, ceann amháin díobh arna tionscnamh ag ‘ardáin idirnáisiúnta’ ar líne, rud a thugann le tuiscint go n‑iarrtar leis an bpríomhchaingean forálacha an dlí náisiúnta a bhfuil feidhm acu freisin maidir le náisiúnaigh de chuid Ballstáit eile a neamhniú, ionas gur dócha go mbeidh éifeacht ag an gcinneadh a ghlacfaidh an chúirt a rinne an tarchur tar éis an bhreithiúnais seo freisin maidir leis na náisiúnaigh dheireanacha sin (féach, chuige sin, breithiúnas an 8 Bealtaine 2013, Libert agus páirtithe eile, C‑197/11 agus C‑203/11, EU:C:2013:288, mír 35).

49

Mar is léir ó chásdlí socair na Cúirte, i gcás ina ndéanann an chúirt a rinne an tarchur iarraidh ar réamhrialú in imeachtaí chun forálacha a chur ar neamhní a bhfuil feidhm acu ní hamháin maidir lena náisiúnaigh féin ach maidir le náisiúnaigh Ballstát eile freisin, beidh éifeachtaí ag cinneadh na cúirte a rinne an tarchur a ghlacfar tar éis réamhrialú na Cúirte ar náisiúnaigh Ballstát eile freisin, rud a thugann údar don Chúirt freagra a thabhairt ar na ceisteanna arna gcur uirthi i ndáil le forálacha Chonradh FAE maidir leis na saoirsí bunúsacha, cé go bhfuil an díospóid sna príomhimeachtaí teoranta ar gach bealach laistigh de Bhallstát amháin (breithiúnas an 7 Meán Fómhair 2022, Cilevičs agus páirtithe eile, C‑391/20, EU:C:2022:638, mír 32 agus an cásdlí dá dtagraítear).

50

Leanann sé ón méid sin roimhe seo go bhfuil an tarchur chun réamhrialú inghlactha.

51

Leis na ceisteanna sin le haghaidh réamhrialú, fiafraíonn an chúirt a rinne an tarchur, go bunúsach, inter alia, an gá Airteagal 107(1) CFAE a léiriú sa chaoi go gcuirtear cosc ar reachtaíocht is infheidhme maidir le comhchathair lena bhforáiltear, ar an gcéad dul síos, go bhfuil gá le ceadúnas sonrach chun gníomhaíocht sheirbhísí FFP a sholáthar sa chomhchathair sin, sa bhreis ar an gceadúnas náisiúnta is gá chun seirbhísí FFP uirbeacha agus idiruirbeacha a sholáthar, agus, ar an dara dul síos, go bhfuil líon na gceadúnas do sheirbhísí FFP teoranta don tríochadú cuid de na ceadúnais seirbhísí tacsaí arna n‑eisiúint don chomhchathair sin.

52

De réir chásdlí socair na Cúirte, chun beart a aicmiú mar ‘Státchabhair’ de réir bhrí Airteagal 107(1) CFAE, ní mór go gcomhlíonfar na coinníollacha uile seo a leanas. Ar an gcéad dul síos, ní mór idirghabháil arna déanamh ag an Stát nó trí acmhainní an Stáit a bheith ann. Ar an dara dul síos, ní mór don idirghabháil a bheith in ann difear a dhéanamh do thrádáil idir na Ballstáit. Ar an tríú dul síos, ní mór buntáiste roghnaitheach a thabhairt don tairbhí leis. Ar an gceathrú dul síos, ní mór an iomaíocht a shaobhadh nó saobhadh a bhagairt leis (breithiúnas an 11 Samhain 2021, Autostrada Wielkopolska v an Coimisiún agus an Pholainn, C‑933/19 P, EU:C:2021:905, mír 103 agus an cásdlí dá dtagraítear).

53

Maidir leis an gcoinníoll a bhaineann le ceangaltas acmhainní Stáit, ba cheart a thabhairt faoi deara go n‑áirítear le coincheap na cabhrach ní hamháin sochair dhearfacha amhail fóirdheontais, ach idirghabhálacha freisin, i bhfoirmeacha éagsúla, lena maolaítear na muirir a áirítear de ghnáth i mbuiséad gnóthais agus, dá bhrí sin, cé nach fóirdheontais iad sa chiall is déine den téarma, a bhfuil den chineál céanna agus a bhfuil na héifeachtaí céanna acu (breithiúnas an 14 Eanáir 2015, Eventech, C‑518/13, EU:C:2015:9, mír 33 agus an cásdlí dá dtagraítear).

