Αναίρεση που άσκησε στις 14 Αυγούστου 2025 η ABLV Bank AS, υπό εκκαθάριση, κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (έβδομο τμήμα) στις 4 Ιουνίου 2025 στην υπόθεση T-100/23, ABLV Bank κατά ΕΚΤ

(Υπόθεση C-550/25 P)

(C/2025/6296)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: ABLV Bank AS, υπό εκκαθάριση (εκπρόσωπος: O. Behrends, δικηγόρος)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ)

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα προβάλλει δώδεκα λόγους αναιρέσεως.

Πρώτον, το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο, επιτρέποντας στην ΕΚΤ να προβεί μονομερώς σε εκ νέου ερμηνεία και να περιορίσει το αντικείμενο της αίτησης πρόσβασης σε έγγραφα κατά παράβαση ρητής διατύπωσης της αίτησης.

Δεύτερον, το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο (ή, αν θεωρηθεί ότι πρόκειται για πραγματικό γεγονός, παραμόρφωσε προδήλως τα πραγματικά περιστατικά) κρίνοντας ότι ο κατάλογος των εγγράφων που παρέσχε η ΕΚΤ στην αναιρεσείουσα ήταν πλήρης. Επιπλέον, το Γενικό Δικαστήριο παραμόρφωσε προδήλως τα αποδεικτικά στοιχεία, δεν εξέτασε τον ισχυρισμό της αναιρεσείουσας και δεν αιτιολόγησε επαρκώς την απόρριψη του επιχειρήματος της συνάφειας του παραρτήματος Γ.2 του υπομνήματος απαντήσεως.

Τρίτον, το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο και παρέθεσε ανεπαρκή αιτιολογία κρίνοντας ότι ορισμένα σημεία της αίτησης που υπέβαλε η αναιρεσείουσα για τη χορήγηση πρόσβασης σε έγγραφα δεν ήταν επαρκώς συγκεκριμένα κατά την έννοια του άρθρου 6, παράγραφος 1, της απόφασης 2004/258/ΕΚ της ΕΚΤ, της 4ης Μαρτίου 2004, σχετικά με την πρόσβαση του κοινού στα έγγραφα της ΕΚΤ (1).

Τέταρτον, το Γενικό Δικαστήριο δεν απάντησε στον ισχυρισμό της αναιρεσείουσας ότι η ΕΚΤ δεν δικαιούται να αναστείλει μονομερώς αίτηση πρόσβασης σε έγγραφα κατά το διάστημα που ζητεί διευκρινίσεις από τον αιτούντα. Επιπλέον, το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κρίνοντας ότι η ΕΚΤ βοήθησε την αναιρεσείουσα κατά την έννοια του άρθρου 6, παράγραφος 2, της αποφάσεως 2004/258.

Πέμπτον, το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κρίνοντας νόμιμη την εκ μέρους της ΕΚΤ παραπομπή της αναιρεσείουσας στον ιστότοπο του Financial Crimes Enforcement Network (FinCEN), κατά παράβαση του άρθρου 9, παράγραφος 2, της αποφάσεως 2004/258.

Έκτον, το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κρίνοντας ότι η ΕΚΤ δεν παρέβη την υποχρέωση αιτιολογήσεως όσον αφορά την άρνηση κοινοποίησης των εγγράφων 3, 4 και 9.

Έβδομον, το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κρίνοντας ότι η ΕΚΤ δικαιούται να επικαλεστεί το άρθρο 27, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΕ) 1024/2013 (2) και το άρθρο 53, παράγραφος 1, της οδηγίας 2013/36 (3) όσον αφορά τις υποχρεώσεις εμπιστευτικότητας. Επιπλέον, το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο παρέχοντας στην ΕΚΤ ευρεία εξουσία εκτιμήσεως σύμφωνα με το κριτήριο Baumeister (4).

Όγδοον, το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κρίνοντας ότι τα έγγραφα 3, 4 και 9 είναι εμπιστευτικά σύμφωνα με το κριτήριο Baumeister.

Ένατον, το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κρίνοντας ότι η ΕΚΤ δεν ήταν υποχρεωμένη, κατά παράβαση του άρθρου 4, παράγραφος 4, της αποφάσεως 2004/258, να διαβουλευθεί με τρίτους επί του ζητήματος αν μπορούσε να δημοσιοποιήσει τα έγγραφα 3, 4, 7, 8 και 9.

Δέκατον, το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κρίνοντας ότι η ΕΚΤ δεν παρέβη την υποχρέωση αιτιολογήσεως όσον αφορά την άρνηση κοινοποίησης των εγγράφων 5, 6, 7 και 8.

Ενδέκατον, το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κρίνοντας ότι η ΕΚΤ ορθώς στηρίχθηκε στο άρθρο 4, παράγραφος 3, της αποφάσεως 2004/258 προκειμένου να δικαιολογήσει την άρνησή της να κοινοποιήσει τα έγγραφα 5, 6, 7 και 8. Επιπλέον, το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο καθόσον δεν έκρινε ότι η ΕΚΤ όφειλε να διακρίνει μεταξύ προπαρασκευαστικών εγγράφων τα οποία αφορούν τρέχουσες διαδικασίες λήψης αποφάσεων και εκείνων που δεν είχαν πλέον σχέση με τρέχοντα ή επίκαιρα θέματα.

Δωδέκατον, το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κρίνοντας ότι η ΕΚΤ δεν παρέλειψε να χορηγήσει στην αναιρεσείουσα πρόσβαση στον φάκελο και, ως εκ τούτου, ερμηνεύει εσφαλμένα τα άρθρα 41 και 42 του Χάρτη των θεμελιωδών δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ιδίως το άρθρο 41, παράγραφος 2, στοιχείο β΄, του Χάρτη.

(1)   ΕΕ 2004, L 80, σ. 42.

(2)  Κανονισμός (ΕΕ) 1024/2013 του Συμβουλίου, της 15ης Οκτωβρίου 2013, για την ανάθεση ειδικών καθηκόντων στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα σχετικά με τις πολιτικές που αφορούν την προληπτική εποπτεία των πιστωτικών ιδρυμάτων (ΕΕ 2013, L 287, σ. 63).

(3)  Οδηγία 2013/36/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 26ης Ιουνίου 2013, σχετικά με την πρόσβαση στη δραστηριότητα πιστωτικών ιδρυμάτων και την προληπτική εποπτεία πιστωτικών ιδρυμάτων και επιχειρήσεων επενδύσεων, για την τροποποίηση της οδηγίας 2002/87/ΕΚ και για την κατάργηση των οδηγιών 2006/48/ΕΚ και 2006/49/ΕΚ (ΕΕ 2013, L 176, σ. 338).

(4)  Απόφαση της 19ης Ιουνίου 2018, Baumeister (C-15/16, EU:C:2018:464).