Choose the experimental features you want to try

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62014TN0531

    Υπόθεση T-531/14: Aγωγή της 15ης Ιουλίου 2014 — Σωτηροπούλου κ.λπ. κατά Συμβουλίου

    ΕΕ C 351 της 6.10.2014, p. 11–12 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

    6.10.2014   

    EL

    Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

    C 351/11


    Aγωγή της 15ης Ιουλίου 2014 — Σωτηροπούλου κ.λπ. κατά Συμβουλίου

    (Υπόθεση T-531/14)

    2014/C 351/13

    Γλώσσα διαδικασίας: η ελληνική

    Διάδικοι

    Ενάγοντες: Λεϊμονιά Σωτηροπούλου (Πάτρα, Ελλάδα), και άλλοι 63 ενάγοντες (εκπρόσωπος: Κ. Χρυσόγονος, δικηγόρος)

    Εναγόμενο: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

    Αιτήματα των εναγόντων

    να υποχρεωθεί το εναγόμενο, εις ολόκληρον, να αποκαταστήσει την περιουσιακή ζημία που υπέστησαν οι ενάγοντες από την 01/01/2013 έως και την 31/05/2014 από την παράνομη μείωση των κύριων συντάξεών τους με τις παραπάνω αποφάσεις τού Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, συνολικού ύψους 8 70  504,11 ευρώ·

    να υποχρεωθεί το εναγόμενο, εις ολόκληρον, να καταβάλει σε κάθε έναν από τους ενάγοντες το ποσό των 3  000,00 ευρώ ως αποζημίωση για την ηθική βλάβη που υπέστησαν από την παράνομη μείωση των κύριων συντάξεών τους με τις παραπάνω αποφάσεις τού Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης· και

    να καταδικαστεί το εναγόμενο, εις ολόκληρον, στα δικαστικά έξοδα των εναγόντων.

    Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

    Η αγωγή αφορά αίτημα αποκαταστάσεως της ζημίας, σύμφωνα με το άρθρο 268 ΣΛΕΕ, που προκλήθηκε στους ενάγοντες από τη δραστική μείωση των κύριων συντάξεων τους κατ’ εκτέλεση των προβλεπόμενων στις παράνομες αποφάσεις 2010/320/ΕΕ, της 8ης Ιουνίου 2010 (1), 2010/486/ΕΕ, της 7ης Σεπτεμβρίου 2010 (2), 2011/57/ΕΕ, της 20ής Δεκεμβρίου 2010 (3), 2011/257/ΕΕ, της 7ης Μαρτίου 2011 (4), 2011/734/ΕΕ, της 12ης Ιουλίου 2011 (5), 2011/791/ΕΕ, της 8ης Νοεμβρίου 2011 (6), 2012/211/ΕΕ, της 13ης Μαρτίου 2012 (7), και 2013/6/ΕΕ, της 4ης Δεκεμβρίου 2012 (8),του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μέτρων και παρεμβάσεων στο συνταξιοδοτικό σύστημα της Ελλάδας.

    Προς στήριξη της αγωγής οι ενάγοντες προβάλλουν δύο λόγους:

    1.

    Πρώτος λόγος αντλούμενος από την παράβαση των αρχών της δοτής αρμοδιότητας και της επικουρικότητας

    Οι ενάγοντες υποστηρίζουν ότι οι επίμαχες αποφάσεις του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που αφορούν μεταξύ άλλων και στη θέσπιση λεπτομερειακών μέτρων, πολιτικών και παρεμβάσεων στο κοινωνικοασφαλιστικό και συνταξιοδοτικό σύστημα εκδόθηκαν καθ’ υπέρβαση των εκ της Συνθήκης αναγνωριζόμενων αρμοδιοτήτων του Συμβουλίου και κατά παράβαση των αρχών της δοτής αρμοδιότητας και της επικουρικότητας, όπως αυτές καθορίζονται στα άρθρα 4 και 5 της Συνθήκης της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε συνδυασμό με τα άρθρα 2 έως 6 της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης θεσπίζοντας αποφάσεις κατ’ άρθρα 126, § 9, και 136 ΣΛΕΕ απευθυνόμενες στην Ελλάδα, δεν μπορεί να θεσμοθετεί με λεπτομερή τρόπο την πολιτική που πρέπει να ακολουθηθεί από την Ελλάδα στους παραπάνω τομείς που ανήκουν στην αποκλειστική αρμοδιότητα της ως κράτος μέλος της Ε.Ε. και για το λόγο αυτό οι παραπάνω αποφάσεις με το περιεχόμενό τους αυτό είναι παράνομες και γεννούν εξωσυμβατική ευθύνη της Ευρωπαϊκής Ένωσης να αποκαταστήσει τη ζημία των εναγόντων που προκλήθηκε από τη μείωση των συντάξεών τους με τις παράνομες αυτές αποφάσεις του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