54

Dá bhrí sin, chun a shuí go bhfuil Státchabhair ann, ní mór nasc sách díreach a bhunú idir, ar an gcéad dul síos, an buntáiste arna thabhairt don tairbhí agus, ar an dara dul síos, laghdú ar bhuiséad an Stáit, nó fiú riosca eacnamaíoch atá nithiúil go leor maidir le hualaí lena bhforchur air (breithiúnas an 14 Eanáir 2015, Eventech, C‑518/13, EU:C:2015:9, mír 34 agus an cásdlí dá dtagraítear).

55

Sa chás seo, is leor a thabhairt faoi deara nach bhfuil aon léiriú san ordú um tharchur go mbaineann an reachtaíocht atá faoi cheist sna príomhimeachtaí le hacmhainní Stáit a ghealladh.

56

Go háirithe, ar an gcéad dul síos, maidir leis an gceanglas i ndáil le ceadúnas arna eisiúint ag AMB chun seirbhísí FFP a oibriú i gcomhchathair Barcelona agus maidir le líon na gceadúnas le haghaidh seirbhísí den sórt sin a theorannú don tríochadú cuid de na ceadúnais seirbhísí tacsaí arna n‑eisiúint don chomhchathair sin, is cosúil nach mbaineann aon tairbhí dearfacha leo, amhail fóirdheontais, do na gnóthais a sholáthraíonn seirbhísí tacsaí, ná chun na hualaí a chuirtear de ghnáth ar bhuiséid na ngnóthas sin a mhaolú.

57

Ar an dara dul síos, dealraíonn sé nach bhfuil laghdú ar bhuiséad an Stáit ná riosca eacnamaíoch atá nithiúil go leor maidir le hualaí ar bhuiséad an Stáit mar thoradh ar an dá bheart sin, rud a d’fhéadfadh dul chun tairbhe do ghnóthais a sholáthraíonn seirbhísí tacsaí.

58

Sna himthosca sin, ní mór gurb é an freagra ar na ceisteanna arna dtarchur nach gcuirtear cosc le hAirteagal 107(1) CFAE ar reachtaíocht is infheidhme maidir le comhchathair lena bhforáiltear, ar an gcéad dul síos, go bhfuil gá le ceadúnas sonrach chun dul i mbun ghníomhaíocht seirbhísí FFP sa chomhchathair sin, sa bhreis ar an gceadúnas náisiúnta is gá chun seirbhísí FFP uirbeacha agus idiruirbeacha a sholáthar, agus, ar an dara dul síos, go bhfuil líon na gceadúnas do sheirbhísí den sórt sin teoranta don tríochadú cuid de na ceadúnais seirbhísí tacsaí arna n‑eisiúint don chomhchathair sin, ar choinníoll nach bhfuil na bearta sin de chineál a bhaineann le ceangaltas acmhainní Stáit de réir bhrí na forála sin.

59

Leis na ceisteanna sin le haghaidh réamhrialú, fiafraíonn an chúirt a rinne an tarchur freisin, go bunúsach, an gcoisctear le hAirteagal 49 CFAE reachtaíocht is infheidhme i gcomhchathair lena bhforáiltear, ar an gcéad dul síos, go bhfuil gá le ceadúnas sonrach chun dul i mbun ghníomhaíocht seirbhísí FFP sa chomhchathair sin, sa bhreis ar an gceadúnas náisiúnta is gá chun seirbhísí FFP uirbeacha agus idiruirbeacha a sholáthar, agus, ar an dara dul síos, go bhfuil líon na gceadúnas le haghaidh seirbhísí den sórt sin teoranta don tríochadú cuid de na ceadúnais seirbhísí tacsaí arna n‑eisiúint don chomhchathair sin.

60

Foráiltear sa chéad mhír d’Airteagal 49 CFAE, faoi chuimsiú na bhforálacha atá i gCaibidil 2 de Theideal IV de Chuid a Trí de Chonradh FAE, go dtoirmisctear srianta ar shaoirse bunaíochta náisiúnach de chuid Ballstáit i gcríoch Bhallstáit eile.

61

De réir cásdlí socair, ní mór a mheas gur srianta ar an tsaoirse bunaíochta iad na bearta go léir lena dtoirmeasctar feidhmiú na saoirse arna ráthú ag Airteagal 49 CFAE, nó lena gcuirtear bac ar nó lena mbaintear ó tharraingteacht fheidhmiú na saoirse sin (breithiúnas an 7 Meán Fómhair 2022, Cilevičs agus páirtithe eile, C‑391/20, EU:C:2022:638, mír 61 agus an cásdlí dá dtagraítear).

