22.6.2005

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 151/4

---

Δημοσίευση αιτήσεως καταχωρίσεως κατά την έννοια του άρθρου 6 παράγραφος 2 του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 2081/92 για την προστασία των γεωγραφικών ενδείξεων και των ονομασιών προέλευσης των γεωργικών προϊόντων και των τροφίμων

(2005/C 151/04)

Η δημοσίευση αυτή παρέχει το δικαίωμα υποβολής ενστάσεως κατά την έννοια των άρθρων 7 και 12δ του εν λόγω κανονισμού. Οποιαδήποτε ένσταση στην αίτηση αυτή πρέπει να διαβιβάζεται μέσω της αρμοδίας αρχής ενός κράτους μέλους, ενός κράτους μέλους του ΠΟΕ ή μιας αναγνωρισμένης τρίτης χώρας σύμφωνα με το άρθρο 12 παράγραφος 3, εντός προθεσμίας έξι μηνών από την παρούσα δημοσίευση. Η δημοσίευση αιτιολογείται από τα στοιχεία που ακολουθούν, ιδίως το στοιχείο 4.6, με τα οποία θεωρείται ότι η αίτηση δικαιολογείται κατά την έννοια του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 2081/92.

ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΩΤΙΚΌ ΔΕΛΤΊΟ

Κανονισμός (ΕΟΚ) αριθ. 2081/92 του Συμβουλίου

«MONTES DE GRANADA»

(EΚ) αριθ.: ES/00169/8.11.2000

ΠΟΠ (Χ) ΠΓΕ ( )

Το παρόν δελτίο αποτελεί σύνοψη ενημερωτικού χαρακτήρα. Για πληρέστερες πληροφορίες, ιδίως όσον αφορά τους παραγωγούς των προϊόντων που καλύπτονται από την ΠΟΠ παρακαλούνται οι ενδιαφερόμενοι, να ανατρέξουν στο πλήρες κείμενο της συγγραφής υποχρεώσεων, απευθυνόμενοι στις εθνικές αρχές ή τις αρμόδιες υπηρεσίες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (1).

1.   Αρμόδια εθνική αρχή:

Ονομασία:	Subdirección General de Sistemas de Calidad Diferenciada — Dirección General de Alimentación — Secretaria General de Agricultura y Alimentación del Ministerio de Agricultura, Pesca y Alimentación de España
Διεύθυνση:	Infanta Isabel, 1, E — 28071 MADRID
Τηλ:	34 — 91 347 53 94
Φαξ:	34 — 91 347 54 10

2.   Ομάδα:

2.1 Ονομασία:	ASOCIACIÓN PARA LA CALIDAD DEL ACEITE DE OLIVA VIRGEN DE LOS MONTES DE GRANADA
2.2 Διεύθυνση:	c/Doctor López Font, Bajo 7, 18004 Granada — ESPAÑA
Τηλ:	958 — 52 26 16
Φαξ:	958 — 53 52 45
2.3 Σύνθεση:	παραγωγός/μεταποιητής (X) άλλος ( )

3.   Τύπος προϊόντος:

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΠΑΡΘΕΝΟ ΕΛΑΙΟΛΑΔΟ. Κλάση 1.5 — Λιπαρές ουσίες

4.   Περιγραφή της συγγραφής υποχρεώσεων:

(σύνοψη των όρων του άρθρου 4 παράγραφος 2)

4.1.   Ονομασία: «Montes de Granada»

4.2.   Περιγραφή: Εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο προερχόμενο από υγιείς και ώριμους καρπούς της ελιάς (Olea europea) ποικιλιών κύριων (Picual, Lucio και Loaime) και δευτερευουσών (Escarabajuelo, Negrillo de Iznalloz, Hojiblanca και Gordal de Granada), καλλιεργούμενων στην οριοθετημένη ζώνη.

