—

να ακυρώσει την απόφαση (ΕΕ) της Ευρωπαϊκής Επιτροπής της 31ης Μαρτίου 2020 σχετικά με την κρατική ενίσχυση SA.56765; (1) και

—

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα,

—

καθώς επίσης να εξετάσει την προσφυγή της με την ταχεία διαδικασία του άρθρου 23α του Οργανισμού του Δικαστηρίου.

1.

Με τον πρώτο λόγο προβάλλεται ότι η απόφαση της Επιτροπής παραβιάζει συγκεκριμένες διατάξεις της ΣΛΕΕ και τις γενικές αρχές του δικαίου της Ένωσης περί απαγορεύσεως των διακρίσεων λόγω ιθαγένειας και ελεύθερης παροχής των υπηρεσιών, στις οποίες στηρίχθηκε η απελευθέρωση των αεροπορικών μεταφορών στην Ένωση από τα τέλη της δεκαετίας του 1980. Η απελευθέρωση της αφοράς αεροπορικών μεταφορών στην Ένωση επέτρεψε την ανάπτυξη πραγματικά πανευρωπαϊκών αεροπορικών εταιριών χαμηλών ναύλων. Η απόφαση της Επιτροπής αγνοεί τον ρόλο τέτοιων πανευρωπαϊκών αεροπορικών εταιριών στη διάρθρωση της αγοράς των κρατών μελών της Ένωσης, καθόσον παρέχει στη Γαλλία τη δυνατότητα να χορηγεί ενισχύσεις μόνο σε εκείνες τις αεροπορικές εταιρίες της Ένωσης προς τις οποίες η Γαλλία έχει εκδώσει άδειες λειτουργίας της ΕΕ. Το άρθρο 107, παράγραφος 2, στοιχείο β', ΣΛΕΕ προβλέπει μεν εξαίρεση από την κατά το άρθρο 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ απαγόρευση των κρατικών ενισχύσεων, πλην όμως δεν προβλέπει εξαίρεση από τις λοιπές διατάξεις και αρχές της ΣΛΕΕ.

2.

Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως κατά την εξέταση της αναλογικότητας της ενισχύσεως προς την προκληθείσα από την υγειονομική κρίση του COVID-19 ζημία.

3.

Με τον τρίτο λόγο προβάλλεται ότι η Επιτροπή δεν κίνησε επίσημη διαδικασία έρευνας παρά τις σοβαρές δυσχέρειες και ότι προσέβαλε τα διαδικαστικά δικαιώματα της προσφεύγουσας.

4.

Με τον τέταρτο λόγο προβάλλεται ότι η Επιτροπή παρέβη την υποχρέωση αιτιολογήσεως της αποφάσεώς της.