62

Mar a chuir an tAbhcóide Ginearálta in iúl, go bunúsach, i bpointí 51 go 55 dá Thuairim, ar an gcéad dul síos, is srian ann féin é an ceanglas maidir le ceadúnas sonrach chun seirbhísí FFP a sholáthar i gcomhchathair Barcelona, sa bhreis ar an gceadúnas náisiúnta is gá chun seirbhísí FFP uirbeacha agus idiruirbeacha a sholáthar, ar fheidhmiú na saoirse arna ráthú ag Airteagal 49 CFAE, ós rud é go gcuireann ceanglas den sórt sin teorainn éifeachtach ar rochtain ar an margadh d’aon duine nua (féach, chuige sin, breithiúnas an 10 Márta 2009, Hartlauer, C‑169/07, EU:C:2009:141, mír 34; féach freisin, de réir analaí, breithiúnas an 22 Eanáir 2002, Canal Satélite Digital, C‑390/99, EU:C:2002:34, mír 29).

63

Ar an dara dul síos, is amhlaidh atá freisin maidir le líon na gceadúnas le haghaidh sheirbhísí FFP den sórt sin a theorannú don tríochadú cuid de líon na gceadúnas seirbhísí tacsaí arna n‑eisiúint don chomhchathair sin, nach mór a aicmiú mar shrian ar an tsaoirse bunaíochta, ós rud é go gcuireann teorainn den sórt sin srian ar líon sholáthraithe seirbhísí FFP arna mbunú sa chomhchathair sin.

64

De réir cásdlí socair, ní cheadaítear srianta den sórt sin ar shaoirse bunaíochta ach amháin más rud é, ar an gcéad dul síos, go bhfuil údar leo ar chúis sháraitheach ar mhaithe le leas an phobail agus, ar an dara dul síos, go gcomhlíonann siad prionsabal na comhréireachta, rud a thugann le tuiscint go bhfuil siad oiriúnach chun a áirithiú, ar bhealach comhsheasmhach córasach, go mbainfear amach an cuspóir arna shaothrú agus nach dtéann siad thar a bhfuil riachtanach chun an cuspóir sin a bhaint amach (breithiúnas an 7 Meán Fómhair 2022, Cilevičs agus páirtithe eile, C‑391/20, EU:C:2022:638, mír 65 agus an cásdlí dá dtagraítear).

65

Is léir ón tarchur chun réamhrialú agus ó bharúlacha AMB agus Rialtas na Spáinne os comhair na Cúirte, trí bhíthin an dá bheart atá faoi cheist sna príomhimeachtaí, go bhfuil sé d’aidhm ag RVTC, ar an gcéad dul síos, cáilíocht, sábháilteacht agus inrochtaineacht seirbhísí tacsaí a áirithiú i gcomhchathair Barcelona, a mheastar a bheith ina ‘seirbhís leasa ghinearálta’, go háirithe trí ‘chothromaíocht iomchuí’ a choinneáil idir líon na soláthraithe seirbhíse tacsaí agus sholáthraithe seirbhísí FFP, ar an dara dul síos, trí bhainistiú cuí i ndáil le hiompar, trácht agus spás poiblí laistigh den chomhchathair sin agus, ar deireadh, trí chosaint an chomhshaoil sa chomhchathair sin.

66

Maidir go sonrach leis an gcuspóir cáilíocht, sábháilteacht agus inrochtaineacht seirbhísí tacsaí a áirithiú, is léir ón gcomhad a cuireadh faoi bhráid na Cúirte, ar an gcéad dul síos, go bhfuil gníomhaíocht na seirbhísí tacsaí ardrialaithe, sa mhéid go bhfuil na seirbhísí sin faoi réir, inter alia, cuótaí ceadúnaithe, táillí rialaithe, oibleagáid chun iompar uilíoch a sholáthar agus inrochtaineacht do dhaoine a bhfuil a soghluaisteacht laghdaithe. I bhfianaise na saintréithe sin, meastar, agus measann AMB go háirithe, gur ‘seirbhís leasa ghinearálta’ iad seirbhísí tacsaí ar cuí iad a chaomhnú, mar ghné thábhachtach d’eagrú ginearálta an iompair uirbigh i gcomhchathair Barcelona.

67

Cuireann AMB in iúl freisin gur cosúil go bhfuil inmharthanacht eacnamaíoch seirbhísí tacsaí faoi bhagairt ag iomaíocht mhéadaitheach ó sheirbhísí FFP. Sna himthosca sin, mheasfadh na húdaráis pholaitiúla, ar an leibhéal náisiúnta agus réigiúnach araon, gur bealach iomchuí comhréireach é cothromaíocht a chaomhnú idir an dá chineál iompair uirbigh sin chun a rathú go gcoinneofaí seirbhísí tacsaí mar sheirbhís leasa ghinearálta arna comhtháthú i samhail iompair uirbigh fhoriomláin.

