—

να ακυρώσει την απόφαση της καθής της 7ης Οκτωβρίου 2019, η οποία περιελήφθη στην απόφαση της «Autorité Investie du Pouvoir de Nomination (AIPN)» αριθ. R/627/19 της 20ής Μαρτίου 2020, με την οποία η καθής αρνείται να χορηγήσει στην προσφεύγουσα σύνταξη ως επιζώσης συζύγου και να υποχρεώσει την καθής να εκδώσει νέα απόφαση ακολουθώντας την εκ μέρους του Γενικού Δικαστηρίου ερμηνεία του δικαίου και να χορηγήσει στην προσφεύγουσα σύνταξη επιζώσης,

—

να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα.

1.

Πρώτος λόγος

Στο πλαίσιο του πρώτου λόγου ακυρώσεως, η προσφεύγουσα προβάλλει ότι συνιστά διάκριση σε βάρος των ετερόφυλων ζευγαριών να απαιτείται η σύναψη γάμου ενώ για όλα τα υπόλοιπα ζευγάρια αρκεί να έχουν συνάψει οιασδήποτε μορφής καταχωρισμένη μόνιμη συμβίωση προκειμένου να έχουν δικαίωμα λήψεως συντάξεως.

2.

Δεύτερος λόγος

Στο πλαίσιο του δεύτερου λόγου ακυρώσεως, η προσφεύγουσα προβάλλει ότι το άρθρο 18 σε συνδυασμό με το άρθρο 20 του Παραρτήματος VIII του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης εισάγει διάκριση και είναι συνεπώς άκυρο διότι, στην περίπτωση εν ενεργεία υπαλλήλου, ένα έτος έγγαμης συμβίωσης αρκεί για να θεωρηθεί ως μόνιμη σχέση η οποία παρέχει στον επιζώντα σύζυγο του θανόντος υπαλλήλου το δικαίωμα λήψεως συντάξεως ενώ ο/η σύζυγος που συνήψε γάμο με υπάλληλο μετά τη συνταξιοδότησή του πρέπει να έχει συμπληρώσει πέντε έτη έγγαμης συμβίωσης για να δικαιούται σύνταξη επιζώντος.