Τα λαμβανόμενα έλαια είναι το αποτέλεσμα της συνδυασμένης έκθλιψης κύριων και δευτερευουσών ποικιλιών. Συνεπώς πρόκειται για έλαια πολυποικιλιακά, που επωφελούνται χαρακτηριστικών γνωρισμάτων των διαφόρων ποικιλιών. Στο επίπεδο των οργανοληπτικών τους χαρακτηριστικών κυριαρχεί ο έντονος χαρακτήρας της δεσπόζουσας ποικιλίας Picual, (χρώμα πράσινο, μέση ως έντονη πικρότητα και άρωμα του καρπού), αμβλυνόμενος με την παρουσία των ποικιλιών Lucio και Loaime καθώς και δευτερευουσών ποικιλιών που προσθέτουν αρώματα λεπτά, τα οποία θυμίζουν διάφορους καρπούς, γλυκιά γεύση και χρώματα χρυσίζοντα.

Στο σύνολό τους τα εξαιρετικά παρθένα ελαιόλαδα τα παραγόμενα στην περιοχή είναι αρωματικά με γεύση που θυμίζει τις πράσινες ή ώριμες ελιές που έχουν πρόσφατα συμπιεσθεί στο ελαιοτριβείο, πικρίζουσα και με γευστική πληρότητα, της οποίας η ένταση ποικίλλει σε συνάρτηση με το βαθμό ωριμότητας του ελαιοκάρπου προέλευσης. Η οξύτητά τους είναι χαμηλή, ενώ τα χρώματα τους ποικίλλουν στην περιοχή του πράσινου, από το πράσινο το πλέον έντονο μέχρι το πρασινοκίτρινο.

Όσον αφορά τα λιπιδικά τους γνωρίσματα, πρέπει να υπογραμμισθεί η υψηλή περιεκτικότητά τους σε ελαϊκό οξύ, η οποία γενικά υπερβαίνει το 80 % και μερικές φορές φθάνει το 83 %. Επίσης έχουν υψηλή σχέση μονοακόρεστων/πολυακόρεστων οξέων (12 έως 20) και, κατά συνέπεια, μεγάλη θρεπτική αξία. Παρουσιάζουν μεγάλη χημική σταθερότητα, οφειλόμενη σε μεγάλο βαθμό, στα συστατικά που προσδίδουν την πικρή γεύση, οπότε είναι ανθεκτικότερα στην οξείδωση σε σχέση με άλλα παρθένα ελαιόλαδα.

4.3.   Γεωγραφική περιοχή: Αποτελεί μέρος της φυσικής περιφέρειας Montes de Granada, που βρίσκεται στην επαρχία της Γρανάδας και περιλαμβάνει τους δήμους Alamedilla, Alfacar, Alicϊn de Ortega, Benalϊa de las Villas, Calicasas, Campotéjar, Cogollos Vega, Colomera, Darro, Dehesas de Guadix, Deifontes, Diezma, Fonelas, Gobernador, Guadahortuna, Güevéjar, Huélago, Iznalloz, το βόρειο τμήμα του δήμου de La Peza μέχρι τον ποταμό Φάρδο, Montejícar, Montillana, Morelábor, Nívar, Pedro Martínez, Piñar, Torrecardela και Villanueva de las Torres, την ανατολική ζώνη του δήμου Moclin έως το φυσικό όριο το καθοριζόμενο από τον ποταμό Velillos και τη βόρεια ζώνη του δήμου Albolote y Atarfe, περιλαμβανόμενη εντός του φυσικού ορίου που σχηματίζουν τα ρεύματα των ποταμών Cubillas και Colomera μέχρι το σημείο συμβολής τους.

4.4.   Απόδειξη προέλευσης:

Εγγραφή στα μητρώα του Ρυθμιστικού Συμβουλίου

Οι ελαιόκαρποι προέρχονται από ελαιώνες εγγεγραμμένους στο αντίστοιχο μητρώο του Ρυθμιστικού Συμβουλίου και ευρισκόμενους στην οριοθετημένη γεωγραφική περιοχή. Το έλαιο εξάγεται σε ελαιοτριβεία εγγεγραμμένα στο αντίστοιχο μητρώο του ρυθμιστικού συμβουλίου, τα οποία βρίσκονται εντός της οριοθετημένης γεωγραφικής περιοχής. Ομοίως, το έλαιο συσκευάζεται από επιχειρήσεις συσκευασίας και διανομής εγγεγραμμένες στο αντίστοιχο μητρώο του Ρυθμιστικού Συμβουλίου και ευρισκόμενες εντός της οριοθετημένης γεωγραφικής περιοχής.