68

Ar deireadh, thug an chúirt a rinne an tarchur agus roinnt páirtithe sna himeachtaí faoi deara gur chinn an Tribunal Supremo (an Chúirt Uachtarach), i mbreithiúnas an 4 Meitheamh 2018, gur faoi na húdaráis phoiblí atá sé eagrú agus modhanna inmhianaithe an iompair uirbigh a roghnú, go bhféadfaidh na húdaráis sin, i gcomhthéacs rogha den sórt sin, a roghnú seirbhísí tacsaí a choinneáil a bhfuil na saintréithe dá dtagraítear i mír 66 den bhreithiúnas seo acu agus ar ‘seirbhís leasa ghinearálta’ iad dá bhrí sin, go bhfuil údar maith ann, dá bhrí sin, cothromaíocht a chaomhnú idir an modh iompair uirbigh sin agus seirbhísí FFP chun a rathú go gcoinneofar an tseirbhís leasa ghinearálta sin, agus chuige sin, gur cosúil gur beart iomchuí comhréireach é foráil a dhéanamh do chóimheas idir ceadúnais FFP agus ceadúnais tacsaí suas le haon cheadúnas amháin in aghaidh 30 ceadúnas, in éagmais aon rogha eile nach bhfuil chomh sriantach céanna.

69

I ndáil leis sin, ar an gcéad dul síos, mar a chuir an tAbhcóide Ginearálta in iúl i bpointí 75 agus 76 dá Thuairim, d’fhéadfadh an cuspóir maidir le bainistiú fónta iompair, tráchta agus spáis phoiblí sa chomhchathair, ar thaobh amháin, agus an cuspóir maidir leis an gcomhshaol a chosaint i gcomhchathair den sórt sin, ar an taobh eile, a bheith ina gcúiseanna sáraitheacha ar mhaithe leis an leas ginearálta (féach, chuige sin, breithiúnais an 24 Márta 2011, an Coimisiún v an Spáinn, C‑400/08, EU:C:2011:172, mír 74, agus an 30 Eanáir 2018, X agus Visser, C‑360/15 agus C‑31/16, EU:C:2018:44, míreanna 134 agus 135).

70

Ar an dara dul síos, is cásdlí socair é, os a choinne sin, nach féidir le cuspóirí de chineál eacnamaíoch amháin a bheith ina gcúis sháraitheach ar mhaithe leis an leas ginearálta lena bhféadfaí údar a thabhairt le srian ar shaoirse bhunúsach arna rathú ag an gConradh (breithiúnais an 11 Márta 2010, Attanasio Group, C‑384/08, EU:C:2010:133, mír 55, agus an 24 Márta 2011, an Coimisiún v an Spáinn, C‑400/08, EU:C:2011:172, mír 74 agus an cásdlí dá dtagraítear). Chinn an Chúirt, go háirithe, nach féidir leis an gcuspóir brabúsacht bealaigh bus iomaíoch a áirithiú, mar chúis eacnamaíoch amháin, a bheith ina chúis sháraitheach den sórt sin ar mhaithe leis an leas ginearálta (breithiúnas an 22 Nollaig 2010, Yellow Cab Verkehrsbetrieb, C‑338/09, EU:C:2010:814, mír 51).

71

Sa chás seo, mar a chuir an tAbhcóide Ginearálta in iúl i bpointe 61 dá Thuairim, ní mór an cuspóir maidir le hinmharthanacht eacnamaíoch seirbhísí tacsaí a áirithiú a mheas freisin mar chúis eacnamaíoch amháin nach féidir a bheith ina chúis sháraitheach ar mhaithe leis an leas ginearálta de réir bhrí an chásdlí dá dtagraítear sa mhír roimhe seo den bhreithiúnas seo.

72

Dá bhrí sin, ní féidir an cuspóir sin a agairt chun údar a thabhairt, inter alia, le cothromaíocht a chaomhnú idir an dá mhodh iompair uirbigh atá faoi cheist sna príomhimeachtaí nó le cóimheas idir ceadúnais do sheirbhísí FFP agus ceadúnais do sheirbhísí tacsaí, ar breithnithe de chineál eacnamaíoch amháin iad.

73

Ar an tríú dul síos, ní bhaintear an bonn de na torthaí sin toisc go bhfuil seirbhísí tacsaí cáilithe faoi dhlí na Spáinne mar ‘sheirbhís leasa ghinearálta’.

