Αναίρεση που άσκησε στις 19 Φεβρουαρίου 2016 η Δημοκρατία της Πολωνίας κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο στις 3 Δεκεμβρίου 2015 στην υπόθεση T-367/13, Πολωνία κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-105/16 P)

(2016/C 136/26)

Γλώσσα διαδικασίας: η πολωνική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Δημοκρατία της Πολωνίας (εκπρόσωπος: B. Majczyna)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Η Δημοκρατία της Πολωνίας ζητεί, πρώτον, να αναιρεθεί η απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 3ης Δεκεμβρίου 2015 στην υπόθεση T-367/13, Πολωνία κατά Επιτροπής στο μέτρο που με την απόφαση αυτή απορρίφθηκε η πρώτη αιτίαση η οποία προβλήθηκε στο πλαίσιο του πρώτου λόγου της προσφυγής ακυρώσεως κατά της εκτελεστικής αποφάσεως της εκτελεστικής αποφάσεως 2013/214/ΕΕ της Επιτροπής, της 2ας Μαΐου 2013 [κοινοποιηθείσα υπό τον αριθμό C(2013) 2436], για τον αποκλεισμό από τη χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης ορισμένων δαπανών που πραγματοποιήθηκαν από τα κράτη μέλη στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Προσανατολισμού και Εγγυήσεων (ΕΓΤΠΕ), τμήμα Εγγυήσεων, στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Εγγυήσεων (ΕΓΤΕ) και στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Αγροτικής Ανάπτυξης (ΕΓΤΑΑ) (ΕΕ L 123, σ. 11), και η οποία αφορούσε την απαίτηση να χρησιμοποιηθεί τουλάχιστον το 50 % της χρηματοδοτικής ενίσχυσης για τη λήψη μέτρων αναδιάρθρωσης, δεύτερον, να ακυρωθεί η εν λόγω εκτελεστική απόφαση, στο μέτρο που με αυτήν αυτή επιβάλλεται διόρθωση με τη μέθοδο της παρέκτασης, ανερχόμενη στο 11 % των δαπανών που δήλωσε η Δημοκρατία της Πολωνίας προς στήριξη εκμεταλλεύσεων ημιεπιβίωσης, ύψους 4 583 950,92 ευρώ και 39 583 726,30 ευρώ, και τέλος, τρίτον, να καταδικαστεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα αμφότερων των βαθμών δικαιοδοσίας.

Με την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση, το Γενικό Δικαστήριο απέρριψε την προσφυγή που άσκησε η Δημοκρατία της Πολωνίας με αίτημα την ακύρωση της απόφασης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η οποία προβλέπει την εφαρμογή δημοσιονομικής διόρθωσης ύψους 8 292 783,94 ευρώ και 71 610 559,39 ευρώ όσον αφορά τις δαπάνες που δήλωσε η Δημοκρατία της Πολωνίας προς στήριξη εκμεταλλεύσεων ημιεπιβίωσης.

Η Επιτροπή προσήψε στη Δημοκρατία της Πολωνίας πέντε αιτιάσεις σχετικά με τη διάθεση οικονομικών πόρων προς στήριξη γεωργικών εκμεταλλεύσεων ημιεπιβίωσης, μεταξύ των οποίων παράβαση του άρθρου 33β του κανονισμού 1257/1999 (2), το οποίο επιβάλλει στους γεωργούς την υποχρέωση να χρησιμοποιούν τουλάχιστον το 50 % της χρηματοδοτικής ενίσχυσης για τη λήψη μέτρων αναδιάρθρωσης. Η παράβαση αυτή αποτέλεσε τη βάση επί της οποίας η Επιτροπή επέβαλε διόρθωση με τη μέθοδο της παρέκτασης, ανερχόμενη στο 11 % των δαπανών που δήλωσε η Δημοκρατία της Πολωνίας προς στήριξη εκμεταλλεύσεων ημιεπιβίωσης, διόρθωση ανταποκρινόμενη στο ποσοστό των αιτήσεων οι οποίες, κατόπιν δειγματοληπτικού ελέγχου 100 φακέλων αιτήσεων στον οποίο προέβη η Επιτροπή, δεν πληρούσαν την απαίτηση χρήσης του 50 % της χρηματοδοτικής ενίσχυσης για τη λήψη μέτρων αναδιάρθρωσης.

Στο πλαίσιο αυτό, η Δημοκρατία της Πολωνίας προβάλλει ότι η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση προέβη σε εσφαλμένη ερμηνεία του άρθρου 33β του κανονισμού 1257/1999, ερμηνεία συνιστάμενη στη διαπίστωση ότι προϋπόθεση για τη στήριξη των εκμεταλλεύσεων ημιεπιβίωσης είναι να χρησιμοποιηθεί τουλάχιστον το 50 % της χρηματοδοτικής ενίσχυσης για τη λήψη μέτρων αναδιάρθρωσης, μολονότι τέτοια απαίτηση δεν βρίσκει έρεισμα στις διατάξεις του δικαίου της Ένωσης.

