This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document E2009J0004
Judgement of the Court of 27 January 2010 in Case E-4/09 — Inconsult Anstalt and the Financial Market Authority (Finanzmarktaufsicht) (Admissibility — Directive 2002/92/EC on insurance mediation — Concept of a ‘durable medium’ )
Απόαση του Δικαστηρίου, της 27ης Ιανουαρίου 2010 , στην υπόθεση E-4/09 — Inconsult Anstalt και Αρχή της Χρηματοπιστωτικής Αγοράς [Financial Market Authority (Finanzmarktaufsicht)] (Παραδεκτό — Οδηγία 2002/92/ΕΚ σχετικά με την ασφαλιστική διαμεσολάβηση — η έννοια του «σταθερού υποστρώματος» )
Απόαση του Δικαστηρίου, της 27ης Ιανουαρίου 2010 , στην υπόθεση E-4/09 — Inconsult Anstalt και Αρχή της Χρηματοπιστωτικής Αγοράς [Financial Market Authority (Finanzmarktaufsicht)] (Παραδεκτό — Οδηγία 2002/92/ΕΚ σχετικά με την ασφαλιστική διαμεσολάβηση — η έννοια του «σταθερού υποστρώματος» )
ΕΕ C 305 της 11.11.2010, p. 16–16
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
|
11.11.2010 |
EL |
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης |
C 305/16 |
ΑΠΌΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΊΟΥ
της 27ης Ιανουαρίου 2010
στην υπόθεση E-4/09
Inconsult Anstalt και Αρχή της Χρηματοπιστωτικής Αγοράς [Financial Market Authority (Finanzmarktaufsicht)]
(Παραδεκτό — Οδηγία 2002/92/ΕΚ σχετικά με την ασφαλιστική διαμεσολάβηση — η έννοια του «σταθερού υποστρώματος»)
2010/C 305/09
Στην υπόθεση E-4/09 μεταξύ της Inconsult Anstalt και της Αρχής της Χρηματοπιστωτικής Αγοράς — ΑΙΤΗΣΗ προς το Δικαστήριο της Επιτροπής Προσφυγών της Αρχής της Χρηματοπιστωτικής Αγοράς (Beschwerdekommission der Finanzmarktaufsicht) του Λιχτενστάιν όσον αφορά την ερμηνεία του άρθρου 2 παράγραφος 12 της οδηγίας 2002/92/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 9ης Δεκεμβρίου 2002, σχετικά με την ασφαλιστική διαμεσολάβηση, όσον αφορά τα κριτήρια που πρέπει να πληροί ένας δικτυακός τόπος για να θεωρηθεί «σταθερό υπόθεμα» δυνάμει του εν λόγω άρθρου, το Δικαστήριο, αποτελούμενο από τον Carl Baudenbacher, Πρόεδρο, τον Thorgeir Örlygsson (Δικαστή-Εισηγητή) και τον Henrik Bull, Δικαστές, εξέδωσε απόφαση στις 27 Ιανουαρίου 2010, το διατακτικό της οποίας έχει ως εξής:
|
1) |
Προκειμένου ένας δικτυακός τόπος να θεωρηθεί «σταθερό υπόθεμα», κατά την έννοια του άρθρου 2 παράγραφος 12 της οδηγίας 2002/92/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 9ης Δεκεμβρίου 2002, σχετικά με την ασφαλιστική διαμεσολάβηση, πρέπει να παρέχει στον πελάτη τη δυνατότητα να αποθηκεύει τις πληροφορίες που απαριθμούνται στο παράρτημα 12 της οδηγίας. |
|
2) |
Προκειμένου ένας δικτυακός τόπος να θεωρηθεί «σταθερό υπόθεμα», πρέπει να παρέχει στον πελάτη τη δυνατότητα να αποθηκεύει τις πληροφορίες που απαιτούνται δυνάμει του άρθρου 12 της οδηγίας κατά τρόπον ώστε να μπορεί να ανατρέχει σε αυτές για το απαιτούμενο από τους σκοπούς των πληροφοριών χρονικό διάστημα, δηλ. για όση χρονική περίοδο χρειάζεται ο πελάτης για να προστατεύσει τα συμφέροντά του που απορρέουν από τις σχέσεις του με τον ασφαλιστικό διαμεσολαβητή. Η χρονική αυτή περίοδος μπορεί να καλύπτει τη διάρκεια διεξαγωγής συμβατικών διαπραγματεύσεων, ακόμη και αν αυτές δεν κατέληξαν στη σύναψη ασφαλιστικής σύμβασης, την περίοδο ισχύος μιας ασφαλιστικής σύμβασης και, αν είναι αναγκαίο, την περίοδο που ακολουθεί τη λήξη ισχύος αυτού του είδους σύμβασης. |
|
3) |
Για να θεωρηθεί ένας δικτυακός τόπος «σταθερό υπόθεμα», πρέπει να καθιστά δυνατή την αμετάβλητη αναπαραγωγή των αποθηκευμένων πληροφοριών, δηλ. οι πληροφορίες πρέπει να είναι αποθηκευμένες κατά τρόπον ώστε να είναι αδύνατο να τις αλλάξει μονομερώς 0 ασφαλιστικός διαμεσολαβητής. |
|
4) |
Για να θεωρηθεί ένας δικτυακός τόπος «σταθερό υπόθεμα», δεν έχει σημασία κατά πόσον ο πελάτης συμφώνησε ειδικά με την παροχή πληροφοριών μέσω του διαδικτύου. |