EUR-Lex Access to European Union law

Back to EUR-Lex homepage

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62017CA0514

Υπόθεση C-514/17: Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 13ης Δεκεμβρίου 2018 [αίτηση του Cour d’appel de Liège (Βέλγιο) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Εκτέλεση ευρωπαϊκού εντάλματος συλλήψεως εκδοθέντος κατά του Marin-Simion Sut (Προδικαστική παραπομπή — Δικαστική συνεργασία σε ποινικές υποθέσεις — Απόφαση-πλαίσιο 2002/584/ΔΕΥ — Ευρωπαϊκό ένταλμα συλλήψεως — Άρθρο 4, σημείο 6 — Λόγος προαιρετικής μη εκτελέσεως του ευρωπαϊκού εντάλματος συλλήψεως — Αξιόποινη πράξη για την οποία επιβλήθηκε στερητική της ελευθερίας ποινή εντός του κράτους εκδόσεως του εντάλματος και η οποία τιμωρείται μόνο με ποινή προστίμου στο κράτος εκτελέσεως)

ΕΕ C 65 της 18.2.2019, p. 14–15 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

18.2.2019   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 65/14


Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 13ης Δεκεμβρίου 2018 [αίτηση του Cour d’appel de Liège (Βέλγιο) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Εκτέλεση ευρωπαϊκού εντάλματος συλλήψεως εκδοθέντος κατά του Marin-Simion Sut

(Υπόθεση C-514/17) (1)

((Προδικαστική παραπομπή - Δικαστική συνεργασία σε ποινικές υποθέσεις - Απόφαση-πλαίσιο 2002/584/ΔΕΥ - Ευρωπαϊκό ένταλμα συλλήψεως - Άρθρο 4, σημείο 6 - Λόγος προαιρετικής μη εκτελέσεως του ευρωπαϊκού εντάλματος συλλήψεως - Αξιόποινη πράξη για την οποία επιβλήθηκε στερητική της ελευθερίας ποινή εντός του κράτους εκδόσεως του εντάλματος και η οποία τιμωρείται μόνο με ποινή προστίμου στο κράτος εκτελέσεως))

(2019/C 65/17)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Cour d’appel de Liège

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Marin-Simion Sut

Διατακτικό

Το άρθρο 4, σημείο 6, της αποφάσεως-πλαισίου 2002/584/ΔΕΥ του Συμβουλίου, της 13ης Ιουνίου 2002, για το ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης και τις διαδικασίες παράδοσης μεταξύ των κρατών μελών, όπως τροποποιήθηκε με την απόφαση-πλαίσιο 2009/299/ΔΕΥ του Συμβουλίου, της 26ης Φεβρουαρίου 2009, πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι, όταν, όπως συμβαίνει στην υπόθεση της κύριας δίκης, το πρόσωπο κατά του οποίου έχει εκδοθεί ευρωπαϊκό ένταλμα συλλήψεως προς εκτέλεση στερητικής της ελευθερίας ποινής είναι κάτοικος του κράτους μέλους εκτελέσεως και έχει, με το τελευταίο αυτό κράτος μέλος, οικογενειακούς, κοινωνικούς και επαγγελματικούς δεσμούς, η δικαστική αρχή εκτελέσεως δύναται, λόγω εκτιμήσεων σχετικών με την κοινωνική επανένταξη του εν λόγω προσώπου, να αρνηθεί την εκτέλεση του εντάλματος αυτού, έστω και αν η αξιόποινη πράξη για την οποία εκδόθηκε το εν λόγω ένταλμα τιμωρείται, σύμφωνα με το δίκαιο του κράτους μέλους εκτελέσεως, μόνο με ποινή προστίμου, εφόσον, σύμφωνα με το ίδιο εθνικό δίκαιο, το γεγονός αυτό δεν εμποδίζει την πραγματική εκτέλεση, εντός του κράτους μέλους αυτού, της στερητικής της ελευθερίας ποινής που έχει επιβληθεί στον εκζητούμενο, πράγμα το οποίο εναπόκειται στο αιτούν δικαστήριο να εξακριβώσει.


(1)  ΕΕ C 347 της 16.10.2017.


Top