Η εσφαλμένη ερμηνεία της ανωτέρω διάταξης οδήγησε το Γενικό Δικαστήριο στο συμπέρασμα ότι με την προσβαλλόμενη απόφαση ορθώς εκτίμησε η Επιτροπή ότι η Δημοκρατία της Πολωνίας μπορούσε να εγκρίνει μόνον τις αρχικές αιτήσεις για τη χορήγηση ενίσχυσης με τις οποίες οι αιτούντες την ενίσχυση γεωργοί αναλάμβαναν την υποχρέωση να χρησιμοποιήσουν τουλάχιστον το 50 % της εν λόγω ενίσχυσης για τη λήψη μέτρων αναδιάρθρωσης.

Η αιτίαση, η οποία συνίσταται στην παράβαση της υποχρέωσης των γεωργών να χρησιμοποιήσουν τουλάχιστον το 50 % της χρηματοδοτικής ενίσχυσης για τη λήψη μέτρων αναδιάρθρωσης, αποτελεί τη βάση στην οποία στηρίχθηκε η Επιτροπή προκειμένου να επιβάλει διόρθωση με τη μέθοδο της παρέκτασης, ανερχόμενη στο 11 % των δηλωθεισών δαπανών προς στήριξη εκμεταλλεύσεων ημιεπιβίωσης.

Κατά την άποψη της δημοκρατίας της Πολωνίας, η υποχρέωση των γεωργών να χρησιμοποιούν τουλάχιστον το 50 % της χρηματοδοτικής ενίσχυσης για τη λήψη μέτρων αναδιάρθρωσης δεν προκύπτει από το δίκαιο της Ένωσης. Καμία από τις διατάξεις του δικαίου της Ένωσης που περιγράφουν λεπτομερώς τις προϋποθέσεις για τη στήριξη εκμεταλλεύσεων ημιεπιβίωσης δεν προβλέπει προϋπόθεση χρήσης τουλάχιστον του 50 % της χρηματοδοτικής ενίσχυσης για τη λήψη μέτρων αναδιάρθρωσης. Τέτοια προϋπόθεση δεν προβλέπεται από το άρθρο 33β του κανονισμού 1257/1999. Η απαίτηση αυτή δεν θεσπίστηκε ούτε και με τον κανονισμό 141/2004 (3) σχετικά με τους κανόνες εφαρμογής ειδικών μέτρων στήριξης της αγροτικής ανάπτυξης, οι οποίοι προβλέπονται στο κεφάλαιο IXa του κανονισμού 1257/1999.

Επομένως, οι πολωνικές αρχές δεν παρέβησαν τις υποχρεώσεις ελέγχου σε σχέση με τις ανωτέρω περιγραφόμενες προϋποθέσεις παροχής στήριξης στο πλαίσιο του μέτρου «Στήριξη εκμεταλλεύσεων ημιεπιβίωσης». Κατ’ αυτή την έννοια, η επιβολή δημοσιονομικής διόρθωσης λόγω της παράβασης αυτής είναι αβάσιμη. Ως εκ τούτου, δεν δικαιολογείται η εκ μέρους του Γενικού Δικαστηρίου απόρριψη της προσφυγής ακύρωσης κατά της εκτελεστικής απόφασης 2013/214/ΕΕ, στο μέτρο που η απόφαση αυτή επιβάλλει διόρθωση με τη μέθοδο της παρέκτασης, ανερχόμενη στο 11 % των δαπανών που δήλωσε η Δημοκρατία της Πολωνίας προς στήριξη εκμεταλλεύσεων ημιεπιβίωσης.

(1)  ΕΕ L 123, σ. 11.

(2)  Κανονισμός (ΕΚ) 1257/1999 του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1999, για τη στήριξη της αγροτικής ανάπτυξης από το Ευρωπαϊκό Γεωργικό Ταμείο Προσανατολισμού και Εγγυήσεων (ΕΓΤΠΕ) και για την τροποποίηση και κατάργηση ορισμένων κανονισμών (EE L 160, σ. 80).

(3)  Κανονισμός (ΕΚ) 141/2004 της Επιτροπής, της 28ης Ιανουαρίου 2004, για τις λεπτομέρειες εφαρμογής του κανονισμού (ΕΚ) 1257/1999 του Συμβουλίου όσον αφορά τα μεταβατικά μέτρα στήριξης της αγροτικής ανάπτυξης που εφαρμόζονται στην Τσεχική Δημοκρατία, στην Εσθονία, στην Κύπρο, στη Λεττονία, στη Λιθουανία, στην Ουγγαρία, στη Μάλτα, στην Πολωνία, στη Σλοβενία και στη Σλοβακία (EE L 24, σ. 25).