—

να ακυρώσει την απόφαση του Ενιαίου Συμβουλίου Εξυγίανσης της 11ης Απριλίου 2022 σχετικά με τον υπολογισμό των εκ των προτέρων εισφορών προς το Ενιαίο Ταμείο Εξυγίανσης για το 2022 (SRB/ES/2022/18) περιλαμβανομένων των παραρτημάτων της αποφάσεως αυτής, κατά το μέρος που η προσβαλλόμενη απόφαση, περιλαμβανομένων των παραρτημάτων της I, II και III, αφορά την εισφορά της προσφεύγουσας·

—

να καταδικάσει το καθού στα δικαστικά έξοδα.

1.

Με τον πρώτο λόγο προβάλλεται ότι η απόφαση παραβιάζει την υποχρέωση αιτιολογήσεως βάσει του άρθρου 296, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ και του άρθρου 41, παράγραφοι 1 και 2, στοιχείο γ', του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: Χάρτης) και προσβάλλει το θεμελιώδες δικαίωμα πραγματικής προσφυγής κατά το άρθρο 47, παράγραφος 1, του Χάρτη, επειδή έχει ελλείψεις όσον αφορά την αιτιολογία της, ιδίως εξαιτίας της άσκησης εκ μέρους του καθού ευρείας διακριτικής ευχέρειας προβλεπόμενης από τη νομοθεσία, και επειδή δεν αποκαλύπτει τα στοιχεία άλλων οργάνων και ο δικαστικός έλεγχος της απόφασης είναι στην πράξη αδύνατος.

2.

Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται ότι η απόφαση αντιβαίνει προς το άρθρο 4 του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 2015/81 (1) σε συνδυασμό με τα άρθρα 69 και 70 του κανονισμού (ΕΕ) 806/2014 (2) καθώς και τα άρθρα 16, 17, 41 και 52 του Χάρτη, διότι το καθού προσδιόρισε το ετήσιο επίπεδο-στόχο για το 2022 στο ποσό των 14 253 573 821,46 ευρώ· επικουρικώς, τα άρθρα 69 και 70 του κανονισμού (ΕΕ) 806/2014 αντιβαίνουν προς υπέρτερους κανόνες δικαίου.

3.

Με τον τρίτο λόγο προβάλλεται ότι τα άρθρα 6, 7 και 9 καθώς και το παράρτημα I του κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμού (ΕΕ) 2015/63 (3) αντιβαίνουν προς υπέρτερους κανόνες δικαίου, μεταξύ άλλων διότι αντιβαίνουν προς την απαίτηση προσδιορισμού σταθμισμένων ως προς τον κίνδυνο συνεισφορών, προς την αρχή της αναλογικότητας και προς την απαίτηση να συνεκτιμώνται πλήρως όλες οι πτυχές κάθε περίπτωσης.

4.

Με τον τέταρτο λόγο προβάλλεται ότι η απόφαση προσβάλλει την επιχειρηματική ελευθερία της προσφεύγουσας βάσει του άρθρου 16 του Χάρτη και αντιβαίνει προς την αρχή της αναλογικότητας, διότι οι χρησιμεύοντες ως βάση αναφοράς πολλαπλασιαστές για την στάθμιση του κινδύνου δεν είναι σύμφωνοι προς την ιδιαίτερα μεγάλη ικανότητα απορρόφησης ζημιών που διαθέτει η προσφεύγουσα και προς τον συνακόλουθο σαφώς πιο περιορισμένο κίνδυνο να απευθυνθεί η προσφεύγουσα σε περίπτωση εξυγίανσης στο Ενιαίο Ταμείο Εξυγίανσης.

5.

Με τον πέμπτο λόγο προβάλλεται ότι η απόφαση αντιβαίνει προς τα άρθρα 16 και 20 του Χάρτη καθώς και προς την αρχή της αναλογικότητας και προσβάλλει το δικαίωμα χρηστής διοίκησης λόγω προδήλων σφαλμάτων κατά την άσκηση της ευρείας διακριτικής ευχέρειας του καθού.

6.

Με τον έκτο λόγο προβάλλεται ότι το άρθρο 20, παράγραφος 1, πρώτη και δεύτερη περίοδος, του κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμού αντιβαίνει προς το άρθρο 103, παράγραφος 7, της οδηγίας 2014/59/ΕΕ (4) και προς την απαίτηση προσδιορισμού σταθμισμένων ως προς τον κίνδυνο συνεισφορών.