74

Sa chéad áit, mar a d’áitigh an Coimisiún Eorpach i gceart ag an éisteacht, ní mór an cuspóir arna shaothrú le beart lena gcuirtear srian ar shaoirse bunaíochta, mar sin, a bheith ina chúis sháraitheach ar mhaithe leis an leas ginearálta de réir bhrí an chásdlí a luaitear i mír 64 den bhreithiúnas seo, gan aicmiú an chuspóra sin sa dlí náisiúnta a bheith in ann tionchar a imirt ar an measúnú atá le déanamh ina leith sin.

75

Sa dara háit, ní léiríonn aon ní sa chomhad a cuireadh faoi bhráid na Cúirte go gcuirtear oibriú seirbhíse lena ngabhann leas eacnamaíoch ginearálta de chúram ar na soláthraithe seirbhíse tacsaí a oibríonn i gcomhchathair Barcelona de réir bhrí Airteagal 106(2) CFAE, nó in éagmais srian ar shaoirse bunaíochta soláthraithe seirbhísí FFP go gcuirfí bac ar fheidhmiú, i ndlí nó i bhfíoras, cúraim seirbhíse poiblí áirithe arna chur de chúram ar na soláthraithe seirbhísí tacsaí sin.

76

I ndáil leis sin, ba cheart a thabhairt faoi deara, cé go bhfuil na Ballstáit i dteideal raon feidhme agus eagrú a gcuid seirbhísí lena ngabhann leas eacnamaíoch ginearálta a shainiú, ag cur san áireamh go háirithe cuspóirí a bhaineann go sonrach lena mbeartas náisiúnta, agus, ina leith sin, go bhfuil lánrogha leathan ag Ballstáit nach bhféadfaidh an Coimisiún a cheistiú ach amháin i gcás earráid fhollasach, nach féidir an lánrogha sin a bheith neamhtheoranta agus nach mór, ar aon chaoi, í a fheidhmiú i gcomhréir le dlí an Aontais Eorpaigh (breithiúnas an 3 Meán Fómhair 2020, Vereniging tot Behoud van Natuurmonumenten in Nederland agus páirtithe eile v an Coimisiún, C‑817/18 P, EU:C:2020:637, mír 95 agus an cásdlí dá dtagraítear).

77

De réir chásdlí na Cúirte, d’fhéadfadh seirbhís a bheith mar sheirbhís lena ngabhann leas eacnamaíoch ginearálta i gcás ina bhfuil saintréithe sonracha ag an leas sin i ndáil le gníomhaíochtaí eile sa saol eacnamaíoch (breithiúnas an 7 Samhain 2018, an Coimisiún v an Ungáir, C‑171/17, EU:C:2018:881, mír 51 agus an cásdlí dá dtagraítear).

78

Thairis sin, chun cáiliú mar sheirbhís lena ngabhann leas eacnamaíoch ginearálta, ní mór seirbhís a sholáthar de bhun misean seirbhíse poiblí ar leith arna chur de chúram ar an soláthraí ag an mBallstát lena mbaineann (breithiúnas an 7 Samhain 2018, an Coimisiún v an Ungáir, C‑171/17, EU:C:2018:881, mír 52).

79

Tá sé tábhachtach, dá bhrí sin, gur cuireadh comhlíonadh na n‑oibleagáidí seirbhíse poiblí de chúram iarbhír ar na gnóthais faighteora agus go sainítear na hoibleagáidí sin go soiléir sa dlí náisiúnta, lena nglactar leis go bhfuil gníomh amháin nó níos mó de chuid údaráis phoiblí ann lena sainítear, ar bhealach atá beacht go leor, cineál, fad agus raon feidhme na n‑oibleagáidí seirbhíse poiblí atá ar na gnóthais a gcuirtear comhlíonadh na n‑oibleagáidí sin de chúram orthu (féach, chuige sin, breithiúnas an 20 Nollaig 2017, Comunidad Autónoma del País Vasco agus páirtithe eile v an Coimisiún, C‑66/16 P go C‑69/16 P, EU:C:2017:999, míreanna 72 agus 73).

