Προσφυγή της British Nuclear Group Sellafield κατά της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων που ασκήθηκε στις 25 Απριλίου 2006

(Υπόθεση T-121/06)

(2006/C 154/48)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: British Nuclear Group Sellafield Limited (Sellafield, Ηνωμένο Βασίλειο) (εκπρόσωποι: J. Percival, A. Renshaw, J. Isted και G. Bushell, Solicitors, και R. Plender, Barrister)

Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Η προσφεύγουσα αμφισβητεί την από 15 Φεβρουαρίου 2006 απόφαση της Επιτροπής σχετικά με διαδικασία εφαρμογής του άρθρου 83 της Συνθήκης Ευρατόμ (BNG Sellafield Limited). Με την προσβαλλομένη απόφαση, η Επιτροπή εξέδωσε προειδοποίηση σύμφωνα με το άρθρο 83, παράγραφος 1, στοιχείο α', ΕΚΑΕ. Η Επιτροπή ισχυρίζεται ότι η προσφεύγουσα παρέβη ορισμένες διατάξεις της Συνθήκης Ευρατόμ και του κανονισμού 302/2005 (1), που αφορούν τις ιδιαίτερες υποχρεώσεις της περί υποβολής δηλώσεων και τις διατάξεις περί προσβάσεως σε ορισμένες διευκολύνσεις. Κατά συνέπεια, η Επιτροπή ζήτησε από την προσφεύγουσα να θέσει σε εφαρμογή συγκεκριμένα μέτρα εντός των προθεσμιών που επιτάσσει η προσβαλλομένη απόφαση.

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα υποστηρίζει, πρώτον, ότι η Επιτροπή δεν είναι αρμόδια να εκδώσει την προσβαλλομένη απόφαση και να λάβει τα επιβληθέντα στην προσφεύγουσα μέτρα. Σύμφωνα με την προσφεύγουσα, η Επιτροπή δεν έχει την νομική εξουσία να λάβει τα επιβληθέντα μέτρα, περιλαμβανομένων των μέτρων που αφορούν τις αρχές της διασφαλίσεως της ποιότητας και των βασικών χαρακτηριστικών για την πυρηνική λογιστική και έλεγχο, που υπερβαίνουν το πεδίο της υφισταμένης νομοθεσίας περί διασφαλίσεως.

Η προσφεύγουσα υποστηρίζει επίσης ότι η καθής προσέβαλε την αρχή της επικουρικότητας καθόσον τα επιβληθέντα μέτρα σφετερίζονται την αρμοδιότητα των αρμοδίων εθνικών αρχών.

Περαιτέρω, σύμφωνα με την προσφεύγουσα, η προσβαλλομένη απόφαση στηρίζεται, εν όλω ή εν μέρει, σε στοιχεία που αφορούν μάλλον την ασφάλεια παρά τον έλεγχο διασφαλίσεων και, συνεπώς, το άρθρο 83 ΕΚΑΕ δεν αποτελεί την πρόσφορη νομική βάση για την έκδοση της προσβαλλομένης αποφάσεως.

Δεύτερον, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η Επιτροπή παρέβη ουσιώδη διαδικαστικό τύπο, εφόσον δεν ακολούθησε μια πλήρη και πρόσφορη σύμφωνα με το άρθρο 83 ΕΚΑΕ διαδικασία. Η προσφεύγουσα αναφέρει ότι η Επιτροπή δεν της κοινοποίησε τις ενστάσεις της, δεν της χορήγησε ακρόαση και προσέβαλε τα δικαιώματα άμυνας της προσφεύγουσας.

Τρίτον, η προσφεύγουσα προβάλλει ότι η Επιτροπή, κρίνοντας ότι η προσφεύγουσα δεν τήρησε τις υποχρεώσεις διασφαλίσεως που υπέχει, παραβίασε τη Συνθήκη Ευρατόμ και τους σχετικούς με την εφαρμογή της νομικούς κανόνες, υποπίπτοντας σε πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως και προσέβαλε την αρχή της ασφαλείας δικαίου.

Τέταρτον, η προσφεύγουσα προβάλλει προσβολή της αρχής της αναλογικότητας και της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης.

Τέλος, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι η Επιτροπή προσέβαλε το δικαίωμα άμυνας της προσφεύγουσας και το δικαίωμά της για δίκαιη δίκη, μη τηρώντας το καθήκον της να πληροφορήσει την προσφεύγουσα περί της ουσίας των επιβαλλομένων ως κύρωση μέτρων σε εύθετο χρόνο ώστε να της δώσει την ευκαιρία να τα σχολιάσει πριν από την έκδοση της προσβαλλομένης αποφάσεως.

(1)  Κανονισμός (Ευρατόμ) 302/2005 της Επιτροπής, της 8ης Φεβρουαρίου 2005, για την εφαρμογή των διατάξεων σχετικά με τον έλεγχο διασφαλίσεων της Ευρατόμ (ΕΕ L 54, σ. 1).