Η αίτηση καταχώρησης είναι εθελοντική και μπορεί να υποβληθεί από οποιοδήποτε φυσικό ή νομικό πρόσωπο, του οποίου οι ελαιώνες, τα ελαιοτριβεία ή οι επιχειρήσεις συσκευασίας βρίσκονται εντός της οριοθετημένης γεωγραφικής περιοχής. Το Ρυθμιστικό Συμβούλιο έχει την υποχρέωση να ενημερώνει τους αιτούντες όσον αφορά τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους και να τους εφοδιάζει με λεπτομερή περιγραφή των απαιτήσεων και των τεχνικών προδιαγραφών.

Μετά από την υποβολή της αίτησης, πραγματοποιείται μια πρώτη επιθεώρηση των ελαιώνων ή εγκαταστάσεων του αιτούντος, προκειμένου να επαληθευτεί ότι όντως τηρούνται οι διατάξεις της συγγραφής υποχρεώσεων και του κανονισμού. Η οριστική εγγραφή στα αντίστοιχα μητρώα εγκρίνεται από το Ρυθμιστικό Συμβούλιο μετά από την υποβολή της αίτησης, συνοδευόμενης από την έκθεση της πρώτης επιθεώρησης και τα υπόλοιπα απαιτούμενα δικαιολογητικά.

Πιστοποίηση

Οι ελαιώνες, τα ελαιοτριβεία ή οι επιχειρήσεις συσκευασίας που έχουν καταχωρηθεί στα μητρώα του Ρυθμιστικού Συμβουλίου υπόκεινται σε περιοδικές επιθεωρήσεις, προκειμένου να ελέγχεται και να επαληθεύεται αν τηρούνται πράγματι οι όροι της συγγραφής υποχρεώσεων και του κανονισμού.

Το εγγεγραμμένο ελαιοτριβείο ή επιχείρηση συσκευασίας υποβάλλει αίτηση πιστοποίησης μιας παρτίδας, προκειμένου το Ρυθμιστικό Συμβούλιο να πραγματοποιήσει δειγματοληψίες. Στη συνέχεια οι δεξαμενές σφραγίζονται μέχρι την εμφιάλωση ή την πώληση του ελαίου χύμα.

Προκειμένου να πιστοποιηθεί μια παρτίδα προϊόντος, πρέπει να πληρούνται οι διοικητικές, τεχνικές και κανονιστικές απαιτήσεις οι οριζόμενες στη συγγραφή υποχρεώσεων, τον κανονισμό και το εγχειρίδιο ποιότητας. Το Ρυθμιστικό Συμβούλιο αποφασίζει αν θα πιστοποιήσει ή όχι μια παρτίδα σε συνάρτηση με τον υποβαλλόμενο φάκελο, που περιλαμβάνει τα δεδομένα των επιθεωρήσεων και τα αποτελέσματα των αναλύσεων, καθώς και άλλα έγγραφα που περιέχονται στα αρχεία του.

Αφού πιστοποιηθεί, η παρτίδα προϊόντος συσκευάζεται υπό τον έλεγχο του Ρυθμιστικού Συμβουλίου, αποκλειστικά εντός των επιχειρήσεων συσκευασίας των εγγεγραμμένων στο αντίστοιχο μητρώο και ευρισκομένων εντός της οριοθετημένης γεωγραφικής περιοχής. Οι συσκευασίες φέρουν την αντικείμενη ετικέτα αναγνώρισης της ονομασίας προέλευσης στην οποία πρέπει επίσης να αναγράφονται το όνομα «Montes de Granada» και ο λογότυπος, καθώς και ο αύξων αριθμός, που είναι ένας και μόνον για κάθε συσκευασμένο προϊόν.

