—

να γίνει τύποις δεκτή η παρούσα προσφυγή,

—

να ακυρωθεί η απόφαση της Επιτροπής της 1ης Οκτωβρίου 1982, με την οποία απορρίφθηκε η ένσταση του προσφεύγοντος,

—

να υποχρεωθεί η καθής να προβεί στην ανακατάταξη του προσφεύγοντος, σύμφωνα με τα κριτήρια που περιέχονται στην απόφαση της 6ης Ιουνίου 1973,

—

να καταδικαστεί η καθής στα δικαστικά έξοδα,

—

Το άρθρο 1 της απόφασης της 6ης Ιουνίου 1973 (στο εξής: η απόφαση) θέτει την αρχή ότι ο υπάλληλος διορίζεται στον εισαγωγικό βαθμό της εισαγωγικής σταδιοδρομίας της κατηγορίας του ή του κλάδου του.

—

Στο άρθρο 2, περί διορισμού σε σταδιοδρομίες άλλες πλην των εισαγωγικών σταδιοδρομιών διευκρινίζεται ότι, κατά παρέκκλιση από το άρθρο 1, η αρμόδια για τους διορισμούς αρχή διορίζει τον επιλεγέντα υποψήφιο στον εισαγωγικό βαθμό ορισμένων σταδιοδρομιών υπό την προϋπόθεση ότι ο υποψήφιος μπορεί να αποδείξει επαγγελματική πείρα ορισμένης διάρκειας. Σημειώνεται ότι η επαγγελματική πείρα εκτιμάται σε σχέση προς την προς κατάληψη θέση και λαμβάνοντας υπόψη τη δραστηριότητα που έχει ασκήσει ο υποψήφιος πριν από την πρόσληψη του.

—

Το άρθρο 3 της απόφασης, περί διορισμού σε ανώτερο βαθμό μιας σταδιοδρομίας, το οποίο έχει εφαρμογή εν προκειμένω, ορίζει ότι:

«Κατά παρέκκλιση από το άρθρο 1, η αρμόδια για τους διορισμούς αρχή μπορεί, κατ' εξαίρεση και για να ληφθούν υπόψη οι ανάγκες της πρόσληψης, να διορίσει τον επιλεγέντα υποψήφιο σε βαθμό ανώτερο των εισαγωγικών σταδιοδρομιών και των ενδιάμεσων σταδιοδρομιών, υπό τον όρον ότι αποδεικνύει επαγγελματική πείρα, κατά την έννοια του άρθρου 2, ελάχιστης διάρκειας ... 5 ετών για το βαθμό LA 6.»

—

Στο παράρτημα II της απόφασης, περί πρακτικών εφαρμογών και γενικών παρατηρήσεων, σημειώνεται, στο σημείο 1 α), ότι η επαγγελματική πείρα εκτιμάται σε σχέση με την προς κατάληψη θέση, λαμβάνοντας υπόψη τη δραστηριότητα που έχει ασκήσει ο υποψήφιος πριν από την πρόσληψη του. Η διάταξη αυτή ισχύει για όλους τους βαθμούς.

—

Το στοιχείο 3 του παραρτήματος αυτού, περί της σταδιοδρομίας LA7/LA6, είναι διατυπωμένο ως εξής:

—

Ο προσφεύγων εισήλθε στην υπηρεσία της Επιτροπής στις 16 Απριλίου 1980 ως έκτακτος υπάλληλος με βαθμό LA 7/3. Από την 1η Ιανουαρίου 1981 προσελήφθη ως δόκιμος υπάλληλος με την ιδιότητα του μεταφραστή στην υπηρεσία ελληνικής μετάφρασης με τον ίδιο βαθμό LA 7/3.

—

Στις 9 Ιουνίου 1981, ο Μιχαήλ υπέβαλε αίτηση περί αναθεωρήσεως της κατατάξεως του σε βαθμό και κλιμάκιο. Επί της αιτήσεως αυτής η επιτροπή κατάταξης εξέδωσε αρνητική απόφαση, η οποία του κοινοποιήθηκε στις 3 Νοεμβρίου 1981.

—

Στη συνέχεια, με επιστολή της 4ης Φεβρουαρίου 1982, ο προσφεύγων απευθύνθηκε στο γενικό διευθυντή προσωπικού και διοίκησης και ανέφερε ότι, λαμβανομένων υπόψη των πανεπιστημιακών του τίτλων και της επαγγελματικής του πείρας, θεωρεί εσφαλμένη την κατάταξη του στο βαθμό LA 7/3 και παρεκάλεσε να επανεξεταστεί η κατάταξη του βάσει της απόφασης της Επιτροπής της 6ης Ιουνίου 1973.

