Αναίρεση που άσκησε στις 22 Φεβρουαρίου 2023 η Autoridad Portuaria de Bilbao κατά της απόφασης την οποία εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (πέμπτο τμήμα) στις 14 Δεκεμβρίου 2022 στην υπόθεση T-126/20, Autoridad Portuaria de Bilbao κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-110/23 P)

(2023/C 173/29)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Autoridad Portuaria de Bilbao (εκπρόσωποι: D. Sarmiento Ramírez-Escudero και X. Codina García-Andrade, abogados)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Πρώτος λόγος αναιρέσεως:

Η απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου ενέχει πλάνη περί το δίκαιο, λόγω παράβασης του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, καθόσον το Γενικό Δικαστήριο δέχθηκε ότι η Επιτροπή, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι η φορολογική απαλλαγή της Bizkaia αποτελεί πλεονέκτημα, δεν την ερμήνευσε ως σύνθετο σύνολο.

Προς στήριξη του πρώτου λόγου αναιρέσεως, προβάλλεται ότι η συλλογιστική που ακολούθησε το Γενικό Δικαστήριο για να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι δεν υφίσταται μέτρο σύνθετης φύσεως στηρίζεται σε αμιγώς τυπικούς λόγους οι οποίοι αποκλίνουν από την ουσιαστική ανάλυση που απαιτεί η νομολογία του Δικαστηρίου.

Δεύτερος λόγος αναιρέσεως:

Η απόφαση ενέχει πλάνη περί το δίκαιο λόγω παράβασης του άρθρου 107 ΣΛΕΕ, του κανονισμού 2015/1589 (1) και της νομολογίας που ερμηνεύει το άρθρο και τον κανονισμό αυτόν, τούτο δε σε συνδυασμό με τα άρθρα 4, παράγραφος 3, ΣΕΕ, 296 ΣΛΕΕ και 41 του Χάρτη, καθόσον το Γενικό Δικαστήριο έκρινε ότι η Επιτροπή δεν πρέπει να προβαίνει σε πλήρη ανάλυση των διαθέσιμων στοιχείων όταν είναι κοινώς γνωστό ότι υφίσταται μόνον ένας δικαιούχος του καθεστώτος ενισχύσεων.

Προς στήριξη του δεύτερου λόγου ακυρώσεως, προβάλλεται ότι η ύπαρξη μίας και μόνον οντότητας η οποία είναι δικαιούχος της φορολογικής απαλλαγής της Bizkaia (η Autoridad Portuaria de Bilbao) αποτελεί κοινώς γνωστό γεγονός που καθιερώνεται από την ισπανική έννομη τάξη. Στην περίπτωση αυτή, μολονότι το μέτρο μπορεί να χαρακτηριστεί ως «καθεστώς ενισχύσεων» κατά την έννοια του κανονισμού 2015/1589, η Επιτροπή πρέπει να προβεί σε πλήρη ανάλυση των διαθέσιμων στοιχείων. Τούτο συνάγεται –βάσει ερμηνείας υπό το πρίσμα των άρθρων 4, παράγραφος 3, ΣΕΕ, 296 ΣΛΕΕ και 41 του Χάρτη– από τον αρχικό σκοπό της νομολογίας η οποία επιτρέπει στην Επιτροπή να μην προβεί σε τέτοια ανάλυση.

Τρίτος λόγος αναιρέσεως:

Η απόφαση ενέχει πλάνη περί το δίκαιο, λόγω παράβασης του άρθρου 108 ΣΛΕΕ και του κανονισμού 2015/1589, υπό το πρίσμα του άρθρου 4, παράγραφος 3, ΣΕΕ, καθόσον το Γενικό Δικαστήριο έκρινε ότι, στο πλαίσιο διαδικασίας συνεργασίας, οι υποχρεώσεις της Επιτροπής είναι λιγότερο εκτεταμένες από εκείνες τις οποίες υπέχει στο πλαίσιο διαδικασίας έρευνας.

Προς στήριξη του τρίτου λόγου αναιρέσεως, προβάλλεται ότι με την απόφασή του το Γενικό Δικαστήριο, χωρίς ουδόλως να το δικαιολογεί, αναφέρει ότι, στο πλαίσιο διαδικασίας συνεργασίας βάσει του άρθρου 21 του κανονισμού 2015/1589, το κράτος μέλος διαθέτει λιγότερες εγγυήσεις απ’ ό,τι σε μια διαδικασία έρευνας. Στο πλαίσιο του λόγου αυτού, υποστηρίζεται ότι τόσο το γράμμα των άρθρων 21 έως 23 του κανονισμού 2015/1589 όσο και ο στενός σύνδεσμος μεταξύ του άρθρου 108 ΣΛΕΕ, στο οποίο στηρίζεται η διαδικασία συνεργασίας που προβλέπει ο κανονισμός 2015/1589, και της αρχής της καλόπιστης συνεργασίας που προβλέπεται στο άρθρο 4, παράγραφος 3, ΣΕΕ, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η Επιτροπή πρέπει να αναλύει τις πληροφορίες που παρέχει το κράτος μέλος.

(1)  Κανονισμός (ΕE) 2015/1589 του Συμβουλίου, της 13ης Ιουλίου 2015, περί λεπτομερών κανόνων για την εφαρμογή του άρθρου 108 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ 2015, L 248, σ. 9).