4.5.   Μέθοδος παραγωγής: Το διάγραμμα ροής της συνολικής διαδικασίας επεξεργασίας του παρθένου ελαιολάδου, από την παραγωγή του ελαιοκάρπου στον ελαιώνα μέχρι την παραλαβή του ελαίου αποτελείται από τα ακόλουθα στάδια:

Παραγωγή του ελαιοκάρπου.

Συνήθως η φύτευση της καλλιέργειας πραγματοποιείται κατά την περίοδο των βροχών του φθινοπώρου-χειμώνα, με τοποθέτηση των φυταρίων εντός τάφρων βάθους περίπου 50 cm, σκαμμένων στο έδαφος. Η διάταξη του ελαιώνα ποικίλλει ανάλογα με την ηλικία του. Μεταξύ των παλαιών ελαιώνων συναντώνται διατάξεις σε τετράγωνο πλευράς 12 μέτρων και σε τριάδες των 8 μέτρων, με δύο, τρεις ή τέσσερις κορμούς ανά δένδρο. Σε πλέον πρόσφατους ελαιώνες επιλέγεται η διάταξη σε τετράγωνα πλευράς 5 μέτρων με ένα μόνο κορμό ανά δένδρο.

Κατά τη διάρκεια του έτους εκτελούνται οι ακόλουθες γεωργικές εργασίες:

Όργωμα του εδάφους: Αποβλέπει στην εξόντωση των ζιζανίων καθώς και στην εξάλειψη των ρωγμών και των συσσωματώσεων εδάφους, ώστε να αποφεύγεται η απώλεια της υγρασίας του και η συμπίεσή του. Η καλλιέργεια με φυτική κάλυψη, που ονομάζεται και «καλλιέργεια χωρίς όργωμα», εφαρμόζεται επίσης αλλά σπανιότερα.

Λίπανση και χρησιμοποίηση προϊόντων φυτοϋγιεινής: Πρόκειται για πρακτικές οι οποίες ποικίλλουν ανάλογα με τον τύπο εδάφους και τους εχθρούς ή/και τις ασθένειες που ευνοούνται από το κλίμα

Άρδευση. Στην περιφέρεια, το 95 % των εδαφών που διατίθενται για την ελαιοκαλλιέργεια δεν αρδεύονται. Μετά το τελευταίο έτος ξηρασίας (1995), σε ορισμένους ελαιώνες εισήχθη το σύστημα της στάγδην άρδευσης ώστε να είναι κανονική η παραγωγή. Το σύστημα αυτό εφαρμόζεται από το Μάρτιο έως το Σεπτέμβριο ανάλογα με την βροχόπτωση.

Κλάδεμα: Συνίσταται στην αφαίρεση των κλάδων και των βλαστών που δεν είναι παραγωγικοί ώστε να ρυθμίζεται η βλαστική αύξηση του ελαιοδένδρου.

Συγκομιδή και μεταφορά: Η συγκομιδή του ελαιοκάρπου σε κατάσταση βέλτιστης ωριμότητας αρχίζει στις αρχές ή στα μέσα Δεκεμβρίου, ανάλογα με την κατάσταση ωριμότητας. Για τη συγκομιδή του ελαιοκάρπου από τα δένδρα, χρησιμοποιούνται τόσο η παραδοσιακή χειρωνακτική μέθοδος — ο ραβδισμός — όσο και το μηχανικό σύστημα — η δόνηση — που δεν υποβαθμίζουν τους καρπούς. Οι ελιές που έχουν πέσει στο έδαφος συλλέγονται και μεταφέρονται ξεχωριστά, ώστε η επεξεργασία τους να πραγματοποιείται ανεξάρτητα, διότι δεν είναι κατάλληλες για την παραγωγή του ελαίου του προστατευόμενου από την ονομασία προέλευσης. Η μεταφορά του ελαιοκάρπου προς το ελαιοτριβείο πραγματοποιείται πάντα με προσοχή και την ημέρα της συγκομιδής.

