52014PC0098

2005/0214 (COD)

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ σύμφωνα με το άρθρο 294 παράγραφος 6 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης σχετικά με τη

θέση του Συμβουλίου σε πρώτη ανάγνωση εν όψει της έκδοσης οδηγίας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου όσον αφορά τις ελάχιστες απαιτήσεις για την ενίσχυση της κινητικότητας των εργαζομένων με τη βελτίωση της απόκτησης και διατήρησης συμπληρωματικών δικαιωμάτων συνταξιοδότησης 2005/0214 (COD)

Ημερομηνία διαβίβασης της πρότασης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (έγγραφο COM(2005) 507 final – 2005/0214 COD): || 20/10/2005.

Ημερομηνία γνωμοδότησης της Ευρωπαϊκής Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής: (CESE 589/2006 fin) || 20/4/2006.

Ημερομηνία της θέσης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σε πρώτη ανάγνωση: (Έκθεση, OOMEN-RUIJTEN – 52007AP0269) || 20/06/2007.

Ημερομηνία διαβίβασης της τροποποιημένης πρότασης: (έγγραφο COM(2007) 603 final – COD αμετάβλητο) || 09/10/2007.

Ημερομηνία έγκρισης της θέσης του Συμβουλίου: || 17/02/2014.

2.           Αντικείμενο της πρότασης της Επιτροπής

Ενόψει της δημογραφικής γήρανσης και της ανάγκης να διαφυλαχθεί η βιωσιμότητα των δημόσιων οικονομικών, αναμένεται ότι τα επαγγελματικά συνταξιοδοτικά συστήματα θα διαδραματίσουν μεγαλύτερο ρόλο στη διασφάλιση επαρκών εισοδημάτων κατά τη συνταξιοδότηση.

Επομένως, έχει ουσιαστική σημασία να εξασφαλιστεί ότι οι κανόνες που διέπουν τη λειτουργία αυτών των συστημάτων δεν εμποδίζουν την ελεύθερη κυκλοφορία των εργαζομένων μεταξύ των κρατών μελών ή την κινητικότητα στο εσωτερικό κάθε κράτους μέλους, μειώνοντας έτσι τις ευκαιρίες των διακινούμενων εργαζομένων όσον αφορά την κατοχύρωση και τη διατήρηση επαρκών συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων έως το τέλος της επαγγελματικής τους σταδιοδρομίας. Η αδυναμία επίτευξης του στόχου αυτού θα μειώσει την ευελιξία και την αποδοτικότητα της αγοράς εργασίας. Μολονότι υπάρχουν πολλοί παράγοντες που μπορούν να επηρεάσουν την επιλογή ενός ατόμου για μεγαλύτερη κινητικότητα, το ενδεχόμενο απώλειας συμπληρωματικών δικαιωμάτων συνταξιοδότησης μπορεί να έχει επιπτώσεις σε ατομικές αποφάσεις κατά την αλλαγή της θέσης εργασίας του.

3.           Παρατηρήσεις σχετικά με τη θέση του Συμβουλίου

Η θέση του Συμβουλίου διαφέρει από την πρόταση της Επιτροπής σε δύο κύριες πτυχές. Η μία αφορά το πεδίο εφαρμογής της οδηγίας το οποίο, όπως επιθυμεί το Συμβούλιο, θα πρέπει να περιοριστεί στη διασυνοριακή κινητικότητα. Η Επιτροπή είχε προτείνει ότι όλοι οι εργαζόμενοι που αλλάζουν θέσεις εργασίας πρέπει να επωφελούνται από τις διατάξεις της οδηγίας, ανεξάρτητα αν αλλάξουν θέση εργασίας στο εσωτερικό μιας χώρας ή πέρα από τα εθνικά σύνορα. Αυτό οφείλεται κυρίως σε πρακτικούς λόγους, δεδομένου ότι δεν ήταν σαφής ο τρόπος με τον οποίο, στην πράξη, τα συστήματα θα μπορούσαν να εφαρμόζουν διαφορετικούς κανόνες σε άτομα που αλλάζουν θέσεις εργασίας πέρα από τα σύνορα από εκείνα που παραμένουν στο εσωτερικό της ίδιας χώρας. Το Συμβούλιο υποστήριξε ότι το άρθρο 46 ΣΛΕΕ δεν μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως νομική βάση για την προστασία των ατόμων που μετακινούνται σε διαφορετική θέση εργασίας εντός της ίδιας χώρας και ανέπτυξε έναν τρόπο με τον οποίο η διασυνοριακή κινητικότητα θα μπορούσε να διαφοροποιηθεί από την εσωτερική κινητικότητα, η οποία εξακολουθεί να αποτελεί αρμοδιότητα των κρατών μελών. Η Επιτροπή μπορεί να αποδεχθεί αυτή τη θέση, αλλά καλεί τα κράτη μέλη να εφαρμόζουν τα πρότυπα της οδηγίας και στους εργαζομένους που αλλάζουν θέση εργασίας εντός μιας χώρας. Τα περισσότερα κράτη μέλη έχουν ήδη δηλώσει την πρόθεσή τους να εφαρμόζουν την οδηγία ομοιόμορφα σε όλους εκείνους που αλλάζουν θέση εργασίας.

Η δεύτερη σημαντική αλλαγή σε σχέση με την πρόταση της Επιτροπής αφορά τις προϋποθέσεις για την απόκτηση των επαγγελματικών συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων. Η Επιτροπή είχε προτείνει ότι η απόκτηση επαγγελματικών συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων δεν μπορεί να υπόκειται σε περίοδο αναμονής (πριν γίνει δεκτός ο εργαζόμενος στο σύστημα συνταξιοδότησης) άνω του ενός έτους, και οι περίοδοι κατοχύρωσης των δικαιωμάτων (διάρκεια συμμετοχής στο σύστημα  συνταξιοδότησης ύστερα από την οποία τα δικαιώματα δεν μπορούν να καταπέσουν λόγω πρόωρης λύσης της σχέσης εργασίας) επίσης δεν πρέπει να υπερβαίνουν το ένα έτος. Το Συμβούλιο έλαβε τη θέση ότι οι συνδυασμένοι περίοδοι αναμονής και κατοχύρωσης δεν πρέπει να υπερβαίνουν τα τρία έτη. Ταυτόχρονα, το Συμβούλιο επέλεξε έναν πιο ευνοϊκό κανόνα για τη μέγιστη επιτρεπόμενη ελάχιστη ηλικία για την απόκτηση κατοχυρωμένων συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων. Αντί του ορίου ηλικίας των 25 ετών, το ελάχιστο όριο ηλικίας δεν πρέπει να υπερβαίνει τα 21 έτη. Μολονότι η θέση του Συμβουλίου δεν ανταποκρίνεται στην πρόταση της Επιτροπής σχετικά με τη συνολική διάρκεια των περιόδων αναμονής και κατοχύρωσης, προβλέπει βελτίωση όσον αφορά την ελάχιστη ηλικία. Συνεπώς, η Επιτροπή δύναται να αποδεχθεί τη θέση του Συμβουλίου.

4.           Συμπέρασμα

Ως εκ τούτου, η Επιτροπή θεωρεί ότι μπορεί να συμφωνήσει με τη θέση του Συμβουλίου, έτσι ώστε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να είναι σε θέση να εγκρίνει το τελικό κείμενο σε δεύτερη ανάγνωση πριν από το τέλος της τρέχουσας κοινοβουλευτικής περιόδου.