—

Με έγγραφο της 27ης Μαΐου 1982, ο γενικός διευθυντής γνωστοποίησε στον προσφεύγοντα ότι η επιτροπή κατάταξης επιβεβαίωσε την αρχική της απόφαση να τον κατατάξει στο βαθμό LA 7/3 για τους ακόλουθους λόγους:

—

Στις 28 Ιουνίου 1982, ο προσφεύγων υπέβαλε, βάσει του άρθρου 90 του κανονισμού, ένσταση κατά της ανωτέρω απόφασης της επιτροπής κατάταξης.

—

Την 1η Οκτωβρίου 1982, η αρμόδια για τους διορισμούς αρχή γνωστοποίησε στον Μιχαήλ ότι δεν μπορούσε να κάνει δεκτή την ένσταση του· η απορριπτική αυτή απόφαση του κοινοποιήθηκε στις 4 Οκτωβρίου 1982.

—

Κατά της απόφασης αυτής της 1ης Οκτωβρίου 1982, ο προσφεύγων άσκησε στις 28 Δεκεμβρίου 1982 την παρούσα προσφυγή, η οποία πρωτοκολλή3ηκε αυθημερόν στη γραμματεία του Δικαστηρίου.

1.

Γιατί η Επιτροπή περίμενε μέχρι το Μάρτιο του 1981 για να γνωστοποιήσει στο προσωπικό της την απόφαση της 6ης Ιουνίου 1973;

2.

Η απόφαση αυτή της 6ης Ιουνίου 1973 αποτέλεσε αντικείμενο δημοσίευσης και ποιας;

3.

Η Επιτροπή, λαμβάνοντας την απόφαση αυτή, είχε την πρόθεση να θεσπίσει γενική εκτελεστική διάταξη του κανονισμού, υπό την έννοια του άρθρου 110 του κανονισμού, ή «οδηγία» εσωτερικής φύσης;

4.

Η Επιτροπή εμμένει στην άποψη που διατύπωσε με τις γραπτές παρατηρήσεις της, σύμφωνα με την οποία οι διατάξεις της απόφασης της 6ης Ιουνίου 1973, οι οποίες επιτρέπουν παρέκκλιση από τη γενική αρχή της κατάταξης στον εισαγωγικό βαθμό της εισαγωγικής σταδιοδρομίας, στηρίζονται στο άρθρο 32 του κανονισμού' μήπως πρόκειται μάλλον για το άρθρο 31 ;

5.

Αν η Επιτροπή έκρινε ότι ο Μιχαήλ πληρούσε όλες τις προϋποθέσεις που προβλέπονται από την απόφαση του 1973, θα τον είχε κατατάξει στο βαθμό LA 6;

6.

Η Επιτροπή καλείται να προσδιορίσει τον αριθμό των υπαλλήλων που από το 1973 έχουν καταταγεί σε βαθμό ανώτερο του εισαγωγικού βαθμού βάσει της απόφασης του 1973.

7.

Η Επιτροπή καλείται να προσδιορίσει τον αριθμό των υπαλλήλων στους οποίους από το 1973, παρόλο που πληρούσαν τις προϋποθέσεις που τίθενται με την απόφαση του 1973, δεν τους απονεμήθηκε βαθμός ανώτερος του εισαγωγικού βαθμού για λόγους που αφορούν τις «ανάγκες της πρόσληψης».

8.

Εφόσον βέβαια γίνει δεκτό ότι ο Μιχαήλ πληροί οπωσδήποτε τους όρους που προβλέπονται από την απόφαση του 1973, ποιες είναι ενδεχομένως οι ανάγκες της πρόσληψης οι οποίες δεν επιτρέπουν να καταταγεί στο βαθμό LA 6;

9.

Αναγνωρίζει η Επιτροπή το ακριβές των προσκομιζομένων εγγράφων και των παρατηρήσεων του προσφεύγοντος σχετικά με τον πίνακα προσωπικού του γλωσσικού κλάδου και την ανυπαρξία έλληνα μεταφραστή στο βαθμό LA 6;

1.

Ο προοφενγωνίρά από το Δικαστήριο:

2.

Η Επιτροπή ζητεί από το Δικαστήριο:

α)

Ο προσφεύγων υποστηρίζει ότι σκοπός της απόφασης αυτής, ενόψει ιδίως των ζητημάτων που ανέκυψαν από τη διεύρυνση της Κοινότητας, είναι να διασφαλίζει στους υπαλλήλους που μόλις προσλαμβάνονται ομοιόμορφους κανόνες για την κατάταξη και ίδιους όρους πρόσληψης και εξέλιξης της σταδιοδρομίας. Σκοπός της επομένως είναι η αντικειμενική και χωρίς διακρίσεις εκτίμηση της αξίας των νέων υπαλλήλων, βάσει των πτυχίων τους και της επαγγελματικής τους πείρας, η αντικειμενικότητα δε αυτή αποκλείει κάθε αυθαιρεσία εκ μέρους της αρμόδιας για την κατάταξη αρχής. Η αρχή αυτή διατηρεί βέβαια κάποια διακριτική ευχέρεια, που πρέπει όμως να είναι περιορισμένη και να συμβαδίζει με τις διατάξεις της απόφασης της 6ης Ιουνίου 1973.