Παραλαβή του παρθένου ελαιολάδου

Οι ελιές του εδάφους και του δένδρου υφίστανται επεξεργασία σε ξεχωριστές γραμμές παραγωγής από την αρχή μέχρι το τέλος της διαδικασίας:

Παραλαβή, καθαρισμός, ζύγιση και πλύσιμο ελαιοκάρπου: Όλες αυτές οι εργασίες έχουν ως στόχο τη διαλογή των καρπών και την απομάκρυνση των υπολειμμάτων φύλλων, βλαστών, σκόνης ή άλλων σωματιδίων που ενδεχομένως υπάρχουν.

Έκθλιψη και ανάμιξη: Οι εργασίες αυτές έχουν σκοπό τη θραύση του ελαιοκάρπου και τη διευκόλυνση της εξαγωγής του ελαίου από τους κυτταρικούς σχηματισμούς όπου βρίσκεται στο εσωτερικό της ελιάς.

Διαχωρισμός υγράς και στερεάς φάσης και διαχωρισμός των υγρών φάσεων: Σκοπός των εργασιών αυτών είναι ο διαχωρισμός του ελαίου από τα υπόλοιπα συστατικά του ελαιοκάρπου.

Αποθήκευση του ελαιολάδου σε κατάλληλους χώρους: Αμέσως μετά την εξαγωγή του, το ελαιόλαδο αποθηκεύεται σε κατάλληλους χώρους, σε δεξαμενές από ανοξείδωτο χάλυβα και υπό ελεγχόμενες συνθήκες φωτισμού και θερμοκρασίας μέχρι τη συσκευασία του.

Συσκευασία: Είναι υποχρεωτική η συσκευασίας στις εγκαταστάσεις παραγωγής. Η απαίτηση της συσκευασίας στις εγκαταστάσεις παραγωγής στοχεύει σαφώς στην αποτελεσματικότερη προστασία της ποιότητας και της γνησιότητας του προϊόντος και, κατά συνέπεια, της φήμης της Ονομασίας Προέλευσης, την πλήρη ευθύνη της οποίας αναλαμβάνουν συλλογικά οι δικαιούχοι. Οι έλεγχοι που πραγματοποιούνται στη περιοχή παραγωγής με ευθύνη των δικαιούχων τής Ονομασίας Προέλευσης έχουν αναμφίβολα σχολαστικό και συστηματικό χαρακτήρα και εκτελούνται από επαγγελματίες, οι οποίοι έχουν ειδικευμένη γνώση των χαρακτηριστικών του προϊόντος. Είναι δύσκολο να διενεργηθούν αποτελεσματικά οι αναγκαίοι έλεγχοι για τη διασφάλιση του προϊόντος εκτός της περιοχής παραγωγής.

4.6.   Δεσμός:

Ιστορικός

Ο δεσμός αυτός τεκμηριώνεται από τα αρχαιολογικά κατάλοιπα που υφίστανται στη ζώνη και τις βιβλιογραφικές παραπομπές που αφορούν την ονομασία, την περιοχή και το προϊόν.

Η πρώτη βιβλιογραφική αναφορά που ανακαλύφθηκε ανάγεται στον 16ο αιώνα και κάνει λόγο για «ορεινά εδάφη» και για «ελαιοκαλλιέργεια» στη ζώνη Montes de Granada. Πρόκειται για έγγραφο των «Repartimientos» (σύστημα διανομής εδαφών), όπου παρατίθεται το ακόλουθο εδάφιο: «... κάθε νοικοκυριό έχει δικαίωμα και σε μέρος ελαιώνων που, ...» [PEINADO SANTAELLA, 1989· La repoblación de la tierra de Granada: Los Montes (Η επανεγκατάσταση πληθυσμού στο έδαφος της Γρανάδας), Universidad de Granada (Πανεπιστήμιο Γρανάδας)].

