Προσφυγή της Railion Deutschland AG κατά της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων που ασκήθηκε στις 18 Μαρτίου 2004

(Υπόθεση Τ-109/04)

(2004/C 146/06)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Η Railion Deutschland AG, με έδρα το Mainz (Γερμανία), εκπροσωπούμενη από τον H. Johlen, άσκησε στις 18 Μαρτίου 2004 ενώπιον του Πρωτοδικείου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων προσφυγή κατά της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:

Λόγοι προσφυγής και κύρια επιχειρήματα

Η προσφεύγουσα είναι επιχείρηση σιδηροδρομικών μεταφορών. Η προσφυγή στρέφεται κατά της αποφάσεως της Επιτροπής με την οποία απορρίφθηκε αίτημα της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας περί διαγραφής, προς όφελος της προσφεύγουσας, μιας τελωνειακής οφειλής. Η τελωνειακή οφειλή γεννήθηκε λόγω του ότι η προσφεύγουσα μετέφερε σιδηροδρομικώς από την ελεύθερη ζώνη Βρέμης στην ελεύθερη ζώνη Αμβούργου αιθυλική αλκοόλη που είχε δηλωθεί ως μπογιά. Η προσφεύγουσα δεν είχε στη διάθεσή της ενδείξεις για την αναληθή αυτή δήλωση. Από το Αμβούργο τα προϊόντα κατέληξαν, σύμφωνα με τον προορισμό τους, στη Δημοκρατία της Τσεχίας.

Η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι η απόφαση εκδόθηκε κατά παράβαση του ουσιώδους τύπου της προηγούμενης ακροάσεως. Είναι αληθές ότι στην προσφεύγουσα δόθηκε, τύποις, η δυνατότητα να διατυπώσει τις απόψεις της. Εντούτοις, με την απόφαση της καθής δεν εξετάσθηκαν, όπως απαιτείται στο πλαίσιο της αρχής της προηγούμενης ακροάσεως, τα επιχειρήματα της προσφεύγουσας. Η Επιτροπή δεν έλαβε υπόψη τον ισχυρισμό της προσφεύγουσας περί του διαφορετικού κινδύνου που φέρει μια εταιρία σιδηροδρομικών και μια εταιρία θαλάσσιων μεταφορών σε μια ελεύθερη ζώνη. Η Επιτροπή δέχθηκε με την απόφασή της ότι η προσφεύγουσα, υπό την ιδιότητά της ως εταιρίας σιδηροδρομικών μεταφορών, τυγχάνει της ίδιας μεταχειρίσεως με μια εταιρία θαλάσσιων μεταφορών.

Η προσφεύγουσα υποστηρίζει περαιτέρω ότι η απόφαση παραβαίνει το άρθρο 239 του τελωνειακού κώδικα. Βασιζόμενη σε αναληθή ή μη πλήρως αποδεδειγμένα πραγματικά περιστατικά, αρνείται τη συνδρομή «ειδικών περιστάσεων». Λόγω της απλοποιήσεως της σχετικής με τους σιδηροδρόμους διαδικασίας, η προσφεύγουσα διατρέχει υψηλό κίνδυνο να εξαπατηθεί από τρίτους ως προς τα προϊόντα προς μεταφορά. Ο κίνδυνος αυτός δεν είναι δυνατό ούτε να εξαλειφθεί ούτε να περιορισθεί μέσω ελέγχων. Ιδίως ο έλεγχος των εμπορευματοκιβωτίων είναι πρακτικώς αδύνατος.

Τέλος, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι κατά την έκδοση της αποφάσεως για λόγους επιείκειας, σύμφωνα με το άρθρο 239 του τελωνειακού κώδικα, πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι σε κανένα χρονικό σημείο δεν ανέκυψε οικονομική ζημία ή απειλή για τις Ευρωπαϊκές Κοινότητες, δεδομένου ότι η αλκοόλη προοριζόταν για την τσέχικη αγορά, όπου και κατέληξε.