80

Ina theannta sin, foráiltear le hAirteagal 106(2) CFAE, ar an gcéad dul síos, go bhfuil gnóthais a gcuirtear oibriú seirbhísí lena ngabhann leas eacnamaíoch ginearálta de chúram orthu faoi réir na rialacha iomaíochta a mhéid nach gcuireann cur i bhfeidhm na rialacha sin bac ar fheidhmiú, i ndlí nó i bhfíoras, na gcúraimí áirithe a shanntar dóibh agus, ar an dara dul síos, nár cheart difear a dhéanamh d’fhorbairt na trádála a mhéid a bheadh sé contrártha do leasanna an Aontais Eorpaigh. Dá bhrí sin, léiríonn foclaíocht féin Airteagal 106(2) CFAE nach gceadaítear maoluithe ar rialacha an Chonartha ach amháin má tá gá leo chun an cúram áirithe a shanntar do ghnóthas a gcuirtear bainistiú seirbhísí lena ngabhann leas eacnamaíoch ginearálta de chúram orthu a chomhlíonadh (breithiúnas an 3 Meán Fómhair 2020, Vereniging tot Behoud van Natuurmonumenten in Nederland agus páirtithe eile v an Coimisiún, C‑817/18 P, EU:C:2020:637, míreanna 96 agus 97).

81

Ní féidir a shuíomh, toisc go bhfuil na saintréithe a leagtar amach i mír 66 den bhreithiúnas seo ag an ngníomhaíocht a bhaineann le seirbhísí tacsaí a sholáthar agus go bhfuil sí an‑rialaithe dá bhrí sin, go bhfuil saintréithe sonracha ag an leas sa ghníomhaíocht sin, de réir bhrí an chásdlí a luaitear i mír 77 den bhreithiúnas seo, i ndáil le gníomhaíochtaí eacnamaíocha eile, nó gur cuireadh cúram seirbhíse poiblí ar leith de chúram ar sholáthraithe seirbhísí tacsaí trí bhíthin gníomhartha údaráis phoiblí atá beacht go leor.

82

Ar an gceathrú dul síos, cé go léirítear leis na saintréithe a leagtar amach i mír 66 den bhreithiúnas seo go bhfuil sé d’aidhm ag rialáil seirbhísí tacsaí, inter alia, cáilíocht, sábháilteacht agus inrochtaineacht na seirbhísí sin a áirithiú chun leasa úsáideoirí, is cosúil, os a choinne sin, nach saothraíonn na bearta féin atá faoi cheist sna príomhimeachtaí na cuspóirí sin.

83

I bhfianaise na mbreithnithe thuas, ní féidir brath sa chás seo ach ar chuspóirí maidir le bainistiú fónta iompair, tráchta agus spáis phoiblí, ar thaobh amháin, agus maidir le cosaint an chomhshaoil, ar an taobh eile, mar chúiseanna sáraitheacha ar mhaithe leis an leas ginearálta chun údar a thabhairt leis na bearta atá faoi cheist sna príomhimeachtaí.

84

Maidir leis an gceist an bhfuil na bearta sin oiriúnach chun a áirithiú, ar bhealach comhsheasmhach córasach, go mbainfear amach na cuspóirí dá dtagraítear i mír 83 den bhreithiúnas seo agus nach dtéann siad thar a bhfuil riachtanach chun iad a bhaint amach, ní mór idirdhealú a dhéanamh idir ceanglas an dara ceadúnas chun gníomhaíocht sheirbhísí FFP a fheidhmiú agus líon cheadúnais seirbhísí FFP a theorannú don tríochadú cuid de líon na gceadúnas seirbhíse tacsaí.

85

A mhéid a bhaineann leis an gceanglas maidir le ceadúnas sonrach chun seirbhísí FFP a sholáthar i gcomhchathair Barcelona, leanann sé ó chásdlí socair, ar an gcéad dul síos, nach féidir le córas réamhcheadúnaithe riaracháin iompar lánroghnach na n‑údarás náisiúnta a dhlisteanú, amhail a n‑éifeacht phraiticiúil a bhaint d’fhorálacha dhlí an Aontais Eorpaigh, go háirithe na forálacha sin a bhaineann leis na saoirsí bunúsacha atá faoi cheist sna príomhimeachtaí (breithiúnas an 22 Eanáir 2002, Canal Satélite Digital, C‑390/99, EU:C:2002:34, mír 35 agus an cásdlí dá dtagraítear).

86

Dá bhrí sin, d’fhonn údar a bheith le córas réamhcheadúnaithe riaracháin cé go maolaíonn sé ar shaoirsí bunúsacha den sórt sin, ní mór dó, ar aon chaoi, a bheith bunaithe ar chritéir oibiachtúla, neamh-idirdhealaitheacha atá ar eolas roimh ré, chun creat a chur ar fáil d’fheidhmiú lánrogha na n‑údarás náisiúnta, chun a áirithiú nach bhfeidhmítear an lánrogha sin go treallach (breithiúnas an 22 Eanáir 2002, Canal Satélite Digital, C‑390/99, EU:C:2002:34, mír 35 agus an cásdlí dá dtagraítear).