Στον 17ο αιώνα, εξαιτίας διαφόρων παραγόντων, κυρίως όμως της μείωσης του αγροτικού πληθυσμού μετά την εκδίωξη των Μαυριτανών, η καλλιέργεια σιτηρών υποχωρεί για να παραχωρήσει τη θέση της στην καλλιέργεια του αμπελιού και της ελιάς, όπως αναφέρει στα χρονικά της Γρανάδας ο HENRIQUEZ DE JORQUERA. Άλλη βιβλιογραφική αναφορά που ανάγεται στον ίδιο αιώνα, και ακριβέστερα στο 1634, κάνει λόγο για «ελιές γνωστές», υπαινισσόμενη υψηλά δένδρα που παράγουν καρπούς υψηλής ποιότητας [LIBRO DE APEOS DE COGOLLOS VEGA (Βίβλος για τις σφαγές DE COGOLLOS VEGA), Real Chancillería de Granada (Βασιλική Καγκελαρία Γρανάδας)]. Ακόμη και σήμερα υπάρχουν δένδρα ηλικίας άνω των 500 ετών που ανήκουν στην ποικιλία Loaime, όνομα αραβικής καταγωγής (MARTINEZ ROBLES, 1833· COLMEIRO, 1865· PATAC et al., 1954· MINISTERIO DE AGRICULTURA, 1976 b· BARRANCO και RALLO, 1984).

Έγγραφα του 18ου αιώνα κάνουν μνεία της αίτησης της επαρχίας Γρανάδας στο Συμβούλιο της Καστίλης για την εκχέρσωση συνολικής έκτασης 5749 εκταρίων και παράλληλα σημαντικής παράνομης έκτασης, μέχρις ότου επιτευχθεί ο αριθμός των 14 103 εκταρίων. Ανάμεσα στις καλλιέργειες στα νέα αυτά εδάφη το ελαιόδενδρο καταλαμβάνει αξιόλογη έκταση, ιδίως στην περιφέρεια Los Montes· έτσι, το 1799 η Γρανάδα αναφέρεται στην ένατη θέση από άποψη ελαιοκομικής παραγωγής με 120 600 εκατόκιλα (LICERAS RUIZ, 1993).

Σημαντικό ιστορικό σημείωμα (DICCIONARIO GEOGRAFICO ESTADISTICO E HISTORICO, (Γεωγραφικό, στατιστικό και ιστορικό λεξικό), PASCUAL MADOZ, 1845. Επανέκδοση υπό BOSQUE MAUREL, 1987), χρονολογούμενο από τα μέσα του 19ου αιώνα, εξυμνεί τις ιδιότητες του ελαιοδένδρου της περιφέρειας εκείνης και τη γευστικότητα του λαδιού της αναφέροντας: «MONTES DE GRANADA ... αν και τα πόσιμα νερά σπανίζουν, τα νερά των ποταμών Cubillas, Benalúa και Moclín χρησιμοποιούνται για την άρδευση ορισμένων εδαφών στις όχθες τους και παράγουν κάθε είδους σιτηρά, εξαιρετικά διαυγές και εκλεκτό λάδι, κρασί και μεγάλη ποικιλία σπόρων για σπορά ...».

Οι αναφορές αυτές για τους ποταμούς Benalúa και Moclín, καθώς και εκείνες που ανακαλύφθηκαν στη ζώνη πλησίον του Colomera καταδεικνύουν ότι κατά τη διάρκεια του εν λόγω αιώνα οι κοινότητες αυτές ήσαν οι πλέον προηγμένες στην ελαιοκαλλιέργεια και στην επεξεργασία του παρθένου ελαιολάδου, αν κρίνει κανείς από τα παλαιά ελαιοτριβεία — κατασκευάστηκαν μεταξύ του 18ου και του 19ου αιώνα — που συναντώνται στην περιοχή. Στο Colomera υπάρχει πάντοτε το ελαιοτριβείο Galenos, του οποίου το σύστημα πιεστηρίων αποτελείται από χειροκίνητο στροφείο με χρησιμοποίηση της ανθρώπινης δύναμης, το ελαιοτριβείο του La Puente, που εκμεταλλεύεται υδατόπτωση και το ελαιοτριβείο Las Niñas που κινείται από ζώα (επί της οδού του Legado Andalusí).