β)

α)

Ο προσφεύγων υποστηρίζει ότι πληροί τις σχετικές με την επαγγελματική πείρα προϋποθέσεις, οι οποίες προβλέπονται στο άρθρο 3 της απόφασης και διευκρινίζονται στο στοιχείο 3 του παραρτήματος II της ίδιας απόφασης, προκειμένου να καταταγεί στον ανώτερο βαθμό LA 6 της σταδιοδρομίας αυτής.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το στοιχείο 1 του παραρτήματος II της απόφασης της 6ης Ιουνίου 1973, η επαγγελματική πείρα εκτιμάται λαμβανομένης υπόψη της δραστηριότητας που έχει ασκήσει ο υποψήφιος πριν από την πρόσληψη του και αρχίζει να υπολογίζεται από τη λήψη του πρώτου πτυχίου, το οποίο επιτρέπει την πρόσβαση στην κατηγορία στην οποία εμπίπτει η προς κατάληψη θέση.

Ο προσφεύγων επισυνάπτει στην προσφυγή του βιογραφικό σημείωμα, το οποίο συνοψίζει τις πανεπιστημιακές και μεταπτυχιακές του σπουδές και αναφέρει ότι οι σπουδές που έχει πραγματοποιήσει πρέπει να αναγνωριστούν σε ποσοστό 100 ο/ο, καθόσον είναι επιπέδου Α, ιδίως όσον αφορά την πείρα που έχει αποκτήσει ως οικονομολόγος, διοικητικός υπάλληλος και κοινωνιολόγος.

Έπρεπε επομένως, να αναγνωριστεί στον προσφεύγοντα, με τις ιδιότητες αυτές, πείρα 5 ετών και 6 μηνών. Λαμβανομένων επίσης υπόψη των υψηλών καθηκόντων που έχει ασκήσει ο προσφεύγων σε διάφορες εμπορικές εταιρείες, από το 1973 έως το 1980, έπρεπε να του υπολογιστούν ως επαγγελματική δραστηριότητα 6 επιπλέον έτη πείρας. Ο Μιχαήλ αποδεικνύει συνολικά επαγγελματική πείρα 11 ετών και 6 μηνών, δηλαδή σαφώς ανώτερη των 5 ετών που απαιτείται από το άρθρο 3 της απόφασης της 6ης Ιουνίου 1973, χωρίς καν να προσμετρούνται οι διάφορες μελέτες που δημοσίευσε.

Ο προσφεύγων αναφέρει επιπλέον ότι μετέσχε το 1981 στον πρώτο γενικό διαγωνισμό επιπέδου Α 5, που διενεργήθηκε για έλληνες υπηκόους (διαγωνισμός Α/337) και ότι έγινε δεκτός στο διαγωνισμό, ενώ απη-τείτο επαγγελματική πείρα 7 ετών, και επέτυχε άλλωστε στο διαγωνισμό αυτό. Υπάρχει επομένως αντίφαση στη στάση της Επιτροπής και στον υπολογισμό της επαγγελματικής πείρας του Μιχαήλ.

Τέλος, ο προσφεύγων αντικρούει την άποψη της Επιτροπής, σύμφωνα με την οποία, εφόσον η κενή θέση εμπίπτει στο γλωσσικό κλάδο, η μόνη επαγγελματική πείρα που λαμβάνεται υπόψη είναι η μετάφραση υπό την κυριολεκτική της έννοια. Η ερμηνεία αυτή είναι εσφαλμένη για πολλούς λόγους:

β)

Με την ανταπάντηση της η Επιτροπή υποστήριξε επιπλέον τις ακόλουθες σκέψεις:

1.

Ο προσφεύγων αναφέρεται στους λόγους που επικαλείται η επιτροπή κατάταξης και τους οποίους επαναλαμβάνει το από 27 Μαΐου 1982 έγγραφο του γενικού διευθυντή και ισχυρίζεται:

2.

1.

Ο προσφεύγων υποστηρίζει ότι έχει γίνει διάκριση εις βάρος του σε σχέση με τους συναδέλφους του που δεν αποδεικνύουν ίδια προσόντα και επαγγελματική πείρα και οι οποίοι εντούτοις έχουν καταταγεί, όπως αυτός, στο βαθμό L 7. Η κατάταξη αυτή είναι επιπλέον επιζήμια για την εξέλιξη της σταδιοδρομίας του.

2.