87

Ina dhiaidh sin, ní féidir a mheas go bhfuil beart arna thabhairt isteach ag Ballstát a dhúblálann, go bunúsach, rialuithe a cuireadh i gcrích cheana i gcomhthéacs nósanna imeachta eile, sa Stát sin nó i mBallstát eile, riachtanach chun an cuspóir arna shaothrú a bhaint amach (féach, chuige sin, breithiúnas an 22 Eanáir 2002, Canal Satélite Digital, C‑390/99, EU:C:2002:34, mír 36).

88

Ar deireadh, ní bheadh gá le nós imeachta réamhcheadúnaithe ach amháin dá measfaí go raibh rialú ex post ag tarlú ródhéanach chun a fhíoréifeachtacht a ráthú agus chun cur ar a chumas an cuspóir arna shaothrú a bhaint amach (breithiúnas an 22 Eanáir 2002, Canal Satélite Digital, C‑390/99, EU:C:2002:34, mír 39).

89

Sa chás sin, ar an gcéad dul síos, d’fhéadfadh an ceanglas maidir le réamhcheadúnú a bheith iomchuí chun na cuspóirí maidir le bainistiú fónta iompair, tráchta agus spáis phoiblí agus cosaint an chomhshaoil a bhaint amach. Thairis sin, i bhfianaise chineál na seirbhíse atá i gceist, a bhaineann le húsáid gluaisteán príobháideach nach féidir a idirdhealú ó ghluaisteáin eile sa chatagóir sin go minic, arna n‑úsáid go príobháideach, agus thairis sin i limistéar ollmhór uirbeach, féadfar a mheas go dtarlódh rialú iar-imréitigh ródhéanach chun a áirithiú go bhfuil sé fíor-éifeachtach agus chun cur ar a chumas na cuspóirí arna saothrú a bhaint amach. Dá bhrí sin, d’fhéadfaí a mheas go bhfuil gá leis an gceanglas maidir le réamhcheadúnú den sórt sin de réir bhrí an chásdlí dá dtagraítear i mír 88 den bhreithiúnas seo.

90

Ós amhlaidh atá, i gcomhréir leis an gcásdlí dá dtagraítear i míreanna 64 agus 86 den bhreithiúnas seo, ní mór na critéir is infheidhme maidir le ceadúnais le haghaidh sheirbhísí FFP a dheonú, a dhiúltú agus, i gcás inarb iomchuí, a tharraingt siar a bheith de chineál lena ráthófar, ar bhealach comhsheasmhach córasach, go mbainfear amach na cuspóirí sin, ar faoin gcúirt a rinne an tarchur atá sé an méid sin a fhíorú.

91

Ar an dara dul síos, ós rud é go n‑áitíonn P&L, inter alia, os comhair na Cúirte go bhforchoimeádann an t‑údarás riaracháin inniúil an ceart, ag brath ar staid an mhargaidh, ceadúnas le haghaidh sheirbhísí FFP a chur ar ceal, is faoin gcúirt a rinne an tarchur a bheidh sé a fhionnadh, go háirithe, an bhfuil feidhmiú na cumhachta measúnaithe arna tabhairt don údarás sin, i gcomhréir leis na critéir sin, teorannaithe go leordhóthanach, de réir bhrí an chásdlí dá dtagraítear i mír 86 den bhreithiúnas seo, chun a áirithiú nach bhfeidhmeofar an chumhacht sin go treallach.

92

Ar an tríú dul síos, ós rud é go maíonn P&L, thairis sin, go ndéanfaí dúbláil leis an gceanglas maidir le ceadúnas sonrach chun seirbhísí FFP a sholáthar i gcomhchathair Barcelona ar na nósanna imeachta agus na ceanglais atá ann cheana agus arna bhforchur chun an ceadúnas náisiúnta dá bhforáiltear d’fheidhmiú na gníomhaíochta sin a eisiúint, ní mór don chúirt a rinne an tarchur a áirithiú, i gcomhréir leis an gcásdlí dá dtagraítear i mír 87 den bhreithiúnas seo, nach ndéanann na nósanna imeachta a bunaíodh chun an ceadúnas sonrach sin a eisiúint dúbláil ar rialuithe a cuireadh i gcrích cheana faoin nós imeachta eile sin sa Bhallstát céanna.

93

Agus scrúdú á dhéanamh aici ar an ngá atá le saincheanglas ceadúnaithe den sórt sin, ní mór don chúirt a rinne an tarchur a mheas, go háirithe, an dtugann saintréithe áirithe chomhchathair Barcelona údar leis an gceanglas sin a thabhairt isteach, sa bhreis ar an gceanglas ceadúnas náisiúnta a fháil, d’fhonn na cuspóirí maidir le bainistiú fónta iompair, tráchta agus spáis phoiblí agus cosaint an chomhshaoil laistigh di a bhaint amach.