Τέλος, η περίοδος μεταξύ 1913 και 1933, που ονομάζεται «χρυσή εποχή της ισπανικής ελιάς», γνωρίζει τη σημαντικότερη αύξηση φυτειών και τις μεγαλύτερες βελτιώσεις της καλλιέργειας για την παραγωγή πολύ καλής ποιότητας εξαιρετικά παρθένου ελαιολάδου. Επίσης κατά τη διάρκεια του αιώνα αυτού, το ελαιόδενδρο των Montes de Granada δεν έπαυσε να διαδίδεται, υπερβαίνοντας κατά πολύ το μέσο ρυθμό διάδοσης άλλων επαρχιών της Ανδαλουσίας. Κατά τον ισπανικό εμφύλιο πόλεμο το ελαιόδενδρο της περιφέρειας αυτής πραγματοποιεί τεράστιο άλμα, αυξάνοντας την έκταση καλλιέργειάς του κατά 50 %. Για το λόγο αυτό σήμερα πολλά ελαιόδενδρα είναι ηλικίας περίπου 40-50 ετών. Το έτος 1957 χαρακτηρίζεται από την έκδοση νομοθετικών διατάξεων όπου δηλώνεται το εθνικό συμφέρον όσον αφορά τη διατήρηση των εκτάσεων ελαιώνων, καθόσον οι εκτάσεις αυτές συμβάλλουν στη διατήρηση του γεωργικού εδάφους. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '60 η έκταση της ελαιοκαλλιέργειας στην επαρχία Γρανάδας διπλασιάζεται, ανερχόμενη από 62 202 σε 118 365 εκτάρια. Επίσης, στη ζώνη Montes de Granada η έκταση που διατίθεται για την καλλιέργεια αυτή αντιπροσωπεύει το 77,5 % της συνολικής έκτασης των παραγωγικών εδαφών.

Φυσικός

Όπως περιγράφεται λεπτομερώς στη συνέχεια, λόγω των μοναδικών και εξαιρετικών ορογραφικών, εδαφολογικών, κλιματολογικών και υδρογραφικών χαρακτηριστικών της, η ελαιοκαλλιέργεια αποτελεί την καλύτερα προσαρμοσμένη στις σκληρές συνθήκες καλλιέργεια.

Το τοπίο της υπόψη ζώνης χαρακτηρίζεται από τη μέση ορεινότητα ως κυρίαρχο στοιχείο, με εναλλαγές υψομετρικής διαφοράς 750 έως 900 μέτρων περίπου και οροσειρές που διατάσσονται κατά τη διεύθυνση Ανατολής-Δύσης και κορυφώνονται σε υψόμετρα μεταξύ 1 400 και 2 000 μέτρων, όπου οι οικιστικοί πυρήνες βρίσκονται σε μέσο υψόμετρο 600 μέτρων υπεράνω της επιφάνειας της θάλασσας. Γενικά, τα τοπία αυτά παρουσιάζουν περισσότερο απόκρημνες διαμορφώσεις στις ασβεστογενείς οροσειρές και άλλου είδους μορφολογίες που ανταποκρίνονται επίσης σε έντονο ανάγλυφο, συντιθέμενο από λόφους και ασβεστογενείς κλιτύες, ασβεστογενή μάργα και μάργες. Προχωρώντας προς ανατολάς, το τοπίο αμβλύνεται και σχηματίζει οροπέδιο ύψους 1 200 μέτρων που διακόπτεται στο ανατολικό άκρο της περιοχής με την κοιλάδα του Φάρδου και αποτελεί το φυσικό όριο στα ανατολικά της περιφέρειας. Από το σημείο αυτό, η μορφολογία του τοπίου μεταβάλλεται και εμφανίζεται χαρακτηριστική ορογραφία του άνυδρου τοπίου της νοτιοανατολικής Ισπανίας.