    2.

    Δεύτερος λόγος αντλούμενος από προσβολή θεμελιωδών δικαιωμάτων των άρθρων 1, 25 και 34 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης

    Οι ενάγοντες ισχυρίζονται ότι οι παραπάνω αποφάσεις του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επέβαλαν τη λήψη μέτρων που αφορούν στο συνταξιοδοτικό σύστημα, με τα οποία κλονίστηκε ριζικά η οικονομική κατάσταση των εναγόντων και οδήγησαν στην ανατροπή καταστάσεων, στις οποίες είχαν καλόπιστα αποβλέψει. Οι δραστικές περικοπές και μειώσεις των συντάξεων που επιβλήθηκαν κατ’ εφαρμογή των μέτρων που προσδιορίστηκαν στις παραπάνω αποφάσεις του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης οδήγησαν σε βίαιη εξίσωση προς τα κάτω της ασφαλιστικής προστασίας και ραγδαία επιδείνωση του βιοτικού επιπέδου των συνταξιούχων, μεταξύ των οποίων και των εναγόντων, οι οποίοι λόγω των μειώσεων των συντάξεών τους στερήθηκαν το μεγαλύτερο μέρος του προηγουμένως διαθεσίμου εισοδήματός τους. Η θέσπιση και εφαρμογή των επίμαχων μειώσεων οδήγησε σε ευθεία προσβολή του δικαιώματος των εναγόντων στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια, του δικαιώματός τους ως ηλικιωμένων προσώπων να διάγουν αξιοπρεπή και ανεξάρτητη ζωή και του δικαιώματός τους για πρόσβαση στις παροχές κοινωνικής ασφάλισης και στις κοινωνικές υπηρεσίες που εξασφαλίζουν προστασία σε περιπτώσεις όπως το γήρας, δικαιώματα που κατοχυρώνονται ευθέως στα άρθρα 1, 25 και 34 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, γεγονός που καθιστά τις επίμαχες αποφάσεις καθ’εαυτές παράνομες και γεννά εξωσυμβατική ευθύνη της Ευρωπαϊκής Ένωσης να αποκαταστήσει τη ζημία των εναγόντων που προκλήθηκε από τη μείωση των συντάξεών τους με τις παράνομες αυτές αποφάσεις του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.


    (1)  Απόφαση 2010/320/ΕΕ του Συμβουλίου, της 8ης Ιουνίου 2010, απευθυνόμενη προς την Ελλάδα με σκοπό την ενίσχυση και εμβάθυνση της δημοσιονομικής εποπτείας, διά της οποίας ειδοποιείται η Ελλάδα να λάβει τα μέτρα μείωσης του ελλείμματος που κρίνονται αναγκαία για την αντιμετώπιση της κατάστασης υπερβολικού ελλείμματος (ΕΕ L 145 της 11.6.2010, σ. 6)

    (2)  Απόφαση 2010/486/ΕΕ του Συμβουλίου, της 7ης Σεπτεμβρίου 2010, για τροποποίηση της απόφασης 2010/320/ΕΕ, απευθυνόμενης προς την Ελλάδα με σκοπό την ενίσχυση και εμβάθυνση της δημοσιονομικής εποπτείας διά της οποίας ειδοποιείται η Ελλάδα να λάβει τα μέτρα μείωσης του ελλείμματος που κρίνονται αναγκαία για την αντιμετώπιση της κατάστασης υπερβολικού ελλείμματος (ΕΕ L 241 της 14.9.2010, σ. 12)