Η Επιτροπή θεωρεί απεναντίας ότι, εφόσον ο προσφεύγων δεν έχει ειδική επαγγελματική πείρα ανώτερη από αυτή που είχαν οι συνάδελφοι του οι οποίοι όπως και αυτός διορίστηκαν στο βαθμό Α 7, δεν μπορεί να κάνει λόγο για διάκριση εις βάρος του. Παρατηρεί επιπλέον ότι, επειδή η τοποθέτηση σε ανώτερο βαθμό της σταδιοδρομίας δεν αποτελεί δικαίωμα των υπαλλήλων, αλλ' απλή ευχέρεια της αρμόδιας για τους διορισμούς αρχής να λαμβάνει υπόψη τις ανάγκες της πρόσληψης, δεν συντρέχει εν προκειμένω καμιά διάκριση εις βάρος του. Η Επιτροπή συμπεραίνει από τα παραπάνω ότι στην πραγματικότητα ο διορισμός του προσφεύγοντος στο βαθμό LA 6 θα συνιστούσε διάκριση εις βάρος των άλλων μεταφραστών που έχουν πείρα «τόσο λίγο ειδική για τη θέση» όσο και η πείρα του προσφεύγοντος.

—

Πρώτη ερώτηση: η Επιτροπή ανέμεινε μέχρι το Μάρτιο 1981 για να κοινοποιήσει σε κάθε μέλος του προσωπικού το περιεχόμενο της απόφασης της 6ης Ιουνίου 1973, διότι ήθελε να είναι βέβαιη ότι οι κανόνες αυτοί εμφάνιζαν τα χαρακτηριστικά της σταθερότητας και της συνέπειας που απαιτούνται για τη διασφάλιση στα μέλη του προσωπικού ομοιόμορφης μεταχείρισης κατά την εξέλιξη της σταδιοδρομίας τους. Κατά τη διεύρυνση δε της Κοινότητας με την είσοδο του δέκατου κράτους μέλους, έκρινε σκόπιμο να δώσει δημοσιότητα στην απόφαση αυτή, που είχε λάβει το Μάρτιο 1981.

—

Δεύτερη ερώτηαη: σε κάθε μέλος του προσωπικού έχει σταλεί ταχυδρομικώς ένα αντίτυπο της απόφασης και συνημμένο παράρτημα, όπου συνοψίζεται η «νομολογία» της επιτροπής κατάταξης. Από το Μάρτιο 1981, επιπλέον, κάθε επιτυχών σε διαγωνισμό λαμβάνει επίσης αντίγραφο των εγγράφων αυτών.

—

Τρίτη ερώτηαη: με την απόφαση της 6ης Ιουνίου 1973 η Επιτροπή δεν είχε την πρόθεση να θεσπίσει γενική εκτελεστική διάταξη του κανονισμού, υπό την έννοια του άρθρου 110 του κανονισμού, και συνεπώς θεωρεί ότι οι διατάξεις της απόφασης αυτής συνιστούν απλώς μέτρα αυστηρώς εσωτερικά «μεταβλητά και ανακλητά».

—

Τέταρτη ερώτηαη: η Επιτροπή αναγνωρίζει ότι η δυνατότητα που έχει, να παρεκκλίνει από τη γενική αρχή της κατάταξης στον εισαγωγικό βαθμό της εισαγωγικής σταδιοδρομίας, στηρίζεται στο άρθρο 31 του κανονισμού. Τονίζει όμως ότι η απόφαση της 6ης Ιουνίου 1973 καθορίζει με τον ίδιο τρόπο την επαγγελματική πείρα που απαιτείται για το διορισμό σε σταδιοδρομίες άλλες πλην των εισαγωγικών (άρθρο 31 του κανονισμού) και την πείρα του απαιτείται για τη συμπληρωματική αναγνώριση αρχαιότητας σε κλιμάκιο (άρθρο 32 του κανονισμού).

—

Πέμπτη ερώτηαη: η Επιτροπή βεβαιώνει ότι, αν ο Μιχαήλ συγκέντρωνε όλες τις προϋποθέσεις που προβλέπονται από την απόφαση του 1973, θα είχε καταταγεί στο βαθμό LA 6. Πράγματι, παρόλο που ούτε το άρθρο 31 του κανονισμού ούτε το άρθρο 3 της απόφασης της 6ης Ιουνίου 1973 συνεπάγεται υποχρέωση της Επιτροπής να κατατάσσει σε ανώτερο βαθμό της εισαγωγικής σταδιοδρομίας τον υπάλληλο που συγκεντρώνει τις προϋποθέσεις που προβλέπονται από την απόφαση της 6ης Ιουνίου 1973, η Επιτροπή πάντοτε μέχρι σήμερα προέβαινε σε τέτοια κατάταξη.

—

Έκτη ερώτηαη: η Επιτροπή δεν διαθέτει πάραυτα τα τεχνικά μέσα για να απαντήσει στην εν λόγω ερώτηση.

—

Έοοομη ερώτηση: δεν υπάρχει κανείς υπάλληλος που να συγκεντρώνει τις προϋποθέσεις που απαιτούνται από την απόφαση του 1973 και στον οποίο να μην έχει απονεμηθεί βαθμός ανώτερος από τον εισαγωγικό.