Η εδαφολογία των Montes παρουσιάζει εδαφική τυπολογία εξαιρετικά πολύπλοκη, σε σημείο ώστε εκεί συναντώνται συνδυασμοί διαφόρων τύπων εδαφών και όχι εδάφη ενός μόνο είδους σαφώς προσδιορισμένου. Τα εδάφη τα προερχόμενα από την αποσάθρωση ορισμένων λιθολογικών ποικιλιών ασβεστολίθου επικρατούν. Είναι πλούσια σε υλικά ασβεστολιθικής μάργας προερχόμενα από τη διάβρωση οροσειρών —εξ ου και η υψηλή περιεκτικότητά τους σε ανθρακικό ασβέστιο (πλέον του 40 %)—, τα οποία στη συνέχεια αλλοιώθηκαν λόγω της συνεχούς επιφανειακής μετατόπισης που οφείλεται στη γεωργία.

Τα κλιματικά γνωρίσματα της περιφέρειας είναι χαρακτηριστικά ηπειρωτικού μεσογειακού κλίματος με σημαντική θερμική διακύμανση, δεδομένου ότι υφίσταται μεγάλη διαφορά μεταξύ των μέγιστων και ελάχιστων θερμοκρασιών ημέρας και νύκτας και θέρους και χειμώνα. Οι μέσες ετήσιες ατμοσφαιρικές κατακρημνίσεις κυμαίνονται από 400 έως 600 mm, ή και λιγότερο κατά τα έτη ξηρασίας. Οι χειμώνες είναι μακροί και κρύοι με συχνές χιονοπτώσεις και παγετούς. Τα καλοκαίρια είναι μακρά και θερμά με μέγιστες θερμοκρασίες που φθάνουν τους 40 °C.

4.7.   Οργανισμός επιθεώρησης:

Ονομασία:	CONSEJO REGULADOR DE LA DENOMINACION DE ORIGEN «MONTES DE GRANADA».
Διεύθυνση:	Plaza de la Constitución, 4, — 18550 IZNALLOZ, — GRANADA
Τηλ:	958 — 39 70 07
Φαξ:	958 — 39 70 07

Το Ρυθμιστικό Συμβούλιο της ονομασίας προέλευσης «Montes de Granada» πληροί το πρότυπο EN 45011.

4.8.   Σήμανση: Είναι υποχρεωτική η ένδειξη «Denominaciσn de Origen Montes de Granada». Άδεια για την ενλόγω σήμανση παρέχεται από το Ρυθμιστικό Συμβούλιο. Κάθε συσκευασία φέρει συμπληρωματική ετικέτα αριθμημένη, η οποία χορηγείται από το Ρυθμιστικό Συμβούλιο.

4.9.   Εθνικές απαιτήσεις:

—	Νόμος αριθ. 25/1970, της 2ας Δεκεμβρίου, σχετικά με το καθεστώς της αμπέλου, του οίνου και των οινοπνευμάτων.

—	Διάταγμα αριθ. 835/1972, της 23ης Μαρτίου, έκδοσης του εκτελεστικού κανονισμού του νόμου αριθ. 25/1970.

—	Απόφαση της 25ης Ιανουαρίου 1994, για την αντιστοιχία μεταξύ της ισπανικής νομοθεσίας και του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 2081/92 για την προστασία των γεωγραφικών ενδείξεων και των ονομασιών προέλευσης των γεωργικών προϊόντων και των τροφίμων.

—	Βασιλικό διάταγμα αριθ. 1643/99 της 22ας Οκτωβρίου, που διέπει τη διαδικασία υποβολής αιτήσεων εγγραφής στο κοινοτικό μητρώο προστατευομένων ονομασιών προέλευσης και προστατευομένων γεωγραφικών ενδείξεων.

---

(1)  Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Γενική Διεύθυνση Γεωργίας, Μονάδα ποιότητας των γεωργικών προϊόντων, Β–1049 Βρυξέλλες.

---