94

Mar a chuir an tAbhcóide Ginearálta in iúl i bpointí 80 agus 81 dá Thuairim, níor léirigh na himeachtaí os comhair na Cúirte aon fhianaise go bhfuil an beart lena dteorannaítear ceadúnais FFP don tríochadú cuid de cheadúnais tacsaí in ann a ráthú go mbainfear amach na cuspóirí maidir le bainistiú fónta iompair, tráchta agus spáis phoiblí agus cosaint an chomhshaoil.

95

I ndáil leis sin, dealraíonn sé ó phointe 9 den bhrollach a ghabhann le RVTC agus ó scéim RVTC araon, mar a leagtar amach, go háirithe, in Airteagail 7 agus 9 go 11, gurb é teorannú ceadúnas chun seirbhísí FFP a sholáthar an phríomhghné trína bhfuil sé d’aidhm ag an Rialachán sin na cuspóirí sin a bhaint amach.

96

Sna himeachtaí os comhair na Cúirte Breithiúnais, níor bhréagnaigh AMB ná Rialtas na Spáinne na hargóintí a cuireadh chun cinn, go háirithe ag P&L, Tapoca VTC1 agus an Coimisiún, ar dá réir

Go deimhin, mar fhreagra ar cheist arna cur ag an gCúirt ag an éisteacht, dúirt Rialtas na Spáinne nach raibh sé ar an eolas faoi aon staidéar a bheith ann maidir le tionchar fhlít FFP ar iompar, trácht, spás poiblí agus an comhshaol i gcomhchathair Barcelona, ná faoi aon staidéar ina mbeartaítear éifeachtaí an rialacháin arna thabhairt isteach ag RVTC maidir leis na cuspóirí a luaitear i mír 94 den bhreithiúnas seo a bhaint amach.

97

Dá bhrí sin, faoi réir measúnú atá le déanamh ag an gcúirt a rinne an tarchur, lena n‑áirítear i bhfianaise aon fhachtóirí nár cuireadh in iúl don Chúirt, is cosúil nach iomchuí ceadúnais FFP a theorannú don tríochadú cuid de líon na gceadúnas tacsaí chun a áirithiú go mbainfear amach na cuspóirí maidir le bainistiú fónta iompair, tráchta agus spáis phoiblí.

98

Ina theannta sin, níl aon rud sa chomhad a cuireadh faoi bhráid na Cúirte a léiríonn nach dtéann teorannú den sórt sin ar cheadúnais seirbhísí PHV thar a bhfuil riachtanach chun na cuspóirí sin a bhaint amach.

99

Ní féidir a chur as an áireamh go bhféadfaí an tionchar a d’fhéadfadh a bheith ag flít FFP ar iompar, trácht agus spás poiblí i gcomhchathair Barcelona a theorannú go leordhóthanach le bearta nach bhfuil chomh sriantach céanna, amhail bearta chun seirbhísí FFP a eagrú, teorainneacha ar na seirbhísí sin le linn sliotáin ama áirithe nó srianta tráchta i limistéir áirithe.

100

Ar an gcaoi chéanna, ní féidir a chur as an áireamh gur féidir an cuspóir maidir le cosaint an chomhshaoil i gcomhchathair Barcelona a bhaint amach trí bhearta nach bhfuil chomh cunórach céanna ar an tsaoirse bunaíochta, amhail teorainneacha astaíochtaí d’fheithiclí sa chomhchathair sin.

101

Arís eile, áfach, is faoin gcúirt a rinne an tarchur atá sé a fhionnadh ar suíodh os a comhair nach mbainfí amach na cuspóirí arna saothrú le bearta nach bhfuil chomh sriantach céanna.

102

I bhfianaise na mbreithnithe uile sin roimhe seo, is é an freagra ar na ceisteanna arna dtarchur ná, maidir le hAirteagal 49 CFAE:

103

Ós rud é, a mhéid a bhaineann sé leis na páirtithe sna príomhimeachtaí, go bhfuil na himeachtaí mar chéim sa chás os comhair na cúirte a rinne an tarchur, baineann ceist na gcostas leis an gcúirt sin. Níl na costais a tabhaíodh trí bharúlacha a chur faoi bhráid na Cúirte, seachas costais na bpáirtithe sin, inghnóthaithe.

Ar na forais sin, rialaíonn an Chúirt (an Chéad Dlísheomra) mar seo a leanas: