91999E0899

ΓΡΑΠΤΗ ΕΡΩΤΗΣΗ E-0899/99

υποβολή: Cristiana Muscardini (NI) προς την Επιτροπή

(8 Απριλίου 1999)

Θέμα: Ελεύθερη κυκλοφορία προπονητών

Στην απάντησή της προς τη γραπτή ερώτηση Ε-3856/98(1) η Επιτροπή δηλώνει ότι η Ιταλία, όπως και όλα τα κράτη μέλη, χρειάσθηκε να προσαρμόσει τη νομοθεσία της στις οδηγίες 89/48/ΕΟΚ(2) και 92/51/ΕΟΚ(3). Δέον να επισημανθεί ότι η Επιτροπή δεν χρειάσθηκε μέχρι σήμερα να ασχοληθεί με ιδιαίτερες δυσκολίες που σχέση έχουν με την αναγνώριση του διπλώματος του προπονητή στην Ιταλία.

1. Έχει μήπως περάσει από τον νου της Επιτροπής το ότι δεν χρειάσθηκε να ασχοληθεί με ιδιαίτερες δυσκολίες επί του θέματος ακριβώς γιατί η οδηγία 92/51/ΕΟΚ - στην οποία υπάγονται, εκτός ορισμένων εξαιρέσεων, οι τίτλοι σπουδών προπονητή - ουδέποτε εφαρμόσθηκε;

2. Προς άρσην πάσης αμφιβολίας, θα μπορούσε η Επιτροπή να αναφέρει την ιταλική νομοθετική πρόβλεψης μεταφοράς στο εθνικό δίκαιο και/ή εφαρμογής της εν λόγω οδηγίας;

Απάντηση του κ. Monti εξ ονόματος της Επιτροπής

(4 Μα ου 1999)

Το αξιότιμο μέλος του Κοινοβουλίου αναφέρεται στο ζήτημα της μεταφοράς στην ιταλική νομοθεσία των οδηγιών 89/48/ΕΟΚ και 92/51/ΕΟΚ. Η οδηγία 89/48/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 21ης Δεκεμβρίου 1988, θέσπισε ένα γενικό σύστημα αναγνώρισης των διπλωμάτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης που πιστοποιούν επαγγελματική εκπαίδευση ελάχιστης διάρκειας τριών ετών. Στη συνέχεια, η εν λόγω οδηγία συμπληρώθηκε από την οδηγία 92/51/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 18ης Ιουνίου 1992, σχετικά με ένα δεύτερο γενικό σύστημα αναγνώρισης της επαγγελματικής εκπαίδευσης. Η δεύτερη αυτή οδηγία έχει ως αντικείμενο τα διπλώματα που δεν καλύπτονται από την οδηγία 89/48/ΕΟΚ.

πως ήδη τονίστηκε στην απάντηση προς τη γραπτή ερώτηση E-3856/98, τα προσόντα του προπονητή αθλητών εμπίπτουν, εκτός εξαιρέσεων, στο πεδίο εφαρμογής της οδηγίας 92/51/ΕΟΚ. Η οδηγία αυτή μεταφέρθηκε στην ιταλική νομοθεσία με το νομοθετικό διάταγμα αριθ. 319 της 2 Ιουνίου 1994, το πεδίο εφαρμογής του οποίου είναι εξαιρετικά γενικό, καθόσον δεν περιορίζεται στη ρύθμιση ενός συγκεκριμένου επαγγελματικού τομέα, αλλά ισχύει για όλα τα νομοθετικά κατοχυρωμένα επαγγέλματα στο επίπεδο της οδηγίας 92/51/ΕΟΚ. Σε περίπτωση που ένα επάγγελμα δεν αναφέρεται ρητά, τούτο δεν σημαίνει ότι δεν εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής της οδηγίας. Επομένως, τα νομοθετικά κατοχυρωμένα αθλητικά επαγγέλματα καλύπτονται από το εν λόγω νομοθετικό διάταγμα.

Πρέπει όμως να τονιστεί ότι η οδηγία 92/51/ΕΟΚ ισχύει μόνο για νομοθετικά κατοχυρωμένα επαγγέλματα. Σε περίπτωση που σε κράτος μέλος ένα επάγγελμα δεν έχει κατοχυρωθεί νομοθετικά, η οδηγία δεν εφαρμόζεται καθόσον η πρόσβαση στο επάγγελμα αυτό δεν προϋποθέτει σύμφωνα με το νόμο την κατοχή σχετικού διπλώματος. Από νομική άποψη η πρόσβαση στο επάγγελμα αυτό είναι ελεύθερη.

Η Επιτροπή επιβεβαιώνει επίσης ότι δεν έχει λάβει γνώση ιδιαίτερων δυσκολιών όσον αφορά την αναγνώριση των διπλωμάτων του προπονητή αθλητών στην Ιταλία. Καμία καταγγελία δεν έχει υποβληθεί στον τομέα αυτό. Τέτοιες καταγγελίες μπορούν να υποβληθούν με αντικείμενο τόσο τη μη μεταφορά της οδηγίας στην Ιταλία όσο και την κακή εφαρμογή των εθνικών μέτρων μεταφοράς, στην περίπτωση αυτή του νομοθετικού διατάγματος της 2 Ιουνίου 1994.

πως έχει ήδη λεχθεί, η Επιτροπή δεν είναι σε θέση να επιβάλει στην Ιταλία έναν συγκεκριμένο τρόπο νομοθετικής κατοχύρωσης του επαγγέλματος. Σύμφωνα με την αρχή της επικουρικότητας, τα κράτη μέλη παραμένουν κυρίαρχα όσον αφορά τις ρυθμίσεις σχετικά με τα επαγγέλματα. Για το λόγο αυτό, η Επιτροπή δεν έχει αρμοδιότητα παρεμβάσεως όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο η Ιταλία ρυθμίζει το επάγγελμα του προπονητή στην επικράτειά της. Η Ιταλία μπορεί να επιλέξει να μην κατοχυρώσει νομοθετικά ένα επάγγελμα. Είναι όμως ευνόητο ότι οι ιταλικές αρχές οφείλουν να θεσπίσουν μηχανισμούς αναγνώρισης των διπλωμάτων και να καταργήσουν κάθε μέτρο που θα μπορούσε να θεωρηθεί ως δυσμενής διάκριση. Ωστόσο, όπως έχει ήδη αναφερθεί, δεν φαίνεται να υπάρχουν ιδιαίτερα προβλήματα στον τομέα αυτό.

(1) ΕΕ C 207 της 21.7.1999, σελ. 136.

(2) ΕΕ L 19 της 24.1.1989, σελ. 16.

(3) ΕΕ L 209 της 24.7.1992, σελ. 25.