—

'Oyάοη ερώτηαη: η Επιτροπή βεβαιώνει ότι δεν υπήρχε κανένας λόγος που να μην επέτρεπε το διορισμό του Μιχαήλ στο βαθμό LA 6, αν συγκέντρωνε τις προϋποθέσεις που προβλέπονται από την απόφαση του 1973.

—

Ένατη ερώτηαη: η Επιτροπή αναγνωρίζει ότι προς το παρόν δεν υπάρχει έλληνας μεταφραστής βαθμού LA 6. Παρατηρεί όμως ότι η κατάσταση αυτή δεν προκαλεί καμιά δυσχέρεια.

1

Με δικόγραφο που κατατέθηκε στη γραμματεία του Δικαστηρίου στις 28 Δεκεμβρίου 1982, ο Μιχαήλ, υπάλληλος-μεταφραστής της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, άσκησε προσφυγή με την οποία ζητεί, αφενός μεν, την ακύρωση της από 1ης Οκτωβρίου 1982 απόφασης με την οποία η Επιτροπή αρνήθηκε να μεταβάλει το βαθμό στον οποίο είχε διοριστεί ο προσφεύγων κατά την πρόσληψη του στο γλωσσικό κλάδο, αφετέρου δε, να υποχρεωθεί η Επιτροπή να τον ανακατατάξει, σύμφωνα με τις διατάξεις της «απόφασης περί κριτηρίων που εφαρμόζονται για το διορισμό σε βαθμό και την κατάταξη σε κλιμάκιο κατά την πρόσληψη» της 6ης Ιουνίου 1973.

2

Ο προσφεύγων εισήλθε στην υπηρεσία της Επιτροπής ως έκτακτος υπάλληλος βαθμού LA 7/3 στις 16 Απριλίου 1980 και από 1ης Ιανουαρίου 1981 προσελήφθη ως δόκιμος υπάλληλος, με την ιδιότητα του μεταφραστή στην υπηρεσία ελληνικής μετάφρασης, με τον ίδιο βαθμό LA 7/3.

3

Το Μάρτιο 1981, η Επιτροπή αποφάσισε να κοινοποιήσει σε κάθε μέλος του προσωπικού της, καθώς και σε κάθε επιτυγχάνοντα σε καινούργιο εφεξής διαγωνισμό, την παραπάνω απόφαση της 6ης Ιουνίου 1973, η οποία αφορά κυρίως τη δυνατότητα της Επιτροπής να διορίζει σε σταδιοδρομίες πλην των εισαγωγικών ή να διορίζει τους υπαλλήλους που αποδεικνύουν ορισμένη επαγγελματική πείρα στον ανώτερο βαθμό σταδιοδρομίας.

4

Έχοντας υπόψη την απόφαση αυτή, ο προσφεύγων υπέβαλε στις 9 Ιουνίου 1981 αίτηση προς το διευθυντή προσωπικού, με την οποία ζήτησε την επανεξέταση του φακέλου του· με έγγραφο της 3ης Νοεμβρίου 1981 του ανακοινώθηκε ότι η επιτροπή κατάταξης έκρινε, κατά τη συνεδρίαση της της 15ης Οκτωβρίου 1981, ότι δεν μπορούσε να μεταβάλει την προηγούμενη απόφαση κατάταξης. Με έγγραφο της 4ης Φεβρουαρίου 1982, ο προσφεύγων απευθύνθηκε τότε στο γενικό διευθυντή προσωπικού και διοίκησης, τον οποίο παρακάλεσε να επανεξετάσει την κατάταξη του, με βάση την παραπάνω «απόφαση» της Επιτροπής της 6ης Ιουνίου 1973.

5

Με έγγραφο της 27ης Μαΐου 1982, ο γενικός διευθυντής επιβεβαίωσε την ορθότητα της αρχικής κατάταξης του ενδιαφερομένου στο βαθμό LA 7.

6

Ο προσφεύγων υπέβαλε εν συνεχεία, στις 28 Ιουνίου 1982, ένσταση, κατά την έννοια του άρθρου 90, παράγραφος 2 του κανονισμού, κατά της παραπάνω απόφασης της 27ης Μαΐου 1982.

7

Με απόφαση της 1ης Οκτωβρίου 1982 η αρμόδια για τους διορισμούς αρχή απέρριψε την ένσταση αυτή, για το λόγο ότι, από τις διατάξεις της «απόφασης» της 6ης Ιουνίου 1973 και από το παράρτημα της, προκύπτει ότι για τους γενικούς μεταφραστές ως πείρα «σχετική με τη θέση» μπορεί να θεωρηθεί μόνο η μεταφραστική υπό την κυριολεκτική της έννοια και ότι ο προσφεύγων δεν αποδεικνύει τέτοια επαγγελματική πείρα τουλάχιστον 5 ετών.

