Αναίρεση που άσκησε στις 26 Μαρτίου 2007 το Βασίλειο του Βελγίου κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης στις 16 Μαρτίου 2007 στην υπόθεση F-92/05, Genetteκατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-90/07 P)

(2007/C 117/46)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείον: Βασίλειο του Βελγίου (εκπρόσωπος: L. Van den Broeck)

Αντίδικοι κατ' αναίρεση: Emmanuel Genette, Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

Αιτήματα του αναιρεσείοντος

Το αναιρεσείον ζητεί από το Πρωτοδικείο

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Με την απόφαση της 16ης Ιανουαρίου 2007, που εκδόθηκε στην υπόθεση F-92/05, Genette κατά Επιτροπής, το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης (ΔΔΔ) δέχθηκε την προσφυγή που άσκησε ο Genette με αντικείμενο την ακύρωση της αποφάσεως της Επιτροπής της 25ης Ιανουαρίου 2005, με την οποία αυτή αρνήθηκε, αφενός, να του επιτρέψει να ανακαλέσει την υποβληθείσα το 2001 αίτηση μεταφοράς των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων του που απέκτησε στο πλαίσιο βελγικών συνταξιοδοτικών οργανισμών και, αφετέρου, να του επιτρέψει να ζητήσει εκ νέου τη μεταφορά των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων του.

Προς στήριξη της αιτήσεως αναιρέσεως, το Βασίλειο του Βελγίου, παρεμβαίνον πρωτοδίκως υπέρ των αιτημάτων της Επιτροπής, προβάλλει πρώτον ότι το ΔΔΔ δεν είναι αρμόδιο να εκτιμήσει το παραδεκτό σύμφωνα με τη βελγική νομοθεσία της αιτήσεως για ανάκληση της αιτήσεως μεταφοράς στο κοινοτικό δίκαιο των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων που αποκτήθηκαν στο πλαίσιο βελγικών συνταξιοδοτικών οργανισμών. Κατά το αναιρεσείον, το ΔΔΔ υπερέβη τα όρια της αρμοδιότητάς του αποφαινόμενο επί του περιεχομένου των εφαρμοστέων εν προκειμένω διατάξεων της βελγικής εσωτερικής νομοθεσίας.

Δεύτερον, το Βασίλειο του Βελγίου ισχυρίζεται ότι το ΔΔΔ παρέβη το κοινοτικό δίκαιο, ιδίως δε τις διατάξεις του ΚΥΚ, με την κρίση του επί του παραδεκτού της ασκήσεως νέας αιτήσεως μεταφοράς.

Εξάλλου, το Βασίλειο του Βελγίου προβάλλει ότι το ΔΔΔ παρέβη την κοινοτική νομοθεσία με την εσφαλμένη κρίση του ως προς την ύπαρξη νέου πραγματικού περιστατικού γεγονός το οποίο, κατά την άποψή του, δεν έπρεπε να κριθεί σε σχέση με την έναρξη ισχύος της μεταρρυθμίσεως του ΚΥΚ, αλλά σύμφωνα με τις διατάξεις της Βελγικής νομοθεσίας.

Τέλος, το Βασίλειο του Βελγίου προβάλλει έναν λόγο αναιρέσεως αντλούμενο από την παράβαση της αρχής της ασφάλειας δικαίου.