1)

Είναι συμβατή με το άρθρο 3, το άρθρο 4, παράγραφος 1, δεύτερη περίοδος, το άρθρο 10, την αιτιολογική σκέψη 16, τέταρτη και πέμπτη περίοδος, και την αιτιολογική σκέψη 48 της οδηγίας 2016/343 ( 1 ) καθώς και με τα άρθρα 47 και 48 του Χάρτη [των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης] νομολογία των εθνικών δικαστηρίων κατά την οποία η διατήρηση περιοριστικού μέτρου «προσωρινής κρατήσεως» (τέσσερις μήνες μετά τη σύλληψη του κατηγορουμένου) προϋποθέτει ότι υφίστανται «εύλογες υπόνοιες» υπό την έννοια ότι «εκ πρώτης όψεως» και μόνον διαπιστώνεται ότι ο κατηγορούμενος ήταν σε θέση να διαπράξει το εν λόγω ποινικό αδίκημα;

Ή, αν αυτό δεν συμβαίνει, είναι συμβατή με τις ανωτέρω αναφερόμενες διατάξεις νομολογία των εθνικών δικαστηρίων κατά την οποία οι «εύλογες υπόνοιες» νοούνται ως μεγάλη πιθανότητα να έχει διαπράξει ο κατηγορούμενος το εν λόγω ποινικό αδίκημα;

2)

Είναι συμβατή με το άρθρο 4 παράγραφος 1, δεύτερη περίοδος, το άρθρο 10, την αιτιολογική σκέψη 16, τέταρτη και πέμπτη περίοδος, και την αιτιολογική σκέψη 48 της οδηγίας 2016/343 καθώς και με το άρθρο 47 του Χάρτη [των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης] νομολογία των εθνικών δικαστηρίων η οποία απαιτεί από το δικαστήριο που αποφαίνεται επί αιτήσεως αντικαταστάσεως επιβληθέντος περιοριστικού μέτρου «προσωρινής κρατήσεως» να αιτιολογήσει την απόφασή του χωρίς να προβεί σε αντιπαραβολή των ενοχοποιητικών και απαλλακτικών αποδεικτικών στοιχείων ακόμη και όταν ο συνήγορος του κατηγορουμένου έχει εκθέσει σχετικά επιχειρήματα –με μόνο δικαιολογητικό λόγο του περιορισμού αυτού ότι ο δικαστής πρέπει να διατηρήσει την αμεροληψία του για την περίπτωση που η υπόθεση αυτή του ανατεθεί με σκοπό την εξέταση επί της ουσίας;

Ή, αν αυτό δεν συμβαίνει, είναι συμβατή με τις ως άνω αναφερόμενες διατάξεις νομολογία των εθνικών δικαστηρίων σύμφωνα με την οποία το δικαστήριο προβαίνει σε λεπτομερέστερη και ακριβέστερη εξέταση των αποδεικτικών στοιχείων και απαντά με σαφήνεια στα επιχειρήματα του συνηγόρου του κατηγορουμένου ακόμη και αν κατ’ αυτόν τον τρόπο διακινδυνεύει να μην είναι σε θέση ούτε να εξετάσει την υπόθεση ούτε να αποφανθεί οριστικώς επί της ενοχής [του κατηγορουμένου] σε περίπτωση που η εν λόγω υπόθεση του ανατεθεί με σκοπό την εξέταση επί της ουσίας — γεγονός το οποίο σημαίνει ότι η εξέταση επί της ουσίας της υποθέσεως αυτής θα ανατεθεί σε άλλο δικαστή;