8

Κατά της απόφασης αυτής ο προσφεύγων άσκησε την παρούσα προσφυγή.

9

Προς στήριξη των αιτημάτων του ο προσφεύγων ισχυρίζεται ότι με την προσβαλλόμενη απόφαση, αφενός μεν, παραβιάστηκαν οι διατάξεις της «απόφασης» της 6ης Ιουνίου 1973, αφετέρου δε, ότι η προσβαλλόμενη απόφαση ελήφθη κατά παραβίαση της αρχής της απαγόρευσης των διακρίσεων.

10

Προς υποστήριξη του πρώτου αυτού λόγου ο προσφεύγων προβάλλει, αφενός μεν, ότι η «απόφαση» της 6ης Ιουνίου 1973 είναι πράξη που δεσμεύει την αρμόδια για τους διορισμούς αρχή, αφετέρου δε, ότι αυτός συγκεντρώνει τις προϋποθέσεις περί επαγγελματικής πείρας που θέτει η «απόφαση» αυτή.

11

Ο προσφεύγων υποστηρίζει ότι σκοπός της «απόφασης» της 6ης Ιουνίου 1973 είναι να εξασφαλίζει στο νεοπροσλαμβανόμενο υπάλληλο ομοιόμορφους κανόνες κατάταξης και ίδιους όρους πρόσληψης και εξέλιξης της σταδιοδρομίας. Πρόκειται επομένως για πράξη που δεσμεύει την αρμόδια για τους διορισμούς αρχή, οι δε διατάξεις της που δημιουργούν δεσμευτικά έννομα αποτελέσματα έχουν αυτόματη και αντικειμενική εφαρμογή.

12

Η Επιτροπή υποστηρίζει, αντίθετα, ότι ο ενδιαφερόμενος μπορούσε να στηρίξει την προσφυγή του μόνο στην παράβαση του άρθρου 31 του κανονισμού, εφόσον οι διατάξεις της απόφασης της 6ης Ιουνίου 1973 δεν γεννούν υπέρ των υπαλλήλων της Επιτροπής κανένα δικαίωμα που να μπορούν να επικαλεστούν λυσιτελώς. Κατά την Επιτροπή, οι διατάξεις αυτές περιορίζονται στο ότι η αρμόδια για τους διορισμούς αρχή μπορεί να διορίσει στον ανώτερο βαθμό σταδιοδρομίας κατ' εξαίρεση και λαμβανομένων υπόψη των αναγκών της πρόσληψης, οπότε η Επιτροπή διατηρεί «απόλυτη ευχέρεια» εκτίμησης.

13

Διαπιστώνεται ότι η «απόφαση» της Επιτροπής της 6ης Ιουνίου 1973 εμφανίζεται όχι μόνο ως εξαγγελία των κριτηρίων κατάταξης σε βαθμό ή σε κλιμάκιο με αποκλειστικό σκοπό τη διευκόλυνση των επιλογών της αρμόδιας για τους διορισμούς αρχής, αλλ' αποβλέπει επίσης, σύμφωνα με το προοίμιο της, να «διασφαλίσει στους υπαλλήλους που ανήκουν στην ίδια κατηγορία ή στον ίδιο κλάδο ίδιες συνθήκες [προϋποθέσεις] πρόσληψης και εξέλιξης της σταδιοδρομίας». Επιπλέον, η Επιτροπή θεώρησε χρήσιμο, το Μάρτιο 1981, να γνωστοποιήσει επίσημα με ατομική κοινοποίηση την «απόφαση» αυτή σε κάθε μέλος του προσωπικού της.

14

Απόρροια αυτού είναι ότι η εν λόγω απόφαση, κι αν ακόμη δεν μπορεί να θεωρηθεί ως γενική εκτελεστική διάταξη υπό την έννοια του άρθρου 110 του κανονισμού, συνιστά εσωτερική οδηγία. Όπως όμως έχει κρίνει το Δικαστήριο (απόφαση της 30. 1. 1974, Louwage κατά Επιτροπής, 148/73, Recueil σ. 81), τέτοιες εσωτερικές οδηγίες πρέπει να θεωρούνται ως ενδεικτικοί κανόνες συμπεριφοράς, στους οποίους υποβάλλεται η ίδια η διοίκηση και από τους οποίους δεν μπορεί να παρεκκλίνει χωρίς να προσδιορίζει τους λόγους που την οδηγούν στην παρέκκλιση, γιατί αλλιώς παραβιάζει την αρχή της ίσης μεταχείρισης.

