—

να ακυρώσει την απόφαση της 11ης Αυγούστου 2024 με την οποία διορθώθηκε αναδρομικά η ετήσια αποζημίωση ταξιδιού της προσφεύγουσας·

—

να ακυρώσει, εφόσον κριθεί αναγκαίο, την απόφαση με την οποία απορρίφθηκε η διοικητική ένσταση που υπέβαλε στις 4 Ιουνίου 2025, στο μέτρο που συμπληρώνει ή τροποποιεί την απόφαση της 11ης Αυγούστου 2024·

—

να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα.

—

Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι, όσον αφορά το πρώτο σκέλος, πρώτον, η διαπίστωση περί ελλείψεως νομιμότητας που προβλήθηκε κατ’ ένσταση με την απόφαση της 18ης Απριλίου 2024, Dumitrescu κ.λπ. κατά Επιτροπής και Δικαστηρίου (C-567/22 P έως C-570/22 P, EU:C:2024:336), δεν παράγει αποτελέσματα erga omnes, δεδομένου ότι μια τέτοια ένσταση συνεπάγεται απλώς τη μη εφαρμογή της επίδικης διάταξης στην περίπτωση των διαδίκων της εν λόγω υπόθεσης. Η προσφεύγουσα προβάλλει, δεύτερον, έλλειψη έγκυρης νομικής βάσης για να θεωρηθεί ότι η διάταξη που κρίθηκε παράνομη αντικαταστάθηκε από άλλον κανόνα ο οποίος κατέστησε δυνατή την έκδοση της βλαπτικής απόφασης και, τρίτον, παραβίαση της αρχής της ασφάλειας δικαίου.

—

Όσον αφορά το δεύτερο σκέλος, η προσφεύγουσα προβάλλει κατάχρηση δικαιώματος και παράβαση του άρθρου 52 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθόσον η διοίκηση εφάρμοσε τις αρχές παλαιάς κανονιστικής διατάξεως η οποία έχει τροποποιηθεί, χωρίς να λάβει υπόψη το σύνολο των συνεπειών μιας τέτοιας εφαρμογής επί των περιστάσεων που υφίσταντο κατά τον χρόνο κατά τον οποίο συστάθηκε ορισμένο δικαίωμα υπό την αιγίδα κανόνα ο οποίος δεν εφαρμόζεται πλέον και σύμφωνα με εκ νέου ερμηνεία των εφαρμοστέων αρχών.