EUR-Lex Access to European Union law

Back to EUR-Lex homepage

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 92003E001671

ΓPAΠTH ΕΡΩΤΗΣΗ E-1671/03 υποβολή: Bartho Pronk (PPE-DE) προς την Επιτροπή. Συνέχεια της ερώτησης Ε-3529/02, για τη νομική ρύθμιση σχετικά με το επίδομα αδείας.

ΕΕ C 84E της 3.4.2004, p. 473–474 (ES, DA, DE, EL, EN, FR, IT, NL, PT, FI, SV)

European Parliament's website

3.4.2004   

EL

Επίσηµη Εφηµερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

CE 84/473


(2004/C 84 E/0547)

ΓΡΑΠΤΗ ΕΡΩΤΗΣΗ Ε-1671/03

υποβολή: Bartho Pronk (PPE-DE) προς την Επιτροπή

(19 Μαίου 2003)

Θέμα:   Συνέχεια της ερώτησης Ε-3529/02, για τη νομική ρύθμιση σχετικά με το επίδομα αδείας

Απαντώντας στη γραπτή ερώτηση Ε-3529/02 (1) η Επιτροπή διαπιστώνει ότι «η βελγική νομοθεσία καθυστερεί την πραγματική εφαρμογή του έως το επόμενο ημερολογιακό έτος. Κατά την άποψη της Επιτροπής η περίπτωση αυτή καλύπτεται από το τελευταίο τμήμα της παραγράφου 1 του άρθρου 7» της οδηγίας 93/104/ΕΚ (2). Ωστόσο, το άρθρο αυτό ορίζει ρητώς ότι «όλοι οι εργαζόμενοι δικαιούνται ετήσια άδεια μετ' αποδοχών διάρκειας τουλάχιστον τεσσάρων εβδομάδων». Στο έγγραφο COM(2000)787, η Επιτροπή διαπιστώνει μάλιστα ότι οι εργαζόμενοι δεν δικαιούται ετήσιας άδειας μετ' αποδοχών κατά το πρώτο έτος της συμβάσεώς τους. Κατόπιν τούτου καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι στο Βέλγιο όλοι οι εργαζόμενοι δεν δικαιούνται ετήσια άδεια μετ' αποδοχών όπως το απαιτεί ρητώς η οδηγία 93/104/ΕΚ. Σύμφωνα με το άρθρο 7, παράγραφος 2 της εν λόγω οδηγίας, η ελάχιστη διάρκεια άδειας μετ' αποδοχών δεν είναι δυνατόν να αντικατασταθεί με χρηματική αποζημίωση, γεγονός που σημαίνει ότι δεν είναι δυνατή καμία εξαίρεση από την παράγραφο 1 του ιδίου άρθρου.

1.

Αναγνωρίζει η Επιτροπή ότι στο Βέλγιο όλοι οι εργαζόμενοι δεν δικαιούνται ετήσια άδεια μετ' αποδοχών, όπως διαπιστώνεται στο COM(2002)787, ειδικότερα δε οι εργαζόμενοι που βρίσκονται στο πρώτο έτος της συμβάσεώς τους; Πώς είναι δυνατόν μια τέτοια κατάσταση να συμβιβάζεται με την οδηγία που ορίζει ότι όλοι οι εργαζόμενοι απολάβουν του εν λόγω δικαιώματος; Στην απάντησή της, καλείται η Επιτροπή να αναφερθεί στην ανακοίνωσή της COM(2002)787.

2.

Στην προαναφερθείσα απάντηση, η Επιτροπή δεν θίγει το ερώτημα κατά πόσο η βελγική νομοθεσία παρεμποδίζει την ελεύθερη κυκλοφορία των εργαζομένων, οπότε θα αντέβαινε προς το άρθρο 39 της Συνθήκης. Μπορεί να απαντήσει η Επιτροπή στο ερώτημα αυτό;

Απάντηση της κ. Διαμαντοπούλου Εξ ονόματος της Επιτροπής

(20 Ιουνίου 2003)

1.

Η Επιτροπή παραπέμπει στην απάντηση της στη γραπτή ερώτηση Ε-3529/02 του κ. Pronk (3). Επιπλέον, η Επιτροπή επιθυμεί να τονίσει ότι, δυνάμει της βελγικής νομοθεσίας, όλοι οι εργαζόμενοι δικαιούνται ετήσια άδεια μετ'αποδοχών διάρκειας τουλάχιστον 4 εβδομάδων. Σύμφωνα με το άρθρο 2 του ενοποιημένου νόμου για την ετήσια άδεια των εργαζομένων, της 27ης Ιουνίου 1971, οι εργαζόμενοι (…) δικαιούνται ετήσια άδεια αναλογικά με την εργασία που εκτελούν (…). Το δικαίωμα άδειας των εργαζομένων είναι κεκτημένο δικαίωμα, έστω και αν υπάρχει αντίθετη συμφωνία. Απαγορεύεται οι εργαζόμενοι να παραιτούνται από το δικαίωμά τους για ετήσια άδεια. Το άρθρο 3 του προαναφερόμενου νόμου προβλέπει ότι η διάρκεια της άδειας καθορίζεται από τον κύκλο άδειας με βάση τη διάρκεια των εργασιών που εκτελέστηκαν κατά τη διάρκεια του κύκλου αυτού. (…) Η διάρκεια της άδειας πρέπει να είναι είκοσι τέσσερις ημέρες τουλάχιστον για δώδεκα μήνες εργασίας (…). Για τον υπολογισμό αυτής της διάρκειας, ο κύκλος ορίζεται ως το ημερολογιακό έτος που προηγείται του έτους στο οποίο πρέπει να χορηγηθεί η άδεια (…).

Έτσι, η βελγική νομοθεσία δεν πρέπει να συγχέεται με τη νομοθεσία εκείνη που ήταν το αντικείμενο της υπόθεσης Bectu (4), καθώς η βελγική νομοθεσία δεν περιορίζει την απόκτηση του δικαιώματος για ετήσια άδεια μετ'αποδοχών σε μια ελάχιστη περίοδο εργασίας, αλλά καθυστερεί την πραγματική εφαρμογή του έως το επόμενο ημερολογιακό έτος. Κατά την άποψη της Επιτροπής, η περίπτωση αυτή καλύπτεται από το άρθρο 7 παράγραφος 1 (βλ. επιχειρηματολογία που αναφέρεται στην απάντηση που δόθηκε στην ερώτηση Ε-3529/02).

2.

Η Επιτροπή εκτιμά ότι η βελγική νομοθεσία δεν οδηγεί στη δημιουργία διακρίσεων κατά των διακινούμενων εργαζομένων σε σχέση με τους βέλγους εργαζομένους και συνεπώς δεν συνιστά παραβίαση του δικαιώματος για την ελεύθερη κυκλοφορία των εργαζομένων (άρθρο 39 της συνθήκης ΕΚ).


(1)  ΕΕ C 137 Ε της 12.6.2003, σελ. 222.

(2)  EE L 307 της 13.12.1993, σελ. 18.

(3)  ΕΕ C 137 Ε της 12.6.2003, σελ. 222.

(4)  Βλ. Απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου της 26ης Ιουνίου 2001 στην υπόθεση C-173/99.


Top