15

Δεδομένου ότι η Επιτροπή, με τις απαντήσεις στις ερωτήσεις που υπέβαλε το Δικαστήριο, αναγνώρισε ότι είχε την πρόθεση να τηρεί αυστηρά την εφαρμογή των διατάξεων της «απόφασης» της 6ης Ιουνίου 1973, και να παρέχει τα προβλεπόμενα οφέλη σε όλους τους υπαλλήλους που συγκεντρώνουν τις προϋποθέσεις που αναφέρει η «απόφαση» αυτή, το Δικαστήριο συνάγει από τα παραπάνω, αφενός μεν, ότι ο προσφεύγων δικαιούνταν να υποβάλει αίτημα ανακατάταξης σε βαθμό, στηριζόμενο αποκλειστικά στις διατάξεις της «απόφασης» της 6ης Ιουνίου 1973, αφετέρου δε, ότι λυσιτελώς προβάλλει ενδεχόμενη παράβαση των διατάξεων της εσωτερικής αυτής οδηγίας.

16

Υπενθυμίζεται πάντως ότι τέτοιες εσωτερικές οδηγίες, που λαμβάνουν τα κοινοτικά όργανα, σε καμιά περίπτωση δεν μπορούν να δέσουν νομίμως κανόνες που παρεκκλίνουν από τις διατάξεις του κανονισμού.

17

Ο προσφεύγων υποστηρίζει, δεύτερον, ότι αποδεικνύει επαγγελματική πείρα, υπό την έννοια της εσωτερικής οδηγίας, διαρκείας 11 ετών και 6 μηνών και ότι επομένως συγκεντρώνει πλήρως τις προϋποθέσεις που θέτει το άρθρο 3 της εσωτερικής οδηγίας.

18

Αντίθετα η Επιτροπή υποστηρίζει ότι μόνο η μεταφραστική εργασία, υπό την κυριολεκτική της έννοια, μπορεί να θεωρηθεί ως «σχετική με τη θέση» και μπορεί να ληφθεί υπόψη για τον υπολογισμό της επαγγελματικής πείρας, προκειμένου ένας μεταφραστής να τύχει των ευεργετικών διατάξεων του άρθρου 3 της εσωτερικής οδηγίας

19

Οι κανόνες περί διορισμού σε βαθμό και κατάταξης σε κλιμάκιο, που ορίζονται στα άρθρα 31 και 32 του κανονισμού, θέτουν ως αρχή ότι οι υποψήφιοι που διορίζονται υπάλληλοι στην κατηγορία Α ή στο γλωσσικό κλάδο προσλαμβάνονται στον εισαγωγικό βαθμό της κατηγορίας τους ή του κλάδου τους και κατατάσσονται στο πρώτο κλιμάκιο του βαθμού τους. Όμως, τα δύο αυτά άρθρα παρέχουν τη δυνατότητα στην αρμόδια για τους διορισμούς αρχή να παρεκκλίνει από τους κανόνες αυτούς, προκειμένου να λάβει υπόψη την επαγγελματική πείρα των ενδιαφερομένων, υπό τον όρον ότι αυτή είναι αρκετά «ειδική» σε σχέση με την προς πλήρωση θέση.

20

Η αρχή του διορισμού κάθε υποψηφίου, ο οποίος επιλέγεται ως δόκιμος υπάλληλος στον εισαγωγικό βαθμό της εισαγωγικής σταδιοδρομίας της κατηγορίας του ή του κλάδου του, επιβεβαιώνεται επίσης από το άρθρο 1 της εσωτερικής οδηγίας της 6ης Ιουνίου 1973. Σύμφωνα όμως με το άρθρο 3 της εσωτερικής οδηγίας της 6ης Ιουνίου 1973, περί διορισμού σε ανώτερο βαθμό σταδιοδρομίας «κατά παρέκκλιση του άρθρου 1, η αρμόδια για τους διορισμούς αρχή μπορεί, κατ' εξαίρεση και προκειμένου να ληφθούν υπόψη οι ανάγκες πρόσληψης, να διορίσει τον επιλεγέντα υποψήφιο σε βαθμό ανώτερο των εισαγωγικών σταδιοδρομιών και των ενδιάμεσων σταδιοδρομιών υπό τον όρο να αποδεικνύει ότι κατέχει επαγγελματική πείρα, υπό την έννοια του άρθου 2, ελάχιστης διάρκειας ... 5 ετών, για το βαθμό LA 6».

21

Το άρθρο 2 της εσωτερικής οδηγίας της 6ης Ιουνίου 1973 δίνει γενικό ορισμό της επαγελματικής πείρας, ο οποίος είναι ο ακόλουθος: «η επαγγελματική πείρα εκτιμάται σε σχέση με την προς πλήρωση θέση, λαμβανομένης υπόψη και της δραστηριότητας που έχει ασκήσει ο υποψήφιος πριν από την πρόσληψη του».