    (3)  Απόφαση 2011/57/ΕΕ του Συμβουλίου, της 20ής Δεκεμβρίου 2010, για την τροποποίηση της απόφασης 2010/320/ΕΕ, η οποία απευθύνεται προς την Ελλάδα με σκοπό την ενίσχυση και εμβάθυνση της δημοσιονομικής εποπτείας και διά της οποίας ειδοποιείται η Ελλάδα να λάβει τα μέτρα μείωσης του ελλείμματος που κρίνονται αναγκαία για την αντιμετώπιση της κατάστασης υπερβολικού ελλείμματος (ΕΕ L 26 της 29.1.2011, σ. 15)

    (4)  Απόφαση 2011/257/ΕΕ του Συμβουλίου, της 7ης Μαρτίου 2011, για την τροποποίηση της απόφασης 2010/320/ΕΕ η οποία απευθύνεται προς την Ελλάδα με σκοπό την ενίσχυση και εμβάθυνση της δημοσιονομικής εποπτείας, και διά της οποίας ειδοποιείται η Ελλάδα να λάβει τα μέτρα μείωσης του ελλείμματος που κρίνονται αναγκαία για την αντιμετώπιση της κατάστασης υπερβολικού ελλείμματος (ΕΕ L 110 της 29.4.2011, σ. 26)

    (5)  Απόφαση 2011/734/ΕΕ του Συμβουλίου, της 12ης Ιουλίου 2011, η οποία απευθύνεται προς την Ελλάδα με σκοπό την ενίσχυση και εμβάθυνση της δημοσιονομικής εποπτείας, και διά της οποίας ειδοποιείται η Ελλάδα να λάβει τα μέτρα μείωσης του ελλείμματος που κρίνονται αναγκαία για την αντιμετώπιση της κατάστασης υπερβολικού ελλείμματος (ΕΕ L 296 της 15.11.2011, σ. 38)

    (6)  Απόφαση 2011/791/ΕΕ του Συμβουλίου, της 8ης Νοεμβρίου 2011, για τροποποίηση της απόφασης 2011/734/ΕΕ η οποία απευθύνεται προς την Ελλάδα με σκοπό την ενίσχυση και εμβάθυνση της δημοσιονομικής εποπτείας, και διά της οποίας ειδοποιείται η Ελλάδα να λάβει τα μέτρα μείωσης του ελλείμματος που κρίνονται αναγκαία για την αντιμετώπιση της κατάστασης υπερβολικού ελλείμματος (ΕΕ L 320 της 3.12.2011, σ. 28)

    (7)  Απόφαση 2012/211/ΕΕ του Συμβουλίου, της 13ης Μαρτίου 2012, για την τροποποίηση της απόφασης 2011/734/ΕΕ η οποία απευθύνεται προς την Ελλάδα με σκοπό την ενίσχυση και την εμβάθυνση της δημοσιονομικής εποπτείας, και με την οποία ειδοποιείται η Ελλάδα να λάβει τα μέτρα μείωσης του ελλείμματος που κρίνονται αναγκαία για την αντιμετώπιση της κατάστασης υπερβολικού ελλείμματος (ΕΕ L 113 της 25.4.2012, σ. 8)

    (8)  Απόφαση 2013/6/ΕΕ του Συμβουλίου, της 4ης Δεκεμβρίου 2012, για τροποποίηση της απόφασης 2011/734/ΕΕ η οποία απευθύνεται προς την Ελλάδα με σκοπό την ενίσχυση και εμβάθυνση της δημοσιονομικής εποπτείας, και διά της οποίας ειδοποιείται η Ελλάδα να λάβει τα μέτρα μείωσης του ελλείμματος που κρίνονται αναγκαία για την αντιμετώπιση της κατάστασης υπερβολικού ελλείμματος (ΕΕ L 4 της 9.1.2013, σ. 40)


    Top