Προσφυγή της Milagros Irene Arranz Benítez κατά του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, που ασκήθηκε την 1η Μαρτίου 2004.

(Υπόθεση T-87/04)

(2004/C 106/153)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Η Milagros Irene Arranz Benítez, κάτοικος Βρυξελλών, εκπροσωπούμενη από τους Sébastien Orlandi, Albert Coolen, Jean-Noël Louis και Etienne Marchal, δικηγόρους, με τόπο επιδόσεων στο Λουξεμβούργο, άσκησε την 1η Μαρτίου 2004 ενώπιον του Πρωτοδικείου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων προσφυγή κατά του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα:

Με την προσβαλλόμενη πράξη, το Κοινοβούλιο αποφάσισε να λάβει υπόψη, κατά τον υπολογισμό της φορολογικής εκπτώσεως του άρθρου 3 του κανονισμού 260/68 (1) και του επιδόματος αποδημίας που δικαιούται η προσφεύγουσα, μόνον δύο από τα τέσσερα τέκνα της, για τον λόγο ότι η πραγματική συντήρηση των τέκνων βαρύνει από κοινού την προσφεύγουσα και τον πρώην σύζυγό της, o οποίος είναι επίσης υπάλληλος και δικαιούται τις ίδιες παροχές. Η προσφεύγουσα βάλλει κατά της αποφάσεως αυτής, υποστηρίζοντας ότι την πραγματική συντήρηση των τέκνων έχει αναλάβει αποκλειστικά η ίδια, δεδομένου ότι η μηνιαία συμβολή του πρώην συζύγου της στη συντήρηση κάθε τέκνου είναι κατώτερη από το κατώτατο όριο που προβλέπει το υπ' αριθ. 188/89 πόρισμα του σώματος των προϊσταμένων διοικήσεως και ότι, εν πάση περιπτώσει, δεν είναι ύψους τέτοιου ώστε να θεωρηθεί ότι με τη συντήρηση των τέκνων βαρύνεται ο πατέρας τους, λαμβανομένου υπόψη του βαθμού του και του γεγονότος ότι εργάζεται εκτός των Κοινοτήτων.

(1)  Κανονισμός (ΕΟΚ, Ευρατόμ, ΕΚΑΧ) 260/68 του Συμβουλίου, της 29ης Φεβρουαρίου 1968, περί καθορισμού των όρων και της διαδικασίας επιβολής του φόρου του θεσπισθέντος υπέρ των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (ΕΕ ειδ. έκδ. 01/001, σ. 115).