22

Οι ενδείξεις αυτές που παρέχει η οδηγία της 6ης Ιουνίου 1973, εξεταζόμενες υπό το φως των παραπάνω συνδυασμένων διατάξεων των άρθρων 31 και 32 του κανονισμού, δεν μπορούν να αφορούν παρά επαγγελματική πείρα που μπορεί να χαρακτηριστεί ως «ειδική» σε σχέση με τα καθήκοντα που πρόκειται να ασκηθούν. Ορθώς επομένως το παράρτημα II της εσωτερικής οδηγίας αναφέρει ότι για τη σταδιοδρομία μεταφραστή LA 7/LA 6 αναγνωρίζεται στην πράξη μόνο η «σχετική με τη θέση» πείρα υπό τον όρο επίσης να είναι επιπέδου Α, δηλαδή να πρόκειται για πείρα πανεπιστημιακού επιπέδου.

23

Τουναντίον, αντιβαίνει προς τις διατάξεις του κανονισμού κάθε πρακτική που συνίσταται στην αναγνώριση προηγούμενης επαγγελματικής πείρας που δεν είναι ειδική με την προς πλήρωση θέση, όπως φαίνεται να υπονοείται στον αριθμό 3, στοιχείο γ, του παραρτήματος II, με τις λέξεις «πείρα μεταφραστή, οικονομολόγου, νομικού ...». Όπως προκύπτει άλλωστε σχετικά, ορισμένες διατάξεις του παραρτήματος της εσωτερικής οδηγίας είναι διατυπωμένες με ασάφεια, πράγμα που αναγνώρισε η Επιτροπή κατά την προφορική διαδικασία, και είναι ικανές να περιαγάγουν σε πλάνη τους ενδιαφερόμενους υπαλλήλους, όσον αφορά τα δικαιώματα για ανακατάταξη, τα οποία μπορούν να επικαλεστούν.

24

Επειδή εν προκειμένω η προς πλήρωση θέση είναι θέση γενικού μεταφραστή, στην οποία περιλαμβάνεται η εξέταση κειμένων που αφορούν ποικίλους τομείς, η Επιτροπή δεν έχει υποπέσει σε καμιά προφανή πλάνη κατά την εκτίμηση και δεν έχει στηρίξει την απόφαση της σε μη αντικειμενικούς λόγους, κρίνοντας ότι μπορεί να θεωρηθεί ως επαρκώς ειδική επαγγελματική πείρα, σε σχέση με τα εν λόγω καθήκοντα, μόνο η προηγούμενη, υπό την κυριολεκτική της έννοια, μεταφραστική πείρα.

25

Από τα παραπάνω έπεται ότι ο πρώτος λόγος πρέπει να απορριφθεί.

26

Ο προσφεύγων υποστηρίζει ότι υπέστη δυσμενή διάκριση έναντι των συναδέλφων του, οι οποίοι δεν αποδεικνύουν τα ίδια προσόντα και επαγγελματική πείρα όπως αυτός και οι οποίοι εντούτοις κατετάγησαν, όπως κι αυτός, στο βαθμό LA 7.

27

Ο λόγος αυτός πρέπει επίσης να απορριφθεί. Πράγματι, όπως υποστήριξε η Επιτροπή κατά την προφορική διαδικασία, χωρίς να αντικρουστεί ο ισχυρισμός της, η λήψη υπόψη μόνης της μεταφραστικής πείρας, υπό την κυριολεκτική της έννοια, για την κατάταξη στον ανώτερο βαθμό σε θέση γενικού μεταφραστή στο γλωσσικό κλάδο, συνιστά πάγια τακτική της επιτροπής κατάταξης και της αρμόδιας για τους διορισμούς αρχής. Ορθώς επομένως η Επιτροπή έκρινε ότι, εφόσον ο προσφεύγων έχει ειδική επαγγελματική πείρα μεγαλύτερη από αυτή των συναδέλφων του, αβασίμως παραπονείται ότι έγινε εις βάρος του δυσμενής διάκριση.

28

Επομένως, τα αιτήματα περί ακυρώσεως της προσβαλλόμενης απόφασης πρέπει να απορριφθούν, εν πάση δε περιπτώσει η ίδια τύχη επιφυλάσσεται και για τα αιτήματα περί ανακατατάξεως του προσφεύγοντος. Από τα παραπάνω προκύπτει ότι η προσφυγή πρέπει να απορριφθεί.

29

Κατά το άρθρο 69, παράγραφος 2, του κανονισμού διαδικασίας, ο ηττηθείς διάδικος καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα.

30

Ο προσφεύγων ηττήθηκε.

31

Δεδομένης όμως της στάσεως της Επιτροπής, η οποία έφερε στη δημοσιότητα απόφαση της οποίας ορισμένες ασαφείς διατάξεις μπορούσαν να περιαγάγουν σε πλάνη τους ενδιαφερόμενους υπαλλήλους σχετικά με τα δικαιώματα που μπορούν να επικαλεστούν, αποφασίζεται, σύμφωνα με το άρθρο 69, παράγραφος 3, εδάφιο 2, του κανονισμού διαδικασίας, να καταδικαστεί η καθής στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

Διά ταύτα

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ (τρίτο τμήμα)

κρίνει και αποφασίζει: